Από την πάνα στο βρακάκι…
Είμαι η Δήμητρα και είμαι μαμά ενός 2χρονου αγοριού, του Ιωάννη.
Σκεφτόμουν πως μια που είναι καλοκαιράκι και βρισκόμαστε στο εξοχικό μας να του έβγαζα την πάνα.
Ξεκίνησα με το να τον έχω χωρίς όλη μέρα και να του τη βάζω μόνο το βράδυ. Στην αρχή πήγαινε που και που στο γιο-γιο, μετά έβλεπε τον πατέρα του πως λειτουργούσε και πήγαινε στη λεκάνη όρθιος! Με βοήθεια βέβαια λέγοντας μου «Μαμά πιπί«
Βέβαια υπάρχουν πολλές φορές που δεν ενημερώνει και τα κάνει πάνω του, αλλά δε μαλώνουμε ποτέ προσπαθώντας πάντα να εξηγήσουμε τι πρέπει να κάνει.
Ξαφνικά έβγαλε μια αντίδραση απέναντι σε όλα αυτά και κρατιόταν για ώρες πράγμα που με ανησύχησε.
Μιλώντας με φίλες, μου έλεγαν πως βάζοντας την πάνα το βράδυ τον πισωγυρίζω και δεν πρέπει γιατί χάνει τη σειρά του. Άλλες μου έλεγαν πως πρέπει το βράδυ να τον σηκώνω μέσα στον ύπνο του και να τον πηγαίνω να κάνει πιπί του για να συνηθίσει στην ιδέα, άλλες πως είναι πολύ μικρός για κάτι τέτοιο.
Η αλήθεια είναι πως έχω μπερδευτεί λίγο και ξέρω πως δεν είναι έυκολο και μπορεί να πάρει καιρό….
Ποια η γνώμη σας; Εσείς πως λειτουργήσατε στο θέμα αυτό;
Γειά σας κορίτσια.. Θα ήθελα εάν γνωρίζεται να μου πείτε, ο γιος μου είναι σχεδόν 3 χρόνων. Έχει μάθει εδώ κ 4 μήνες να ζητάει κ τα τσισα κ τα κακά. Όμως εδώ κ ένα μήνα βρέχει λίγο το βαρκάκι του κ μετά ζητάει να κάνει τσισα.Ξέρεις καμία γιατί το κάνει; Και τι πρέπει να κάνω εγώ;
Α εγω μοίς εκλεισε τα 2 επειδη μ ελεγε οτι κανει τσισα στη πανα της την εβγαλα η κακα δυσκολευτικαμε μονο 15 μερες,το βραδυ της την φοραω ακομα ειναι 27 μηνςν τςρα κ μ πε ο παιδιατρος μν ανησυχεις για τ βραδυ οταν δεις γυρω στα 3 οτι ελλατωνει τ βραδινο κατουρημα τοτε να προσπαθησεος ν τν βγαλεις.εξω εγω της παιρνω κανα 2 αλλαξιες αν κ δν εχει τυχη αλλα 2 φορες π μ τα κανα τα τσισα πανω της το κοψε δεν τ ξανακανε μετα
Και η δική μας παιδίατρος μάς έλεγε μετά τα 2,5 (ή κοντά στα 3 χρόνια) και το έχω βρει πολύ σωστό. Προσωπικά, δεν βιαζόμουν καθόλου για το θέμα αυτό με τις κόρες μου. Δεν έβαλα δικό μου προσωπικό χρονοδιάγραμμα. Αρχιζα (γύρω στην ηλικία των 2+ χρόνων) να το συζητώ καθώς, πχ. τις άλλαζα, ότι πχ "ξέρεις τώρα, σιγά σιγά δεν τη χρειαζεσαι την πάνα, έχεις μεγαλώσει" ή φέρνοντάς τους παραδείγματα μεγαλύτερων παιδιών κλπ. Μάλιστα στο τέλος τις ρωτούσα: " Θα ήθελες να δοκιμάσουμε να φορέσεις βρακάκι?". Για ένα διάστημα μου απαντούσαν "όχι" και το δεχόμουν. Δεν πίεσα καθόλου τις καταστάσεις. Περίμενα τα πρώτα σημαδια από τις ίδιες. Το αποτέλεσμα? Τόσο στη μεγάλη μου κόρη όσο και στη δεύτερη (που τη θεωρούσα και πιο δύσκολη, γιατί ήταν και είναι περισσότερο πεισματάρα και αντιδραστική) η πάνα κόπηκε μέσα σε μια μέρα, στην ηλικία των 2 - 2,5 χρόνων. Ναι, ήταν μεχρι να κάνουν για πρώτη φορά στο γιογιο και αυτό ήταν. Ούτε ατυχήματα (αν είχα 1-2 σε διάστημα τριμήνου, επειδή απλώς έτρεχε προς την τουαλέτα και δεν πρόλαβε να κατεβάσει το παντελονάκι της, δεν νομίζω ότι μετράει), ούτε πάνα καθόλου στη διάρκεια της ημέρας (ούτε στα ταξίδια!). Το βράδυ τους φορούσα για λίγο καιρό ακόμη (πάνα βρακάκι και το "σερβιρα" κι εγώ ως το "βραδινό μας βρακάκι"), αλλά σας βεβαιώνω ότι ειδικά στη δεύτερη που είναι προσφατο και θυμάμαι καλά, δεν τη βρήκα ούτε μια φορά βρεγμένη. Σηκωνόταν και τη νύχτα για να κάνει τσίσα στο γιογιό. Από την πρώτη μέρα! Τώρα, δεν πιστεύω ότι ήταν τα δικά μου παιδιά ιδιαίτερα εύκολα ή ότι ακολούθησα κάποια ειδική μέθοδο πέρα από τα αυτονόητα. Ομως αποδίδω την απολυτη επιτυχία στο θέμα αυτό στους παρακάτω παράγοντες, τους οποίους και υποστηρίζω θερμά: - δεν πίεσα καθόλου τις καταστάσεις. Στην πρώτη κόρη μου, προσπάθησα θυμαμαι κάτω από τις πιέσεις της μάνας μου να την ξεκινήσω αρχές καλοκαιριού για τους ευνόητους λόγους και σε λιγότερο από 4-5 ημέρες κατάλαβα ότι δεν ήταν έτοιμη. Το πάγωσα λοιπόν το ζήτημα (δεν της ξαναμίλησα γι'αυτό) και προσπάθησα ξανά τον Σεπτέμβριο, οπότε και μας πήρε ΜΙΑ ΜΟΝΟ μέρα. - Περίμενα να δω κάποια σημάδια όπως π.χ. να δείχνουν ενδιαφέρον για το βρακάκι. Να μιλάνε για τα άλλα παιδιά που δεν φορούν πάνα. Να δείχνουν ενδιαφέρον για το γιογιό κλπ. - Από τη στιγμή που το ξεκίνησα, δεν τις μπέρδευα φορώντας τους ξανά πάνα όποτε με βόλευε (πχ στα ταξίδια). Η νύχτα είναι, σύμφωνα και με τους εδικούς, διαφορετική υπόθεση και ενδείκνυται να φοράνε για μεγαλύτερο διάστημα. -Εννοείται ότι ήμουν απόλυτα χαλαρή η ίδια, όχι μόνο στους τρόπους μου αλλά και μέσα μου (τα παιδιά καταλαβαίνουν το άγχος) και ήμουν ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΗ να μην τα πιέσω -ας την κόψουν και στα 4, έλεγα μέσα μου. Εμ, μάλλον αυτά. Γενικά, θα προτιμούσα να την κόψουν λίγο μεγαλύτερες και να είναι μια και καλή, παρά να τις ξεκινήσω "εγκαίρως" και να μας πάρει καιρό η ολοκλήρωση της προσπάθειας. Και ας θυμόμαστε ότι παλιά οι μανάδες πίεζαν τα παιδιά τους να κόψουν την πάνα πολύ νωρίς, κυρίως λόγω του ότι δεν υπήρχαν οι πάνες μιας χρήσεως που έχουμε σήμερα και ήταν θέμα σημαντικό γι' αυτές. Επίσης, τότε δεν υπήρχε η ενημέρωση από παιδοψυχολόγους που υπάρχει σήμερα.
Γεια σας κορίτσια. Εμένα ο γιος μου είναι ακριβώς δυόμιση, η παιδίατρος μου είπε πριν 3 μήνες ότι δεν είναι έτοιμος να τον ξεκινήσω, εγώ είπα ομως να δοκιμάσω τώρα που καλοκαίριασε. Γιο γιο δεν ηθελε με τίποτα, το έκρυψα, το μαξιλαράκι μακουήν όμως του τζάμπο έκανε θαύματα στην λεκανη! Από την πρώτη κιόλας μέρα που τον άφησα γυμνό στο σαλόνι, μου ζητούσε λεκάνη, σαν παιχνίδι, για να βλέπει τα αυτοκίνητα κι έτσι έκανε τσίσα. Παίρναμε μετά τηλέφωνο τις γιαγιάδες, τάχα μου, και κάναμε μεγάλο σαματά από την χαρά μας που τα κατάφερε, περηφανευόταν αυτός κι έτσι τα ατυχήματα έχουν περιοριστεί στο ελάχιστον στην βδομάδα πάνω. Από την πρώτη κιόλας μέρα τον βγάζω έξω χωρίς πάνα και τον πηγαίνω στο δεντράκι να κάνουμε "λιμνούλα" , την οποία τρελαίνεται να βλέπει μετά! ΤΟ ίδιο και με τα κακάκια, από την τρίτη κιόλας μέρα (μετά από δυο τρια ατυχήματα στο βρακάκι μας), μου φωνάζει λεκάνη και τρέχουμε....μετά τραβάει καζανάκι και παρακολουθεί με δέος τα κακάκια να πηγαίνουν στην λίμνη τους να ξεκουραστούν....Δεν ξέρω αν θα υπάρξει πισωγύρισμα στην πορεία, όλα πιθανά, πάντως με υπομονή, επιμονή και παιχνίδι, στην βδομάδα πάνω ξεμπερδεύεις. Φυσικά το βράδυ του φοράω ακόμα πάνα αλλά παρατηρώ ότι το πρωί είναι σχεδόν στεγνή και μόλις ξυπνήσει μου ζητάει να την βγάλω για να παει λεκάνη! Καλή επιτυχία σε όλα τα παιδάκια λοιπόν
Δήμητρα να σου ζήσει ο πιτσιρίκος! Ο δικός μας παιδίατρος ήταν κάθετος ότι 2 χρονών είναι πολύ νωρίς για να ξεκινήσει ένα κοριτσάκι την εκπαίδευση της τουαλέτας. Έτσι με τη σύμφωνη γνώμη του γιατρού και την προτροπή του παιδικού σταθμού περιμέναμε μέχρι τα 2,5. Στο μεταξύ της επέτρεπα να έρχεται μαζί μου στην τουαλέτα, της έλεγα συχνά ότι σιγά σιγά θα κάνει κι αυτή τσίσα στη λεκάνη, αγοράσαμε στεφανάκι και σκαλάκι, της φόρεσα πάνα βρακάκι αντί για απλή πάνα και έβλεπε και τα λίγο μεγαλύτερα παιδιά στον παιδικό να μπαίνουν στη διαδικασία διακοπής. Έτσι όταν ξεκινήσαμε στα 2,5 να την αφήνουμε κάποιες ώρες χωρίς πάνα, ήταν ψυχολογικά έτοιμη και επιζητούσε η ίδια να φορέσει μόνο βρακάκι! Συντονιστήκαμε με τη δασκάλα του παιδικού να ακολουθούμε την ίδια τακτική. Στην αρχή τη ρωτούσαμε κάθε μισή ώρα αν θέλει να πάει στη λεκάνη και την πηγαίναμε. Είχαμε μερικά ατυχήματα αλλά της λέγαμε ότι αυτά έχουν συμβεί σε όλους και να μην ανησυχεί. Την τρίτη μέρα σηκώθηκε μέσα στη νύχτα και ζήτησε να πάει για τσίσα κι εγώ έμεινα άναυδη από την έκπληξη. Έκτοτε οι νυχτερινές πάνες ήταν πάντα στεγνές. Μπερδεύτηκε λίγο με τα κακά της και ζητούσε πάνα για να τα κάνει εκεί. Δεν της το αρνηθήκαμε. Όλοι μας έλεγαν να εξαφανίσουμε τις πάνες για να μην τις ζητάει και πισωγυρίζει. Δεν το κάναμε (κυρίως από βαρεμάρα και αναβλητικότητα). Αν ένα απόγευμα ήθελε να φορέσει πάνα, της την φορούσα (ομολογώ ότι δεν αντέχω να μαλώσω με το δίχρονο για την πάνα και στην τελική σε κάτι της είναι χρήσιμη και τη ζητάει), αλλά τελικά πήγαινε στη λεκάνη την κρίσιμη στιγμή. Σήμερα, ένα μήνα μετά την έναρξη της προσπάθειας, κάνει τα πάντα στη λεκάνη και είναι στεγνή νύχτα μέρα, είτε φοράει πάνα είτε όχι. Ούτε η ίδια δεν το πιστεύω ότι ήταν τόσο γρήγορο! Προχθές της άνοιξα το συρτάρι με τις πάνες, είχε καμιά 20αρια μέσα. Της είπα ότι μπορεί να τις χρησιμοποιεί όποτε θέλει, αλλά θα προτιμούσα όταν τελειώσουν να μην αγοράσουμε άλλο πακέτο και να χρησιμοποιήσουμε τα χρήματα για να βγάλουμε το εισιτήριο των διακοπών. Την είδα ότι το ψιλοκατάλαβε και το σκέφτηκε! Για να δούμε! Από τη δικιά μου εμπειρία νομίζω ότι το κλειδί είναι η σωστή ηλικία, η ψυχολογική προετοιμασία και ο σεβασμός στους ρυθμούς του παιδιού.
Συμφωνώ απόλυτα με τα όσα λες και στον τρόπο που το χειρίστηκες. Αν είχα προλάβει να διαβάσω το σχόλιό σου δεν θα έγραφα το δικό μου (δες παρακάτω). Να παίζει ρόλο και το φύλο του παιδιού στην ευκολία υλοποίησης? Δεν ξέρω, πάντως σίγουρα οι παράγοντες επιτυχίας που αναφέρεις ισχύουν γενικά και ανεξάρτητα.
Κορίτσια αγαπημένα που έχετε μεγαλυτερα παιδάκια, ειδικοτερα αγορια, για πειτε μια ιδέα και για μένα, που το αγορι μου ειναι 4,5, και κατουριέται ακομη καθε νυχτα, ποτε δεν ξυπνησε χωρις να εχει βρεξει πάνα. Εδω και δυο βδομαδες βγαλαμε τη πανα, αν ομως δεν σηκωθώ και τις 2 τη νυχτα να παμε τουαλέτα, δεν ξυπνάει ποτε και τα κάνει στο κρεβάτι? Εχω αρχισει να ανησυχώ, ρωτησα τη παιδιάτρο να το ψαξουμε περαιτέρω, μου ειπε ομως πως ακομη ειναι νωρίς. Τί λέτε λοιπόν?
κ ο δικος μου ειναι 2 χρονων κ το κοψαμε......καταρχήν.....ητανε ολοι μερα χωρις pampers κ τον επερνα εγω σχεδον καθε 1 ωρα στο γιο γιο αν εκανε κολπα κ εκλαιγε καποιες φορες περναμε κ κανενα παιχνιδακι μαζι ....στα κακακια ειχα μια λεκανη με λιγο νερο μεσα κ πεταγαμε πλαστικα ψαρακια κ ετσι κ έπαιζε κ τα έκανε.....Παντα του μιλουσα , οτι βγαλαμε το pampers κ βαλαμε σωβρακακι εχουμε ολα τα σχεδια Disney κ καμια φορα σε γκρινια τον αφήνω να διαλέξει αυτος τι σχεδιο θα φορέσει ...Οσο για την νυχτα του φοραω τις πανες βρακακια κ οταν ερχεται η ωρα για υπνο του λεω .....Ελα να βαλουμε το σωβρακακι του υπνου η το σωβρακακι για νανι.....(παντα ειναι στεγνο το πρωι κ δεν τον ξυπναω ποτε το βραδυ για τσισα)καλο θα ειναι να μην του δίνεις πολλα υγρα καμια ωρίτσα πριν κοιμηθει.....Αν καμια φορα κλαιει πολυ του λεω πως αν κανει τσισα η κακα αναλογα θα κανουμε μπανιο μετα η θα φαμε παγωτο η θα παιξουμε (οτι εχω κεφι εκεινη την στιγμή)Παντως για εμάς ήτανε σχετικα εύκολο....με την γκρινια παντα, αλλα δεν μας πήρε κ πολυ!!!!!
Ο δικός μου είναι 27 μηνών και ειναι η τρίτη μέρα που τον έχω με το βρακάκι.Με τα τσίσα εχει πάσει το νόημα και πηγαίνει στο γιογιο,με τα κακα ομως ζοριζόμαστε.Βασικά παντα τα έκανε ορθιος γι' αυτο κ δυσκολα θα κάτσει για να κάνει κακα.Τι μπορώ να κανω για αυτο βρε κοριτσια? Καθε αρχη και δύσκολη για όλες μας.Καθε παιδι ειναι διαφορετικο και όλα θέλουν τον χρονο τους. Υπομονή και κουράγιο σε όλες μας..που θα παέι θα τα καταφέρουμε...
Δήμητρα καλημέρα. Η κόρη μου είναι 3 ετών και ξεκινήσαμε potty training το Πάσχα που πέρασε (τον Απρίλιο). Σήμερα πλέον (4 μήνες μετά) κοιμάται με το βρακάκι της το μεσημέρι, αλλά το βράδυ ακόμα κοιμάται με την πάνα. Τώρα σκέφτομαι να βγάλω και την βραδινή. Από την εμπειρία μου έχω να σου πω τα εξής: 2 ετών είναι νωρίς για να ξεκινήσεις potty training αλλά εξαρτάται και από το παιδί. Συνήθως 2 ετών είναι ανώριμο από πολλές απόψεις. Κάνει πολλές φορές ακόμα την ημέρα τσίσα και κακά, δεν είναι ακόμα σε θέση να συγκρατεί τα τσίσα και τα κακά και να καταλαβαίνει ακριβώς πότε έρχονται, δεν μιλάει τόσο καλά ώστε να μπορεί να σου επικοινωνήσει τις ανάγκες του και ώστε να μπορείς να του εξηγήσεις τι πρέπει να κάνει. Πρέπει να είσαι σίγουρη και σκεφτείς καθαρά αν το ξεκίνησες επειδή πιστεύεις ότι το παιδί είναι πραγματικά έτοιμο ή επειδή βολεύει που είναι καλοκαίρι. Αν συμβαίνει το δεύτερο, δεν έκανες καλά και πρέπει να σταματήσεις. Για να καταλάβεις ότι είναι έτοιμο θα πρέπει να δεις πόσο λερώνει την πάνα του μέσα στην ημέρα. Αν δεις σημαντικά διαστήματα (2ωρα και 3ωρα) που η πάνα μένει στεγνή τότε έχεις μια ένδειξη ετοιμότητας. Αν στον ύπνο του βλέπεις ότι μένει όλο και πιο συχνά στεγνό τότε έχεις άλλη μια ένδειξη. Γενικώς το potty training είναι κάτι που δεν θέλει βιασύνη και θέλει μεγάλη υπομονή και επιμονή. Και κάνεις one step at a time. Δηλαδή αφήνεις χωρίς πάνα όλη μέρα εκτός από τις στιγμές που κοιμάται ή που βγαίνετε έξω. Ρωτάς διαρκώς αν θέλει τσίσα ή κακά και συχνά το παίρνεις και το βάζεις στο γιογιό ή στη λεκάνη (καλύτερα στη λεκάνη με παιδικό κάθισμα και σκαλάκι). Όσο κάθεται το απασχολείς με παιχνιδάκια κλπ μέχρι να κάνει κάτι (τσίσα συνήθως πρώτα). Στην αρχή θα σπας το νευρικό σου σύστημα με την ερώτηση "μήπως να πάμε για τσίσα?", "αν θέλεις τσίσα να το πεις στη μαμά για να πάμε", και με τις ώρες που θα κάθεται στο γιογιό. Πρόσεξε μη το παρακάνεις και έχεις αντιδράσεις. Τις πρώτες μέρες θα κατουριέται πάνω του 500 φορές τη μέρα! Μετά από μερικές μέρες θα αρχίσει να τα κρατάει. Θα έχει ατυχήματα αλλά πολύ πιο αραιά. Το δύσκολο part είναι να αρχίσει να σου λέει μόνο του "θέλω τσίσα", "θέλω κακά"! Θα το κάνει λογικά στο 2μηνο περίπου! Αν δεις ότι για εβδομάδες δεν έχει ατυχήματα και έχει αρχίσει να τα λέει, τότε μπορείς να το βγάλεις και έξω χωρίς πάνα. Η πάνα στον ύπνο θα πρέπει να βγει όταν (και μόνο όταν) α)δεν έχει καθόλου ατυχήματα στη διάρκεια της ημέρας, β)συνεχίζει για μεγάλο διάστημα να ξυπνάει από τον ύπνο του και η πάνα του να είναι στεγνή. Γενικά δεν υπάρχει λόγος να βιαστείς να την βγάλεις και ΔΕΝ θα μπερδευτεί από αυτό! Το να το ξυπνάς μέσα στη νύχτα για να το πηγαίνεις τουαλέτα είναι ΤΕΡΑΣΤΙΟ λάθος. Του διακόπτεις τον ύπνο χωρίς λόγο. Αν θέλει τσίσα ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ, θα ξυπνήσει μόνο του. Αν δεν μπορεί να τα κρατήσει, τότε δεν είναι έτοιμο να κόψει την πάνα ακόμα. Επίσης κάποιοι πιστεύουν ότι προς το βράδυ καλό είναι να μην πίνει πολλά νερά (για να μην κατουριέται μετά!)! ΛΑΘΟΣ!!! Φυσικά υπάρχουν πολύ μεγαλύτερα παιδάκια (4 και 5 ετών και βάλε), που έχουν βγάλει επιτυχώς την πάνα αλλά που κατουριούνται στον ύπνο τους. Αυτό όμως είναι άλλο θέμα και μη σε μπερδεύει. Στη δική σου περίπτωση θα είναι μια ένδειξη ότι δεν είναι έτοιμο ακόμα. Για μένα τα κακά ήταν λίγο πιο δύσκολα. Στην αρχή της έφευγαν συνέχεια πάνω της, αλλά την είχα υπό στενή παρακολούθηση και μόλις την έβλεπα να ζορίζεται την έτρεχα κατευθείαν. Βοηθάει να έχει και στάνταρ (όσο γίνεται) ώρα της ημέρας που τα κάνει. Εμένα πχ. τα κάνει σχεδόν πάντα το απόγευμα γύρω στις 7 ή το πρωί μετά τη φρουτόκρεμα. Οπότε για ένα δίμηνο την πήγαινα (κι ας μην ήθελε) και την κάθιζα μέχρι να τα κάνει. Τις πιο πολλές φορές κάτι έκανε. Τώρα πια μου τα λέει πάντα και μάλιστα έχει αρχίσει και τρέχει μόνη της, ανάβει το φως στην τουαλέτα και μετά με φωνάζει για βοήθεια. Σκέψου ότι πριν 2 εβδομάδες έπαθε γαστρεντερίτιδα και έκανε διάρροια. Ακόμα και στη διάρροια μου φώναζε: "μαμά, κακά!" και τρέχαμε και τα έκανε στην τουαλέτα!!!! Anyway, ελπίζω να βοήθησαν αυτά που σου είπα. Good luck και υπομονή!
Αχ αυτή η πάνα! Καλή μου δεν έχει ηλικία το κόψιμο, αν δεις ότι ανταποκρίνεται θετικά συνέχισε. Εγώ είμαι λιγάκι κατά του γιο γιό από την αρχή. Αν δεις τα σκούρα για κάποιο λόγο χρησιμοποίησε το. Αν έστω και κάποιες φορές της μέρας τα κάνει στην τουαλέτα συνέχισε την προσπάθεια, είναι θέμα χρόνου να συνηθίσει την καινούρια πραγματικότητα. Μη χρησιμοποιήσεις ξανά πάνα για να το βγάλεις βόλτα Π.χ., άρχισε με μικρές αφού τον βάλεις πρώτα να κάνει τσισα του. Σε καμια περίπτωση δεν του ζητάς να τα κάνει στην πάνα ξανά. Για το βράδυ πάρε πάνες βρακακια και εξήγησε του ότι είναι το βαρκάκι του ύπνου. Όταν κατακτήσει τα τσισα κατά τη διάρκεια της μέρας θα σταματήσει κάποια στιγμή και το βραδινό. Μη σε απασχολήσει τόσο αυτό. Έχε στο νου σου ότι το πρωί κάνουν τσισα πολύ πιο συχνά από το απόγευμα και στην αρχή καλό είναι να τον ρωτας που και που μήπως θέλει να πάει, γιατί ξεχνιούνται τα ζουζουνακια μου στην αρχή! Είναι απλά μια συνήθεια που κάθε παιδί κατακτά με διαφορετικό ρυθμό. Όσες συμβουλές και να ακούσεις το πιο σωστό είναι να εμπιστευτείς το ένστικτο σου και τι ταιριάζει στο παιδάκι σου. Το γεγονός ότι κρατιέται δε μου φαίνεται σημαντικό, μάλλον σταπλαίσια της όλης αλλαγής γίνεται. Έχε υπομονή και προσπάθησε να δεις την κατάσταση από τη σκοπιά του γιόκα σου! Υπομονή και σύντομα θα δεις αποτέλεσμα!
Πιστεύω ότι το βραδινό θα το κόψει μόνος του κ εγω ειμαι σ αυτή την φάση τωρα ειναι η τρίτη μέρα κάθε βράδυ πριν πάει για ύπνο κάνουμε τσισα στο γιογιο κ μετά πάνα μέχρι τωρα δεν μου τις έβρεξε κ κάθε φορά που κάνουμε τσισα κ κακά στο γιογιο Ρίχνουμε λεφτά στον κουμπάρα μια φορά μου ζήτησε κλαίγοντας πάνα κ του ειπΑ ότι τα τσισακια μας θέλουν να πηγαίνουν στο γιογιο τωρα μπορείς αν θες για να μην βάζεις πάνα να βάλεις υπόστρωμα σελτονακι δεν θεωρώ πισωγύρισμα την βραδινή πάνα αλλα το πρωί που θα ειναι χουζουρης βγάλ την κατευθείαν θα τα πάτε πολύ καλα!!
kalimera, i dikia mou einai kathari apo 14minon kai akoma tora tin forao panes ti nixta giati poli apla den einai etoimi!!!!!!!!! fisika kai stin arxi tha iparxoun kapoies "diaroes" mesa stin imera alla an vlepeis to proi oti i pana tou einai gemati min ton zorizeis
Ο δικός μου είναι 26 μηνών και είμαστε στην ίδια ακριβώς φάση, αλλα δεν λέει πότε θέλει πιπί του, πολλές φορές τα κάνει πάνω του, άλλες τον καταλαβαίνω και τον πάω τουαλέτα, γενικά πεδευόμαστε, τη νύχτα αν τον ξυπνήσω θα γινει χαμός, δεν του αρέσει να τον ξυπνάς και θα βάλει τις φωνές,οπότε εγω προς το παρόν τη βαζω και τη νύχτα. Ο παιδίατρος μου είπε να το προσπαθήσω απο τα 2,5 , αλλα εγω το ξεκίνησα από τωρα και ελπίζω να τα καταφέρουμε. Καλή μας επιτυχία!! :)