Είναι το στενό αυτό διαδρομάκι στο οποίο εγκλωβίζεσαι όταν το παιδί σου δεν είναι καλά. Μπροστά σου έχεις δύο πόρτες, μία από τη μια και μία από την άλλη πλευρά. Προσπαθείς να μαντέψεις ποια πόρτα θα ανοίξει για εσένα: αυτή των χαρμόσυνων ή αυτή των τραγικων μαντάτων.
Εκείνη την ώρα, είσαι εντελώς μόνος στο στενό αυτό διαδρομάκι. Οι τοίχοι του είναι διάφανοι και κανονικά μπορείς να δεις όλα όσα γίνονται γύρω σου, μα μόνο όταν πια ανοίξει μία από τις πόρτες, μπορείς να θυμηθείς τι στο καλό γινόταν όσο εσύ ήσουν εκεί. Θυμάσαι ανθρώπους να σε κοιτάζουν με συμπόνοια, άλλους να αγκαλιάζουν σφιχτά το παιδί τους και άλλους να είναι σκεπτικοί.
Το ενδιαφέρον της ιστορίας είναι ότι εσύ ως μάνα το είχες δει φευγαλέα το σκηνικό να τρεμοπαίζει μπροστά στα μάτια σου καιρό πριν. Κάτι σε άγχωνε και σε τσίτωνε, όμως το απέδιδες στα παιχνίδια του μητρικού μυαλού, αυτού του υπεραγχωμένου.
Η στιγμή που τελικά κρατάς πια το σπλάχνο σου στην αγκαλιά σου -τα χέρια του σφιχτά γύρω από το λαιμό σου, τα φιλιά του ζουμερά πάνω στα μάγουλά σου- είναι μια νέα λύτρωση.
Όταν έχεις παιδιά, όλα τα δεδομένα αλλάζουν. Ναι, τη βάζω τη ζωή τους πάνω από τη δική μου.
Το μισώ το στενό αυτό διαδρομάκι της μοναξιάς και του φόβου. Μισώ τη σκέψη του να ανοίξει η λάθος πόρτα.
Θα ήταν υπέροχο να ήταν στο χέρι του καθενός μας να αποφύγει να το ζήσει. Μα δεν είναι… Μέρα νύχτα οι όροφοι γεμάτοι με τα βλαστάρια κάποιων. Όλοι λίγο πολύ με το ίδιο άγχος, τον ίδιο φόβο.
Περιστέρια πετούν γύρω από τα μπαλκόνια. Η φτερωτή ελπίδα. Η ελπίδα σε κρατά στα πόδια σου σε εκείνο το διαδρομάκι. Ταΐζεις τα περιστέρια και τα ευχαριστείς που σου στέλνουν το καλό του σημάδι.
Τα χεράκια σφιχτά στο λαιμό σου. Πάει, πέρασε και αυτό.
Υ.Γ. Χίλια ευχαριστώ στο προσωπικό του νοσοκομείου Παίδων «Η Αγία Σοφία». Είναι απίστευτη η προσφορά τους, ειδικά σε τέτοιους καιρούς δύσκολους που ακόμα και η υγεία των παιδιών μπαίνει σε δεύτερη μοίρα… Να ‘στε όλοι καλά!
Είμαι η μαμά της Αθηνάς, του Αρχέλαου και του Άγγελου. Λατρεύω τη ζωή με τα πάνω και τα κάτω της. Όπως άλλωστε λατρεύω το να είμαι μαμά! Σπούδασα Ιατρική, ασχολήθηκα από νωρίς με τη μουσική, το γράψιμο και ένα σωρό άλλα πράγματα ώσπου με κέρδισε τελικά το internet που συνδυάζει τα πάντα! Ευχαριστώ που διαβάζετε το Είμαι Μαμά! Κατά κάποιο τρόπο, παιδάκι μου είναι και αυτό! :)
Περαστικά στην μικρή σας. Εύχομαι να ήταν η τελευταία φορά που διαβήκατε τέτοια πόρτα...υγεία πάνω απ'όλα και τα υπόλοιπα βρίσκονται.
Βρε κοριτσιά έλεος πια!!! Είστε εσεις οι ίδιες που κάθε φορά κάνετε αρνητικά σχόλια γιατί ζηλευετε,οκ να το δεχτω δεν μπορούμε να συμφωνούμε όλες με όλα αλλά εδώ μιλάμε για το παιδί και την υγεία του,ευχηθείτε ένα περαστικά και όλα τα υπόλοιπα σε άλλο ποστ.. Για όνομα του θεού δεν ειμαι μητέρα να καταλάβω την αγωνία της Ολίβιας και όμως ήμουν στην δουλειά και μόλις διαβασα οτι η Αθηνά είναι στο νοσοκομείο στεναχωρήθηκα και το σκεφτομουν μέχρι να γράψει ο Μάνος οτι είναι όλα καλά. Οσο για το αν η Ολιβια μπηκε στο ίντερνετ,αν εσείς δεν ενδιαφέρεστε κανενα πρόβλημα υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι όμως που θέλουν να ενημερωθουν για την κατασταση. Είμαστε άνθρωποι πάνω απ'όλα!!!!!!!!!! Περαστικά Αθηνούλα μου!!!!
Περαστικά στο κοριτσάκι σας! Να είναι σιδερένια!
Euxomai na einai oloi k ola kala.. Euxomai panta ygeia stin Athina k se ola ta paidia tou kosmoy!!! Filia polla glykia manoula!!
Τόσες μέρες λέω να γράψω,να μη γράψω μόνο ευχόμουν να γίνει καλά η μικρούλα αλλα τώρα έγινα έξαλη με αυτα τα άσχημα σχόλια.Αν ειναι δυνατόν και μακάρι να μη ζήσετε τίποτα σοβαρό που να αφορά τα παιδιά σας.Κάθε μέρα προσεύχομαι για όλα τα παιδάκια του κόσμου.Όλίβια δε σε ξέρω απο κοντά αλλα δε θέλω ουτε να διανοηθώ σε τι κατάσταση βρισκόσουν.Περαστικά να ειναι και μην δίνεις σημασία στα άσχημα σχόλια,μόλις τα βλέπεις να τα προσπερνάς και να κοιτάζεις τα παιδάκια σου και να ήρεμείς.Μόνο οταν νιώσεις έτοιμη γράψε τι σηνέβει ίσως βοηθηθούν πολλές μαμάδες.