Θυσιάστηκα για τα παιδιά μου;
Ο χρόνος για έναν οικογενειάρχη ποτέ δεν είναι αρκετός. Όχι μόνο για τις μαμάδες αλλά και για τους μπαμπάδες που ασχολούνται ενεργά με την οικογένεια τους (και ευτυχώς είναι αρκετοί).
Όταν αποφασίζεις συνειδητά να αποκτήσεις οικογένεια πρέπει να είσαι προετοιμασμένος να αντιμετωπίσεις εκτός όλων των άλλων και την θεαματική μείωση του προσωπικού χρόνου σου. Όσο μεγαλύτερη οικογένεια τόσο λιγότερος ο χρόνος σου σα μονάδα. Αντιστρόφως ανάλογα ποσά δηλαδή για να το θέσω με απλά λόγια.
Δεν κατανοώ γιατί ενώ δε σε πατάει κανένας στο λαιμό να κάνεις και ένα και δύο και τρία και τέσσερα παιδιά (που έγραψε και ο γνωστός στιχουργός πριν από εμένα) εφ’όσον δε μπορείς/αντέχεις/θέλεις να ελαχιστοποιήσεις ακόμα – ακόμα και να εξαλείψεις τον προσωπικό σου χρόνο.
Κάθε τι που επιλέγουμε να κάνουμε στη ζωή αυτή το ακολουθούν και οι συνέπειες του τις οποίες πρέπει να είμαστε διατεθειμένοι να υποστούμε και μάλιστα χωρίς πολλή γκρίνια αφού εμείς οι ίδιοι το επιλέξαμε.
Δε μπορώ να δεχτώ τη συνεχή γκρίνια για έλλειψη χρόνου από το μέσο οικογενειάρχη που μόνος του αποφάσισε ότι θέλει να κάνει οικογένεια με 1-2-3-4-5-6…παιδιά. Φυσικά και κάποια φορά μπορεί να περάσεις τα όρια σου και να παραπονεθείς αλλά το συνέχεια είναι πρόβλημα.
Είμαι υπέρ της οικογένειας, όχι της μικρής ή της μεγάλης, αλλά της κατάλληλης για κάθε άνθρωπο. Και ποια είναι η κατάλληλη; Για εμένα η κατάλληλη οικογένεια είναι αυτή που μπορούμε να «σηκώσουμε» στους ώμους μας χωρίς να βαρυγκομάμε. Είτε αυτή απαρτίζεται από δύο είτε από δέκα δύο μέλη. Όλοι οι άνθρωποι δεν έχουμε τις ίδιες αντοχές ούτε μας ευχαριστούν τα ίδια πράγματα. Είμαστε εντελώς διαφορετικοί όπως διαφορετικές είναι και οι οικογένειες που δημιουργούμε. Γιατί πρέπει να κάνω 2 παιδιά αν δε μπορώ να σηκώσω το βάρος των ευθυνών τους αγόγγυστα; Γιατί πρέπει να κάνω 3 ή τέσσερα ή 10 ή και καθόλου παιδιά; Σ’ αυτή τη ζωή ο καθένας από εμάς ας κάνει αυτό που μπορεί να αντέξει.
Κάνε λοιπόν ότι μπορείς να αντέξεις χωρίς να νιώθεις ότι θυσιάστηκες γιατί τα παιδιά σου. Γιατί η θυσία συνεπάγεται και θύμα και εγώ δε θέλω να αισθάνομαι ούτε εγώ, ούτε ο σύζυγός μου ούτε και κανένας άλλος θύμα στην οικογένεια μου. Και είμαι σίγουρη πώς ούτε και τα παιδιά θα θέλουν να νιώθουν ότι κάποιος θυσιάστηκε για να ζήσουν αυτά, αλλα ότι όλοι στην οικογένεια συμπορεύθηκαν και κατάφεραν να μείνουν ευτυχισμένοι.
Μαμά Μαρία
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Έχω ένα παιδάκι και σίγουρα δεν μπορώ να μπω στην θέση καμίας μανούλας που έχει περισσότερα αλλα όσα αναφέρεις είναι τόσο ακριβή και σωστά...ο καθένας θα πρέπει να κάνει ότι σηκώνουν οι ώμοι του. Πρόσφατα συζητούσα με μια μαμά με 3 παιδάκια και ελάχιστη υπομονή και πολύ γκρινια και ενώ προσπαθούσα να την καταλάβω, στο τέλος μου είπε: " μακάρι να μπορούσα να κάνω 9 παιδιά"...τοτε Και εγω παραιτήθηκα από την κουβεντα. Όλα αυτά τα ανέφερα για να επισημάνω πως κάποιες φορές προσπαθούμε ίσως να γίνουμε το κέντρο της προσοχής με λάθος τρόπο! Για αυτό λοιπόν οι επιλογές μας , θεωρώ, πως καθορίζουν την ζωή μας, και ο καθένας πρέπει να σκέφτεται τι αντέχει σε αυτή τη ζωή και τι μπορεί να διαχειριστεί.
Εννοειτε πως δε θα εκανες εκτρωση!Αλλα αφου δεν ηθελες να κανεις ακομα παιδι θα μπορουσες να παρεις καποια αντισυλλιπτικα μετρα!Αφου ομως δεν το εκανες θα κανεις υπομονη και δε θα γκρινιαζεις.Ή μαλλον γκρινιαξε τωρα που εισαι εγκυος και εχεις μια καλη δικαιολογια που ορμονες σου χορευουν!Αλλα μετα υπομονη και επιμονη!!!:)Με το καλο να γεννησεις!!! Εγω αποφευγω να γκρινιαζω και αποφευγω και τους γκρινιαριδες!Παντρευτηκα βεβαια εναν γκρινιαρη αλλα κανει προσπαθειες να μην ξεφευγει πολλυ!!!
Έχω δυο ζωή να εχουν τρέχουμε για αυτά απο το πρωί μεχρι το βράδυ και το χαιρόμαστε δεν έχουμε πει ποτε ουτε εγώ αλλα ουτε και ο σύζυγος μου αχ κουραστικά ή δεν αντέχω άλλο !! Σε αντίθεση ακούω κοπέλες που δεν δουλεύουν απο επιλογή για να μεγαλώσουν τα παιδια τους και όλη μέρα μιζεριάζουν και κλαίγονται ότι δεν εχουν χρόνο ! Πάντα υπάρχει αν έχουμε θέληση και καλη διάθεση !!!με λίγα λόγια μια χαρά τα λέει η θεματοθετρια !!!
Πολύ ωραία όσα γράφεις και πίστεψέ με μέχρι πριν από 4 μήνες θα συμφωνούσα απόλυτα. Έχω ένα γιο 2,5 χρόνων και πριν από 4 μήνες διαπίστωσα ότι είμαι έγκυος... όπως καταλαβαίνεις δεν είναι μια προγραμματισμένη εγκυμοσύνη. Ήδη νιώθω πολύ κουρασμένη γιατί έχω ένα πολύυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυ ζωηρό παιδάκι, δεν έχω βοήθεια ΑΠΟ ΠΟΥΘΕΝΑ κα;ι τέλος πάντων γιατί αυτές είναι οι προσωπικές μου αντοχές. Είναι αλήθεια ότι δεν ξέρω πως θα τα βγάλω πέρα... και ναι θα παραπονεθώ πολλές φορές. Τρέμω στην ιδέα ότι μπορεί το καινούριο μου μωράκι να είναι γκρινιάρικο, να μην κοιμάται τη νύχτα κτλ πράγμα που νομίζω θα με οδηγήσει στη κατάρρευση (ψυχολογική και σωματική). Αν με είχε ρωτήσει κάποιος θα έλεγα ότι δε θέλω να κάνω άλλο παιδάκι πριν περάσουν 2 ή 3 ακόμα χρόνια, ώστε να προλάβω να "πάρω μια ανάσα" από τον μεγάλο. Παρ' όλα αυτά τι ήθελες να κάνω; Έκτρωση για να μη με υποστούν οι γύρω μου να παραπονιέμαι; Όχι δα... θα παραπονεθώ όσο θέλω (είμαι και από τη φύση μου γκρινιάρα και δεν έχω υπομονή), και αξιώνω από τους δικούς μου να κάνουν υπομονή και να δείξουν κατανόηση. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι δε χρειάζεται να είμαστε απόλυτοι σε τίποτα. Ο κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικό χαρακτήρα, αντιδράει διαφορετικά και δεν μπορούμε να ξέρουμε τι περνάει για να κρίνουμε αν κάνει καλά ή όχι που παραπονιέται. Ας είμαστε λίγο πιο υπομονετικοί με τους γύρω μας και κυρίως με τις μανούλες που συχνά σηκώνουν πολλά βάρη και εκτελούν πολλούς ρόλους συγχρόνως!
Κοιτα, επειδη ειμαι κ γω καπως ετσι, 3 χρονων παιδι ζωηρο αλλα υπακουο καπως ευτυχως κ επειδη ουτε γω εχω υπομονη κ επειδη γενικα πνιγομαι σε μια κουταλια νερο κ ειμαι γκρινιαρα φροντιζω να μη μου τυχει καμια δευτερη εηυμοσυνη παιρνοντας αντισσυληπτικα. Απλα λεω. Γιατι ξερω οτι το βαρος που μπορω να σηκωσω χωρις να λυγισω ειναι τοσο ακριβως οσο εχω.
Χρύσα μου,συμφωνω με οσα γραφεις!Δυστηχως κι εγω πολλες φορες ειμαι απολυτη και ξερω οτι ειναι λαθος.Σου ευχομαι με το καλό να αποκτήσεις και το δευτερο μωρακι σου και να είναι απολυτα υγιες... Η ιστορια εχει δείξει οτι συνηθως τα παιδια μας είναι διαφορετικά .Οσο γκρινιαρικο και ζωρικο μωρο μπορει να ειναι το ενα,τοσο καλοβολο και συνεργασιμο να είναι το αλλο!
Ακριβώς!
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου! Συγχαρητήρια για το άρθρο σου!