Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον γιατρό μου και στην ομάδα του!

Μετά από 14 χρόνια έμεινα ξανά έγκυος στο δεύτερο παιδί μου. Πήρα τηλέφωνο τον γιατρό μου και του το είπα, γιατί μενουμε σε νησί. Μου είπε να πάω στην Αθήνα για να κάνουμε τις πρώτες βασικές εξετάσεις, όπως και έγινε. Όλα ήταν καλά. Έπρεπε να κάνουμε και κάποιες ακόμα εξετάσεις λόγω ηλικίας, έγιναν και αυτές. Όλες οι εξετάσεις που κάναμε ήταν καλές.

Ώσπου ήρθε ο καιρός να κάνουμε αμνιοπαρακέντηση και εκεί λίγο τρόμαξα, γιατί είχα ακούσει διάφορα. Εξήγησα στον γιατρό μου τους φόβους μου και μου ελυσε κάθε απορία. Ηρέμησα και παλι όλα πήγαν καλά.

Έφτασε η ώρα να φύγω από το νησί και να πάω στην Αθήνα να γεννήσω. Όλα αυτά μόνη μου, γιατί ο σύζυγός μου έχει εποχιακή δουλεια και μέσα στη σεζόν δεν μπορούσε να έρθει, ενώ η μητέρα μου έπρεπε να προσέχει τον άλλο μου γιο που πήγαινε σχολείο. Δεν με πείραζε, γιατί ήξερα ότι ήμουν σε καλά χέρια.

Όταν πια φτάσαμε στον τοκετό, επειδή ήξερε ότι ήμουν μόνη μου, πήγαμε στο Λητώ μαζί. Εκεί μας περίμενε η Μαρία η μαία που μαζί της γεννάς και χωρίς… γιατρό! Ένας υπέροχος άνθρωπος, αλλά και πολύ καλή στη δουλειά της.

Και πάμε στην επισκληρίδιο… Και για αυτήν είχα ακούσει διάφορα. Ο αναισθησιολόγος μου έκανε μασάζ στην σπονδυλική στήλη, μου άνοιξε τους σπονδύλους, οπότε το μόνο που κατάλαβα ήταν το υγρό να μπαίνει.

Μέσα σε τρεις ώρες όλα είχαν τελειώσει και είχα στην αγκαλιά μου τον μικρό Στέφανο! Ο γιατρός μου ήταν δίπλα μου ΚΑΘΕ λεπτό, ακόμα και μετά τον τοκετό ερχόταν στο δωμάτιο μου και με έβλεπε δυο φορές την ημέρα.

Για αυτό λοιπόν θέλω να του πω για άλλη μια φορά, χίλια ευχαριστώ κύριε Συρμαγιά, γιατι πάνω απ’ όλα είσαι άνθρωπος!

μαμά Κυριακή

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com