Υπάρχει ένας μύθος οτι σε μια επιληπτική κρίση ή ακόμη και σε μια απλή λιποθυμία, ο πάσχων θα «καταπιεί τη γλώσσα του» ή ότι «γυρίζει η γλώσσα» προς τα πίσω και αποφράσει το λάρυγγα. Έτσι γίνεται προσπάθεια να ανοίξουν το στόμα του πάσχοντα με τα δάχτυλα ή με κουτάλια με επακόλουθο τον τραυματισμό του. Σίγουρα τα παραπάνω είναι λαθεμένα. Πώς όμως πρέπει να συμπεριφερθούμε όταν βρεθούμε μπροστά σε ένα άτομο με επιληπτική κρίση; Θα πρέπει να γνωρίζουμε τι να κάνουμε, αλλά και τι ΔΕΝ πρέπει να κάνουμε.
Τι πρέπει να κάνουμε:
Τι δεν πρέπει να κάνουμε:
από το Νευρολογικό Τμήμα Νοσοκομειου Παίδων «Η Αγία Σοφία»
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Ετσι ακριβως...εγω εχω παντα το φαρμακο μου μαζι!!! Μπραβο για το αρθρο...πολλοι δεν γνωριζουν πως να μπορουν βοηθησουν σωστα...
Σε τί ακριβώς βοηθάει η χρονομέτρηση?
Στο να δούμε πόση ώρα είχε διάρκεια η συγκεκριμένη κρίση. Δεν πρέπει να διαρκέσει πολύ γιατί υπάρχει κίνδυνος για τη ζωή του ασθενούς. Υπάρχει ένα κλίσμα που το κάνεις σε αυτή την περίπτωση....
Ακριβώς. Συνήθως τα άτομα με επιληψία έχουν μαζί τους φάρμακο σε πόσιμη μορφή ή σε κλίσμα.