Βαθυυυυυύς ύπνος!
Είπα να γράψω και εγω την δικιά μου ιστορία τοκετού, μιας και δεν χορταίνω να μιλάω για οτιδήποτε αφορά το αγοράκι μου, όπου βρεθώ κ όπου σταθώ!
Έμεινα έγκυος 19 χρονών, μια πολύ εύκολη εγκυμοσύνη, με 16 κιλά που δεν φάνηκαν παρά τους τελευταίους μήνες, ούτε αναγούλες, ούτε ζαλάδες.. Πήγα από την αρχή στην γυναικολόγο που είχαν εμπιστευτεί και η μητέρα μου και η γιαγιά μου παλαιότερα.. Είχε το δικό της ιατρείο, συνεργαζότανε με μια κλινική και αποφάσισα να γεννήσω εκεί. Στον 7ο μήνα, στην καθορισμένη επίσκεψη στην γιατρό, μου λέει πως το μωράκι είναι με το κεφαλάκι του ψηλά και μάλλον θα πάμε για καισαρική γιατί δεν είχε χώρο να γυρίσει πλέον.. Όλα καλά..
Μπαίνω αισίως στον μήνα μου και στην 38η εβδομάδα κλείνουμε το ραντεβού.. Τετάρτη 10/10 κάνω καρδιοτοκογράφο, Πέμπτη πάω για διασταύρωση και Παρασκευή πουρνό πουρνό εμφανίζομαι στην κλινική για να γεννήσω.. Με βάζουνε στο δωμάτιο για κλίσμα και τα συναφή, μπαίνουμε στο χειρουργείο, και γω χαλαρή πιάνω κουβέντα με όλες τις νοσοκόμες.. Έρχεται ο αναισθησιολόγος από πίσω για να μου κάνει την επισκληρίδιο και από μπροστά μια νοσοκόμα για να μου μιλάει να ξεχνιέμαι. Ξαπλώνω μια χαρά, έρχεται και η γυναικολόγος βάζουνε ραδιόφωνο, αρχίζουν να μιλάνε (βασικά βλακείες λέγανε) και αρχινάει το γλέντι..
Με ξυρίζει η νοσοκόμα (με κατέστρεψε η κοπέλα, μέχρι τον αφαλό άγρια τρίχα μου κανε) και μου ρίχνει ο αναισθησιολόγος οινόπνευμα για να δει αν με έπιασε η επισκληρίδιος.. Του λέω από τα δεξιά όλα καλά αλλά απο την αριστερή μεριά με έκαψε..
«Ωραία» μου λέει «θα περιμένουμε λίγο ακόμα..«
Συνεχίζουν να λένε βλακείες και κάποια στιγμή ξεκινάει η γυναικολόγος και με κόβει.. και λέω στον αναισθησιολόγο ότι κάτι μου κάνει, κάτι καταλαβαίνω οτι μου κάνει..
«Ηρέμησε» μου λέει «θα σου δώσω κάτι…» και μου κάνει μια ενεση..
Αυτό ήταν.. Εγώ κοιμήθηκα και δεν καταλαβα τίποτα.. Ούτε το μωράκι μου το ακουσα, ούτε τίποτα. Ξύπνησα 9 και κάτι, με βγάζουν απο το χειρουργείο ζαβλακωμένη, ρίχνω ένα στραβό χαμόγελο στον άντρα μου και στη μητέρα μου και με πάνε στο δωμάτιο..
Μετά από λίγο ήρθε και το αγοράκι μου με τα σγουρά τα μαλλακια του.. Όταν ήρθε η γυναικολόγος το μεσημεράκι για να δει πως πάω, την ρώτησα γιατί κοιμήθηκα..
«Συνήθως στην καισαρική, μετά που θα βγει το μωρό οι γυναίκες αρχίζουν να πανικοβάλλονται και τους δίνουμε μια ηρεμιστική, εσένα σε έπιασε πανικός λίγο νωρίτερα!»
Η αλήθεια είναι οτι δεν είχα προετοιμαστεί κατάλληλα για καισαρική. Πίστευα ότι με την επισκληρίδιο δεν θα ένιωθα τίποτα και άλλα τέτοια. Από την αφέλεια μου δεν είδα το μωράκι μου με το που ήρθε στον κόσμο, ούτε και το άκουσα να κλαίει..
μαμά Έφη
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Ουτε εμενα με ειχε προετοιμασει κανενας για το τι θα γινοταν αλλά με την επισκληριδιο περαν του ταρακουνηματος δεν ενιωσα κατι παραπανω. Κραταει κ τοσο λιγο κιολας που δεν προλαβαινεις να το καταλαβεις αφου ακους το μωρακι!! Ετοιμαζομαι για την δευτερη γεννα μου τωρα κ ψιλοαγχωθηκα τωρα μηπως με πιασει αυτος ο πανικος κ δεν θελω!!!!!
βασικά, νιώθες ότι σου ξεκολλάνε το μωρό από την κοιλιά και μετά ακούς το υπέροχο νιαούρισμα...Αχ, πόσο περιμένω τη στιγμή να το ξαναζήσω όλο αυτό! Λάτρεψα τη διαδικασία της καισαρικής με επισκληρίδιο, τα ένιωσα όλα, ήμουν ξύπνια σε όλη τη διαδικασία και κυρίως δεν ένιωσα στγμή ότι δεν θα τα καταφέρω. Είναι λίγο σαν πτήση με αεροπλάνο, εσύ απλά ξαπλώνεις, χαλαρώνεις και όλα τα άλλα τα κάνουν οι γιατροί. Το μωράκι το είδα αμέσως, ήταν η πιο όμορφη στιγμή της ζωής μου! Και κάτι παρόμοιο έκανα και με το θηλασμό. Επειδή είχα επίπεδες θηλές, οι μαίες μου είπαν να θηλάσω με θήλαστρο. 8 μήνες αντλούσα και τάιζα. Και πάλι είχα τον έλεγχο του πόσο πίνει και άγχος μηδέν...Κουράστηκα βέβαια λίγο παραπάνω, αλλά έκανα μια χαρά τη ζωή μου, πήγα και στη δουλειά στους 4 μήνες, πήγα και ταξίδι με τον άντρα μου οι δυό μας και το μωρό στο σπίτι έπινε το δικό μου γάλα που φύλαγα με ειδικά σακκουλάκια στην κατάψυξη. Γενικά το πήρα χαλαρά το θέμα τοκετός-θηλασμός και δεν το μετάνιωσα...
και εγω ακριβως το ιδιο επαθα.μου εκαναν επισκληριδιο κ επαθα πανικο γιατι λαταλαβαινα τα παντα μεχρι που ενιωθα να ποναω κ τελικα με ναρκωσαν.ενταξει στην αρχη στεναχωρηθηκα που εγινε ετσι αλλα μετα λεω σημασια εχει που πηγαν ολα καλα κ εκανα ενα υγιεστατο κοριτσακι.
kakos se narkosane kai kakos den sou eksigisan apo tin arxi ti tha ginei. ki emena eno etrema tin kaisariki mou eksigise oti apo pono den tha niotho tipota alla tha niotho kapoies pieseis, pou an telika den agxotheis me tin skepsi oti eisai ksipnia se xeirourgio ola pane mia xara. na xairesai to paidaki sou, na einai panta gero kai eutuxismeno opos kai ola ta paidakia fusika!
εμενα στο τελος με ρωτησε αν θελω να μου κανει καποια ενεση .. αλλιως δ υπηρχε λογος αφου δ ποναμε !! κ επισης μου ειχε πει ο αναισθησιολογος πως αν δ νιωσω καλα αν θελω να του πω να μου κανει ολικη να κοιμηθω !!
Μακάρι να με έπιανε και εμένα να μπορούσα να κοιμηθώ τα αισθανόμουν όλααα και δεν με έπιανε η ηρεμιστική!!!!!!! Να σου ζήσει το μωράκι σου!!
η επισκληριδιος σε κανει να μη νιωθεις πονο,αλλα διατηρεις την αισθηση.αρα καταλαβαινεις τις κινησεις,ειτε κοψιμο στην κοιλια,ή το μωρο που βγαινει στο φυσιολογικο,οποτε φυσικο ηταν που ενιωθε τι της εκαναν.δε μιλησε ομως για πονο!αρα τσαμπα την κοιμισανε και εχασε αυτη τη στιγμη