Η αγαπημένη μου χρονιά!
Η ιστορία της Γεωργίας
Το 2011 ηταν η αγαπημενη μου χρονια!
9/11/11 εκανε η μαμα μου μεταμοσχευση
11/11/11 μαθαμε οτι ειμαι εγκυος
12/11/11 κλειναμε ενα χρονο με τον αντρα μου..!
Και γενικα το ’11 ηταν πολυυυ πολυ ευτυχισμενο…
Μετα απο καποια σημαδια εγκυμοσυνης (που ακομα και τοτε ουτε μου πηγαινε στο μυαλο…), αποφασισα να παρω ενα τεστ, ετσι να μου φυγει η περιεργεια… Ημουν σιγουρη οτι ηταν καποιο ορμονικο προβλημα… Κανω το τεστ, το αφηνω πανω στο πλυντηριο, μπαινω για μπανιο και λεω «Θα το δω μετα«
Εν τω μεταξυ, οσο επεφταν ουρα, αμεσως αρχισε να φαινετε η ροζ γραμουλα!! Ουτε εκει εδωσα σημασια… Μετα απο λιγο βλεπω την γραμουλα!!!
«Σακηηηηηη» φωναζω «ελαααα!!! Πρεπει να ειμαι εγκυος!!!«
«Μπα…» μου λεει
«Για κοιτα και εσυ μην κανω λαθος!!!!«
Κοιταει… μπα! μου ξαναλεει!!!
«Τωρα τι κανουμε….!!!»
Απο το σοκ και την χαρα κατσαμε στον καναπε και κοιτιομασταν! Μολις το συνηδητοποιησαμε, μεσα σε πεντε λεπτα ειχε μαθευτει στα πιο κοντινα μου προσωπα..! Δυστυχως αφησα την μανουλα μου τελευταια, γιατι φοβομουν λογω της μεταμοσχευσης, μην ανεβασει τιποτα πιεση απο την χαρα και χαναμε το νεφρο… Ηταν μόλις δυο μερες μεταμοσχευμενη.
Ετσι ξεκινησε μια πολυ ομορφη εγκυμοσυνη χωρις καθολου προβληματα…
Στα μεσα σχεδον αποφασιζουμε να φυγουμε για Γερμανια… Με ενα παιδι να ερχεται και εναν μισθο δυσκολα τα πραγματα… Γεννησα εδω… Ειχα μια γεννα εντελως διαφορετικη απο οτι ακουω απο αλες μαμαδες στην Ελλαδα…
Το παιδακι μας ειχαμε αποφασισει απο την αρχη να το βγαλουμε Παυλο, ετσι λενε τον πεθερο μου…
Εσπασαν τα νερα 29 Ιουνιου και ξημερωνε Πετρου και Παυλου! Ολοι πιστευαμε θα γεννησω την μερα της γιορτουλας του!! Ειχα ομως δυσκολη γεννα, δεν εκανα διαστολη και μετα απο πολυ κοπο γεννησα την επομενη μερα, μετα απο 32 ωρες που ηταν των Αγιων Αποστολων… Στην γιορτη του μπαμπα μου δηλαδη που τον λενε Αποστολη!! Και ετσι καταφερα να μην εχει παραπονο κανενας παππους!!!!
Ο Παυλακης μου την μια μερα γιορταζει με τον ενα τον παππου και την αλλη μερα εχει γενεθλια στην γιορτη του αλλου παππου!! Πως τα καταφερα ετσι…..!!!!
14 ιουλιου θα τον βαφτισουμε και θα κανουμε και τον γαμο μας!!!
Ολες οι μανουλες να ειμαστε καλα να εχουμε δυναμη και υπομονη γιατι τα παιδακια μας εχουν αναγκη απο την αγαπη μας!!!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
ευχαριστω πολυ!! τι να σου πω εμεινα απολυτως ικανοποιημενη.. καταρχιν δεν δεχοταν με τιποτα να μου κανουν καιραρικη παρολο που το ζητουσα,.δεν αντεχα αλλο τοσες ωρες να ποναω.... το μονο που μου εκαναν ηταν να μου βαλουν ενα υποθετο ηρεμηστικο για να κοιμηθω το βραδυ. περιμεναμε τοσες ωρες να κανω διαστολη.. ουτε ωοτοκιτοκινη...(δεν ξερω πως ακριβως το λενε...) γεννησα σε κρεβατι χωρις να με βαλουν σε αντιαισθητικη πολυθρονα... σε σταση που βολευε εμενα.. (στο πλαι...) με εμψυχωναν συνεχεια οι μαιες και δεν σκηστικα καθολου γιατι μου εβαζαν λαδακι συνεχεια... και το καλυτερο;;;; δεν θα ξεχασω αυτον τον υπεροχο σολωμο αλλα κρεμ οπως και τα υπολοιπα φαγητα.... πρωινα, καφεδες.... αφου δεν ηθελα να βγω απο το νοσοκομειο... το μωρο ηταν συνεχεια μαζι μου, εγω το αλλαζα παμπερς, και ρουχαλακια, τα οποια ειχα διπλα απο το κρεβατι μου σε ενα συρταρι οπως και οτι αλλο χρειαζομουν... πετσετες, μωρομαντιλα... απο το σπιτι πηρα μονο την αλλαξια που του φορεσα οταν βγηκαμε! και φευγοντας πηρα δωρο απο το νοσοκομειο εναν υπνοσακο,ρουχα, παμπερς και μωρομαντιλα!!!
Να χαίρεστε τον μπέμπη κι ελπίζω η μαμά σου να είναι πάντα καλά. Για δώσε και μια περιγραφή του διαφορετικού τοκετού στη Γερμανία, έχω μια περιέργεια!