Η μεγάλη μου κόρη από τις τελευταίες μέρες της εγκυμοσύνης μέχρι και σήμερα είναι άλλο παιδί… Η αδερφή της ήρθε στον κόσμο πριν 13 μέρες και από τότε η συμπεριφορά της είναι λες και βλέπω κάποια άλλη…. Επιθετική, απότομη και με άρνηση να κάνει οτιδήποτε, από το να φάει μέχρι να ντυθεί, μέχρι, μέχρι…
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
και εγω μια απο τα ιδια.. η κορη μου ηταν 9 χρονων οταν γεννησα τον μικρο!!!!η αντιδραση!!!!!φωνη ,τσακωμος με τον πατερα της, να τρωει καμια απεξω απεξω ο μικρος!!ενα θα σου πω ..υπομονη,αυτοσυγκρατηση και διεθεσε λιγο παραπανω χρονο στο μεγαλο παιδι!!!
Εμένα ο δικός μου είναι 5 και από τότε που του είπαμε ότι θα αποκτήσει αδερφάκι, η συμπεριφορά του άλλαξε, δεν ακούει καθόλου, ό,τι του λες λέει όχι , ζωήρεψε αρκετά, και τελευταία δεν τρώει και πολύ (δεν ξέρω βέβαια αν οφείλεται σ'αυτό ή τη ζέστη). Πού να γεννηθεί και το μωρό τί έχει να γίνει... ε ρε γλέντιααα!!!
Δύσκολα τα πράγματα, αλλά θέλει υπομονή και βοήθεια εννοείται από το σύζυγο και τους υπολοίπους!
Μάνα κουράγιο!!!!!!!!!!!!!
περυσι οταν γεννησα τον γιο μας η δικια μου κορη επαθε σοκ και τοτε ηταν μολις 2 ετων....
σαν να βρηκα αλλο παιδι στο σπιτι και ερχοταν καθε μερα στο νοσοκομειο να μας δει, και μαλιστα το ειδε τον αδερφουλη της απλα δεν περιμενε να τον εχει 24 ωρες το 24ωρο μπροστα της και πανω μου...αρχισε να χτυπαει τον μπαμπα της και εκανε οτι μπορουσε για να την ΄΄αναλαβω'' εγω...δηλ. μου τραβουσε την δικια μου προσοχη κανοντας κακο στον αντρα μου...ευτυχως δεν πειραξε ποτε το μωρο
την εβαζα να βοηθαει οσο μπορει φερνοντας καμια πανα και μωρομαντηλα κλπ
μεχρι ''να φυγει ο μπεμπης'' ειπε μια φορα...δεν την μαλωσαμε ποτε απλα την μιλουσαμε και την συζητουσαμε...και φυσικα την παρακολουθουσαμε κρυφα μην τον πειραξει....της λεγαμε πως ο μικρος την αγαπαει και την βαζαμε το δαχτυλο της στην παλαμη του και αυτος την εσφιγγε (αυτοματα) αλλα εκεινη νομιζε πως την κραταει....
θελει υπομονη...προσπαθησε να περνας χρονο μαζι της μονες σας, εστω κι αν στερηθεις τον υπνο σου και
προς θεου μην γυρισετε πισω σε σηνηθειες οπως πιπιλα , πανα κλπ
Καλή μου θέλει πολύ υπομονή, αγκαλιές, χάδια, χρόνο αποκλειστικά για την ίδια και σιγά σιγά θα βρείτε τους ρυθμούς σας.Είναι σοκ για την καημενούλα, ο ερχομός του μωρού και δεν μπορεί να το εκφράσει αλλιώς. Όλοι τα περάσαμε, θα κουραστείς λίγο παραπάνω αλλά αξίζει.Να της δείχνεις κάθε μέρα, κάθε λεπτό την αγάπη σου και να φροντίζεται το μωράκι μαζί, να την βαφτίσεις βοηθό σου και να της λες ευχαριστώ και πόσο καλή μεγάλη αδελφή είναι. Να σου ζήσουν!
και εγω μια απο τα ιδια.. η κορη μου ηταν 9 χρονων οταν γεννησα τον μικρο!!!!η αντιδραση!!!!!φωνη ,τσακωμος με τον πατερα της, να τρωει καμια απεξω απεξω ο μικρος!!ενα θα σου πω ..υπομονη,αυτοσυγκρατηση και διεθεσε λιγο παραπανω χρονο στο μεγαλο παιδι!!!
Εμένα ο δικός μου είναι 5 και από τότε που του είπαμε ότι θα αποκτήσει αδερφάκι, η συμπεριφορά του άλλαξε, δεν ακούει καθόλου, ό,τι του λες λέει όχι , ζωήρεψε αρκετά, και τελευταία δεν τρώει και πολύ (δεν ξέρω βέβαια αν οφείλεται σ'αυτό ή τη ζέστη). Πού να γεννηθεί και το μωρό τί έχει να γίνει... ε ρε γλέντιααα!!! Δύσκολα τα πράγματα, αλλά θέλει υπομονή και βοήθεια εννοείται από το σύζυγο και τους υπολοίπους! Μάνα κουράγιο!!!!!!!!!!!!!
περυσι οταν γεννησα τον γιο μας η δικια μου κορη επαθε σοκ και τοτε ηταν μολις 2 ετων.... σαν να βρηκα αλλο παιδι στο σπιτι και ερχοταν καθε μερα στο νοσοκομειο να μας δει, και μαλιστα το ειδε τον αδερφουλη της απλα δεν περιμενε να τον εχει 24 ωρες το 24ωρο μπροστα της και πανω μου...αρχισε να χτυπαει τον μπαμπα της και εκανε οτι μπορουσε για να την ΄΄αναλαβω'' εγω...δηλ. μου τραβουσε την δικια μου προσοχη κανοντας κακο στον αντρα μου...ευτυχως δεν πειραξε ποτε το μωρο την εβαζα να βοηθαει οσο μπορει φερνοντας καμια πανα και μωρομαντηλα κλπ μεχρι ''να φυγει ο μπεμπης'' ειπε μια φορα...δεν την μαλωσαμε ποτε απλα την μιλουσαμε και την συζητουσαμε...και φυσικα την παρακολουθουσαμε κρυφα μην τον πειραξει....της λεγαμε πως ο μικρος την αγαπαει και την βαζαμε το δαχτυλο της στην παλαμη του και αυτος την εσφιγγε (αυτοματα) αλλα εκεινη νομιζε πως την κραταει.... θελει υπομονη...προσπαθησε να περνας χρονο μαζι της μονες σας, εστω κι αν στερηθεις τον υπνο σου και προς θεου μην γυρισετε πισω σε σηνηθειες οπως πιπιλα , πανα κλπ
Καλή μου θέλει πολύ υπομονή, αγκαλιές, χάδια, χρόνο αποκλειστικά για την ίδια και σιγά σιγά θα βρείτε τους ρυθμούς σας.Είναι σοκ για την καημενούλα, ο ερχομός του μωρού και δεν μπορεί να το εκφράσει αλλιώς. Όλοι τα περάσαμε, θα κουραστείς λίγο παραπάνω αλλά αξίζει.Να της δείχνεις κάθε μέρα, κάθε λεπτό την αγάπη σου και να φροντίζεται το μωράκι μαζί, να την βαφτίσεις βοηθό σου και να της λες ευχαριστώ και πόσο καλή μεγάλη αδελφή είναι. Να σου ζήσουν!