Εδω και 3 χρόνια έχεις γεμίσει την ζωή μου, την καρδιά μου και όλο μου το είναι…
Είσαι το παιδάκι μου, το αγοράκι μου, αυτό που με όλη την έννοια της λέξης λέω: ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ.
Όταν ήρθες σε αυτό τον κόσμο και η μαία σου σε έβαλε στην αγκαλιά μου ασυναίσθητα το χεράκι σου ακούμπησε το μάγουλό μου Ω!! ΘΕΕ ΜΟΥ τι συναισθήματα σε πλημμυρίζουν εκείνη την στιγμή.
Λίγες ώρες μετά μου είπαν οτι για λίγες μέρες θα είσαι στην εντατική μέχρι να πάρεις το σωστό οξυγόνο… ήσουν λίγο βιαστικός και ήρθες πιο νωρίς απο ότι σε περίμενα… Kάθε μέρα σε παρακολουθούσα μέσα στην θερμοκοιτίδα και αυτό που μπορούσα να κάνω ήταν να βάζω το χέρι μου σε ενα παραθυράκι και να σε χαιδεύω και τότε… να πάλι το μαγικό συναίσθημα, μου αρπάζεις με το μικροσκοπικό χεράκι σου το δάχτυλο μου και το σφίγγεις τooooόσο πολύ!!!
Εδώ και 3 χρόνια έχεις γεμίσει την ζωή μου…. Mου κράταγες το χέρι όταν σε θήλαζα και όταν σε τάισα την πρώτη σου φρουτόκρεμα…
Μου κράτησες το χέρι μου στην προσπάθεια να κάνεις τα πρώτα σου βήματα, μου κράτησες το χέρι μου για να κατέβεις την τσουλήθρα και τα γέλια σου γέμισαν την παιδική χαρά…
Mου κρατάς το χέρι μου κάθε φορά που βλέπεις άσχημο όνειρο, μου κρατάς το χέρι μου για να πάμε βόλτα, μου κρατάς το χέρι μου για να περάσουμε τον δρόμο, ακόμα και όταν πάμε να παίξεις με τους φίλους σου, μου κρατάς το χέρι μέχρι να τους δεις.
Εδω και 3 χρόνια έχεις γεμίσει την ζωή μου, εδώ και 3 χρόνια μου κρατάς το χέρι μου…
Τρέμω την στιγμή που θα αφήσεις το χέρι μου….
που δεν θα με χρειάζεσαι πια να σε σηκώνω όταν πέφτεις
που δεν θα μου κρατάς το χέρι για να προχωρήσεις στην ζωή σου
που δεν θα χρειάζεται πια να είμαι «η μανουλίτσα σου»….
Αλλά θα έρθει αυτή η στιγμή!
Kαι θα είμαι η πιο περήφανη ΜΑΜΑ του κόσμου και τότε το ίδιο χέρι που τόσο σφιχτά κράταγες, θα σε ακουμπήσει με εμπιστοσύνη στον ώμο σου και θα σου δείξει τον δρόμο να περπατήσεις μόνος σου και εγώ θα είμαι πάντα στο πλάι σου και αν ποτέ χρειαστείς πάλι το χέρι μου, θα είμαι εδώ…. πάντα!!!
Σ’ αγαπάω, Δημήτρη μου
Η μαμά σου Aθηνά
[divider]
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Μανούλα Αθηνά να χαίρεσαι το αντράκι σου! Ενιωσα σαν να έγραψα εγώ αυτό το κείμενο. Να είσαι καλά!
Οταν τα παιδια μας σταματουν να μας κρατουν το χερι,κοβεται η ανασα μας για λιγο...η ανεξαρτησια τους κ ο παραγκωνισμος μας μας τρομαζει.Ομως το χερι μας ειναι πια ελευθερο για να το χρησιμοποιησουμε εμεις για να κανουμε πραγματα για τον εαυτο μας και να ξαναγινουμε λιγο απι αυτο που ημασταν πριν γινουμε μαμαδες.Ουδεν κακο....ας μη μας παιρνει απο κατω. :-)
Η ευχή και η αγωνία της κάθε μάνας μέσα από την έκφραση μιας απλής χειρονομίας...
νομιζω οτι ποτε δεν θα σταματησει να κραταει το χερι σου μαμα Αθηνα.. ισως οχι μ αυτην καθαυτη τη πραξη της ενωσης των δυο χεριων..αλλα με χιλιους δυο αλλους τροπους!!
ΠΟΛΥ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ!!!!!!!!!!!!!!ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΣΟΥ!!!!!!!!!!!