Τρέμω τη μέρα που θα… περπατήσει
Ω, η φάση έχω-περισσότερα-από-ένα-παιδιά… Με όλες της τις δυσκολίες και τις ομορφιές, έχει και τη μαγεία του ότι τα αδέρφια είναι τόσο ίδια και ταυτόχρονα τόσο διαφορετικά μεταξύ τους!
Τα δικά μου λουλούδια για παράδειγμα, διαφέρουν ΕΝΤΕΛΩΣ στο θέμα κίνησης. Ο μικρός από 5 μηνών αλώνιζε σε όλο το σπίτι και σήμερα πια λίγες μέρες πριν κλείσει τους 9 μήνες, έχω αρχίσει πραγματικά να ανησυχώ για το τι θα γίνει όταν περπατήσει. Η Αθηνά ΠΟΤΕ δεν πείραξε κάτι από το σπίτι, καταλάβαινε αμέσως το ΟΧΙ. Για τούτο τον μικρό σίφουνα αγχώνομαι.
Καταρχάς ΤΙΠΟΤΑ δεν τον σταματά. Δεν έχει σημασία τι εμπόδιο θα βρει στο διάβα του, θα το προσπεράσει. Θα σκαρφαλώσει; Θα το σπρώξει (είναι και πολύ δυνατός); Θα κάνει κύκλο; Θα συρθεί μέσα από μια τρύπα; Θα πάρει αυτό που θέλει ο κόσμος να χαλάσει.
– Τι ηρεμο και χαμογελαστό μωρό που έχετε! μου λένε συνέχεια όποτε τον βλέπουν στο σλινγκ ή στο καρότσι.
– Μμμ, ναι, περιμένετε να τον αφήσω κάτω…
Είναι ΠΟΛΥ ήρεμο και ΠΟΛΥ ησυχο μωρό, αλλά Θεέ μου, είναι ΠΟΛΥ ζωηρό.
Νομίζω πως θα ζήσουμε κάτι πολύ πρωτόγνωρο μαζί του. Αφού να φανταστείτε, σκέφτομαι να γραφτώ γυμναστήριο και μετά λέω τζάμπα τα λεφτά… Με τόσο κάτσε-σήκω-κάτσε-σήκω και κυνηγητό όλη μέρα εξαιτίας του Αρχέλαου, δεν χρειάζομαι εξτρά γυμναστική… Το μπούτι μου έχει σμιλευτεί από μόνο του 😛
Έχω και την Αθηνά να σιγοντάρει σε όλο αυτό, η σκανδαλιά και το σκαρφάλωμα πάνε σύννεφο…
Mαμάδες με ζωηρά νήπια, προσπαθήστε να είστε λακωνικές στα σχόλια που θα μου αφήσετε, τονίστε παρακαλώ τις ωραίες στιγμές και μην μου αρχίσετε να καταγράφετε όλα τα ριψοκίνδυνα κατορθώματα των ζωηρών παιδιών σας… Όχι τίποτα, αλλά θα ήθελα να παραμείνω ψύχραιμη -για όσο ακομα πάει, χαχαχα!
Τι να σου πω ..... πραγματικά.... Και εδω σταματάω. Θα σου πω πως το πρώτο παιδί αν και αγόρι ήταν αγγελούδι... αλλά η μικρή ζουζούνα έδωσε ρέστα μετο που περπάτησε...να φανταστείς πως το αίμα το είχαμε ως κάτι φυσιολογικό...Σε φιλώ!!!!! Τα καλύτερα έρχονται...!!!!!!!!!
Αχ ετσι ηταν ο γιος μου απο μικρος!οχτω μηνων εριξε την ηκη του κρεμοσαπουνου,χυθηκε ολο κατω κ σφπουγγαριζα μια μερα να φυγει η σαπουναδα...τωρα,τριων χρονων πλεον κ εξακολουθει να ειναι πολυ ζωηρος,το χειροτερο ομως ειναι οτι δεν ακουει,τιποτα κ κανεναν....εχει την πλακα του απο την μια που το συζηταμε με τον αντρα μου,αλλα απο την αλλη πολυ κουραση μα πολυ κουραση κ ψυχικα κ σωματικα.Καλο κουραγιο κ μαζεψε δυναμεις,θα σου χρειαστουν!
Κουραγιο!!!υπομονη δεν εισαι η μονη!!!6,5χρονια κανω υπομονη γιατι μου λενε θα ηρεμησει!ψεματα.απλα το πηρα αποφαση οτι ειναι πολυ πολυ πολυ ζωηρο!!!βλεπω τα θετικα.6,5 χρονια δεν μου γκρινιαξε καθολου!!!!!
Ακριβώς όπως ο Αρχέλαος , έτσι και η Ιωάννα μου - 18μηνών σήμερα - απο την γέννηση της μόνο χαμογελάει και γενικως δεν κλαίει αλλά οπως μου λένε ακομα και άγνωστοι ειναι πολυυυυυυυ ζωηρή και ατρόμητη να προσθέσω . Πλέον κυκλοφορούμε χωρίς καρότσι και χωρίς χεράκι και δεν κολλάει πουθενα . Ειλικρινα , πέραν της αγωνίας μου , ειμαι πολύ χαρούμενη που έχω ένα ενεργητικό μωράκι . Και μην ξεχασω , απ'τον 10ο μηνα που αρχισε να κινειται ορθια μόνη της , χωρίς δίαιτα αλλα με γουρουνιασμα έχασα ως δια μαγείας τα 17 κιλά που ειχαν ξεχαστεί πάνω μου!!!!!! Αντε και καλό κυνήγι !!!!
ναι έχεις δίκιο που τρέμεις...τα χειρότερα έρχονται ο Κωνσταντίνος μου είναι τώρα 2,5 χρονών ήταν και είναι πολυ ζωηρός και κινητικός νεογέννητο δεν κοιμόταν καθόλου μόνο τετάρτα και εικοσάλεπτα κι όταν ήταν ξύπνιος δεν γκρίνιαζε αρκεί να τον κρατούσα όρθια και να γυρνάγαμε γύρω γύρω σε όλο το σπίτι δείχνοντάς του τους πίνακες και τραγουδώντας του ταυτόχρονα 2 μήνων τον έβγαλα από το λίκνο του mothercare όχι λόγω ανάπτυξης... ήταν κανονικός δεν ήταν μεγαλόσωμο μωρό (5 κιλά και 60 εκ. ήταν 2 μηνών ) αλλά δεν τον χωρούσε ο τόπος γύριζε από ανάσκελα μπρούμυτα και το αντίθετο τουλάχιστον 5 φορές το λεπτό έκανε στροφή και το κεφάλι του ερχόταν εκεί που ήταν τα πόδια του έχωνε τα χέρια και τα πόδια μεσα στα κάγκελα παρόλο που είχα πάντα γύρω γύρω την τράβαγε και την ξήλωνε ανασήκωνε το κορμί του και ξήλωνε και το mobile 7,5 μηνών μπουσούλησε και από τότε δεν στεκόταν πουθενά ούτε σε καρότσι εμπαινε ούτε στα χέρια καθόταν ούτε στο καρεκλάκι του αυτοκινήτου ούτε στο καρεκλάκι φαγητού (τον ταΐζαμε 2 άτομα όρθιοι γυρνώντας γύρω γύρω) ούτε στο πάρκο ούτε στη κούνια έστω και μισοκοιμισμένος ήθελε να είναι κάτω και να αλωνίζει μόνο με το σλίνγκ κατάφερνα να τον κρατήσω αλλά έπρεπε να κινούμαι για να κάτσει 9 μηνών πήγαμε ταξίδι στο εξωτερικό... είχε μπουσουλήσει όλο το Ελ. βενιζέλος και όλες τις πλατείες της Βαρκελώνης και φυσικά διέσχισε μπουσουλώντας όλο το αεροπλάνο την ώρα της πτήσης όταν περπάτησε χάσαμε τελειώς τη μπάλα δεν τον σταματάει τίποτα και όσο μεγαλώνει χειροτερεύει το πράγμα δεν θα σου γράψω τι κάνει τώρα για να μην σε τρομάξω!!!
Ουπς!!Τώρα κατάλαβα ότι δεν ήμουν πολύ λακωνική, ε?Ε, πρέπει να πούμε κι εμείς οι μαμάδες τον πόνο μας κάπου,ε? :-))))
Ναι έτσι και ο δικός μου, τι ήσυχο και γελαστό παιδάκι!!!Και όταν μπουσουλάει...δεν αφήνει τίποτα στο διάβα του, τηλεκοντρόλ εκσφενδονίζονται, παιχνίδια σέρνονται στο πάτωμα, ντουλάπια ανοίγουν, ο σιδερένιος καλόγερος με όλα τα μπουφάν του σέρνεται και ετοιμάζεται να πέσει προκαλώντας μου μικρά πολλαπλά εγκεφαλικά, βιβλία βγαίνουν από τις βιβλιοθήκες..τί να σου λέω!!Είμαστε 10 μηνών και κάνουμε βηματάκια πιασμένοι από τα έπιπλα, αχχχχ θα περπατήσει σύντομα και μετά...τρεχάτε ποδαράκια μου!Να το χαίρεσαι το μωράκι σου!!
xaaxxax einai sigoura oi imerominia o dikos mou einai 6 minwn kai einai antartis episis........... mpousoulaei se oli tin kounia kai to parko kai otan einai sto kareklaki kinite prokimenou na petixei to kotsidi tis aderfis tou....xaxaxaxxaa thewrw oti einai kalitera etsi...den tha mou arese ene paidi mamouxalo....gia ta ipoloipa eimaste emeis na anisixoume na trexoume kai to vradi pou koimountai na leme ti ekanan oloi mera kai na gelame....einai paidia....kai emeis oi megaloi...apla!
εμενα ο μικρος μου ειναι 5 μηνων κ τωρα αρχιζει κ κανει ζουζουνιτσες......ο αρχελαος αλωνιζε οοολο το σπιτι απο 5μηνων???πως τα καταφερε?????θελω πολυ πολυ να περπατησει.....ελπιζω να μην μου μοιασει,αργησα πολυ να περπατησω.... ολα καλα θα πανε!!!!!!!!
Το καμάρι μου είναι 1 μήνα μικρότερο από τον Αρχέλαο.... Στις βόλτες όλοι μου λένε τι καλό και όμορφο μωρό!Στο σπίτι όμως... Ό,τι πιάνει το κατεβάζει κάτω, σέρνεται με την κοιλούμπα του και τα σαρώνει όλα, αλλά το κυριότερο είναι ότι φωνάζει σαν μανάβης και μας ακούει και όλη η γειτονιά. Εγώ που επιστρέφω και στη δουλειά σε ένα μήνα να δεις πως αγχώνομαι, Ολίβια....
Χαχαχαχα ! Και ο δικός μου τα ίδια κανει !!!
ενα εχω να πω!ευκαιρια να κανεις και καμια κληρωση για 10 κουτια βιταμ.......χαχαχαχα και νομιζω ειμαι περαν του δεοντως λακωνικη!!!!!!!!!! :)
Τι να πω βρε Ολιβ η κορη μου 19 του μηνα γινετε 9 μηνων και επεισης απο 5 μηνω αλωνιζει τωρα εχουμε αλλα μπουσουλαει τοσο γρηγορα δε τη προλαβενω πως τρεχουν οι κατσαριδες;Ετσι ακριβως κ με την ιδια ευκολια χωνετε κ κατω απο τραπεζια καρεκλες κ οπου αλλου μπορεις να φανταστεις μου κοβωντε τα ιπατα γιατι σηκωνετε ορθια πιανετε κ περπαταει αλλα πολλες φορες κανει αποειρες κ αφηνει χερια κ τη προλαβενω στο τσακ μη πεση με τα μουτρα!Εκει που μπουσουλαει σταματει κ προσπαθει να δωσει ωθηση να σηκωθει χωρις να πιαστει απο καπου.Δεν αφηνει τιποτα ορθιο καταλαβενει το "μη" μα μολις γυρισω το κεφαλι μου για δευτερολεπτα εχει παει ηδη κ την εχει κανει τη διαολια.Ο πατερας τη φωναζε αντι για Χανιμπαλ Λεκτερ Ταλιμπαν Λεκτερ!!!
Ποσο, μα ποσο νιωθω οτι περιγραφεις την κορη μου. Εχουν δυο μερες διαφορα με τον Αρχελαο! Λες να "φταιει" η ημερομηνια που γεννηθηκαν? εχουν το ιδιο αστρο? χαχαχα! Και αντε εσενα ειναι αγορακι...εμενα που ειναι κοριτσι και ειναι ανταρτισσα?! Ωχ, τι μας περιμενει Ολιβιααα! Υγεια να εχουν ολα τα βλασταρακι μας κι ας σκαρφαλωνουν και στο σβερκο μας...χαχαχαχ!
Πριν γεννηθεί ο Γιαννάκης μας είχαμε 2 κοριτσάκια που εκτός από μερικά "μη" όλα κυλούσαν ήσυχα και ομαλά μέσα στο σπίτι μας...τώρα που σε 10 μέρες κλείνει τα 2 μπορώ να πω μας έχει ανακαινίσει το σπίτι...μένουμε στον 3ο και του αρέσει πολύ ο ήχος οτιδήποτε που κρατά να το πετά στο δρόμο από την βεράντα του σαλονιού ή στον κήπο από την μεριά της κουζίνας για να μας το πιάσει και ο παππούς...και άλλα πολλά κατορθώματα που όμως με τέτοιες ρουφηχτές αγκαλιές που μας κάνει τα ξεχνάμε όλα...(μέχρι να πληρώσουμε κάποιο αυτοκίνητο...γιατί σίγουρα κάποια στιγμή θα το πετύχει...χαχα)...υπομονή σε όλες μας!!
ekneurizomai afantsta otan akouw th leksh zwhro h ati8aso h kaloma8hmeno h den kserw ti... katalavainw oti xrhsimopoieitai me thn kalh thn ennoia wstoso ta mwrakia einai etsi dy default kai emeis oi goneis eimaste gia na dinoume to paradeigma kai na trexoume. den genniountai me savoir vivre oute na kseroun thn propaidia kai to vriskw polu fusiologiko ta mwrakia na mimountai...opote oi parapanw xarakthrismoi 8a htan protimotera na xrhsimopoiountai gia emas tous megalous! :D :D :D
Ο γιος μου ηταν κ ειναι ενα παιδι τοσο ησυχο,τοσο υπακουο,τοσο καλοβουλο,τοσο....οτι κ να γραψω θα ειναι λιγο...δεν καταλαβα καν να αλλαξε η ζωη μου απο τη στιγμη που γεννηθηκε.οτι εκανα πριν εκανα κ μετα.Υστερα γεννηθηκε ο Ταρζαν (η κορη μου) κ οοοολα αλλαξαν!!!!!!
Το ήξερες Ολίβια οτι στον φάκελό τους στο μαιυετήριο κατά την πρώτη εξέταση,γράφουν δυο λέξεις οι παιδίατροι για να "χαρακτηρίσουν"τα μικρά?Ε,λοιπόν στον δικό μου είχαν γράψει "Ζωηρός!"(έτσι με το θαυμαστικό) και τότε χαζογελάγαμε θυμάμαι και τι ωραία τι καλά...χαχαχαμετά μάθαμε τι σημαίνει αυτό!!2,5 χρόνια τρέχουμε...δεν κάθεται πουθενά!Αλλά πραγματικά όταν δεν είμαι σαλταρισμένη, τον χαίρομαι που θέλει να κάνει τα ΠΑΝΤΑ και δεν κολλάει πουθενά...
Το παρατσούκλι της δεύτερης κόρης μου ήταν "Παλαιοκώστας" από τον γνωστό δραπέτη... Κι αυτή ήσυχη και.. θαυματουργή. Περπάτησε 11 μηνών και δεν υπήρχε πόρτα που θα την εμπόδιζε να φτάσει εκεί που ήθελε. Έχει ανοίξει πόρτες δωματίων, εξώπορτες, μπαλκονόπορτες και αυλόπορτες. Έχει κινδυνέψει να πέσει από μπαλκόνι και να την πατήσει μηχανάκι. Μέχρι και στον παιδικό σταθμό ήταν το πρώτο παιδάκι μετά από 15 χρόνια λειτουργίας που κατάφερε να βγεί από το πορτάκι ασφαλείας τραβώντας ως εκεί έναν πάγκο για να πατήσει και να περάσει από πάνω (18 μηνών...). Στον παιδότοπο δεν χρησιμοποιεί καν την φυλασσόμενη πόρτα, πηδάει τον φράχτη σαν τον λοκατζή... Καλό κυνήγι!
That's your boy! Όταν ένα απόγευμα μου έφερε η μαία στο δωμάτιο το γιο μου να θηλάσουμε (όλες τις μέρες της παραμονής μας στο μαιευτήριο τον έφερναν λίγο νωρίτερα από τα άλλα μωράκια, αργότερα κατάλαβα γιατί) μου είχε πει επί λέξει "αυτός σε δύο μήνες θα μπουσουλάει". Τελικά έπεσε κατα τι εξω, αλλα έχω βίντεο τρεις μήνες αργότερα που προσπαθεί να συρθεί πάνω στο κρεβάτι, έρπεται με την κοιλίτσα και βγάζει κραυγές για να τα καταφέρει. Όταν με ρωτάνε πότε περπάτησε απαντώ ότι δεν περπάτησε. Έτρεξε κατευθείαν. Αυτό που βλέπω εξω (και συχνά ζηλεύω) τα παιδάκια βιδωμένα στις καρέκλες τους μέχρι να τελειώσουν τον καφέ/το φαγητό/τα ψώνια οι γονείς τους δεν το έζησα ποτέ. Εμείς βρισκόμαστε σε μια αδιάκοπη αναζήτηση-κίνηση-τάση για σκανδαλιά που πολλές φορές παύει να είναι αθώα και γίνεται επικίνδυνη. Εχω πια αποδεχθεί ότι μεγαλώνω ένα μικρό γκάγκστερ. Ωρες ωρες μου ρχεται τρέλα, αλλά και πάλι... ...μετά από 27 μήνες κοινής ζωής, στο τέλος της ημέρας, την ώρα που κλείνει επιτέλους τα ματάκια του για να κοιμηθεί (εκεί γύρω στις 11 ε, μην ξεχνιόμαστε) δεν θα μπορούσα να με φανταστώ μαμά οποιουδήποτε άλλου αγοριού. Και αυτή είναι η δική μου ωραία στιγμή Ολιβια (και η άλλη, που μου σφίγγει το κεφάλι πάνω στο στήθος του και μου λέει "ααπάω πολύ μαμά, όλη η ζωή μου"). Θα δεις, θα δεις...εχε υπομονή. Φιλικά
Πολύ λακωνική θα είμαι...ο μεγάλος μου γιος ήταν (και είναι) ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ζωηρός! Περπάταγε με στήριξη από 9 μηνών (!!!) και εντελώς μόνος του από 11 μηνών! Ήταν πολύ επικίνδυνο να τον αφήνεις χωρίς επίβλεψη, πάντα εκτός σπιτιού έπρεπε να είμαι από πάνω του, είχε κάνει πάρα πολλά καρούμπαλα μέχρι να τελειοποιήσει το περπάτημά του γιατί δεν περπάταγε αλλά ΕΤΡΕΧΕ! Δεν είχε αίσθηση κινδύνου αυτό το παιδί. Τελικά αν εξαιρέσεις τα καρούμπαλα, δεν είχαμε πρόβλημα και τα κιλά από την πρώτη εγκυμοσύνη χάθηκαν σε χρόνο ρεκόρ! Κάτι ήταν κι αυτό! Ο δεύτερος είναι λίγο πιο ησυχούλης οπότε ακόμα χοντρούλα είμαι, χαχαχα! Απλά εφοδιάσου με πολλά βιτάμ και καλά κυνήγια!!!! Αγωνιστικούς χαιρετισμούς!
Ένας κούκλος είναι ο Αρχέλαος, να τον χαίρεστε κι αυτόν και την Αθηνούλα! Πολύ θα ήθελα κι ο δικός μου να τα κάνει σύντομα όλα αυτά!
Εμένα τα δικά μου έχουν ακριβώς την ίδια διαφορά ηλικίας με τα δικά σου .Ο μικρός μου είναι 13μηνών και πραγματικά δεν τον προλαβαίνω.Σιγοντάρει και η μεγάλη και απο ζημιές άλλο τίποτα.Αλλά να σου πώ την αλήθεια δεν με κουράζουν.Στο 2ο παιδί όλα μου φαίνονται πιο ξεκούραστα.Και τα ξενύχτια και όλα.Και εσύ έτσι πιστεύω θα την περάσεις την φάση αυτή.Χαλλλλλλαρά.Εδώ θα είμαστε και θα μας τα λες.
K egw exw ena mikro tarzanaki pu ine sxedon 6minwn oti exi giro to ta theli k twra pu girizi edw k liges meres dn ine na ton afisis mono tu oute defterolepto.afu mesa sto relax dn kathete pleon k demenos prospathi na bgi petagete i pros ta panw i pros ta katw na bgi.....theloun poli prosoxi ..... kala na ine ta.paidakia k as ine zoira.....
δεν εχει να κανει ουτε το φυλλο ουτε τιποτα...ειναι η ''τιμωρια''για να μην καλομαθουμε...χαχαχα!!!εχω κ γω δυο αγορια το ενα 9 χρ. και το αλλο 23 μην.ο πρωτος ηταν αγγελουδακι..δε πειραζε...ακουγε στο ''μη''...ασχολουταν πολυ με τα παιχνιδια του...-μιλαμε για ωρες-....ο δευτερος...ενω ειναι πολυ καλοβολος απο νινι με τον υπνο κ το φαγητο...ειναι το αντιθετο απ τον αδερφο του...θελει να πιανει τα παντα...να ασχολειται με οτιδηποτε αλλο εκτος απ τα παιχνιδια του...ειναι λιγο αντιδραστικακος...ευτυχως ψιλοακουει...καποιες φορες...πιστευω οτι στο 3ο ή 4ο παιδι δυσκολευουν πολυ περισσοτερο τα πραγματα...αλλα δεν εχω σκοπο να το ζησω...welcome λοιπον κ συ ολιβια!!!κ ο θεος βοηθος!!
Εχω κι εγώ δύο ζωηρά παιδάκια αλλά ο μικρός 3,5 χρόνων είναι πραγματικός ταρζάν.Οταν τον βλέπουν οι φίλες μου απορούν πως είμαι ψύχραιμη.Εγώ πάλι έχω καταλήξει στο ότι ο θεούλης δίνει τα παιδάκια στις μανούλες ανάλογα με το τι μπορούν ν'αντέξουν. Και ότι δεν μπορούν, απλά σιγά σιγά .. το συνηθίζουν !!!!
Το ίδιο ακριβώς ζω κι εγώ καθημερινά. Η κόρη μου, 3,5 ετών τώρα, ήταν και είναι πολύ υπάκουο παιδί (όχι ήσυχο γιατί είναι λίγο γκρινιάρα η γλυκιά μου). Ποτέ δεν πείραξε τίποτα, δε σκαρφάλωσε, δεν τράβηξε τίποτα. Ο μικρός μου, 17 μηνών, είναι όπως ακριβώς περιγράφεις το δικό σου. Ήσυχος αλλά πολύ ζωηρός (πολλή δύναμη, σίφουνας μέσα στο σπίτι, δεν τολμώ να γυρίσω το κεφάλι μου και έχει εξαφανιστεί). Πιστεύω ότι η διαφορά αυτή οφείλεται στο φύλο (και την καταλαβαίνουμε πιο έντονα όσες έχουμε πρώτα κοριτσάκι).
Ένα θα σου πω..σήμερα ο μικρός καθώς ετοίμαζα τα άλλα δύο για να πάμε σχολείο, άνοιξε το ψυγείο το οποίο κάνει συνεχώς τις τελευταίες μέρες και έριξε το μπουκάλι με το αταραξ που είχα μέσα..ακόμα καθαρίζω και κολλάει παντού..άσε τα γυαλάκια που έπρεπε να εξαφανιστούν από παντού διότι περπατάνε και ξυπολητα τα καλά μου.. Υπομονή είναι μια καινούργια εμπειρία με το αγόρι αλλά εξίσου μοναδικά όμορφη!!!! Και είσαι καταπληκτικη μαμά σου βγάζω το καπέλο!!!
Join the club!!!! Ήμουν λακωνική, δεν μπορείς να πεις!!!!
Το ταρζανακι μου 3 μιση πια οταν ξεκινησε να περπαταει προν δυο καλοκαιρια απο το τρεξιμο που εριχνε -αρα κ εγω μαζι - εχασα 13 κιλα σε εναμιση μηνα!!! Ετρωγα κ μαζι του τα αλεσμενα του που μ αρεσανε κ εγινε συνδυασμος κολαση!!!!
Το ίδιο και η μπουμπου μας που έχει 2 μέρες διαφορά με τον μικρό σου. Το αστείο είναι δε, ότι δεν την ενδιαφέρουν διόλου τα παιχνίδια της, παρά μόνο ότι βρίσκεται μπροτά της...πρίζες, κουρτίνες, τα ακουστικά, το λάπτοπ. Έχω ανεβάσει σε σημεία που δεν μπορεί να έχει πρόσβαση όσα είναι επικίνδυνα, προμηθεύτηκα ασφάλειες για πρίζες, ντουλάπια κλπ, και πήρα απόφαση από πολύ νωρίς ότι θα λεκιάσουν καναπέδες και υφάσματα...Αν δεν μπορείς να το αποφύγεις λένε, απόλαυσέ το!
Kαι εγω νομιζω οτι ολη μερα καταστρωνουν σχεδιο για να φτασουν στο στοχο τους .... ε και οπως ειπες δες το θετικα ...τσαμπα γυμναστηριο βρε... Μια φορα θυμαμαι οταν βεβαια ειχε περπατησει ,πηγα τουαλετα σε χρονο dt και γυρισα και τη βρηκα πανω στον παγκο της κουζινας ...ταρα ταν μου λεει . Ε και βεβαια πεθανα στα γελια γιατι ειχε μια τετοια φοβερη φατσα ικανοποιησης!!!!!!
Ω,Ναι είναι πραγματικά πολύ διαφορετική η αίσθηση κ η καθημερινότητα κ με δεύτερο παιδάκι μες στο σπίτι!..Τι εννοείς από πέντε μηνών αλώνιζε τ σπίτι;μπουσουλωντας;εγώ πάντα φοβόμουν μην κρυώσει ή πατήσει πουθενά βρόμικα...κι έτσι έστρωνα κάποιο σεντόνι κάτω κ τον άφηνα να παίξει μα έπρεπε να ήμουν διαρκώς εκεί κ να σκύβω να τον μαζεύω αν έβγαινε πιο έξω..εσείς τι κάνατε δηλ;
Μια από τα ίδια και εμείς.Εμένα όχι μόνο χώνεται-ανακατεύει-σηκώνεται αλλά μασουλαει τα πάντα! Από τα έπιπλα μέχρι τα κάγκελα στο μπαλκόνι!!! Καλό μας Κουράγιο!!
Δεν ξερω αν αυτο συμβαινει με ολα τα δευτερα παιδια, γιατι με οποιον το συζηταω σε αυτο το συμπερασμα καταληγω. 'Η ισως δεν μπορουμε να ειμαστε συνεχως πισω τους να προλαμβανουμε οπως στα πρωτα. Και ο δικος μου ο δευτερος μεχρι 1 χρονων κιχ δεν εκανε και τωρα κανει τα απιστευτα. Αλλα εγω αυτο που λεω ειναι να ειναι γερα, να μην παθαινουνε τιποτα σοβαρο και εξερευοντας μαθαινουνε. Παρτο αποφαση οτι εχει ενα ζωηρο παιδι. εγω ετσι εκανα. Ελπιζοντας φυσικα οτι μετα απο λιγο καιρο θα ηρεμισει..... κσι δεν θελω να σε αγχωσω αλλα πλησιαζει και η ωρα που το ενα θα παρακινει και θα ξεσηκωνει το αλλο στις ζαβολιες και τις παλαβομαρες...be prepared!!!
Και ο γιος μου ήταν ήσυχος από μωρό.Δεν έχει πειράξει ποτέ κάτι από το σπίτι.Δεν είχα θέματα με τις κουζίνες ή τις μπρίζες και όλα αυτά που διαβάζω.Τώρα πια κοντεύει τα 7 και παραμένει ήσυχο παιδί σε γενικές γραμμές.Εμείς είμαστε στο ένα παιδί,οικογένεια.Πρόσφατα συζητούσαμε με το σύζυγο μου και κάναμε σκέψεις για το αν είχαμε δεύτερο παιδί αν θα ήταν διαφορετικό στη συμπεριφορά.Νομίζω πως και για μένα θα ήταν πρωτόγνωρα αυτά με το μπουσούλημα και τη ζωηράδα.Διαβάζω συχνά για σκανταλιές και διάφορα κατορθώματα που μας περιγράφουν μαμάδες και με φαίνονται παράξενα μιας και δεν τα έχω ζήσει.Εσείς μάλλον στο σπίτι σας θα τα ζήσετε.Αλλά αυτό έχει και ενδιαφέρον.Να έχουν όλοι τη δική τους προσωπικότητα στην οικογένεια.
Φίλη μου μια απο τα ίδια.......εμένα ειναι το πρώτο μου παιδάκι και έχω τρελαθεί δε ξέρω τι να κανω .....ειναι τόσο ζωηρος που δεν κάθεται ούτε τη πανα να του αλλάξω ....γυρίζει μπρουμιτα και αρχίζει να μπουσουλαει σκαρφαλώνει όπου βρει!!!! Κουράγιο.....
ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΓΛΥΚΙΑ ΜΟΥ! ΕΓΩ ΕΧΩ ΔΥΟ ΤΕΤΟΙΑ ΤΡΟΜΕΡΑ ΑΓΟΡΑΚΙΑ!!! ΑΛΛΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΑ ΑΓΟΡΙΑ..... ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΕΣ ΣΤΟ ΚΛΑΜΠ!!! ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑΤΑ! ΠΟΛΥ ΓΕΛΙΟ, ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΛΑΜΑ, ΑΛΛΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΣΙΓΟΥΡΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ!
Προσπάθησε όσο μπορείς να έχεις ασφαλείς τους χώρους που κινείται για να μην είσαι διαρκώς στο όχι και στο μη. 9 μηνών ο Άρης είχε ξεκινήσει να περπατάει και παρότι φοβερά ζωηρός και ατρόμητος δεν κινδύνεψε ποτέ γιατί κάναμε το σπίτι ¨γήπεδο".Ακούω και μάνες που λένε ότι δεν σήκωσα τίποτα στο σπίτι όσο ήταν μικρά τα παιδιά και σταυροκοπιέμαι!!! Πώς γίνεται τα ήρεμα και ήσυχα παιδιά να είναι πάντα των άλλων????
Αυτό αναρωτιέμαι κι εγώ!!!(κ επειδή δεν έχουμε κ αρκετούς αποθηκευτικούς χώρους στο σπίτι έχουμε ασφαλίσει όσο το δυνατόν παιδικό δωμάτιο κ σαλόνι κ δεν μπαίνει σε κουζίνα κ υπνοδωμάτιο που υπάρχουν εκτεθειμένα πράγματα..)
Ε, αρα δεν μπορουμε να σχολιασουμε... Να σου πω μονο οτι και τα δυο μου μικρα ηταν ετσι στο θεμα που λες??? Αρα μια χαρα εισαι! Ολα καλα, χαρουμενα και ευχαριστα!
τα ιδια περναω!!!! τα συνομιληκα μας ειναι τελικα πολυ ζουζουνια. πραγματικά κ εγω εχω 3 διαφορετικά παιδια στο θεμα κινηση. ο μικρος μου ομως ειναι αλλο πραγμα. το χω πει εγω, κατι εχουν αυτα τα μωρα του Οκτωβριου 2012 !!!