Εκρήξεις θυμού και… αμηχανίας!
Εδώ και αρκετούς μήνες βασανιζόμαστε οικογενειακώς από τις εκρήξεις θυμού της κόρης μου που μόλις έκλεισε τα 2. Νομίζω πως δεν χρειάζεται να πω τι χαρακτηρίζει αυτές τις συναισθηματικές εξάρσεις, είναι λίγο πολύ γνωστές και συνηθισμένες: ξαφνικά ξεσπάσματα και κλάματα, έντονος θυμός και θρήνος, επιμονή, “ξυλιασμένο” αλύγιστο κορμάκι που συχνά κινδυνεύει με αυτοτραυματισμό, αδυναμία επικοινωνίας, επιθετική συμπεριφορά κλπ.
Οι λόγοι που προκαλούν αυτές τις εκρήξεις πολλοί. Τους αναζήτησα με το που άρχισαν τα περιστατικά. Διάβασα όσο περισσότερο μπορούσα. Επιθυμία για ανεξαρτητοποίηση και αισθήματα απογοήτευσης όταν δεν τα καταφέρνει, παιδικός σταθμός, καινούριο αδερφάκι. Μαζί με δόντια, κούραση, νύστα, πείνα, πολυκοσμία και υπερβολικά ερεθίσματα. Το αποτέλεσμα; Χάος!
Και μάλιστα σε δημόσιους χώρους κάποιες φορές.
Ε, αυτό το τελευταίο ήθελα να μοιραστώ. Σε όλους και όλες εσάς που μας κοιτάτε περίεργα (και που προφανώς είτε δεν έχετε δικά σας παιδιά ή έχετε ξεχάσει πώς είναι), θα ήθελα να πω τα εξής:
• Οι εκρήξεις θυμού σε παιδιά ηλικίας 2-4 ετών είναι κάτι πολύ συνηθισμένο και φυσιολογικό και δεν έχει να κάνει με την ανατροφή που εμείς οι “κακοί” γονείς δίνουμε.
• Αν μπορούσαμε να ελέγξουμε τις κρίσεις αυτές θα το κάναμε, να είστε σίγουροι! Το θέλουμε πιο πολύ από εσάς.
• Ο λόγος που αγκαλιάζουμε τα παιδιά μας εκείνη τη δύσκολη ώρα είναι για να τα ηρεμήσουμε, να τα προστατέψουμε από πιθανό τραυματισμό και για να τα κάνουμε να αισθανθούν ασφάλεια. Όχι γιατί τα έχουμε κακομάθει, όπως συχνά σχολιάζετε!
• Εάν δεν είστε ειδικοί, μην παρεμβαίνετε. Αλλά και να είστε, προσέξτε όσα θα προτείνετε, καθώς το κάθε παιδί είναι μοναδικό και αγνοείτε τις λεπτομέρειες που το αφορούν.
• Και ναι, τη δοκιμάσαμε και την τιμωρία, αλλά δεν έχει αποτέλεσμα!
Μην μας κρίνετε τόσο αυστηρά την ώρα που φαινόμαστε ανήμποροι πασχίζοντας να ηρεμήσουμε το σπλάχνο μας. Προσπαθήστε να καταλάβετε και σκάστε και κανένα χαμόγελο αντί να κάνετε γκριμάτσες απαξίωσης, ίσως μας βοηθήσετε περισσότερο έτσι!
Λυπούμαστε βεβαίως που σας κουράζουμε με τις φωνές μας, αλλά λυπούμαστε περισσότερο που μεγαλώνουμε παιδιά σε μια χώρα που δεν φροντίζει καθόλου για την ασφάλειά τους, την παιδεία τους, την ενημέρωσή μας σε θέματα ανατροφής και διαπαιδαγώγησης και άλλα παρόμοια.
μαμά Ματίνα
[divider]
Η Ματίνα Γώγου-Καρύδα είναι μαμά δυο κοριτσιών
και ασχολείται και με το… διαδικτιακό της παιδάκι gamoi.com,
το πιο χρήσιμο πόρταλ για εσάς που ετοιμάζετε γάμο ή βάπτιση!
δεν μπορούσες να το περιγράψεις καλύτερα! Κι εγώ τώρα το περνάω το στάδιο και πιάνω τον εαυτό μου να "φοβάται" μήπως ξεσπάσει ο γιος μου όταν είμαστε έξω με κόσμο, γιατί δεν ξέρω πώς να τον ηρεμήσω! Κατάλοιπα της παιδικής μου ηλικίας μάλλον, τι να πω , που οι γονεις μας μεγάλωναν προσπαθώντας να είμαστε πάντα "μικρές κυρίες" εντός και εκτός.....
Κι εδω μια από τα ίδια. Μερικές φορές αναρωτιέμαι μήπως δεν είμαι καλή μαμά, άλλες πάλι εκνευρίζομαι και τη μαλώνω και μετά έχω τύψεις, αλήθεια θα περάσουν αυτά τα νευρα και οι εκρήξεις? σκέφτομαι μήπως κάτι δεν κανω καλα και στενοχωριέμαι πολύ.
Περνάμε τα ίδια με την δυόμισι χρόνων κόρη μας. Είμαι κ έγκυοσ κ βγάζει πολύ αντίδραση. Το βράδυ οι εκρήξεις κορυφώνονται κ πραγματικά είμαστε σε απόγνωση. Υπομονή κ πολύ αγάπη. Και εγώ στην αρχή αγχωνομουν για το τι θα πει η γειτονιά αλλά πλέον επικεντρώνοΜαι στο πως θα τις αντιμετωπίσω. Είναι παρήγορο να διαβάζεις παρόμοιες καταστάσεις. Κουράγιο μανούλες κ πολύ αγάπη στα παιδάκια μας!
Αααχ ποσο σε καταλαβαινω. Μας εχει τυχει σε πολυ γνωστο σουπερ μαρκετ να παθει ο 3χρονος τοτε γιος μας ξεσπασμα κ ανοιξαν ταμειο ειδικα για μας ωστε να εξυπηρετυθουμε γρηγορα. Αλλα αυτο που με πειραξε ηταν το βλεμα μιας με μωρο. Απο τοτε εγινα γαιδουρα. Εντελως ομως. Σταματησα να στεναχωριεμαι κ να νοιαζομαι κ βρηκα την υσηχια μου.
Χρειαζεται πραγματικα ατσαλινη θεληση να χειριστει καθε γονιος τις εκρηξεις αυτες και ειναι αδικο απο μερους καποιων τυχερων μαμαδων που δεν εχουν ζησει παρομοιες καταστασεις, μοιαζουν να ζουνε σε ενα αλλο συμπαν. Τα εχω περασει με τον πλεον 6χρονο και αρκετα ηρεμο πλεον γιο μου αλλα ποτε δεν θα ξεχασω οσα περασαμε 3 χρονια, ηθελα να χωθω 50 μετρα κατω απο τη γη!!! Ισως την επομενη φορα που θα δουμε μια τετοια μαμα να μπορεσουμε να της πιασουμε το χερι και να της πουμε "δεν εισαι μονη σου....θα περασει..."
Ετυχε να με σχολιαζει μανα με δυο παιδια ηλικιας 9 κ 10 ετων πλεον υπακουα κτλ αλλα ειλικρινα δεν δινω βαση. Αν καταφερω να τον ηρεμησω με αγκαλια καλως αν με φτασει στο οριο αποχωρουμε οχι για να μην ενιχλω αλλα για να καταλαβει το παιδι οτι η συμπεριφορα εχει αυτη τη συνεπεια. Θα μεγαλωσουν κ δεν θα τα εχουν αυτα
Μια συμβουλη κα απο εδω κοριτσια...εμενα κοντευει σε λιγους μηνες τα 5 και ακομη εχει εκρηξεις,ακομη και οταν θα πεσει κατω του φταινε ολοι και τσιριζει μεχρι και χερι σηκωνει..τον περνω αγκαλια να ηρεμισει αλλα πολλες φορες ερχομαι σε πολυ δυσκολη θεση μιας και μολις ηρεμισει λιγο αρχιζει να απαιτει διαφορα και αν αρνηθουμε χτυπιεται.
Ματίνα δυστυχώς μας καταλαβαίνουν μόνο αυτοί που τα έχουν περάσει πρόσφατα. Οι μεγαλύτεροι ή αυτοι που δεν έχουν παιδιά δύσκολα σε καταλαβαίνουν ή σε δικαιολογούν. Και εγώ αγχώνομαι τρομερά και αισθάνομαι πολύ αμήχανα σε αυτά τα ξεσπάσματα της κόρης μου αλλά προσπαθώ να επικεντρώνομαι στο παιδί και όχι στο τι θα πουν οι γύρω. Υπομονή...
Από τα πιο σωστά πράγματα που έχω διαβάσει πάνω σε αυτό θέμα!Έτσι όπως τα λες είναι και ξέρεις τι λέω εγώ καμιά φορά;"Η δικτατορία δεν θα περάσει!"Δεν μπορούν οι υπόλοιποι με τα επικριτικά τους βλέμματα να καθορίσουν τη δική σου συμπεριφορά επειδή έτσι πιστεύουν ή επειδή θέλουν την ησυχία τους...γιατί πολύ απλά το παιδί θα το πάρεις εσύ μαζί σου στο σπίτι, όχι εκείνοι!Χώρια που συχνά είμαστε πολύ αγχωμένοι-κουρασμένοι για να θυμηθούμε οτι τα παιδιά είναι μαγικά πλάσματα και τα νιώθουν όλα...όπως οτι έδωσες μεγαλύτερη σημασία στη γνώμη των έξω παρά στη δική τους συναισθηματική κατάσταση.Να είσαι καλά και να χαίρεσαι τα μικρά σου.
Είσαι η φωνή πολλών μαμάδων με παιδάκια 2-4 χρόνων!!!! Σήμερα στην παραλία μετά από ένα 25λεπτο εκπληκτικό μπανάκι με την 3χρονη κόρη μου, ακολούθησε μια ακόμη εκρηξ-άρα θυμού........ Οι περισσότεροι στην παραλία κοιτούσαν επικριτικά, μέχρι εγώ η "κακιά" μαμά που έχω "κακομάθει" το "κακομαθημένο" παιδί μου, μαζέψω τα πράγματα μας, γιατί ούτως ή άλλως ήταν η ώρα να φύγουμε! Σίγουρα οι μεγαλύτεροι έχουν ξεχάσει κι απλώς λένε...." ε, ρίχτου και καμια στον ποπο, δεν θα πάθει κάτι..." και οι πιο νέοι δεν γνωρίζουν!! Δεν με πειράζει πλέον! Σχεδόν αδιαφορώ, αλλά παράλληλα στεναχωριέμαι που βγάζουμε πάντα πολύ εύκολα, γρήγορα συμπεράσματα. Κουράγιο μανούλες.... Καλά μπάνια....
Μαμά Ματίνα σε νιώθω απόλυτα! Παρότι οι δικές μας εκρήξεις δεν είναι πολύ συχνές, ωστόσο υπάρχουν. Στη δική μας περίπτωση βάλε ακόμη και την καταπιεστική μαμά, δηλαδή εμένα που σκέφτομαι "τι θα πει ο κόσμος;" και κάνω την κατάσταση χειρότερη! Κλείσε τα αυτιά σου στους απ' έξω και κάνε υπομονή! Κάποια στιγμή θα καταφέρουμε να κοντρολάρουμε να κοντρολάρουμε αυτές τις καταστάσεις τόσο εμείς όσο και τα παιδάκια μας.
Συγχαρητήρια ....τι να πω...ωραια λογια ...ομορφα σωστα...ευγε...ετσι πειτετα ναι !!@