Το ένστικτο της μάνας
Θα ξεκινησω την ιστορια μου λεγοντας σε ολες τις μανουλες να εμπιστευονται το ενστικτο τους, αυτο μας εβγαλε απο τα χειροτερα…….
14/8/2010 γενναω το γιο μου 3.300, ενα υγιεστατο μωρακι. Οι μερες κυλουσαν ομαλα, ωσπου φτασαμε περιπου 2.5 μηνων (ενα μωρο που εκλαιγε συνεχεια χωρις να ξερω το γιατι, το πρωτο μου βλεπετε) και καπου εκει αρχιζει ο δικος μας γολγοθας… Ρουκετοειδης εμετος σε ολα σχεδον τα γευματα.
Ενημερωνω τον γιατρο και μου συστηνει γαλα αντιαναγωγικο, δε βοηθησε καθολου, οι μερες περνουν και την 7η πλεον μερα εκνευρισμενη μαζι του, του ειπα πως ανησυχω να του το παω να το δει….
Η απαντηση του;
«Θα λειψω το τριημερο, μην ανησυχεις! Εισαι υπερβολικη…!«
Εμενα κατι να με τρωει.
Παιρνω το παιδι με τον αντρα μου και παμε στο Παιδων. Αρχικα ηταν καθυσυχαστικοι οι γιατροι, ας κανουμε εναν υπερηχο για σιγουρια και ξαφνικα ακουω ΠΥΛΟΡΙΚΗ ΣΤΕΝΩΣΗ, αμεσα χειρουργειο (στενωση μεταξυ εντερου και στομαχου), εχασα τη γη κατω απ΄ τα ποδια μου. Οι γιατροι απορουσαν πως εφτασε 2.5 μηνων με τα κιλα του φυσιολογικα, με συμπτωματα μονο την τελευταια εβδομαδα, καθως αυτο παρουσιαζεται σχεδον απο τη γεννηση…
«Και ο γιατρος σας δε το ειδε το μωρο;«
Τι να πω γι΄ αυτον…
Μας βαζουν λοιπον σε ενα δωματιο και επειδη η εγχειρηση ειναι στο στομαχι, επρεπε να περασουν σωληνακι απο τη μυτη στο στομαχι του για να στραγγιξει ολα του τα υγρα… Κλαμα εγω με σπαραγμους… Επρεπε να μπει και ο ορος, αλλα πού φλεβα στο μικροκαμωμενο του κορμακι; Επι μία ωρα το τρυπουσαν παντου για να βρουν φλεβα, ηθελα να τους ορμηξω, αλλα κρατηθηκα για το παιδι μου… Θυμαμαι μολις εφτασε η μαμα μου στο νοσοκομειο της ψελλισα: Μανα, το παιδι μουυυυυ!
Την επομενη μερα μπαινουμε για χειρουργειο…
«Μην ανησυχεις» μου ειπαν «επεμβαση ρουτινας μίας ωρας«
Πραγματι σε 1ωρα βγαινει ο χειρουργος, ολα καλα πηγαν και παιρνω τη πρωτη ανασα ανακουφισης. Βγαινει και η αναισθησιολογος σε εξαλλη κατασταση και μου φωναζε αν καναμε εμβολιο αυτες τις ημερες, γιατι ηταν πολυ πεσμενος ο οργανισμος του… Της ειπα 2μερες προτου ξεκινησουν οι εμετοι και στον παιδιατρο μας (μονοι μας του το καναμε;). Τι σημαινε αυτο, ακομα αναρωτιεμαι…. Δε θελω να το σκεφτομαι… Μετα απο λιγο μου φερνουν το παιδι…
«Μην τρομαξεις, εσπασε ο ορος στο κεφαλι του και εχει πρηστει. Δεν ειναι τιποτα θα περασει«
Να σημειωσω οτι τελικα ο ορος μετα απο χιλια τρυπηματα μπηκε στο κεφαλι, εκει βρηκαν μονο καλη φλεβα, ξανα κλαμαααααα…
Το πρωτο 24ωρο δεν επρεπε να πιει σχεδον τιποτα, σιγα σιγα 5ml νερο, ανα 2ωρες 10ml κτλ ενα μωρο που διαβαζα στα ματια του την απογνωση «Γιατι δε με ταιζεις;«
Ωσπου σιγα σιγα αρχισε να μην διεκδικει να φαει και εκει φοβηθηκα… Ειχε αφυδατωθει και δεν εκλαιγε πλεον, ηταν το πιο κρισιμο σταδιο αλλα ευτυχως σιγα σιγα μας επετρεψαν να πιει γαλα (το επινε μονορουφι το ψυχουλακι μου) 5 μερες μεσα στο νοσοκομειο, την 3η βεβαια κατερρευσα, αυπνη ποσο καιρο, με μαζευανε απο τους διαδρομους και επιτελους ηρθε η μερα που γυρισαμε σπιτι…
Μια δυσκολη μετεγχειριτικη περιοδος οπου κανεις δε μπορουσε να μας επισκεφτει (βοηθησει) λογω κινδυνου ιωσεων καθοτι και χειμωνας. Ο καιρος περνουσε, δυστυχως δεν χαρηκα τους πρωτους κατα αλλα ομορφους μηνες μαζι με το μωρο μου, αλλα σημερα εχω ενα γλυκυτατο καλο παιδακι που σε 2μηνες θα κλεισει τα 3 του χρονια ομως δεν το εχω ακομα ξεπερασει, ειναι κατι που με στοιχιωνει και μαλλον θα το κουβαλαω για παντα μεσα μου.
Συγνωμη αν σας κουρασα, ηθελα να το μοιραστω και με αλλες μανουλες και να τους εφιστησω την προσοχη, να εμπιστευστε το ενστικτο σας γιατι μετα απο καιρο και με καθαρο μυαλο καταλαβα-ενημερωθηκα οτι θα μπορουσαν να ειναι χειροτερα τα πραγματα λογω αφυδατωσης, ειτε λογω της παλινδρομησης των υγρων του στομαχου να παθει βλαβη απο τα οξεα ο οισοφαγος, ο λαρυγγας….
Τον γιατρο: Φυσικα και τον αλλαξαμε, η απαντηση του για ολο αυτο ηταν οτι δε περιμενε στους 2.5 πλεον μηνες να παρουσιασει τη στενωση και με διαφορετικο υφακι απο αυτο που με αντιμετωπισε αρχικα της υπερβολικης πρωταρας μανας….
Ευχομαι καμια μανουλα και ιδαιτερα κανενα παιδακι να μην περασει κανενος ειδους δοκιμασιας με την υγεια του….
μαμά Σταυρούλα
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Κλαίω που το διαβάζω μέσα απ'τη ψυχή μου να είστε πάντα καλά πληγή οικογένεια σου και το μωρο ο θεος να σας ευλογεί να έχεις πιστη
ακριβως το ιδιο με σενα εμενα στενωση στο δωδεκαδακτυλο κ εφτασαν να το βρουν κ να χειρουργηθει 15 μηνων σε ενα χειρουργειο 6 ωρων που μου φανηκαν αιωνες κ στο παιδων το μωρο μου ηταν ενα μηνα κ δεν του εκαναν ποτε υπερυχο κ πηγαμε στο ιασο οπου το βρηκαν κ οταν ελεγα στο παιδιατρο μου τοτε κ στη γαστρεντερολογο στο παιδων οτι κτι δε μου παει καλα το μονο που αουγα ειναι ποσο υπερβολικη ειμαι
Με αφορμή την δημοσίευση της δύσκολης περιπέτειας που πέρασα με την υγεία του παιδιού μου, θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους/ες για τα μηνύματα συμπαραστασης και εσένα προσωπικά Ολίβια για την δυνατότητα που μου έδωσες να το μοιραστώ .... 1 χρόνο μετά την πρώτη δημοσίευση κ 3,5 χρόνια από το ίδιο το συμβάν, μπορώ να πω πως τίποτα δε θα ήταν το ίδιο αν δεν είχε συμβεί. Το να μεγαλώνει κανείς ένα παιδί είναι δύσκολο, το να μεγαλώνεις ένα παιδί με πρόβλημα υγείας απαιτεί μεγάλα ψυχικά αποθέματα...Για 5 μήνες μετά την εγχείρηση δεν είχα βγει έξω από το σπίτι ούτε για 5 λεπτά διαρκώς κοντά του, φρόντιζα να κάνει συχνά και μικρά γεύματα με επιμονή και επιμονή και αυτό όπως ανακάλυψα αργότερα βοήθησε στο να αποφευχθεί και 2ο πιθανόν χειρουργείο ( το ένστικτο που λέμε ξαναλειτούργησε). Όλο αυτό όμως σε αλλάζει και σαν άνθρωπο σε σκληραίνει ώστε να μπορέσεις να ανταπεξελθεις και άλλοτε γίνεσαι πολύ πολύ ευαίσθητος, υπερ προστατευτικος. Θυμώνεις για την θλίψη που σου αφήνει όλο αυτό που κουβαλάς και τα προβληματακια που άφησε στο παιδί η όλη αυτή η περιπέτεια........ναι δεν τελείωσε εκεί...... Όσες φορές όμως πέφτω ψυχολογικά, θυμάμαι κάτι που συνέβη όσο ήμασταν στο νοσοκομείο: στεκόμουν το βράδυ στο μπαλκόνι προσπαθώντας να συνειδητοποιησω τι μας συνέβη, γιατί σε εμένα κτλ..όταν άκουσα το σπαραγμό μιας μάνας που έχασε το παιδί της... ραγισανε και οι πέτρες πραγματικά. Εκεί λοιπόν τρως ένα χαστούκι και συνέρχεσαι, μαθαίνεις τι είναι σημαντικό στη ζωή και τι όχι, οφείλεις στο ίδιο το παιδί να είσαι δυνατή και να το στηρίζεις με κάθε κόστος, ο αγώνας συνεχίζεται..... Ευχαριστώ πολύ να χαίρεστε όλες τα παιδάκια σας κι ας μην ξεχνάμε να ευχαριστούμε κάθε βράδυ τον Θεό για την υγεία τους!!!!!!!!!
Αχχχ ποσο σε καταλαβαινω 2 μηνων ηταν η μικρη μου οταν το επαθε 3 μερες γουλιες μεγαλες και 2 μερες ρουκετες...Λεω του αντρα μ δεν ειναι καθολου λογικο να ρευεται και μαλιστα πολυ και να τα κανει αυτα.... η γιατρος μας η τοτε μας αλλαζε το γαλα καθε μερα... ο αντρας μ να επιμενει να παμε και σε αλλον παιδιατρο κι εγω εκει να θελω αυτην..... {εχουν ενστικτο και οι μπαμπαδες... }ωσπου της λεω την παιρνω και παω στο Παιδων και η απαντηση της ναι καλα θα κανεις αλλα παρε με να μου πεις ... η ωρα οταν φτασαμε στο Παιδων 01:00πμ μολις μαθαμε τι εχει την παιρναμε τηλ και δεν το σηκωσε ουτε μια φορα 18 κλησεις της καναμε...παλι καλα που ηταν ο αντρας μ εδω και δεν ελειπε ταξιδι δεν ξερω πως θα το αντιμετωπιζα ολο αυτο .. το λιβαιν της το εβαλε ο αντρας μ {τι σου ειναι να σου εχουν μαθει στην δουλεια σου πρωτες βοηθειες} μαζι με τον χειρουργο .. την δε πεταλουδα στο χερι της την βαλανε οι αναισθησιολογοι οι οποιοι της πηραν κι αιμα αφου οι νοσοκομες της κατατρυπησαν τα χερακια δεν δεν εβρισκαν φλεβα......ηθελα να τις δειρω , τις εβριζα και ο αντρας μ προσπαθουσε να με ηρεμησει για να μην ξυπνησω τ αλλα παιδακια την επομενη μερα το πρωι μπαινει η μικρη μ χειρουργειο... μεσα σε μια ωρα βγηκε αλλα αυτη η ωρα ηταν ωρες αγωνιες... δοξα το θεο ξυπνησε πολυ γρηγορα μαλιστα με βαλανε να την ξυπνησω εγω... δινω μπραβο στους αναισθησιολογους του ΠΑιδων...ΑΛΛΑ οχι στο υπολοιπο προσωπικο....Ξεκινησαμε με 10μλ γαλα ανα 3ωρο... κι οταν αισιως φτασαμε στα 100 ξαναεκανε ρουκετα... παλι απο την αρχη μας ειπε και ο γιατρος και η διατροφολογος που την παρακολουθουσε... 6 μερες μαρτυριο για το κοριτσακι μου γι ανα την ξεγελασουμε της διναμε την πιπιλα με ορο απο ζαχαρονερο που μας εδωσαν εκει και η υπομονη του αντρας μ να την εχει συνεχεια αγκαλια ολη μερα... και το βραδυ κοιμοταν ησυχο το κοριτσακι μ .. οσο και οποτε το σκεφτομαι θελω να πνιξω την τοτε παιδιατρο μας που μας αγνοουσε συνεχεια και δεν σηκωνε το τηλ της... λιγο πιο μετα αλλαξαμε γιατρο και ηρεμησαμε... γιατι αυτη μονο να τα παιρνει ηξερε και να δινει συνεχεια φαρμακα στα παιδακια...
Εχω ενα κοριτσακι δεκα χρονων ομως παρακολουθω τη σελιδα γιατι εχει πολλυ χρησιμες συμβουλες και μπορεις να ενημερωθεις για τα παντα ,επισης εχω μικρα ανηψια και μπορω να βρισκω χρησιμες συμβουλες.Αυτο που θελω να σας πω ειναι να επιμενετε σε οτι αφορα το παιδακι σας να μην το αφηνετε στα χερια κανενος .Οι γιατροι δεν ειναι ΘΕΟΙ να διπλοτριπλοτσεκαρετε πριν πειτε οκ.Δεν θελω να φοβησω κανεναν προς θεου ομως επειδη μεγαλωνω το κοριτσακι μου εντελως μονη μου( εχω χασει και τους δυο μου γονεις και τα πεθερικα ανυπαρκτα )εχω μαθει να εμπιστευομαι μονο το δικο μου ενστικτο και μυαλο.Αυτο σας το λεω γιατι οσες φορες ακουσα συμβουλες απο αλλους την πατησα.Αλλα ευτυχως ο Θεουλης με βοηθησε να αποφυγω τα χειροτερα και το τελευταιο που θα ηθελα να σας πω δημοσια η ιδιωτικη περιθαλψη φωναξτε,ξεσηκωστε τον κοσμο τα παιδια μας δεν ειναι πειραματοζωα στα χερια του καθενος.Σας το λεω γιατι εχω καλη και κακη πειρα και απο τα δυο ειδη.Ο Θεος να φυλαει και να εχει υγιει ολα τα αγγελουδια του κοσμου και να τα χαιρομαστε και να τα καμαρωνουμε και μεις οι γονεις.
το ενστικτο.... το ποιο περιεργο πραγμα στον κοσμο αυτον.... εχω σωσει την κορη μου 2 φορες απο πνιγμο και τον γιο μου εχτες απο το να τον χτυπησει αυτοκινητο...... ακομη τρεμω και τωρα που γραφω..... και ετσι οπως το διαβαζεται θα πειτε αυτο ειναι απροσεξια γονεα... και ομως κοριτσια δεν ειναι.. για να σας το αναλυσω θελω ενα παρα πολυ μεγαλο κειμενο ισως καποια στιγμη το γραψω και εγω..... ευχομαι σε ολα τα παιδακια μας υγειααααααααααααααααα!!!!
ακριβως αυτα τα περασα και εγω αλλα και με 2 γιους μου ναι ναι ειχαν και οι 2 στενωση του πυλωρου τον μεγαλο 5 χρονων τωρα τον εβαλα χειρουργειο 20 ημερων και το μικρο 28 ημερων 9 μηνων τωρα . Μπορω να σου πω εγω ημουν και λεχωνα τοτε και φαντασου πως ημουν κλαματα φωνες χτυπιομουν στα πατωμα μια κατασταση που θελω να ξεχασω αλλα εν μπορω τελος παντων τελος καλο ολα καλα υγεια να εχουν τα μικρα μας και να τα φυλαει η παναγια να ειναι ειναι συνεχεια μαζι τους
Αχ το χρυσάφι μου τι τράβηξε! Περαστικά να είναι! Κουράγιο και ΠΑΝΤΑ το ένστικτο πάντα πρώτο, ας μας βγάζουν τρελές!
εμάς το είχε δει ο γυναικολόγος σε υπέρηχο και μετά τη β' επιπέδου κάναμε κι επιλέον υπερήχους στην εγκυμοσύνη. φυσικά κάναμε κι εξετάσεις μετά που γεννήθηκε η μικρή μου κι ευτυχώς όλα καλά. τωρα κοντεύει τα 3 και δεν έχει δημιουργηθεί πρόβλημα, τουλάχιστον όχι κάτι ιδιαίτερο. όλοι μας έχουν πει ότι είναι σε πολύ μικρό βαθμό. όλα καλά τώρα, να χαίρεσαι την οικογένειά σου
na sou zeisei to moraki soy na einai panta gero..kai esy na to xeresai kai na kamaronis...!!! ola ayta pou perases na ta skeytesai san ena kako oneiro...tora einai ola kala gia sena kai to paidaki soy....exo perasei kai ego arketa apo tin proti mera tin gennisei tis mikroulas mou...oxi kati antistixo...itan prooraki ..kai itan stin menn..proti mera episkepsis meta apo 1 evdomada thelo na matho pos einai to moro mou thelo na mou pei pos ta pei kai ti perimenoyme apo edo kai pera ...kai o kirios ..........o theos na ton kanei kurio ........................... moy leei na min denomai polu me to paidi mou...poy den eixei kati sovaro etsi varos eprepe na parei...kai ta leei auta se mia lexona se mia mama pou den exei den mporese na filisei to moro ...to proto tis.......!!! ti na peis...oute ego den to exo kseperasei kai oyte peokete ...alla otan vlepo ta matia tis to gamogelo tins ola pernanai na einai gera ola ta paidakia tou kousmou....!!!
mou etuxe....na koitate oles oi mamades tis akatharsies twn vrefwn apo tin prwti kiolas mera!!!!!!!!!!!!!!!!NOMOS!!!!!!!!!!!!ME EVGAZAN TRELI OTI EVLEPA AIMA K FUSIKA TO ANSTIKTO VGIKE ALITHINO!!!!!!!
το εχω ξαναπει και το ξαναλεω και σε σενα, γιατι δεν εγραψεσ το ονομα του γιατρου???? πως θα προφυλαξεισ αλλεσ νεες μανουλεσ????????? λαθοσ μασ να κραταμε το στομα μασ κλειστο σε τετοια θεματα... δεν ειναι κακο να μπορουμε να ξεχωριζουμε τα ξερα απ τα χλορα... τα παντα εχουν ονοματεπωνυμο... μαθετε να το λετε!!!!
μαμα Αναστασία, αν γράψει το όνομα του γιατρού η Ολίβια θα χρειαστεί να πουλήσει όλο τον Πολύγυρο για να ξεχρεωθεί από τις αγωγές που θα της σύρει ο εν λόγω γιατρούλης για δημόσια δυσφήμιση... θέλουμε??? ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ!!!! είναι πολύ λεπτό το ζήτημα με ίσως καταστροφικές επιπτώσεις....
Να σου ζήσει το παιδάκι σου και σιδερένιο! το ενστικτο της μάνας πραγματικά βγαινει αλήθινο τις περισσότερες φορες!! οσο για το εμβόλιο φταίει ο αναισθησιολόγος γιατί πριν τα χειρουργεία πάντα ρωτάνε αν το μωρό είναι ήταν αρρωστο αν πέρνει κάποιο φάρμακο και φυσικα αν εχει κάνει κάποιο εμβολιο τις προηγουμενες μέρες.
ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΚΟΥΡΑΣΩ ΚΑΙ ΝΑ ΦΛΥΑΡΙΣΩ... ΣΥΓΚΙΝΗΘΗΚΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ ΓΕΜΑΤΟ ΥΓΕΙΑ ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ !!! ΝΑ ΤΟΝ ΧΑΙΡΕΣΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΔΕΙΤΕ ΟΠΩΣ ΕΠΙΘΕΙΜΕΙΤΕ...
Nα σου ζήσει το παιδάκι σου κατ αρχήν να το δείς να μεγαλώνει και να το χαίρεστε κ να το απολαμβάνετε!!! Ημουν 18 εβδομάδων οταν έχασα το μωρο μου, σταματησε η καρδούλα του ξαφνικα...και 2 μερες πιο πριν ειχα αισθανόμουν οτι κάτι δεν πάει καλά...οτι το μωρο δεν μεγαλώνει, οτι εχει πεθάνει και οτι η κοιλιά μου δεν ειναι τόσο μεγάλη όσο θα έπρεπε να είναι...πρόβλεψα τον θάνατο του μικρού μου όμως δεν μπόρεσα να τον αποτρέψω...γιατι ηταν ενδομήτριος και ακαριαίος...Το ένστικτό μου...
Ο μπεμπης μας οταν ηταν 2 μηνων εμεινε 8 μερες με βρογχιολιτιδα στο Παιδων ο παιδιατρος ομως μας ειχε πει απο την πρωτη επισκεψη (παρολο που ημουν ασχετη και φοβομουν ακομη και να το πλυνω το μωρο) οτι το ενστικτο της μανας δεν πρεπει να το αγνοουμε ποτε, γιατι η μανα βλεπει το παιδι συνεχως και καταλαβαινει και την παραμικρη αλλαγη.
Αν σε πω οτι περασα τα ιδια με το γιο μου 20 ημερων!!!!!επειδη ημουν ηδη μαμα με 2 παιδια στον πρωτο ρουκετοειδη εμετο ....κατι με ταρακουνησε !!λεω δεν ειναι φυσιολογικο. παω στο Ιπποκρατειο και με λενε δεν ΞΕΡΕΙΣ να βαλεις το μωρο να ρευτει!!!αν ηταν το πρωτο μου παιδι θα το δεχομουν και ισως να εφευγα σπιτι με χειροτερες συνεπειες...σηψαιμια,αφυδατωση κ.τ.λ.ΑΛΛΑ ελα ντε που ηταν το ΤΡΙΤΟ!! τους λεω ΟΧΙ το μωρο κατι εχει!!δε φευγω ,θα το εξετασετε παραπερα !!!μη στα πολυλογω καθισαμε 1 μηνα στο ιπποκρατειο γιατι το ενα λαθος τους ακολουθουσε αλλο...τι να πρωτοθυμηθω...!!!Ας ειναι καλα το τμημα της παιδοχειρουργικης Ιπποκρατειου που ειναι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ!!! σε αντιθεση με το παιδιατρικο τμημα χαλια μαυρα!!!τελος καλΟ ολα καλα ο γιος μου ειναι ηδη 4 χρονων.Παντως για γνωση και μονο η Πυλωρικη Στενωση εμφανιζεται κυριως σε αγορια 95%.να εισαι καλα και εσυ και ολη η οικογενεια!!
Σε αγόρια και μάλιστα πρωτότοκα κυρίως. ...Με είχε προειδοποιησςι ο γιατρός μου σε έλεγχο ρουτίνας να έχω το νου μου για συμπτώματα ( ως πρωτοτοκο αγόρι που ήταν ο γιος μου)... Στην 24η μέρα άρχισαν ελαφρά συμπτώματα. ...Στην 33 έγχειριστηκε...Συνήθως τα συμπτωματα εμφανίζονται 18-22 ημέρα. ...Τώρα αεί ναι ένας παίδαροΣ 11 χρονών. Δεν ξαναείχε πότε πρόβλημα. ...
Να σε ρωτήσω κάτι από καθαρή περιέργεια? Του έδινες μητρικό γάλα ή εμπορίου? Ρωτάω γιατί και το δικό μου μωρό γεννήθηκε με οξεία παλινδρόμηση και η κατάσταση ήταν ακριβώς όπως την περιγράφεις. Αλλά εμάς εμφανίστηκαν οι εμετοί από την πρώτη μέρα που γεννήθηκε.3 ρουφιξιές γάλα και εμετός. Μας είπαν ότι μπορεί να είναι στένωση και ότι είναι μια πολύ απλή επέμβαση (τελικά τίποτα δεν είναι απλό καταλαβαίνω), αλλά το απέκλισαν μετά από υπέρηχο. Το μωρό στο νοσοκομείο είχε χάσει 800 γραμμάρια μέσα σε 3 μέρες. Άλλοι παιδίατροι λέγανε δώσε αυστηρά γάλα κατά των αναγωγών και άλλοι έλεγαν θήλασε. Όταν το πήρα σπίτι το θήλαζα ελάχιστα άπειρες φορές μέσα στη μέρα (μπορεί να το θήλαζα και κάθε 30΄ όλο το 24ωρο). Του έδινα όποτε ήθελε και όσο ήθελε. Και έτσι κόπηκαν οι εμετοί και άρχισε να ξαναπαίρνει βάρος. Μέχρι που μετά από 5 μήνες έκλεισε και ο δακτύλιος και τελειώσαμε με την παλινδρόμηση. Ρωτάω τι έδινες εσύ ή τι σου είπαν,γιατί το ίδιο πρόβλημα έχει γνωστή μου τώρα και την έχουν μπερδέψει...άλλος γιατρός της λέει θήλαζε, άλλος απαγορεύεται ο θηλασμός (γιατί αυτό το γάλα του εμπορίου που δίνουν πήζει αμέσως με το που κατεβαίνει στο στομάχι, ενώ το μητρικό μένει υγρό).
Nina μου σε καμιά περίπτωση δεν θέλω να ανησυχήσω καμιά μανούλα, η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Κάνοντας υπέρηχο δείχνει το μέγεθος της στένωσης αν είναι πολύ χειρουργειται αν όχι αντιμετωπιζεται με συχνά μικρά γεύματα. Στην δική μου περίπτωση ήταν στα 5 γεύματα το ένα κρατούσε (γάλα εμπορίου),και κατόπιν το αντιαναγωγικο που υποτίθεται έπρεπε να βοηθήσει.....Ο γιατρός μου έλεγε μην πας στο νοσοκομείο γιατί θα πας άδικα και θα κολλήσει και καμιά ίωση. Ευτυχώς δεν τον άκουσα ΜΟΝΟ ο υπέρηχος δείχνει. Ελπίζω να βοήθησα να σου ζήσει το μωράκι σου!!!!!!
Πιστεύω πως ο μητρικός θηλασμός είναι η καλύτερη επιλογή. Αυτό που έκανες ήταν το σωστότερο πράγμα που θα μπορούσες να κάνεις. Οι γιατροί στην Ελλάδα είτε δεν έχουν ιδέα είτε δε θέλουν να προωθήσουν το μητρικό θηλασμό λόγω συμφερόντων. Απόδειξη αυτού και οι λάθος καμπύλες των βιβλιαρίων υγείας άλλωστε... Όσο διαβάζω και ενημερώνομαι για τον μητρικό θηλασμό, τόσο καταλαβαίνω το πόσο τον σαμποτάρουν και τον υποτιμάνε στη χώρα μας.
Σε τέτοιες περιπτώσεις δεν ξέρω βρε παιδί μου αν το κάνουν γιατί σαμποτάρουν το μητρικό γάλα. Δηλ. ας πούμε ότι ξέρανε ότι το μητρικό είναι η λύση σε αυτό το πρόβλημα, φαντάζεσαι να λέγανε αντιαναγωγικό μόνο και μόνο για τα λεφτά? Ίσως το κλειδί να είναι τα πολύ συχνά γεύματα, γιατί στην περίπτωσή μας και στο νοσοκομείο έτρωγε μητρικό, αλλά το φέρνανε κάθε 3-4 ώρες και πείναγε οπότε έτρωγε περισσότερο από αυτό που μπορούσε να κρατήσει το στομάχι του. Υπερβολικά συχνά γεύματα έκανε μέχρι 3 μηνών. Τόσο συχνά που δεν μπορούσα να λείψω πάνω από 30-45'. Όσο έκλεινε ο δακτύλιος άρχισε να κάνει τα γεύματα ανά 2-2,5 ώρες (και ως εκεί φτάσαμε). Πάντως και η δική μου λογική λέει ότι δεν μπορεί παλιότερα που δεν υπήρχαν αντιαναγωγικά ένα παιδί με παλινδρόμηση να ήταν καταδικασμένο να πεθάνει. Αλλά δεν μπορώ να το προτείνω και με τεράστια ασφάλεια, γιατί κι εμένα μου έτυχαν άλλα από αυτόν τον τρόπο ταϊσματος. Επειδή έτρωγε ελάχιστα κάθε φορά δεν παραγόταν πολύ γάλα. Αυτό το λέω γιατι στο προηγούμενο μωρό κάθε φορά που έτρωγε ένιωθα το άδειασμα και ξαναγέμισμα του στήθους. Εδώ το στήθος ήταν πάντα ξεπρησμένο (όπως όταν δε θηλάζεις), δε χρειάστηκα ποτε επιθέματα. Ένιωθα πως γάλα παραγόταν τη στιγμή εκείνη που έτρωγε και καθόλου περισσότερο. Θήλασε μέχρι 5 μηνών με το ζόρι. Από 4,5 μηνών και μετά άρχισα να του δίνω και φρούτα (ενώ μου είχαν πει να περιμένω 1 μήνα ακόμη) γιατί το μωρό πείναγε. Το πρόβλημα που δημιουργήθηκε ήταν ότι είχε συνηθίσει τόσο στο στήθος που και να λιμοκτονούσε γάλα από μπιμπερό αν του έδινες δεν το ήθελε. Έφτασε 10-12 μηνών για να πιάσει το μπιμπερό. Αν το γάλα μου είχε τελειώσει από 3 μηνών φαντάζομαι θα περνούσαμε πολύ-πολύ δύσκολα γι΄αυτό είμαι λίγο επιφυλακτική στο να πω αλλού θήλαζε και μη φοβάσαι. Για εμάς πάντως πραγματικά πιστεύω πως αυτό είναι το καλύτερο που κάναμε, ειδικά αν σκεφτείς ότι για να πάρουμε το μωρό υπογράψαμε ότι το παίρνουμε με δική μας ευθύνη. Θέλανε να το κρατήσουν για να παρακολουθούν το βάρος. Αν το κρατούσαν δεν πιστεύω ότι θα του έδιναν γάλα ανά μισάωρο, ποιος θα ασχολιόταν τόσο? Εμείς είπαμε ας το πάρουμε 1-2 μέρες και αν δούμε τα δύσκολα ξαναγυρνάμε. Και είναι εντυπωσιακό ότι με τα μισάωρα ταϊσματα κοπήκαν οι εμετοί. Έκανε και πάλι, αλλά μία φορά ανά 3 ή 5 μέρες, όχι όλη τη μέρα.
Μια διευκρίνηση θα ήθελα να κάνω: Καταρχήν ευχαριστώ όλες σας για τα μηνύματά σας πολύτιμη η συμπαράστασή σας,με συγκίνησε πολύ... αλλά δεν πρέπει να μπερδέψουμε τη ΣΤΕΝΩΣΗ ΠΥΛΩΡΟΥ με ΤΟ ΔΑΚΤΥΛΙΟ ΣΤΟΜΑΧΟΥ δεν είμαι γιατρός αλλά η στένωση πυλωρού είναι η ένωση στομάχου εντέρου και ο δακτύλιος είναι στο ανώτερο τμήμα του στομάχου προς τον οισοφάγο ΑΝ ΤΟ ΛΕΩ ΚΑΛΑ. Ο δακτύλιος τείνει να είναι χαλαρός το πρώτο καιρό της ζωής των μωρών μας και βοηθάνε τα συχνά μικρά γεύματα και το κράτημα σε όρθια θέση για αρκετά λεπτά. Η στένωση πυλωρού δεν αλλάζει όταν είναι πολύ όπως στη δική μας περίπτωση και μόνο η εγχείρηση είναι λύση......
Ποπό, καλά κάνεις και το λες γιατί μπορεί κανείς να νομίζει πως όλα φτιάχνονται από μόνα τους. Τελείως άλλο πράγμα. Μόνο τα συμπτώματα μοιάζουν. Και σε μενα αυτό είχαν πει, αν είναι παλιδνρομηση είναι απλό, αν είναι στένωση μάλλον θέλει χειρουργειό. Εσείς τύχατε στην περίπτωση. Να είναι η τελευταία του άτυχια στη ζωή του.
Δεν το έχω γράψει καλά. Με το οξεία παλινδρόμηση εννοούσα παλινδρόμηση σε μεγάλο βαθμό. Μικρή παλινδρόμηση μου είχαν πει πως έχουν πάρα πολλά μωρά. Πάθηση "οξεία παλινδρομηση" δεν ξέρω αν υπάρχει. Είδες άμα κάνουμε τους γιατρούς και δεν είμαστε?? Συγνώμη για το μπέρδεμα.
ΠΟΣΟ ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ......ΚΑΙ ΕΜΕΝΑ Ο ΜΙΚΡΟΣ ΜΟΥ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΥΜΑ ΤΑ ΕΒΓΑΖΕ ΟΛΑ,ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΡΟΥΚΕΤΕΣ ΟΧΙ ΓΙΑ ΓΟΥΛΙΤΣΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΚΛΑΙΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΧΤΥΠΙΕΤΑΙ ΓΙΑΤΙ ΟΤΑΝ ΤΟΝ ΤΑΙΖΑ ΓΟΥΡΓΟΥΡΙΖΕ Η ΚΟΙΛΙΤΣΑ ΤΟΥ.ΚΛΑΜΑ ΕΓΩ ΓΙΑΤΙ ΝΟΜΙΖΑ ΠΩΣ ΕΧΕΙ ΚΑΤΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ.Η ΠΑΙΔΙΑΤΡΟΣ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΜΕ ΚΑΘΗΣΥΧΑΖΕ ΠΩΣ ΚΑΠΟΙΑ ΜΩΡΑΚΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ΣΤΕΝΩΣΗ ΠΥΛΩΡΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΩ ΓΙΑΤΙ ΜΕΓΑΛΩΝΟΝΤΑΣ ΦΕΥΓΕΙ ΜΟΝΟ ΤΟΥ.ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΕ ΟΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΙΕΙ.ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ΝΑ ΠΙΝΕΙ ΤΟ ΓΑΛΑ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΟΥ ΔΩΣΩ ΑΝΤΙΑΝΑΓΩΓΙΚΟ ΓΑΛΑ.ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΟ ΝΟVALAC AR DIGEST ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ ΕΜΕΤΟ.ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΠΩΣ ΑΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΥΠΕΡΗΧΟ ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΑΝ ΟΝΤΩΣ ΕΧΕΙ ΣΤΕΝΩΣΗ ΑΛΛΑ ΟΥΤΩΣ Η ΑΛΛΩΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑΤΙ ΦΕΥΓΕΙ ΑΠΟ ΜΟΝΟ ΤΟΥ.ΤΙ ΝΑ ΠΩ ΜΗΠΩΣ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΟ ΨΑΞΩ ΠΑΡΑΠΑΝΩ;ΤΗΝ ΕΙΧΑ ΖΑΛΙΣΕΙ ΣΤΑ ΤΗΛΕΦΩΝΑ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΜΟΥ ΕΛΕΓΕ ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΩ.
ΕΝΣΤΙΚΤΟ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΕΝΣΤΙΚΤΟ!! ΜΕΓΑΛΗ ΥΠΟΘΕΣΗ,ΝΑ ΝΙΩΘΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΑΚΟΥΣ ΣΑΝ ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΩΝΗ ΚΑΙ ΕΠΕΙΤΑ ΤΙ ΙΔΙΟ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΝΑ ΣΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΤΟΥ!!! ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΝΑ ΣΟΥ ΖΗΣΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΣΟΥ ΣΙΔΕΡΕΝΙΟ ΚΑΙ ΚΑΛΟΤΥΧΟ..ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΕΣΥ ΚΑΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΚΑΜΑΡΩΝΕΙΣ!!! ...................................................,.. ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΤΟΥ!! ...................!!!!!!!!!!!
Σταυρουλα να σου ζήσει! Εμένα έκανε κάθε μέρα εμετο ( ρουκέτα) μέχρι 4 μηνών.... Η γιατρός μου είπε μέχρι ένα εμετο τη μέρα μην ανησυχώ ! Τελικα το έκοψε και τέλος καλα. Εύχομαι και σε σένα όλα καλα να πανε πάντα!
ΝΑ ΣΟΥ ΕΥΧΗΘΩ ΟΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΓΙΑ ΤΟ ΜΩΡΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ. ΚΑΘΕ ΣΟΥ ΕΥΧΗ ΚΑΙ ΟΝΕΙΡΟ ΣΧΕΤΙΚΑ Μ' ΑΥΤΟ, ΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙ. ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΚΑΤΙ. ΟΛΕΣ ΟΙ ΜΑΝΕΣ ΕΧΟΥΜΕ ΠΕΡΑΣΕΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ. ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΜΕ (ΚΑΙ ΕΓΩ ΔΥΣΤΥΧΩΣ), ΕΝΩ ΞΕΠΕΡΝΑΜΕ ΚΑΤΙ, ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΤΟ ΞΑΝΑΖΟΥΜΕ. ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΟ? ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΠΕΡΝΟΥΜΕ ΕΤΣΙ, ΑΠΛΑ ΞΑΝΑΖΟΥΜΕ ΤΗ ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΑ. ΜΗΝ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΒΙΩΣΕΣ ΜΕ ΤΟ ΜΩΡΟ ΣΟΥ. ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΑΙ ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΤΟΥ ΣΤΙΓΜΗ. ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΞΑΝΑΖΕΙΣ ΜΙΑ ΖΩΗ. ΜΕ ΠΟΛΛΗ ΠΟΛΛΗ ΑΓΑΠΗ!
εχω βαλει κ εγω το παιδι μου στο χειρουργείο κ πραγματικά σε καταλαβαίνω....ειναι μεγάλος ο πόνος κ η αγανάκτηση που νιωθεις!!!!
Αχ πόσο σε νιώθω!!! Η Νένα μου γεννήθηκε 27/08/2010 σε ιδιωτικό μαιευτήριο, με καισαρική τομή (το δεύτερο μωρό μας) 3,050. Με το που τη φέρανε στο δωμάτιο οι πατούσες τις ήταν μαύρες (όλα τα άλλα φυσιολογικά) και όταν ρωτούσα νοσοκόμες και γιατρούς μου έλεγαν ότι δεν είναι τίποτα και σε κάποιες ημέρες θα έρθουν σε φυσιολογικό χρώμα! Κατά το τάϊσμα η μικρή μου πνιγόταν συνεχώς και επειδή ο μεγάλος μου γιος είχε παλλινδρόμηση και ήξερα τα σημάδια ζήτησα να γίνει υπέρηχος αλλά η παιδίατρος του νοσοκομείου με θεώρησε υπερβολική (εμένα όμως με "έτρωγε" - ήμουν σχεδόν σίγουρη) οπότε είπα να αφήσω να γυρίσουμε σπίτι να την δεί ο δικός μας παιδίατρος και να το συζητήσω μαζί του. Έτσι και έγινε την βλέπει ο γιατρός μας και αποφασίζουμε μαζί να κάνουμε έναν υπέρηχο προληπτικά. Είναι Παρασκευή και Δευτέρα κλείνω το ραντεβού για τον υπέρηχο! Σάββατο μεσημέρι, ταίζω την μπέμπα μου, ρεύεται κανονικά, την κρατάω μισή ώρα επάνω μου και τη βάζω στο καρότσι,στο πλάι και την πλάτη του καροτσιού λίγο ψηλά και κάθομαι να φάω, δεν προλαβαίνω να βάλω μία μπουκιά στο στόμα μου, γυρνάω και βλέπω το μωρό μου μωβ, να βγάζει γάλα από το στόμα και τη μύτη, να έχει γουρλώσει τα μάτια, να έχει τεντώσει τα χέρια και να χτυπιέται σαν το ψάρι!!! Πανικός, τη σηκώνω, τη χτυπάω...τίποτα να μην συνέρχεται! Από τις φωνές ανεβαίνει η μαμά μου, την πιάνει τη γυρίζει ανάποδα και τη χτυπούσε στις πατούσες...και πάλι τίποτα!!!! Όπως είμαστε τη πέρνουμε και επειδή δεν προλαβαίναμε πήγαμε στο Κρατικό Νίκαιας, νοσοκόμοι - φύλακες - γιατροί να τρέχουν να βοηθήσουν (πόσα ευχαριστώ να τους πω?) το μωρό μου και τα καταφέραμε! Έτσι όπως τη κρατούσα και έτρεχα κάνει έναν εμετό έξω και συνήλθε!!! Το Κρατικό της Νίκαιας επειδή έχει μονάδα εντατικής θεραπείας νεογνών δέχεται παιδάκια μέχρι 18 μηνών, οπότε κρατήσαν τη μικρή μου για 48 ώρες προληπτικά και το όλο αυτο έγινε γιατί δεν καθάρισαν το μωρό μου καλά από τα υγρά της κοιλιάς μετά την γέννα, στο ιδιωτικό μαιευτήριο που οι περισσότερες χρυσοπληρώνουμε!!!! Τρείς αναρροφήσεις μέσα σε 3 ώρες χρειάστηκε να της κάνουν για να αναπνεύσει σωστά! Όταν πήγα και το είδα στο επισκεπτήριο δεν το γνώριζα, είχε ηρεμήσει το πρόσωπο του, είχε ασπρίσει το κορμάκι του και οι πατουσούλες της και ανέπνεε ήρεμα! Ήμουν σίγουρη ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, τους το έλεγα και αυτοί με έλεγαν υπερβολική! Ο παιδίατρος μου πάλι από το πρώτο μας παιδάκι, σε κάθε περίπτωση ρωτάει τη γνώμη μου γιατί οπως λέει σαν το ένστικτο της μάνας... ΤΙΠΟΤΑ!!! Οταν κάτι δεν μου πάει καλά, πηγαίνω αμέσως στον παιδίατρο και αν δεν αισθανθώ ηρεμία στο νοσοκομείο! Δεν με νοιάζει αν πηγαίνω άδικα ή αν χάνω χρόνο!!!! Μέχρι σήμερα το ένστικτο μου δεν με έχει προδώσει ποτέ, σε ότι αφορά τα παιδιά μου φυσικά! Νομίζω ότι τέτοιες καταστάσεις δεν ξεπερνιούνται εύκολα! Δεν τις ξεχνάς ποτέ! Ο τρόμος που νιώθεις όταν βλέπεις το παιδί σου να υποφέρει και να κινδυνεύει δεν υπάρχει και δεν περιγράφεται!
Ακριβώς ,ακριβώς το ίδιο επαθα με τη μεγάλη μου κόρη. Οι άχρηστοι δεν καθάρισαν το μωρό μου από τα υγρά τις γέννας και μου πνιγόταν συνέχεια. Όσπου μία μέρα κοκκίνιζε ολόκληρη δεν έπαιρνε ανάσα και χτυπιοταν σαν ψάρι. Δέκα βασανιστικες μέρες μας κράτησαν στο Παιδων Αγ. Σοφίας και μας πέρασαν δια πυρός και σιδήρου..Κάνε εξετάσεις για επιληψία,κανε για αυτισμό,εγκεφαλογραφημμα,για να μου πουν ότι δεν την καθάρισαν σωστά στην γέννηση.Ε χουν περάσει σχεδόν έντεκα χρόνια από τότε αλλά δεν μπορώ να το ξεχάσω αυτό με τπτ.
Σταυρούλα να σου ζήσει.Για πόσο εμετό μιλάμε;ρωτάω γιατί το δικό μου 6 εβδομάδων κ προωρακι,μετά από κάθε γεύμα βγάζει γουλιές 2-3 τη φορα,κάποιες φορές κ περισσότερες.
Δεν είμαι γιατρός, αλλά το ρουκετοειδή εμετό τον είχαμε κι εμείς λόγω άλλης αιτίας. Όταν λέμε εμετό εννοούμε μισό/ένα ποτήρι. Είναι πολύς. Επίσης βγαίνει σαν ρουκέτα, σαν να έχει βεληνεκές σκέψου. Την ώρα που τον κάνει σου δίνει την εντύπωση ότι πνίγεται. Και βγαίνει αμέσως μόλις τρώει. Δεν προλαβαίνεις να το σηκώσεις να ρευτεί.
Να σου ζησει το μωρακι σου, μη φοβασαι για τις γουλειες το ανησυχητικο ειναι ο ρουκετοειδης εμετος με απλα λογια εισαι στο κρεβατι με το μωρο και ο εμετος φτανει στην κουρτινα για τετοιο μεγεθος μιλαμε….κατι που θα βοηθησει….αντι 10 λεπτα για να ρευτει να το κρατας 20λεπτα κι ας εχει ρευτει απ το 1λεπτο ξερω ειναι κουραστικο αλλα βοηθαει!!
psixoulaki mouuuuu....ola teleiwsan eytyxws...na einai etsi gero mexri ta vathia geramata....den theloume pote na vlepoume ta paidia mas se tetoia katastasi alla kai kanena paidaki ston kosmo...(kanonika prepei na leme ta onomata twn "ipotithemenwn" giatrwn)...filia
Να σου ζησει το μωρό σου! Κ ποτε να μη σας τύχει τίποτα. . Πάντα υγειά κ ευτυχία. Με συγκίνησες