Εξαιτίας της πεθεράς μου δεν ξέρω αν αγαπώ πια τον άντρα μου…
Η δικη μου ιστορία ξεκινά 5 χρονια πριν που είχα σχέση με τον άντρα μου. Η σχέση μας ήταν απο απόσταση, βρισκόμασταν 2 φορές τον μήνα για κάποιες μέρες. Η οικογένεια του φαινόταν πολυ συμπαθής. ‘Εμενε με τους γονείς του οποτε μετά απο καιρό που ημασταν μαζι πλέον, πήγαινα σπίτι τους… Εκεί άρχισα να τους γνωρίζω καλύτερα!
Απο την μαμά του έμαθα για όλες τις πρώην του, μιλούσε με κάποιες απο αυτές… Οταν πηγαίναμε κάπου σε γάμο/βάφτιση πχ, έλεγε στον άντρα μου «Δες αυτη, τούμπανο ειναι» μπροστά μου, χάζευε στο Ίντερνετ μια απο τα ίδια, «Κοιτα αυτη, ωραία δεν ειναι;» Ειναι παρα πολυ κουτσομπόλα, θα ασχοληθεί με τα πάντα… Εκανε παρα πολλά ακόμη καθημερινά ενοχλητικά πράγματα… Ακόμα και όταν θα έπλενα τα πιάτα, θα ερχόταν να μου πει πως να το κάνω (στην γενική του σπιτιού όμως με έβαζε να κάνω όλες τις ντουλάπες γιατί το έχω με την οργάνωση έλεγε)
Με λίγα λόγια, χώρισα τον άντρα μου όχι μονο για την μάνα του αλλα και για δικά του λαθη. Μείναμε 1 χρόνο χωριστά και μετά απο πολλη διεκδίκηση τα ξαναβρήκαμε γιατί και εγω τον αγαπούσα.. Πλέον όμως έπρεπε να μετακομίσω σπίτι του και στα πεθερικά μου…
Στην αρχή ολα κυλούσαν νορμαλ ίσως γιατί σε παρα πολλά αδιάφορουσα. Κάποια στιγμή έμεινα έγκυος. Ολα τα έξοδα σχεδόν της εγκυμοσύνης και τις αγορές τις κάλυψα μόνη μου γιατί συνέχιζε τα δικά του λεφτα να τα διαχειρίζεται ο πατέρας του (δούλευε μαζί του), όποτε έδινε κανα 40αρι οταν θα πηγαίναμε στον γιατρό (τραγικό αλλα οκ). Η πεθερά μου γενικά ήταν ο αρχηγός του σπιτιού τους, τους φωνάζει όποτε θέλει και οπως θέλει, όποτε κάπου στην εγκυμοσύνη με φωνές πήγε να επιβληθεί και σε μένα αλλα εκεί μίλησα, ήρθαμε σε σύγκρουση και έκανα 1 μήνα να της μιλήσω (στο ίδιο σπίτι). Συγγνώμη κιόλας αλλα το δάχτυλο και τις φωνές ούτε η μάνα μου δεν το έχει κανει!
Κάποια στιγμή έρχεται η ώρα που θελουμε να ετοιμάσουμε τον χώρο για το μωρό και της ζητάει ο άντρας μου να αδειάσει το δωμάτιο των ξένων… Άρχιζε να φωνάζει οτι δεν έχει που να τα βάλει και οτι δεν θα στριμωχτεί και αλλα πολλά πολλά, μέχρι που έφτασαν στα άκρα και ο άντρας μου άρχισε να πετάει πράγματα απο το δωμάτιο (ναι, σήκωσε κεφάλι) Με τα χίλια ζόρια την βοήθησα να τα τακτοποιήσουμε, να πάμε οτι δεν χρειάζονται στο εξοχικό… φασαρία δλδ για το αυτονόητο κΑΙ το καλύτερο! Την επόμενη απο τον καβγά με τον άντρα μου μου είπε οτι ήταν σχεδόν έτοιμη να πάρει τον εισαγγελέα να μας πετάξει έξω απο το σπίτι της! Το άφησα κ αυτό να περασει ετσι οπως και παρα πολλά αλλα που δεν αναλύω…
Έρχεται η ώρα να γεννήσω, γέννησα, ολα οκ, με καισαρική δυστυχώς… Επιστρέφω σπίτι και την επόμενη μερα με φωνάζει για να σιδερωσω τα ρούχα του μπέμπη! Βοήθεια καθόλου και να την λέει και απο πάνω επειδή δυσκολεύτηκα να θηλάσω (αλλα τα κατάφερα για το μωράκι μου και μονο) οτι να η τάδε και η τάδε θηλάζει το μωρό… Να με συγκρίνει συνέχεια και να λέει στον πεθερό μου «και να τώρα πρέπει να βρεις λεφτα για γάλα», λες και γκαστρώθηκα απο εκείνον και εκείνος ειναι υπεύθυνος για το πως θα μεγαλώσει το μωρό μου!! Ποτε δεν σκέφτηκε και να με στηρίξει να θηλασω για το καλό του μπέμπη…
Έρχομαι στο σήμερα: συνεχίζω να ζω στο ίδιο κλίμα κάνοντας πολλή υπομονή!! Πολλές φορές σκέφτομαι μήπως εγώ είμαι υπερβολική, πολλές φορές τα ξεχνάω γιατί δεν κρατώ κακιά και της συμπεριφέρομαι σαν μάνα μου αλλα κάθε μερα με τις πράξεις της μου υπενθυμίζει οτι δεν ειναι και πλέον δεν ξέρω αν αγαπώ και τον άντρα μου! Του ζητάω να φύγουμε να πάμε κάπου άλλου να κάνουμε μια νέα αρχή οι δυο μας αλλα ειναι μοναχοπαίδι και δεν έχει φύγει ποτε απο κει μέσα και του ειναι δύσκολο…
Δεν ξέρω τι άλλο να γράψω, μπορώ να δώσω 1.000 παραδείγματα, αλλα μένω σ’ αυτα τα λίγα… Το μονο που μου δίνει δύναμη να συνεχίσω ειναι ο μικρός μου αγγελος.
Α και μένουμε μαζι τους γιατί λόγω κρίσης δεν μπορούμε να φτιάξουμε το δικό μας σπίτι (ευτυχώς τουλαχιστονέχουμε δικό μας μπάνιο, χαχα!)
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Σήκω και φύγε Μέτρα τα λάθη σου 1) Έμεινες με ένα παιδί και τους γονείς του και όχι με άντρα. 2) Συνεχίζεις το λάθος μενοντας και μετά τον γάμο μαζί τους. 3) Περιμένεις απ' το παιδί που παντρεύτηκες να γίνει πατέρας τη στιγμή που ποτέ δεν έγινε πρώτα άντρας. Δεν ξέρω τι περιμένεις να αλλάξει τώρα πια αλλά αν σέβεσαι τον εαυτό φρόντισε να αλλάξει. Ναη γίνει το παιδί σού το ίδιο με τον άντρα σου. Φρόντισε να μεγαλώσεις ένα παιδί που θα γίνει άντρας, σωστός σύντροφος, πατέρας. Και εκεί μέσα που είσαι χλωμό...
Ήταν μια αγαπημένη οικογένεια, με τις συνήθειές της. Και μετά ήρθες εσύ και έφερες τα πάνω κάτω. Συγνώμη που στο λέω ωμά αλλά εσύ είσαι η ξένη που "εισέβαλες" στο σπίτι τους και που τους καταπιέζεις με τα δικά σου θέλω και συνήθειες. Στο λέω για να δεις την πλευρά τους. Άρα ή θα αποδεχτείς ότι "αρχηγός" είναι η πεθερά σου και θα προσαρμοστείς ή θα φύγετε από το σπίτι τους και θα αναλάβετε τις ευθύνες σας ως ενήλικες και μάλιστα γονείς ήδη ενός παιδιού. Το παιδί αλήθεια το σχεδιάζατε ή έτυχε? Γιατί αν το σχεδιάζατε χωρίς να έχετε φτιάξει τις προϋποθέσεις, τί να πω είστε άξιοι της μοίρας σας. Αν έτυχε, οκ τότε συμφωνώ ότι πρέπει και οι γονείς του να σας βοηθήσουν μέχρι να σταθείτε στα πόδια σας. Κατά τη γνώμη μου καθίστε όλοι μαζί να κάνετε μια σοβαρή συζήτηση. Συζητείστε τα σχέδιά σας και τι περιμένει ο ένας από τον άλλο. Δεν είναι αυτονόητη ούτε η βοήθεια, ούτε μπορεί ο άλλος να μαντέψει τι είναι ενοχλητικό για σένα. Δεν ξέρω αλλά διακρίνω μεγάλη ανωριμότητα (και του άντρα σου αλλά και δική σου). Τώρα είστε γονείς πρέπει να ωριμάσετε.
Επειδή ήμουν και εγώ στην αρχή της οικογένειάς μου με πεθερό και πεθερά στο δικό μου σπίτι όμως όχι στο δικό τους είχα και εγώ τα σκαμπανεβάσματα στην όλη κατάσταση. Το θέμα είναι αν θες να συνεχίσεις την ιστορία που ξεκίνησες, την οικογένεια που δημιούργησες ή απλά θες να είσαι το παράσιτο όπως θα έλεγε και η Μαρία πιο πάνω. Στο χέρι σου είναι να αλλάξεις το παρόν προς καλύτερο μέλλον. Τώρα το να κρίνουμε Μαρία δεν είναι το ιδανικότερο. Εγώ σοκαρίστηκα παρόλο που βίωσα πολλά από τη δική μου μητέρα στο θέμα κάνω οικογένεια και όχι από τη πεθερά μου. Αναλάβετε κρίση ξεκρίση τη ζωή στα χέρια σας γιατί το μωρό σας έχει ανάγκη ως γονείς όχι μόνο ως ζευγάρι. Ωριμάστε ως άνθρωποι για να γίνεται καλύτεροι γονείς για το παιδί.
Γιατι ειναι αυτονοητο οτι επρεπε να χαλασετε το νοικοκυριο της πεθερας σας ( που, αν καταλαβα καλα, επισημα δεν ειναι καν πεθερα σας), και δεν σηκωνεστε να πατε στο δικο σας σπιτι, με ενοικιο, οπως ολος ο κοσμος; Τι θα πει σας " εβαζε" να κανετε τις ντουλαπες; Γιατι κανατε τις ντουλαπες στο ξενο σπιτι, γιατι δεν μενατε στο σπιτακι σας, με ή χωρις το συντροφο σας, αλλα καθοςαςταν και το παιζατε" η μικρη αρραβωνιαστικια "; Γιατι εχει η πεθερα και ο πεθερος υποχρεωση να σας συνδραμουν οικονομικα και με το παιδι; Ειστε τοσο ανασφαλης, που σας πειραζει να λενε αλλες κοπελες ωραιες μπροστα σας ( μη χειροτερα).Νοικιαστε ενα σπιτι να μεινετε, και αφηστε τις γκρινιες, γιατι ολους τους εκνευρισμους, εκατερωθεν, τους δημιουργει η συμβιωση.
λοιπόν δεν μπήκαμε εμείς με το ετσι θέλω στο σπίτι τους αυτοί δεν θέλουν να πάμε να νοικιάσουμε γιατί η επιχείρηση ειναι στο ονομα του άντρα μου ουσιαστικά αυτός ειναι το αφεντικό κ ενας απο τους λόγους που δεν θέλει ο άντρας μου να φύγουμε ειναι γιατί φοβάται πως θα ζήσουν η οικογένεια του γιατί η μητέρα του δεν εργάζεται κ με το πατέρα του δουλεύουν μαζι και τα σπίτια που έχουν χτιστεί στις πλάτες του άντρα μου μέχρι να γίνει επαγγελματίας στο ενοίκιο έμεναν κ οπως κατάλαβες εμείς ταΐζουμε αυτούς δεν ήθελα τα πεθερικά μου να συνδράμουν για το παιδί μου απλά ο άντρας μου να ειναι υπεύθυνος για τα λεφτα του κ κανεις λάθος παντρεμένοι κανονικά είμαστε κ δεν ειναι θέμα ανασφάλειας το να πει οτι ειναι κάποια ωραία αλλα ο σεβασμός.
1) Ο.κ., λοιπον ειστε παντρεμενη . Οχι οτι εχει και σημασια, απλως εσεις δεν το γραψατε, και αμφεβαλλα. 2) Δεν ειπα πουθενα οτι μπηκατε σπιτι αυθαιρετα. Το σχολιο μου για το νοικοκυριο αφορουσε την επιθεση που κανατε ( ΣΤΟ ΞΕΝΟ ΣΠΙΤΙ) στο δωματιο των ξενων. Αληθεια, αντι να πετατε επιπλα, γιατι δεν το βρηκατε ως αφορμη να πειτε, " ε, δεν χωραμε πια, ας παμε στο σπιτι μας; 3) Αυτα με τις επιχειρησεις και τα σπιτια , δεν τα καταλαβα καθολου, γιατι γραφετε ασυναρτητα. Ξαναδιαβαστε τα και θα δειτε. 4) Δεν ειναι ελλειψη σεβασμου να παρατηρει η πεθερα σας οτι υπαρχουν και αλλες ωραιες κοπελες. Δηλαδη, απο τοτε που μπηκατε στο σπιτι, θα επρεπε να θεωρει ωραια μονον εσας και τελειωσε; 5) Μιλατε , εν παση περιπτωσει για σεβασμο, εσεις που λετε " εμεις τους ταιζουμε"; Ωραια φραση !
Δεν μπορώ να πω ότι σε καταλαβαίνω. Όταν γέννησα είχα 2 βδομάδες σπίτι μου τα πεθερικά μου (μένουν πολύ μακριά και ήρθαν για τη γέννα), καλοί χρυσοί, αλλά μου ήρθε να κοπανήσω το κεφάλι μου στον τοίχο με τις ανοησίες και τις συμβουλές τους (π.χ. να φασκιώνω σφιχτά το παιδί). Τώρα, πως αντέχεις εσύ εκεί μέσα μ' αυτά που περιγράφεις, άξιον απορίας. Ο άντρας σου δεν στέκει καν στο ύψος των περιστάσεων, έχει επιλέξει να χειραγωγείται, αντί να αναζητήσει αλλού δουλειά, οποιαδήποτε δουλειά αρκεί να σηκωθείτε να φύγετε από εκεί μέσα. Αναρωτιέμαι πώς δεν έχεις πάθει ακόμα κατάθλιψη. Είναι τραγική η κατάσταση που ζεις, κάκιστη για την ψυχολογία σου και για το καημένο το παιδί. Ξύπνα!!!
Είσαι γενναία....αυτό μόνο!!Καλή δύναμη!
Να φύγετε, βρε κορίτσι μου! Πάρε τον άντρα σου με το καλό και βρείτε ένα δικό σας σπίτι ακόμη και με ένα δωμάτιο να ξεκινήσετε τη ζωή σας απ'την αρχή. Το χρωστάς στο παιδάκι σου και στην ψυχική σου υγεία να φτιάξεις ένα σπιτικό μακριά από τοξικους ανθρώπους. Καλό κουράγιο. Φαντάζομαι πόσο δύσκολο είναι ολο αυτο αλλά σου αξίζει μια ήρεμη ζωή με τον άντρα σου και το παιδάκι σου. Μην τα παρατάς!
Συγνωμη κιόλας αλλά για ποιο λόγο δε νοικιαζετε έστω κ μια τρύπα;;Όπως κ να έχει θα έχετε την ησυχία σας.είναι τραγική η κατάσταση εξ αρχής..δε καταλαβαίνω τον λόγο που τα ανέχεσαι όλα αυτά και γιατί δεν επαναστατεις..Επίσης τι θα πει εναι μοναχοπαιδι κ δεν εχει φυγε ποτε;που το λεει πως τα μοναχοπαιδια ζουν εφορου ζωης με τους γονεις τους;;μπορει να ειμαι σκληρη αλλα πραγματικα ο υπεύθυνος της όλης κατάστασης είναι ο άντρας σου κ εσύ..εφόσον δεν καταλαβαίνει τα αυτονόητα ξεκαθάρισε του εσυ την κατάσταση..Όλοι δυσκολευόμαστε αλλά δεν είναι λύση να ζούμε με τους γονεις μας..και μαμακιας και ανεύθυνος μου κάνει...