Εκνευρίστηκα άδικα;

Πολλές φορές έχω μπει στον πειρασμό να σας γράψω, αλλά ως τώρα περιοριζόμουν μόνο σε κάποια σχόλια σε αναρτήσεις που με άγγιζαν περισσότερο. Σήμερα θα ήθελα τα σχόλια σας για ένα σχετικά αδιάφορο γεγονός που όμως προσωπικά με έβγαλε εκτός εαυτού.

Επιστρέφοντας από έναν περίπατο με τον γιο μου (5χρονών) και δύο φίλους στην Αρεοπαγίτου, κατά τις 11:00 το βράδυ, ο μικρός μου ζήτησε να κάνει την ανάγκη του. Αν και του ζήτησα να κρατηθεί, επέμενε και με δεδομένο πως χρειαζόμασταν κανένα μισάωρο μέχρι να φτάσουμε στο σπίτι – να μην του δημιουργήσω και κάποιο πρόβλημα, του υπέδειξα ένα σημείο, στο στενό που βρισκόμασταν, πίσω από ένα αυτοκίνητο.

Μέχρι εδώ όλα καλά, μέχρι που πετιέται από το πουθενά ένας τύπος που αρχίζει να φωνάζει στο παιδί «E, μικρέ τι κάνεις εκεί;» και «Mικρέ τι κάνεις πίσω από το αμάξι; Κατουράς;«

Βρισκόμουν φυσικά δίπλα στο παιδί και έσπευσα να του μιλήσω. Ο τύπος με αγνοούσε επιδεικτικά και συνέχιζε να φωνάζει στο παιδί προσπαθώντας να τον «κόψει» – πράγμα που φυσικά πέτυχε – και στην συνέχεια με έβρισε που… δεν μαθαίνω τρόπους στο παιδί.

Μπορώ να καταλάβω, χωρίς να το συμμερίζομαι βέβαια, το κόλλημα που μπορεί να έχει κάποιος με το αυτοκίνητο του. Και αν ο εν λόγω «κύριος» ερχόταν σε εμένα και μου έλεγε «Κυρά μου μάζεψε το παιδί σου«, πολύ ευχαρίστως να του πλήρωνα και το πλύσιμο του αυτοκινήτου του (να σημειώσω εδώ πως το αυτοκίνητο ούτε που αγγίχτηκε) Αλλά το να πουλήσει τσαμπουκά ένας μεσήλικας στο πεντάχρονο σε μια ευαίσθητη-προσωπική στιγμή (έτσι το βλέπω), με έβγαλε εκτός εαυτού. .

Εννοείται πως του απάντησα στην…»γλώσσα» του, αλλά με θύμωσε και η στάση των φίλων μου  που μου είπαν πως είμαι υπερβολική, αφήνοντας υπονοούμενο πως είχα άδικο που αναστατώθηκα.

Πείτε μου, είμαι όντως τόσο υπερβολική;

μαμά Μαριέττα

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com