5 πράγματα που οι γονείς πρέπει να σταματήσουν να λένε σε όσους δεν έχουν παιδιά
Όταν κάνεις παιδιά, αρχίζεις ασυναίσθητα και αλλάζεις τις συνήθειές σου. Μπαίνεις σε τροχιά γονεϊκότητας και πασχίζεις να προσφέρεις ό,τι καλύτερο στο παιδί σου, κι όλος ο κόσμος σου και τα προβλήματά σου περιστρέφονται γύρω από αυτό και δεν συγκρίνονται με κανενός άλλου. Ή τουλάχιστον, έτσι φαντάζομαι. Δεν είμαι γονιός, αν και ίσως κάποτε ήθελα να γίνω (αλλά αυτό αποτελεί υλικό για περισσότερα posts στο μέλλον). Έτσι λοιπόν, ως μη γονιός εγώ, δεν μπορώ να δω τα πάντα υπό το πρίσμα ενός γονιού. Οι άνθρωποι που δεν έγιναν γονείς «δεν καταλαβαίνουν». Μήπως όμως και οι γονείς, έτσι ξαφνικά, ξέχασαν πώς ήταν η ζωή τους πριν από τα παιδιά;
Ο John Kinnear δηλώνει ένοχος. Ένοχος πως χρησιμοποίησε κάποιες από τις παρακάτω εκφράσεις ως γονιός σε άτομα που δεν έχουν παιδιά και «δεν καταλαβαίνουν». Και μας εξηγεί πού είναι το λάθος:
1. «Τα σκυλιά δεν είναι παιδιά»
Συνήθως πάει ως εξής: «Εεε. Βασικά ξέρεις τι με ενοχλεί; Όταν η άλλη συγκρίνει το σκύλο της με το παιδί μου. Ή όταν η άλλη αναφέρεται στο σκυλί της λες και είναι το παιδί της. Τα σκυλιά δεν είναι παιδιά! Δεν έχει ΙΔΕΑ!»
Ξέρετε κάτι; Εκτός κι αν «η άλλη» χρήζει ψυχιατρικής βοήθειας, σας διαβεβαιώνω πως «η άλλη» γνωρίζει ότι το σκυλί της δεν είναι ένα μικρό ανθρωπάκι. Γνωρίζει επίσης πως το να έχεις ένα σκυλί δεν είναι το ίδιο με το να έχεις ένα παιδί. Αυτό που πραγματικά λέει είναι «Α! Ναι. Έχω κι εγώ κάτι στη ζωή μου που τα κάνει πέρα δώθε και με γεμίζει ευτυχία.»
Προσπαθεί να έρθει πιο κοντά σας και να γίνει κομμάτι της ζωής σας – τη ζωή στην οποία το μόνο που κάνετε είναι να μιλάτε για τα παιδιά σας. Ξέρω πως είναι δύσκολο να ταυτιστείς με κάποιον όταν έχεις παιδιά και οι φίλοι σου δεν έχουν. Οι σχέσεις που άλλοτε ήταν πολύ στενές έχουν μετατραπεί σε αραιές συναντήσεις όπου προσπαθείς να προλάβεις να πεις όλα τα νέα σου με κάποιον τον οποίο δεν έχετε πια πολλά κοινά. Φυσικά, ήσασταν κολλητοί στο πανεπιστήμιο, τώρα όμως ζείτε τελείως διαφορετικές ζωές. Έτσι, όταν «η άλλη» προσπαθεί κάπως άβολα και πρόχειρα να ταυτίσει την ιστορία που της λέτε τότε που καθαρίζατε τη λερωμένη πάνα του μικρού σας από πάνω σας με τη φορά που μάζευε τα κακάκια του σκύλου της από το χαλί, δώστε τόπο στην οργή. Απλά προσπαθεί να είναι ευγενική. Και της λείπετε.
2. «Νομίζεις πως [συμπληρώστε κατά βούληση]; Δοκίμασε να κάνεις παιδιά!»
Είσαι κουρασμένος, πονάς, έχεις καταλερωθεί, δεν έχει σημασία. Όλα ταιριάζουν. Πολύ συχνά, εμείς οι γονείς υποτιμούμε τις ανησυχίες όσων δεν έχουν παιδιά προτάσσοντάς τους τις δικές μας. «Τι λες ρε φίλε! Δούλεψες 50 ώρες αυτή την εβδομάδα; Δοκίμασε να το κάνεις αυτό ενώ έχεις και παιδιά!» «Νομίζεις πως τα πόδια σου πονάνε από τις εργασίες που έκανες όλη μέρα; Εγώ κυνηγούσα το παιδί μου μπλα μπλα μπλα και μου έδωσε και μια μπουνιά στο πρόσωπο, για σε παρακαλώ».
Δεν είναι διαγωνισμός. Αν ο φίλος σας στην κλίμακα του 1 ως το Έπεσα Λιπόθυμος στο Ντους και Ξύπνησα όταν το Ζεστό Νερό είχε Τελειώσει βρίσκεται κάπου στο 7 και τις πρώτες τρεις βδομάδες με το νεογέννητό σας εσείς βρισκόσασταν στο 9, αυτό ΔΕ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΩΣ Ο ΦΙΛΟΣ ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟΣ.
Δε σημαίνει πως οι δικές σας εμπειρίες δεν είναι σημαντικές για τη συζήτηση, αλλά αντί να προσεγγίζετε το θέμα λέγοντας «ο πόνος μου είναι πιο οδυνηρός από τον δικό σου πόνο», προσπαθείτε απλά να συμπάσχετε. Γιατί δε χρησιμοποιείτε την εμπειρία σας ως νέος γονιός για να βοηθήσετε αντί να ανταγωνιστείτε; Πείτε κάτι τέτοιο «Πωπω, φαντάζομαι πόσο πτώμα είσαι. Όταν η κόρη μου γεννήθηκε και ήμουν κουρασμένη, ήθελα να ρίξω καφέ στα μάτια μου πιστεύοντας πως έτσι θα καταφέρω να κρατηθώ ξύπνια».
3. «Μην ανησυχείς, όταν θα κάνεις παιδιά θα…»
… σταματήσεις να σιχαίνεσαι τις μύξες, θα μάθεις ποια είναι η Ντόρα η μικρή εξερευνήτρια, θα γίνεις χαρούμενος… ΙΧ. Θα πρέπει να σταματήσουμε να θεωρούμε πως όλοι θα κάνουν παιδιά. Κάποια άνθρωποι δε θέλουν παιδιά και επιλέγουν να μην κάνουν. Κάποιοι άνθρωποι θέλουν πολύ να κάνουν παιδιά και προσπαθούν πολύ σκληρά να το καταφέρουν. Λέγοντας σε αυτούς τους ανθρώπους πως το να κάνουν παιδιά είναι ο μόνος τρόπος να φτάσουν ένα ανώτερο επίπεδο κατανόησης είναι τόσο απερίσκεπτο όσο και αγενές. Δεν ξέρω τι εναλλακτικές θα μπορούσατε να χρησιμοποιήσετε. Ίσως απλά να χρειάζεται να σταματήσετε να χρησιμοποιείτε οτιδήποτε ξεκινάει με «Όταν θα κάνεις παιδιά…». Σας κάνει να φαίνεστε πολύ μεγάλος.
4. «Μπορώ να φέρω και τα παιδιά στο πάρτι;»
Εκτός αν εσείς και ο φίλος σας έχετε κάποια προηγούμενη συνεννόηση επάνω στο συγκεκριμένο θέμα που να λέει πως το μικρό παιδί σας είναι πάντοτε ευπρόσδεκτο, να θεωρήσετε πως το πάρτι δεν είναι ανοιχτό προς τα παιδιά. Μη ρωτάτε. Αν ήταν ανοιχτό προς τα παιδιά θα καλούσαν εσάς ΚΑΙ τα παιδιά σας, και θα ανέφεραν το φοβερό δωμάτιο με τα παιχνίδια που ετοίμασαν στο υπόγειο για αυτά. Ρωτώντας τους «άτεκνους» φίλους σας αν το πάρτι είναι ανοιχτό προς τα παιδιά τους βάζετε σε τόσο δύσκολη θέση που θα πρέπει είτε να κάνουν το πάρτι φιλικό προς αυτά στη στιγμή ή να σας πουν πως το πάρτι ΔΕΝ είναι ανοιχτό στα παιδιά, το οποίο, όσο ήρεμο και αν ήταν αρχικά αυτό το πάρτι, πλέον στα μάτια σας έχει μετατραπεί σε ένα όργιο με στρίπερς και μπόλικο αλκοόλ. Μην αναγκάζετε τους φίλους σας να στήσουν έναν ολόκληρο παιδότοπο για χάρη σας, και σε καμία περίπτωση μην τους αναγκάσετε να καλέσουν στρίπερς και να γεμίσουν την κάβα ως επάνω.
5. «Η ζωή μου δεν είχε νόημα πριν κάνω παιδιά!»
Με άλλα λόγια: Η ζωή μου ήταν ασήμαντη προτού κάνω παιδιά. Αλλιώς: Μια ζωή χωρίς παιδιά δεν έχει νόημα.
Κοιτάξτε, ξέρω πώς αισθάνεστε. Μερικές φορές φαίνεται πως όλες οι ανησυχίες και όλα τα άγχη που είχα προτού αποκτήσω παιδιά ήταν ασήμαντα. Καταλαβαίνω την ανάγκη σας να το δηλώσετε. Απλά μην το κάνετε. Η ζωή σας μπορεί να απέκτησε διαφορετικό σκοπό πλέον, αλλά η ζωής σας πριν από τα παιδιά αποτελεί ένα σημαντικό κομμάτι της δικής σας ιστορίας και οι άτεκνοι φίλοι σας αποτελούν ένα μέρος εκείνου του κομματιού. Μην ακυρώνετε αυτό το κομμάτι της ζωής σας όπως πολλοί πηδούν τον πρόλογο σε ένα βιβλίο που θέλουν πολύ να διαβάσουν. Θεωρώντας τα όσα έγιναν «πριν» απλά ως το προοίμιο στο να κάνετε παιδιά, όχι μόνο ακυρώνετε τους φίλους σας, υπονοείτε επίσης πως η δική τους ιστορία ζωής δεν έχει ξεκινήσει ακόμη.
Τέλος, αν έχετε κάνει ή πει οποιαδήποτε από τα παραπάνω, δεν υπάρχει λόγος να απολογείστε. Απλά σταματήστε να τα αναφέρετε. Η συγγνώμη τα κάνει χειρότερα. Προσπάθησα να απολογηθώ για ένα από αυτά και απλά τα έκανα χειρότερα. Βγήκε κάπως σαν να έλεγα «Ω, μικρό μου, ευαίσθητο, άτεκνο λουλουδάκι. Λυπάμαι που ήμουν τόσο απορροφημένος στον ρόλο του γονιού που σε παραμελούσα και ακύρωνα τη φιλία μας. Σε παρακαλώ συγχώρεσέ με.»
Δεν χρειαζόταν καμία συγγνώμη. Δεν πλήγωσα κανέναν, απλά τους ενόχλησα. Το να με συγχωρέσουν θα ήταν σα να συγχωρούσαν μια μύγα που κάθισε στον ώμο τους. Γι’ αυτό λοιπόν θα προσπαθήσω να σκέφτομαι τα πράγματα που λέω, να είμαι καλύτερος φίλος και όχι μύγα.
Γεια σας !!! Εχω 6 παιδιά ότι σχολιάζεται και λέτε συμπεριλαμβάνει ότι κάποιος έχει τόσα παιδιά? Είμαι Υπεύθυνος στο Υπουργείο υγείας ξέρετε τι συζητάμε και κάνουμε συμβούλια στο υπουργείο? Το ότι οι γονείς είναι ανεύθυνοι ειδικά στα Βόρεια προάστια που μένω,και εγω με την γυναίκα μου.... Στα καλύτερα σπίτια υπάρχει διαφθορά πρέπει οι γονείς να,γίνουν,πιο υπεύθυνοι.... Δν γίνεται να αφήνουν όλη την ημέρα τα παιδιά στ,σπίτι και μόλις,γυρνάνε να,τα χτυπούν για να ξεσπούν (πχ επειδή δν είχαν λεφτά)..... Αυτό είναι έγκλημα και ναι τα σκυλιά είναι μικρά μέλη,της οικογένειας είναι ανθρωπάκια μικροσκοπικά που γεμίζουν την ζωή κάθε ανθρώπου ξεχωριστά αν κάποιος σκέφτεται και λειτουργεί με ραδιουργία κατά του σκυλιού που σου γεμίζει την ζωή.... Παρακαλώ σχολιαστε....* Υ.Γ= Τα παιδιά πρέπει,να μαθενουν να έχουν όρια... Όχι συγνώμη για την έκφραση να χλαπακιαζουν ότι βρουν γλυκα κλπ αηδίες που χαλάνε την Υγεία τους....
Έκανα λάθος πιο πάνω στο υπουργείο υγείας συζητάμε για την Υγεία των παιδιών.... Η νεολαία τώρα που κάνει παιδιά πρέπει να απευθύνεται σε ειδικούς όταν κάνουν παιδιά να παρουν καθοδήγηση για να μπορούν να είναι καλοί γονείς.... Κανένας γονιός δν είναι τέλειος.... Ούτε εγω ειμαι τλςιος γονιός αλλα προσπαθώ να ειμαι εντάξει απέναντι των παιδιών,μου.... Να έχουν αυτά που θέλουν με όριο φυσικά δν μπορούμε να τα έχουμε όλα και πάνω από όλα η υγεία.... Η Υγεία είναι πολύ σημαντικός παράγοντας.... Και πρέπει να την αξιοποιούμε με σωστό,τρόπο για να μπορούμε να έχουμε υγεία.... Κάντε τα πάντα για τα παιδιά σας εχω 5 παιδιά στο σπίτι 4 αγόρια 2 κορίτσια.... Ο Ευάγγελος,που πήρε και,το,όνομα μου είναι 25 χρονων τώρα έγινε 28 Δεκεμβριου 17 χρονων ο Βελισσάριος 15 χρονων ο Βαλέριος 14 αυτά ήταν τα μονακριβα αγόρια μου,κάνω τα αδύνατα δυνατά για να τα έχουν όλα .... Τα κορίτσια η Ευσεβία και η Δουκισα είναι δίδυμες 13 μισό .... Τα μονάκριβα παιδιά μου .... Χαλι να γίνω να με πατήσουν....
Έχω σχέση πολλά χρόνια, δεν έχω παιδιά. Πρόσφατα πήγαμε σε φιλικό σπίτι που έχει παιδιά. Εκτός από εμάς είχαν έρθει 2-3 ακόμα ζευγάρια, όλα σε φάση παιδιού (έγκυες, νιόπαντροι). Όλοι οι υπόλοιποι έφεραν δώρα για τα παιδιά - εμείς σκάσαμε μούρη μ' ένα μπουκάλι ουίσκι. Μέχρι να κοιμηθούν τα παιδιά, ασχολούμασταν όλοι με τα παιδιά. Αφού κοιμήθηκαν τα παιδιά, ανοίξαμε το Jura και συζητούσαμε για θέματα που δεν είχαν καμία σχέση με παιδιά. Αν περνούσα όλο το απόγευμα να μιλάω για παιδιά, θα έκοβα φλέβα. Αν δεν έδινα καμία σημασία στα παιδιά όσο έπαιζαν δίπλα μου, θα ήμουν μια γαϊδούρα πρώτου μεγέθους, επειδή πήγα εν γνώσει μου σ' ένα σπίτι με παιδιά. Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. Δεν έχετε αγιάσει επειδή κάνατε παιδιά, ούτε παίζει κανένας διαγωνισμός για το ποιος κουράζεται περισσότερο. Αντίστοιχα, εγώ δεν είμαι πιο γαμάτη επειδή έχω την πολυτέλεια να περάσω όλη την Κυριακή στο κρεβάτι με τον φίλο μου παραγγέλνοντας ντελίβερι. Ο καθένας κάνει τις επιλογές του, κι αν ο άλλος είναι φίλος σου, πρέπει να τις σεβαστείς και να τον στηρίξεις σ' αυτά που ο ίδιος θεωρεί δύσκολα - είτε έχει είτε δεν έχει παιδιά, είτε αφορούν είτε δεν αφορούν τα παιδιά. Κουλάρετε!
Εγώ λοιπόν νομίζω πως λίγο πολύ οι περισσότερες μανούλες είναι η προσωποποίηση του "Άλλος κανείς δεν γέννησε μόνο η Μαριώ το Γιάννη...". Να σημειώσω πως έχω ένα παιδί 2 χρονών και έχω και σκυλί. Ναι το σκυλί είναι ΣΑΝ παιδί μου. Αλλά από εκεί και πέρα το παιδί δεν με έχει μετατρέψει σε ένα εγωπαθές άτομο. Εννοείται πως αντιλαμβάνομαι πότε μπορώ και πότε δεν μπορώ να πάρω το παιδί μαζί μου. Έχω πάρει μαζί μου τη μικρή σε σπίτι άτεκνου ζευγαριού που όμως ήξερα πως θα είναι χαλαρά, αλλά έχω αφήσει και τη μικρή στη μαμά μου για να πάμε κάπου αλλού που δεν ήταν λογικό να έχω το παιδί. Και όχι όταν έρχεται η φίλη μου στο σπίτι θα της πω για το παιδί και θα μου πει τα γκομενικά της. Και θα έχουν την ίδια σημασία για μένα. Όχι δεν περιμένω από τη φίλη μου να με σκέπτεται χωρίς εγώ να τη σκέφτομαι... Α! Και ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ πως η ατάκα όταν θα κάνεις παιδιά θα .... θα πρέπει να σταματήσει γιατί μου έχει τύχει περίπτωση γυναίκας που είχε κάνει αφαίρεση και των δύο σαλπίγγων της και δεν μπορεί να κάνει παιδιά. Και της έχουν πει αυτή την ατάκα...
Όλα καλά αυτά. όταν εσύ δεν μιλάς (που έχεις παιδί),και δεν λες πόσο κουρασμένη είσαι αλλά σε προκαλεί η άλλη λέγοντας σου εε καλά τι σημαίνει ότι δεν μπορούσες να έρθεις; η να πας κομμωτήριο;και κρατιέμαι για να μην της πω ότι το παιδί δεν είναι σκυλί δεν μπορώ να το κλειδώσω μέσα στο σπίτι και να φύγω όπως κάνεις εσύ, η α γιατί ξύπνησες τόσο πρωί;;;;;μμμ συγνώμη ξέχασα να ρυθμίσω το παιδί μου να ξυπνήσει κατά της 11:00 αλλά και πάλι δεν μιλάω, επίσης χα χα χα θέλεις να ξέρεις μια εβδομάδα πιο πριν πιες μέρες δουλεύεις αν είναι δυνατόν!!!!! εκεί δεν άντεξα απάντησα. Ναι είμαι μάνα έχω ένα παιδί (για να δουλεύω πρέπει κάπου να το αφήσω όπως είπα πιο πάνω δεν γίνεται να ανοίξω την πόρτα και άπλα να φύγω) λοιπόν μην με κοιτάζεται σαν να είμαι εξωγήινος!!!!! αυτά για τους ανθρώπους που δεν σκέφτονται πριν μιλήσουν όχι για τους άτεκνους. (ξέρω άτεκνους που με καταλαβαίνουν χωρίς να χρειαστεί να τους εξηγήσω η να πω κάτι)
Ω! Ξέχασα να συμπληρώσω! Ευτυχώς που δεν ήμουν μύγα για τους φίλους μου!!!! Όχι τίποτα άλλο, δεν αναγκάστηκα να κάνω χειρότερα τα πραγματα ζητώντας συγνώμη! χεχεχε
Λες και ζω σε άλλον πλανήτη! Το "χωρίς παιδιά" δεν είναι προσβολή, είναι ενημέρωση και μάλιστα απαραίτητη. Μεταξύ φίλων, τουλάχιστον, απλά δεν είναι δυνατόν να υπάρξει παρεξήγηση. Όταν εμείς, χωρίς παιδιά, καλούσαμε στο σπίτι και τους ελάχιστους-τότε-φίλους που είχαν παιδί ενημερώναμε. Ακόμη και τώρα που 9 στους 10 έχουμε παιδιά, ενημερώνουμε αν η συγκέντρωση είναι μετά ή άνευ τέκνων. Όσο για το τελευταίο -δεν είχε η ζωή μου νόημα χωρίς παιδιά- είναι βαρύγδουπο. Αν ο άλλος το εννοεί, προκαλεί οίκτο. Δεν είναι κάτι που λες εύκολα, ούτε στον καθένα, αν έχεις αυτοεκτίμηση. Σε γενικές γραμμές, είναι λυπηρό να προσπαθείς σαν μητέρα που είσαι να δείξεις πόσο σπουδαία και γεμάτη είναι η ζωή σου τώρα που έχεις παιδιά. Για εμένα, όσες το κάνουν έχουν θεματάκια κι είναι και καταπιεστικές. Συμβαίνει και μεταξύ μαμάδων, π.χ.: δεν έχεις ιδέα τί κούραση είναι να έχεις 3 παιδιά ΕΣΥ που έχεις μόνο ένα. Εγώ που το ένα που το άλλο που δεν μπορώ ούτε τουαλέτα να πάω με την ησυχία μου που τα παιδιά μου είναι ζωή μου, που δεν έχω ζωή πια, κτλ κτλ κτλ. (Εν τω μεταξύ, σπαράζω με το δράμα της κυρίας Τζένης από πάνω. Από τη μία η ιερότητα των οικογενειακών ημερών της, από την άλλη οι "άτεκνες νοικοκυρές" που θέλουν να τη χωρίσουν απ΄την οικογένειά της...)
Δεν είναι φοβερό??? Ζω ένα δράμα!!!! Δεν με καλούσαν όταν είχα μικρά τα παιδιά οπότε δεν έμπαινε κανείς σ αυτήν την διαδικασία "παιδιά-χωρίς παιδιά". Τώρα που είναι στην εφηβεία απλά θέλω να είμαστε μαζί γιατί... σου έρχονται οι σκέψεις "για πόσο ακόμα θα θέλουν την παρέα μας?"
Πολύ εύστοχο! Συμφωνώ μ´οσα εγραψες κ να τονίσω πως το "πριν κάνω παιδιά η ζωή μου δεν είχε νόημα" ακόμα κ σε μένα που έχω παιδί ακούγεται τόσο άσχημο... Συγνώμη αλλά η δική μου ζωή είχε κ παραειχε νόημα, πολλές φορές μου λείπει κ την νοσταλγώ γλυκά! Όσοι το εννοούν κ δεν το λένε μόνο κ μόνο για να πουν μια βλακεία απλα τους λυπάμαι...
Ωραιο αρθρο!Κριμα που μερικες δεν το καταλαβαν.....
Σε μερικα συμφωνω, σε μερικα οχι αλλα ο καθενας εχει τις αποψεις τους.... και φυσικα αλλαζει η ζωη σου οταν αποκτας παιδι και ξαναλλαζει οταν τα παιδια αυξανοντε, πριν ειχες μονο τον εαυτο σου, αντε και του συντροφου σου, μετα εχεις και αλλο ενα ατομο το οποιο στηριζεται εξ ολοκληρου απο σενα και οκ να χεις βοηθεια απο τριτα ατομα, αν δεν εχεις ειναι το θεμα... η προσωπικη σου ζωη και ο ελευθερος σου χρονος περιοριζοντε για να μην πω, πια πρωτα ειναι ολα τα αλλα και τελευταια εσυ... και φυσικα το παιδι δεν μοιαζει με το σκυλο κι ας λενε ''παιδι και σκυλι οπως τα μαθεις'' κατι που με βρησκει συμφωνη... δεν ειναι και τοσο ευκολο να μεγαλωνεις παιδια, κανενας δεν γεννηθηκε ξεροντας πως να ''μεγαλωσει παιδι'' και εμεις οι μαμαδες κανουμε λαθη και μαθαινουμε μεσα απο αυτα μαζι με τα παιδια μας και οσο κοινοτυπο κι αν ακουγεται.... ναι οταν κανεις παιδι, με το καλο να ερθει εκεινη η ωρα αλλα οταν κανεις παιδι καταλαβαινεις τι εστι, εγω και η καθε μανα υπηρξαμε ελευθερες και ξερουμε τι σημαινει ατεκνη και ολα αυτα που παρουσιαζει στο δημοσιευμα αλλα ξερουμε και τι σημαινει μαμα, νομιζω και δεν ειναι παραλογο αυτο που λεω, αλλο αν δεν αρεσει, μονο αν βρεθεις σε αυτην την θεση καταλαβαινεις πολλα που τωρα σαν ατεκνη σου κακοφαινεται να τα ακους (μιλω γενικα και σε κανεναν προσωπικα)..... οσο για τα παρτυ που λεει αυτο δεν το καταλαβα, εγω ποτε δεν ρωτησα κανεναν αν θα παρω και το παιδι μαζι, οταν καποιος με καλει καπου εννοειται πως μαζι με μενα παει και η οικογενεια μου μαζι, το αν θα παρω παιδι μαζι ή οχι θα ειναι απο δικη μου επιλογη και μονο, αλλιως να μην με καλουν βαζοντας ορους..... και ενα τελευταιο.... σε πολλες φασεις της ζωης μας ξεκαθαριζουν και τα ατομα που θα ειναι στην ζωη μας, εεεεεεεεεεε μια τετοια φαση ειναι και η οικογενεια, οταν κανεις οικογενεια ξεκαραθαριζουν για αλλη μια φορα ποιοι θα ειναι στην ζωη σου, ειτε καποιος εχει παιδι/α ειτε οχι.. γιατι εκει που εισαι ημουνα και εκει που ειμαι θα ρθεις (πρωτα ο θεος) !!
Ναι, κάποιοι το λένε έλα χωρίς το παιδί. Το λένε λίγο πιο κομψά, αλλά το λένε. Επίσης σε γάμο μπορεί να σου τύχει. Μερικοί δεν καλούν "Οικογένεια Τάδε", αλλά "Κύριο και κυρία Τάδε". Αυτό με το γάμο το καταλαβαίνω 100% γιατί είναι πολλά τα έξοδα. Το άλλο δεν μου είναι κι εμένα πολύ ευκολόπεπτο (και δε μιλάω να πας σε πάρτυ με παιδιά - εκεί ούτως ή άλλως δε με καλούν πια αλλά και να με καλούσαν δύσκολα θα πήγαινα - αλλά σε ένα τραπέζι). Είμαι σε φάση που ακόμη προσπαθώ να το καταλάβω. Την πρώτη φορά με έπιασαν στον ύπνο. Από τότε όποτε με καλούν λέω "αν βρω να αφήσω τα παιδιά ευχαρίστως θα έρθω". Αν ο άλλος δε μου πει από μόνος του φέρε και τα παιδιά, απλά δεν πάω. Για να μην έχουμε παρεξηγήσεις ούτε από τη μία, ούτε από την άλλη πλευρά.
ασχετα με την γνωμη μου για το κειμενο ιδιαιτερη εντυπωση μου εκανε η ψυχραιμια κ ο πολιτισμος του Thomas που ,αν κ χωρις παιδια ακομα ,απανταει ηρεμα κ χωρις ειρωνειες στην...θιγμενη ελληνιδα μανα!!!Συγχαρητηρια
Ωχού με τον πόλεμο άτεκνες και με παιδιά!! Συγνώμη, αλλά έχω και παιδιά και σκυλάκι. Πρέπει να είσαι τουλάχιστον ηλίθια αν δεν καταλαβαίνεις τί θα πει ότι το σκυλί είναι ΣΑΝ παιδί μου. Ναι, δεν είναι παιδί μου, αλλά μιας και το μεγάλωσα και το φροντίζω και το αγαπάω και έχω καλή σχέση μαζί του, είμαι σαν μαμά του και είναι σαν παιδί μου. Ποιος δηλαδή δεν το καταλαβαίνει αυτό???? Και προς τους άτεκνους φίλους και συγγενείς, ΜΗΝ ΜΕ ΞΑΝΑΚΑΛΕΣΕΤΕ ΠΑΡΑΜΟΝΗ Ή ΑΝΗΜΕΡΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΧΩΡΙΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ!!! Για ακόμα μία φορά ΘΑ ΑΡΝΗΘΩ! Δεν βαρεθήκατε να το κάνετε???? Οι μέρες είναι ιερές για την οικογένεια και εννοείται πώς θα θεωρήσω ότι είσαι γαϊδούρα άτεκνη νοικοκυρά που θέλεις να με χωρίσεις με την οικογένεια μου ή αλλιώς ότι ξεμπέρδεψες με την υποχρέωση να με καλέσεις αφού ξέρεις ότι δεν έρθω. Οποιοδήποτε άλλο σ/κ τα λέμε και χωρίς την βαβούρα των παδιών ;) ΥΓ. Υποθέτω ότι θα με δικαιολογείς τώρα που τα παιδιά μου μεγάλωσαν και δεν έχω καμιά όρεξη να έρχεσαι στο σπίτι μου με τα δικά σου παιδια όταν σε καλώ, γιατί δεν αντέχω τις γκρίνιες, τις φωνές και όπως και να το κάνουμε... ξεπαίδιασα... δεν έχω τον παιδότοπο στο υπόγειό μου!!!!
Ακριβώς! Θέα.
Ως προς το ΥΓ. θα έλεγα ότι είσαι πολύ άδικη με τη φίλη σου Τζένη. Ναι μεν εκείνη όντας χωρίς παιδιά ήθελε να σε καλέσει στις γιορτές μόνη σου (ΟΚ δεν το καταλάβαινε τότε ή όπως λες κι εσύ απλά έβγαζε την υποχρέωση. Εεεε, και; Τι πειράζει;) Αλλά το βρίσκω άδικο να μην τη θες τώρα εσύ στο σπίτι σου με τα παιδιά της (που πλέον έχει) επειδή εσένα μεγάλωσαν, ξεπαίδιασες όπως λες, γιατί δεν αντέχεις τις γκρίνιες, τις φωνές κλπ!!!! Το ίδιο θα πεις και στα παιδιά σου όταν θα θέλουν να έρχονται με τα εγγόνια τους; Ή εκεί αλλάζει το πράγμα;
Εννοείται πως εκεί αλλάζει το πράγμα! ;) Σε περίπτωση που δεν το κατάλαβες... όλες οι φίλες μου με δεχθήκανε στο σπίτι τους με τα παιδιά μου και το ίδιο θα κάνω κι εγώ! Οι συγγενείς κι εκείνες που επέλεξαν να μην με καλούν επειδή είχα παιδιά ή να με καλούν χωρίς αυτά... υποθέτω ότι το βρίσκουν απόλυτα φυσιολογικό να ακολουθήσω τον δρόμο που χάραξαν!!! Δεν καταλαβαίνω την αδικία... Το κείμενο δικαιολογούσε όλους τους άτεκνους που δεν είχαν παιδότοπο στο υπόγειο του σπιτιού τους... ε ούτε κι εγώ έχω τώρα! όσο για το αν πειράζει... ΝΑΙ ΜΕ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΘΑ ΑΦΗΣΩ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΩ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ. Οταν μου το έκαναν καλά ήταν, αλλά τώρα να μην το κάνω εγώ, γιατί... τί πειράζει???
Παρόλο που έχω νιώσει την ανάγκη να πω (ή έχω πει) σχεδόν όλα αυτά σε άτεκνους φίλους μου, το μετανιώνω φυσικά και θα συμφωνήσω με τον κ. Kinnear απόλυτα, σε όλα εκτός από ένα: την κόπωση! Η κόπωση του σκληρά εργαζόμενου γονέα, ιδίως τα πρώτα χρόνια της ζωής του παιδιού του, μπορεί να συγκριθεί μόνο με πολύ λίγα κουραστικά πράγματα! Και όσο σκληρότερα και να εργάζεται ένας άτεκνος άνθρωπος, αποκλείεται να είναι εξίσου κουρασμένος/μπουχτισμένος με έναν άϋπνο-χιλιοταλαίπωρο-που μόλις μπει σπίτι του από τη δουλειά αρχίζει το κυνήγι του μωρού που μόλις περπάτησε-άνθρωπο!!! Άλλο να γυρνάς από τη δουλειά και να αράζεις καναπέ-τηλεόραση και άλλο να γυρνάς από τη δουλειά και πριν προλάβεις να βάλεις παντόφλες να αρχίζεις το κυνήγι του μωρού ταυτόχρονα με μαγείρεμα, σιδέρωμα, ξεσκάτισμα, σφουγγάρισμα, παιχνίδι, μπανιάρισμα, συμμάζεμα κ.ο.κ. μέχρι το μαύρο μεσάνυχτο! Γιατί ο non-parent έχει το option να μη μαγειρέψει και να παραγγείλει σουβλάκια, ενώ εγώ δεν μπορώ να ταΐσω delivery πίτσα το μωρό οπότε θα πρέπει οπωσδήποτε να μαγειρέψω για την επόμενη μέρα. Ο non-parent μπορεί να αφήσει και δυο βρακιά ασιδέρωτα ή να βάλει σίδερο το ΣΚ που θα είναι πιο χαλαρός. Εγώ δεν μπορώ να αφήσω ασιδέρωτα τα βουνά από ρούχα και κυρίως τα βρακάκια της μικρής μου που μόλις ολοκλήρωσε το potty training και ενίοτε κατουριέται ή χέζεται κατά λάθος πάνω της. Και το ΣΚ που είμαι πιο... «χαλαρή» σιδερώνω όλα τα υπόλοιπα!!! Ο non-parent μπορεί να αφήσει το σφουγγάρισμα και τις καθαριότητες για το ΣΚ. Εγώ δεν μπορώ γιατί το μωρό ενίοτε γλύφει κυριολεκτικά τα πατώματα και πρέπει να είναι όσο γίνεται πιο καθαρά! Οπότε ένα σκούπινγκ-σφουγκάρινγκ γίνεται σε καθημερινή βάση λίγο πριν παμε για ύπνο για να είναι καθαρό το πάτωμα την επόμενη μέρα! O non-parent μπορεί να πάει να κοιμηθεί ότι ώρα κάνει κέφι ή ότι ώρα νυστάξει. Εγώ, νυστάζω δε νυστάζω, πρέπει πρώτα να κάνω όοοολες τις δουλειές, μετά να κάνω μπάνιο το μωρό, να του δώσω γάλα, να του διαβάσω παραμύθι και να το κοιμίσω (κι αν δεν συνεργάζεται όλα αυτά γίνονται με πάρα μα πάρα πολύ κόπο) και αφού τελειώσω και τις υπόλοιπες δουλειές μου και το μαγείρεμα τότε μπορώ να ξαπλώσω το πονεμένο μου κορμάκι (συνήθως γύρω στη 1 τη νύχτα)! O non-parent δεν θα ξυπνήσει μέσα στη νύχτα από τα ουρλιαχτά του μωρού που πεινάει-είδε εφιάλτη-κατουρήθηκε πάνω του-θέλει τη μαμά του-θέλει τον μπαμπά του-θέλει γάλα-θέλει να παίξει-δεν ξέρει τι θέλει!!! Εμένα πάλι σίγουρα θα διακοπεί ο ύπνος μου τουλάχιστον μία φορά από έναν ή περισσότερους λόγους. Το χειρότερό μου είναι που εκεί που είμαι στον 8ο ύπνο να τρώω στη μούρη ένα αρκούδι και να πετάγομαι από την γλυκιά λατρεμένη φωνούλα της που λεει: «μανούλα κάνε πιο κει γιατί θέλω να κοιμηθούμε μαζί»! Και από κει και πέρα αν ξυπνήσω σαν 8 καλλιγραφία θα είμαι τυχερή! Και αυτό είναι η καλή version! Εν γένει ο non-parent έχει ΠΟΛΥ περισσότερο χρόνο για τον εαυτό του, για να χαλαρώσει και να κάνει ότι θέλει όταν το θέλει, και μπορεί να αφήσει πράγματα για λίγο αργότερα. Ενώ εγώ ως γονέας τρέχω και δε φτάνω από το άσπρο ξημέρωμα μέχρι το μαύρο μεσάνυχτο και όχι απλά δεν έχω χρόνο για τον εαυτό μου, αλλά πολλές φορές ούτε στην τουαλέτα να κάνω τσίσα μόνη μου δεν μπορώ να πάω!!!! Αυτό για μένα είναι 100000 φορές μεγαλύτερη κούραση, σωματική και ψυχική! Τουλάχιστον στον δικό μου κύκλο που οι φίλοι μου κάνουν όλοι δουλειά γραφείου, δεν πρόκειται με τίποτα να με πείσει κάποιος ότι είναι κουρασμένος, τόσο που να δικαιολογείται να μου γκρινιάζει 20 λεπτά στο τηλέφωνο γι' αυτό (ΕΜΕΝΑ.. που δεν ξεκίνησα εγώ την συζήτηση ούτε και εγώ παραπονέθηκα.. εγώ το έχω επιλέξει να είμαι έτσι...)! Όση κατανόηση και να προσπαθήσω να δείξω μου είναι αδύνατο να το ανεχτώ αυτό! Ναι, ΟΚ συμφωνώ ότι δεν είναι διαγωνισμός, obviously. Αλλά όταν είσαι στη φάση που σου περιγράφω παραπάνω και σε παίρνει ο άλλος από τον χαλαρό του καναπέ και σου λεει πόσο κουράζεται στη δουλειά... εεεεε give me a break ντε!!!!!
Ιωάννα θα συμφωνήσω μαζί σου, αλλά θα θέλα να σε ρωτήσω κάτι. Που είναι το κακό αν μια πολύ καλή σου φίλη (που μπορεί να μην έχει παιδί/α) σου λέει στο τηλέφωνο ότι κουράστηκε στην δουλεία; Το ότι σου λέει ότι κουράστηκε στην δουλεία της δεν σημαίνει κ δεν υπονοεί ότι εσύ δεν είσαι κουρασμένη! Απλώς σου λέει οτι κουράστηκε. Τώρα εντάξει αν σου λέει κ προσπαθεί να σου αποδείξει ότι αυτή κουράζεται πιο πολύ από εσένα, ναι τότε έχεις απόλυτο δίκιο. Αλλιώς νομίζω ότι δεν χρειάζεται να τρελαίνεσαι.
Ρε συ Ιωαννα σε εχω διαβασει σε πολλα σχολια. Γιατι τοσο πολυ Αγγλικο??? Ελεος... Σε ελληνικο blog γραφεις...
Είμαι μισή Αγγλίδα. Είναι σαν μητρική.. Σόρυ.
Όχι σαν, είναι η μητρική σου!! ΟΚ η 2η μητρική σου!
Με βασικούς κανόνες ευγένειας έχει να κάνει το κείμενο και συμφωνώ μαζί του!! Πριν αποκτήσω οικογένεια πέρασα διάφορα στάδια της ζωής και ζώντας κάθε ένα από αυτά φρόντιζα να κρατώ κάποιους ανθρώπους που μου ταίριαζαν περισσότερο. Τους φίλους και τις φίλες μου. Μαζί με αυτούς μεγάλωσα, σπούδασα, ταξίδεψα, διασκέδασα, φιλοσόφησα και κάθε ένας μας ξεχωριστά κάναμε τις επιλογές μας. Μιας και πρόσφατα αποφάσισα να γίνω μητέρα (όχι από αυτές της "στοργής και proderm") ποτέ δεν θεώρησα μειονέκτημα το ότι κάποιες από τις φίλες μου δεν έχουν ακόμα παιδιά. Δεν έγινα ξαφνικά "γκουρού της μητρότητας" - κάθε μέρα μαθαίνω δίπλα στο παιδί μου. Δεν πέρασε καν από το μυαλό μου ότι είναι υποχρέωσή των φίλων μου το να συνεισφέρουν στην φροντίδα του δικού μου παιδιού. Οι φιλενάδες μου είναι διακριτικά παρούσες και πάντα με αγάπη στην νέα καθημερινότητά μου κι εγώ φροντίζω να είμαι διακριτικά παρούσα στις ζωές τους. Η σωστή δόση είναι πάντα η ισορροπημένη δόση. Οι υποχρεώσεις δημιουργούνται από τους ανθρώπους και είναι καθαρά ψυχαναγκαστικές καταστάσεις. Το "πρέπει" είναι τρίτου ενικού προσώπου, δεν υπάρχει "πρέπω"( στην Ελληνική γλώσσα τουλάχιστον)!!! Οι φίλοι μας είναι ο καθρέφτης του εαυτού μας και τους αγαπάμε σεβόμενοι τη ζωή τους, τις ιδιαιτερότητές τους και τα πιστεύω τους. Όταν φτάνουμε σε σημείο να χρησιμοποιούμε λόγια για να τους πικράνουμε ή πιανόμαστε από τα δικά τους λόγια ή έργα για να θυμώσουμε, χωρίς προηγουμένως να το συζητήσουμε μαζί του τότε ίσως απλά να συμβαίνει ένα από τα εξής δύο: ή δεν υφίσταται πραγματική ανιδιοτελής φιλία, ή κάτι μας ενοχλεί στη ζωή μας κι αντί να το εντοπίσουμε και να το διορθώσουμε ψάχνουμε να βρούμε ατοπήματα στις ζωές των άλλων. Φιλικά και πάντα χαμογελώντας αισιόδοξα, Εβελίνα Σημ. Την φροντίδα της δέκα μηνών κόρη μας Ρεβέκκας (βλ. http://www.eimaimama.gr/2012/09/to-shower-party-gia-ti-revecca.html) την έχουμε αναλάβει εξ' ολοκλήρου κι αμετανόητα από την πρώτη στιγμή ο σύζυγός μου και εγώ, χωρίς καμία βοήθεια-παρέμβαση από κάθε είδους παπουδογιαγιαδο-θειαδο-συμπεθερο-γειτονισσο-νταντάδες κοκ.
Εχετε δικαιο, καπου πρεπει να γινει ο συμβιβασμος και να γινει 50/50, εγω ειμαι στα ορια μου , την δουλεια μου την χανω σιγα σιγα και ο καποιος που θα μου προσεξει την μικρη ειναι η μητερα μου, εφοσον εχω δουλεια και αυτο σαββατοκυριακο, μπαμπας δεν παιζει στο τοπιο,ασε που και οταν ηταν σπιτι ηταν σαν να μην υπηρχε. Δεν ζηλευω προς θεου και χαιρομαι που η φιλη μου περναει ομορφα, αλλα ειναι τοσο ζορικα, και τοσο καθημερηνα...καμια φορα θελω μονοπολιο και δεν τρεπομαι να το πω γιατι νιωθω ΤΩΡΑ τα δυσκολα, πριν δεν ηταν. Ειναι ευχαριστο να χαθω στην συζητηση της φιλης μου με τα ψιλοπροβληματακια και τα διαφορα αλλα χρειζεται και η αντιστηχη ενεργεια. Νιωθω λες και ειναι φυλακη και με περνουν τηλεφωνο να μου πουν για την ελευθερια, Την φιλη μου την αγαπαω σαν αδερφη και ξερω σε ενα μακρινο μελλλον οτι φαση ειναι, θα στρωσουν τα πραγματα και θα ξαναβρεθουμε, οχι οπως πριν αλλα λιγο διαφορετικα. Παντως δεν ειμαι η μαμα που θα ασχολιθει με τα μπιμπερο και τα κακακια του μωρου σε συζητησεις με την φιλη μου. Σημερα θα παμε μπανιο ολοι μαζι εγω μωρακι και φιλη , ειμαστε ετοιμες για τρεξιμο και γελια, να που το 50/50 καπου ερχεται. Θελω και γω να ειμαι παρων στη ζωη της και μου λειπει τρελα! Νελη εισαι καλη φιλη , που ασχολισε με ολα αυτα και μπενεις και στην φαση κατανοησης του μωρου, εισαι σε μπλοκ για μαμαδες αυτο λεει πολλα!!!Εχεις δικαιο, αλλα αλλαζει η ζωη ΤΟΣΟ πολυ που χανεσαι... Ευχαριστω παντος για το ταρακουνιμα. Φιλια πολλα σε ολους που εχουν φιλους με μωρα και δεν τους παρατανε!!!!!!!
Να σε ρωτήσω κάτι Μυρσίνη? Γιατί πρέπει εμείς οι ατεκνες να κατανοούμε πάντα εσάς τις μητέρες κ εσείς καθόλου εμάς? Δηλαδή το θεωρείς δίκαιο κ ευγενικό? Δεν θα μπορούσε αυτή η κατανόηση να μοιραστεί κάπως? 50-50? Να κατανοούμε εμείς εσάς κ εσείς εμάς! Γιατί μονο η μια μεριά κ κυρίως η δικιά μας? Σόρι αλλά έχω βαρεθεί να σας κατανοώ συνέχεια! Κουράστηκα! Έχω βαρεθεί να ακούω για το πιο μπιμπερό είναι το πιο βολικό, ποιο μπαμπερ έχει καλύτερη απορροφητικότητα, πόσο βρωμερά είναι τα κακά των μωρών κ τι χρώμα έχουν, πόσες φορές την ημέρα ξερνάει το γάλα του, πόσες φορές ξυπνά το βράδυ, ποία φόρμουλα είναι η καλύτερη, κλπ κλπ κλπ Δηλαδή για 5 λεπτά, μόνο για 5 λεπτά, δεν μπορείτε να συζητήσετε για κάτι άλλο? Είναι πολύ κουραστικό όταν έχω κάτι σημαντικό να σας πω κ εσείς να μονοπωλειτε την συζήτηση κ να έχετε απαίτηση εμείς να σας ακούμε κ να μιλάμε μόνο για τα δικά σας θέματα, να ενδιαφερόμαστε μόνο για αυτά, σαν εμείς να μην υπάρχουμε! Για 5' ενδιαφερσου σου για εμένα, έστω άκουσε με! Δεν σου ζητώ πολλά κ ούτε ζητώ πίσω την παλιά μου φίλη, αυτήν που κάναμε τρελά γλέντια στα μπαρ κ τα πίναμε ως το πρωί! Απλώς σου ζητώ να με ακούσεις. Μπορεί αυτό που έχω να σου πω να μην είναι τόσο σημαντικό για εσένα, αλλά είναι για εμένα κ εγώ κάποτε ήμουν η φίλη σου, αυτή που κάποτε μοιραζοσουν τα πάντα, τα πιο ένοχα σου μυστικά! Θέλω να με ακούσεις, όπως σε ακούω κ εγώ τόσο καιρό, να μου πεις κάτι!Καθε φορά που θα βρεθούμε κάθομαι κ σας ακούω, ρωτάω κ ενδιαφέρομαι κ απο μόνη μου, προσφέρω την βοήθεια μου, συμφωνώ μαζί σας ακόμα κ αν διαφωνώ, πχ μαμά: "δεν της βγάζω το ζακετακι,γιατί έχει ιδρώσει κ το a/c είναι ανοικτό κ θα κρυώσει", σόρι βρε μαμά αλλά γιατί δεν σκέφτηκες ότι το παιδί μπορει να έχει ιδρώσει λόγο ζέστης ή επειδή του φοράς ζεστή ζακέτα σε εσωτερικό χώρο, Μάιο μήνα, σκέφτηκες να κλείσεις το a/c? Η δικιά σας ανταπόδοση σε αυτά που σας δίνω ποία είναι? Το σνομπαρισμα? Η ειρωνεία? Η έλλειψη ενδιαφέροντος? Η έλλειψη σεβασμού? Η έλλειψη ευγένειας, έστω κ της τυπικής? Μαμάδες σέβομαι απόλυτα ότι η ζωή σας έχει αλλάξει, οπως κ οι προτεραιότητες σας, αλλά μην μας υποτιμάτε κ μην υποβαθμίζετε τις δικές μας ανάγκες. Ξέρω οτι κ η δικιά μου ζωή θα αλλάξει, οπως κ οι προτεραιότητες μου όταν αποκτήσω παιδιά, αλλά παρακαλώ πολύ την τότε ατεκνη φίλη μου αν με δει να μεταμορφωνομαι σε μια απο αυτές τις μητέρες που περιγράφω τώρα, να έρθει να μου δώσει μια σφαλιάρα να συνέλθω! Όπως κάνω εγώ τώρα σε εσάς!
Όντως έχεις δίκιο από τη μεριά σου. Δεν το σκεφτομαστε... Χρείαζεται ένα ταρακούνημα καμια φορά...
5 πραγματα που δεν πρεπει να λενε οσοι ΔΕΝ εχουν παιδια σε εκεινους που εχουν 1. καλα, ολη μερα ετσι την περνας (με πανες γαλατα και ξερατα?) απαντηση: οχι, το μισαωρο που κοιμουνται προλαβαινω και μαγειρευω 2. ποτε θα παμε για clubbing?? απαντηση: οταν θα κοιμαται 8ωρο σερι 3. πηγα για 10 μερες στο παρισι με τον αντρα μου και ηταν τελεια! απαντηση: χθες πηγα σουπερμαρκετ μονη μου!!!! 4. αχ! ολη μερα στο γυμναστηριο ξεθεωθηκα απαντηση: ολη μερα στην παιδικη χαρα ξεθεωθηκα 5. χθες εκανα σεξ με τον Τακη και μας ακουσε το τετραγωνο... απαντηση: χθες εκανα σεξ με τον Κωστα και με το ζορι με ακουγε εκεινος και λοιπα....
effie με λίγα λόγια δεν σε ενδιαφέρει τι κάνει η φίλη σου? πως περνάει κλπ κλπ κλπ Ή ζηλεύεις! κ επειδή ζηλεύεις δεν θες να ξέρεις αν αυτή περνάει καλύτερα από εσένα! μην σου πω καλύτερα ότι αν μπορούσες να την απαγορεύσεις να ξανά πάει στο Παρίσι ή να κάνει οτιδήποτε που θα 'θελες κ εσύ να κάνεις, θα το έκανες! οκ ναι σίγουρα μπορεί να υπάρχουν ατεκνες κοπέλες που να μην τους νοιάζει πως περνάτε εσείς οι μητέρες την ημέρα σας ή να μην μπορούν να σας καταλαβαίνουν ή κ να μην Θέλουν να σας καταλάβουν ή κ να μην μπορούν γιατί απλά δεν ξέρουν πως είναι να είσαι μητέρα ή κ να σας κάνουν χαζές ερωτήσεις. Αλλά υπάρχουμε κ εμείς που κ καταλαβαίνουμε/κατανοούμε κ που ενδιαφερόμαστε ειλικρινά για εσάς κ που ρωτάμε με ειλικρινές ενδιαφέρων για την ζωη σας, για την καθημερινότητα σας, για το παιδί κ που θέλουμε κ σας δίνουμε ένα χέρι βοηθείας κ που καθόμαστε απέναντι σας με υπομονή κ με χαμόγελο κ ακούμε οτι έχετε να μας πείτε κλπ κλπ Εμάς μην μας φερεστε έτσι! Δεν το αξίζουμε! Σε μια φιλία δίνουμε κ περνούμε το ίδιο! Έτσι λειτουργεί! Αυτό είναι το δίκαιο κ το σωστό! Δεν υπάρχει κανένας γραπτός ή αγραπτος νομος που λεει οτι οι μητέρες έχουν πάντα προτεραιότητα στην ζωή των άλλων!
πρεπει να εχεις πολλα θεματα με τις φιλες σου, γιατι δεν μπορεσες να καταλαβεις το χιουμορ που εκανα....ειναι δυνατον να ζηλευω τις φιλες μου??my god! τοτε δεν θα ηταν φιλες μου!!! απλα εγραψα κατι λαιτ και χιουμοριτστικο για αντιλογο..... το μονο που ηθελα να τονισω ειναι πως οσοι εχουν παιδια εχουν τις δικες τους αναγκες και προτεραιοτητες και οσοι δεν εχουν παιδια εχουν παλι τις δικες τους αναγκες και προτεραιοτητες...ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ αλλα παλι ειναι αναγκες!!!! get a life δες κανεναν επαγγελματια...ή απλα μιλα με τις φιλες σου!!!
Σορι αλλά εγώ δεν σε έβγαλα προβληματικιά!! (κ για να μην ανησυχείς κ στεναχωριέσαι, με τις φίλες μου είμαστε μια χαρά κ τα λέμε κανονικότατα!!) ΟΚ γράψε λάθος μου! Σορι γιαυτό!
κοπελα μου καλη μονο προβληματικια που δεν ειμαι...την ζωουλα μου οχι απλα την εζησα...την ξεζουμισα πριν γινω μανα....και πριν την οικονομικη κριση βεβαια και παρισι ετυχε να παω 3 φορες, τις 2 με τις φιλες μου και την 3η με τον αντρα μου και ουσα εγκυος στο 1ο, γι αυτο και το ανεφερα ως παραδειγμα .....τωρα τι δουλεια εχει μια κοπελα χωρις παιδια που κραζει αυτες που εχουν σε ενα σαιτ που λεγετε ''ειμαι μαμα''....??ειλικρινα...εαν σκοπευεις να γινεις καποτε μαμα πρεπει να εχεις και ανοιχτο μυαλο...γιατι ως γνωστον ''ο,τι κοροιδευεις το λουζεσαι''...παρτο ως φιλικη συμβουλη απο μια μαμα σε καποια που ισως καποτε να γινει μαμα.... α....και μια ακομα συμβουλη ''μην κρινεις ινα μην κριθεις'' καλημερα!!!
καλοοοοο
Συγνώμη βρε Effie αλλά εγώ πότε σε είπα εγώ προβληματικία; Εσύ στο πρώτο σου σχόλια έγραψες "get a life δες κανεναν επαγγελματια" για εμένα. Οπότε τι συμπέρασμα θες να βγάλω όταν μου λες να δω κάποιον επαγγελματία; Εγώ ποτέ δεν σε είπα έτσι κ ούτε καν το υπονόησα. Μην βάζεις λόγια στο στόμα μου. Τώρα τι κάνω εγώ εδώ σ' αυτό το site είναι δικό μου θέμα κ νομίζω ότι έχω κάθε δικαίωμα να είμαι. Πουθενά δεν γράφει η Ολίβια ότι απαγορεύονται οι γυναίκες χωρίς παιδιά να μπαίνουν στο site! Γράφω/απαντώ/σχολιάζω εκεί που με αναλογεί. Δεν κράζω κανέναν κ αν κράζω δεν το κάνω με κακία προς τα πρόσωπα σας, απλώς εκφράζω την διαφωνία μου. ΟΚ ίσως κάποιες φορές προτρέχω ή βγάζω λάθος συμπεράσματα ή είμαι πιο έντονη στον λόγο μου απ' ότι θα έπρεπε, αλλά ποτέ δεν το κάνω με κακία, αγένεια κ ασέβεια, τουλάχιστον όχι επίτηδες! Όπως κ όταν το κάνω κ το καταλαβαίνω δεν κρύβομαι πίσω από το μικρό μου δαχτυλάκι ή από την οθόνη κ δεν ντρέπομαι να ζητήσω συγνώμη, όπως έκανα κ μαζί σου. Την εννοούσα την συγνωμή. Τώρα αν εσύ θέλεις να την δεχτείς είναι δικό σου θέμα. Συμφωνώ με αυτό που έγραψες "ότι κοροιδεύεις το λούζεσαι" κ το έχω γράψει κ εγώ αυτό (ή καπως έτσι τέλος πάντων) για τον εαυτό μου πολλές φορές. Σίγουρα κ εγώ όταν θα γίνω μάνα θα κάνω λάθη ή κάποια πράγματα που βλέπω τώρα σε μητέρες κ δεν με αρέσουν αλλά ένας λόγος για τον οποίο τα γράφω όλα αυτά είναι για να τα ακούω κ εγώ η ίδια κ να μπορώ αργότερα να ανατρέχω σ' αυτά!! Κ τελευταίο πως σου έδωσα εγώ την εντύπωση ότι είχα (έχω) πρόβλημα που με έκρινες; Όταν γράφεις σε ένα site πρέπει να ξέρεις ότι εκείνη την στιγμή κρίνεσαι από εκατοντάδες ανθρώπους κ να είσαι έτοιμη γι' αυτό. Αν δεν ήθελα να κριθώ δεν θα σχολίαζα καθόλου! Την περιμένω την κρίση σας γιατί έτσι μαθαίνω κ νομίζω ότι αυτό θα έπρεπε να ισχύει για όλους μας!
Καλο!!!
Συμφωνώ απόλυτα με το άρθρο! Πραγματικα, οι περισσότεροι νέοι γονείς μεταλλασσονται εντελώς χωρίς να το συνειδητοποιούν η να το παραδέχονται και πράττουν θεωρώντας οτι μόνο εκείνοι (έχοντας παιδιά) κουράζονται και προσδοκούν οι φίλοι τους να έχουν τη διάθεση πάντα να τρέχουν γι'αυτους η να διατηρούν αδιάκοπο ενδιαφέρον για τα παιδιά τους. Τους αγαπάμε, κι αυτούς και τα παιδιά τους, αλλα είπαμε...ας μας κατανοήσουν κι αυτοί λιγάκι...αυτοί έκαναν το βήμα για παιδιά, όχι εμείς...όταν έρθει η ώρα θα το ζήσουμε, δε χρειάζεται να περιστρέφεται και η δική μας ζωή γύρω απο τα παιδιά επειδη οι αγαπημένοι μας φίλοι απέκτησαν! Οπότε λ.χ. προφανώς και τα πάρτυ που διοργανώνουν οι "ατεκνοι" φίλοι σας ΔΕΝ είναι για παιδιά...επειδη τυγχάνει να έχει κάποιος παιδιά δε σημαίνει οτι έχει προτεραιότητα στα πάντα.
Πολύ πικρόχολο το βρίσκω το άρθρο... Η ζωή θες δε θες, φέρνει συνέχεια αλλαγές και μια από τις μεγαλύτερες είναι το να κάνεις παιδιά. Αυτό που έμαθα εγώ, κάνοντας τα, είναι ότι οι αληθινές φιλίες, βρίσκουν τον τρόπο και επιβιώνουν. Κι αληθινή φιλία δεν είναι το να παρεξηγείται ο άλλος αν τον ρωτήσω αν μπορώ να φέρω το παιδί στο πάρτυ του! Αληθινή φιλία είναι να νοιάζεται για το που θα το αφήσω πριν με καλέσει και να με ρωτήσει αν μπορώ. Και ναι, κάποιες φορές, όλοι οι γονείς σχετικά με τα παιδιά μας είμαστε υπερβολικοί, κάνουμε σα χαζοί για κάθε τους βηματάκι στη ζωή, "πω πω με είπε μαμά", "περπάτησε!" και φαίνεται σα να γυρνάει ο κόσμος μας γύρω από αυτά και μόνο. Αλλά πως διαφέρει αυτό στο να κάθομαι και να ακούω τα γκομενικά του φίλου μου επί ώρες - ή να κάθομαι να του τα λέω αντίστοιχα? Αν πιανόμασταν από κάθε λέξη που μας λέει κάποιος, φίλους δεν θα είχαμε, τουλάχιστον αληθινούς. Η λέξη κλειδί, που ανέφερε και η Μυρσίνη, και για μένα είναι η κατανόηση...
Ναι η λέξη κλειδί είναι η κατανόηση, αλλά η Μυρσίνη απο τα λεγόμενα της θέλει η κατανόηση να έρχεται μόνο απο την μεριά των ατεκνων φίλων της προς αυτήν κ καθόλου το αντίθετο!
Την καταλαβαίνω όμως εν μέρει... με ένα παιδί 17 μηνών, λογικό αυτό που αναζητάει από τους φίλους να είναι βοήθεια. Για μας τα πράγματα ηρέμησαν όταν η μικρή μας πάτησε για τα καλά τα τρία, ως τότε, το ομολογώ, έβλεπα φίλο να μπαίνει στο σπίτι και ναι μεν με ενδιέφερε να ακούσω το τι κάνει με ότι εγκέφαλο μου είχε απομείνει, αλλά το τι χαρά έπαιρνα κάθε φορά που μου έλεγε κάποιος να την κρατήσει για λίγο... Όλοι περνάμε δύσκολες φάσεις, και το να μεγαλώνεις ένα παιδί, είναι από τις δυσκολότερες, όσο όμορφο κι αν είναι. Κι επειδή αυτό κρατάει αρκετά, ώσπου να "ξεπεταχτεί" το μωρό και να καταλαβαίνει ότι κι η μαμά κι ο μπαμπάς είναι άνθρωποι και θέλουν και να μιλήσουν και να δουν τους φίλους τους, και να βγουν μια βόλτα, εκεί φαίνονται οι αληθινοί φίλοι. Κάποια στιγμή καλυτερεύουν τα πράγματα, τουλάχιστον για μας έτσι είναι, και ξαναβρίσκονται οι ισορροπίες.
Eventually πρέπει ΟΛΟΙ να συνηδειτοποιήσουμε ότι οι μεν (γονείς) με τους δε (άτεκνους, μη-γονείς όπως θέλετε τους λέτε) ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ χωριό!!! Όση κατανόηση και να έχετε, όσο και να θέλετε να προσπαθήσετε, είναι τόσα αυτά που σας (μας) χωρίζουν και σχεδόν μηδενικά αυτά που μας ενώνουν.. Εκτός αν, Νέλη (πχ) είσαι σε φάση που προσπαθείς να κάνεις παιδί, ή είσαι ήδη έγκυος οπότε μπαίνεις σε μια διαδικασία που σου προσφέρει κοινά με την ήδη μητέρα φίλη σου! Μάλιστα η ήδη μητέρα φίλη σου μπορεί να σου προσφέρει άπειρες γνώσεις και πληροφορίες από πρώτο χέρι για να σε βοηθήσει. Πράγμα που όμως οι άτεκνες φίλες/φίλοι σου ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ να σου δώσουν. Και ούτε και μπορούν να καταλάβουν την στροφή του ενδιαφέροντός σου στα μωρά και στα παρελκόμενα τους.. Αυτός πιστεύω είναι ο λόγος που εσύ είσαι πιο κοντά στους ήδη γονείς φίλους σου και άρα δείχνεις απείρως μεγαλύτερη κατανόηση!
Εγώ (πχ) περιμένω το πράσινο φως για να ξεκινήσουμε τις προσπάθειες για μωρό. Αλλά σαν άνθρωπος,σαν χαρακτήρας, έχω μάθει να δείχνω κατανόηση προς όσους τραβάνε μεγαλύτερα ζόρια από εμένα. Για παράδειγμα μέχρι τα 30 έμενα με τους γονείς μου, οπότε μέχρι τότε δεν είχα κάποιο οικονομικό θέμα γιατί αρκετά από τα λεφτά που έβγαζα από την δουλεία μου έμεναν, οπότε δεν μπορούσα να γκρινιάξω για λεφτά κ για δυσκολίες στις φίλες μου που έμεναν μόνες τους κ έπρεπε χωρίς καμία βοήθεια, οικονομική τουλάχιστον, να τα βγάζουν πέρα. Επίσης όταν η κουμπάρα (βάφτισα τον μικρό της γιο) μου μου λέει το καθημερινό πρόγραμμα της, δουλεία-παιδιά-σπίτι-σύζυγο κλπ κλπ κ παραπονιέται δικαιολογημένα για κούραση κ ούτε καθέ εξής, τι να γυρίσω να της πω εγώ; Ότι κ να της πω μπροστά σ' αυτά που περνάει η κουμπάρα μου δεν είναι τίποτα. Εντάξει θα της πω πως ήταν η μέρα μου κ ότι μπορεί να κουράστηκα γιατί κ η ίδια ενδιαφέρεται κ με ρωτάει, αλλά δεν θα το κάνω κ θέμα. Και δεν θα το κάνω θέμα όχι μόνο γιατί η δικιά μου κούραση δεν συγκρίνεται με την δικιά της, αλλά γιατί ξέρω ότι εκείνη την στιγμή η κουμπάρα μου θέλει κάπου να μιλήσει, κάπου να τα πει ή κ να ξεσπάσει κ εγώ την αφήνω γιατί αν δεν τα πει σε εμένα που αλλού θα τα πει; Οπότε όλα ίσως είναι στον άνθρωπο κ πως αντιλαμβάνεται κάποια πράματα.
Εσύ είσαι στην κατηγορία της πολυυυυύ καλής φίλης. Κι εγώ έχω μια τέτοια φίλη. Ελπίζω να μην το ξεχάσω μετά από χρόνια και να της το ανταποδώσω.
Οκ καταλαβενω το κειμενο και γω πριν 17 μηνες δεν ειχα παιδια, και με τους φιλους μου εκανα και ελεγα τα διαφορα μας, στο σπιτι εμπαινα μονο για υπνο, αλλα κατσε ρε συ... πλεον δεν ειμαι μονη... και η εξοδο μου εχει μετατραπει σε 1 γουλια καφε και τρεχα γυρω γυρω πανω κατω απο την μικρη, στα αληθεια ειναι πολυ δυσκολα να μηλησω και να ΑΚΟΥΣΩ τι προβλημα εχει η φιλη μου και αυτο που περημενω ειναι μια συμπαρασταση... το βραδινο ποτακι δεν υπαρχει πλεον στην ζωη μου, ας ερθει σπιτι στις 8 να τα πουμε ομορφα και οχι να παρει τηλεφωνο στις 11 (ασε που εκεινη την ωρα ειμαι στο 3το ονοιρο) για να με ρωτησει που θα παμε... ας ερθει στο σπιτι να με ΒΟΗΘΕΙΣΕΙ και να μου σταθει οπως εκανα και εγω τοσα χρονια... αυτη η συμπερηφορα τα αλλαζει ολα, ξαφνικα καταλαβενω οτι δεν γηνεται να ειμαι πανατχου παροντος και ουτε να ασχολουμε με τα γκομενηκα και ποσες φορες εγινε το .... θεμα οταν εγω δεν το βλεπω ουτε στα ονειρα. Και ναι θα ρωτησεις για το παρτυ , γιατι το μωρο που θα το αφησεις? και στην τελικη δεν πας γιατι απο τις 6 εισαι ξυπνιος και τρεχεις... και χανεσαι στην κουραση.... Εγω προσωπικα θελω να με καταλαβενει και οχι να μου λεει για κοτερα και παραλιες με μπιτια οταν δεν μπορω να κανω τιποτε απο ολα αυτα. Δεν ζηλευω, αλλα κατανοηση γυρευω... Και πραγματικα αν δεν το ζησεις δεν το καταλαβενεις... sorry αλλα αυτη ειναι η αληθεια. Η εξαντληση ειναι τοσο καθημερηνη και τα ορια της τρελλας τοσο κοντα που ναι μεχρι το μωρο μου να παει σχολειο θα ειμαι μεσα στο παιχνιδι και θα τραγουδαω τα ζουζουνια και ο eminem θα παει διακοπες, αν θελεις να εισαι ενεργο μελος στην κατασταση του φιλου σου το μονο που μπορεις να κανεις ειναι να βοηθησεις για να βρει και αυτος λιγο απο τον παλιο του ευατο...δε σου λεω κανε παιδια για να καταλαβεις αλλα βοηθα γιατι στην τελικη ειανι τα παιδια του φιλου σου !
πόσο δίκιο έχεις!!συμφωνώ με όλα αυτά που λες .. να ξέρεις ότι τα χρόνια περνάνε πολύ γρήγορα και δεν θα καταλάβεις πόσο γρήγορα θα μεγαλώσει το μωρό σου και θα ξεκινήσει το σχολείο!σε αυτή τη φάση βρίσκομαι και εγώ μόνο που περιμένω το δεύτερο όπουναναι..!!Ο περίγυρος μου πλέον είναι νεαρά ζευγάρια με παιδιά και αυτόι που καποτε ήταν χωρίς παιδιά έχουν αποκτήσει από κανα δυο, μόνο που τώρα που το δικό μου μεγάλωσε λίγο και χαλάρωσα αυτοί που κάποτε λεγανε έλα μωρέ τρέχουν πίσω από τα δικά τους παιδιά!!έτσι είναι τροχος είναι και γυρνάει!!!φιλία=κατανόηση και αν δεν υπάρχει τότε δεν χρειαζεται πίεση με το ζόρι δεν γίνεται τροχός είναι και γυρνάει!!
Φυσικά και "καταλαβαίνω", όσο μπορώ δηλαδή, αλλά μην παίρνεις τοις μετρητοίς τα όσα αναφέρονται στο κείμενο. Πιστεύω τα έγραψε απλά για να συνειδητοποιήσουν και οι ίδιοι οι γονείς πως ενίοτε, ίσως κι αυτοί παραμελούν τους εαυτούς τους. Όπως λες, δε θα πηγαίνεις σε παραλίες με μπίτια, ούτε και σε ξέφρενα πάρτι, αλλά μία στις τόσες, αν αποχωριστείς το παιδί σου και το κρατήσει ο σύζυγος, οι παππούδες, μια φίλη, κτλ, μπορείς και συ να συμμετέχεις σε κάτι που θα σε διασκεδάσει. Μην ξεχνάτε πως είστε και άνθρωποι εκτός από γονείς και πού και πού καλό θα ήταν να γεμίζετε τις μπαταρίες σας, έτσι ώστε να έχετε περισσότερη ενέργεια για να μεταφέρετε αργότερα και στη φροντίδα του παιδιού :) Με λίγα λόγια, καλό θα ήταν μερικές φορές να γίνονται αμοιβαίοι συμβιβασμοί.
Αν είσαι πραγματικός φίλος, σε ενδιαφέρουν τα προβλήματα των άλλων. Άλλωστε, είχες τα ίδια και συ μέχρι που έγινες γονιός. Τι θα έκανες σε 5 χρόνια από τώρα που τα δικά σου θα έχουν ξεπεταχτεί ενώ η φίλη σου μπορεί να είναι στη φάση που είσαι εσύ τώρα?Να είναι μωρομάνα? Θα συζητάς για καράτε,αγγλικά και μπαλέτο όταν αυτή θα θηλάζει? Πάλι σε διαφορετική φάση θα είστε...
Απαράδεκτο από το ένα μέχρι το πέντε. ΚΑΙ ΤΟ ΓΡΆΦΕΙ ΚΆΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΈΧΕΙ ΠΑΙΔΙΆ! Φίλε όταν με το καλό κανείς παιδιά να δω αν θα γράψεις ότι έγραψες. Δηλαδή το έχω δοιαβασει 2 φορές και έχω πάθει φρίκη. Εννοείτε πως τα παιδιά ΔΕΝ είναι σαν τα σκυλιά. Είναι τραγικη αυτή η σύγκριση Εννοείται πως όταν έχεις οικογένεια και δουλεύεις κουραζεσαι τριπλάιιδίως αν είσαι γυναίκα εννοείτε πως να μην ανυσηχεις όταν με το καλό κανεις παιδιά έλαβε να μου πεις ετι θα εέγραφες εννοειτε πως εγώ και η οικογένεια μου πάμε πακέτο αν δεν γουσταρεις τα παιδιά μου τραβά σε άλλη παραλία Εννοείτε πως πριν τα παιδιά η ζωή είχε κάτι κενό αυτό δεν σημαίνει όμως ότι πριν δεν ζούσαν δεν περνούσαν ωραία κλπ άνοιξε κανα λεξικό και δες την λέξη μεταφορά!
Αγαπητή Πωλίνα, Το κείμενο το γράφει ο John Kinnear, για τη Huffington Post, ο οποίος έχει 2 παιδιά. Εγώ, που δεν έχω παιδιά, απλά το προλογίζω στην πρώτη παράγραφο. Επίσης το κείμενο δεν έχει το διδακτικό χαρακτήρα που πιθανώς να εξέλαβες, είναι ανάλαφρο, και προσπαθεί να δείξει στους γονείς πως υπάρχουν και άλλα θέματα συζήτησης και για τους άλλους, έξω από τον κόσμο των παιδιών, δυστυχώς ή ευτυχώς, ο κόσμος δεν περιστρέφεται γύρω από τη γονεϊκότητα.
Σιγά, μη βαράτε καλέ.....!!!! :-)
Πολύ καλό κείμενο..