Με το κεφαλάκι γυρισμένο!

Ο μπέμπης μου είχε πάρει θέση με το κεφαλάκι προς τα κάτω από τον 7ο μήνα. Απλά το κεφαλάκι του ήταν γυρισμένο στα πλάγια και μου είπε ο γιατρός «Mην ανησυχείς, θα γυρίσει μέχρι τότε«

Τελικά δε γύρισε το κεφαλάκι του, αλλά το είχε στραμμένο στα πλάγια μέχρι το τέλος.

Στην 38η εβδομάδα βλέπουμε ότι έχω μαλακό τράχηλο και εξάλειψη τραχήλου σχεδόν 50%. Διαβάζω στο ίντερνετ ότι αυτό συνήθως δείχνει ότι ο τοκετός θα ξεκινήσει τις επόμενες μέρες. Μπούρδες! Σε εμένα τελικά δεν «έπιασε» κάτι τέτοιο!!

Θα γεννούσα σε δημόσιο νοσοκομείο. Mπαίνω στην 39η εβδομάδα τίποτα, μπαίνω στην 40η εβδομάδα τα ίδια, το μωρό δεν ήθελε να βγει! Ο γιατρός μου μού ειπε οτι θα με αφησει μεχρι την 41η εβδομαδα και αν συνεχισουμε τα ιδια, θα μπουμε με προκληση. Με παρακολουθουσε καθημερινα με καρδιοτοκογραφημα και μια φορα με φωναξε να παω να κανουμε ακομα ενα και το απογευμα γιατι το πρωινο δεν του φανηκε πολυ καλο. Τελικα ολα ηταν καλα αλλα εγω συσπάσεις μηδεν.

Μια μερα πριν μπω στην 41η εβδομαδα και ενω ειχαμε ραντεβου την επομενη για τεχνητους πονους, το βραδυ με πιανει οξυς πονος στη μεση. Ετοιμαστηκαμε να φυγουμε για το νοσοκομειο, ντυθηκαμε αλλα ο πονος περασε. Παει λεω δε θα γεννησω με τιποτα!! Κοιμαμαι και ξυπναω 5 η ωρα το ξημερωμα με πονους περιοδου. Ειχαμε ραντεβου με τον γιατρο στο νοσοκομειο σε 3 ωρες αλλα λεω «Αγαπη μου, ελα ντυσε με να φυγουμε τωρα«

Φτάνουμε στο νοσοκομειο, ειχα δικους μου πονους -οχι εντονους- και καθολου διαστολη. Από τις 6 το πρωι που μπηκαμε μεχρι τις 12 το μεσημερι με αφησαν να δουν τι θα κανω, αλλα αποτελεσματα μηδεν. Η διαστολη δεν προχωρουσε και οι πονοι που ειχα ηταν…. ας μην πω! Εκοβα βόλτες στους διαδρομους τοσες ωρες, εκανα ντουζ, εκανα το κλυσματακι μου, αλλα ο πονος εντελως υποφερτος. Λεω τη μαια «Ετσι θα ειναι μεχρι να γεννησω;»

«Οχι» μου λεει «θα δυναμωσουν»

«Φτου σου» λεω «κριμα…»

6 ωρες περιφερομουν στο διαδρομο με τον ορο στο χερι με πονακια να ερχονται οποτε να ‘ναι….

Στις 12:30 μου βαζουν τους τεχνητους…. εκει τα ειδα ολα!!

Αα, αυτοι ειναι οι πονοι της γεννας; Ω ρε γλεντια!!!

Η διαστολη μου πηγε δυο αμεσως και καθε φορα που με εξεταζαν απο κατω ελεγαν οτι η διαστολη ανεβαινει συνεχεια…. Εβαζαν χερακι, διαστολη 3, εβγαζαν χερακι! Ξαναεβαζαν χερακι, διαστολη 4, ξαναεβγαζαν χερακι!

«Αυτη ετσι οπως παει, σε μια ωρα το πολυ θα εχει γεννησει» είπε η μαία

Και ετσι και εγινε! Σε μια ωρα ακριβως απο τοτε που με επιασαν οι πονοι, ειχα στα χερια μου τον παιδαρο μου 3.500 και 52 ποντους. Αν και ζοριστηκαμε παρα πολυ στις εξωθησεις και πεθανα για να τον βγαλω…. Γιατι τα μωρα που ειναι στραμμενα στα πλαγια ειναι πιο δυσκολο να βγουν και θελει καλο χειρισμο απο το γιατρο. Αλλα ολα καλα!!

Ολοι εχουν χεστει πανω τους και μαλωνουν για το ποιος θα τον κρατησει!! Σε λιγο μπαινουμε στον 6ο μηνα και τον Σεπτεμβριο τον βαφτιζουμε!

μαμά Ε.

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com