Λατρεύω τα παιχνίδια και μου αρέσει να γίνομαι και εγώ παιδί και να παίζω ατελείωτα με τα παιδιά μου. Νομίζω πως σε μια άλλη ζωή ίσως είχα κατάστημα με παιχνίδια ή ακόμα και εργοστάσιο, ποιος ξέρει; Τόσο πολύ μου αρέσουν! Υπάρχουν όμως στιγμές που μου σπάνε τα νεύρα.
Παρακάτω οι δημοφιλέστερες κατηγορίες! Εσάς ποιο/α παιχνίδι/α σας «ενοχλούν»;
Το έχετε σίγουρα πάθει όλοι. Εκεί που κάθεσαι αμέριμνος βραδάκι στο σαλόνι και χαλαρώνεις πάνω που έχουν κοιμηθει τα παιδιά, ακούς μεσα στο σκοτάδι ένα «Σε βλέπωωωωωω!» και γίνεσαι κάτασπρος μεχρι να συνειδητοποιήσεις ότι αυτο που μίλησε δεν ήταν το πνεύμα του σπιτιού, αλλά το χαριτωμένο σκυλάκι της Fischer Price. Κάπως έτσι το τραπεζάκι δραστηριοτήτων θα αναφωνήσει ξαφνικά «μμμμ, ζουμερά βατόμουρα!«, ενώ το παζλ με ηχους (το εσπασα ένα βραδυ, RIP puzzle!) μουγκανίζει σαν αγελάδα όποτε ο απενάντι ανάβει το φως του μπαλκονιού, κάτι που προφανώς κάτι κανει στο σύστημά του.
Η λύση είναι να κλείνεις τον διακόπτη τους -αν υπαρχει!- αλλά ποιος το κάνει κάθε βράδυ; Εγώ παντως όχι!
Ο χαριτωμένος φωτεινός ιππόκαμπος σε λίγες νύχτες αρχίζει να φέγγει σαν φαναράκι στη χιονοθύελα και η μουσική του μοιάζει με χαλασμένο τρομπόνι. Μια μπάλα που χοροπηδάει κουράζεται απ’ ότι φαίνεται πολύ γρήγορα, γιατί μέχρι να πεις χοπ χοπ έχει πιει όλη την μπαταρία από τη δίψα της.
Η λύση είναι ίσως επαναφορτιζόμενες μπαταρίες. Και ενα πρόχειρο κατσαβιδάκι, γιατί για να φτάσεις στο μέρος με τις μπαταρίες πρέπει κάθε φορά να ξεβιδώνεις.
Α, μεγάλος πόνος. ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ! Εγώ θυμάμαι πως στα νιάτα μου τα αβγά Kinder είχαν ΤΕΛΕΙΑ παιχνίδια! Θα πίστευα ότι έχω αυτη την αίσθηση επειδή ήμουν παιδί και τα εβλεπα όλα ωραία, αλλα μου το έχουν επιβεβαιώσει τουλάχιστον 3 παιδακια που ανοίγοντας το αβγό του αναφώνισαν «Α, πάλι αυτή η χαζομαρα είναι«. Όλο τα ίδια και τα ιδια και πλιζ… ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΣΑΪΤΑ!!!!
Η λύση είναι… δεν ξέρω. Όλοι αγαπούν τα αβγά Kinder. Ας ελπισουμε πως κάποια στιγμη θα βελτιωθούν.
Τεράστιο κεφάλαιο. Εγώ λεφτά για δωροσακούλα δεν χαλαλίζω, αλλά ολο και κάποιος κάποια στιγμή θα φέρει μία για την Αθηνά, συνήθως επηρεασμένος από την αγάπη της για την Hello Kitty. Ναι, αλλά έλα που η σακούλα έχει πάνω την Hello Kitty αλλά μέσα εχει… τίποτα σε hello, τίποτα σε Kitty. Το περιεχόμενο είναι συνήθως ΧΕΙΡΙΣΤΗΣ ποιότητας κινεζικουριές, κάτι κούκλες από τόσο λεπτό πλαστικο που τις κόβεις στη μεση χαλαρά με το ένα χέρι, κάτι τηλέφωνα πλαστικά με την Πάτυ που σπάζουν στο επόμενο λεπτό και ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ περίπτωση κάτι παιχνίδια που μάλλον η εταιρεία είχε για αποσυρση. Το καλυτερο εύρημα σε δωροσακούλα ήταν ενα σακουλάκι από εκεινα τα φασόλια, τα mighty beans, πώς στο καλό λέγονται, αλλά τι να τα κάνει η κόρη μου και τι δουλειά είχαν στη σακούλα Ντόρα, οεο;
Η λύση είναι: δεν αγοράζουμε δωροσακούλες (σόρρυ, δωροσακουλοπαραγωγοί, αλλά οι σακούλες σας είναι χάλια!)
Τεράστια παγίδα σκόνης -αν και επιτέλους βρήκα τρόπο να τα καθαρίζω χωρίς να χαλάσουν, θα σας το πω άλλη μέρα- και μαζεύεις ενα καρο και λυπάσαι να τα πετάξεις, γιατί… γιατί είναι λούτρινα ζωάκια και κοιτάς τη μουρίτσα τους και τα ματάκια τους και είναι σαν να σου λένε «Μη, μη με δωσεις!!» Άσε που μετά σκεφτεσαι «Αχ, αυτό ηταν το πρώτο που της έφεραν δώρο» και «Αχ, αυτό το ειχαμε πιασει στο λουτρινογαντζομηχάνημα στις πρώτες μας διακοπές» και «Αχ, αυτό ήταν το ArGoodaki από τα Χριστούγεννα που ήμουν έγκυος» και κάτι τέτοια χαζα.
Η λύση είναι να τα καθαρίσεις καλά και να τα χαρίσεις σε ιδρύματα και συλλόγους με παιδάκια που θα τα αγαπήσουν και θα τα εκτιμήσουν, γιατί δεν έχουν την τύχη που εχει το δικό σου παιδι να έχει ένα τσουβάλι ζωάκια στο σπίτι του.
Σ’ αυτή την κατηγορια μπαίνουν κούκλες όπως η Barbie και η Polly Pocket, τα Playmobil, τα Lego και όλα αυτά τα παιχνίδια που συνοδεύονται από χιλιαδες μικρά κομματάκια που αν έχεις μωρό στο σπίτι την έβαψες γιατι τα βάζει ΟΛΑ στο στόμα του και εκτός αυτού το παιδί καταλήγει να παίζει με σκέτη την κουκλα ή το Playmobil γιατι δεν βρίσκει τα υπόλοιπα.
Η λύση ειναι να προμηθευτείς κουτιά και κουτάκια και να πεις «Εδώ θα μπαίνουν τα μπαρμπίσια, εκει θα μπαίνουν τα λέγκο». Μια καλή ευκαιρία να μάθεις στο μικρό σου να είναι τακτικό και να συμμαζευει τα υπάρχοντά του όταν πια τελειώσει το παιχνιδί!
Δεν σχολιάζω παραπάνω. Ξέρετε ΚΑΛΑ τι εννοώ…
Παιχνίδια που αξίζουν να έχουν μια θέση εδώ:
Ο άβακας για να μάθει το παιδί την αλφαβητα (αξία 2 Ευρώ)
Ευχαριστούμε τη μαμά Ιωάννα που μας έστειλε τη φωτό!
(Ψήνεστε να συγκεντρώσουμε τα πιο τρελά παιχνίδια που έχουμε πετύχει; Στείλτε φωτο στο eimaimama@gmail.com )
Είμαι η μαμά της Αθηνάς, του Αρχέλαου και του Άγγελου. Λατρεύω τη ζωή με τα πάνω και τα κάτω της. Όπως άλλωστε λατρεύω το να είμαι μαμά! Σπούδασα Ιατρική, ασχολήθηκα από νωρίς με τη μουσική, το γράψιμο και ένα σωρό άλλα πράγματα ώσπου με κέρδισε τελικά το internet που συνδυάζει τα πάντα! Ευχαριστώ που διαβάζετε το Είμαι Μαμά! Κατά κάποιο τρόπο, παιδάκι μου είναι και αυτό! :)
Με την κόρη μου μοναδικό εγγόνι και στα δυο σόγια καταλαβαίνετε τί παιχνίδι έχουμε μαζέψει... Έχω στο πρόγραμμα να κάνω εκκαθάριση κάθε τρεις μήνες και να κατεβάζω στην αποθήκη ό,τι έχει καιρό να παίξει. Αυτό που μ' εκνευρίζει ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ είναι όλα εκείνα τα μικρά - μικρούλια - μικροσκοπικά εξαρτήματα/αξεσουάρ από κούκλες/ξεκάρφωτα κομμάτια από παζλ κ.ο.κ. τα οποία δημιουργούν έναν ετερόκλητο σωρό στα καλάθια! Όσο και να προσπαθώ να τα "ομαδοποιήσω" (ένα καλάθι με κουζινικά, ένα καλάθι με ό,τι σχετίζεται με τις κούκλες κλπ.) αρκεί ένα απόγευμα για να γίνει και πάλι ο κακός χαμός! Και φυσικά, "αγαπημένη" κατηγορία είναι τα κινέζικα που της φέρνει η πεθερά μου από όποιο πανηγύρι ή εκδρομή πάει, τα οποία βγάζουν κραυγές που σπάνε κόκκαλα, υποτίθεται ότι μιλάνε αγγλικά, αλλά δεν καταλαβαίνεις λέξη και μπορούν να "μας θυμηθούν" οποιαδήποτε ώρα (ακόμα θυμάμαι όταν πετάχτηκα από το κρεβάτι κατά τις 3 π.μ. από το μωράκι που στρίγκλιζε "ΜΑΜΑ!!!! ΟΥΑΑΑΑ!!!"- δυστυχώς είναι το αγαπημένο της κόρης μου και δε μπορώ να το εξαφανίσω στην αποθήκη.... γκρρρρρ.....!) :-)
Αυτο με το κινέζικα από τα πανηγυρια και τις λαικές με έχει ταλαιπωρήσει και μένα αρκετά!!! Και κάνουν και πολύ άσχημο θόρυβο.... Αλλά δυστυχώς δεν μπορω να τα εξαφανίσω καθώς του τα φέρνει η γυναίκα που μας κρατάει το παιδί όταν ήμαστε στη δουλειά και είναι στενός συγγενής! Οπότε. τελείως καταλαθος, έχω σπάσει τα περισσότερα.. ξερετε.. τα εχω πατησει, ή μου εχουν πεσει απο το μπαλκονι κτλ κτλ κτλ
Νομίζω το πιο σουρεάλ στον Άβακα είναι το νεράτζι!!! :) :) :) (ίσως και ο ινδιάνος)!!
Γιατί το ψΟμί και τη ΖΕΠΡΑ τα είδες; χαχαχαχα!
Ναι! Απλως αναρωτηθηκα πως συμπερανε ο Κινεζος γραφιστας οτι μηλα και νερατζια ειναι πανομοιοτυπα με μονη διαφορα οτι το νερατζι ειναι κοκκινο ενω το μηλο διαφανο! Αλλά και παλι.. δεν υπηρχε αλλη πιο απλη λεξη απο Ν? :) :) :)
Ελα κορίτσια είσαστε λίγο άδικες. Τα αλυσοδεμενα παιχνίδια είναι για να μην τα κλέβουν. Τα δενουν ετσι περίπλοκα για να μην μπορει ο άλλος να ανοιξει τη συσκευασία, να πάρει το παιχνίδι και να το περάσει από το ταμείο στην αγκαλια του παιδιού, ή στην τσάντα του. Αυτός είναι και ο λόγος επίσης που οι συσκευασίες είναι συνηθως άβολες και ΠΟΛΥ μεγαλύτερες από το κανονικό. Όσο για τα παιχνίδια με τον θόρυβο που κάνουν? ΧΑ που να μεγαλώσουν λίγο τα παιδια και να ακούσετε τι θόρυβο κάνουν τα διάφορα WII playstation και Xbox. Επαναλαμβανόμενο για ΩΡΕΣ. Άσε που οι οδηγίες των παιχνιδιών αυτών είναι ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ από το Πόλεμος και Ειρήνη και άρα κατανοητές μόνο σε άτομα ηλικίας 12-15 ετών. Ενα σας λέω μπροστα είναι τα χειρότερα (Αν και πρέπει να το παραδεχτω, έχω κάνει δύο καισαρικες, έχω σπάσει τρία κοκκαλα, και έχω κάνει εξάωρο χειρουργείο στο έντερο, ο πόνος του να πατάς lego στη μέση της νύχτας ξεπερνάει όλους τους άλλους by far).
Βασικά τα δένουν για να στέκονται όμορφα στη συσκευασία και όχι για να μην τα κλέβουν. Συν του ότι συνήθως κάνουν τεράστιο ταξίδι -από Ασία μεριά- μέχρι να φτάσουν στο κατάστημα και μετά στο σπίτι μας. Οπότε αυτό το πολύπλοκο δέσιμο είναι για να στέκονται όμορφα, συμμαζεμένα και ασφαλή. Δεν παύει βέβαια να είναι εκνευριστικό :D
Παιχνίδια ενσφηνωματα με φωτοκύτταρο: τέλεια, τα λατρέψαμε, βαζεις το σκυλάκι και κάνει γαβ, αλλα όταν χάσεις το σκυλακι/γουρουνι/ κοκκορακι ακους ολόκληρη τη φάρμα κάθε φορά που κουνιέται η κουρτίνα και όταν χαράζει! Πλαστελινες: τις λατρεύουν, τις παίζουν, τις τρώνε, τις κολλάνε παντού, τις κάνουν άπειρα μικροσκοπικά κομμάτια...(το μόνο χειρότερο είναι τα μπαλάκια από babybel)
Νομίζω το ίδιο λέμε... :D
Είναι βράδυ, μετά τα μεσάνυχτα. Η κόρη μου κοιμάται στο δωμάτιό της. Ο άντρας μου είναι στο μπαλκόνι (καπνίζει) κι εγώ είμαι ξαπλωμένη στο κρεβάτι μου και βλέπω τηλεόραση. Ξαφνικά ακούγεται ένα πνιγμένο κλαψούρισμα. Συνειδητοποιώ ότι μια βαριά αγορίστικη φωνή κλαψουρίζει "μπα μπα, μπα μπα.." κάτω από το κρεβάτι μου!!! Άσπρισα. Πάγωσα. Κοκάλωσα. Ξανά "μπα μπα.. μπα μπα"... Εκτός του ότι σε κλάσματα δευτερολέπτου βρέθηκα τουρτουρίζοντας από τον φόβο στο μπαλκόνι, έχασα και 2 χρόνια από τη ζωή μου!!!!! Ήταν το τρισάθλιο κουκλάκι-μωρό (me look σαν του Chucky της κούκλας του σατανά) που κάποιος συγγενής βρήκε χαριτωμένο και το έφερε δωράκι στην κόρη μου. Αυτό το σατανικό μωρό έχει ένα κουμπί στον αφαλό του που όταν το πατάς λεει "μπα μπα.. μπα μπα.." (ακόμα δεν έχω καταλάβει γιατί να μη λεει "μα μα.. μα μα"!!!!). Ε, φανταστείτε αυτό με πεσμένες μπαταρίες. Ήταν πεταμένο κάτω από το κρεβάτι μου και το κουμπί-αφαλός κόλησε ξαφνικά μέσα στη νύχτα (φυσικά). Ακόμα δεν το έχω πετάξει γιατί για έναν παντελώς ακατανόητο λόγο, το μωρό του σατανά αρέσει πολύ στην μικρή μου και το βάζει στο καρότσι και το πηγαίνει βόλτες. Αλλά τις μπαταρίες τις έβγαλα!!