Είμαι κι εγώ μαμά… ακόμα!

Τι κι αν μεγάλωσε; Τι κι αν είναι πια 24 χρονών κι έχει το δικό της σπίτι;

Τι κι αν δουλεύει, αν μαγειρεύει μόνη της και περιποιείται τον αρραβωνιαστικό της;

Για μένα είναι πάντα το μωρό με τα καταπληκτικά μαύρα μάτια που με κοίταξαν παράξενα ένα βράδυ του Μαίου, πολλά χρόνια πριν.

Άφησα τη ζωή μου όλη στα χέρια της μικρής μου κόρης. Λάθος μου ναι, τώρα το ξέρω.

Όμως δεν το μετανοιώνω! Ευχαριστήθηκα όλα της τα χρόνια, έστω κι αν την είχα μόνο από τις 5.00 το απόγευμα μέχρι το άλλο πρωί στις 7.00. Έπαιξα μαζί της, κυλίστηκα στα πατώματα, έφτιαξα κάστρα στην παραλία, έγινα ένα παιδί. Το πρωί ήμουν η κυρία στη δουλειά και το απόγευμα η μαμά της…. και τίποτα άλλο.

Είχα βέβαια έναν σύζυγο που δεν έφυγε στιγμή από κοντά μας. Σαν να μεγαλώσαμε μαζί οι τρεις μας.

Και φυσικά βοηθό μια ανεκτίμητη μανούλα που έφυγε από κοντά μου πριν 4 χρόνια κι έναν πατέρα που ακόμα είναι για μας πηγή έμπνευσης και κουράγιου.

Και το μωρό μου μεγάλωσε. Πήγε σχολείο κι ήμουν κοντά της όσο μπορούσα. Έγινε πολύ ανεξάρτητο παιδί και ποτέ δεν με κούρασε με το σχολείο της. Πέρασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών στο Φ.Π.Ψ. Τελείωσε τις σπουδές της, αρραβωνιάστηκε και ξαφνικά έφυγε από το σπίτι να μείνει με τον καλό της όχι πολύ μακριά, λίγο πιο κάτω, αλλά μακριά από μένα.

Την ίδια περίοδο βγήκα στη σύνταξη από μια τυχαία κατάσταση (λόγω ανηλίκου τέκνου όταν είχα 5.500 ένσημα) και το έκανα μόνο και μόνο γιατί δεν έβρισκα δουλειά. (Βίωσα τον ρατσισμό λόγω ηλικίας).

Βρίσκομαι λοιπόν σ’ ενα άδειο σπίτι, χωρίς δουλειά, χωρίς το κοριτσάκι μου… και είμαι έτοιμη να καταρρεύσω.

Τα κατάφερα όμως! Είμαι εδώ δυνατή, γελαστή πάντα (παρά τα προβλήματα), έτοιμη να λύσω κάθε προβλήμα, να βοηθήσω το μωρό μου με το σπίτι του, το μαγείρεμα του, το σίδερο. Να σταθώ δίπλα στον πατέρα μου όπως στάθηκε εκείνος σε μένα. Να προσέχω τον αγαπημένο μου σύζυγο.

Αλλά πάνω απ’ όλα να σκέφτομαι ότι είμαι ακόμα «μαμά εν ενεργεία», έστω κι αν τώρα έχω πολλά περισσότερα «μωρά»!

Σας ευχαριστώ που με διαβάσατε

Μαίρη

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com