Βασικοί κανόνες συμπεριφοράς!
Θα ηθελα κι εγω με τη σειρα μου να βγαλω απο μεσα μου οτι με τρωει εδω και σχεδον ενα μηνα. Και αυτο γιατι πολλες και πολλοι ειναι αυτοι που διαβαζουν τη σελιδα αυτη και ισως απλως δεν τους εδωσε κανεις οδηγειες για ΣΩΣΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ, γι’ αυτο και φερονται ετσι. Ας παρουμε τα πραγματα απο την αρχη.
Εδω και σχεδον ενα μηνα νοσηλευομαστε με τη μικρη μου -τριων χρονων- στο νοσοκομειο Γεννηματας της Θεσσαλονικης (ολα αυτα σας τα γραφω απο το θαλαμο του νοσοκομειου). Μπηκαμε για επεμβαση σκωληκοειδιτη και δοξα το Θεο επανω στην επεμβαση ανακαλυψανε και μια πολλη επικινδυνη κυστη που επρεπε να χειρουργηθει αμεσα γι’ αυτο και το τοσο μεγαλο χρονικο διαστημα. Αυτο που θελω να πω πως:
– Οταν συμβιωνεις με αλλα ατομα αγνωστα σε εσενα, ψροντιζεις να ειχεις μια τουλαχιστον τυπικη συμπεριφορα, ΔΕΝ σκορπας οπου βρεις τα μπαγκαζια σου. Υπαρχουν και αλλοι ανθρωποι διπλα σου.
– ΤΗΡΕΙΣ τους βασικους κανονες υγιεινης και πιστεψε με μετα δεν θα χρειαζεται να εχουμε το παραθυρο νταλα μεσσημερι ανοιχτο για να αεριστει ο χωρος.
– Αυτο το μικρο πραγμα που λεγεται χειριστήριο aircodition (ναι ναι, αυτο που ειναι μικρο και ασπρο και βρισκεται διπλα σου) ΔΕΝ το πaiρνουμε παραμασχαλα και κανουμε οτι θελουμε εμεις. Απο ευγενεια ρωταμε και τους αλλους πως νιωθουν.
– ΔΕΝ κανουμε παρτυ οτι ωρα θελουμε. Αν οχι εμενα, σεβασου το παιδι μου που χρειαζεται ξεκουραση.
– ΠΑΡΤO αποφαση, ΔΕΝ βρισκεσαι σε ξενοδοχειο, μην ζητας παραλογα πραγματα.
– Εμενα που με βλεπεις, ΔΕΝ ειμαι αποκλειστικη ουτε δικη σου ουτε του παιδιου σου. Ναι, με ολη την καλη διαθεση να σε βοηθησω μια φορα μην το παραξεφτιλιζεις ομως. Εχω ενα μικρο παιδι που χρειαζεται την συνεχη προσοχη μου.
Αυτα προς το παρον. Εχω κι αλλα να σουρω, ομως σε λιγο ξεκιναει η επισκεψη γιατρων και δεν προλαβαινω.
Αυτο που εχω να πω παντως μεσα σ’ ολα ειναι ενα μεγαλο ευχαριστω σε νοσηλευτικο προσωπικο και στους γιατρους – χειρουργους που ηταν αψογοι σε ολα τους. Απο το πιο μικρο μεχρι το πιο μεγαλο.
μαμά Ευαγγελία
[divider]
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Περαστικά στο παιδάκι σου, όλα να πανε καλά, να πάτε γρήγορα στο σπιτάκι σας, και όλα θα ξεχαστούν. Καλή δύναμη!!!
ΝΑ ΠΑΝΕ ΣΕ ΜΟΝΟΚΛΙΝΟ ΣΤΕΛΛΑ ΚΑΙ ΣΥΓΝΩΜΗ ΚΙΟΛΑΣ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΕΒΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΝ ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΓΙΑ ΠΑΡΤΙ ΤΟΥΣ!! ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΣΕ ΤΡΙΚΛΥΝΟ ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΚΑΠΟΙΟΣ ΛΟΓΟΣ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΔΕΝ ΤΟ ΔΕΧΟΜΑΙ ΟΤΙ ΕΧΕΙ 2 ΟΨΕΙΣ ΤΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΕΦΟΣΟΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΠΑΣ ΣΕ ΜΟΝΟΚΛΥΝΟ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΦΕΡΣΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΠΑΣ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΟΤΙ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙΣ!!! ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ ΣΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΣΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΓΕΡΟ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΟ!!!
Το να εχει καποιος τον πονο του Στελλα για μενα τουλαχιστον ειναι κατανοητο. Ετυχε να φερουν ατομα στο δωματιο τα οποια ατομα οπως καταλαβαινεις ειναι μωρα και ΕΝΝΟΗΤΕ πως δεν ενοχληθηκα που εκλαιγαν. Ημαρτον τι να το κανεις το παιδι να βγαλεις τις μπαταριες δεν γινεται. Με τους μεγαλους τα εχω που οπως λεει και η effie πιο πανω επερναν σαντουιτς και μπυρες στο δωματιο μεσα στα μαυρα μεσανυχτα . Που δεν ειχαν την διακριτικοτητα να χαμηλωσουν το κινητο τους και ολο το βραδυ το ριμαδι χτυπουσε για να δωσουν αναφορα οι φιλες απο τα μπουζουκια . Που αντε και χτυπησε το κινητο αντε και σηκωσες μιλα λιγα χαμηλοφωνα η βγες εξω τουλαχιστον. Διπλα σου βρισκεται αν οχι μια αναποδη μανα ενα ταλαιποριμενο μωρο οπως το δικο σου ....
Ολοι εχουν δικιο αλλα και αδικο, το καθε νομισμα εχει 2 πλευρες....... το νοσοκομειο δεν ειναι ξενοδοχειο ουτε ησυχαστηριο... ειναι νοσοκομειο και ο καθε ασθενης εχει τον δικο του πονο... δυστυχως δεν εχουμε την πολυτελεια να ημαστε σε μονοκλινο οπου μπορεις να κανεις οτι θελεις αλλα αναγκαζεσαι να συνυπαρξεις με αλλους... πρεπει να υπαρχει κατανοηση και συνεργασια απο ολους.... ειμαι νοσοκομα αλλα εργαζομαι ως αποκλειστικη, το τιιιιιιιιιιι εχω δει στα χρονια που δουλευω δεν λεγεται... να μου κανουν παρατηρηση γιατι αναψα φως ενω επρεπε να φροντισω τον ασθενη μου, να μου κανουν παρατηρησεις επειδη ο ασθενης φωναζει και θελει ο αλλος να κοιμηθει, λες και ο δικος μου ασθενης να ηθελε να πονα και να φωναζει.... πολλα εχω δει και οπως ελεγε μια προισταμενη μου, το νοσοκομειο δεν ειναι ξενοδοχειο αλλα ουτε ησυχαστηριο, οταν εισαι σε θεση τηρεις τους κανονες που υπαρχουν στα νοσοκομεια ακομη κι αν εσυ δεν εχεις τροπους, οτι διορθωνεται μιλατε στο προσωπικο αν δεν παιρνουν απο λογια οι συνασθενεις και οι συνοδοι τους, εκεινοι ειναι υπευθυνοι για να τηρουντε οι κανονες του νοσοκομειου απο εκει και περα και φωνες θα ακουσεις και τον υπνο σου μπορει να χασεις οταν ενας αλλος φωναζει απο πονο, οταν μπαινοβγαινουν ιατροι και νοσοκομοι σε εκτακτα περιστατικα ....... και οπως πολυ σωστα λενε μερικοι ασθενεις, ας τον πηγαινανε σε αλλο δωματιο επειδη εμεις θελουμε να κοιμηθουμε, θα μπορουσα κι εγω να απαντησω, αφου θελεις την ησυχια σου μπορεις και εσυ να ζητησεις να πας σε μονοκλινο... το καθε νομισμα εχει 2 πλευρες, θελει συνεργασια και κατανοηση αφου δεν ημαστε στο σπιτι μας και πρεπει αναγκαστικα να συνυπαρξεις με αλλους χαρακτηρες και συνηθειες........... απο το ημερολογιο μια αποκλειστικης αδελφης αχαχαχαχαχχα
δεν σε λυπάμαι, απλά και μόνο γιατί ήσουν στο Γεννηματά (νταξ πλάκα κάνω, αλλά θα μπορούσαν τα πράγματα να είναι πολύ χειρότερα!) ήμουν και εγώ δύο φορές αυτή την χρονιά εκεί, και πραγματικά, σε πολλά σημεία, την έλλειψη τρόπων και παιδίας του κόσμου, την αναπλήρωνε το πρσωπικό. την πρώτη φορά ήμουν μαζί με ένα κακόφαγο αγόρι που ανάρωνε από πνευμονία. 11 το βράδυ ήταν εκεί στα μουλωχτά γιαγιά μπαμπάς και μαμά, και παρήγγειλαν πίτσα... μετά από μισή ώρα διαβουλεύσεων... το δικό μου μωρό έπρεπε να πάει το πρωί με διακομηδή για εγγεφαλογράφημα, και μου είπαν να κοιμηθεί καλά και ήρεμα (10 μηνών)... πήγα βόλτα στις αδελφες και μέχρι να γυρίσω είχαν εξαφανιστεί και αυτοί και οι πίτσες... ... ένα ακόμη μπράβο στο Γεννηματά, άριστο προσωπικό, άριστη συμπεριφορά, άριστο αποτέλεσμα. Αν ο Αδωνις τους απειλήσει, για πάρτη τους κατεβαίνω μέχρι και Αθήνα.
Γέννησα και ήμουν κι εγώ σε τρικλινο ιδιωτικής κλινικής πέρασα άσχημα η μία κοπέλα είχε γεννήσει πολυ προωρα 6 μηνών ήταν χάλια φυσικά και έρχονταν συνέχεια κόσμος πολύ φασαρία κ το τραγικό όταν θηλάζαμε ο αντρας της δεν έφευγε αλλά μας κοιτουσε μαζί με την κόπελα , της το είπε η άλλη κοπελα αλλά δεν έκανε τίποτα ... το πιό τραγικό ειναι ότι η μαμά της έβλεπε ενα σηριαλ 7-8μμ τέρμα η φωνη για ν άκουει κι έκεινη την ώρα μου εφερναν το παιδι για θήλασμο ... ενώ την παρακάλεσα να κλείσει λίγο τη φωνή τίποτα τελικά η νοσοκόμες την εβγαλαν από το δωμάτιο γιάτι εβλέπαν τι τραβούσαμε 2 μέρες , χειμώνας με πολυ κρύο, χιονι κ ιώσεις κ το μωρό μου γεννημένο την 36η εβδομαδα 2,400gr καλά μεν στην ύγεια του αλλά μ ένα μεγάλο πρόσεχε απο τους γιατρούς είχα τρελαθεί περίμενα να φυγω πως κ πως ... άνθρωποι χωρις παιδεία κ λογική !!!
Μαμά Ευαγγελία, ένα μήνα έφαγες μες στο Νοσοκομείο και βλέπω να σε βγάζουνε επάνω σε φορίο η τρίχα σου σηκώθηκε, σου γυάλισε το μάτι κανένας δεν τολμάει πια να ξεστομίσει κάτι τώρα που είσαστε εκεί και τα 'χεις λίγο "αρπάξει" δεν κάνεις και κανα τσεκ-απ να δούμε αν είσαι εντάξει???? το βλέπω να 'ρχεται γοργά το εγκεφαλικάκι άσε τις άλλες τις ξυνές και κοίτα το Μαράκι!!!!!!!!!!!! ...και λίγο μελλό.... με μια ευχή κι έναν καημό θα σ' αποχαιρετίσω το χέρι σου σαν αδελφή γλυκά θα στο κρατήσω όποιος τον πόνο δεν τον ζει δεν ξέρει να πονάει μακάρι ΠΑΝΤΑ η πληγή να σβήνει, να περνάει. Υ.Γ. 1. ένα ποιηματάκι στα γρήγορα για σένα και μόνο 2.κλείνω p.c. και έρχομαι να τα πούμε από κοντά η τρελοαδερφή σου μαμά Πετρωνία
χαχαχα! Υποκλίνομαι! Καλά λέω ότι το χιούμορ έχει γλιτώσει (μέχρι στιγμής) αυτό το λαό από την παράνοια...!
Και για να προσθέσω και τη δική μου εμπειρία... Γέννησα και ήμουν σε τρικλινο ιδιωτικής κλινικής. Το πρώτο βράδυ λοιπόν που είχα ένα ψιλό ρίγος σκεπάστηκα με πικέ γιατί είχε αρκετή ζέστη, καλοριφέρ φουλ, Ιανουάριος γαρ. Η άλλη κοπελιά, κλίνει τη θέρμανση το βράδυ, χωρίς να ρωτήσει, δίνει και την κουβέρτα μου στη μαμά της που ήταν "ταλαιπωρημένη" και το πρωί ξυπνάω από το κρύο προσπαθώντας να καταλάβω τι έγινε. Οι κοπέλες στη ρεσεψιόν μου εξήγησαν ότι εμείς κανονιζουμε τη θέρμανση. Εγώ αρρωσταίνω φυσικά με πυρετό, και η συγκάτοικος δικαιολογήθηκε ότι "δεν πίστευε ότι θα κρυωνα" και ότι η μαμά της "δεν κατάλαβε ότι είναι δική μου η κουβέρτα"!! Φαντάζομαι ότι ούτε δική της ήτανε το είχε καταλάβει..
Καλησπέρα Ευαγγελια, την ίδια διαπίστωση εχω κάνει κι εγω σε διάφορες φάσεις. Αυτο που επίσης διαπιστώνω ειναι το οτι ειναι εξαιρετικά δύσκολο να ΔΙΔΑΞΕΙΣ τους κανόνες καλης συμπεριφορας (και το φιλότιμο, απο όπου αυτοί εκπορεύονται...) στο ίδιο σου το παιδί! Δεν ειχα συνειδητοποιήσει ΠΟΤΕ πόσο δαιδαλώδες και πολύπλοκο είναι αυτο το σύστημα κανόνων και πόσο λεπτοί ειναι οι συσχετισμοί προκειμενου να βγει ενα καλό αποτέλεσμα. Εσυ λοιπόν, αναφερεσαι στους τρόπους των ενηλίκων... ενα εχω να πω... Καλή τύχη... εαν μέχρι τώρα δεν τους έχουν μάθει, δεν πρόκειται... εκτός εαν κάνεις καυγά (που η ψυχή σου το ξέρει πόσο κουράγιο θα έχεις με αυτα που τραβας να το κάνεις κι αυτο...). Πάντως πραγματικά μερικές φορές δεν μπορεις να κάνεις κι αλλιώς... οπότε θα σου πρότεινα να ξεκινήσεις με αυστηρές παρατηρήσεις και στην πορεία να το κλιμακώσεις εαν δείς οτι δεν σου δίνουν σημασία. Πάντως η άποψη μου ειναι να μην κινηθείς επιθετικά απευθείας γιατι κινδυνευεις να έχεις ακριβως τα αντίθετα αποτελέσματα απο αυτα που περιμένεις και τότε δεν ξερω τι ΄θα μπορέσεις να κάνεις δεδομένου οτι δεν μπορούν να τους διώξουν. Ενα ρητό που ξερω ειναι οτι "πρεπει να τα έχεις όσο το δυνατόν καλά με το γειτονά σου, γιατι τον βλέπεις κάθε μερα..." αλλα όλα έχουν και τα όριά τους. Ίσως αν δεν βρεις άκρη να μιλήσεις στις προϊσταμένες της πτέρυγας... συνήθως εκείνες ειναι αρκετά αυστηρές και λόγω κύρους μπορει να τις ακούσουν πιο καλα. Σε κάθε περίπτωση σου έυχομαι περαστικά σας και με το καλό να πατε σπιτάκι σας! Φιλικά Άσπα
Η παιδεία είναι κάτι που μας λείπει σαν λαός σε όλους τους τομείς.Δυστυχώς νομίζουμε οτι είμαστε το κέντρο του κόσμου και οτι όλοι είναι υποχρεωμένοι να τρέχουν απο πίσω μας.Είμαι σίγουρη οτι η διπλανή σου θα λέει στους γνωστούς της οτι έχει μια ξυνή μαζί της στο θάλαμο ,οτι είσαι ιδιότροπη με το αιρκοντίσιον και οτι είσαι αχάριστη και δεν την βοηθάς καθόλου.Περαστικά στο παιδάκι σου και το μόνο που εύχομαι και ελπίζω είναι τα παιδια΄μου(μας) να μάθουν στην ζωή τους να σέβονται.Να σέβονται τον άνθρωπο,τον συνάνθρωπο ,τον εαυτό τους,την φύση,τα ζώα να μάθουν να σέβονται τα πάντα!Και έτσι ίσως βγεί μια καλύτερη γενιά απο την δικιά μου -είμαι 32 ετών-όπου όλοι νομίζουμε οτι έμείς είμαστε και κανένας άλλος .Υπομονή και κουράγιο!