Λατρεύω τα παιχνίδια και μου αρέσει να γίνομαι και εγώ παιδί και να παίζω ατελείωτα με τα παιδιά μου. Νομίζω πως σε μια άλλη ζωή ίσως είχα κατάστημα με παιχνίδια ή ακόμα και εργοστάσιο, ποιος ξέρει; Τόσο πολύ μου αρέσουν! Υπάρχουν όμως στιγμές που μου σπάνε τα νεύρα.
Παρακάτω οι δημοφιλέστερες κατηγορίες! Εσάς ποιο/α παιχνίδι/α σας «ενοχλούν»;
Το έχετε σίγουρα πάθει όλοι. Εκεί που κάθεσαι αμέριμνος βραδάκι στο σαλόνι και χαλαρώνεις πάνω που έχουν κοιμηθει τα παιδιά, ακούς μεσα στο σκοτάδι ένα «Σε βλέπωωωωωω!» και γίνεσαι κάτασπρος μεχρι να συνειδητοποιήσεις ότι αυτο που μίλησε δεν ήταν το πνεύμα του σπιτιού, αλλά το χαριτωμένο σκυλάκι της Fischer Price. Κάπως έτσι το τραπεζάκι δραστηριοτήτων θα αναφωνήσει ξαφνικά «μμμμ, ζουμερά βατόμουρα!«, ενώ το παζλ με ηχους (το εσπασα ένα βραδυ, RIP puzzle!) μουγκανίζει σαν αγελάδα όποτε ο απενάντι ανάβει το φως του μπαλκονιού, κάτι που προφανώς κάτι κανει στο σύστημά του.
Η λύση είναι να κλείνεις τον διακόπτη τους -αν υπαρχει!- αλλά ποιος το κάνει κάθε βράδυ; Εγώ παντως όχι!
Ο χαριτωμένος φωτεινός ιππόκαμπος σε λίγες νύχτες αρχίζει να φέγγει σαν φαναράκι στη χιονοθύελα και η μουσική του μοιάζει με χαλασμένο τρομπόνι. Μια μπάλα που χοροπηδάει κουράζεται απ’ ότι φαίνεται πολύ γρήγορα, γιατί μέχρι να πεις χοπ χοπ έχει πιει όλη την μπαταρία από τη δίψα της.
Η λύση είναι ίσως επαναφορτιζόμενες μπαταρίες. Και ενα πρόχειρο κατσαβιδάκι, γιατί για να φτάσεις στο μέρος με τις μπαταρίες πρέπει κάθε φορά να ξεβιδώνεις.
Α, μεγάλος πόνος. ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ! Εγώ θυμάμαι πως στα νιάτα μου τα αβγά Kinder είχαν ΤΕΛΕΙΑ παιχνίδια! Θα πίστευα ότι έχω αυτη την αίσθηση επειδή ήμουν παιδί και τα εβλεπα όλα ωραία, αλλα μου το έχουν επιβεβαιώσει τουλάχιστον 3 παιδακια που ανοίγοντας το αβγό του αναφώνισαν «Α, πάλι αυτή η χαζομαρα είναι«. Όλο τα ίδια και τα ιδια και πλιζ… ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΣΑΪΤΑ!!!!
Η λύση είναι… δεν ξέρω. Όλοι αγαπούν τα αβγά Kinder. Ας ελπισουμε πως κάποια στιγμη θα βελτιωθούν.
Τεράστιο κεφάλαιο. Εγώ λεφτά για δωροσακούλα δεν χαλαλίζω, αλλά ολο και κάποιος κάποια στιγμή θα φέρει μία για την Αθηνά, συνήθως επηρεασμένος από την αγάπη της για την Hello Kitty. Ναι, αλλά έλα που η σακούλα έχει πάνω την Hello Kitty αλλά μέσα εχει… τίποτα σε hello, τίποτα σε Kitty. Το περιεχόμενο είναι συνήθως ΧΕΙΡΙΣΤΗΣ ποιότητας κινεζικουριές, κάτι κούκλες από τόσο λεπτό πλαστικο που τις κόβεις στη μεση χαλαρά με το ένα χέρι, κάτι τηλέφωνα πλαστικά με την Πάτυ που σπάζουν στο επόμενο λεπτό και ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ περίπτωση κάτι παιχνίδια που μάλλον η εταιρεία είχε για αποσυρση. Το καλυτερο εύρημα σε δωροσακούλα ήταν ενα σακουλάκι από εκεινα τα φασόλια, τα mighty beans, πώς στο καλό λέγονται, αλλά τι να τα κάνει η κόρη μου και τι δουλειά είχαν στη σακούλα Ντόρα, οεο;
Η λύση είναι: δεν αγοράζουμε δωροσακούλες (σόρρυ, δωροσακουλοπαραγωγοί, αλλά οι σακούλες σας είναι χάλια!)
Τεράστια παγίδα σκόνης -αν και επιτέλους βρήκα τρόπο να τα καθαρίζω χωρίς να χαλάσουν, θα σας το πω άλλη μέρα- και μαζεύεις ενα καρο και λυπάσαι να τα πετάξεις, γιατί… γιατί είναι λούτρινα ζωάκια και κοιτάς τη μουρίτσα τους και τα ματάκια τους και είναι σαν να σου λένε «Μη, μη με δωσεις!!» Άσε που μετά σκεφτεσαι «Αχ, αυτό ηταν το πρώτο που της έφεραν δώρο» και «Αχ, αυτό το ειχαμε πιασει στο λουτρινογαντζομηχάνημα στις πρώτες μας διακοπές» και «Αχ, αυτό ήταν το ArGoodaki από τα Χριστούγεννα που ήμουν έγκυος» και κάτι τέτοια χαζα.
Η λύση είναι να τα καθαρίσεις καλά και να τα χαρίσεις σε ιδρύματα και συλλόγους με παιδάκια που θα τα αγαπήσουν και θα τα εκτιμήσουν, γιατί δεν έχουν την τύχη που εχει το δικό σου παιδι να έχει ένα τσουβάλι ζωάκια στο σπίτι του.
Σ’ αυτή την κατηγορια μπαίνουν κούκλες όπως η Barbie και η Polly Pocket, τα Playmobil, τα Lego και όλα αυτά τα παιχνίδια που συνοδεύονται από χιλιαδες μικρά κομματάκια που αν έχεις μωρό στο σπίτι την έβαψες γιατι τα βάζει ΟΛΑ στο στόμα του και εκτός αυτού το παιδί καταλήγει να παίζει με σκέτη την κουκλα ή το Playmobil γιατι δεν βρίσκει τα υπόλοιπα.
Η λύση ειναι να προμηθευτείς κουτιά και κουτάκια και να πεις «Εδώ θα μπαίνουν τα μπαρμπίσια, εκει θα μπαίνουν τα λέγκο». Μια καλή ευκαιρία να μάθεις στο μικρό σου να είναι τακτικό και να συμμαζευει τα υπάρχοντά του όταν πια τελειώσει το παιχνιδί!
Δεν σχολιάζω παραπάνω. Ξέρετε ΚΑΛΑ τι εννοώ…
Παιχνίδια που αξίζουν να έχουν μια θέση εδώ:
Ο άβακας για να μάθει το παιδί την αλφαβητα (αξία 2 Ευρώ)
Ευχαριστούμε τη μαμά Ιωάννα που μας έστειλε τη φωτό!
(Ψήνεστε να συγκεντρώσουμε τα πιο τρελά παιχνίδια που έχουμε πετύχει; Στείλτε φωτο στο eimaimama@gmail.com )
Είμαι η μαμά της Αθηνάς, του Αρχέλαου και του Άγγελου. Λατρεύω τη ζωή με τα πάνω και τα κάτω της. Όπως άλλωστε λατρεύω το να είμαι μαμά! Σπούδασα Ιατρική, ασχολήθηκα από νωρίς με τη μουσική, το γράψιμο και ένα σωρό άλλα πράγματα ώσπου με κέρδισε τελικά το internet που συνδυάζει τα πάντα! Ευχαριστώ που διαβάζετε το Είμαι Μαμά! Κατά κάποιο τρόπο, παιδάκι μου είναι και αυτό! :)
Αχ πόσο μου άρεσε αυτό το άρθρο!!! so true!!! Στην παράγραφο ''τα παιχνίδια μιλούν μόνα τους'' θα ήθελα να προσθέσω παρακαλω πολύ και το γιογιο της Fischerprice που κατα τις 3 το βράδυ και ενώ όλη η οικογένεια κοιμάται αυτό ξεκινάει να παίζει το γνωστό τραγουδάκι : Χαρτί τουαλέτας, χαρτί τουαλέτας, σε ρολό...! χαχα
αχαχαχαχαχαχαχαχαχα
Χειρότερη δωροσακουλα ever!την έφερε ο νονός της μικρης μου ειχε μεσα πρόσθετα νύχια και ΚΟΛΑ!!!! Και φυσικά ενα ληγμενο κεικακι μαζι με ολα τα υπόλοιπα χαζοπαιχνιδακια!!!!
Ο μεγάλος μου γιος έιναι 4 και το σπίτι έιναι γεμάτο απο κάθε λογής παιχνίδι. Απο μικροσκοπικό μέχρι τεράστιο... Έχω βαρεθεί να μαζεύω αυτοκινητακια, μικροσκοπικά λεγκο, τις χαζομαριτσες απο τα αυγα kinder που αναφέρατε, αλλα και να βάζω στη σειρά και να καθαρίζω τα μεγάλα φορτηγά που έχουμε στη βεράντα...να τα ξεσκονιζω...και τρέμω στην ιδέα τι θα γίνει στο σπίτι αν αρχίσουν να μου φέρνουν δώρα παιχνίδια και για τον μικρο που έιναι τώρα 7 μηνων...δε θα χωραμε... Κι να φανταστείτε έχουμε μεγάλο σπίτι..αν μεναμε σε διαμέρισμα δε θα έπεφτε καρφίτσα..προμηθευτηκαμε και μεις πολλα κουτάκια...αλλα Άντε να κανεις διαλογή βραδιατικα που θα μπει το καθετι...εγω κάθε τοσο κάνω εκκαθάριση και αυτές τις χαζομαριτσες τις πεταω...αφήστε τώρα που θα αρχίσει να μπούσουλα ο μικρός πόσο προσοχη πρέπει να έχω μη βρεθεί τίποτα μικροσκοπικό μπροστά του ξεχασμένο...υπομονη... Καλε Ολιβια, μετα απο ενα πόστ σου πήρα και γω τον ιπποκαμπο για τον μικρο μου. Τον έχουμε εδω και 3-4 μήνες, ήταν το πρωτο του παιχνίδι, το έχει λατρεψει, θα δουλεύει πάνω απο 50 φορές μέρα νύχτα και ακομα παει μια χαρα η μπαταρία του!! Δεν έχουμε αλλάξει ακομα...
Δεν ξέρω, μπορεί να έτυχε στην παρτίδα; Πάντως έχουμε αλλάξει ΠΟΛΛΕΣ φορές μπαταρία. Βέβαια και εμείς τον χρησιμοποιούμε πολύ, δεν λέω...
Κάτι αυτοκίνητα που πωλούνται συνήθως σε πανηγύρια και όταν τα βάλεις στο ΟΝ πάνε μπρος-πίσω και παίζουν δυνατά και άθλια χορευτικά τραγούδια από τα 90s
Η ρόδα γιατί ρε παιδιά; Aπλώς σπας εκείνες τις προεξοχές που ακουμπούν στα δοντάκια και παράγουν το θόρυβο και αυτομάτως η ρόδα γίνεται τελείως αθόρυβη!Εμάς μας σώζει,την παίρνουμε στις μακρινές βόλτες για να μη βαριέται ή να μην κουράζεται η μικρή να περπατάει!