Όλα ξεκίνησαν το 2006 με την Jill Greenberg, μία αμερικανίδα φωτογράφο, όταν αποφάσισε να τραβήξει φωτογραφίες από νήπια που κλαίνε για το έργο της «End Times» (Έσχατοι Καιροί).
Στην ουσία, οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν όταν ζητήθηκε από τα παιδιά αυτά να τους δώσουν πίσω το γλειφιτζούρι που τους δόθηκε στην αρχή της φωτογράφισης. Όλοι ξέρουμε πόσο ευέξαπτα είναι σε αυτή την ηλικία και πως δε θα αποχωρίζονταν εύκολα κάτι που θέλουν. Η καλλιτέχνης, η οποία είναι και η ίδια μητέρα, δεν είχε σκοπό να τα βλάψει, ήθελε απλά να δείξει το πόσο εύκολα ένα χαμόγελο μετατρέπεται σε μια γκριμάτσα απόγνωσης, παραλληλίζοντας το πώς αλλάζουν οι καιροί με την τότε άνοδο της κυβέρνησης Bush στην εξουσία.
Όπως είναι(;) φυσικό, μιλιούνια επικριτές στο ίντερνετ έπεσαν να την κατασπαράξουν, θεωρώντας πως αυτό που κάνει προκαλεί ψυχολογικά τραύματα στα παιδιά και χρίζοντάς την ένα άκαρδο τέρας.
Όποια και να είναι η δική σας θέση, δεν μπορεί κανείς να αρνηθεί το πόσο δυνατές είναι αυτές οι εικόνες. Τι είναι άραγε αυτό που μας τραβάει στο κλάμα ενός παιδιού;
Κι ερχόμαστε στο 2013, αλλάζοντας διάθεση, βουτηγμένοι όμως ακόμη στο κλάμα. Ένας πατέρας αυτή τη φορά, ο Greg Pembroke από το Rochester της Νέας Υόρκης, παρατηρεί πως οι γιοι του Charlie και William, 22 μηνών και 3 ετών αντίστοιχα, κλαίνε με το παραμικρό. Ακόμη και όταν έχουν ό,τι θέλουν, όπως το θέλουν. Κι αποφασίζει να τους φωτογραφίσει και να δημιουργήσει μία σελίδα στο tumblr, δείχνοντας στον κόσμο «τους λόγους για τους οποίους κλαίει ο γιος μου».
«Γιατί του είπα πως το να χώνει τα παιχνίδια με βία στη μούρη του αδελφού του δεν είναι ακριβώς ο σωστός τρόπος να τα μοιράζεται»
«Γιατί του έβαλα να δει το λάθος βίντεο στο YouTube»
«Γιατί έκοψα αυτό το τυρί στη μέση»
Μάλιστα το πήγε ένα βήμα παρακάτω, ζητώντας από άλλους γονείς να στείλουν φωτογραφίες με τα παιδιά τους και τους ασύλληπτους λόγους για τους οποίους εκείνα πατάνε τα κλάματα.
«Γιατί με ρώτησαν αν είναι πέντε χρονών και τους είπα πως δεν είναι»
Πρόσφατα, ακολούθησε το παράδειγμά του και η Nicole Leigh Shaw, συγγραφέας από το Fort Wayne της Ιντιάνα. Δημιούργησε ένα άλμπουμ με φωτογραφίες στη σελίδα της στο Facebook, το #CrybabyCaptions, βάζοντας αστείες λεζάντες πάνω από φωτογραφίες παιδιών που κλαίνε, τις οποίες μοιράστηκαν μαζί της οι γονείς τους.
Λέει πως εμπνεύστηκε από την κόρη της, όταν μούτρωσε και πάτησε τα κροκοδείλια δάκρυά της επειδή της έδωσαν ένα άλλο κουλουράκι από εκείνο που προτιμούσε.
Αναρωτιέμαι, πόσο συχνά κλαίει το δικό σας παιδάκι και ποιος είναι ο πιο αστείος/παράξενος λόγος για τον οποίο έβαλε τα κλάματα;
emena i kori mou erxete stin kozina klegonta kai tin rwtaw gt kleei? kai mou leei gt o mpampas tis ariel tin malwse(nai apo tin gorgona) kai stenoxorethike! pisteuw ta koritsakia exoun ligo to ''drama'' mesa tou!!!
na pw katarxas oti eimai kata tis vias sta paidia...alla polles fores aqpo to klama..xwris logo panta,psagmeno apo xilis meries,tous dinw mia ston popoudako tous...(min pareksigithw..oxi dunati..)k tous lew afou tosi wra den vrike i mama ton logo pou klaite..parte enan na exete..to klama stamataei automata...k arxizoun ta s'agapaw manoula...theloun polles fores apla tin apoluti prosoxi mas...
βρε κορίτσια να είστε καλά με κάνατε και γέλασα με τη ψυχή μου!!!
κοριτσια, μου δινετε θαρρος. ευτυχως ο μεγαλος μου, 3,5 χρονων κλαιει για λιγο λιγοτερα πραγματα, καλα αυτο με το τυρι, εννοειτε οτι ισχυει και σε εμας. το πιο χαζο ειναι που κλαιει οταν θελει να πουμε αλλο τραγουδι και εγω αρχιζω αλλο. επισης, οταν τον διωχνω απο την κουζινα, οταν τον βγαζω απο το παρκο την ωρα που ειναι μεσα η μπεμπα, οταν δεν τον αφηνω να ξεχαρβαλωσει τα χερια και τα ποδια της μπεμπας και κυριως οταν δεν τον αφηνει ο παππους να ποτισει τον κηπο μαζι του! γενικα, κλαιμε με το παραμικρο και δυστυχως το κανει και η μικρη παρολο που ειναι μονο 8 μηνων. εκει να δειτε νευρο αν της παρουμε απο τα χερια κατι που κραταει. και ειμαι σιγουρη οτι δεν τελειωνει ποτε, φιλη νινα!!!!!
και τωρα οχι δε θελετε να πειτε και θα με στολισετε και απο πανω μεχρι κατω αν πω εγω αντι για εσας οτι μιλαμε για το απολυτο δε ξερω γιατι κλαιω απλα κλαιω για να μου δωσεις σημασια και επειδη ειμαι κακομαθημενο οκ
ΕΚΛΑΨΕ ΓΙΑΤΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣΕ ΝΑ ΓΥΡΗΣΕΙ ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΟΥΖΙΝΑ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΜΟΥΝ ΕΓΩ ,ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΝΑ ΠΕΣΕΙ ΚΑΤΩ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΟΜΑΤΙΑ.ΕΓΩ ΑΦΟΥ ΕΙΔΑ ΟΤΙ Η ΜΙΚΡΗ ΓΛΕΙΤΩ ΣΕ ΠΑΡΑΤΡΙΧΑ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΤΗΝ ΠΛΑΚΩΣΗ Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ,ΔΕΝ ΑΝΤΕΔΡΑΣΑ ΑΠΛΑ ΤΗΝ ΠΕΙΡΑ ΑΓΚΑΛΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΗΣΥΧΑΣΕΙ.ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΤΗ ΡΩΤΕΙΣΑ ΜΑ ΓΙΑΤΙ ΚΛΑΙΣ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ??ΜΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΕ¨΄ΚΑΙ ΤΩΡΑ Ο ΑΣΤΕΡΙΞ ΣΚΟΤΩΘΕΙΚΕ????
αχχαχαχ πεθανα αχαχαχαχα
Καλά θυμήθηκα ακόμη ένα τέλειο....Στις κούνιες τη ρωτάει ένα κοριτσάκι αν θέλει να γίνουνε φίλες. Αρχίζει να κλαίει. Γιατί? Γιατί έχει ήδη δύο φίλες με τις οποίες αν θέλει μπορεί να πηγαίνουν χεράκι-χεράκι. Όμως δεν μπορεί να κάνει καινούρια φίλη γιατί δεν έχει τρίτο χέρι. Πως θα την κρατά και αυτήν όταν θα περπατάνε. Μιλάμε για τεράστια προβλήματα...
Χαχαχαχα, έχω λιώσει με την κόρη σου!!!
Δεν υπάρχει η μικρή σου!!...Να τη χαίρεσαι (κι ας κλαίει με το παραμικρό!)
ΣΥΝΕΧΕΙΑ.. η απαντηση ειναι συνεχεια..για μικρους ανοητους ακαταλαβιστικους λογους..μπορουμε να γελαμε κ να κλαιμε ταυτοχρονα...τις περισσοτερες φορες δεν καταλαβαινω καν το λογο..χαχαχα...μια μερα εκλαιγε χωρις λογο..κ τη ρωτουσα γιατι κλαις μωρο μου?για τιποτα!! αυτη ηταν η απαντηση... κλαιμε γιατι δεν ειναι μεσημερι κ ειναι πρωι,γιατι δεν εχει ντορα στην τηλεοραση κ εχει μικυ μαους..κ αλλα τοσα μικρα κλαματακια που αντικαθιστουνται πανευκολα με χαμογελα κ το κυριοτερο δεν τα θυμομαστε καν... αααα επισης καμια φορα αμα τη ρωταει γιατι κλαιει παιρνω τη μυθικη απαντηση..γιατι ειμαι γκρινιαρα... ποτε τελειωνει αυτο?????χαχαχα...
Δείτε το site που δίνει! Πολύ γέλιο! Μετράω πόσα από αυτά έχω ζήσει.
Κι εγώ νόμιζα πως είμαστε οι μόνοι που το ζούμε αυτό. Έχει κλάψει για όλα τα παραπάνω, εκτός από το i-pad. Όταν είδα το τυρί και την άμμο, σκέφτηκα πως μας παρακολουθούνε. Υπάρχουν περίοδοι που μπορεί να κλαίει από την ώρα που γυρνάει από το σχολείο μέχρι να κοιμηθεί. Κλαίει πάντα για ανούσια πράγματα. Μερικά από τα πάμπολλα περιστατικά: 1. Κλάμα γιατί τη ρώτησα αν θέλει να πάει στο πάρκο. Αφού δε σταματούσε με τίποτα και μου έσπασε τα νεύρα μου εξήγησε πως δεν έπρεπε να ρωτήσω γιατι έπρεπε να καταλάβω από μόνη μου ότι σήμερα ήθελε να παίξει στο σπίτι. 2. Δίνω φαγητό και αρχίζει να κλαίει. Αλλάζω ποτήρι,συνεχίζει. Αλλάζω πιρούνι, συνεχίζει. Αλλάζω πιάτο (μετακόμιση όλη η μερίδα) συνεχίζει. Βλέπω ότι δεν έχω βάλει σουπλά, που δε βάζω πάντα. Βάζω σουπλά σταματάει. 3. Πάλι με φαγητό. Κλάμα με το που κάθεται στο τραπέζι. Πειραματίζομαι με διάφορα κι αυτή να κλαίει εκνευριστικά δυνατά και να μη σταματάει με τίποτα. Αφού δεν έβρισκα τι της φταίει, συγχήζομαι και βάζω τις φωνές. Τελικά μου εξηγεί πως μια πατάτα ακουμπάει το μπιφτέκι. Ήμαρτον δηλαδή! 4. Κλάμα γιατί τη ρώτησε ένα κοριτσάκι πως τη λένε. 5. Κλάμα γιατί την άφησα να ανέβει στο παιχνίδι που είναι για τα μεγάλα παιδιά, αλλά της είπα να πατάει σταθερά για να μην πέσει. Τι την ήθελα τη συμβουλή! 6. Και ένα πολύ κουφό....γιατί της είπα πως είναι καλό (ΛΛΛΛΛΛ - Πρόσεξε λ, όχι κ) παιδί. Αναρωτιέμαι αν όλο αυτό είναι θέμα κακομάθειας ή το έχει στο αίμα του. Τόσο κλάμα δεν το έχω ξανασυναντήσει. Σταματάει αυτό το πράγμα ποτέ?