Είμαι μια χωρισμένη μανούλα
Ήθελα από καιρό να γράψω ένα κείμενο… Ένα κείμενο για εμας… για μια ξεχωριστή και μοναδική κατηγορία μαμαδων: τις χωρισμένες μανούλες!!!
Λέω άπειρες φορές σε φίλους και γνωστούς ότι κάνεις δεν παντρεύεται για να χωρισει… ουτε κι εγώ φυσικά. Είχα όνειρα και ελπίδες για μια όμορφη ενωμένη και ευτυχισμένη οικογένεια που δυστυχώς δεν κατάφερα να αποκτήσω… Χώρισα και νομίζω ότι ήταν η πιο σωστή μου απόφαση για εμένα.. και πλέον έχω πολλά μπροστά μου να αντιμετωπίσω και φοβάμαι και τρομάζω και τα χάνω και κλαίω και χτυπιέμαι…. Αλλά έτσι είναι η ζωή…
Έχω ένα κοριτσάκι 3 χρονών τώρα. Λατρεύω την κορούλα μου, στενοχωριέμαι που η οικογένεια που θα της προσφέρω δε θα είναι φυσιολογική και διχαζομαι… άλλες φορές νομίζω ότι όλα θα πάνε καλά και άλλες φορές νομίζω ότι δε θα μπορέσω να το διαχειριστώ…
Η ζωή μας δεν είναι εύκολη λοιπόν. Κάθε μέρα ένας αγώνας για ένα ευτυχισμένο παιδάκι που αλλιώς θα έπρεπε να είναι η ζωή του και αλλιώς είναι. Ο μπαμπάς της μικρής μου είναι κοντά της, προσφέρει πολλά σε συναισθηματικό επίπεδο, έτσι πιστεύω δηλαδή, γιατί απ’ ότι καταλαβαίνετε δεν μπορώ να ξέρω τι γίνεται όταν δεν είμαι εκεί. Ακόμη και αυτό με τρομάζει αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι και τρελαίνομαι.
Τρέμω τη στιγμή που ίσως προσπαθήσουν να δηλητηριάσουν την ψυχούλα του με αρνητικά πράγματα για εμένα… Τρέμω τη στιγμή που θα θελήσω να ζήσω με τον άνθρωπο μου και εκείνη ίσως να μη θέλει. Δεν έχω ιδέα ποιος είναι ο σωστός ο δρόμος για μια τέτοια κατάσταση. Βλέπω γυναίκες που τα έχουν καταφέρει και αναρωτιέμαι πως στο καλό το έκαναν….
Θέλω μόνο να είναι ευτυχισμένη παρά τους φόβους μου με αυτό θα παλέψω. Ίσως και να πάνε όλα καλά τελικά.
Η ζωή μιας χωρισμένης μανούλας έχει πολλές δυσκολίες…. Και ακόμη περισσότερες δυσκολίες έχουν κάποιες μαμάδες που είναι και μπαμπάδες μαζί. Η μήπως είναι κομματάκι καλυτέρα εκείνες; Ειλικρινά δεν ξέρω να απαντήσω. Εγώ μερικές φορές εύχομαι να μην ήταν τόσο κολλημένος ο πατέρας της μαζί της. Φοβάμαι πως μια μέρα θα μου φύγει.
Ξέρω ότι ο χωρισμός μου ήταν το πιο σωστό μου βημα… αλλα πολλά πράγματα δε θα μπορέσω ποτέ να τα εξηγήσω στη μικρή μου. Δε θέλω να κατηγορήσω το μπαμπά της. Και δε θέλω ποτέ να δω το προσωπάκι της λυπημένο και να ξέρω ότι φταίω εγω. Δεν θα το αντέξω.
Ας δώσουμε λοιπόν τον αγώνα μας… Ας προσπαθήσουμε όσο μπορούμε να είναι καλά τα παιδιά μας. Εγώ της δίνω την αγάπη μου… τη ζωή μου την ιδια δίνω για αυτό το παιδί. Μακάρι κάποια μέρα να ακούσω από τα χείλη της ένα «ευχαριστώ μαμά», αυτό και μόνο θα μου είναι αρκετό…
Ας με συγχωρέσουν κάποιες μανούλες που χρησιμοποίησα πλυθηντικο… Ξερω δεν είναι όλες οι καταστάσεις ίδιες… Απλά πιστεύω ότι είμαστε πολλές που βιώνουμε αυτούς του φόβους.
Σας ευχαριστώ που με διαβάσατε…..
μαμά Χ.
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Τελικά είμαστε πολλές..... Και με τις ίδιες απόψεις, ίδιους φόβους αλλά και όνειρα. Ταυτίζομαι με όλα όσα έχετε πει και τολμώ να πω πως είμαι περήφανη που υπάρχουν τέτοιες μανούλες-αγωνίστριες. Καλό κουράγιο σε όλες μας, υγεία στα παιδάκια μας και με τον καιρό όλες να βρούμε τις ισορροπίες μας αλλά κι έναν σύντροφο που να αγαπά εμάς και τα παιδάκια μας.
Σε λίγες μέρες ετοιμάζομαι να μπω κι εγώ στο "κλαμπ" των χωρισμένων μαμάδων έχοντας έναν γιο 3 ετών και έναν μικρότερο μόλις 3 μηνών...Οι φόβοι μου, οι αγωνίες μου, τα άγχη μου δεν περιγράφονται... Ζητάω την εμπειρία σας από την περίπτωσή σας να μου πείτε πώς ρυθμίσατε την επικοινωνία των παιδιών με τον πατέρα τους. Εγώ πιθανότατα θα έχω διαζύγιο με αντιδικία (ίσως και πολύ έντονη) και φοβάμαι για τα παιδιά. Θέλω να έχει τη λιγότερο δυνατή επικοινωνία γιατί το περιβάλλον του, που ευθύνεται για τον χωρισμό μας, ήδη δηλητηριάζει τεχνιέντως την ψυχή του μεγάλου μου γιου περνώντας στο παιδί άσχημες σκέψεις για τη μαμά του. Δεν έχω χρόνο αυτή τη στιγμή να γράψω περισσότερα, δίπλα μου έχω το μωράκι μου και παράλληλα πακετάρω. Θέλω όμως να μάθω τι γίνεται με την επικοινωνία των παιδιών και θα το εκτιμούσα αν μου απαντούσατε.
Καλησπέρα Βάσω. Καταρχάς να σου ευχηθώ καλό κουράγιο στον αγώνα που ξεκινάς. Τα έζησα όλα αυτά 2 χρόνια πριν με ένα μωράκι 11 μηνών τότε και με αντιδικίες, εξώδικα κτλ για να καταλήξουμε τελικά σε συναινετικό. Την επικοινωνία με τον μπαμπά τους δεν μπορείς να την αποφύγεις. Ίσα ίσα που οι πρόεδροι στα δικαστήρια εκνευρίζονται με μαμάδες που αρνούνται την επικοινωνία των παιδιών με τον μπαμπά τους. Σε καταλαβαίνω, είναι δύσκολο. Για το παιδάκι των 3 ετών σίγουρα θα βγάλει επικοινωνία το δικαστήριο με προσωρινή διαταγή μέχρι να γίνει το δικαστήριο. Για το 3 μηνών δεν ξέρω τι να σου πω. Εξαρτάται αν θηλάζει πχ. νομίζω δεν μπορεί να το παίρνει. Είναι πολύ μικρό και επίσης μπορεί να μην έχει σταθερό ωράριο ύπνου οπότε και πάλι δεν μπορεί να το παίρνει αν κοιμάται το παιδί. Λογικά θα μπορεί να έρχεται να το βλέπει στο σπίτι σου μέχρι να μεγαλώσει λιγάκι. Εμένα για το 11 μηνών παιδί είχε δώσει επικοινωνία Δευτέρα, Πέμπτη και Σάββατο 5-8 μμ. Πλέον που είναι πιο μεγάλο (2,5 ετών) έχει προσθέσει και 2 διανυκτερεύσεις το μήνα (Σάββατο πρωί ως Κυριακή απόγευμα), 3 μέρες Χριστούγεννα και Πάσχα και 5 μέρες όλο το καλοκαίρι (δεν τον πήρε ποτέ βέβαια αφού ο μπαμπάς του αρκείται στα τρίωρα). Δεν σου κρύβω πως στην αρχή είχα πάθει σοκ που έπρεπε να φεύγει τόσο μικρό το παιδί από εμένα. Μετά είδα πως και το ίδιο το παιδί ήθελε να πηγαίνει οπότε χαλάρωσα κι εγώ λίγο. Για να μην σε κουράζω, έχω να σου δώσω 2 συμβουλές: 1. Μην προσπαθήσεις να πας κόντρα και να αρνηθείς στο μπαμπά την επικοινωνία. Όσο αρνείσαι, τόσο θα ζητάει εκείνος μόνο και μόνο για να στενοχωρεί εσένα. Εγώ, από τη στιγμή που χαλάρωσα, έπαψε να το ζητάει! Πλέον έρχεται πολύ αραιά ενώ δεν το έχει πάρει ΚΑΜΙΑ διανυκτέρευση. Ποιος άλλωστε θέλει να κλειστεί μέσα Σαββατόβραδα; Θυμήσου αυτό που σου λέω. Στην αρχή θα ζητάει επίμονα τα παιδιά ως μέσο για να σε εκδικηθεί και μόλις δει ότι δεν σε πειράζει τόσο, θα τον παρακαλάς στο τέλος να έρθει να τα πάρει να ηρεμήσεις κι εσύ λίγη ώρα. 2. Είναι πολύ πιο βασικό να αφοσιωθείς στη διεκδίκηση διατροφής για τα παιδιά και ίσως και για εσένα παρά να αναλωθείς στα της επικοινωνίας. Θα πάρει έτσι κι αλλιώς. Καλή δύναμη και όλα θα πάνε καλά. Τώρα ίσως σου φαίνεται βουνό. Δεν είναι εύκολο. Ο χρόνος όμως θα είναι υπέρ σου.
Μαμά Ρ σ' ευχαριστώ για το χρόνο που αφιέρωσες για να μου απαντήσεις. Δεν σκοπεύω να του στερήσω την επικοινωνία αλλά πραγματικά θα προσπαθήσω με όποιον τρόπο μπορώ να του την περιορίσω. Οκτώ μήνες τώρα, εκ των οποίων τους 6 ήμουν έγκυος, έπαιρνε το παιδί όποτε ήθελε χωρίς να κάνει καμία συνεννόηση μαζί μου. Απευθυνόταν απευθείας στο 2,5-3χρονων παιδάκι και κανόνιζε αγνοώντας με και επιπλέον όταν τον ρώταγα πότε θα επιστρέψουν ποτέ δεν τήρησε το λόγο του. Πρόσθετε χρόνο ή και διανυκτερεύσεις εκνευρίζοντάς με αφάνταστα γεγονός που προκαλούσε επιπλέον ένταση ή και άλλου τύπου επεισόδια μεταξύ μας. όσο για τα σαββατόβραδα υπάρχει δυστυχώς η μάνα του που για μένα είναι κόκκινο πανί (εξαιτίας της χωρίζουμε) καθώς και η μεγάλη του αδερφή που δεν έχει παιδιά και επιπλέον είναι και νονά του γιου μου και αντιλαμβάνεσαι τι γίνεται...αν δεν υπήρχε η μάνα του και η αδερφή του δεν θα με ένοιαζε καθόλου γιατί στο κάτω κάτω της γραφής καλός πατέρας ήταν. αλλά αυτές οι δύο κατέστρεψαν την οικογένειά μας και το μέλλον των παιδιών μου και δεν σκοπεύω να τους χαρίσω ούτε δευτερόλεπτο επικοινωνίας.
Diavasa tin istoria sou, zo akrivos to idio me ti mana tou kai tin aderfi toy, akrivos ma akrivos to idio, eimai sta prothyra xorismou... apelpisia... Mporeis na mou peis ti kataferes me to thema tis epikoinonias? Mono ayto me noiazei, psaxno tropous na einai mikri h epikoinonia giati h mana tou dilitiriazei ta paidia mou.... ta paidia mou einai 2+5 xronon.... ti kataferes esy????
Βασω καλημερα. Ειμαι χωρισμενη κι εχω μια κορη 3ετων. Μαλιστα σημερα επιστρεφει απο ταξιδι με τον πατερα της και ειναι η πρωτη φορα που την αποχωριστηκα. Ο συνηθης τροπος επικοινωνιας ειναι 2 σαββατοκυριακα το μηνα ,1φορα την εβδομαδα για βολτα ,στις γιορτες των Χριστουγεννων και της Πρωτοχρονιας εναλλαξ καθε χρονια και το ιδιο γινεται και με τις γιορτες του πασχα. Οσον αφορα τις διακοπες του καλοκαιριου μπορει να ειναι απο 10 μερες μεχρι 1μηνα. Η καθε περιπτωση ειναι διαφορετικη και θα πρεπει να το δουλεψεις πολυ καλα με τον δικηγορο σου. Θελω να πιστευω οτι για το μωρο δεν θα οριστουν διανυκτερευσεις ακομα, για το μεγαλο παιδι ομως θα οριστουν γιατι η ελληνικη δικαιοσυνη θεωρει αυτη την ηλικια μεγαλη!!!Οι περισσοτεροι αντρες κανουν την ιδια δουλεια:το παιδι το παιρνουν για το σοϊ και οχι τοσο για τους ιδιους. Απο την δικη μου περιπτωση βλεπω οτι ο πατερας της κορης μου που μενει με την μανα του εκτος Αθηνων στο τηλεφωνο λιγοτερο μιλαει αυτος και περισσοτερο η μανα του. Και επειδη ακουω την συνομιλια ακουω και υπονοουμενα για τα οποια γινονται κατοπιν παρατηρησεις στο πατερα. Σου ευχομαι καλη επιτυχια, οπλισου με θαρρος και υπομονη. Εγω δεν ξερω τι παιδι θα παραλαβω σημερα και με τι ψυχολογια θα ερθει. Να φανταστεις τις 7 μερες που ελειψε, με το ζορι μου μιλαγε στο τηλεφωνο. Εχω επαναπροσδιορισει τα πραγματα ομως και η προσεγγιση μου θα διαφοροποιηθει. Και παλι καλη τυχη, οπως και σε ολες τις χωρισμενες μανουλες!
Eva σε. ευχαριστώ για την απάντησή σου. Το πρόβλημα όπως είπες κι εσύ είναι το σόι και τα υποννοούμενα που καταστρέφουν την ψυχολογία των παιδιών μας και διχάζουν το μυαλουδάκι τους.
Καλημέρα στις χωρισμένες μανούλες, λοιπόν!! συμφωνώ με όλες σας, σε όλα όσα είπατε, κι εγώ τις ίδιες απορίες και σκέψεις κάνω, συνεχώς! είναι 2 χρόνια και κάτι μήνες που χώρισα, και μένω μόνη μου τώρα στο πατρικό μου (κάτω από τους γονείς μου) με 2 παιδιά, 5,5 και 4 χρόνων! μπορώ να πω κι εγώ πλέον οτι ήταν το καλύτερο που έκανα μέχρι τώρα για τα παιδιά μου! δυστυχώς βλέπουν τον πατέρα τους μια φορά την εβδομάδα, και λέω δυστυχώς γιατί μαζί μ΄εκείνον βλέπουν και τα πρώην πεθερικά μου αλλά και την ...... νυν γυναίκα του πατέρα τους!!!!!!!!! νομικά με συμβούλεψαν να μην κάνω κάτι εναντίον της γιατί δεν μπορώ, αλλά από τη μεριά μου έχω μάτια και αυτιά ανοιχτά γι΄αυτά που θα μου πουν τα παιδιά μου όταν γυρίσουν σπίτι μας. προσπαθώ να είμαι συγκρατημένη αλλά σίγουρα κάποια στιγμή θα ζητήσουν τις λεπτομέρεις του χωρισμού μας, οπότε και θα λάβουν τις σωστές απαντήσεις! ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΤΗ ΦΟΡΑ κάνω κι εγώ!!! με τεράστια υπομονή!!! εύχομαι σε όλες το ίδιο!
Ααα! Και ΠΡΟΣΟΧΗ! Μη περιμένεις οτιδήποτε από εκείνη. Ούτε το "ευχαριστώ μαμά!". Μη μπλέκεσαι. Εσύ "της χρωστάς" την ευτυχία του να είναι κόρη σου!! Όχι εκείνη.
Ποιος και πώς ορίζει το "φυσιολογική οικογένεια"; Είναι αυτό που μας είπαν και έδειξαν σε φωτό ή μήπως αυτό που ονειρευτήκαμε όταν παντρευτήκαμε; Σίγουρα όχι!! Για τα παιδιά φυσιολογικό είναι το σταθερό, το χωρίς εντάσσεις, με την πολλή αγάπη και με αποδοχή χωρίς ενοχές! Στο λέω εκ πείρας, ως παιδί που «σήκωνε» για χρόνια το βάρος του αποτυχημένου γάμου των γονιών του. Η κορούλα σου θα δει ως φυσιολογικό, αυτό που εσύ θα πιστέψεις, θα της προσφέρεις και θα διατηρήσεις. Και μπορείς να το κάνεις! Δες εσύ η ίδια τις ευκαιρίες που έχει στη ζωή της και δώσε της το παράδειγμα της προσαρμογής. Μην την εγκλωβίσεις κάνοντάς τη να νοιώθει «μειονότητα» επειδή οι γονείς της σταμάτησαν να ζουν μαζί! Δείξε της ότι ακόμη κι αν δε μπορείς πια να συμφωνείς με τον πατέρα της, τον σέβεσαι και είσαι ευτυχισμένη που στα χρόνια που αγαπιόσασταν αποκτήσατε τον θησαυρό σας, δηλαδή εκείνη. Φτιάξε της μια ωραία ιστορία με δυο «κάστρα» για την πριγκίπισσα, το σπίτι της μαμάς και του μπαμπά, ένα διαφορετικό (όχι ακριβό!) παιχνίδι σε κάθε κάστρο και την ευκαιρία να κάνει και να μαθαίνει τα τόσα και τόσα διαφορετικά πράγματα, ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του κάθε γονιού της. Ναι είναι δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο. Στις δύσκολες στιγμές –που σίγουρα θα έχεις (μοναξιά, κούραση, παράπονο, αυτολύπηση)- μη τη δεις σαν εμπόδιο, σα βάρος και σίγουρα μη της περάσεις την «ευθύνη» να σε βλέπει χαρούμενη. Φτιάξου, ετοιμάσου και δείξε της το πώς να γίνει μια ανεξάρτητη και ισορροπημένη κοπέλα που θα καταφέρνει να βλέπει τις ευκαιρίες κι όχι τα προβλήματα.