Νομίζω ότι το βλέπουμε μάλλον λίγο μονόπλευρα... Εγώ δε θα έλεγα ότι δεν είναι φίλη σου. Εφόσον αισθάνεται άνετα μαζί σου (στο σπιτικό σου κτλ), θέλει τα παιδιά της να κάνουν παρέα με τα δικά σου και περνάτε γενικώς καλά, έστω πίνοντας κι ένα καφεδάκι στη βεράντα σου, αφού σου εκμυστηρεύεται τα πάντα, ακόμα και το τι φαγητό έφαγε, τότε... ως φίλη της σε βλέπει... Απλά σκέψου ότι για κάποιους τα όρια του "δίνω-παίρνω" δεν είναι ξεκάθαρα... Εγώ πιο μικρή, πήγαινα συχνά πυκνά στην κολλητή μου. Είχα μηχανάκι. Εκείνη σπάνια ερχόταν γιατί μοιραζόταν το αυτοκίνητο με τον αδερφό της... Στο σπίτι της είχαμε μία σχετική ησυχία. Στο δικό μου επικρατούσε πανζουρλισμός. Ήμουν γενικότερα του "έξω", ενώ εκείνη είναι πιο "σπιτόγατα" και ελαχίστως πιο τσιγκούνα... χιχι! πχ για να πάμε για έναν καφέ έξω... Αν κάποιος το έβλεπε από τη δική μου μεριά θα μου έλεγε "όλο εσύ πας, αυτή δεν ξεκουνάει?". Αν το έβλεπε από τη μεριά της φίλης μου "καλά! τι τσιμπούρι Θέε μου!" Αντίθετα (και αντίστροφα) το ίδιο έχω πάθει με τον κουμπάρο μου. Είναι φίλος του άντρα μου κι έτσι γνωριστήκαμε κι εμείς και κάναμε παρέα, κι όταν του προτείναμε να μας παντρέψει σχεδόν έκλαιγε από τη χαρά του! Ε λοιπόν τον ξέρω 6 χρόνια και σπίτι του δεν έχω πάει! Ζει με τη (χήρα) μαμά του. Έχει 4 αδελφές μεγαλύτερες εκ των οποίων οι δύο, του είναι "φόρτωμα" (η μία ας πούμε είναι χωρισμένη με δύο παιδιά). Ειλικρινά, όσες φορές βγαίνουμε και πάμε να τον πάρουμε, τον περιμένουμε απ'έξω. Δεν ξέρω πώς είναι το δωμάτιό του, το σπίτι του, πώς ζει. Όσες φορές του έχω πει να πάμε, πάντα βρίσκει δικαιολογίες του τύπου "είναι η μάνα μου άρρωστη", "τώρα βάφω, ελάτε όταν θα έχω τελειώσει", "βαριέμαι να κάτσω σπίτι, καλύτερα να βγούμε" κι άλλα τέτοια. Γενικότερα δεν έχω "πιέσει" γιατί καταλαβαίνω ότι για κάποιο λόγο αποφεύγει την όλη φάση και δε θέλω να τον φέρω σε δύσκολη θέση. Θέλω να πω, πως σίγουρα κάτι τρέχει, που εσύ δεν το ξέρεις! Ίσως υποθέτει ότι δε μπορείτε να βγείτε με τα παιδιά. Ίσως υποθέτει ότι θα "ενοχληθείτε" από την παρουσία της μαμάς της και των αδελφών της, ή ότι στο δικό σου σπίτι έχετε περισσότερη ησυχία. Ίσως λατρεύει τη θέα από το μπαλκόνι σου, ή ίσως είναι απλά η ευκαιρία της να ξεσκάσει λίγο από την κλεισούρα του σπιτιού! Ίσως θεωρεί ότι έτσι δε σε "ξεβολεύει"! Ύστερα, δε μας είπες: Εσύ πόσες φορές την έχεις καλέσει για γεύμα? Επισήμως. (όχι να αυτοκαλεστεί). Πόσες φορές της είπες, βγήκαμε με τους τάδε, πήγαμε σινεμά, στον παιδότοπο κτλ και εκείνη δεν ήταν μαζί σας??? Μήπως λοιπόν είναι κάτι που γίνεται και από τις δύο πλευρές??? Τι κι αν είσαι η φίλη της "καθημερινής" κι όχι του Σαββατοκύριακου?? Πειράζει??? Η ερώτηση είναι: Εσύ, περνάς καλά??? Αν περνάς καλά γιατί το ψάχνεις παραπάνω?? Αν πάλι δεν περνάς καλά και σου είναι βάρος (πχ σε πιάνει στο μπίρι μπίρι και δε μπορείς να κάνεις τις δουλειές σου, να δεις τα παιδιά σου κτλ), απλά κάνε της ξεκάθαρο ότι δε μπορεί να έρχεται κάθε μέρα! Απλά πράματα! Με μία συζήτηση πάντως, νομίζω ότι μπορούν να λυθούν όλα. Και μην ξεχνάς: Για να αλλάξουν οι άλλοι, πρέπει πρώτα να αλλάξουμε εμείς... Δώσε της να καταλάβει με το δικό σου τρόπο, ότι πρέπει να αλλάξει - όχι η σχέση σας, αλλά η συμπεριφορά της. Για να το πετύχεις, πρέπει πρώτα εσύ να αλλάξεις συμπεριφορά απέναντί της. Ελπίζω να βοήθησα. Κι επίσης.... Είναι κρίμα να χάνονται φιλίες και να αποκόπτονται οι άνθρωποι ο ένας από τον άλλο, με ένα "κάνε την πέρα".