38 μήνες μαζί..! (Αρχέλαος)

(Για όσους τώρα αρχίσατε να διαβάζετε το eimaimama, δεν είμαι τρελή και μετράω την ηλικία της κόρης μου ακόμα σε μήνες. Όμως έχω αποφασίσει να τους αφιερώνω κάθε μήνα μία ολόδική τους αφιέρωση. Έτσι, για κάθε ένα μήνα που ζούμε μαζι!)

Αρχέλαε χαμογελαστέ, Αρχέλαε πανέξυπνε, Αρχέλαε πολυλογά, Αρχέλαε όμορφε… Γιατί τόσα νευράκια τελευταία, μικρέ μου; Εσύ που ήσουν το πιο ήρεμο ζουζούνι του κόσμου, τώρα τελευταία είσαι ένας μικρός γκρινιάρης. Τη μια η φόρμα σου δεν σου αρέσει, την άλλη θέλεις να πάρεις οπωσδήποτε κάτι από το περίπτερο, την παράλλη τρέχεις σαν τον σίφουνα γιατί θέλεις σώνει και ντε να είσαι πρώτος… και αν δεν γίνει το δικό σου, να σου τα κλάματα σαν μικρό κροκοδειλάκι…

Αλλά δεν πειράζει… Τριων ετών είσαι πια και ξέρεις τι λένε για τα τρία έτη, ε; Δύσκολα είναι, λένε. Οπότε μπαίνω στα παπούτσια σου, προσπαθώ να σε καταλάβω και είμαι χαρούμενη που ό,τι και αν γίνει, στο τέλος πάντα το φωτεινό σου, τεράστιο χαμόγελο είναι αυτό που μένει.

Παιδάκι μου… μεγάλωσες! Δεν σε πιάνω πια πουθενά. Λες και δεν έχεις πια κανέναν μας ανάγκη… Έτσι μένω απλά να καμαρώνω.

Και πού είσαι; Σε ευχαριστώ που μου λες καθημερινά τόσο όμορφες κουβέντες… Σ’ αγαπώ, ψυχούλα μου!