Θεωρώ υπερβολικές τις μαμάδες που…
Συχνά διαβάζω πράγματα από μαμάδες που θεωρώ ότι έχουν την υπερβολή τους, όπως:
«εγώ δεν πάω πουθενά χωρίς τα παιδιά μου ή αλήθεια, τα αφήνεις και βγαίνεις μόνη σου; Δεν θα το έκανα ποτέ»: τώρα ειλικρινά δεν έχεις την ανάγκη να κάνεις κάτι με τον εαυτό σου; Να ξεφύγεις απ’ όλα αυτά τα μαμαδίστικα, να νιώσεις για λίγο ξέγνοιαστα, να σκεφτείς κάτι διαφορετικό από πάνες/μπιμπερό/γάλατα/κρέμες;
«πόσο άδεια ήταν η ζωή μου πριν»: πρέπει η ζωή σου να ήταν πολύ βαρετή, ή να το πω διαφορετικά: πώς επέτρεπες στον εαυτό σου να ζει μια ζωή κενή ή απλά περίμενες την ώρα που θα γινόσουν/εάν γινόσουν μάνα για να ζήσεις;
«έχω το παιδί μου και δεν χρειάζομαι τίποτε άλλο»: δεν έχεις δηλαδή εσύ ανάγκες; Επιθυμίες; Ή έχεις μάθει ν΄ αγκιστρώνεσαι πάνω στο παιδί σου και στο τέλος να το πνίξεις με την υπερπροστατευτικότητά σου; Και το χειρότερο να το γεμίζεις με ενοχές και τύψεις για πράγματα που εσύ ευθύνεσαι;
«τώρα έχω αφιερωθεί στο μεγάλωμα των παιδιών μου, δεν κάνω τίποτε άλλο αλλά αυτό με γεμίζει απόλυτα»: δεν έχεις εσύ ανάγκη να κάνεις κάτι, είναι δυνατόν να είσαι κλεισμένη μέσα στους τέσσερις τοίχους ενός σπιτιού και τα μικρά να κλαίνε, να έχουν μόνιμα απαιτήσεις, να τρέχεις να τα προλάβεις όλα άντρα και παιδιά και να νιώθεις καλά; Να μην έχεις έναν ενήλικα να μιλήσεις και η μόνη σου απόλαυση να είναι ένας καφές κι αυτό να σου τον βγάζουν απ’ τη μύτη; Ναι μπορεί να μην ήταν επιλογή σου αλλά δεν χάθηκε κι ο κόσμος να πεις ότι δεν σ΄ αρέσει όλο αυτό.
«πάει στους παπούδες για μία ώρα και το σπίτι είναι τόσο άδειο που περιμένω πότε θα γυρίσει, την επόμενη φορά δεν θα την/τον αφήσω»: έχεις λίγο χρόνο για σένα και σκέφτεσαι πάλι το παιδί σου; Που πήγαν τα ενδιαφέροντά σου; Δεν έχεις ανάγκη να μείνεις για λίγο μόνη και να χαρείς την προσωρινή σου ελευθερία;
«εχθές αρρώστησε, δεν κοιμήθηκε όλο το βράδυ, είμαι κομμάτια αλλά δεν πειράζει, αυτό να είναι καλά και άσε με εμένα»: γιατί εσύ δεν έχεις δικαίωμα να παραπονεθείς, γιατί πρέπει πάντα να είσαι ο κυματοθραύστης που ο καθένας θα ξεσπάει επάνω του, γιατί πρέπει να μην λες ποτέ ότι ναι με ενοχλεί που ξενύχτησα, ναι με εκνεύρισε που εκεί που πήγα να κλείσω το μάτι μου φώναξε για χιλιοστή φορά «μαμά», ναι είμαι κι εγώ άνθρωπος που χρειάζομαι ξεκούραση και ηρεμία. Αισθάνεσαι τύψεις μην ξεστομίσεις κάτι και νιώσει ο περίγυρος ότι βάζεις τον εαυτό σου πάνω απ’ τα παιδιά σου ενώ δεν ισχύει κάτι τέτοιο;
Διαβάζω σχόλια μαμάδων που πιστεύεις ότι μόνο το φωτοστέφανο τους λείπει, που ο εαυτός τους δεν υπάρχει πουθενά και φαίνεται να μην τις νοιάζει, που ό,τι και να κάνει το παιδί τους αυτές είναι γλυκές, υπομονετικές, όλα ξέρουν να τα δικαιολογούν, πάντα με το χαμόγελο και την καλή διάθεση.
Πίσω απ’ αυτά όμως μπορώ να διακρίνω μαμάδες που ντρέπονται να πούμε ότι τα παιδιά τους τις εκνευρίζουν, τις θυμώνουν, που δεν θέλουν να ξεστομίσουν ότι ώρες-ώρες θα ήθελαν να εξαφανιστούν τα παιδιά τους γιατί δεν τα αντέχουν άλλο, που δεν φοβούνται να ομολογήσουν ακόμη και στον ίδιο τους τον εαυτό ότι θα ήθελαν μια άλλη ζωή που θα ήταν πιο εύκολη στην καθημερινότητά της τόσο γι΄ αυτές όσο και για τα παιδιά τους, που θα ήθελαν να ουρλιάξουν απ’ τις πολλές υποχρεώσεις που συνειδητά ή ασυνείδητα χρεώθηκαν, που τόσα πολλά άλλα πράγματα….
Ας μη κρυβόμαστε όμως πίσω απ΄το δάχτυλο μας, ναι είμαστε μαμάδες, ναι λατρεύομε τα παιδιά μας αλλά δεν είμαστε μόνο αυτό, είμαστε και τόσα άλλα πράγματα, ας μην χάνουμε τις άλλες μας ιδιότητες επειδή γίναμε μαμάδες, και τα παιδιά μας τα ίδια δεν το θέλουν αυτό.
Αλεξία
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Εγω πιστευω οτι ο καθενας πρεπει να κοιταζει τη ζωη του και να μην ασχολειται με τους αλλους. Κατ' αυτον τον τροπο να μη σε απασχολει αν η αλλη μαμα θελει να ειναι 100% αφιερωμενη στα παιδια της, ουτε αν η αλλη θελει να περναει το 20% του χρονου της με τα παιδια της και θελει να ειναι γυναικα καριερας. Καθε ανθρωπος ειναι διαφορετικος και εχει διαφορετικα ονειρα και στοχους. Ετσι ολοι εχουμε διαφορετικες προσδοκιες και μας γεμιζουν διαφορετικα πραγματα. Εσυ ζησε οπως σου αρεσει, μη σε νοιαζει τι κανουν οι αλλοι. Αν δε σου αρεσει να διαφωνεις με τους αλλους μην εκθετεις την προσωπικη σου ζωη και ετσι δε θα εχεις ποτε τετοια προβληματα.
καλάααα....θα μπορούσε να το είχα γράψει εγώ αυτό το κείμενο....χαχααχαχχα..με κάλυψες 100%!!!!...τώρα οι μαμάδες με καθόλου προσωπικότητα και χωρίς" θέλω" μπορούν να μας κατασπαράξουν
Ξαναδιάβασα άρθρο και σχόλια μετά από δυο χρόνια. Βρήκα μέχρι και τι έχω γράψει. Ειλικρινά, θα ήθελα να μην δουλεύω καθόλου (δουλεύω λιγότερες ώρες απ'ότι πριν) για να την ζω παραπάνω. Μου στοιχίζει που πρέπει να την αφήνω για να πάω για δουλειά. Την λατρεύω πολύ περισσότερο τώρα που έχει μεγαλώσει, μιλάμε, μου λέει απίστευτες ατάκες κλπ...Υπάρχουν φορές που δεν με νοιάζει να χτυπιέται στο πάτωμα γιατί δεν πέρασε το δικό της και πραγματικά έχω αποκτήσει ανοσία στο κλαμα της. Επίσης με τρελαίνει πολλές φορές μέσα στην μερα όταν δεν με ακούει...αλλά να σου πω ρε κοπελιά...Και σε όσες της ρίχνουν δίκιο δλδ...Τι περιμένατε; Να συναντιόμαστε μεταξύ μας και να λέμε πόσο μας ζορίζουν τα παιδιά μας; Να λέμε πόσο φτάσαμε να θέλουμε να εξαφανιστούμε για κανάν αιώνα; Να λέμε πόσο κακόμοιρες και αξιολύπητες νιώθουμε που δεν μπορούμε να πάμε τουαλέτα μόνες μας; Αυτό θα ικανοποιούσε την θεματοθέτρια και όσες συμφωνούν; Δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ μας από την στιγμή που γίνεται μάνα που να πιστεύει πως η απέναντί της έχει τα τέλεια παιδιά που ΔΕΝ την ζορίζουν στο ελάχιστο...που δεν κουράζεται κλπ...Οπότε, πέρα από δυο τρεις κουβέντες σε πολύ κολλητές κλπ, περιμένετε να σας πιάσει η κάθε μαμά σε μια τυχαία παιδική χαρά να σας πει τι; Ότι παιδεύεται; Ότι δεν πάει για καφέ; Ότι δεν ξεκουράζεται όταν έχει άρρωστα παιδιά; "ΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΛΑ ρε Κολώμβε! Μόνο σε σένα τυχαίνουν αυτά!" Αν λοιπόν συμβαίνουν σε όλες μας και κάποιες προτιμούν να μην το συζητάνε όπου σταθούνε και όπου βρεθούνε, εμάς τι μας πειράζει; Μπορεί εκείνες να στρουθοκαμηλίζουν κατά την θεματοθέτρια, αλλά για να την ενοχλεί αυτό, τότε ίσως να ήθελε να κάνει το ίδιο....
Κοπέλα μου, που έγραψες το άρθρο, ακριβώς τις ίδιες απορίες έχω κι εγώ. Κάποιες μέρες νιώθω ότι θέλω να πάρω ένα κτελ, ένα καράβι και να εξαφανιστώ, να πάω κάπου για 2 μερες, να κλειστώ σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου και να μη μου μιλάει κανείς, να μη θελει τίποτα κανένας από εμένα. Λατρεύω το παιδάκι μου και τον άντρα μου, αλλά είμαι άνθρωπος και κάποιες φορές απλά φτάνω στα όρια μου.
Καλησπέρα και από εμένα,σχολιάζω για πρώτη φορά αν και διαβάζω μαμαδοιστορίες αρκετό καιρό.Παιδια κακά τα ψέματα η οικογένεια των διαφημίσεων δεν υπάρχει!!!!!!Έχω τρία παιδιά ζωή να έχουνε 12 ετών 10 ετών και 6 ετών και είμαι 33 χρονών.Με την εφηβεία να μας χτυπά την πόρτα και ένα πρωτάκι τα πράγματα δεν είναι και τόσο έυκολα.Φυσίκα και υπάρχουν στιγμές που νομίζω οτι θα σαλέψω.......Εδώ να σημειώσω οτι δεν έχω καμία βοήθεια εκτός από αυτή του άντρα μου,αλλά δεν το βάζω κάτω,σαφώς και ο ελέυθερός χρόνος μου είναι σχεδόν ανύπαρκτος αλλά τι να κάνουμε;Τα παιδιά είναι το κέντρο της ζωής μας τώρα και νομίζω οτι απο τη στιγμή που τα γεννάςμέχρι να κλείσεις τα μάτια σου αυτά είναι η ζώη σου.
Εγώ ξέρω ότι τα παιδιά σου όταν δεν τα έχεις απο κοντά όταν είναι μικρά, και η μόνη σου έννοια είναι το πού θα βγείς και που θα ξενυκτήσεις τότε καλύτερα να μην τα κάνεις γιατί δεν είσαι καθόλου έτοιμη ούτε για να δώσεις ούτε για να πάρεις..Παν μέτρων άριστο για όλα τα πράγματα.. Εγώ προσωπικα έχω ένα γιο 18 μηνών και απο τις 3 το απογευμα που θα τον πάρω απο τον σταθμό θα πάμε σπίτι,να φάμε,να παίξουμε,να τρέξουμε,να πάμε βόλτα στο πάρκο κτλ. Ναι βγαίνω με τον άντρα μου 2-3 φορές τον μήνα, τά βράδυα αφού θα κοιμηθεί το μωρό και θα έρθουν στο σπίτι τα πεθερικά μου να τον προσέχουν..και για καφε θα πάμε το απόγευμα αλλά θα πάμε οικογενειακώς..Δεν θεωρώ καθόλου εμπόδιο το παιδί μου για να πάω εγώ να πιώ τον καφέ μου..Και ναι όχι και εγώ φτάσει στα όρια μου και πολλές φορέ τα έχω ξεπεράσει..Αλλά και πάλι δεν θα αντάλαζα τον χρόνο που περνάω με το παιδί μου τα απογεύματα με όλους τους καφέδες του κόσμου..ο καθένας σκέφτεται διαφορετικά.. και κάτι τελευταίο, όταν δεν έχεις στην καθημερινότητα σου τα παιδιά σου,μην τα ψάξεις στα γεράματα σου γιατί δεν θα είναι ούτε αυτά εκεί..κάπου θα είναι για καφε,με κάποιο φίλο/η όπως έκανες και εσύ !
Εγώ πάλι δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει σε όλα να βάζουμε συγκεκριμένα μέτρα και σταθμά. Δηλαδή αν πω ότι δεν θέλω να βγαίνω χωρίς το παιδί μου, αυτό με κάνει υπερβολική ή τέλεια ή υποκρίτρια; Αποκλείεται να είναι απλά αυτό που αισθάνομαι τώρα; Το παιδί το έκανα μετά από πολλά χρόνια σχέσης και συμβίωσης με τον άντρα μου, ταξίδια, βόλτες και παρέες χωρίς παιδιά τα χορτάσαμε, τώρα ζούμε αυτή την φάση και την απολαμβάνουμε, γιατί ξέρουμε ότι και αυτό δεν κρατάει για πάντα, τα παιδιά μεγαλώνουν και έχουν δική τους ζωή, δικές τους παρέες. Γιατί πρέπει να νιώσω άσχημα για αυτό; Ούτε κολλημένοι είμαστε, ούτε άνθρωποι χωρίς ενδιαφέροντα, απλά αυτήν την περίοδο το πρώτο μας ενδιαφέρον είναι το παιδί μας, θέλουμε να είμαστε όσο γίνεται περισσότερο μαζί του, να βγαίνουμε μαζί του, να πηγαίνουμε διακοπές μαζί του, γενικά να το έχουμε πάντα μαζί μας. Και όσον αφορα το θέμα αρρώστια παιδιού και κούραση γονιού, συγγνώμη αλλά το βρίσκω εντελώς άκυρο, δηλαδή υπάρχει κάποιος που δεν νιώθει ανακούφιση όταν το παιδί γίνεται καλά, όση κούραση και αν έχει τραβήξει όσο ήταν άρρωστο; Ναι, είμαι κομμάτια τρεις μέρες τώρα που το έχω άρρωστο και ξενυχτάω, αλλά πραγματικά αυτό που με ενδιαφέρει είναι να γίνει καλά και εγώ κάποια στιγμή θα κοιμηθώ.
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Μπράβο σου..!
Με καλυψες απόλυτα!!!! Μπράβο!!! Ακριβως τα ίδια λέω και εγώ και πάλι με κοιτάνε σαν εξωγήινο!!!
Συγνωμη που θα πω οτι ειναι να πω,ειναι η πρωτη φορα μετα απο τοσα χρονια που παρακολουθω δημοσιευσεις και θελω πραγματικα να δωσω την δικια απαντηση στην συγκεκριμενη μανουλα.Δεν ξερω πως νιωθεις εσυ την καθε εμπειρια της ημερας με το/τα παιδια σου,ουτε το τι κανεις εαν αρρωστησουνε,η οτιδηποτε αλλο κανουνε στην καθημερινοτητα τους και πως αντιδρας εσυ.Δεν μπορεις ομως να λες ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΕΣ τις μανουλες που πραγματικα οχι απλα ξενυχτανε εαν το παιδακι τους εχει εστω και 37,5 πυρετο η 40,0 πυρετο η δεν ξερω και εγω τι αλλο.Κααθε ΜΑΝΑ εχει το ενστικο και την ανησυχια για το παιδι της Ολες οι μανουλες εχουμε καθισει και μια εμδομαδα αυπνες για τα παιδια μας.Εαν καποια μανα δεν το εχει κανει τοτε δεν ειναι στην ουσια μανα.Αυτο εχω μονο να πω Καληνυχτα σας ΜΑΝΟΥΛΕΣ.
Εχω μια μπεμπα εφταμισι μηνων. Τη φυλαγα ολο το χειμωνα για να μην αρρωστησει. Τσακωθηκα με ολους για θεματα ατομικης υγιεινης. Ειναι πολυ ζωηρη και νευριαζω πολλες φορες. Το ξερω οτι δεν πρεπει γιατι ακομα ειναι πολυ μωρο και δεν καταλαβαινει αλλα δεν το κανω επιτηδες. Αυτη τη στιγμη το μονο που θελω ειναι να πεσω για υπνο και να κοιμηθω για καμια εβδομαδα. Το λεω και δε με νοιαζει. Αλλα δεν θα το κανω γιατι ειναι αρρωστουλα και καθομαι φρουρος διπλα της. Το αγαπαω πολυ το μαναρακι μου αλλα τα εχω παιξει και δεν ντρεπομαι να το πω. Δεν εχω βοηθεια. Τη μονη βοηθεια που εχω ειναι που ειμαι σε αδεια απο την εργασια μου. Αλλα κι αυτη τελειωνει...Πειραζει να κλεισω για λιγο τα ματια μου;;;;
εγινα μικρη μαμα και δεν δουλευω εχω ενα μικρο 13 μηνων και η μεγαλη 4,5.Και η αληθεια ειναι οτι καμια φορα λεω δεν αντεχω αλλο γιατι δεν εχω καμια βοηθεια...ουτε μαμα ουτε γιαγια και ο συζυγος παλι τιποτα.... Καμια φορα θυμωνο και εκνευριζομαι και λεω μακαρι να ειχα μια μερα χωρις της μαμαδοδουλειες...αλλα...απλα δεν γινεται.Παιρνεις απλα μια μεγαλη ανασα και συνεχιζεις καποια στιγμη θα μας λειπουν κ αυτες οι στιγμες
κι εγω τα εχω αναρωτηθεί πολλές φορές αυτά πραγματικά. Οταν τα διαβάζω νιώθω οτι ειμαι κακιά μαμά. Εχω ένα παιδι 2 ετών με εγκεφαλική παράλυση, σπαστική τετραπληγία, όλη την μέρα θέλει φροντίδα, τρέχουμε για θεραπείες, τάισμα άλλαγμα μπανιο αγκαλιά, γιατί δεν μπορεί να κάνει τπτ μόνος, και μερικές φορές λέω δεν αντέχω αλλο, περιμένω ποτε θα κοιμηθεί για να ηρεμήσω λιγο ή τον αφηνω μερικές φορές στις γιαγιάδες για να πάω για καφε με τον άντρα μου να ηρεμήσω. Αλλα με ολα αυτά που διαβάζω νομιζω οτι ειμαι απαράδεκτη. Ειναι όλες τόσο καλές μαμάδες δεν ξερω. Εγω νομιζω οτι τον λατρεύω απλα μερικές φορές δεν αντέχω. Ειναι τραγικό;
Ολες το ίδιο νιώθουμε αγαπημένη μου φίλη...
Εγω μπορω να πω οτι δουλεύω κόντρα ώρες με τον άντρα μου και τα παιδιά τα κρατάμε εναλλάξ όμως τα Σαββατοκύριακα τα παιδιά τα κρατάει η Μαμα μου ώστε να βγούμε και να περάσουμε λίγο χρόνο οι δυο μας, έτσι βρήκαμε τον τροπο μας να μάστε ακόμη όπως την πρώτη μέρα. Ακόμη βγαίνουμε ραντεβού!!!! Όμως και τα παιδιά περνάνε φανταστικά στη γιαγιά με περιβόλι, ζωάκια, βόλτα στο δάσος και ιστορίες απο τα παλιά απο τους ένα ζωή ακόμη παππού και γιαγιά μου!!!! Μου λείπουν η αλήθεια ειναι, αλλα έχουμε κι εμείς δικαίωμα σαν ζευγάρι να ξεδινουμε μιας και ήμαστε ακόμη πολύ νέοι , αλλα κι αυτά να φύγουν έστω για 2 σχεδόν μέρες απο το διαμερισματακι μας για λίγη ανεμελια!!!!! Όταν η μαμα μου λείπει στην αδερφή μου στο εξωτερικό, έχουμε μια πολύ εμπιστη μας κοπέλα που τα κρατάει για να βγούμε.
Εξαιρετικό!!!!!!!! Είναι απολύτως έτσι τα πράγματα, και πολλά άλλα που δεν μπορούν να καταγραφούν....... Επιτέλους που κάποιος συμφωνεί μαζί μου, απο ότι βλέπω και πολλές ακόμη μαμάδες, γιατί άρχισα να ανησυχώ με εμένα, με όσα διαβάζω στις διάφορες μαμαδοιστορίες ....... Μπράβο Αλεξία, εμένα τουλάχιστον με βρίσκεις απολύτως σύμφωνη!!!!!!
καλυτερα δε θα μπορουσα να τα πω!
τις προάλλες βγήκα για καφέ με μια συνάδελφό μου κ το μόνο που συζητούσαμε ήταν τα παιδιά μας. Κ όταν με ρώτησε η μαμά μου 'τι κάνει η Λίτσα' της απάντησα.. Τι να κάνει, καλά.. Αντί να μιλάμε για γκόμενους όπως κάποτε μιλούσαμε μόνο για τα παιδιά μας......
όλα τα πράγματα στη ζωή έχουν 2 όψεις=θετικά και αρνητικά ο καθένας ανάλογα με την ωριμότητα και τις επιλογές που έχει τα φιλτράρει και πράττει ανάλογα.. σαφώς όλοι θέλουμε την βολή μας.. και εκεί χαλάει η δουλειά...
Εγω παλι θεωρω την μητροτηρα πληρους απασχολησης εργασια.Δουλευω για τα προς το ζην κ εχω χρονι γις τον εαυτο μου μονο τις ωρες εργασιας μου...εγω παλι απο μικρη ηξερα οτιηθελα παιδια εστω κ με σπερμα δοτη αν ημουν μονη.Αυτο που θελω να πω ειναι οτι ειμαι απολυτα δοσμενη σε αυτο ψυχικα .το να μεινω μονη μου με τον συζυγο δεν ειναι στις αμεδες προτεραιοτητες μου..μπορει να ειμαι κ λαθος...χαρακτηριστικα μονο λεω οτι απο τοτε που αποκτησαμε το πρωτο παιδι την επετειο γομου μας την γιορταζουμε ολοι μαζι...
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΕΓΩ ΠΑΛΙ ΘΑ ΣΥΜΦΩΝΗΣΩ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΑΠΛΑ ΣΕ ΞΕΠΕΡΝΟΥΝ ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΒΟΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΑΝΤΡΑ ΝΑ ΒΟΗΘΑΕΙ ΤΟΤΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΤΡΕΛΕΝΕΣΕ. ΟΣΕΣ ΠΑΛΙ ΔΟΥΛΕΥΕΤΕ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ ΟΣΕΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΡΚΩΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ Η ΤΑ ΑΦΗΝΕΤΕ ΣΤΙΣ ΓΙΑΓΙΑΔΕΣ ΛΥΠΑΜΕ ΠΟΥ ΤΟ ΛΕΩ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ Η ΣΚΛΗΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ. ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΡΙΝΕΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΤΗ ΠΕΡΝΑΕΙ Η ΚΑΘΕ ΜΑΜΑ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΠΩΣ ΤΟ ΒΛΕΠΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΡΙΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ ΟΠΟΙΟΣ ΚΡΙΝΕΙ ΚΡΙΝΕΤΕ
Μία και μόνη απορία μου γεννήθηκε με το άρθρο και τα σχόλια που διάβασα :πόσες απο εσας πληρώνεται νταντά για να πάτε για καφέ ή θέατρο ή ποτό με τον άντρα σας ??? Γιατί είμαι σίγουρη πως όλες είστε βολεμένες πίσω απο μια γιαγιά - μαμά που δεν σας είπε ποτέ πως εκτός απογιαγιά είναι και γυναίκα , πως ευτυχισμένη γιαγιά = ευτυχισμένο εγγόνι κτλ κτλ , δηλαδή :Κοίτα το παιδί σου κόρη μου γιατί θέλω να βγω ΕΓΩ Σάββατο βράδυ έξω . Η ζωή λοιπόν αυτής της γυναίκας παραμερίζεται γιατί είστε εσείς πλέον με όλα τα δικαιώματα της γυναίκας που θέλει ξεκούραση και δεν τελείωσε η ζωή της με ενα παιδί !!!! Τι ωραία να γυρίζει όόόλη η γη γύρω απο εσένα !!! Αν κάποια πληρώνει νταντά για έξοδο , και ΟΧΙ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ , σου βγάζω το καπέλο !!!!!
πόσο διαφωνώ με όσα λες και ακόμα περισσότερο με τον τρόπο που τα λες! το να λέει μια μαμά πως είναι ευτυχισμένη με τη ζωή της, με τα παιδιά της και με το σπίτι της δηλαδή σας ακούγεται τόσο εξωφρενικό που είναι απλά γαι αν φανεί καλή και με φωτοστέφανο; δηλαδή μαι γυναίκα καριέρας που είναι αυτυχισμένη από τη δουλειά της και από τη ζωή της και δεν θα ήθελε να την αλλάξει για να κάνει οικογένεια, λεει και αυτή ψέμματα γιατί δεν ανταποκρίνεται στα δικά σας πρότυπα ευτυχίας; μάθετε ότι ό,τι επιλογές και να κάνουμε κατι θα αφήσουμε γαι να αποκτήσουμε αυτό που θέλουμε, αλλά ακόμα και όταν το αποκτήσουμε θα υπάρχουν στιγμές δύσκολες και άλλες αύκολες, χαρούμενες ακι δυστυχισμένες... αυτό ονομάζεται ζωή. από'κει και πέρα κάποιοι άνθρωποι επιλέγουν να κρατάνε τα θετικά τησ ζωής τους και να προβάλλουν και να συζητάνε για αυτά γιατί έτσι θέλουν να βιώνουν την πραγματικότητά τους, αφήνοντας στην άκρη ασήμαντες στενοχώριες ή δυσκολίες της καθημερινότητας. αν αυτό σας φαίνεται ψεύτικο επειδή εσεις επιλέγετε να εμφανίζετε ως κυρίαρχα τα προβλήματα ή τις δυσκολίες των επιλογών σας, ειναι δικό σας πρόβλημα και μάλλον εσεις κρύβεστε πίσω από το δάχτυλό σας!
Καλες μ μανουλες κ γω συμφωνω κ διαφωνω! Εχεις δικιο για τα φωτοστεφανα !παν μετρον αριστον ! Δεν ειναι ολα ροδινα ουτε υπαρχουν τελειες μανουλες!πρεπει να σαι αναισθητη να κλεινεις τα ματια κ να φορας οτοασπιδες για να κρατηθεις να μην ουρλιαξεις αυτο το περιβοητο ΜΗΗΗ! Αλλα ναι ειμαι 27ετων εχω ενα ταρζανακι 12μηνων κ ειμαι μονη χωρις βοηθεια! Δεν τον εχω αφησει ποτε! Κ απο επιλογη κ επειδη δεν εχω κανεναν! Ειμαστε εγω κ ο αντρας μ κ προχωραμε! Κ αυτος οποτε ειναι μαζι μας μιας κ ειναι επαγγελματιας οδηγος κ λειπει αυχνα.Με γελια γκρινια χαρες κ κουραση εκπληξεις δυσαρεστες κ ευχαριστες προχωραμε.ποτε δεν σκεφτηκα να τον εξαφανισω να τον αφησω στην γιαγια. ναι η ζωη μ ηταν αδεια χωρις αυτον
Ποσο δικιο εχεις!! Συμφωνω απολυτα σε ολα...λατρευω τα παιδια μου, αλλα ΝΑΙ ειναι στιγες που θελω να εξαφανιστω!!!! Με 2 μικρα, 5 και 3 ετων, δουλεια, σπιτι, μαγειρεμα,καθαρισμα κτλ και εναν αντρα που επιστρεφει απο τη δουλεια το βραδυ(οχι οτι οταν ειναι στο σπιτι ασχολειται)ειναι στιγμες που θελω να παρω τα βουνα!!!!
Τα τελευταία χρόνια παρατηρώ όλο και περισσότερες μαμάδες να δικαιολογούν τον εαυτό τους πως "παραμένω γυναίκα " ή " ευτυχισμένη μαμά =ευτυχισμένο παιδί " .Ξέρετε όλα αυτά ισχύουν ...... είναι μέσα στη ζωή , ΑΛΛΑ συνήθως αφορούν γυναίκες σε δύσκολες καταστάσεις , που τρώνε μεγάλες φρίκες σε αρρωστημένες καταστάσεις και αυτές παρουσιάζουν μέχρι και αυτοάνοσα απο τονπόλεμο που τους γίνεται ΜΕΣΑ στην οικογένειά τους ..... Σίγουρα δεν αφορά αυτές που δεν τους ΚΑΝΕΙ ο άντρας τους , που θέλουν ενω παντρεμένες να γκομενίζουν .....που δυσκολεύονται με ενα παιδί και κουράζονται ..... Άλλη μια φορά κάνετε θέμα το πως νιώθει η κάθε μια με την μητρότητα (και δεν μιλάμε για ακραίες καταστάσεις ) . Και εγω θέλω να πάω διακοπές μόνη μου αλλά κάθε φορά που το σκέφτομαι λέω και αν πάθουμε κάτι , και αν οι γονείς μου δεν προσέξουν το μωρό ; Τρελή ?? Ναι αλλά εγω δεν βγαίνω να πω πως φταίει το παιδί που έχασα τις διακοπές μου και άλλαξε η ζωή μου και τώρα τι μου έμεινε ?? Εγω φταίω για ταδικά μου συναισθήματα !! Επίσης ποτέ δεν ΠΑΡΚΑΡΩ το παιδί μου για να ξεκουραστώ ....αν ένιωθα ενα παιδάκι κούραση δεν θα το έκανα....Το παιδί είναι δική μου και του άντρα μου ευθύνη και όταν αποφασίσαμε να το κάνουμε ΞΕΡΑΜΕ πως θα έχουμε ΠΑΡΕΟΥΛΑ . Δεν μπορώ να σκεφτώ πως εγω θα διασκεδάζω και το παιδί θα μείνει σπίτι .Εσείς πηγαίνατε κάπου χωρίς τις κολλητές σας ?? Εγω έτσι το βλέπω και όχι σαν βάρος . Άντεγιατί αρκετές ακούω : ΑΑΑ δεν κάνω άλλο γιατί είναι κούραση και το ένα παιδί !!! Και το τρελό είναι πως οι περισσότερες απο αυτές ΔΕΝ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΚΑΝ . Που κουράζονται ρε παιδιά ???? Αλλά ΟΚ , μια φίλη μου την κουράζει η θάλασσα .....κολλάει η άμμος στα πόδια της και μετά πρέπει να πλυθεί λέει ........ Γούστα είναι αυτά ......Εγω πάντως με δουλειά δική μου και 2 παιδιά δεν νιώθω να διαλύομαι απο την κούραση ........ Όταν μπείς στο χορό χορεύεις ........δεν βάζεις άλλον (μάνα , νταντά ) να χορεύει .Σαφώς μόνος γεννιέσαι και μόνος πεθαίνεις αλλά αν στο ενδιάμεσο δεν θες παρέα ... τότε μην την κάνεις .....Απορώ και με παππούδες που κρατάν τα παιδιά χωρίς να πουν κουβέντα .... είναι μεγάλη και η ευθύνη τους .....δεν μπορεί να κρατάω το παιδί της κόρης μου ΕΝΑ ΜΗΝΑ όταν αυτή δεν δουλεύει !!!! Και να μην την ρωτήσω τι κάνει όόόόλες αυτές τις ώρες και πως αντέχει μακριά απο το παιδί της , μα ένα μήνα ρε κορίτσια ??? Τι έκανε όλο αυτό τον καιρό ??? Να δουλεύεις ή να πας ταξίδι να πω εντάξει ...αλλά να κάθεσαι 30 χιλιόμετρα πιο πέρα και να ξύνεσαι ΕΝΑ ΜΗΝΑ .....όχι δεν το καταλαβαίνω , με ξεπερνά .....
Πόσο δικιο!!!!
Εγω παλι συμφωνω με ορισμενα αλλα με τα περισσοτετα διαφωνω.Δεν ειχαμε κ δεν εχουμε βοηθεια απο κανεναν δικο μας Οταν αποκτησαμε ηταν μονο βοηθεια απο τριτα προσωπα επι πληρωμη.Κατ επεκταση τωρα που εχουμε μια καποθα βοηθεια ΔΕΝ εχουμε χρηματα για βολτες ,για ταξιδια,για προσωπικες μας αναγκες κλπ Αποφασισα οτι θα δωσω εξετασεις για καποιο μεταπτυχιακο προγραμμα στην αλλα ακρη της Ελλαδος Αυτο ειναι μαλλον κ το μοναδικο που θα κανω για μενα..Ολα αυτα μς κανουν κ γκρινιαζω ΠΟΛΥ.Αλλα μετα σκεφτομαι οτι ηταν επιλογη μου κ το πρωτο κ το δευτερο παιδακι.Κ οτι καπου εκει μερικα μολις χλμ απο εμενα ειναι μια φιλη σε νοσοκομειο μς προωρες συσπασεις κ με πολυ λεπτο τραχηλο που παλευει να φτασει στον 7ο για να εχουν πιθανοτητες να επιβιωσουν τα διδυμα της...θυμαμαι ακομη την μητερα μου που δεν πηγε πουθενα χωρις μας.Και ξερω οτι αυτος ειναι ο σκοπος μου απο εδω κ περα..οχι οτι δεν θα κανω πραγματα για μενα.απλως θα προσαρμοστω σχεδον απολυτα στο προγραμμα των παιδιων μου Οχι το αντιθετο για να ικανοποιησω δικα μου ςπωθημενα
Επιτελους μια μαμα που λεει την αληθεια !!!! Ειλικρινα κοριτσι μου μπραβο σου. Ειμαι 42 & ο γιος μου ειναι ενας ανταρτης 3.5 χρονων. Υπαρχουν στιγμες που ειλικρινα θελω να μπορουσα να εξαφανιστω για μιση μερα μακρια απ'ολους & απ'ολα.... Μπορει να μην δουλευω αλλα στο σπιτι εκτος απο τον πιτσιρικο μου εχω τα 2 τελευταια χρονια & την μητερα μου 90 χρονων με γεροντικη ανοια & πιστεψε με ειναι σαν να εχω 2 μωρα στο σπιτι & με τρελαινουν & τα δυο. Ειλικρινα αναρρωτιεμαι ολες αυτες οι "τελειες" μαναδες σε ποια σφαιρα της φαντασιας τους ζουν Πως μπορουν να ειναι ηρεμες οταν το παιδακι τους ειναι ολη την ωρα ενας μικρος Ταζ που μπορει την ωρα ακριβως που εχεις συμαζεψει ολα τα πραγματα απο την μεση να ψαχνει ενα συγκεκριμενο παιχνιδι & να γινεται το σπιτι παλι σαν να περασε ο τυφωνας? Πως γινεται να εξακολουθεις να εισαι μεσα στην καλη χαρα & την τρυφεροτητα οταν ουρλιαζει & κλαψουριζει ατελειωτα επειδη δεν γινεται αυτο που θελει την ωρα που το θελει γιατι ετσι εμαθε να κανει με τους παπουδες που του κανουν τα χατηρια για να μην ουρλιαζει? Δεν μπορω με τιποτα να πιστεψω ολες αυτες τις μαμαδες που οπως λες & εσυ ό,τι και να κάνει το παιδί τους αυτές είναι γλυκές, υπομονετικές, όλα ξέρουν να τα δικαιολογούν, πάντα με το χαμόγελο και την καλή διάθεση. Δεν γινεται οσο & αν λατρευω τον μικρο μου Ταλιμπαν υπαρχουν στιγμες που θελω να ουρλιαξω. Υπαρχουν στιγμες που ναι εχω το θρασος να το παραδεχτω οτι αναπολω την παλια ζωη μου την ελευθερια μου & την Ησυχια μου. Τουλαχιστον το παραδεχομαι & δεν το παιζω αγια.... Ναι δεν μπορω να φανταστω πλεον την ζωη μου χωρις το αγγελοδιαβολακι μου αλλα χρειαζομαι & λιγη ωρα για μενα εχω αναγκη απο στιγμες με τον εαυτο μου γιατι αλλιως δεν θα καταφερω να επιβιωσω για τα επομενα ελπιζω 100 χρονια που θα ειμαι η μαμα του ακομα & αν εχω φυγει απο αυτο τον κοσμο θα ειμαι καπου εκει να τον βλεπω... Δεν θα μας χαλασει λοιπον το φωτοστεφανο της μανας αν εχουμε το κουραγιο να πουμε σε ολες αυτες που ζουν στα ροζ συννεφακια τους ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ & Η ΥΠΟΜΟΝΗ ΜΑΣ ΕΧΕΙ & ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ Δεν θα παθουν τιποτα τα παιδια μας αν υψωσουμε λιγο παραπανω την φωνη μας 'η αν τα μαλωσουμε 'η τα βαλουμε τιμωρια. Η ζωη τους δεν θα ειναι στο μελλον αγγελικα πλασμενη με εμας διπλα να τα κανακευουμε....
ΠΟΣΟ μα ΠΟΣΟ συμφωνω;;;;!!!!!! ΠΟΣΟ με καλυψες;;;;!!!!!! Για μενα οποια μαμα πει πως δεν εχει ΕΚΝΕΥΡΙΣΤΕΙ ποτε ψευδεται ΑΣΥΣΤΟΛΑ!!!! Οτι τι;;;; Που πουλανε τετοια φωτοστεφανα που φορανε καποιες; Οταν καποια στιγμη εγραψα για το οτι εχω κι εγω το δικαιωμα να θυμωσω πεσανε να με φανε οι "υπομονετικες" καθ´ολα μαμαδες! Σ´ευχαριστω για το ωραιο σου κειμενο
Σε ευχαριστώ γιατί με πετυχαίνεις σε στιγμή απελπισίας που λένε. Έχω δυο αγοράκια 4 ετών και πραγματικά το τελευταίο διάστημα δίνουν ρεσιτάλ εξέγερσης! Είναι αρκετά καλομαθημένα αφού δούλευα (και το απολάμβανα) και ήταν και οι δύο γιαγιάδες στο σπίτι (πλήρης αναρχία τα παιδιά) και τώρα είμαι σπίτι να μαζεύω τα αμάζευτα...Και ενέργεια μηδέν και η υπομονή λιγοστεύει... σήμερα έκανα ακριβώς αυτές τις σκέψεις...Είμαι αχάριστη και απαράδεκτη που πιάνω τον εαυτό μου να θέλω να ανοίξω την πόρτα να φύγω? Που θέλω να ουρλιάξω γιατί δεν παλεύω άλλο την γκρίνια? Που θα ήθελα να είμαι σε μια παραλία με μια μπύρα και όχι να φωνάζω γιατί τσακώνονται και γίνεται χαμός? Και μετά κοιμήθηκαν και καθόμουν και τα χάζευα που ανάσαιναν και ήταν ο κόσμος όλος...ουφ! Όχι εδώ θέλω να είμαι και αύριο πάμε πάλι από την αρχή! Αλλά χαίρομαι που συνειδητοποιώ ότι δεν είμαι εξωγήινος που νιώθω ότι όλο αυτό με πνίγει και δεν είμαι ανεπαρκής που δεν τα βλέπω όλα τέλεια και που υπάρχουν και άλλες μανούλες εκεί έξω που αναγνωρίζουν το δικαίωμά μας να γκρινιάξουμε και λίγο βρε παιδί μου!
οι ξεκούραστες, άνετες, ήρεμες και τέλειες μαμάδες είναι αυτές που παρκάρουν τα παιδιά τους ολημερίς στις γιαγιάδες και τα παίρνουν αργά το βράδυ για να τα ξαναπαρκάρουν το άλλο πρωί ή αυτές που έχουν τον σύζυγο στο απίτι πολλές ώρες και πρόθυμο να βοηθησει (να πάει τα παιιδιά σε δραστηριότητες, σχολείο και να τα διαβάσει). Όλες εμείς οι υπόλοιπες που τραβιόμαστε μόνες μας με 2 ή 3 μωρά είμαστε... να μας κλαιν΄κι οι ΄ρεγγες που λένε και στο χωριό μου, κορίτσια... τουλάχιστον μέχρι να μεγαλώσουν λίγο τα αγγελούδια μας. (και ναι, τις ζηλεύω πολύ αυτές τις μαμάδες που έχουν αμέριστη βοήθεια από παντού κάθε φορά που εγώ ¨τραβιέμαι " από παντού)
Να σας πω την δικιά μου εμπειρία απο τον περίγυρο φιλικό ,συγγενικό ακούω διθυραμβικα σχόλια για το ποσο τέλεια ειναι η ζωη τους ,τα παιδια τους, χωρίς αναφορά σε δυσκολίες κούραση νεύρα !!!!!!!!Ολα κυλάνε άψογα τα παιδια τους δεν έχουν κάποια δυσκολία δεν νευριάζουν δεν επιθυμουν μια βόλτα χωρίς αυτά !!!!!Αναρωτιεμαι μήπως τελικά δεν ειμαι τόσο καλή μανα που δεν τα παινεύω όλη την ωρα που δεν αναφέρω ποσο τέλεια ειναι δεν με κουράζουν ;Και γω τα λατρεύω αλλά δεν ντρέπομαι να το πω ναι μου λείπουν τα ταξίδια οι χαλαρές βολτες η περιποίηση τόυ ευατου μου και ολα αυτά που σε κάνουν να αισθάνεσαι καλυτερα και να περνας καλα!!!!!!!!!!Μηπως τελικά ειμαι κακιά;;;;;;
πες τα χρυσοστομη που ξαφνικα γεμισαμε τελειες μαμαδες.....!
Θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου! Περίμενα πως και πως ένα ανάλογο άρθρο. Είμαι 34 ετών και έχω ένα γιο 2 ετών. δεν εργάζομαι αλλά αυτό δε σημαίνει οτι δεν είμαι στο πόδι 24 ώρες το 24ωρο και εργάζομαι σκληρά. τον αφήνω στη μαμά μου όσο μπορώ και μπορεί και εκείνη. τον άφηνα απο 8 μηνών. ποτέ δεν ένοιωσα όλα αυτά τα "χαζά" και υπερβολικά συναισθήματα. το διασκεδάζω όταν βγαίνω μόνη ή με τον άντρα μου ή πάω κομμωτήριο ή γενικά μπορεί και να μην κάνω τίποτα απλά να ξεκουραστώ. το οτι κάναμε ένα παιδί δε σημαίνει οτι πάψαμε να είμαστε γυναίκες. πριν το μικρό δούλευα σε δυο δουλειές και ήμουν όλη νύχτα έξω σε μπαράκια. τώρα θα βγω μια φορά στις 15 μέρες και αν. αυτό δε σημαίνει οτι μου λείπει η παλιά μου ζωή, αυτό σημαίνει οτι με το που έγινα μαμα δεν έπαψα να είμαι αυτή που ήμουν πριν. Συγχαρητήρια για το υπέροχο σου άρθρο για άλλη μια φορά!!!
Κορίτσια, χαίρομαι που οι περισσότερες μαμάδες συμφωνούν με το κείμενο μου. Και όσο για το μότο σου Μάρω είναι και δικό μου. Αυτό χρειάζεται ανάλυση σε ολόκληρο κείμενο, εκεί να έβλεπες αντιδράσεις.
kalimera!einai ligo eos polu aprigoro ro gegonos oti yparxoun kai alles mamades pou nio8oun opos ego!nomiza oti kati den paei kala me emena pou anazito ligo xrono makria apo tin zouzouna mou pou tin exoume kakoma8ei oloi kai an den tis kaneis ta xatiria klaei,tsirizei klp kai ayto mporei na einai apo to proi mexri pou 8a paei gia ypno!enio8a tipseis pou i8ela na meino kapoies ores an oxi kai 2-3 meres moni mou!pragmatika akoma kai na pao gia pipi moni mou fantazei oneiro.fysika o mpampas tis me voi8aei oso mporei alla exei mia proskollisi pano mou (logiko...manoula)kai pame pantou mazi!otan douleua imoun pio iremi kai gyrnousa olo oreksi gia douleies kai apaixnidia tora eimai aplos kourasmeni!tin agapao para para polu alla exo kourastei na asxoloume mono me taisma,panes kai paixnidi!kalo einai na exoume ligo xrono gia ton eayto mas opos proipan arketes giati pisteyo kai ego pos i psixiki iremia tis mamas simainei kai psixiki iremia kai gia ta mikroulia!na'saste kala oles aneksartita apopseos!!!
Καλημέρα και από εμένα! Λατρεύω το γιο μου που με πολύ κόπο απέκτησα και λατρεύω και το έτερο μωράκι που έχω στην κοιλιά μου και περιμένω με ανυπομονησία να έρθει..(που και για αυτό ταλαιπωρήθηκα πάρα πολύ).Αλλά ναι συμφωνώ ότι μια μάμα χρειάζεται χρόνο και για εκείνη,χρειάζεται χρόνο μαζί με τον μπαμπά.Μέσα σε 3,5 χρόνια εχώ πάει στο Λονδίνο,στην Άνδρο,στη Μήλο και στο Νεπάλ με τον μπαμπά!Ναι έβαλα και τα κλάμματα οταν στο τηλέφωνο μου είπε μανούλα πότε θα έρθεις..και εγώ ήμουν στην άλλη άκρη της γής..αλλά δεν μετανοίωνω που πέρασα καλά,που γύρισα ανανεώμενη,πιο ήρεμη και όταν μεγαλώσει λίγο θα του διηγούμαι που έχει ταξιδέψει η μάμα του και ότι υπάρχουν λιγότερο τυχερά παιδάκια απο έκεινον!Η ζωή είναι τόσο πολύ μικρή..ήμουν 20 και πέρασαν άλλα 20 χρόνια σαν νεράκι..το τζουτζουκάκι μου θα φύγει και θα πάει να ζήσει τη ζωή του..εγώ θα του δώσω τα εφόδια..αυτός που θα μείνει να μου κρατάει το χέρι είναι ο σύντροφος μου..ε..δεν αξίζουμε λίγες στιγμές οι δυο μας??!! Φιλικά..
Ονειρεύομαι να έρθει η ώρα που θα αποθηλάσει το μωρό μου και θα μπορέσω να το αποχωριστώ έστω μια νύχτα να το στείλω "εκδρομή" στην πεθερά μου!!! Όχι οτι θα γίνει σύντομα γιατί δεν πρόκειται να σταματήσω το θηλασμό για τέτοιο λόγο!!! Αλλά πλέον κουράστηκα ΝΑΙ!!! Είμαι μάνα και δεν ντρέπομαι να πω οτι θέλω μικρό διάλειμμα απο το μωρό μου!!! -Να πάω διακοπές μόνη με τον άντρα μου -Να κάνουμε σεξ χωρίς να μας διακόψει το παιδί(πάντα μα πάντα) -Να κάνω μπάνιο πάνω απο 1 λεπτό -Να περιποιηθώ τον εαυτό μου λίγο -Να κοιμηθώ λίγο περισσότερο το πρωί και ίσως λίγο το μεσημεράκι -Να πάω για καφέ με παλιούς φίλους και να μη χρειαστεί να φύγω στις 8.30 ενώ αυτοί θα συνεχίσουν για πολλές ώρες ακόμα -Να ξεχαστώ για λίγο, έστω για λίγο Δεν είναι κακό Όσο για τις υπερβολικές μαμάδες, ας είναι, δικαίωμά τους, η κάθε μια βιώνει σε διαφορετικές συνθήκες τη μητρότητα και τίποτα δεν είναι στάνταρ, λάθος ή σωστό.
Εγώ πάντως απορώ γιατι δεν μπορείς να κάνεις μπάνιο πάνω από ενα λεπτό, γιατί δεν μπορεις να κάνεις σεξ με τον αντρα σου, να περιποιηθεις τον εαυτο σου κλπ κλπ οταν εχεις παιδι...με την ουσιαστικη βοήθεια του ενος συντρόφου προς τον αλλο, όλα τα παραπάνω γινονται...εκτος απο τις διακοπες για δυο! Δεν χρειάζονται τρίτοι για βοήθεια απλώς ο ενας να σεβεται τις ανάγκες του άλλου και να απασχολει τα παιδιά όσο ο συντροφος του χαλαρώνει...και όσο για το σεξ...μονο ορεξη χρειαζεται να υπάρχει και τότε ο χρόνος θα βρεθει!! Δειτε τα όλα λιγο πιο χαλαρα :-)
Μάλλον δεν ήθελα να ακουστώ τόσο δραματική όσο κατάλαβες. Ή με κάνεις να πιστεύω ότι έχεις πολύ πιο βολικό παιδί απο το δικό μου. :) -Δεν μπορώ να κάνω μπάνιο πάνω απο 1 λεπτό γιατί είμαι όλη μέρα μόνη με το μωρό στο σπίτι και δεν γίνεται εκ των πραγμάτων να κάνεις ένα κανονικό μπάνιο, πόση ώρα να το αφήσεις μόνο? (δεν συμφωνείς?) -Μπορώ και κάνω σεξ κανονικά με τον άντρα μου, απλά το μωρό πάντα μάλλον μας "μυρίζεται" και αρχίζει το κλάμα εκεί κάπου στη μέση. Και διάθεση υπάρχει και χρόνος βρίσκεται, αλλά το παιδί δεν θέλει να μας αφήσει. Γίνεται έτσι σεξ? -Δεν είμαι καμιά απεριποίητη με χοντρά φρύδια και αξύριστα πόδια ρε sissy :) αλλά θυμάμαι που κάποτε μπορούσα να αφιερώσω λίγο χρόνο να μουλιάσω κανα πόδι κανα χέρι για λίγο και ένα βαμμένο νυχάκι, και μου άρεσε πολύ. -Συμφωνώ για το ζευγάρι που λες και επαυξάνω. Μόνο που ο άντρας μου κάνει 2 δουλειές, φεύγει 8 και γυρνάει 10 το βράδυ, αλλά όταν είναι σπίτι βοηθάει περισσότερο απο άλλους που κάθονται γιατί το θέλει και του αρέσει κιόλας. Δεν παραπονιέμαι, ούτε λέω οτι δεν μπορώ να ζω άλλο έτσι, λατρεύω την τωρινή μας οικογενειακή κατάσταση, είμαστε πολύ ευτυχισμένοι, αλλά μου λείπουν κάποια πολύ απλά πράγματα που έκανα ή κάναμε παλιά με τον άντρα μου
ψυχικα ισσοροπημενη μαμα = ισσοροπημενα παιδια. οι μαμαδες οφειλουμε να προσεχουμε και να δινουν χρονο στον εαυτο μας να ασχολουνμαστε και με την προσωπικη μας και τη σεξουαλικη μας ζωη γιατι αλλιως το υστερο δεν δουλευει καλα. και γινομαστε υστερικες! χρωσταμε στα παιδια μας να μεινουμε ισσοροπημενες και με σωας τας φρενας για να μπορεσουμε να τα μεγαλωσουμε σωστα να τα βγαλουμε ωραιους ανθρωπους στην κοινωνια που θα ανοιξουν τα φτερα τους και θα μεγαλουργησουν και οχι να μας γηροκομησουν. τα παιδια γεννιουνυται για να ζησουν τη ζωη τους καποια στιγμη χωρις εμας. και εμεις πρεπει να μαθουμε να ζουμε τη ζωη μας και μετα απο αυτα. οπωσ κανει ολο το ζωικο βασιλειο. εξαλου μοτο μου ειναι "μονος σου γεννιεσαι και μονος σου πεθαινεις". μονος σου εισαι στη ζωη και ας εχεις παρεα! και ας εισαι παντρεμενος ή εχεις παιδια! ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟΣ ΠΑΝΤΑ! ΜΟΝΟς ΣΟΥ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΣΥΜΒΙΩΣΕΙς ΜΕ ΑΛΛΟΥΣ ΜΗΝ ΠΝΙΓΕΤΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΑΦΗΣΤΕ ΤΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΖΗΣΤΕ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ . ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ ΘΑ ΝΙΩΣΕΤΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΥΤΥΧΙΑ . ΟΤΑΝ ΑΥΤΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΓΚΙΣΤΡΩΜΕΝΑ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΣΑΣ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΛΗ ΣΑΣ Η ΖΩΗ!
δεν το συζητω!!! επειδη καναμε παιδια δεν σημαινει οτι δεν εχουμε προσωπικα θελω και αναγκες. τα παιδια μου τα λατρευω ειναι η ζωη μου και τους αφιερωνω τον περισσοτερο χρονο της ημερας μου μια που πλεον δεν δουλευω και ειμαι στο σπιτι. αλλα παντα εκμεταλευομαι τις ευκαιριες που μου δινονται για μια εξοδο ειτε με τον αντρα μου ειτε με τις φιλες μου. και πιστεψτε με δεν νιωθω τυψεις που αφηνω τα παιδια στη γιαγια (και για να μην παρεξηγουμαστε ουτε οταν δουλευα ενιωθα). σκεφτειτε λιγο εσεις οι υπερπροστατευτικες μανουλες οτι πρεπει να αφησετε χωρο στα παιδακια σας να ανεξαρτητοποιηθουν και ξεκολληστε απο πανω τους γιατι οταν ερθει η ωρα να φυγουν απο κοντα σας ειτε για σπουδες ειτε για δουλεια ειτε για να κανουν τη δικη τους οικογενεια θα καταλαβετε οτι η δικη σας ζωη περασε ετσι. κατι τελευταιο για να μη σας κουραζω να σκεφτεστε παντα οτι τα παιδια θελουν γυρω τους χαρουμενους και ευτυχισμενους γονιους. και μια διανυκτερευση στη γιαγια και τον παππου που ως συνηθως τους κανουν και ολα τα χατηρια δεν κανει κακο!!
ΕΙΣΑΙ ΘΕΑ !!!!!!!!! ΣΥΜΦΩΝΩ ΣΕ ΟΛΑ!!!
Κι εγω συμφωνώ με τη γράφουσα και δεν έχω διαβάσει κανένα σχόλιο. Αγαπάω πάρα πολύ τα παιδιά μου αλλά ναι, γκρινιάζω που δεν κοιμούνται σερί τη νύχτα και πάω σα ζόμπι στη δουλειά, δεν μου αρέσει που το μωρό μου δεν ξεκολλάει από πάνω μου και τσιρίζει όταν το αφήνω κάτω 5 λεπτά για να πάω τουαλέτα, σιχαίνομαι που δεν μπορώ να μείνω μόνη λεπτό στο σπίτι, ούτε φια κατούρημα! Και δεν ντρέπομαι να ομολογήσω ότι πάω στη δουλειά και νιώθω άλλος άνθρωπος!!! Ότι βγαίνω με τις φίλες μου που είναι ελεύθερες και δεν μου λείπουν καθόλου τα παιδιά εκείνη τη στιγμή! Ξέρω όμως ότι αυτή η προσκόλληση είναι προσωρινή και πράγματι αν λείψω πολλές ώρες ή αν τύχει μια δουλειά και δεν τα δω σχεδόν όλη μέρα θα τα γεμίσω φιλιά και θα μου λείψουν πάρα πολύ όπως ξέρω κι ότι θα μεγαλώσουν τόσο γρήγορα και θα τα παρακαλάμε για μια αγκαλιά και δεν θα έρχονται και τότε θα έχουμε πάρα πολύ χρόνο για τον εαυτό μας κι αυτά δεν θα μας έχουν πια τόσο πολλή ανάγκη...ας απολαύσουμε λοιπόν κάθε στιγμή της καθημερινότητας χωρίς γκρίνιες αλλά και χωρίς υστερίες. Κι ας μην ξεχνάμε ότι το να θυσιάσουμε τη ζωή μας και την ψυχή μας για τα παιδιά μας δεν μας το ζήτησαν αυτά κι ούτε θα το αναγνωρίσει κανείς! Μην έχετε αυταπάτες, ρωτήστε μια μαμά με παιδί στην εφηβεία! χαχαχα!
Συγνώμη κορίτσια, αλλά συμφωνώ με τη γράφουσα! Ούσα η ίδια παιδί τέτοιας μαμάς, δεν μπορείτε να φανταστείτε τί βάρος κουβαλάμε τα παιδιά που ακούμε συνέχεια : "είσαι όλη μου η ζωή, πριν γεννηθείς δεν ζούσα" κτλ. Εννοείτε να έχετε - 'οσο γίνεται - ζωή και εκτός του ρόλου της μαμάς. Αυτό θα εκτιμήσουν αργότερα τα παιδιά σας να είστε σίγουρες! Χαλαρώστε, δεν βοηθάτε τα παιδιά σας έτσι και δυστυχώς αυτά είναι γραμμάτια που πληρώνονται πολύ αργότερα!
Αλεξία κάθε φορά που σκέφτομαι "αρνητικά" για τα πράγματα που με κουράζουν, με βασανίζουν και με ταλαιπωρούν λόγω του παιδιού (γιατί το να αρνείσαι ότι υπάρχουν είναι στρουθοκαμηλισμός) έχω τόσες πολλές τύψεις ότι δεν είμαι καλή μαμά που προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι είμαι υπερβολική και ότι όλα είναι τέλεια! Ότι δεν ταλαιπωρούμαι ότι όλα είναι εύκολα και αβασάνιστα και ότι δεν υπάρχουν καθόλου προβλήματα! Δεν το πολυκαταφέρνω και τελικά κάνω παρέα με τύψεις καιρό τώρα.. Δεν διάβασα τα 126 (πλέον) σχόλια, αλλά υποθέτω έγινε πάνικ για να υπάρχουν τόσα! Εγώ πάντως συμφωνώ μαζί σου.
Να αγιασει το στομα σου.Και ελεγα πως ειμαι κακη μαμα που τα σκεφτομουν ολα αυτα.επιτελους ας μιλησουμε αληθινα!ειμαστε μαμαδες ΚΑΙ γυναικες με αναγκες. πρεπει να ειμαστε και εμεις καλα για να νιωθουν και τα μικρα μας ηρεμα και ομορφα.
«εγώ δεν πάω πουθενά χωρίς τα παιδιά μου ή αλήθεια, τα αφήνεις και βγαίνεις μόνη σου; Δεν θα το έκανα ποτέ»: kato apo auti sou tin protasi sxoliazeis (den exeis tin anagi na nioseis kseniasta)ti noima exei afou opou kai na pao oti kai na kano tha eimai me ena tilefono sto xeri na rotiso mexri kai poses fores katourise «έχω το παιδί μου και δεν χρειάζομαι τίποτε άλλο»giati to sxoliazeis arnitika ?pragmatika mporeis na sigrineis to paidi sou?me ola ta ipolipa?ilika kai aila ego oxi....nai thelo polla alla oso to paidi mou tipota,den einai gia mena ipervoli na to leei auto kia mana... «τώρα έχω αφιερωθεί στο μεγάλωμα των παιδιών μου, δεν κάνω τίποτε άλλο αλλά αυτό με γεμίζει απόλυτα»: den eisai kleismenous stous 4 toixous epeidi megaloneis paidia mporeis ean ta sindiaseis sosta na meinoyn oloi eyxaristimenoi opote oute kai ayto einai ipervoli na to leei mia mana «πάει στους παπούδες για μία ώρα και το σπίτι είναι τόσο άδειο που περιμένω πότε θα γυρίσει, την επόμενη φορά δεν θα την/τον αφήσω»edo peftei gia ipno kai sto misaoro thelo na to ksipniso giati m leipei logiko einai otan pernas toses ores me ena plasma to opoio nai emena me gemizei kai me adiazei molis adiaso na aisthanomai tin anagi na me ksanagemisei opote ouyte ayto einai ipervolei na to leei mia mana «εχθές αρρώστησε, δεν κοιμήθηκε όλο το βράδυ, είμαι κομμάτια αλλά δεν πειράζει, αυτό να είναι καλά και άσε με εμένα»:kala plaka mas kaneis tora?kai fisika nistazo kai fisika kourazomai alla ANISIXO opote den aisthanomai ekeini tin stigmi tipota kai fisika na ginei kala oso to dinato grigorotera na min ipoferei kai xalali ta panta!!!den ksero ti thes akrivos na peraseis me to keimeno sou auto pou katalaveno ego apo ta legomena sou kai ta sxolia sou einai to eksis oti sou irthan ola mazemena prin prolaveis na iseis osa ittheles kai isos gi ayto vriskeis ipervolika ta logia pou aneferes kai ola osa den eipes!!!
Νομίζω ότι ταυτίζομαι πλήρως με την παραπάνω άποψή σου Αλεξία! Δεν θα μπώ στην διαδικασία να διαβάσω τα 119 σχόλια (!!!) που προηγούνται του δικού μου, γιατί αφενός δεν έχω τον χρόνο και αφετέρου δεν με ενδιαφέρει και ιδιαίτερα τι θα πεί η κάθε μαμά κρυμμένη στην ανωνυμία της. Το μόνο που ήθελα να συμπληρώσω στα όσα έγραψες, είναι ότι όλες μας μετά τον ερχομό του κάθε παιδιού μας χρειαζόμαστε χρόνο για να βρούμε τον εαυτό μας. Ίσως για τις μαμάδες που περιγράφεις, ο παλιός τους εαυτός να μην υπάρχει πιά και να έχει γεννηθεί μαζί με τα παιδιά τους, ένας νέος. Τι να πώ; Μπορεί να την έχουν δεί έτσι. Φιλιά.
Θα συμφωνήσω απόλυτα!!! Ούτε κι εγώ διάβασα όλα τα σχόλια, αλλά το κείμενο με εκφράζει απόλυτα...
Ξέχασα να σας πω ότι είμαι μαμά δύο κοριτσιών 5 & 7 περίπου
Τότε μάλλον εγώ έχω μαμά-θαύμα!!! Που έζησε την ζωή της έτσι όπως ήθελε αλλά κ ΠΑΝΤΑ ήταν δίπλα μου, σε όλες μο τις πολύ μικρές, σε όλες τις μικρές, σε όλες μου τις μεσαίες καθώς κ σε όλες τις μεγάλες μου στιγμές!! Είναι μια μαμά αφιερωμένη σε εμάς με όλη την σημασία της λέξεως! Δεν μου έλειψε ΠΟΤΕ, ΠΟΤΕ δεν την ένιωσα απούσα απο την ζωή μου. Ίσα ίσα θα την ήθελα λίγο πιο χαλαρή, να μην προσπαθεί να επιβάλλει την γνώμη της πάντα κ σε όλα, να μην προσπαθεί τόσο πολύ να μας προστατεύει απο όλα. Αλλά όσο κολλημένη κ αν ήταν επάνω μας άλλο τόσο έκανε κ αυτά που ήθελε, που την ευχαριστουσαν χωρίς εμάς. Αφού μπορούσε η μαμά μου να τα συνδυάσει όλα αυτά τόσο όμορφα, τοτε μπορώ κ εγώ, τότε μπορειτε κ ΕΣΕΙΣ! (κάποιες από εσάς τουλάχιστον)
ΜΑΡΥ ΜΙ σου απάντησα και χθες, και είσαι η μόνη που απάντησα, αλλά δεν είδες τι σου έγραψα. Σου ξαναλέω ότι έχω κι εγώ ένα παιδί που είΝΑΙ ΑΜΕΑ και ξέρω πάρα πολύ καλά και από προβλήματα, και από νοσοκομεία και από άγχος και έχω κουραστεί και έγω βιώσει και πολύ δύσκολες καταστάσεις με το πΑιδί μου και πίστεψε με και το νοιΆζομαι και κάνω τόσα όσα κι εσύ αλλά βλέπω τα πράγματα κάπως διαφορετικά από σένα.
Είδα τι μου έγραψες και σου απάντησα κι εγώ! Ποτέ δεν αμφέβαλα για την αγάπη σου και το νοιάξιμο στο παιδί σου, με το κείμενό σου διαφωνώ και θεωρώ ότι αυτό που είπες τα λέει όλα "βλέπω τα πράγματα κάπως διαφορετικά από σένα".
πιστεύω ότι η κάθε μάνα έχει την δική της ιδιοσυγκρασία και αυτό την κάνει μοναδική. Δε χρειάζεται να στοχοποιούμε και μάλιστα δείχνοντας με το δαχτυλο και φυσικά δε καταλαβαίνω γιατί πρέπει να διαχωρίζονται οι μάνεσ σε καλές και κακές γεμίζοντας τες με ενοχές. Ας είμαστε πιο προσεκτικοι με τέτοια θέματα, ούτε να γίνουμε δικαστές και να αρχίσουμε να κρίνουμε και ν δικάζουμε ότι μας κατεβαίνει.Εγώ έχω να πω μπράβο σε αυτέσ που μπορούν και βρίσκουν χρόνο για τον εαυτό τουσ αλλά θα πω και μπράβο σε αυτές τις μάνες που δε ξεμυτίζουν από τα παιδιά τους και έχουν παρατήσει τον εαυτό τους και τις δυο περιπτώσεις τις θεωρώ αξιέπαινες!
Καλησπέρα διάβασα το κείμενο και θα ήθελα να πω ότι όταν γίνεσαι μαμά πρέπει να προσπαθείς να βρίσκεις χρόνο για τον εαυτό σου αλλιώς αρχίζεις να κουράζεσαι, να εκνευρίζεσαι και να σε φταίνε όλα και όλοι και δυστυχώς ξεσπάς σε όποιον βρεις μπροστά σου. Επίσης θα ήθελα να πω δεν υπάρχει τέλεια μαμά γιατί και μεις άνθρωποι ήμαστε για αυτό μην στεναχωριέστε κορίτσια απλά προσπαθούμε να κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε. Ευχαριστώ για τον χρόνο σας
ειμαι ανεργη μαμα στο σπιτι ολη μερα με ενα νηπιο και ενα μωρο.Τα πραγματα ειναι αρκετα δυσκολα για μενα πολλες φορες μεσα στην μερα σε σημειο που εχω πει αρκετες φορες καλυτερα να δουλευα.Καλυτερα γιατι θα τα κραταγαν αλλοι για καποιες ωρες και ειλικρινα λιγο θα ησυχαζα,καλυτερα γιατι θα συνεισφερα στο σπιτι κτλ.Κακα τα ψεματα ειμαστε και ανθρωποι πανω απο ολα και θελουμε χρονο για εμας,για τον ευατο μας,να ηρεμησουμε λιγο ρε αδελφε.Να βλεπουμε πχ μια ταινια χωρις να ακουμε κλαματα,φωνες και να πρεπει να εχουμε την τηλεοραση τερμα για να ακουσουμε τι λεει,να πιουμε τον καφε μας ησυχα το πρωι χωρις μαμα εκανα κακα,μαμα θελω φαγητο,μαμα ελα να παιξουμε μαμα,μαμα,μαμα...φυσικα και αγαπαμε τα παιδια μας πανω απο ολα αλλα ειμαστε και Ανθρωποι,γυναικες με προσωπικες αναγκες.Ποσο καιρο εχετε να πατε για καφε με τον αντρα σας οι δυο σας;εγω εχω ξεχασει ποτε πηγα τελευταια,ποσο καιρο εχετε να πατε ενα διημερο οι δυο σας χωρις παιδια;εγω προ παιδιων εποχη;ποσες φορες εχετε αναπολησει εστω κ για λιγο την προ παιδιων εποχη με τον αντρα σας που βγαινατε οποτε θελατε,κανατε οτι θελατε,πηγαινατε διακοπες,πηγαινατε σινεμα,ξενυχταγατε και την αλλη μερα ξυπναγατε οτι ωρα θελατΕ(που να το κανουμε αυτο τωρα,εστω κ να μπορουσα καπου να φησω τα παιδια για να το κανω,θα ξυπναγα απο το χαραμα να ταισω το μωρο κ μετα στο ποδι απο τις 7 η ωρα γιατι τετοια ωρα ξυπναγε τα δικα μου κ τα δυο το πρωι,δηλ δεν θα ειχα κοιμηθει καθολου).Λοιπον η χρηση τομη βρισκεται καπου στην μεση,ναι μεν λατρευουμε τα παιδια μας,κανουμε οτι καλυτερο γι'αυτα ΑΛΛΑ θελουμε χρονο για εμας για τον ευατο μας κ για τον συντροφο μας χωρις παιδια,γιατι ολες θελουμε διαλλειμμα βρε κοριτσια απο τα παντα καποιες φορες,εχουμε το δικαιωμα,επιβαλεται!
Καλημέρα κι από μένα! Δεν είμαι ακόμα μαμά,αλλά συμφωνώ μαζί σου.Σε όλα,εκτός από το ότι εύχεσαι ώρες ώρες να εξαφανιστούν.Νομίζω βέβαια ότι δεν το λες κυριολεκτικά.Βαρέθηκα να ακούω μαμάδες να λένε πόσο άδεια ήταν η ζωή τους πριν,ότι δεν έκαναν τίποτα ουσιαστικό,ότι τίποτα δεν τις έκανε να χαρούν πραγματικά και ότι η σχέση με τον άντρα τους ήταν πιο ανούσια και ότι θα βαριόντουσαν πολύ να περάσουν πολλά χρόνια μαζί τους,μόνοι τους και χωρίς παιδιά.Τότε,γιατί έμεναν σ'αυτή τη σχέση?Μόνο για να κάνουν παιδιά και να δημιουργήσουν οικογένεια?Και αργότερα,όταν θα έχουν μεγαλώσει τα παιδιά και μπουν στη δικιά τους ζωή,τι θα κάνουν όταν μείνουν και πάλι μόνοι τους? Ποτέ δεν ένιωσα να βαριέμαι στη ζωή μου.Περνάω τέλεια,χαίρομαι πολλά πράγματα με ουσία και πιστεύω ότι έχει αξία και τώρα η ύπαρξή μου.Σίγουρα θέλω να κάνω παιδιά και τα λατρεύω,γι'αυτό άλλωστε βρίσκομαι και συμμετέχω κι εδώ,αλλά δε θα πάψω να είμαι και ξεχωριστός άνθρωπος.Με ανάγκες,επιθυμίες,συναισθήματα και ανάγκη από προσωπικό χώρο,χρόνο,ενδιαφέροντα και πολύτιμες στιγμές,για τον εαυτό μου. Να είστε όλες καλά και να χαίρεστε τα παιδάκια σας!!!!
Είμαι πάλι η μαμά που έγραψε το κείμενο.Είπα να μην επέμβω πάλι, αλλά θέλω να πω το εξής:δέχομαι όλες τις απαντήσεις που γράφετε αλλά δεν δέχομαι να λέτε, εσεις που διαφωνείτε, ότι σας κράζω. Που το είδατε αυτό? Την γνώμη μου λέω και τίποτε περισσότερο, πώς θα έπρεπε δηλαδή να διατυπώσω τις σκέψεις μου για να φανεί ότι λέω τη γνώμη μου και ότι δεν σας κράζω. Δεν έχω άλλωστε την πρόθεση να κρίνω κανέναν, δεν είναι η δουλειά μου αυτή, άλλωστε είτε το θέλουμε είτε όχι θα μας κρίνουν τα παιδιά μας και αυτοί θα είναι οι πιο ουσιαστικοί και δίκαιοι κριτές. Κι εκεί όποιος αντέξει.
Εγώ νομίζω οτι κάπου στην μέση είναι η τέλεια μαμά.Στο ίντερνετ πολλά διαβάζω αλλά κρατάω μικρό καλάθι.Ακόμα δεν έχει βγεί το μοντέλο της τέλειας μαμάς οπότε λίγο πολύ όλες κάνουμε οτι καλύτερο νομίζουμε.Το δικό μου λάθος είναι το δικό σου σωστό.
μπραβο αλεξια!!!! τελαευταια η μαμαδοσυνη εχει γινει πολυ "μοδα" και θεωρουμε οτι αξια μανα ειναι αυτη που ξερει τα παντα απο παιδαγωγικα, απο νεες ερευνες , απο νεα προιοντα, γενικα απο οτι τελευταιο κυκλοφορει ,οτι αξια μανα ειναι αυτη που τρεχει 24 ωρες το 24 ....ναι λεω 24 γιατι και οταν κοιμαται το μυαλο της ειναι μονο στο παιδικαι σηκωνεται 40 φορες να το σκεπασει και φυσικα ειναι η μανα που για ολα αυτα δεν κουραζεται ποτε αλλα και αν κουραστει δεν δινει σημασια γιατι χαιρεται και απολαμβανει και γουσταρει την ενδεχομενη ακαταπαυστη γκρινια του παιδιου ,την αυπνια, την 3439535 φορα που εχει ακουσει το "ηταν ενα μικρο καραβι" και την 4525234 φορα που εχει διαβασει τον τζακ με τη φασολια...
νομιζω εισαι ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ!!!
Έχω μεγαλώσει δίπλα σε μια μαμά που ναι μεν με λάτρευε, έβλεπε και τη δικιά της ζωή ακριβώς σαν το κείμενο που περιγράφεις... Φυσικά και με φρόντισε και με φροντίζει ακόμη όταν το έχω ανάγκη αλλά είναι και εκείνες οι άλλες φορές που δεν το έχω ανάγκη απλά θέλω να αφήσει για λίγο τα δικά της "τρεξίματα" (κομμωτήρια, βόλτες με φίλες, διακοπές μόνη) και να ασχολήθεί ουσιαστικά μαζί μου να με ακούσει χωρίς να το ζητήσω, να με αγκαλίασει χωρίς να είμαι πεσμένη ψυχολογικά. Αυτό που θέλω να πω είναι πως παρ όλο που είμαι 26 ετών και όντας η ίδια μανούλα, λόγω μιας μαμάς που έβλεπε και τα δικά της θέλω, αισθάνομαι πως η μαμά μου δεν ασχολήθηκε όσο έπρεπε μαζί μου.... Εγώ με το παιδί μου απο επιλογή μου έχω βάλει στην άκρη κάποια δικά μου θέλω, τα έχω διαγράψει καλύτερα και τώρα το μόνο μου θέλω είναι να μεγαλώσω ένα και περισσότερα παιδιά πετυχημένα, ισορροπημένα και χαρούμενα! Η μαμά μου μπορεί να ήταν εκεί στις πιο σημαντικές στιγμές της ζωής μου αλλά απουσίαζε στις μικρές, ασήμαντες στιγμές που στην τελίκή εκεί βρίσκεται κρυμμένη η χαρά της ζωής! Μην το χάσετε αυτό μανούλες.
τα είπες όλα Πωλίνα....χαίρομαι λοιπόν που ανήκω στις υπερβολικές μαμάδες,πράγμα που σημαίνει ότι,με όλο το σεβασμό, το κείμενο είναι μπαρούφα....(για μένα...:) )
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!!!! Σκεφτόμουν να γράψω αυτό το κείμενο εδώ και καιρό και σκεφτόμουν το κράξιμο που θα φάω και δεν το έχω κάνει!!!! Επιτέλους κάποιος να σπάσει την εικόνα της τέλειας μαμάς γιατί πραγματικά κουράστηκα!!!! Ναι λατρεύουμε τα παιδιά μας και ναι έχουμε δικαίωμα να κάνουμε κάτι και για εμάς ώστε να είμαστε πιο ξεκούραστες άρα και πιο καλές μαμάδες!!!! Δεν έχω διαβάσει τα υπόλοιπα σχόλια γιατί πραγματικά φοβάμαι πως τρως κράξιμο αλλά δεν θέλω να μου χαλάσει η μέρα όμως ΜΠΡΑΒΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΥ!!!! Άντε γιατί εμένα κάτι τέτοιες μαμάδες με είχαν οδηγήσει στην κατάθλιψη ότι δεν είμαι καλή μητέρα αφού κουράζομαι...
έγραψα σχόλιο ακριβώς πάνω από εσένα. και αυτά που είπες είναι μια παράγραφος που ξέχασα να συμπληρώσω στα δικά μου :) :) και εγώ έχω σκεφτεί άπειρες φορές να γράψω κάτι .. όχι μόνο εδώ αλλά γενικά στο ιντερνετ και το χω μαζέψει γιατί δεν είμαι σε θέση να διαχειριστώ τις αντιδράσεις, κουραζομαι και βαριέμαι και δεν νομίζω ότι θα αλλάξει και κάτι. Το τελευταίο που έγραψες το έχω αναφέρει και εγώ.. και πραγματικά το έχω νοιώσει πολύ και είναι άδικο...
επιτέλους και η άλλη άποψη. Κουράστηκα από όλη αυτή την προβολή της μαμαδοσύνης που κυκλοφορεί. Συμφωνώ μαζί σου ... είναι πολύ εύκολο να κρυφτείς πίσω από τα παιδιά... όπως για άλλους είναι πολύ εύκολο να κρυφτούν πίσω από μια καριέρα... Στη ζωή είναι δύσκολο να θέσεις στόχους να τους υλοποιείς και να νοιώθεις σημαντικός. Καριέρα και παιδιά είναι πολύ εύκολοι στόχοι για να θέσεις και να ακολουθήσεις. Προσοχή εύκολοι στόχοι δεν εννοώ στην υλοποίηση.. αλλά πραγματικά το δυσκολότερο πράγμα αν μείνεις μόνος με τον εαυτό σου είναι να θέσεις τον στόχο και όχι να τον κυνηγήσεις.. όταν τον θέσεις σε πάει από μόνος του. Το να βρεις τον εαυτό σου πραγματικά είναι πολύ δύσκολο. Επίσης το δηλώνω αφοσιωμένη μάνα με το είμαι καλή μάνα πολλές φορές όταν ρίξεις ματιά από κοντά θα δεις ότι απέχει αν και υπάρχει μια σύγχιση επί του θέματος. Πίσω από τα παιδιά μπορεί να κρυφτούν πολλά προβλήματα... όμως θα έρθει η στιγμή που θα ξαναμείνεις μόνος με τον εαυτό σου ή με τον σύντροφό σου και καλό είναι ο καθένας να φροντίζει να αντέχει και τον εαυτό του και τον σύντροφό του και τη ζωή γενικά. Τέλος πραγματικά αυτή η υπερβολική προβολή μαμαδοσύνης για τους όποιους λόγους ο καθένας... οδηγεί και άλλες καινούριες μαμάδες σε μεγάλη στεναχώρια και θλίψη... μέχρι να ισοροπήσουν.. γιατί όταν ξαφνικά βρίσκονται με τον εαυτό τους να παλεύουν να βρουν την ισοροπία αυτή η απόλυτη εικόνα τους έρχεται σαν χαστούκι... και τις κάνει να αισθάνονται ότι είναι ελλειπείς ή εγωίστριες. Είμαι μαμά δύο παιδιών που τρέχω σαν τρελλή όπως όλες οι μαμάδες. Όμως μέσα μου προσπαθώ να έχω λίγο (ελάχιστο) χρόνο για τον άντρα μου και λίγο χρόνο για τις φίλες μου και λίγο για τον εαυτό μου. Ναι μου λείπουν πολύ τα παιδιά αν που και που τα αφήσω στον παππού και στη γιαγιά για μια μέρα.. αλλά ξέρω ότι είναι μόνο μια μέρα ότι έχω χρόνο να προσέξω τον εαυτό μου να ανανεωθώ και να είμαι πιο ορεξάτη την επόμενη. (Θα μπορούσε επίσης να μην είναι μόνο μια μέρα θα μπορούσε και παραπάνω και πάλι θα ήμουν μια αφοσιωμένη μαμά) Ακόμη και όταν δεν τον έχω το χρόνο αυτό .. ξέρω ότι τον χρωστώ στον εαυτό μου και δεν παραιτούμε. Επίσης θυμάμαι τη ζωή μου και προ παιδιών και ήταν πολύ ωραία... δεν λέω καλύτερη ήταν διαφορετική.. κάθε πράγμα στον καιρό του. Και είμαι πολύ περήφανη να μεταδώσω και στα παιδιά μου το να προσέχουν τον εαυτό τους και να περνάνε καλά. Και ξέρουν ότι ο μπαμπάς και η μαμά και κάνουν/έχουν δουλειές μόνοι τους και πάνε και βόλτες μόνοι τους και κουράζονται και στεναχωριούνται. Εχουμε φτιάξει τη ζωή μας για λιγότερα χρήματα και περισσότερες ώρες ελεύθερες και εγώ και ο μπαμπάς τους (είχαμε αυτή την επιλογή) είμαστε δίπλα τους και περνάμε οικογενειακά και όσο ποιοτικά μπορούμε πολλές ώρες .. δεν έχουμε ενοχές ως προς αυτά που τους προσφέρουμε και έτσι λειτουργούμε αρκετά άνετα και με σεβασμό ως προς τον εαυτό μας.
Με κάλυψες...
Επιτέλους!!! Ν' αγιάσει το στόμα σου κορίτσι μου !!! Οντως η αλήθεια είναι κάπου στη μέση... Εδω και καιρό με απασχολούσε αυτό: πως γίνεται οι φίλες στη πραγματική ζωή να γκρινιάζουν και να δυσανασχετούν με τη ζωή τους (γιατί εμένα οι φίλες μου δεν κρύβονται πίσω απο το δάχτυλό τους), και στα blogs πραγματικά οι μαμάδες μόνο φωτοστέφανο δε φοράνε, όπως είπες. Απορώ....
θέλω να μοιραστώ και εγώ τη γνωση που έλαβα μεγαλώνοντας το πρώτο μου παιδί και ενώ περιμένω το δεύτερο: όταν έρχεται ένα παιδί στη ζωή σου γίνεται η πρώτη προτεραιότητα, είναι αυτο πανω από όλα. επειδή όμως είναι ανύμπορο να φροντίσει τον εαυτό του πρεπει να έχει τη μαμα του να το φροντίζει. για αυτο καθε μαμα εχει χρέος να φροντίζει πρωτα τον εαυτο της για να μπορει να είναι καλή μαμα απεναντι στο παιδί της. και να κοιμαται επαρκώς, και να ξεκουράζεται και να τρώει και να έχει προσωπικό χρόνο να κάνει κατι που θέλει αυτη! αλλιώς δεν θα μπορεί να είναι καλή μαμα, κατι θα της λείπει και μετα αυτο το κάτι θα λειπει και απο το παιδί της...
στην πυρά λοιπον όλες μας που μας εκφράζει απόλυτα το κείμενο της μαμάς αλεξιας! πείτε μου που θα μας κάψουν να εχω παει κομμωτήριο και μανικιουρ πριν τουλάχιστον να πεσω αξιοπρεπώς !!
αντε γεια σου γιατι νομιζα οτι ειμαι πολυ κακια μανα και δεν τ'αγαπαω επειδη δεν κανω αυτα που διαβαζω και με ειχε παρει απο κατω.
Καμμιά δε φοράει φωτοστεφανο! Οπως ούτε κι εσυ! Αλλα όπως και να χει και ειδικά όταν τα παιδιά ειναι μικρά και δεν υπάρχει βοήθεια ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ τα ΘΕΛΩ σου και οι ανάγκες σου έρχονται δευτερα. Αν δεν είσαι διατεθειμένη να κανείς κάποιες θυσίες για τα παιδιά σου τότε προς τι το όλο αυτο; Ποια η αξία της μητρότητας; Ο Εγωισμός δε ταιριάζει σε αυτές τις καταστάσεις. Τα χρόνια περνάνε. Τα παιδιά μεγαλώνουν ανεξαρτητοποιουνται και οι ισορροπίες αποκαθιστανται! Για ολα και για όλους υπάρχει χρόνος!
Εχω αποκτήσει 2 παιδάκια(δίδυμα) μετα απο λες δυσκολίες κ περιπέτειες.το μονο που εχω να πω ειναι οτι σαφώς τα αγαπώ κ τα ΛΑΤΡΕΥΩ κ δεν μπορω να φανταστώ την ζωή μου χωρίς αυτα,αλλα απο την άλλη,ναι το ομολογώ έχουν υπάρξει φορές μεσα στην καθημερινότητα που εχω βγει (κ βγαίνω )εκτός εαυτού.ενταξει ειμαστε μάνες αλλα ,ας το παραδεχτούμε,ειμαστε κ άνθρωποι με όρια κ αντοχές.κ φυσικά δεν μάθω για οταν τα παιδια ειναι άρρωστα η βρέφη που εκει μας χρειάζονται 24/7.ποτε δεν τα εχω αφήσει για να παω για διακοπές αλλα ναι το παραδέχομαι για να βγω για ενα καφε η ενα ποτο,ναι θα τα αφήσω.ελεος πια
άντε καλέ αυτά ισχύουν τα πρώτα χρόνια! στην αρχή είσαι άπειρη από αυτά, δεν ξέρεις και σε γοητεύει όλο αυτό. όταν πάνε δημοτικό, γυμνάσιο, λύκειο, εκεί να δεις τί λέμε οι μαμάδες! και ιδίως όταν αρχίσει η απίστευτη περίοδος της εφηβείας! θέλεις κάθε μέρα καφέ με τις φίλες για να πεις τί σου έκανε εχθές ο/η κανακάρης/ισσα, κάθε μέρα λίγο χρόνο για τον εαυτό σου για να χαλαρώσεις κλπ κλπ κλπ κλπ΄:-)
Γεια σου ρε Αλεξια! Κ λίγα λες! Αχ να έλεγαν όλες αυτές τι πραγματικα νιώθουν πίσω απ´τα προσωπεία τους...........
Θα ηθελα να τολμησω να πω την γνωμη μου!Θεωρω οτι το κειμενο ειναι πολυ εγωιστικο!εχω ενα αγορακι 2 ετων,η ζωη μου πριν δεν ηταν αδεια,ηταν πολυ ωραια,αλλα απο την στιγμη που εγινα μανα εγινε υπεροχη,πιο ουσιαστικη,πιο αληθηνη,πιο βαθια!Ναι!δεν αφηνω τον μικρο σε κανεναν αλλον,με αποτελεσμα να εχω ενα πολυ ηρεμο παιδακι με ενα πολυ καλο προγραμμα(υπνου,φαγητου κτλ)γιατι τον μαθαινω εγω και δεν ανακατευεται κανενας αλλος στην ανατροφη του!Και ποτε μα ποτε δεν ενιωσα την αναγκη να εξαφανιστει γιατι δεν τον αντεχω αλλο...μονο στην ιδεα οτι θα σκεφτω ετσι φριτω...Ειδικα την προτελευταια παραγραφο την θεωρω πολυ σκληρη!Νομιζω οτι αν σκεφτεται καποιος ετσι τοτε κατι δεν παει καλα,ισως να μην ειναι πολυ ευτυχισμενος?Εγω προσωπικα ναι εχουν αφιερωθει στην οικογενεια μου(πες το απο τυχη,γιατι τυχαια εμεινα ανεργη)αλλα ειναι οτι πιο ομορφο και δημιουργικο εχω κανει στην ζωη μου!Τι να πω?Ισως να ζω στο δικο μου συννεφακι....
Χαίρομαι που έχεις ένα πολύ καλό και ήρεμο παιδάκι και να σου ζήσει. Ωστόσο εγώ το παιδάκι μου (21 μηνών) το αφήνω το πρωί που φεύγω για δουλειά στη μαμά μου, αν χρειαστεί να το κρατήσει κάποιος έχω την αδερφή μου, την νονά της, την άλλη γιαγιά και τον αδερφό του άντρα μου με τη γυναίκα του ΑΛΛΑ το παιδί μου συνεχίζει και έχει ένα πρόγραμμα φαγητού, ύπνου κλπ και είναι ένα παιδί που όποιος το βλέπει λέει πως είναι το τέλειο παιδί και όλοι θέλουν ένα τέτοιο. Και πίστεψε με δεν το λέω συχνά, (προσπαθώ να κρατιέμαι) αλλά έχω ένα ήρεμο παιδάκι που είναι η χαρά της ζωής!!!
Νομιζω με τοσο λαο που εχεις παγκο για να το φυλαει εισαι κι εσυ η χαρα της ζωής. Οταν εχεις μια γιαγια μονο available, για 2 παιδια, το δευτερο μηνων, μονη σου ολη μερα, με εργασια στο σπιτι, συζυγο που λειπει πολλεσ ωρεσ, χωρισ αδερφια εκατερωθεν κ ολους τους λοιπους γονεις με προβληματα υγειας σοβαρα και οταν το συζητας να φυγεις 1 ωρα για επαγγελματικο ραντεβου τοτε το τελευταιο που σκεφτεσαι ειναι ο καλλωπισμός ή το αψογη πρόγραμμα.
mmmm mallon aleksia otan egrafes to keimeno 8a htan san na 'skeftesai' dunanta...:D :D :D :D :D polles fores skeftomoun kai egw ta idia opws kai esu wstoso omws exw piasei ton eauto mou na skeftetai tis klassikes atakes pou parousiazeis parapanw...den kserw giati, mporei logw periballontos, logo nootropias, logw...den kserw kai egw giati... to teliko m supmerasma einai oti mia mama einai kalh mama otan einai ksekourasth kai ta upoloipa einai xasimo xronou gia mena, opote stamathsa na krinw/sugkrinw tis alles mamades, na mhn ta pairnw tis metrhtois kai koitaw mono ti ginetai me to diko m paidi. filika, eirini
Η συζητηση ειναι πολυ μεγαλη!!!!!!!!! 1ον Χηρεψα οταν ο γυιος μου ητανε 5 και η κορη μου 9 πριν απο 12 χρονια και τα μεγαλωσα μονος!! (αρα εχω δικαιωμα και σαν μανα να μιλησω μιας και επαιξα αμφοτερους τους ρολους!) 2ον επι 18 χρονια διετελεσα καταστηματαρχης παιδικων υποδηματων καλης και μονον ποιοτητος(προσοχη ποιοτητος οχι "ετικετας" αν και δουλεψα ολες τις "ετικετες") πραγμα που με εκανε να δω και απο αλλη γωνια το θεμα! Ενα θα πω: οτι τα δεν παω πουθενα,και τα παντα για το παιδι μου ειναι για τα πρωτα 2-3 χρονια!Μετα αρχιζει το παρ'του μια σαβουρα, η 3 Νουμερα μεγαλυτερο παπουτσι μιας και μεγαλωνει το ποδι του μην ξοδευουμε λεφτα και δεν φτανουν για την Luis Vuiton η για τα Prada μας μιας και το δικο μας ποδι ΔΕΝ μεγαλωνει!!!! εχουν δει τα ματια μου τοσα που μπορω να πω οτι το 80% των μαμαδων ειναι αυτο ακριβως!!!Εχω ακουσει απο μανα(και οχι μια αλλα πολλες!!!) να λεει 60€ το παπουτσι ???Εγω για μενα δεν δινω γι'αυτον θα δωσω????? Αλλα κατα τα αλλα στον καφε και στην κουβεντα εγω μονο το παιδι μου σκεφτομαι και εγω τελευταια και ιστοριες που προσπαθουν να πιστεψουν και οι ιδιες!!! Κι επειδη πραγματι υπαρχει και η αλλη οψη οπου καποιες μανες πραγματικα παραμελουν τον εαυτο τους θεωρωντας οτι το παιδι τους ειναι η αρχη και το τελος θα πω ενα σοφο παραδειγμα που μου ειπε μια ψυχολογος οταν ζητησα να μου υποδειξει καποια πραγματα σχετικα με τον επικειμενο θανατο της μαμας των παιδιων μου! "Στο αεροπλανο δειχνουν οτι η μανα φοραει τη δικη της μασκα πρωτα γιατι αν λυποθυμησει το παιδι θα του βαλει τη δικη του και θα επαναλθει!!!Αν ομως λυποθυμησει η μανα θα πεθανουν και οι 2!!!!!" Και ο νοων νοητω!!!Συγγνωμη αν κουρασα η αν εκνευρισα καποιες αλλα η αληθεια ειναι καπου στη μεση!!!Πρεπει να προσεξουμε τα παιδια μας αλλα και εμεις 1 ζωη εχουμε να ζησουμε και για ολους μας ειναι μονο 1-μικρη-και αμφιβολη! Καλη συνεχεια σε ολες! Υ.Γ. η αγαπη στο παιδι δεν ειναι τα ταιριασμενα χρωματα στο δωματιο ουτε τα φρου-φρου η αγαπη ειναι αλλου!Σε πιο απλα και πιο ευκολα πραγματα.Δωστε στο παιδι σας αυτο που ΕΚΕΙΝΟ αναζητα!Οχι αυτο που εσεις θελετε να δειτε η αυτο με το οποιο θα κανετε "μουρη" στη γειτονισα!!!!!
μπραβο. εμενα με καλυψες πληρως. ηταν ολα αυτα που σκεφτομουν γραμμενα με το δικο σου τροπο. λυπαμαι που η ζωη στα εφερε τοσο δυσκολα..αλλα ειμαι σιγουρη οτι εχεις δυο υπεροχα παιδια!
Απο τα πιο αληθινα, μεστα κειμενα απο εναν πατερα παλιας κοπης. Κι εγω πιστευω οτι λεμε πολλα κ πραττουμε λιγα. Το θεμα δεν ειναι να φαινομαστε καλοι γονεις αλλα να είμαστε. Κι αυτο αγωνας ειναι. Γιατι ειμαστε ανθρωποι με αδυναμιες, ελαττωματα, περιορισμενες αντοχες, προβληματα. Κ κανουμε το καλυτερο στο μετρο του εφικτου.
Συγγνώμη και όλας δηλαδη δεν ειμαι μαμα ακόμη και ειμαι και αρκετά μικρή αλλά πως ειναι δυνατον να λες αυτά τα πραγματα ? Δηλαδη τι ? Εσυ θα θελες να βγεις για καφέ ποτό ή ότι άλλο σου κανει κέφι και να μην νοιαστείς για τα παιδιά σου? Τι τα έκανες τότε ? Ήξερες πολύ καλά από την αρχή ότι η ζωή σου θα άλλαζε!!!Αρα τι άλλο θέλεις? Εμένα και τα αδέρφια μου η μητερα μου μας μεγάλωσε μόνη της και ήταν μια χαρά και τον καφέ της έπινε και τα ψώνια της τα έκανε και πότε δεν άκουσα από το στόμα της αυτά που διάβασα εδώ μέσα! Το παιδί θα καταλάβει κάποια στιγμή αυτά τα πραγματα και θα αναρωτιέται σε τι φταίει που η μαμα του ήθελε καλοπέραση και μετά την γένηση του.και δεν θα ζητάει κανένα αντάλλαγμα...και στο κάτω κάτω για ποιο πράγμα να ζητήσει ? Που το άφηνατε στο παιδικο μέχρι της 4 το απόγευμα και τα σκ στους παππούδες? Πως θα σας μάθει αυτό το παιδί? Αυτή ειναι η γνώμη μου.. Και δεν ειμαι ακόμα μανούλα... Και σέβομαι απόλυτα όλες της γνώμες όπως θα ήθελα να γίνει και με την δική μου ! ...
μαλλον για να εχεις ολοκληρωμενη αποψη πρεπει να γινεις πρωτα μανα γιατι και εγω πριν κανω δυο παιδια τα οποια ηταν επιλογη μου να τα κανω αλλα ελεγα και κατεκρινα πολλα αλλα οπως λεει και ο σοφος λαος καλυτερα φαε μεγαλη μπουκια παρα να πεις μεγαλη κουβεντα.
Ιω, άστα να πάνε. Και μέχρι τις 18:00 να είχε σταθμό πολλές από εμάς θα τα στέλναμε. Γιατί το 8:00-16:00 περνάει τόσο νερό που δεν προλαβαίνεις τίποτα να κάνεις. Μια δημόσια υπηρεσία, μια σκούπα στο σπίτι που κοντεύεις να πιάσεις αράχνες, δουλειά, τηλέφωνα και έχει πάει 16:00 ενώ νομίζεις πως είναι 12:00. Και στο σταθμό που τα αφήνεις μη νομίζεις πως είναι επειδή ασχολείσαι με τον εαυτό σου. Όποια έχει βρει την ισορροπία και τα προλαβαίνει όλα μιλάμε είναι σαν να έχει τετραγωνίσει τον κύκλο.
εγώ είμαι μάνα και συμφωνώ ΑΠΟΛΥΤΑ σε όσα λες και ας μην είσαι. ιδιως αυτό για τις παππουδογιαγιάδες σου βγάζω το καπέλο.. να πω πως είμαι απο επιλογη επαγγελματιας που δουλευει απο το σπίτι και γενικά ότι δουλειές κάνω ειναι μέσα απο το σπίτι γιατι απλά θέλω εγώ ΜΟΝΗ μου να αναθρέψω και να μεγαλώσω το παιδί μου ή τα παιδια μου αργότερα με τον τρόπο που θέλω εγώ.. και φυσικά δεν θέλω το παιδί μου να με στερηθεί αλλά κυρίως να μην το στερηθώ εγώ διότι κάθε μα κάθε μα κάθε μέρα μου δειχνει καινουργια πραγματα και πολυ απλά αν ελειπα όλα αυτά τα υπέροχα πραγματάκια θα τα έχανα.. θα σου πω περίπτωση απο παιδάκι απο συγγενικό μου πρόσωπο που όποτε φευγει η μαμα του να πάει στην δουλεια γιατι η κοπέλα δυστυχώς δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά το μωρό 1.5 έτους παίρνει μια φωτογραφια της και όλη μέρα κλαίει ! επίσης διαφωνω κάθετα να αφηνουμε τα παιδια μερόνυχτα στους παππουδογιαγιάδες διότι πολύ απλά δεν είναι αυτοί αναγκασμένοι να μας τα μεγαλώσουν .. ναι να μας βοηθάν δεν λέω αλλά για μια δυο ώρες όχι για ολόκληρες μέρες.. απο τότε που ήμουν ελευθερη έλεγα πως τα παιδια μου δεν πρόκειτε ποτε να τα αφησω σε παπουδες διοτι έχοντας μια αδερφη που ακόμα και τωρά το παιδί το παρατουσε στην μανα μου μέρες ολόκληρες και ζω απο κοντά την όλη κατάσταση και που οδήγησε αποφάσισα να απλά ότι εγώ αυτό δεν το θέλω ! μπορεί να κουράζομαι να εκνευρίζομαι αλλά έχω την συνηδηση μου καθαρή ότι το παιδάκι μου ειναι διπλά μου και η μάνα μου ξεκουραστη και ξέρω πως όταν θα την χρειαστώ θα τρέξει να με κρατήσει το μωρό στο σπίτι μου για να κάνω τις δουλειες μου.. συγνωμη αν σας κουρασα
Συμφωνω τοσο μα τοοοσο μαζι σου.Η αγαπη για τα παιδια μας, δεν θα ειναι λιγοτερη, η ιδιοτελης, αν παραδεχτουμε ρε κοπελιες οτι ΝΑΙ ΕΙΜΑΙ ΠΤΩΜΑ, ΝΑΙ ΜΟΥ ΡΧΕΤΑΙ ΝΑ ΚΟΠΑΝΙΣΩ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΟΥ ΣΤΟ ΤΟΙΧΟ ΩΡΕΣ ΩΡΕΣ, ΝΑΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΙΩ ΕΝΑΝ ΚΑΦΕ ΜΟΝΗ....δεν ειναι κακο...ισα ισα, ειναι υγιες, κ που ξερετε?ισως εν τελει κατι να γινει κ να εισακουστει το παραπονο μας κ να μας ξεκουρασει καποιος(βλ.συζυξ, μανα κτλ)
το ότι εσύ δηλαδή δεν είσαι έτσι όπως περιγράφεις σου δίνει το δικαίωμα να απορρίπτεις κάποια άλλη που είναι έτσι;;;; ο καθένας κα΄νει τις επιλογές του και πορεύεται με αυτές... δέξου το είτε το θεωρείς υπερβολικό είτε ψεύτικο!
Ξέρεις πόσες φορές έχω σκεφτεί-αναρωτηθεί για τα ίδια ακριβώς πράγματα? Αφού κάποιες φορές νοιώθω άσχημα διαβάζοντας όλα αυτά τα όμορφα κείμενα,σχόλια,πόστ κτλ.Κι αναρωτιέμαι,τι στο καλό εγώ είμαι τόσο κακή μάνα? Οι άλλες μαμάδες δε νευριάζουν,δε τις βγάζουν έξω απ'τα ρούχα τους τα μικρά τους? Αλήθεια νοιώθουν άσχημα όταν αφήνουν για ένα βράδυ πχ τα παιδιά στη γιαγιά για να περάσουν ένα όμορφο βράδυ με τη παρέα? Πραγματικά χαίρομαι που έγραψες αυτο το κείμενο,για να μην αισθάνομαι μόνη!!!Ναι λατρεύω τα παιδιά μου,αλλά για να τα μεγαλώσω σωστά και καλά,πρέπει πρώτα να είμαι εγώ καλά!!!!!!!!
ποσο δικιο εχεις.και εγω εχω βαρεθει τις σουπερ ντουπερ μαμαδες που πουλανε φουμαρα και το στομα τους ανοιγει για να σου πουν το ποσο τελειες μαναδες ειναι και το ποσο φοβερα παιδια εχουν.ελεος επιτελους.δεν λεω οτι ειναι κακο να αγαπας τα παιδια σου αλλα οκ μην το διατυμπανιζεις καθα ενα δευτερολεπτο.γιατι το συμπερασμα που εχω βγαλει ειναι οτι οσο πιο πολλα λεει το στομα σου για το ποσο φοβερα ειναι ολα γυρω σου και το ποσο τελεια ειναι η ζωη σου με τα παιδια τοσο πιο πολυ γουσταρεις να τα λες απλα για να σε ακουνε οι αλλοι.δεν λεω και εγω κλεισμενη σε ενα σπιτι ειμαι και με μηδαμινη βοηθεια απο τους αλλους και εχω δυο παιδια που αγαπαω πολυ αλλα δεν κρυβω οτι περιμενω πως και πως να πανε το πρωι εκεινα σχολειο και εγω με τον αντρα μου στις δουλειες μας.νιωθω πολυ πιο δημιουργικη ρε αδερφε ετσι γιατι γυρνωντας απο τη δουλεια εχω πολυ μεγαλη ορεξη να ασχοληθω μαζι τους παρα οταν ημουν κλεισμενη σπιτι και βαριομουνα να κουνηθω.ολα αυτα που εγραψα φυσικα ειναι πολυ προσωπικη μου αποψη.
Χαίρομαι που είμαι ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ!!!!!!!!!! Και ναι, θα με εκνευρίσουν, θα με βγάλουν εκτός, θα κουραστώ κάποιες στιγμές ΑΛΛΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΠΩ ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΟΥΝ Ή ΝΑ ΕΊΧΑ ΑΛΛΗ ΖΩΗ!!!!!!!!!! Μου έχουν δώσει τόση δύναμη, πραγματική ζωή!! Αλλά και θα βγω, και θα έχω χρόνο για μένα, και δουλεύω, και νοικοκυρά και δούλα και κυρά!!!! Και ασχολούμαι με πάρα πολλά που με ενδιαφέρουν!! Η ζωή δεν είναι όμως ΜΟΝΟ βόλτες, ψώνια, καφέ και ο εαυτός μου!!! Τα κάνουμε όποτε θέλουμε, κάποια στιγμή τα βαριέσαι και να τα κάνεις, τα παιδιά σου όμως πάντα είναι εκεί για να μην έχεις κανένα λόγο και χρόνο να βαρεθείς!!!!!! Είναι η οικογένεια μου και εγώ!!!! :P ΔΕΝ ΤΑ ΑΛΛΑΖΩ ΜΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!!!!!!!!!!!
ΟζΜΟΛΟΓΩ... Μετά απο ΕΞΙ χρονια... Βγήκα για ΠΟΤΟ ΜΟΝΗ με τον ΜΠΑΜΠΑ... Αφήνοντας τα παιδιά στη γιαγιά... Και νιώσαμενΤΟΣΟ ερωτευμένοι ΞΑΝΑ...
καταρχάς κάθε άποψη δεκτή λοιπόν απο όσα περιγράφεις ειμαι τα περισσοτερα και το λέω με πολύ πολύ πολύ καμάρι γιατι ναι δεν θα πάω πουθενά χωρις το παιδι μου διότι πολύ απλά ο αντρας μου και το παιδί μου είναι η οικογενεια μου και όπου πάμε πάμε όλοι μάζι.. δεν είμαι πλέον ελέυθερη για να κάνω ότι μου γουστάρει αν ήταν δεν θα εκανα οικογένεια.. οποτε απο την στιγμή που εκανα οικογένεια προσπαθώ να απολάυσω την κάθε στιγμή.. Ναι πριν η ζωη μου ήταν αδεια γιατι απλά δεν ήξερα το μεγαλειο του να είσαι μάνα αυτό δεν σημαίνει όμως πως η ζωη μου πριν ήταν βαρετη και ανουσια.. απλά δεν ήταν ολοκληρωμένη.. λες πως εμεις δεν θελουμε να φωνάξουμε να τσιρίξουμε κλπ κλπ.. εννοείτε πως θελουμε ότι λες.. ανθρωποι είμαστε όχι ρομπότ απλά βάζουμε το παιδί μας πάνω απο όλα πολλές φορες ναι πάνω και απο τα δικά μας θέλω και συβαισθηματα .. απο την στιγμή που αποφασισα να γινω μητερα και αρα υπευθυνη για αλλη μια ζωή δεν θα τα αφησω τα πραγματα στο βρόντο μονο και μονο για να κάνω την ζωουλα μου... για μένα αν και σκληρό αυτό που θα πω αν κάποια ειναι ατομιστρια και βάζει πρωτα τον εαυτο της και μετά τα παιδια της καλύτερα να μη γινει μάνα .. πολύ σκληρο αλλα είναι η ταπεινη μου αποψη που δεν φοβάμαι να πω..
"ναι δεν θα πάω πουθενά χωρις το παιδι μου διότι πολύ απλά ο αντρας μου και το παιδί μου είναι η οικογενεια μου και όπου πάμε πάμε όλοι μάζι.. δεν είμαι πλέον ελέυθερη για να κάνω ότι μου γουστάρει αν ήταν δεν θα εκανα οικογένεια." Επειδή είστε οικογένεια δεν σημαίνει ότι πρεπει να είστε και σιαμαίοι... ούτε θα σε πουν κακιά μάνα γιατί πηγες 1 ώρα για έναν καφέ μόνη σου!!! Ξέρεις όταν βάζεις τόσο πολύ τα θέλω σου και τον εαυτό σου στην άκρη μετά από πολλά χρόνια μπορεί να σου βγουν απωθημένα και μετά να λες στα παιδιά σου τι θυσίες έκανες γι αυτα και πόσα στερήθηκες εξαιτίας τους και να τα φορτώνεις ενοχές κλπ κλπ. Παν μέτρον άριστον κορίτσια!!!
την ζωή μου την έζησα.. ουτε και επειδη δεν πάω βολτα μόνη μου θα έχω αποθημένα γιατι πολύ απλά για μένα η οικογενεια δεν είναι βάρος . εγώ ζώ την ζωη μου.. δεν με ζει αυτή..
ο μικρος είναι τωρα 2. δεν τον αφήνουμε στους παππούδες, παρα μόνο για δουλειά. ακόμη κι εκεί όμως το καθυστερήσαμε όσο μπορέσαμε (πήρα ανευ αποδοχών 6 μήνες). ο λόγος είναι καθαρά ζήτημα αρχής. πίστεύουμε (και εξαιτίας των όσων έχουμε διαβάσει) ότι τα παιδιά (μέχρι τα πέντε) χρειάζονται την όσο πιο σταθερή παρουσία των γονιών τους. να έχουν το σταθερό σημείο αναφοράς τους. έτσι νιώθουν ασφάλεια και έτσι είναι στη συνέχεια πιο ανεξάρτητα. ο δεύτερος λόγος είναι ότι είναι επιλογή μας να διαπαιδαγωγήσουμε εμείς το παιδί μας με βάση τις δικές μας αρχές. ακριβώς επειδή είναι δύσκολο να πούμε σε παππουδογιαγιάδες "μην του περνάς αυτά ή τα άλλα μηνύματα", κι επειδή σε πολλά διαφωνούμε μαζί τους, δεν εμπλέκονται στην ανατροφή του. τόσο απλά. ο τρίτος λόγος είναι ότι είναι το τρίτο μέλος της οικογένειας και τον λαμβάνουμε υπ' όψη μας ως τέτοιο στην διασκέδαση μας και τις εξόδους μας. ο ίδιος δεν έχει δείξει ότι δε θέλει να μας ακολουθήσει, γιατί ακόμη δεν έχει προσωπική ζωή. όταν αρχίσει να διαμορφώνει γούστα, να κάνει φίλους, τότε θα είναι σε θέση να επιλέξει αν θα μας ακολουθήσει. ο τέταρτος είναι ότι το θεωρούμε πολύ άδικο να πηγαίνουμε εμείς ταξίδια και βόλτες και αυτός να μένει πίσω. θέλουμε να έχει όσο το δυνατον περισσότερες παραστάσεις και εμπειρίες. τώρα, φυσικά και πολλές φορές νευριάζω, θέλω λίγη ησυχία, είμαι κουρασμένη, βαριέμαι κτλ. αλλά έτσι δεν είναι πάντα; θέλω να πω, είναι μια σχέση όπως όλες οι σχέσεις μας. του το λέω, λέει τα δικά του (αλαμπουρνέζικα), με βαράει με τη σκούπα, του λέω αντε ασε μας ρε άρη, θυμώνουμε και μετά φιλιώνουμε. όσο για τα ενδιαφέροντα, κάνω διδακτορικό (και δεν τον αφήνω πουθενά για να διαβάσω- κι αυτό μαζί το κάνουμε). ειλικρινά, δε βλέπω πώς η επιλογή του να μεγαλώνουν αποκλειστικά και μόνο οι γονείς το παιδί τους σημαίνει ότι δεν έχουν ενδιαφέροντα..
σΟσΟφι ππως το μεγαλωνετε αποκλειστικα αφου το κρατανε οι παππουδες του οταν λειπετε για δουλεια? Συμμετεχουν στην ανατροφη του...(δεν το κρινω ως κακο, καθολου).Και αφου σας βοηθουν δωστε λιγο credit και σε αυτους για την ανατροφη του παιδιου σας...φανταζομαι προσφερονται δεν αμοιβονται γι αυτο.
Αυτό το διαβάζω για το διδακτορικό και τον έχω μαζί μας το λες λίγο πιο αναλυτικά? Τι κάνεις? Πως τον απασχολείς? Πόση ώρα (συνεχόμενη) σε αφήνει εντελώς αναπόσπαστη για να διαβάσεις? Αν έχεις βρει κολπάκια πες τα γιατί θα σώσεις πολύ κόσμο. Από τη μαμά που διαβάζει ή δουλεύει σπίτι μέχρι τη μαμά που θέλει να κάνει μπάνιο και δεν μπορεί.
τον κρατάν τους τελευταίους δύο μήνες και για λίγο χρονικό διάστημα ακόμη, γτ θα πάει παιδικό. επίσης, όπως έχω ήδη πει πήρα και εξι μήνες ανευ αποδοχών, εκτός της ανατροφής. μη φανταστείς ότι τη βγάλαμε εύκολα, αλλά το προτιμήσαμε. τέλος, τον κρατάν ΜΟΝΟ τις ώρες που η μαμα ή ο μπαμπάς είναι δουλειά, ούτε λεπτό παραπάνω. αυτά
νινα, έγραψα ένα σεντόνι δύο φορές γτ απο χαζομάρα μου και τις δυο σβήστηκε. δεν αντέχω σημερα να το ξαναγράψω. θα επανέλθω όμως.
Δεν είμαι ούτε τέλεια μαμά ούτε αγία μαμά σε καμμία περίπτωση. Εκνευρίζομαι, θυμώνω, κουράζομαι, πολλές φορές αποθαρρύνομαι κιόλας. Ναι, ορισμένες φορές δεν αντιμετωπίζω τα προβλήματα του γιου μου ούτε με χαμόγελο ούτε με καλή διάθεση και σκέφτομαι "άντε πάλι από την αρχή". Ο γιος μου όμως είναι η μεγαλύτερή μου αγάπη. Ούτε καν τολμώ να διανοηθώ τη ζωή μου χωρίς αυτόν. Να εξαφανιστώ από δίπλα του; Ούτε λόγος να γίνεται. Ναι, σαν μια μαμά αυτιστικού παιδιού ίσως έχω μεγαλύτερες ευθύνες και περισσότερη κούραση από τη μέση μαμά (λέω ίσως γιατί σαν υποψήφια νηπιαγωγός βλέπω νευροτυπικά παιδάκια που κατά τη γνώμη μου είναι πιο δυσκολοχείριστα από το δικό μου). Από τη στιγμή που αποφάσισα να γίνω μαμά τα δικά μου θέλω, οι δικές μου επιθυμίες και η δική μου ζωή έχει μπει σε δεύτερη μοίρα. Γιατί, στην τελική, αν δεν παρέχω στο γιο μου αγάπη, στοργή και ασφάλεια χωρίς όρους ποιος στο καλό θα το κάνει; Και να το πω το κρίμα μου; Ενώ είμαι απόλυτα ευχαριστημένη που του αρέσει και ο παιδικός σταθμός και να περνάει χρόνο με γιαγιαδοπαπούδες, ειλικρινά δεν βλέπω την ώρα που θα τον πάρω ξανά στην αγκαλιά μου... Μελό; Ίσως, αλλά έτσι αισθάνομαι...
Μπράβο σου και καλά κάνεις.Οι περισσότερες μαμάδες σκεφτόμαστε και αισθανόμαστε σαν εσένα.
Αχ, βρε Καλλιόπη πες τα, γιατί κάποιες μαμάδες έχουν ό.τι πιο σημαντικό υπάρχει, υγιή παιδιά, και εύχονται να εξαφανιστούν ή όταν αρρωσταίνουν σκέφτονται πόσο θα κουραστούν!!! Εγώ αυτό δεν μπορώ να το χωνέψω με τίποτα, ειδικά όταν είδα τόσα σχόλια που συμφωνούν με το κείμενο. Κατά τα άλλα, όλοι άνθρωποι είμαστε και χρειαζόμαστε ξεκούραση και χρειαζόμαστε χρόνο για τα ενδιαφέροντά μας και ειδικά εσύ κι εγώ που μεγαλώνουμε παιδάκια λίγο διαφορετικά από τα άλλα!!! Χίλια μπράβο από μένα για την στάση ζωής σου!
Θα μου επιτρεψεις να διαφωνησω στο μεγαλυτερο μερος με τα οσα γραφεις. Πανω απο ολα γιατι καμια μαμα δεν ειναι ιδια οπως και κανενα παιδι. Θεωρω λοιπον οτι η κατηγοριοποιηση μας ειναι ο,τι χειροτερο γιατι μας χωριζει σε στρατοπεδα. Και ναι σε αυτα τα θεματα τετοια δεν υπαρχουν. Καθε μια απο μας εχει αλλες αφετηριες και αλλες αποψεις και στην πραξη τις εφαρμοζει διαφορετικα. Πιστευω οτι καθε παιδι συντελει ενα θαυμα μεσα μας και ξεχναμε τη γυναικα που ημασταν πιο πριν. Αλλα σε καμια περιπτωση δε θεωρω οτι δεν μπορουν οι αναγκες μας να ικανοποιηθουν κοντα στα παιδια. Μπορεις να διασκεδασεις, να χαλαρωσεις, να κανεις φιλους και ζωη μαζι τους. Να σου λειπουν στο δευτερολεπτο και να μην μπορεις να κανεις χωρις αυτα. Οπως και μπορεις να κανεις τα αντιθετα. Δικαιωμα σου σαν ανθρωπος. Δε θα σε βαρεθω ομως. Θα σε ακουσω, θα σε σεβασω , θα σε συμπονεσω. Δε θα σε κρινω, απλα μπορει να μη σε κανω παρεα. :)
...μια διόρθωση:τις σχολιάσω έπρεπε να γράψω. Επίσης κάτι τελευταίο, μου άρεσε πολύ που διάβασα κάποια σχόλια που έλεγαν πράγματα που δεν τα είχα σκεφτεί καν, κυριως από μαμάδες που διαφώνησαν μαζί μου, όπως επίσης και τα σχόλια κάποιων κοριτσιών με αντιπροσωπεύουν τόσο που θα μπορούσαν να γίνουν κολλητές μου.
Εγώ είμαι η μαμά που έγραψε το κείμενο.Ευχαριστώ για όλες τις απαντήσεις, δεν θα της σχολιάσω, άλλωστε δεν έγραψα το κείμενο γι΄αυτό το λόγο αλλά για να πω αυτά που σκέφτομαι, κάποιοι με κατάλαβαν, κάποιοι με παρερμήνευσαν , κάποιοι διαφώνησαν , όλα δεκτά, εννοείται.΄Θέλω μόνο να απαντήσω στην MAIRY ΜΙ που έγραψε ότι το κείμενο μου είναι προσβλητικό και ότι το παιδί της έχει προβλήματα υγείας. Έτσι για την ιστορία θα σου πω ότι έχω ένα παιδί ΑΜΕΑ και ξέρω πάρα πολύ καλά και από προβλήματα, και από νοσοκομεία και από και απ'όλα όσα ζούμε εμείς οι "διαφορετικές οικογένειες.".Αυτά!
1000 simfono!!!! Kai ego os mama trion paidion ek ton opoion to ena AMEA!!!!!!!
Συγνώμη, αλλά ειδικά άμα έχεις παιδί ΑΜΕΑ εσύ πρώτη από όλους θα έπρεπε να καταλαβαίνεις την διαφορετικότητα και ότι υπάρχουν μαμάδες που σκέφτονται διαφορετικά από εσένα και μεγαλώνουν τα παιδιά τους διαφορετικά από εσένα, μαμάδες που με μεγάλη χαρά βάζουν τα παιδιά τους πρώτη προτεραιότητα κι όχι τα ενδιαφέροντά τους. Αντίθετα εσύ έγραψες ενα κείμενο όπου κρίνεις και χαρακτηρίζεις όλες εμάς τις "προσκολημένες" ως υπερβολικές, χωρίς ενδιαφέροντα, χωρίς ζωή και με λίγα λόγια ψεύτικες! Και συγνώμη πάλι, αλλά εμμένω στην αρχική μου θέση ότι το κείμενό σου είναι προσβλητικό για κάποιες μάνες που μεγαλώνουν διαφορετικά ή όχι παιδιά και όμως δεν θέλουν να εξαφανιστούν (αυτό είναι πολύ βαριά κουβέντα για μένα και ω, ναι δεν την έχω σκεφτεί ποτέ)! Τέλος, όλοι είμαστε άνθρωποι που κουραζόμαστε και θέλουμε χρόνο για τον εαυτό μας και έχουμε κι άλλους ρόλους να υποστηρίξουμε όχι μόνο της μαμάς, προφανώς αυτό ήθελες να πεις με το άρθρο σου, αλλά κατά την ταπεινή μου άποψη το είπες με τόσο λάθος τρόπο! Καλή συνέχεια σου εύχομαι στον δύσκολο αγώνα σου!
λοιπον, εγω ειχα πολυ εντονη ζωη πριν...τον γαμο....εβγαινα εξω για βραδυ και γυρνουσα σπιτι οταν σχολουσε η εκκλησια...και πολλες σχεσεις ειχα και γενικα δεν μαζευομουν....και εγω ειμαι που λεω ''πως ζουσα πριν , χωρις παιδια ηταν η ζωη μου αδεια'' γιατι οσα ξενυχτια κ γκομενους και φλερτ και φιλους κ αν ειχα, ερωτευτηκα τα παιδια μου τοσο κεραυνοβολα κ δυνατα που δεν εχω ματια για αλλον (συγνωμη συζυγε μου, αλλα δεν μπορω να το ελεγξω) και δεν εκανα παιδια για να τα παρκαρω στις γιαγιαδες ...λυπαμαι, αλλα ετσι ειμαι! και οντως δεν μπορω να τα αποχωριστω....παθαινω....και οταν παω για καφε με ενηλικους χωρις παιδια και ερχεται καμια γιαγια να τα κρατησει, τους πρηζω με τα των παιδιων....οχι γιατι δεν εχω κατι αλλο να πω, αλλα γιατι η ζωη μου ειναι γεματη με γαλατα πανες κλπ ισως ειμαι ετσι γιατι τωρα ειναι μικρα κ εξαρτημενα απο μενα, ισως οταν πανε σχολειο να επεξαρτηθω λιγακι απο εκεινα....δεν το ξερω...αλλα ξερω πως απλα η καθε μανα νιωθει οπως νοιωθει, κ δεν εχει κανενας δικαιωμα να κρινει την μητρικη αγαπη....ΕΣΥ ας μην τα κανεις αυτα που κραζεις, ΕΓΩ θα τα κανω γιατι ετσι γουσταρω!!!γιατι ειμαι μαμα κ μ' αρεσει!!!
Mary MI θεωρώ οτι η δική σου περίπτωση είναι λίγο διαφορετική. Έχεις ένα παιδί με κάποιο πρόβλημα υγείας, είναι απολύτως φυσιολογικό κ ετσι πρέπει να του αφοσιωθεις! Η κυρία που έγραψε αυτό το κείμενο αναφερόταν σε "φυσιολογικές" καταστάσεις, νομίζω. Επίσης οταν η Ελένη μιλάει για "εξαφάνιση" πιστεύω οτι δεν το λέει με την κακή έννοια που όλες εσείς πιστεύετε, δλδ να εξαφανιστούν για εκατομμυριες ώρες κ να μην ξανά γυρίσουν ή να πάθουν κάτι, αλλά εννοεί ότι θα ήθελε για καμία ωρίτσα να μείνε μόνη της κ να ηρεμήσει. Μαμάδες μου χαλαρώστε λίγο, ούτε τα παιδιά σας αλλά ουτε κ εσείς θα παθαιτε κάτι αν δεν είστε συνέχεια σαν αυτοκόλλητα. Η μαμά μου ποτέ δεν ήταν κολλημένη επάνω μου κ μεγάλωσα μια χαρά! Δεν με ενοχλούσε καθόλου όταν ήμουν δημοτικό κ γυρνούσα σπίτι κ έπρεπε μόνη μου να βάζω να φαω γιατί η μαμά μου δεν ήταν σπίτι κ όχι δεν έλειπε γιατί ήταν στην δουλειά, ειχε βγει στην σύνταξη πολύ νέα, αλλά ήταν στο κέντρο (Θεσ/νίκη!) είτε στο μαγαζί του μπαμπά μου που τον βοηθούσε είτε για δουλειές είτε για καφέ με τις φίλες της. Πιστέψτε με αν πίστευε διαφορετικά θα γυρνούσε σπίτι ννωρίτερα, ειχεαυτην την πολυτέλεια. Οι γονείς μου πάντα έβγαιναν έξω τα βράδια (οχι κάθε βράδυ φυσικά) με τους φίλους τους, πήγαιναν εκδρομές χωρίς εμάς, γενικώς συνέχεια Έκαναν πράματα χωρίς εμάς κ ποτέ μου δεν ένιωσα πληγωμένη, στερημένη ή οτι οι γονείς μου είναι αδιάφοροι. χαιρόμουν κ χαίρομαι που έκαναν κ συνεχίζουν κ κάνουν τόσα πολλά πράγματα κ αυτό γιατί έχουν ζήσει μια ζωη γεμάτη! Έχουν κάνει τα πάντα, έχουν δει πολλά, έχουν γευτεί πολλά, έχουν ζήσει πολλά! !! Είναι πλήρεις! Μακάρι να τους μοιάζω κ να κάνω κ εγω μια τετοια ζωή! Με εχουν μεγαλώσει πολύ καλά, με πολύ αγαπη κ φροντίδα, πάντα δίπλα μου, να με στηριζουν, να με βοηθούν, να με συμβουλεύουν! Τους λατρεύω! τα λέω Όλα αυτά για καταλάβετε οτι αν ακολουθήσετε το παράδειγμα των γονιών μου ακόμα κ στο 1/10 τα παιδιά σας θα μεγαλώσουν μια χαρά κ θα είστε μια πολύ αγαπημένη οικογένεια!
Η ουσία είναι να κάνεις ότι κάνεις αβίαστα...δηλαδή να έχεις μαζί σου τα παιδιά σου επειδή ΕΤΣΙ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙΣ ΚΑΙ ΑΙΣΘΑΝΕΣΑΙ ΕΣΥ ΩΡΑΙΑ...Αν αισθάνεσαι καλά να πας μονη για καφέ, ή διακοπές ή όπου αλλού, πηγαίνεις γιατί για σενα ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΤΗ ΒΡΙΣΚΕΙΣ...Όμως όπως είπαν και κάποια άλλα κορίτσια, ναι πολλές από εμάς απλά το ευχαριστιόμαστε να βολτάρουμε ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ...και όχι μόνο δεν αισθανόμαστε ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ αλλά αισθάνομαστε μια τεράστια ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ! Όσο για την αφοσίωση στα παιδιά και πάλι κάνεις ότι αισθάνεσαι...Εγώ εργάζομαι γιατί έτσι αισθάνομαι ότι ολοκληρώνομαι, εσύ σταματάς να εργάζεσαι γιατί δεν πιστεύεις ότι σου προσφέρει κάτι η δουλειά σου, το μόνο που έχει σημασια είναι ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΕΠΑΦΉ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ σου, ότι και να επιλέξεις να φροντίσεις να σε βλέπουν και να μη φτάνεις σε σημείο να τους λείπεις...Όταν είναι αρρωστα και εσύ δεν μπορείς να κοιμηθείς τι να κανουμε? Ο ύπνος δεν ερχεται με το ζόρι.. Αν εγώ το παίρνω πιο χαλαρά και κοιμάμαι γιατί απλά δεν ανησυχώ τόσο πολύ και πάλι δεν πειράζει...σημασία έχει που αντιδρώ όπως αισθάνομαι χωρίς να καταπιέζω τα συναισθήματα μου...Όταν αισθανθώ να τους φωνάξω ότι δεν τα αντέχω θα τους φωνάξω, όταν το επόμενο λεπτό αισθανθώ να τα γεμίσω φιλιά θα τα γεμίσω...και μάλλον έτσι θα καταλάβουν και αυτα πως είμαστε άνθρωποι με αδυναμίες, νεύρα αλλά προπαντώς αισθήματα. ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΑ ΖΟΥΜΕ ΠΟΛΥ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΣΥΝΕΧΗ ΕΠΑΦΗ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ
thumps up!!
Δεν νομίζω ότι υπάρχει μαμά από όσες τουλάχιστον σχολίασαν εδώ που να μη λατρεύει τα παιδιά της!!!! Το ότι επιλέγει να πέφτει πάνω τους και να τα μπουκωνει την αγάπη της, η το να βλέπει τα πράγματα από μια πιο χαλαρή οπτική γωνία ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ το γεγονός ότι λατρεύει τα παιδιά της.... Δεν καταλαβαίνω γιατί θα πρέπει να απολογηθεί η μια που θέλει να γίνει θυσία ή η άλλη που θέλει και έχει ανάγκη λίγο προσωπικό χρόνο. Εγώ πάντως απεχθάνομαι προσωπικά τις μαμάδες που θεωρούν ότι ειναι αλανθαστες και κρίνουν αυστηρά όλες τις άλλες! Ειναι ευαίσθητο θέμα και σε οποία κατηγορία κι αν ανήκεις σε ενοχλεί το ειρωνικό και κριτικό στυλακι του οποιουδήποτε!!!!
διαφωνώ κάθετα!! είμαι μαμά εδώ κ ένα χρόνο κ δε θέλω να αφήσω το μωρό μου κ να βγω έξω για κανένα λόγο κ ευτυχώς έχω ένα σύζυγο που αισθάνεται το ίδιο!!! Έζησα τη ζωή μου ως ελεύθερη στο έπακρο κ είμαι πλήρης. Όταν θέλουμε με τον άντρα μου να βγούμε έχουμε κ τη μικρή μαζί μας, σε μέρος που πληρεί τις προδιαγραφές, κ παιρνάμε τέλεια όλοι μαζί.. η ζωή μου πριν το μωρό ήταν φοβερή αλλά έχει τελειώσει προς το παρόν, είναι γεμάτη αναμνήσεις αλλά αυτή τη στιγμή της ζωής μου οφείλω κ θέλω να φτιάξω αναμνήσεις με την οικογένειά μου!!! για τα υπόλοιπα, δεν είμαι θανατοποινίτης, σε λίγα χρόνια θα τα ξανακάνω!! ούτε κρίνεται η σχέση με τον εαυτό μου κ τον άντρα μου από το πόσες φορές θα πιω καφέ, ποτό, θα κάνω μανικιούρ-πεντικιούρ ή θα πάω διακοπές ως ζευγάρι.. δε με νοιάζει η κούραση ή η αυπνία ή το οτιδήποτε νομίζουμε ότι συνεπάγεται ένα παιδί διότι ΝΑΙ αισθάνομαι ότι το αξίζει ένας μικρός άνθρωπος που έχει την απόλυτη ανάγκη των γονιών του κ θα κάνω τα πάντα για να την καλύψω!! κ για τα πρακτικά, η μικρή βγαίνει έξω κάθε μέρα, παίζει όπως θέλει (στα χώματα, στο γρασίδι, μπουσουλάει κ παίρνει τα πάντα καθώς δεν μάζεψα σχεδόν τίποτα κ αγαπάει όλο τον κόσμο) οπότε η υπερπροστατευτικότητα όταν υπάρχει έχει άλλο υπόβαθρο κ όχι το σεβασμό προς την προσωπικότητα, την ελευθερία κ την ισότητα στη σχέση όλης της οικογένειας που αξίζει ένα παιδί..
Αντιλαμβάνομαι την δυσφορία που σας προκαλλεί η σύγχηση μεταξύ των ενστίκτων σας ως μητέρα και των δήθεν φεμιστικών προτάξεων που θέλουν την γυναίκα χωρίς κανένα δεσμό. Όταν αντιληφθείτε τις πραγματικές ανάγκες του παιδιού σας και θα τις καλύπτετε τόσο απλά ως δια μαγειας θα μπορεσετε να καλυψετε και τις υπολοιπες σας (κοινωνικη ζωη, σεξ, χρονος για τον εαυτο σας) Εκτος και αν καποια εχει ουτοπικες προσδοκιες για το πως θα ειναι η ζωη της οταν γινει μανα και νομίζει πως από την μια μέρα στην άλλη θα κάνει ότι έκανε και χωρίς παιδί, οχι πως δεν μπορει (να ειναι καλα οι παππουδες, ντανταδες κοκ) τα αποτελεσματα ομως θα τα δουμε σε μερικα χρονια με νεες δημοσιευσεις για παιδια εκτος ελεγχου, με διαφορες συμπεριφορες που υποδηλωνουν αγχος κοκ...
Είμαι μητέρα ενός αγοριού 3.5 ετών. Στη δική μου περίπτωση ισχύει μόνο το νούμερο ένα που έγραψες...δηλ..."χωρίς το μωρό μου...δεν πάω πουθενά" Ήταν κάτι που απέκτησα αυθόρμητα μόλις τον γέννησα,χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το επιδίωξα κιόλας! Απλά όταν ήταν πιο μικρούλης,προτιμούσα να πηγαίνω σε μέρη όπου θα μπορούσα να τον παίρνω κι εκείνον μαζί...γιατί έτσι ένιωθα εγώ καλά.... Τον είχα κοντά μου,εκείνος έβλεπε τους γονείς του και δε φορτωνόμουν και σε κανέναν(δε θέλω να επιβαρύνω τους γύρω μου,παρ όλο που η μαμά μου είναι νέα και τέλεια νταντά) Αυτό σιγά σιγά έγινε τρόπος ζωής...πλέον οι καφετέριες αντικαταστάθηκαν με παιδότοπους,πάρκα,παραλίες.... Αισθάνομαι πιο γεμάτη να συζητήσω με μία φίλη μου ή το σύντροφό μου,ενώ παράλληλα το παιδάκι μου διασκεδάζει. Δε λέω ότι δεν τον έχω αφήσει ποτέ.Χρειάστηκε να γίνει και το έκανα...τον έχω μάθει να είναι κοινωνικός και να πηγαίνει και με τη γιαγιά,θεία κλπ,αλλά για λίγες ώρες....πχ να πάω στο γιατρό,σε κάποια εκδήλωση νύχτα κλπ.... Θεωρώ ότι όταν κάνεις ένα παιδί,πρέπει να το ανατρέφεις εσύ και όχι οι άλλοι.Αυτό δε σημαίνει ότι δε θα πάω κομμωτήριο,για ψώνια κλπ....απλά τον έχω συνοδό!!!!! Όσο για τα ταξίδια?Λατρεύω να τον έχουμε μαζί μας.Είμαι πιο ήρεμη κι εκείνος, μας απολαμβάνει απ το πρωι ως το βράδυ! Αυτό δε σημαίνει ότι αισθάνομαι περισσότερο μητέρα από εκείνες που αφήνουν τα παιδιά τους για να αφιερώσουν λίγο χρόνο για εκείνες.... Άλλωστε τα παιδιά θέλουν ευτυχισμένους γονείς δίπλα τους.Και ευτυχισμένος είναι εκείνος που δεν καταπιέζει τα θέλω του και τις επιθυμίες τους!Στις υπερβολές είμαι αναντίον....και απ τις δύο πλευρές...δηλ.δε συμφωνώ ούτε με αυτές που παρατάνε στο σταθμό το παιδί,μετά στη γιαγιά,μετά στη νταντά και το βράδυ πάνε και το μαζεύουν για να κοιμηθεί σπίτι τους....Όπως ούτε και με εκείνες που έχουν ένα μωρό γατζωμένο μονίμως πάνω τους,σε βαθμό που έχει γίνει αντικοινωνικό και δε θέλει να πηγαίνει με κανέναν.....
ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ!!!!!!!!!!!
1. "«πόσο άδεια ήταν η ζωή μου πριν»: πρέπει η ζωή σου να ήταν πολύ βαρετή, ή να το πω διαφορετικά: πώς επέτρεπες στον εαυτό σου να ζει μια ζωή κενή ή απλά περίμενες την ώρα που θα γινόσουν/εάν γινόσουν μάνα για να ζήσεις;" Σε αυτό σε βρίσκω λίγο υπερβολική και μονόπλευρη. Η άλλη πλευρά είναι οτι μπορεί να μην είχε καταλάβει κάποιος πριν οτι η ζωή του είναι σχετικά άδεια, παρα μόνο όταν τη γέμισε το παιδί του. Επίσης, τι πάει να πει "πως επέτρεπες"; Μα πόσο μαζόχας μπορεί να είναι κάποιος που ξέρει τον τρόπο που γεμίζει η ζωή του και δεν το "επιτρέπει" να γίνει; 2."«εχθές αρρώστησε, δεν κοιμήθηκε όλο το βράδυ, είμαι κομμάτια αλλά δεν πειράζει, αυτό να είναι καλά και άσε με εμένα»: γιατί εσύ δεν έχεις δικαίωμα να παραπονεθείς, γιατί πρέπει πάντα να είσαι ο κυματοθραύστης που ο καθένας θα ξεσπάει επάνω του, γιατί πρέπει να μην λες ποτέ ότι ναι με ενοχλεί που ξενύχτησα, ναι με εκνεύρισε που εκεί που πήγα να κλείσω το μάτι μου φώναξε για χιλιοστή φορά «μαμά», ναι είμαι κι εγώ άνθρωπος που χρειάζομαι ξεκούραση και ηρεμία. Αισθάνεσαι τύψεις μην ξεστομίσεις κάτι και νιώσει ο περίγυρος ότι βάζεις τον εαυτό σου πάνω απ’ τα παιδιά σου ενώ δεν ισχύει κάτι τέτοιο;" Και σε αυτό σε βρίσκω λίγο υπερβολική, ή μάλλον ίσως το παράδειγμα που έδωσες δεν ισχύει για αυτό πυο θες να πεις. Θέλω να πω οτι εαν αρρωστήσει ο μικρός μου -χτυπα ξυλο 10 μηνες δεν αρρωστησε-, χέστηκα αν θα ξενυχτήσω, γιατί θα είμαι τόσο χεσμένη απάνω μου, που δε θα το σκέφτομαι. Γιατί θα είμαι κυματοθραύστης εαν ξενυχτησω για το παιδί που αρρώστησε; Σάμπως φταίει κι αυτό; Προσωπικά πάντως -αν και ενοχική- δεν έχω τύψεις τι θα πουν οι άλλοι για πραγματα που κάνω, πράγμα που πολλές φορές παρεξηγείται απο αυτούς. Τις ενοχές τις έχω μόνο όταν λογοδοτώ στο εαυτό μου. Ξέρεις, υπάρχει και αυτό το είδος των τύψεων. Για όλα τα άλλα που είπες, οκ, συμφωνώ και ισχύουν και για μένα. Αλλά μια γενική παρατήρηση στο κείμενο ειναι οτι εσύ περιγράφεις ουσιαστικά την πρώτη αντίδραση της μαμάς στην κούραση κλπ κλπ. Η δευτερη αντίδραση είανι "κομμάτια να γίνουν όλα, ένα παιδί το χουμε".
Αν έχεις ζήσει κ έχεις χορτάσει εμπειρίες (ότι σημαίνει αυτό για τον καθένα) πριν τη μητρότητα δεν νιώθεις καμία ανάγκη να παρκάρεις το παιδί δεξιά κ αριστερά για να πας για καφέ. Πέρνεις τον καφέ στο χέρι κ πας σε μια παιδική χαρά η αν θες σε έναν παιδότοπο κ όλοι είναι χαρούμενοι. Αν πάλι η ζωή σου πριν το παιδί ήταν όντως κενή τότε μάλλον δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή....
Theano με κάλυψες απόλυτα!!'Εχω βαρεθεί να απολογούμαι που δεν μου αρέσει να αποχωρίζομαι το 11 μηνών μωρό μου..Που με γεμίζει τόσο και μ'αρέσει να μαστε οι τρεις μας..Εγώ δεν κρίνω εκείνες που το αφήνουν τρεις την ώρα εκείνες γιατί να κρίνουν εμένα? Τόσα χρόνια όπως λες,την πάρτη μου έβλεπα!!Τώρα που το έχω βρεφάκι δεν θέλω να χάσω ούτε μέρα!Περνάει γρήγορα ο καιρός!Και μετά,έχουμε πάλι χρόνο για τον εαυτό μας. Δεν λέω οτι δεν κουράζομαι κι οτι δεν αναζητώ μια ώρα για τον εαυτό μου,όχι.Αλλά έκανα παιδί συνειδητά και θέλω να ζήσω την ΄κάθε του στιγμή.
ΠΕΡΙ ΟΡΕΞΕΩΣ,ΚΟΛΟΚΥΘΟΠΙΤΑ...ΤΟ ΟΤΙ ΜΙΑ ΜΑΜΑ ΘΕΛΕΙ ΧΩΡΟ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ,ΤΟ ΟΤΙ ΤΗΝ ΕΚΝΕΥΡΙΖΟΥΝ ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ,ΤΟ ΟΤΙ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΤΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΕΙ ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ,ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ,ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ,ΟΤΙ ΟΛΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΤΣΙ...ΟΥΤΕ ΟΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΑΠΟΘΗΜΕΝΟ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΠΩΣ ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΥΒΟΥΜΕ ΑΠΟ ΝΤΡΟΠΗ ΜΗΝ ΤΥΧΕΙ ΚΑΙ ΜΑΣ ΚΡΙΝΟΥΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ...ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΣΤΕ,ΟΝΤΩΣ,ΕΤΣΙ...ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΟΤΙ ¨ΦΩΤΟΣΤΕΦΑΝΟ¨ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ...ΤΕΛΕΙΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ...ΑΛΛΑ ΤΟ ΝΑ ΠΕΡΝΑΣ ΤΗ ΦΑΣΗ ΕΚΕΙΝΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΕΡΩΤΑ ΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΚΑΙ -ΝΑΙ-ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΑΣΧΟΛΕΙΣΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΚΑΙ -ΝΑΙ-ΑΓΩΝΙΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΟΥ ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΡΩΣΤΟ ΚΑΙ -ΝΑΙ-ΣΟΥ ΛΕΙΠΕΙ ΟΤΑΝ ΕΧΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΔΕΙΣ ΑΡΚΕΤΗ ΩΡΑ,Ε,ΟΧΙ,ΔΕ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΚΡΙΤΕΟ...ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΕΣ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ,ΟΥΤΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΜΥΑΛΟ,ΟΥΤΕ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ,ΟΥΤΕ ΤΑ ΙΔΙΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ...
Όλα είναι σχετικά. Νομίζω ότι δεν μπορείς να πεις ότι έχει δίκιο η μία μαμά ή η άλλη για το πώς νιώθει. Για την καθεμία έχει διαφορετικό νόημα η αγάπη, η θυσία, η μητρότητα κτλ....Για παράδειγμα, για μένα που με μεγάλωσε μία μάνα δοτική, τρυφερή, που θυσιάζεται για τα παιδιά της, που η ευτυχία της πηγάζει από την ευτυχία των παιδιών της είναι απόλυτα φυσικό να νιώθω τα ίδια και να προσπαθώ να δώσω στα παιδιά τα ίδια που έκαναν κι εμένα ευτυχισμένη. Τέτοιο νόημα έχω δώσει στην αγάπη. Ό,τι πήρα δίνω. Το πρόβλημα στις μέρες μας είναι ότι πολλοί γίνονται γονείς χωρίς να το σκεφτούν ή να ξέρουν τι σημαίνει να είσαι γονιός. Για μένα σημαίνει ότι σου δίνεται η μοναδική ευκαιρία στη ζωή σου να πάψεις να είσαι εγωιστής, να πάψεις να είσαι το κέντρο του κόσμου σου, να βάζεις τον εαυτό σου σε δεύτερη μοίρα, να ζεις και ν'αναπνέεις για κάποιον άλλο άνθρωπο. Για μένα αυτό είναι το μεγαλείο της αγάπης!!! Η αγάπη είναι θυσία. Αυτό πρεσβεύει και η πίστη μας άλλωστε( ο Χριστός θυσιάστηκε λόγω της αγάπης του προς τον άνθρωπο). Για κάποιον άλλο βέβαια το να γίνεσαι γονιός μεταφράζεται στο ότι χάνει την ελευθερία του, κλείνεται στο σπίτι, χάνει τις εξόδους του κτλ. ΟΚ κι εγώ μπορεί να τα θέλω αυτά αλλά είναι τόσο μεγαλύτερο και καλύτερο αυτό που επιλέγω τελικά να κάνω που δε με νοιάζει βρε αδερφέ...Πώς να στο εξηγήσω όμως αν εσύ δεν τα νιώθεις όλα αυτά; Το καλύτερο ήταν αυτό που μου είπε ο άντρας μου όταν για μία και μοναδική φορά πήγαμε ταξίδι χωρίς την κόρη μας: 'Λοιπόν μωρό μου τελευταία φορά που πήγαμε κάπου χωρίς το παιδί μας. Τώρα είμαστε τρεις κι όχι δύο.' Ο άνθρωπος πρέπει να περάσει από το εγώ στο εμείς για να γίνει πραγματικά ευτυχισμένος.
Νομίζω είσαι υπερβολική. Συγνώμη είναι παράξενο η μάνα να είναι δεμένη με τα παιδιά που γέννησε? Φυσικά μέχρι μια ηλικία όσο την έχουν και αυτά ανάγκη κοντά τους. Γιατί μετά από εκεί και πέρα τους γίνεται εμπόδιο αυτό το δέσιμο ώστε να είναι ανεξάρτητα στη ζωή τους και θαρραλέα. Πέρασα 10 χρόνια και κοιμόμουν και ξυπνούσα με ένα σωρό ανούσια πράγματα να με απασχολούν, χαίρομαι που τώρα στο μυαλό μου είναι μόνο δύο ψυχούλες που ο Θεός μου χάρισε και η δουλειά μου τώρα είναι αυτά κυρίως και είναι μια δουλειά τόσο σοβαρή και πιο υπεύθυνη δεν υπάρχει. Νιώθω την ευθύνη και χαίρομαι που μου ανατέθηκε... θα ήταν μεγάλη αχαριστία να γκρινιάζω Αλλες γυναίκες προσπαθούν για αυτό που μου χαρίστηκε απλόχερα και θα γκρινιάζω? Μπριτσ Θα το χαρώ με όλες τις δυσκολίες. Αξίζει. Δεν βλέπω τα παιδιά σαν εμπόδιο στη ζωή μου γιατί κάνω καινούργια πράγματα και αποκτάω καινούργιες εμπειρίες και ... δεξιότητες. Πλέον έχω περισσότερη υπομονή, κάνω τόσα πράγματα ταυτόχρονα, συγκεντρώνομαι και είμαι πιο ψύχραιμη ενώ οι άλλοι παθαίνουν πανικό σε δύσκολες καταστάσεις... αντέχω τα βάρη την ορθοστασία ... Τα μικρά τερατάκια είναι οι καλύτεροι προπονητές...
Πολύ αληθινο κείμενο για να το αντεξουν οι ελληνίδες μαμάδες που μεγαλώνουν τα παιδια στην αθάνατη ελληνικη οικογένεια. Πρέπει να υπάρχει ισορροπία ανάμεσα στα παιδιά και στην προσωπική ΄- επαγγελματική ζωή.Το να πέφτεις με τα μούτρα στο μεγάλωμα των παιδιών χωρις δική σου ζωη, ενδιαφέροντα φίλες δουλειά δημιουργεί κενά ελλειψεις.
αχ κοριτσι συμφωνω απολυτα!!!!!!!!!!!!!!και εγω το θεωρω πολυ ψευτικο ολο αυτο!!!!!!
Συμφωνώ απόλυτα με τη μανούλα που προείπε οτι για να είναι ενα παιδί ευτυχισμένo πρέπει να είμαστε και εμείς ευτυχισμένες ! Σίγουρα τον πρώτο καιρό η να πω τον πρώτο χρόνο είναι δύσκολο για τις περισσότερες να φροντίσουμε τον εαυτό μας ετσι οπως κάναμε πρίν όμως όσο μεγαλώνει το παιδάκι όλα βρίσκουν το ρυθμό τους! Το πιο σημαντικό για μένα ειναι να μην ξεχνάμε οτι είmαστε εμείς και ο άνδρας μας και μετά ειναι τα παιδιά. Γιατι κάποια στιγμή τα παιδιά θα ανοιξουν τα δικά τους φτερά και θα ειναι πολύ κρίμα να μην εχει μείνει τιποτα να πουμε έχοντας αφοσιωθεί αποκλειστικά στη σχέση μας με το παιδί μας , παραμερίζοντας ίσως αθελά μας τον συζυγο!! Και σίγουρα υπάρχουν στιγμές που και οι μαμάδες κουράζονται! τι είμαστε αυτοματα?? και ναι εννοειται οτι θα φροντισουμε και τον ευατό μας για να παραδειγματίζονται και τα πιτσιρικια!!
alexandra s μαζι σου σε ο,τι λες!!!Συμφωνω απολυτα!!!
Αλεξία δεν έχω λόγια!Πόσο αλήθεια είναι όλα!Να το πώ και λίγο διαφορετικά:Είμαι μαμά και ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΤΙΣ ΜΑΝΕΣ!!!!!Ήμαρτον πια με την υπερβολή!!!Μέτρον άριστον έλεγαν οι αρχαίοι ημών και είχαν δίκιο!
Να προσθέσω ότι ο τρόπος με τον οποίο απαντάνε οι υπερπροστατευτικες μαμάδες δείχνει ακριβώς τον εσωτερικό τους κόσμο! Δείχνουν θυμό προς πάσα κατεύθυνση προκλητικά πάντα.... Δεν ξέρω γιατί.... Πρόβλημα τους!!!
Και βέβαια έχεις απόλυτο δίκιο και ξέρεις κάτι; Δεν πιστεύω καμία όταν το παίζει θυσία! Ειναι άσχημο να γεμιζεις τα κενά σου μέσα από τα παιδιά σου. Να κρέμεται η ευτυχία σου από εκείνα! Εγώ εχω και ζωντανό παράδειγμα μέσα στο Σπιτι μου για το πόσο ενοχικος μπορεί να καταντήσει ένας άνθρωπος έτσι.... Επίσης η αγάπη εκφράζεται και με άλλους πιο υγειης τρόπους! Με αγάπη προς τις καλές μανουλες που θυσιάζονται.... Είμαι μια μαμά που δεν δίνομαι στα παιδιά μου με τέτοιους τρόπους, όμως δεν ξέσπαω πάνω τους για τα κενά μου, δέχομαι τον θυμό τους σαν υγειες συναίσθημα, δεν τα χτυπάω ούτε στον πωπο, και απλά φροντιζομαι για να μπορώ να φροντιζω και τους ανθρώπους που αγαπώ! Κακώς τα ψέματα.... Για να δώσεις ενέργεια πρέπει να εισπράξεις κι εσύ από κάπου.....
Δεν διαφωνώ απόλυτα αλλά ούτε και συμφωνώ απόλυτά. Σε μερικά από αυτά που γράφεις πιστεύω ότι έχεις δίκιο αλλά σε άλλα σε βρίσκω υπερβολική, ειδικά στο σημείο που γράφεις για όταν τα παιδάκια είναι άρρωστα. Όσο κουρασμένη και αν είμαι όταν ξέρω ότι το παιδί μου είναι άρρωστο δεν με νοιάζει να κοιμηθώ ούτε λεπτό αν μπορώ να κάνω κάτι για να νιώσει καλύτερα θα το κάνω!! Και βέβαια ποτέ δεν έχω ευχηθεί να εξαφανιστεί το μωρό μου, ούτε για πλάκα!! Κατά τα άλλα πολλές φορές νιώθω κουρασμένη και επιθυμώ έντονα να βρεθώ μόνη με τον άντρα μου ή με τις φίλες μου...να ξεφύγω λίγο.
η αληθεια ειναι οτι ειμαι απο αυτες τις μαμαδες που εκνευριζουν την μαμα που εγραψε το αρθρο αλλα μ αρεσει που ειμαι τετοια μαμα!τιμη μου κ καμαρι μου κ οσες εκνευριζονται προβλημα τους!!χα χα χα!!!!!!!!!!
Ναι! Και 1+1 κανουν δύο (πείτε του Μιχαλη αντιο) και π+α πα! Θα σου πρότεινα την επομενη φορά που είναι άρρωστα τα μωρά να κλείσεις την πόρτα και να φορέσεις ωτοασπίδες! Ε μα πια τα σκασμενα! Χαθηκε να ξεμετιαστούν το πρωί;;; Τα υπόλοιπα είναι στην κρίση του καθένα... αν η άλλη την βρισκει με τα παιδιά της εσύ τί ζόρι τραβας; Πρέπει ντε και καλά να απολογηθεί για το "βίτσιο" της;;; Δε νομίζω καμία μάνα να διεκδικεί την αγιοποίηση της στις μέρες μας.
Καθολου υπερβολικη δεν σε βρισκω!!! Εκτος απο μαμαδες ειμαστε και γυναικες και επαγγελματιες και , και... Για να εισαι καλα μεσα σου πρεπει να υπαρχει και λιγη ποικιλια στη ζωη σου και πιτε ποτε να κανεις και κατι για παρτη σου! Το αξιζεις και το εχεις αναγκη!!! Καλα και αγια τα παιδακια μας αλλα οποια λεει οτι δεν ηθελε εστω μια ωριτσα για να χαλαρωσει εντελως μονη της λεει ψεμματα!!
Ελεος. Πολυ ελεος όμως.
ενταξει εχω σουταρει απο το παραθυρο πεταμενα παιχνιδια ρουχα παπουτσια και βιβλια παιδια οχι ακομα χαχαχαχα.... χωρις πλακα τωρα σιγουρα υπαρχουν φορες που λεω ως εδω δεν αντεχω αλλο την επομενη στιγμη ολμως λεω ενταξει αντεχω ακομα λιγο..... παρ ολα αυτα θελω σιγουρα σαν ανθρωπος λιγο χρονο που και που για μενα και θα σας εξομολογηθω το εξης: πριν 2 χρονια η μαμα μου πηρε και τα τρια μου παιδια για 2 μηνες στη Σαμο, περασα υπεροχα δε λεω μου ελλειψαν πολυ αλλα ξεκουραστηκα ανασανα βγηκα διασκεδασα ξενυχτησα χωρις τυψεις γιατι δε μ ενοιαζε τι ωρα θα σηκωθω το πρωι!!!! φετος μαλλον θα τα ξαναπαρει οποτε ετοιμαζομαι για μεγαλες αποδρασεις!!!!! πιστευω για τις μαμαδες που λενε οτι δεν μπορουν ουτε στιγμη χωρις τα παιδια τους οτι πολυ απλα λενε ψεματακια ετσι για να φαινονται καλες μαμαδες.....
ego pantos aniko se autes tis kaimenes....alla ores ores thelo na t oetakso apo to parathiro....den exo poy n t parkaro...ei ai milra akoma alla eilikrina mexri stigmis den exo anagi na kano kati moni m....den mporo n to eksigiso exo mathei tin kathimerinotita m me ayta...ta idia leei k i kolliti m kai ginomaste kolos....pro paidion imoyn party animal meta metalaxtika stin kseneroti animal...
Έχω πάρει ένα αμερικάνικο βιβλίο που λέει πως να μεγαλώσεις ευτυχισμένη παιδιά. Το πρώτο πράγμα που λέει είναι πως για να είναι ευτυχισμένο το παιδί, πρέπει η μαμά να είναι ευτυχισμένη κάνοντας πράγματα για τον εαυτό της. (όταν το παιδί δεν είναι βρέφος βέβαια που την έχει 100% ανάγκη). Δίνει έτσι και καλύτερο παράδειγμα προς τα παιδιά της, έχει και καλύτερη ψυχολογία να ασχοληθεί ουσιαστικά με τα παιδιά της όταν είναι μαζί. Συμφωνώ , αλλά όπως είπα όταν το παιδί είναι βρέφος πρέπει να κάνεις λίγο πίσω τις προσωπικές σου ανάγκες μέχρι να μπορεί να εξυπηρετηθεί μόνο του :)
Το κείμενό σου με πέτυχε σε διήμερο 'ελευθερίας'...είμαι χωρισμένη, ο μπαμπάς αν΄τε καμια μέρα τη βδομάδα να εμφανιστεί στο ρεπό αλλά τον τελευταίο μήνα όταν πέφτει ρεπό σκ παίρνει τα παιδιά εκεί (2.5 και 4)..και έχω και τη μάνα μου να της κακοφαίνεται, είναι τώρα αυτά πράγματα?δε θα σου λείψουν?? ναι θα μου λείψουν αλλά δεν κατάλαβα γιατί να πρέπει να τραβάω όλο το ζόρι μόνη μου 24/7 κι ο άλλος να μην περασει λίγο χρόνο με τα παιδιά του...και στο κάτω κάτω κάθε φορά που λείπουν εγώ κάνω χοντρές δουλειές (τώρα βάζω μπρος επιχείρηση χαλιά)..δλδ εγώ δεν είμαι κρίμα που λούζομαι με το σταγονόμετρο και 2 μικρά από κάτω να βλέπουν, καλά αποτρίχωση δεν συζητώ κάθε πότε προλαβαίνω, τα δε μαλλιά μου που είναι μακριά και σγουρά και θέλουν χρόνο αφήστε...που βγήκα σήμερα μόνη χωρίς τη συνηθισμένη διπλή παρέα και ο κόσμος δε με χαιρετούσε γιατί δε με αναγνώριζε χωρίς την προέκταση του διπλού καροτσίου?? εντάξει μου λείπουν, έχει πολλή ησυχία, το βράδυ αργώ να κοιμηθώ και ξυπνάω πολύ νωρίς...θα σκουπίσω όμως σαν άνθρωπος χωρίς το μικρό να μου χαλάει το home cinema , χωρίς κάποιον να έρθει κλαίγοντας γιατί τον δάγκωσε το αδερφάκι του, χωρίς να φωνάξω 50 φορές , γιατί εγώ όσο να μαζεψω στο ένα δωμάτιο έχουν πετάξει τα πάντα στο άλλο και ξανά από την αρχή...κι αν έχω καμιά πρόταση και κουράγιο για καμιά βόλτα για καφέ/ποτό μετά χαράς θα τη δεχτώ!!!χωρίς τύψεις...
Πιστεύω πως είναι θέμα "φάσεων"...όχι για όλες και όχι σε όλες τις περιπτώσεις. Εγώ πχ ήθελα πολύ ένα παιδί, επί ενάμιση χρόνο προσπαθούσαμε και άρχισα να λέω στον εαυτό μου "πρέπει να το αποδεχτείς...μπορεί και να μην κάνεις παιδιά" (σημειωτέον...ήθελα από πολύ μικρή να κάνω παιδιά...αυτό ήθελα, την κατάλληλη στιγμή βέβαια) όταν έμεινα έγκυος. Όταν γεννήθηκε η μικρή πέρασα 3 μήνες στο σπίτι και βγήκα με το ρολόι στο χέρι 2 φορές, όταν δε κλείσαμε το 3μηνο και γύρισα στην δουλειά η μικρή σπάραζε στο κλάμα...Δεν με νοιάζει αν κουράζομαι δεν με νοιάζει αν βάζω άλλον πάνω από εμένα και πιστεύω πως-αν μου επιτρέπεται να το πω- θα μου περάσει...Μέχρι και τον ένατο ήμουν βόλτες στις παραλίες, ξενύχτια (προ εγκυμοσύνης)...έχω περάσει καλά, έχω κάνει ταξίδια, έχω γυρίσει βουνά με τον άντρα μου πάνω στην μηχανή...Δεν μπορώ να πω πως τα βαρέθηκα, αλλά σίγουρα χόρτασα αρκετά...Τώρα θέλω όχι να αφιερωθώ στο παιδί μου...θέλω ΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΘΩ το παιδί μου...Δες το αλλιώς...είμαι εκμεταλλεύτρια...για μένα το κάνω! :Ρ
χα χα ποσω συμφονω μαζι σου!!!!ενταξει ρε κοριτσια πριν δεν ειχατε προσωπικη ζωη!!σιγουρα τα παιδια ειναι τα παντα για εμας κ δεν βαζουμε τιποτα πανω απο αυτα αλλα δεν ειπε καμια οτι το παιδι μου ειναι αρωστο κ πηγα για καφε!!!!σε ολα χρειαζεται μετρο κ ισοροπια για να ειμαστε ευτυχισμενοι γιατι ευτυχισμενοι γονεισ ισον ευτυχισμενα παιδια!!!!δηλ γιναμε γονεις κ ξεχασαμε τις παρεες μας τον προσωπικο μασ χρονο???οχι ευτυχως εχω εναν ανδρα που με παροτρυνει να κανω πραγματα για τον εαυτο μου,κ που μοιραζομαστε τις καθημερινεσ αναγκεσ του παιδιου ωστε να υπαρχει χρονος κ για τουσ δυο!!!!
πες τα!!! είναι έτσι ακριβως, κρέμονται πάνω στα κακομοιρα τα παιδάκια τους , τα πρηζουνε και μετά λέμε ότι φταιει ο φονιας ... βλέπε επαρχιακή πόλη!!!
ποσο δικιο εχεις!!!!!!
Καλέ πού είναι αυτές οι μαμάδες????? Είναι καμία κοντά στο σπίτι μου???? Καλό και άγιο το παιδάκι μου-δεν λέω,φυσικά και είναι η ζωή μου φυσικά και μου λείπει όταν πάει στους παππούδες αλλά αν βρεθεί καμία να μου το΄κρατήσει έστω και για να καταφέρω να πάω ήσυχη στην λαική,πολύ ευχαρίστως τον δίνω.......... ;-) Δεν ζητάω πολλά,1 ώρα την ημέρα για μένα είναι πολύ???????
Πάντως υπάρχουν και μαμάδες που αυτά τα λένε και τα εννοούν. Που δύσκολα λυγίζουν και ό,τι κι αν συμβεί δε χάνουν την ψυχραιμία και την υπομονή τους. Που προσφέρουν χωρίς να βαρυγκομούν. Ίσως γιατί μέσα τους ξέρουν ότι όλο αυτό θα κρατήσει λίγο και μετά θα το νοσταλγούν. Εγώ πάλι που έχω την αίσθηση πως τα δύσκολα χρόνια των παιδιών θα κρατήσουν μια αιωνιότητα, χάνω την υπομονή μου και δεν τους δίνω πάντα το ήρεμο περιβάλλον που χρειάζονται. Νιώθω κουρασμένη, πολύ κουρασμένη. Πολύ θα ήθελα να είμαι από τις άλλες τις μαμάδες που ενώ περνάμε τις ίδιες δυσκολιές το κάνουν να φαίνεται παιχνιδάκι. Που δεν τους νοιάζει ο εγκλωβισμός που σου δίνει ένα παιδί. Μου το είχε γράψει κι εδώ μια μαμά σε σχόλιο. Ότι στο δεύτερο παιδί της ήταν πιο ήρεμη γιατί ήξερε πια πως ο χρόνος από 0 έως 6 χρονών περνάει νεράκι. Και ξέρετε τι διάβαζα τις προάλλες? Ότι οι πιο ευτυχισμένες μαμάδες μικρών παιδιών είναι αυτές που έχουν αποδεχτεί πως η ζωή τους δεν μπορεί να είναι όπως παλιά. Οι υπόλοιπες που προσπαθούν να μη χάσουν τους στόχους τους και τον παλιό τους εαυτό, απλά παλεύουν σε μια δύσκολη πραγματικότητα που εκ των πραγμάτων δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν. Εγώ επειδή βαρέθηκα στους 6 μήνες με το μωρό στο σπίτι ξεκίνησα κάτι που ήξερα πως θα με δεσμεύσει για τουλάχιστον 2 χρόνια, μετά έβαλα στον εαυτό μου κι άλλες υποχρεώσεις γιατί νόμιζα πως ήταν όπως παλιά που έκανα ό,τι ήθελα. 2,5 χρόνια μετά τα έχω παίξει και θέλω να αποδεσμευτώ από τα πάντα και να είμαι μόνο μαμά. Πολύ φοβάμαι όμως πως μετά πάλι θα βαρεθώ και θα αναζητώ κάτι καινούριο. Ξέρεις είναι δύσκολο να καταφέρνεις να βρίσκεις χαρά και ικανοποίηση μέσα στη λίγο βαρετή καθημερινότητα μιας μαμάς (καθάρισμα, μαγείρεμα, αλλάγματα, απομόνωση). Όποια μαμά τα καταφέρνει πιστεύω πως είναι χαρισματική και ειλικρινά τη θαυμάζω.
Μακράν το πιο ουσιαστικό σχόλιο εδω μέσα... προσπαθώ κι εγω να τα δω τα πράγματα πιο ψύχραιμα και σε βάθος χρόνου. Νομίζω μια τέτοια προσέγγιση μπορεί να βοηθήσει τις μαμάδες να απολαμβάνουν καλύτερα τα παιδιά τους με όλα τα στραβά και τα αναποδά τους. Α!! Έλεος πια με την φράση "δεν ειμαστε μόνο μαμάδες αλλά και γυναίκες"!!! Άνθρωποι είμαστε που εχουμε ανάγκη να ξεκουραζόμαστε και να απολαμβάνουμε μερικές στιγμές μοναξιάς. Δεν θέλουμε όλες με την πρώτη ευκαιρία να πάμε για μαλλί/νύχι/αποτρίχωση μόλις μείνουμε για λίγο μόνες, για να σουλουπωθούμε μπας και καταφέρουμε και δεν μας κερατώσει ο άντρας μας-δηλ. φουλ ανασφάλεια και μικροαστισμός.
Ετσι... έτσι ακριβώς. Κι εγώ ξέρω μαμά που είναι έτσι δοτική, την πεθερά μου, και την καρα-κατά-ζηλεύω... Αφού ωρες-ωρες προσπαθω να της βρω κουσούρια και δε μπορώ ρε γαμώτο, και μετά τσαντίζομαι με τον εαυτό μου που χάνω την υπομονή μου και λέω "τι πίνει η πεθερά μου να το πιω κι εγω να γινω έτσι;;"
"Εξαφανιστούν" ???χμμμμ! Βαρια κουβεντα... Ειπαμε ολα με μετρο, αλλα αυτο παραπαει!
εγω παντως εχω πει "εξαφανισου..να μην σε βλεπω" ειμαι τραγικη?????
εγω παντως εχω πει"εξαφανισου απο μπροστα μου" ειμαι τραγικη??????
Ολες χρειαζόμαστε τον χρονο μας....να βγουμε λιγο με τον αντρα μας...να ξανανιώσουμε ζευγάρι..να παμε για ενα καφε με μια φιλη....για λιγο μονο κ ειναι αρκετο!!!οι μαμαδες που δεν πανε πουθενα χωρις τα παιδια δυο πραγματα συμβαινουν η δεν εχουν που να τα αφησουν....η τα εχουν παρατήσει στον ρόλο της γυναικάς κ της φίλης!!!κ ειναι απλα μαμαδες!!λατρευω τα παιδια μου ασχολουμε μαζι τους πολυ.....αλλα αγαπαω πολυ κ τον αντρα μου κ θελει κ αυτος λιγο χρονο απο εμενα........
Poli swsto! Bravo! To pan einai na vreis tis issoropoies. Alles einai prodkolimenes sta paidia tous einai aperipoiites kai den kanoun tipote allo sth zwi tous kai alles vlepoun ta paidia tous me 1 fora th vdomada. Oute me ton enan tropo "kerdizeis" oute me tn allo. Kalo einai na eisai mesa se ola. Kai opws eipane kai pio panw eutyxismenes mamades euryxismena paidia!
Μου άρεσε πολύ το κείμενο σου! Έχω κάνει το λάθος πριν παραπονεθώ για το ποσό με κούρασε το παιδί μου ή πριν γκρινιάξω για το ότι δεν κοιμήθηκα πάλι το βράδυ (έχω χωρίς υπερβολές ένα αρκετά δύσκολο και γκρινιάρικο μωρό), να πρέπει να δηλώνω πόσο πολύ το αγαπώ και πόσο ευτυχισμένη με κάνει για να μην παρεξηγηθώ και σκεφτούν ότι δεν αγαπώ το παιδί μου. Μα τι κόλλημα είναι αυτό? Φυσικά και αγαπώ το παιδί μου φυσικά και με κάνει ευτυχισμένη και δεν χρειάζεται να το αποδείξω σε κανέναν αυτό. Το να κουράζομαι, να θυμώνω, να νυστάζω, να βαριέμαι, να θέλω και 'γω λίγο να ξεσκάσω θεωρώ πως είναι ανθρώπινα όπως ανθρώπινο είναι να σου σκάει το χαμογελάκι και ΄κει που έχεις γίνει τούρμπο να λιώνεις και να ξεχνάς νεύρα και θυμούς. Να μεγαλώνεις παιδιά δεν είναι εύκολο και η υπομονή δεν περισσεύει πάντα είναι όμως ωραίο να μπορείς να βρίσκεις μαμάδες που μπορούν να σε νιώσουν και να μην σε κάνουν να αισθάνεσαι ανίκανη επειδή νιώθεις κάποιες φορές πιεσμένη.
Εγώ τα λέω όλα αυτά και τα ενοώ.... η ζωή μου ήταν πολύ ωραία και πριν το παιδί αλλά απο τη στιγμή που ήρθε δεν μπορώ καν να θυμηθώ εκείνη την άλλη γυναίκα! Περνάω υπέροχα με το γιό μου και δεν γουστάρω να παω πουθενά μόνη μου γιατί ξέρω πως κάθε στιγμή και κάθε λεπτό θα τον σκέφτομαι και θα μου λείπει. Δεν ένιωσα ποτέ πιεσμένη για αυτό. Το λατρεύω! Και ναι ρε συ...αν είναι άρρωστο δεν θέλω να κοιμηθώ θέλω να είμαι δίπλα του θέλω να βεβαιωθώ πως δεν θα χάσω το πιο σημαντικό κομμάτι της ζωής μου. Και οχι ΔΕΝ ΠΑΡΑΠΟΝΙΕΜΕ (ούτε στον εαυτό μου) είμαι ΕΥΓΝΩΜΩΝ που το μωρό μου γίνεται καλύτερα. Για μένα ο άντρας μου και το παιδί μου είναι οικογένεια και οικογένεια σημαίνει οτι το εγώ και το εσύ αφανίζονται γίνονται εμείς και το εμείς για μενα είναι οτι πολυτιμότερο. Αυτά που λες τα λένε γυναίκες που δεν χάρηκαν το εγώ τους, που το εγώ τους έγινε κατευθείαν εμείς ίσως; ανεξάρτητα απο την ηλικία τους.. Είμαι 25 χρονών, έζησα για μένα όσα θα ήθελα να ζήσω δεν μου λείπει τίποτα τώρα ζω για το εμείς!!!
sta 30 euxomai na les ta idia....
χα χα χα!!!!ΣΥΜΦΟΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΜΑΖΙ ΣΟΥ!!!!ΟΤΙ Κ ΝΑ ΛΕΜΕ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΑΛΑΖΕΙ ΟΛΗ ΣΟΥ ΤΗΝ ΖΩΗ!ΕΙΔΙΚΑ ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΜΩΡΟ ΞΕΧΝΑΣ ΤΑ ΠΑΝΤΑ!ΑΠΟ 3 ΧΡΟΝΩΝ Κ ΜΕΤΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΕΥΚΟΛΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥ!ΕΧΩ ΕΝΑΝ ΓΙΟ 4 ΧΡΟΝΩΝ Κ ΕΙΜΑΙ ΕΓΚΥΟΣ ΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ!ΝΙΟΘΩ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΤΥΧΕΡΗ ΠΟΥ ΕΧΩ ΤΗΝ ΠΕΘΕΡΑ ΜΟΥ Κ ΜΠΟΡΩ Κ ΤΟΝ ΣΤΕΛΝΩ ΤΑ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΑ Κ ΕΧΩ ΧΡΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ Κ ΤΟΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΜΟΥ!ΒΕΒΑΙΑ ΤΗΣ ΕΧΩ 100 ΤΙΣ 100 ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΕ ΟΤΙ ΑΦΟΡΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΩΜΑ!ΑΣ ΕΙΜΑΤΕ ΛΙΓΟ ΠΙΟ ΧΑΛΑΡΕΣ ΓΙΑΤΙ Κ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ ΟΛΑ Κ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΕΡΝΑΝΕ ΓΡΗΓΟΡΑ!ΟΛΑ ΜΕ ΜΕΤΡΟ ΚΟΡΙΤΣΙΑ!ΙΣΟΡΟΠΙΑ ΣΤΑ ΠΑΝΤΑ!!
Πόσο δίκιο έχεις.... αλλά να ξέρεις εσύ, εγώ και όσες συμφωνούμε με αυτές τις σκέψεις είμαστε οι "κακιές" μαμάδες (χαχαχαχαχαχαχαχαχα) Είναι τραγικό να κοιτάς πίσω σου μετά από πολλά χρόνια και να βλέπεις πως ήσουν μόνο μαμά, νοικοκυρά και σύζυγος. Και εσύ;;;;; που ήσουν θαμμένη εσύ; πίσω από από την εικονική ευτυχία! Όλες λατρεύουμε τα παιδιά μας! Αλλά ας μην ξεχνάμε να αγαπάμε και τον εαυτό μας!
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ,ειπες επακριβως αυτα που ηθελα να πω!Ανηκω κι εγω στο διαβολικο club των μαμαδων εκεινων που παιρνανε ομορφα ακομη και χωρις τη συνεχη παρουσια των παιδιων τους..Η κολαση με περιμενειιιιιιιιιιιιι...
Συμφωνω στο οτι δεν ειμαστε μονο μαμαδες,αρκει να ξερουμε να το διαχειριστουμε. Δεν ειμαι κλεισμενη σε τεσσερις τοιχους που να κλαιει συνεχεια ενα παιδι μεσα σ΄αυτους,και η μονη μου απολαυση δεν ειναι μονο ενας καφες τον οποιο οταν τον επιλεξω, δεν μου τον βγαζει κανεις απο τη μυτη. Γιατι εμαθα να ζω ΜΑΖΙ με το παιδι μου και οχι να του ριχνω ευθυνες για οτι εγω δεν μπορω να διαχειριστω σωστα. Δεν τον εχω αφησει ποτε αλλου περα απο τις ωρες που δουλευω. Ποτε. Κανουμε τα παντα μαζι του και περναμε πολυ καλα και οι τρεις. Φροντιζουμε να απασχολειτε με κατι που τον ενδιαφερει και ετσι δεν χρειαζεται να τρεχουμε απο πισω του πουθενα. Εχει μαθει να μας ακολουθει οπου παμε και εχουμε μαθει να ακολουθουμε και εμεις. Και δεν νομιζω πως αγκιστρωνομαι απο το παιδι μου η ειμαι υπερπροστατευτικη οταν το παιρνω μαζι για καφε, φαγητο η ακομα και διακοπες και δεν το παρκαρω στις γιαγιαδες να ψηνεται!Γιατι γεμιζω το παιδι μου ενοχες και τυψεις? Επειδη το ρωταω αν θελει και εκεινος να παμε εκει που επιλεξαμε η τι προτιμαει να φαει η να πιει? Ελεος πια, γιατι πρεπει να απολογουμαι που θελω να μεγαλωσει το παιδι μου γεματο απο εικονες μαζι με τους γονεις του? Καλο ειναι να βρειτε τι κανετε λαθος και φτασατε στο σημειο να κραζετε γονεις που γουσταρουν τα παιδια τους και δεν τα θεωρουν βαρος.
Επιτέλους!!!!μια άποψη σε μαμαδομπλόγκ που φωνάζει αλήθειες!!!!είμαι τόσο σύμφωνη!!!!βέβαια αυτό δείχνει και μια γυναίκα που δεν είναι ενοχική,είναι χειραφετημένη,ξέρει τι θέλει,δεν είναι παραδοσιακή,δείχνει πολλά..που δεν είναι της πλειοψηφίας..καλά έκανες και τα πες και ξαλαφρώσαμε..χα χα..!καλό Σάβ/κο!
Αυτες ακριβως οι μαμαδες ειναι που οταν μεγαλωσουν τα παιδια τους θα ζητανε απαιτητηκα ανταλαγμα για ολα αυτα που κανουν τωρα. Αυτο ειναι το ενα ακρο, γιατι υπαρχει και το αλλο στο οποιο ειναι αυτες που προσπαθουν να τα ξεφορτοθουν με την πρωτη ευκαιρια, γιαυτο το λογο επιστρατευωνται γιαγιαδες παππουδες και οτι υπαρχει ''ευκαιρο''. Παντα εχουν να κανουν κατι (καφεδες, μαλλια, νυχια, επισκεψεις), παντα υπαρχει καποιος λογος να βρουν καπου να τα παρκαρουν και παντα κατακοπες απο της ευθυνες της μητροτητας ομολογουν οτι εκτος απο μανες ειναι και γυναικες. Εχω στο κοντινο μου περιβαλον και τις δυο περιπτωσεις και αναρωτιεμαι που χαθηκε το μετρο. Οι μεν πρωτες εχουν τη βεβαιοτητα οτι τα παιδια τους οταν μεγαλωσουν ( δεν το παραδεχονται βεβαια) θα κανουν τα ιδια γι' αυτες, οι δε αλλες (αυτες το λενε ομως ) νομιζουν οτι ετσι μεγαλωνουν ανεξαρτητα παιδια.
αν βρείτε καμια τέτοια στο δρόμο σας, πειτε της να κρατησει και τα δικά μου.... θα παω για μασαζ και πεντικιουρ, θα δω βιτρινες, θα πιω καφε με τις φιλες μου και θα πάω και για ποτό με τον αντρα μου, που εχω απο περισυ....
ΠΕΡΙΣΥΥ????ΕΜΕΙΣ ΟΟΟΟΛΛΛΑ ΑΥΤΑ 8 ΧΡΟΝΙΑ !!!ΓΙΑΤΙ ΜΟΛΙΣ ΕΦΥΓΕ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΠΑΙΔΙΚΟ ΚΑΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΗΠΙΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΦΕ ΚΑΙ ΕΙΔΑ ΚΑΜΙΑ ΒΙΤΡΙΝΑ ΜΕΝΩ ΕΓΚΥΟΣ ΣΕ ΔΙΔΥΜΑ (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΥ ΧΑΛΑΡΩΣΗ ΧΑ ΧΑ ΧΑ)ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΟΤΑΝ ΤΙΠΟΤΑ ΠΛΕΟΝ.ΜΕΤΡΑΩ ΠΩΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΟΙ 3 ΜΗΝΕΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΧΩΡΙΖΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΟΥΝ ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΠΡΟΝΗΠΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΩ 4 ΩΡΕΣ ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΤΥ ΜΟΥ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΣΠΙΤΙΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΗΣΥΧΙΑ ΜΟΥ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΣΠΡΩΧΝΩ ΑΠΟ ΕΔΩ ΕΚΕΙ ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ.ΚΑΛΑ ΓΙΑ ΠΟΤΟ ΕΧΟΥΜΕ ΑΚΟΜΑ ΜΕΛΛΟΝ.ΚΑΙ ΝΑΙ ΕΙΜΑΙ ΧΑΖΟΜΑΜΑ ΑΛΛΑ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΑ ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΜΕΝΑ.
Όποια μαμά λέει ότι τα παιδιά της αρκούν για να είναι ευτυχισμένη, τότε μάλλον δεν είναι ειλικρινείς με τον εαυτό τους! Άλλωστε δεν συζητάμε να κάνεις συνέχεια πράγματα για την πάρτη σου, αλλά αραιά και πού να ξεφεύγεις λίγο από όλη αυτή την τρέλα με τα μικρά παιδιά και να αφιερώνεις λίγο από τον πολύτιμο ελεύθερο χρόνο σου σε κάτι άλλο. Ευτυχισμένες μαμάδες κάνουν πιο ευτυχισμένα παιδιά.
τα νομισματα παντα εχουν δυο οψεις....δεν ειναι αναγκη να πιανουμε τα ακρα....κατα τη γνωμη μου σε ολα υπαρχουν ορια..φυσικα κ ισχυουν αυτα που λες σε καποιο βαθμο...κ ουτε κ εγω φορω φωτοστεφανο...ολα ειναι θεμα επιλογων κ αποψεων..φιλιαααααα!!!!
Συμφωνω μαζι σου και εγω!!! θα ηθελα να εχω και λιγο χρονο για μενα και ναι θα ηθελα να βγω και εξω μια βολτα. Απλα εγω εχω 3 παιδια και ειναι ολα μικρα και οι γονεις μου ειναι μακρια τα πεθερικα δεν ζουν και ο αντρας μου δουλευει ολη μερα.Αν μπορουσα ομως θα το εκανα..
Εγώ θα πω ότι λυπάμαι που μαμάδες αισθάνονται έτσι, να λένε ότι θέλουν " ώρες-ώρες να εξαφανιστούν τα παιδιά τους γιατί δεν τα αντέχουν άλλο" και ειλικρινά το βρίσκω προσβλητικό το όλο κείμενο για τις μαμάδες που πραγματικά δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς τα παιδιά τους, που η ζωή τους ήταν άδεια πριν αυτά και που τους λείπουν όταν φεύγουν έστω και μία ώρα, γιατί όσο κι αν σας φαίνεται παράξενο ή ψεύτικο υπάρχουν και αυτές!. Τέλος, εμένα που το μωράκι μου αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας με εξοργίζει αφάνταστα το παραπάνω κείμενο και ναι το ότι έγινα μαμά παρόλο τα προβλήματα και την απίστευτη κούραση είναι ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί!!!
Χαχαχαχα...πρέπει πάντως να παραδεχτείς πως κι εσύ είσαι πολύ υπερβολική!!! Υπάρχει και μέση οδός κορίτσια μην τρελαθούμε τελείως...
axxaxaxa eisai foverh!!!! katarxhn na sou pw oti to keimeno sou einai fovero,apisteyto k exeis apolyto dikio gia ola ayta pou grafeis. Symfwnw k egw, apla merikes mamades kanoun k lene ayto pou mallon niwthoun ekeinh thn stigmh xwris na syneidhtopoioun tis pragmatikes tous anagkes.Poses fores mou rxete na ta soutarw apo to parathyro wsan neoterous superman xaxaxaa den mporeis na fantasteis.. kouragio omws k pou tha paei, tha megalwsoun t'atima.. egw proswpika, oso mporw afou den exw kapou na t'afhsw, ta pairnw mazi mou k kanoume ta panta mazi.. Otan omws exw kapoion na ta krathsei den tha to paixw k dyskolh... ;) axaaxxaax na sai kala kopela mou, pragmatika me ekanes k gelasa me tis alhtheies aytes. Na sai kala!!!!
Πες μου οτι κάνεις πλάκα! Δεν μπορεί να τα εννοείς αυτά που έγραψες! Τεσπα καλή καρδιά..
Εγώ δεν φορώ φωτοστέφανο...
Δεν ειναι θέμα ''φωτοστέφανου'' οπως εγραψε η κοπέλα στο κείμενο.Το αντιμετωπιζεται λάθος. Η ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΗ ΠΡΟΣΚΟΛΛΗΣΗ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΡΥΒΕΙ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ! Η γυναικα που θα προσκολληθει παθολογικα στα παιδια της και θα παραμελησει τον εαυτο της και τον αντρα της κρύβει αλυτα ψυχολογικα θεματα διοτι δεν ειναι φυσιολογικό. Εκει η ευθυνη ειναι των γυρω της που δεν αντιλαμβανονται το προβλημα για να την βοηθησουνε. Αλλο να το να εχεις ως προτεραιοτητα τα παιδια σου και να εισαι στοργικη μανα.... και αλλο να προσκολληθεις παθολογικα πανω τους,να μην βγαινεις,να νοιωθεις τυψεις αν αφησεις το παιδι με τους παππουδες ,να μην περνας χρονο ως ζευγαρι και εν τελη να μην εισαι ολοκληρωμενος ανθρωπος με ενδιαφεροντα και προσωπικη ζωη. Στατιστικα αυτες οι γυναικες ειναι χαμηλου μορφωτικου επιπεδου. Διοτι μια γυναικα μορφωμενη με σπουδες και χειραφετημενη εχει περασει απο αλλη διαδικασια και δυσκολα θα πεσει σε αυτην την παγιδα του ''μονο μαμα''.
Θα συμφωνήσω με το κείμενο της Αλεξίας και θα μου επιτρέψετέ να πω "Μαμάδες ξεκινήστε να μαλώνετε!"
πες τα χρυσοστομη!!!!
Πες τα χρυσόστομη!!!!!! Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.
OK γνωμη σου... απλα διαφωνω οριζοντια καθετα και διαγωνια μαζι σου :)
αλεξια κοριτσι μου,συμφωνω 1000%!!!! <3 να χαιρεσαι την οικογενεια σου και τον ευατο σου <3 φιλια!!