Στην παραλία με μωρό και καρότσι;
Στο κείμενό μου για τις πρώτες μας διακοπές με δυο παιδιά, η Ειρήνη μου έγραψε:
«Ο μικρός μου είναι 8 μηνών. Όσες φορές πήγαμε για μπάνιο, δεν με κούρασε τόσο το τσιμπράγκαλο (που είναι πολύ το ατιμό…) όσο το οτι είναι συνέχεια ορθιος πάνω μου και χοροπηδάει. Τρομερός ενθουσιασμος με οτι βλέπει. Το μωράκι δίπλα μας καθόταν ήρεμα στην ξαπλώστρα με την μαμά του, ενα άλλο παραδίπλα στην αγκαλιά της μαμάς του, ενα τρίτο κοιμοταν πάνω στην ξαπλώστρα και μόνο ο δικός μου αν πάω να τον καθίσω σκούζει και γίνεται σαν άκαμπτος σαν τόξο. Και επειδή συνήθως μένουμε αρκετά στην παραλία (σωστές ώρες) πως θα την βγάλουμε φέτος στις διακοπές, δεν ξέρω. Πού να τον εναποθέσω μου λες; Στην πισίνα πχ οταν ήσασταν εκτος τον είχες πάνω στην ξαπλώστρα ή είχες καρότσι μαζι, όπως βλέπω άλλες κοπέλες που εμενα για να είμαι ειλικρινής δεν μου αρέσει…«
Ε λοιπόν, ναι… ΚΑΡΟΤΣΙ.
Δεν χρειάστηκαν περισσότερες από 2 επισκέψεις στην παραλία για να συνειδητοποιήσω ότι είναι δύσκολο να έχεις ένα πολύ ενεργετικό μωρό χύμα. Και ο γιος μας είναι σαν το γιο της Ειρήνης. Δεν κάθεται λεπτό ακίνητος, θέλει να ανεβαίνει στην ξαπλώστρα, μπουσουλάει προς τη θάλασσα, παιζει με την άμμο και δυστυχώς θέλει συνέχεια κάτι να βάλει στο στόμα του που άντε, αν είναι άμμος, δεν βαριέσαι… Τι κάνεις αν είναι γόπα (ρε φιλαράκια, τι θα γίνει με τις γόπες;; Τασάκι έστω αυτοσχέδιο δεν μπορείτε να έχετε κοντά σας; Σεβαστείτε τις παραλίες ρε, ανήκουν σε όλους μας! Άντε πια, λες και ήρθατε από τις σπηλιές…), αν είναι βότσαλο μεγάλο, ξυλάκι, καπάκι από νερό μπλα μπλα.
Επειδή λοιπόν ούτε Τιραμόλας μπορείς να γίνεις, ούτε να διακτινίζεσαι σε χρόνο dt μία στην Αθηνά και μία στον Αρχέλαο, ο οποίος μέχρι να γεμίσεις το κουβαδάκι της Αθηνάς μπορεί να έχει ανέβει στην ξαπλώστρα και να έχει φέρει τον καφέ σου καπέλο… ΚΑΡΟΤΣΙ.
Φυσικά όχι εγκλωβισμένο το παιδί εκεί μέσα όλη την ώρα… Αλλά για μερικά διαλειμματάκια είναι μια χαρά. Άλλωστε και τα μωρά αγαπούν το άραγμα στην παραλία, φυσάει το αεράκι, ακούν τα κυματάκια, κλείνουν τα μάτια και ονειροπολούν ή ακόμα και… ΚΟΙΜΟΥΝΤΑΙ!!!
Και εγώ έλεγα «Σιγά μην κουβαλάω καρότσι μαζί μου!«, αλλά αφού είδα ότι όλοι το κάνουν, το έκανα και εγώ. Χθες ας πούμε πήγαμε παραλία το απόγευμα και δεν το πήραμε, ε και εντάξει… στην αρχή ήταν όλα μια χαρά, από ένα σημείο και μετά όμως γκάζωσε ο μικρός και δεν τον σταματούσε κανείς, χεχε.
Στην Αθηνά δεν έπαιρνα καρότσι, αλλά η μικρή ήταν εντελώς διαφορετικό παιδί από τον γιο μας. Καταρχάς ΔΕΝ έβαζε πράγματα στο στόμα. Επίσης ήταν πιο ήσυχη και όχι τόσο κινητική όπως ο Αρχέλαος.
Οι υπόλοιπες μανούλες τι κάνατε όταν τα γουτσούνια σας ήταν μικλούλια και ζωηρούλια;
Y.Γ. Βέβαια ούτε το καρότσι που έχουμε για τις διακοπές μπορεί να αντέξει στο φαινόμενο Αρχέλαος, ο οποίος είναι ένα βήμα πριν το διαλύσει ολοσχερώς 😛
Εμείς πηγαίναμε σε μη οργανωμένη παραλία, πολύ κουβάλημα αλλά λιγότερος κόσμος, καθόλου γόπες, άντε να έβαζαν καμιά πέτρα στο στόμα. (Σε αυτό είναι λύση η πιπίλα, όποιο έχει). Μα όταν πάμε παραλία με τα παιδάκια μας τι θέλουμε? Να αράζουμε στη ξαπλώστρα? Πάνε αυτά. Στην παραλία ξεχνάμε τις δουλειές μας και τις στενοχώριες μας, γινόμαστε παιδιά και διασκεδάζουμε μαζί τους. Εγώ έχω να κάνω ηλιοθεραπεία 10 χρόνια, αλλά σας πληροφορώ πως περνάμε όλοι τέλεια και ας γινόμαστε κομμάτια!
Εμεις πάλι το καρότσι το ειχαμε για απλώστρα για τις πετσέτες και για τα ρούχα μας! Σιγά μην καθόταν στο καρότσι και σιγα μην ...ονειροπολούσε το αεικινητο αγριμι-κι-αγριμάκι μας (13 μηνων σε λιγο)! Ετσι, σαν τον Αρχέλαο, μόνο που έτσι και τον δέσεις είναι σα λιοντάρι στο κλουβί. Δεν κάθεται. Ααρα το καρότσι δεν ηταν λύση για μας. Βασικά τον αφήναμε να παίζει με την άμμο (εχω βγαλει 100.000 πετραδακια απ το στομα του τη στιγμη που πήγαινε να τα μασήσει) αλλά δεν πειράζει. Οσο για τις γόπες, γυρω γυρω από την ψάθα μας κάναμε εντατικο ...γόπινγκ, ήτοι μαζευαμε γόπες, γυαλάκια και ο,τι άλλο ηταν επικίνδυνο και τα βαζαμε σε μια σακκούλα. Επίσης είμαστε τυχεροί που ειναι πολυ-πολύ κοινωνικός με αλλα μωρακια και με φιλους μας (btw μου τη λέγανε οτι και καλά οτι επειδη ειμαι κολλημενη δε θα γίνει κοινωνικός, αλλά τελικά μια χαρα ειν το παιδι, και μαλιστα υπερ το δεον κοινωνικος. Παραγνωρίζεται κιολας και τους καβαλάει τους μεγαλους). Ετσι ανταλλάσσαμε παιχνίδια, κυνηγούσε μπάλες μπουσουλώντας στην παραλία και γενικά η παραλία ηταν η καλύτερη ωρα της ημέρας. Ε, κι οταν βαριοταν ολα αυτά, του φτιάχναμε πυργους και τους χάλαγε, του θαβαμε τα πόδια και τα χερια κι αλλα τετοια ...κλασικά εικονογραφημενα. Κι εμεις περναγαμε καλά παίζοντας, κι εκείνος. Επίσης με την ευκαιρία που τον είχαμε ετσι ελευθερο, αρχίσαμε σιγα σιγα να βάζουμε και όρια, λέγοντας του "οχι" , "μπλιαξ" και τετοια, πραμα που στο προστατευμενο περιβαλλον του σπιτιου δεν ειχαμε αναγκη να το κανουμε. Καναμε δλδ και την πρώτη μας δοκιμή να δούμε πόσο ευκολο-δυσκολο ειναι να του βαλουμε κανόνες. Εγω ενα καταλαβα παντως κοριτσια: Οτι αν γινεσαι παιδί μαζί τους, ουτε τα νευρα σου σε πιάνουν, ουτε τίποτε. Απλά το παιρνεις απόφαση οτι τερμα τα χαλαρα φραπεδοτσίγαρα στις ξαπλώστρες.
Γοπινγκ..............χοχοχοχοχοχοχχοχοχοχοχ Πολύ καλο και η τελευταία σου φράση ειναι απίστευτα αληθινή......και άλλωστε ας το απολαύσουμε γιατι ποσο θα διαρκεσει ........σε καμία το πολύ δεκαριά χρόνια θα παρακαλαμε να έρθουν μαζί μας για μπάνιο.....χοχοχοχo
ΕΧΩ ΚΑΙ ΓΩ 2 ΠΑΙΔΑΚΙΑ Η ΚΟΡΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ 5 ΕΤΩΝ ΚΑΙ Ο ΓΙΟΣ ΜΟΥ 3 ΜΗΝΩΝ.ΟΠΟΤΕ ΠΑΜΕ ΠΑΡΑΛΙΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΝΝΕΝΑ ΜΠΑΝΑΚΙ Η ΜΙΚΡΗ ΜΟΥ ΤΟ ΠΑΛΙΚΑΡΑΚΙ ΜΟΥ ΔΕΝ ΚΑΘΕΤΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ!! ΠΑΡΟΛΟ ΠΟΥ ΠΑΜΕ ΚΑΙ ΚΑΘΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΦΥΣΙΚΗ ΣΚΙΑ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΟΤΙ ΒΑΣΑΝΙΖΕΤΑΙ ΖΕΣΤΑΙΝΕΤΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ..ΤΟ ΒΑΖΩ ΣΤΟ ΚΑΡΟΤΣΙ ΤΙΠΟΤΑ ΤΟ ΕΧΩ ΑΓΚΑΛΙΑ ΚΛΑΨΟΥΡΙΖΕΙ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΚΑΘΟΜΑΣΤΕ ΜΙΑ ΩΡΙΤΣΑ ΜΟΝΟ ΙΣΑ ΙΣΑ ΝΑ ΠΛΑΤΣΟΥΡΙΣΕΙ Η ΜΙΚΡΗ! ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΚΛΑΙΕΙ Η ΜΙΚΡΗ ΠΟΥ ΦΕΥΓΟΥΜΕ ΤΟΣΟ ΝΩΡΙΣ ΚΛΑΙΕΙ ΚΑΙ Ο ΜΙΚΡΟΣ ΑΣΤΑ ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑ ΤΟ ΜΠΑΝΙΟ ΓΙΑ ΜΑΣ!!
Ααααααααααααααααα το καροτσι μας ηταν αναποσπαστο αντικειμενο στις διακοπες, οχι κανα περιπλοκο, ενα απλο να μην πιανει και πολυ χωρο στο αμαξι αλλα ηταν η συνεχεια μου, με μια ομπρελιτσα ουτε το παιδι ουτε εγω να ζεσταινομαι το καλοκαιρακι με την ζεστη και συνεχεια αγκαλια. Στην δε θαλασσα μου ελυσε τα χερια, παντα το ειχα μαζι μου και ημασταν ολοι μια χαρα χωρις γκρινιες, εκει το αλλαζα, το ταιζα, κοιμοταν... ολα εκει και ετσι ποτε δεν ειχα ανησυχια μην πιασει τιποτα με τα χερακια στην αμμο και το φαει........... τωρα σε ερωτηση πως το πηγαιναμε στην παραλια και στα βοτσαλακια, ειπαμε ηταν απλο, εκλεινε και δεν ηταν καθολου βαρος, το παιρναμε αγκακια στην αμμο το ανοιγαμε και το τοποθετουσαμε μετα κατω απο την ομπρελα μας, τοσο απλα!!!
Πώς σε νιώθω βρε Ολίβια... 3,5 ο μεγάλος ενός ο μικρός και στην κυριολεξία ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΩ ΑΝΑΣΑ! Εκτός από τις ελάχιστες στιγμές που θα παίξει με το κουβαδάκι-φορτηγάκι μαζί με τον αδερφό του, ψάχνει τι να φάει, τι να μου πετάξει στο κεφάλι ή στον καφέ, τρέχει προς την θάλασσα με το που γυρίσω το κεφάλι κλπ... Καρότσι όμως είναι εύκολο να κουβαλήσεις σε ελάχιστες παραλίες με την προϋπόθεση να έχουν άμμο πατημένη ή ξαπλώστρες κολλητά στον δρόμο. Άρα κι αυτό ταλαιπωρία είναι. Προτιμώ λοιπόν να έχω όσο περισσότερα άτομα μπορώ ;)
Και εγω την ίδια απορία εχω ενώ το καρότσι μου συμπεριφερεται σαν 4x4 σε δύσκολες καταστάσεις στα βότσαλα και μαγκωνει και δεν μπορω να το σπρώξω, πολύ βολικό θα ηταν αν μπορούσα να το πάρω μαζί....αλλα εσεις πως τα καταφερνετε.........σηκώτο?να μου λείπει...φτάνουν τα αλλα 10.000πραγματα που κουβαλαω συν τα παιδια....
το καρότσι στην άμμο προχωράει μόνο με την όπισθεν και "σούζα"!!! μια χαρά προχωράει αλλιώς ούτε εκατοστό δεν κουνιέται!!! Κι εγώ φέτος την τρίτη κορούλα μου που είναι 1 έτους την πήγαινα παραλία με το καρότσι, την άφηνα εκεί όσο αντέξει (της έδινα ένα κουβαδάκι με φτυαράκι και άλλα μπαρμπαδάκια γιατί μόλις την αφήνω στην άμμο παίρνει μια χούφτα και τη βάζει όλη στο στόμα!!!) μόλις άρχιζε να βαριέται μαγιώ και μπλούμ αρκετή ωρίτσα και μετά τέζα!!!ατελείωτος ύπνος στην ξαπλώστρα σχεδόν μέχρι να φύγουμε!!! Έτσι τη βγάλαμε φέτος και ήταν μια χαρά!!!
Εμείς παίρνουμε το καθισματάκι του αυτοκινήτου και βλέπω να παίρνουμε το καρότσι αργότερα γιατί είναι 7 μηνών και κουνιέται ολόκληρη μέσα και μια να κάνει θα βγεί, μια χαρά είναι κοιμάται κιόλας κάθεται παίζει και είμαι ήσυχη οτι κάθεται σε πιο καθαρό σημείο απο την ξαπλώστρα (που πέρυσι όντας έγκυος απο την ξαπλώστρα κόλλησα σταφυλόκοκκο)!
Ο Σπύρος έκανε τα πρώτα του βήματα μέσα στη θαλλασα 9 μηνών. Δεν καθόταν πουθενά, ευτυχώς δεν έβαζε ποτέ κάτι μέσα στο στόμα του. Πηγαίναμε κάθε μέρα για μπάνιο, κολυμπούσε με το μακαρονι του μετά έπαιζε στα ρηχά και μετά με την άμμο. Μετά από όλα αυτα ήταν κομμάτια έτρωγε τον θηλαζα και κοιμόταν στην αγκαλιτσα της μαμάς
και η δικια μας ζουζουνι ειναι κ δεν καθεται ποτε κατω! Περυσι που ηταν 6-7 μηνων περναμε το καροτσι (το ιδιο με αυτο που εχει ο Αρχελαος στην φωτο κ με το ιδιο καλυμμα ;-) ) και την βαζαμε για λιγο..επισης εχουμε μια παιδικη μινι τεντα θαλασσης κ περυσι ξαπλωνε εκει ενω φετος καθεται (που λεει ο λογος ) κ παιζει..
ΓΛΥΚΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΡΧΕΛΑΟΣ!ΓΙΑ ΠΟΛΛΑ ΖΟΥΛΙΓΜΑΤΑ!ΕΜΕΝΑ Η ΑΝΝΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ 11 ΜΗΝΩΝ...ΠΡΙΝ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΓΥΡΙΣΑΜΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΜΑΣ...ΤΟ ΚΑΡΟΤΣΙ ΤΟ ΠΑΙΡΝΑΜΕ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ,ΑΛΛΑ ΕΚΕΙ ΤΗΝ ΤΟΠΟΘΕΤΟΥΣΑΜΕ ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΤΗΝ ΕΠΑΙΡΝΕ Ο ΥΠΝΟΣ....ΤΗΝ ΥΠΟΛΟΙΠΗ ΩΡΑ,Ή ΗΜΑΣΤΑΝ ΣΤΟ ΝΕΡΑΚΙ,Ή ΚΑΘΟΜΑΣΤΑΝ ΣΤΙΣ ΠΕΤΣΕΤΟΥΛΕΣ ΜΑΣ(ΚΑΘΟΜΑΣΤΑΝ ΤΡΟΠΟΣ ΤΟΥ ΛΕΓΕΙΝ,ΑΦΟΥ ΚΑΙ Η ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΖΩΗΡΗ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΝΑ ΠΙΑΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΗΚΩΝΕΤΑΙ,ΝΑ ΒΑΖΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ Π.Χ.ΠΕΤΡΕΣ...ΜΑΣ ΛΑΧΤΑΡΙΣΕ ΜΕ ΜΙΑ ΠΕΤΡΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΜΑΣΟΥΣΕ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΧΙΛΙΑ ΤΕΧΝΑΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΤΗΝ ΠΗΡΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΟΜΑ....)Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΤΗΝ ΕΙΧΑ ΒΑΛΕΙ ΣΤΟ ΚΑΡΟΤΣΙ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΣΕΙ,ΑΛΛΑ ΔΕ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΘΑ ΚΑΘΟΤΑΝΕ....ΗΘΕΛΕ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΝΑ ΑΣΧΟΛΕΙΤΑΙ ΜΕ ΚΑΤΙ....ΕΓΩ ΠΑΝΤΩΣ,ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ ΠΟΛΥ ΜΕ ΟΛΟ ΑΥΤΟ...ΔΡΟΜΟ ΜΕ ΤΟ ΚΑΡΟΤΣΙ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΦΤΑΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΝΑ ΜΗΝ ΗΡΕΜΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΛΕΠΤΟ....ΤΙ ΝΑ ΤΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΑ ΒΛΑΣΤΑΡΙΑ ΜΑΣ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΟΥΝ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΣΕ ΕΝΑ ΛΕΠΤΟ.....
Καρότσι και εμείς. Βοηθάει και στο να μεταφέρεις τα τσιμπράκαγκα!
Εμενα κοριτσια ο μικρος μου ειναι 2 ετων. Απο τοτε που περπατησε δεν εχει σταματησει ζωη να χει ειναι πολυ ζωηρος. Εχω ομως το αλλο προβλημα... Φοβαται τη θαλασσα, τα σωσιβια και ολα τα σχετικα... Στο νερο μπαινει μεχρι το γονατο χερακι χερακι με μας και μετα βγαινει τρεχοντας. Για αγκαλια ουτε λογος... Κλαμα και οδυρμος! Πειτε καμια ιδεα γιατι πλησιαζουν και οι διακοπες και μας βλεπω να τρωμε πολυ ζεστη...
ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΕΙΣ.ΜΠΟΡΕΙ ΞΑΦΝΙΚΑ ΝΑ ΜΠΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΒΓΕΙ...
εγώ έπαιρνα το καθισματάκι του αυτοκινήτου...μια χαρά ύπνους έπαιρνε εκει μέσα....
Εμείς παίρναμε το ριλάξ μαζί μας.Πιο εύκολο μου φαινόταν απ το να κουβαλάω καρότσι! Ο Αρχέλαος είναι φανταστικός!!!!
Χρυσούλα μου, το θέμα είναι να κάθεται το μωρό στο ριλάξ... Ο γιος μου εκτός του ότι είναι 9 μηνών, μάλλον θα σηκωνόταν μαζί με το ριλάξ :P
Χμμμ, καπως ετσι ειναι και ο δικος μου ο μικρος (2 ετων σημερα). Περσι στο καροτσι την εβγαλε, εριχνε και κατι υπνους! Με 3 παιδια στην παραλια, 2δυμα 2,5 ετων κι ενα μικρο 1 ετων δεν εχεις κι αλλη επιλογη. Φετος τρεχει κι αυτος, να δω ποιον θα πρωτοκυνηγαμε (χαχα!)
Χαχα γελαω πολυ Ολιβια με το φαινομαινο Αρχελαος γιατι ειναι ζωηρουλης...μου θυμιζει τον γιο μου ετσι ηταν κ ακομα κ τωρα τρεισιμησι χρονων δεν τον σταματα τιποτα.Συντομα οταν περπατησει θαμας γραφεις μαμα σε διαιτα+Αρχελαος μειον εικοσιπεντε κιλα χιχι
κ μεις φετος μια απ τα ιδια 1η φορα διακοπες κ με τα δυο παιδουδια μας για τον μικρο ναι κουβαλουσαμε το καροτσι ....κατω οταν το αφηναμε ετρωγε αμμο βοτσαλακια πετραδακια ξυλακια αποτσιγαρα ολη την ωρα ημασταν στην τσιτα 9μηνων το παληκαρι μας απο 7μηνων σηκωνεται ορθιος ζιζανιο οταν ετρωγε τα κουβαδακια της μικρης τονμαλωνε κ η κατερινα ....το καροτσι ηταν χρησιμο για το ταισμα κ λιγο μπορω να πω για το θεμα του υπνου κουνουσαμε να κοιμηθει αλλα δεν επιανε παντα ...παρακαλουσα να υπαρχει καροτσι 4επι 4 κολλουσε στην αμμο φορτωμενο με βαρκουλες τσαντες κουβαδακια
Και εμείς καρότσι, αλλά για τον ύπνο και για το κουβάλημα συμπράγκαλου. Το καρότσι μας με φουσκωτές ρόδες που έχουν πάει παντού, (αμμο, κατσάβραχα, βουνό παραλία, πραγματικά παντού!), ευρύχωρο σε σημείο που μαλώνανε ποιος θα κάτσει (ναι χώραγε και τη μεγάλη μου στα 5μισι της!), με διάφορες ανακλίσεις....οπότε ήταν η "ξαπλώστρα¨" τους στην παραλία...Όταν δεν κοιμόντουσαν στην παραλία, το συστημα είναι ένα : "man-to-man" που λένε και στο μπάσκετ, ένας μεγάλος ανά παιδί....τουλάχιστον για μας που έχουμε 2, αν έχεις 3 και βάλε....σφιχτή ζώνη!
Αγαπημένες μου κι εμένα η Λουλούδα μου στο καρότσι την έβγαλε στην παραλία όσο ήταν σε αυτή τη φάση που περιγράφετε!!! Τώρα στα 3+ που είναι πια, παίζει αμέριμνη με κουβαδάκια και τα φιλαράκια της στην ακροθαλασσιά (και με το μάτι του γερακιού always upon)! Αλλά πρόπερσι, ειδικά, που ήταν 1+ ΔΕΝ ΠΑΛΕΥΟΤΑΝ ΧΩΡΙΣ ΚΑΡΟΤΣΙ! Καλύτερα να μην πήγαινα στη θάλασσα δηλαδή. Ενώ στο καρότσι άραζε πιο βολικά και άνετα για την πλατούλα της, έπαιζε με τα παιχνίδια της, δεν κινδύνευε να καταπιεί ότι μπίχλα υπήρχε κάτω και, όπως είπε και η Ολίβια, τη φυσούσε η θαλασσινή αύρα και eventually έπαιρνε και τον υπνάκο της. Είχα ένα καρότσι ομπρέλα (που λένε) το οποίο χρυσοπλήρωσε η αδελφούλα μου αλλά ποτέ δεν χρησιμοποίησε (γιατί η δική της κόρη δεν καθόταν ούτε στο καρότσι... εφιάλτης) και το κληρονόμησα εγώ χεχε! Οπότε όλα ΤΕΛΕΙΑ! Αυτό με τις γόπες, όχι απλώς μου γυρίζει το μάτι. Γίνομαι τέρας! Και λες Ολίβια την παραλία.. Ρε συ στις κούνιες, μέσα στο σκάμμα με την άμμο να έχει 500 γόπες??? Στο ταρτάν να έχει γόπες? Ποιος γονιός καπνίζει στις κούνιες και πετάει και τις γόπες του στο πάτωμα (είτε ταρτάν, είτε χαλίκι, είτε οτιδήποτε!), εκεί δηλαδή που θα πάει να παίξει το παιδί του????? Ασύλληπτο!
Εγω εχω 3 κοριτσια.11 χρ.7 χρ.και η μικρη μας ειναι 20 μηνων..το προηγουμενο καλοκαιρη λοιπον ηταν ακομα στον ριλαξ..θαλασσα πηγαιναμε με αυτοκινητο οποτε ειχα καθισματακη μαζι...ετσι το επερνα στη θαλασσα κατω απτην ομπρελα,το εβαζα πανω στην σανιδα των παιδιων και την κουνουσα να κοιμηθη.για λιγη ωρα ειχα την ησυχια μου....ευτυχως θυλαζα ( ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΘΥΛΑΖΩ) και δεν χρειαζοταν να κουβαλαω μπιμπερο κτλ...οσο για την μικρη κουραζοταν μεσα στο νερο και μετα ηταν μια χαρα μεσα στο καθισματακη..ειναι μια λυση καλη..δοκιμαστε το....
Η κόρη μου είναι αυτό που περιγράφεις και σπάνια κοιμάται δημοσίως! Τώρα είναι 21 μηνών και έχω πάντα μαζί μου παιχνίδια, βιβλιαράκια και ότι άλλο γουστάρει ανά περιόδους να ασχολείται και της τα δίνω να παίζει μαζί τους σταδιακά και ποτέ όλα μαζί. Επίσης, της κάνω πακετάκια με μικρά σνακ όπως φρουτάκια και κράκερ ή και λαχανικά για να κάθεται και λίγο στην ξαπλώστρα να τα μασουλάει. Τέλος, εμείς λατρεύουμε τη μουσική και χορεύουμε συνεχώς οπότε σε πιο δύσκολες φάσεις απλά χορεύουμε όλοι μαζί ( μαμά, μπαμπάς, Ελισάβετ) δημοσίως- είμαστε κανονικός θίασος όπως καταλαβαίνετε... Βλέπουμε τη θετική πλευρά, ανακαλύπτουμε τη δημιουργική μας πλευρά και ξεχνάμε τις ντροπές για να περνάμε όλοι καλά !
Μμμμ,αυτό δεν το είχα σκεφτεί!Ισως ο αέρας του 2012 ή το ζεστό του καλοκαίρι να ευθύνονται για τα ζουζουνομωρά μας.Κι εμένα ο δικός μου δεν κάθεται σε ησυχία!Την πρώτη φορά που πήγαμε για μπάνιο στο τσακ τον προλαβαίναμε να μη βάλει την άμμο και ό,τι άλλο έβρισκε στο στόμα του (Απορώ πότε θα σταματήσει επιτέλους αυτή η φάση με το στόμα).Τη δεύτερη φορά κάτσαμε σε ξαπλώστρες,οπότε δεν έμπαινε στο πειρασμό να φάει όλα τα πετραδάκια της παραλίας, έπαιξε λίγο με τα γυαλιά ηλίου μου (το χρυσό άφησε κάτι ωραίες δακτυλιές στα γυαλάκια της μαμάς!) και έτσι μπορέσαμε να κάνουμε μπάνιο σαν άνθρωποι.
Είναι σαν να το έχω γράψει εγώ για την κόρη μου, που μόλις χρόνισε...καρότσι δεν έχω πάρει γιατί πιστεύω ότι δεν θα κάτσει,και τρέχω σαν τη μουρλή πίσω της καθώς μόλις περπατήσαμε και δεν θέλουμε πια να κάνουμε τπτ άλλο..ίσως το δοκιμάσω όμως αφού λες ότι έκατσε το δικό σου ζιζανιακι..πάντως η φώτο στο καρότσι μου θυμίζει την μικρή μου..και η πεποίθηση σου ότι θα το διαλύσει σύντομα..μου θυμίζει εμένα..χαχαχα γερά να είναι και o θεός να μας δίνει δύναμη και αντοχή να τα παλεύουμε θα ζωηρά παιδάκια μας!!!εγώ πάντως τη λέω ταρζανακι...φιλάκια
Εγω έπαιρνα μαζί μου το bumbo , ήταν τέλεια! Την τα ίσα εκεί ,χαζευε τον κόσμο κ έκανα κ γω ενα break!
Μιλάς για τα κατορθώματα του Αρχέλαου και βλέπω τον δικό μου. Σε όποιον λέω ότι από 6 μηνών είναι μεγάλο ζιζάνιο με βρίσκει υπερβολική. Τελικά τα αγόρια είναι ζιζάνια!!! Εκτός και αν είχε τίποτα ο αέρας του 2012!