Είμαι μια χωρισμένη μανούλα
Ήθελα από καιρό να γράψω ένα κείμενο… Ένα κείμενο για εμας… για μια ξεχωριστή και μοναδική κατηγορία μαμαδων: τις χωρισμένες μανούλες!!!
Λέω άπειρες φορές σε φίλους και γνωστούς ότι κάνεις δεν παντρεύεται για να χωρισει… ουτε κι εγώ φυσικά. Είχα όνειρα και ελπίδες για μια όμορφη ενωμένη και ευτυχισμένη οικογένεια που δυστυχώς δεν κατάφερα να αποκτήσω… Χώρισα και νομίζω ότι ήταν η πιο σωστή μου απόφαση για εμένα.. και πλέον έχω πολλά μπροστά μου να αντιμετωπίσω και φοβάμαι και τρομάζω και τα χάνω και κλαίω και χτυπιέμαι…. Αλλά έτσι είναι η ζωή…
Έχω ένα κοριτσάκι 3 χρονών τώρα. Λατρεύω την κορούλα μου, στενοχωριέμαι που η οικογένεια που θα της προσφέρω δε θα είναι φυσιολογική και διχαζομαι… άλλες φορές νομίζω ότι όλα θα πάνε καλά και άλλες φορές νομίζω ότι δε θα μπορέσω να το διαχειριστώ…
Η ζωή μας δεν είναι εύκολη λοιπόν. Κάθε μέρα ένας αγώνας για ένα ευτυχισμένο παιδάκι που αλλιώς θα έπρεπε να είναι η ζωή του και αλλιώς είναι. Ο μπαμπάς της μικρής μου είναι κοντά της, προσφέρει πολλά σε συναισθηματικό επίπεδο, έτσι πιστεύω δηλαδή, γιατί απ’ ότι καταλαβαίνετε δεν μπορώ να ξέρω τι γίνεται όταν δεν είμαι εκεί. Ακόμη και αυτό με τρομάζει αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι και τρελαίνομαι.
Τρέμω τη στιγμή που ίσως προσπαθήσουν να δηλητηριάσουν την ψυχούλα του με αρνητικά πράγματα για εμένα… Τρέμω τη στιγμή που θα θελήσω να ζήσω με τον άνθρωπο μου και εκείνη ίσως να μη θέλει. Δεν έχω ιδέα ποιος είναι ο σωστός ο δρόμος για μια τέτοια κατάσταση. Βλέπω γυναίκες που τα έχουν καταφέρει και αναρωτιέμαι πως στο καλό το έκαναν….
Θέλω μόνο να είναι ευτυχισμένη παρά τους φόβους μου με αυτό θα παλέψω. Ίσως και να πάνε όλα καλά τελικά.
Η ζωή μιας χωρισμένης μανούλας έχει πολλές δυσκολίες…. Και ακόμη περισσότερες δυσκολίες έχουν κάποιες μαμάδες που είναι και μπαμπάδες μαζί. Η μήπως είναι κομματάκι καλυτέρα εκείνες; Ειλικρινά δεν ξέρω να απαντήσω. Εγώ μερικές φορές εύχομαι να μην ήταν τόσο κολλημένος ο πατέρας της μαζί της. Φοβάμαι πως μια μέρα θα μου φύγει.
Ξέρω ότι ο χωρισμός μου ήταν το πιο σωστό μου βημα… αλλα πολλά πράγματα δε θα μπορέσω ποτέ να τα εξηγήσω στη μικρή μου. Δε θέλω να κατηγορήσω το μπαμπά της. Και δε θέλω ποτέ να δω το προσωπάκι της λυπημένο και να ξέρω ότι φταίω εγω. Δεν θα το αντέξω.
Ας δώσουμε λοιπόν τον αγώνα μας… Ας προσπαθήσουμε όσο μπορούμε να είναι καλά τα παιδιά μας. Εγώ της δίνω την αγάπη μου… τη ζωή μου την ιδια δίνω για αυτό το παιδί. Μακάρι κάποια μέρα να ακούσω από τα χείλη της ένα «ευχαριστώ μαμά», αυτό και μόνο θα μου είναι αρκετό…
Ας με συγχωρέσουν κάποιες μανούλες που χρησιμοποίησα πλυθηντικο… Ξερω δεν είναι όλες οι καταστάσεις ίδιες… Απλά πιστεύω ότι είμαστε πολλές που βιώνουμε αυτούς του φόβους.
Σας ευχαριστώ που με διαβάσατε…..
μαμά Χ.
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Καλώς ήρθες στο κλαμπ που κανείς δεν εύχεται να μπει. Ο γιος μου ειναι τριων και είμαι χωρισμένη 1,5 χρόνο, ο πατέρας του συναισθηματικά και οικονομικά ειναι απών αλλά δεν θα μπω ποτε στην διαδικασια να τον κατηγορησω στο παιδι... Το μόνο που θα καταφέρεις ειναι να απομακρυνεις το παιδι απο εσένα, θα πάρει τις αποφάσεις της μεγαλώνοντας. Προσωπικά ότι κινήσεις έκανα πάντα πρώτα συμβουλευομουν ειδικό έναν παιδοψυχολογο για να ξέρω ότι αυτο που Ηθελα να κάνω ή να πω δεν θα είχε κάποιο αρνητικό αντίκτυπο στο παιδι, φρόντισα πρώτα την δική μου ψυχική ηρεμία για να μπορω να μεγαλώνω σωστά τον γιο μου, φρόντισε να μην αλλάζεις το προγραμμα του παιδιου στις ώρες και τις ημέρες που βλέπει τον μπαμπα της, όσο για το αν θα την χάσεις αυτο δεν μπορείς να το ξέρεις, ειναι πολυ εύκολο να χάσουμε τα παιδια μας ακόμα και αν τα υπερπροστατευουμε. Αυτο που πρέπει να ξέρεις και ειναι το πρώτο που μου είπε παιδοψυχολογος ειναι ότι τα παιδια χωρισμενων γονιών ειναι απίστευτα χειριστικα και ειναι αλήθεια μια φορά που τον μαλωσα για κάτι που εκανε το πρώτο που ειπε ειναι "δεν σε θέλω θα πάω στον μπαμπα μου" και να φανταστεις οτι τον βλεπει 2 φορες τον μηνα και αν μαχαίρι στην καρδιά αλλά εγω έπρεπε εκείνη την ώρα να το χειριστώ σωστά και να μην του κάνω το χατήρι ώστε να τον χαιδεψω αντί να τον μαλωσω όπως αρχικά έκανα οπότε του λέω ότι δεν τον εμποδίζει κανείς και οπότε θέλει μπορει να φύγει και να παει στον μπαμπα του, σταμάτησε για λίγο σαν να σκεφτοτανε και μου είπε " συγνώμη Μαμα μου δεν θα το ξανακανω" ολα απο εδώ και πέρα θα θέλουν τον τροπο τους δεν θα ειναι εύκολα αλλα σίγουρα καλύτερα απο πριν. ΥΠΟΜΟΝΗ να ξέρεις ότι η ηλικία των 3ων ειναι εώς τα 4 ειναι όπως η εφηβεία κουράγιο λοιπόν κάποια ξέσπασματα της μικρής δεν θα ειναι μονο απο τον χωρισμό αλλα κατα βάση λόγω της ανάπτυξης της. Καλή αρχή καλή μου....
ΤΑΥΤΙΖΟΜΑΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΜΑΖΙ ΣΟΥ .............ΟΙ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΕΣ!
ΚΑΝΕ ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΟΛΟΙ ΟΙ ΚΟΠΟΙ ΣΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙΣ ΘΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΤΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΕΣΤ ΚΑΙ ΜΕΣΩ ΜΙΑΣ ΑΓΚΑΛΙΑΣ!ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΧΩΡΙΣΜΕΝΗ ΜΕ ΕΝΑΝ ΓΙΟ ΣΤΑ 9 ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΠΛΗΡΕΣ ΑΔΙΑΦΟΡΟ ΠΑΤΕΡΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΤΟΜΕΙΣ...ΕΓΩ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΒΛΕΠΩ ΤΟ ΜΩΡΟ ΜΟΥ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΝΤΡΑΚΙ ΕΝΩ ΑΥΤΟΣ ΟΧΙ!ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ ΟΣΟ ΑΝΗΦΟΡΑ ΚΑΙ ΑΝ ΕΧΕΙ ΝΑ ΤΕΡΜΑΤΙΣΟΥΜΕ...
Η αρχή είναι δύσκολη.Αλλά όταν δεν έχεις πια ζωή μέσα στον γάμο, τότε η πιο σωστή, σοφή και ορθή κίνηση για μας και τα παιδιά μας είναι το διαζύγιο. Οταν χώρισα εγώ πριν ενάμισυ χρόνο στόχος μου ήταν να μην πληγωθεί το παιδί μου, 4,5 χρονών τότε. Ηξερα ότι θα κλυδωνιστεί, ότι θα διαταραχτεί η ζωή του αλλά έκανα τα πάντα για να μην πληγωθεί : συμβουλεύτηκα και συνεχίζω να βλέπω παιδοψυχολόγο, κράτησα το υψηλότερο επίπεδο στις διενέξεις με τον πατέρα του (και ήταν πολύ σκληρες και επίπονες), περάσαμε δύσκολα, αλλά τώρα, ενάμισυ χρόνο μετά όλα έχουν μπει στον ρυθμό τους, είμαστε όλοι αρκετά χαρούμενοι, έχω τις κεραίες μου πάνω στον γιο μου για να παρατηρήσω κάθε τυχόν πρόβλημα και πρόσφατα ερωτεύτηκα έναν υπέροχο άνδρα. Αν έπρεπε να δώσω μια συμβουλή από εμπειρία θα ήταν αυτή : αντιμετωπίστε μια μέρα τη φορά. Οχι μακρινά σχέδια, όχι μακρινές έγνοιες. Ολα θα γίνουν. Δυναμη και κουράγιο.
Έχεις δίκιο κανείς δεν παντρεύεται για να χωρίσει... έτσι και γω παιδί χωρισμένων γονιών πίστευα ότι θα έφτιαχνα μια αγαπημένη οικογένεια, όμως διαψεύστηκα. Έτσι χώρισα μετά από 16 χρόνια γάμου και με μία κορούλα 8 ετών τότε με πολλούς φόβους και αγωνίες και μεγάλο πόλεμο από τον μπαμπά της. Επέτρεψα λοιπόν την καθημερινή επαφή τους έκλεισα τα αυτιά μου σε όσους με συμβούλευαν τι να κάνω, γιατί θεώρησα πως το παιδί είχε 2 γονείς. Το παιδί μου άκουγε για 2 χρόνια φρικτά πράγματα για την μαμά και παρόλα αυτά κατάλαβε μετά πια ήταν η πραγματικότητα. Έδειξα εμπιστοσύνη στην σχέση που προσπαθούσα να δημιουργήσω μαζί της και κέρδισα. Τότε πίστευα πως ποτέ δεν θα δεχόταν κανέναν στο πλευρό μου όμως έκανα λάθος. Όταν της μιλήσα για την σχέση που δημιούργησα μετά από καιρό χάρηκε για μένα και μπορώ να πω πως ανακουφίστηκε που δεν ήμουν πια μόνη. Πριν 7 περίπου χρόνια όλα αυτά μου φαίνονταν βουνό. Ένα βουνό που κάθε μια από εμάς το ανεβαίνει μόνη της όσους ανθρώπους και να έχει δίπλα της. Μη φοβάσαι τίποτα ο χρόνος θα σε ανταμείψει. Κράτα ψηλά το κεφάλι και κοίτα μόνο μπροστά. Καλή συνέχεια!!