Έρευνα: Οι φωνές πληγώνουν όσο και το ξύλο

Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει, λέει ο θυμόσοφος λαός μας και μία έρευνα έρχεται να το επιβεβαιώσει. Οι νταήδες στην αυλή του σχολείου δεν είναι οι μόνοι που ευθύνονται.

Ένας γονιός που προσπαθεί να πειθαρχήσει το παιδί του χρησιμοποιώντας σκληρή γλώσσα, μπορεί να του προκαλέσει κατάθλιψη και επιθετική συμπεριφορά, σύμφωνα με την έρευνα που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο Child Development. Οι μέθοδοι πειθαρχίας που βρίσκονται στο στόχαστρο είναι οι φωνές, οι βρισιές και η ταπείνωση – όπως το να αποκαλείς ένα παιδί βλάκα, τεμπέλη ή κάτι παρόμοιο.

Η έρευνα επίσης δείχνει πως η λεκτική επίπληξη μπορεί να έχει τις ίδιες επιπτώσεις που έχει και η σωματική τιμωρία στα παιδιά: «οι αρνητικές επιπτώσεις της λεκτικής πειθαρχίας μέσα σε ένα διάστημα δύο ετών συγκρίθηκαν με τις επιπτώσεις άλλων ερευνών ίδιας χρονικής διάρκειας επάνω στη σωματική πειθαρχία», αναφέρει το δελτίο τύπου από το University of Pittsburgh, όπου εργάζεται ως αναπληρωτής καθηγητής ο επικεφαλής της έρευνας.

Εξετάζοντας 976 παιδιά ηλικίας 13 και 14 ετών από την Pennsylvania και τους γονείς τους, κατά τη διάρκεια της 7^ης και 8^ης τάξης του σχολείου, η έρευνα αποκάλυψε πως η κατάθλιψη ή η ανάρμοστη συμπεριφορά αυξήθηκε στα παιδιά που είχαν υποστεί σκληρή λεκτική πειθαρχία. Αντί να βοηθήσει να επιλυθεί το ζήτημα, η λεκτική πειθαρχία φάνηκε να παρακινεί την ανεπιθύμητη συμπεριφορά.

«Η εφηβεία είναι μία πολύ ευαίσθητη περίοδος στην οποία τα παιδιά προσπαθούν να αναπτύξουν την ταυτότητά τους», δήλωσε ο επικεφαλής της έρευνας Ming-Te Wang στην Wall Street Journal. «Όταν τα φωνάζετε, πληγώνετε την εικόνα που έχουν για τον εαυτό τους. Τους κάνει να αισθάνονται ανίκανοι και άχρηστοι».

Ο Wang πρόσθεσε στο NPR πως η έρευνα «θέλει να υπενθυμίσει στους γονείς πως χρειάζεται να παραμένουν ψύχραιμοι», προτείνοντας «να κάνουν και οι δύο πλευρές τους συμβιβασμούς τους».

Ο Neil Bernstein, συγγραφέας του βιβλίου How to Keep Your Teenager Out of Trouble and What to Do if You Can’t, συμφωνεί με τα πορίσματα της έρευνας, όπως δήλωσε στη USA TODAY: «Δε βοηθά το να φτάνει ο γονιός σε μια ακραία συμπεριφορά. Ο σκληρός γονιός δεν είναι πιο αποτελεσματικός από τον χαλαρό και δίκαιο γονιό που είναι αρκετά ελαστικός και δε θέτει όρια στη συμπεριφορά των παιδιών του».

Οι ερευνητές μελέτησαν και άλλες πτυχές εκτός από τα αποτελέσματα της αυστηρότητας – αξιολόγησαν το πόσο μπορεί η «γονεϊκή θαλπωρή», ο βαθμός της αγάπης, η συναισθηματική στήριξη και η στοργή μεταξύ γονέων και εφήβων να αντισταθμίσουν τις επιπτώσεις της λεκτικής πειθαρχίας – και κατέληξαν πως δεν μπορεί.

«Ακόμη και η περιστασιακή χρήση σκληρής λεκτικής πειθαρχίας μπορεί να πληγώσει», αναφέρει ο Wang στο δελτίο τύπου της έρευνας. «Ακόμη και αν στηρίζεις το παιδί σου, αν ξεφύγεις δεν θα είναι για καλό».

«Η σκληρή λεκτική πειθαρχία απαιτεί περισσότερη ανάλυση τόσο σε έρευνα όσο και στην πράξη», καταλήγουν οι ερευνητές. «Η πλειοψηφία των ερευνών επάνω στην αυστηρή πειθαρχία έχει επικεντρωθεί στη χρήση σωματικής τιμωρίας στη νεαρότερη παιδική ηλικία. Μολαταύτα, δεδομένου του ότι οι γονείς τείνουν να πειθαρχούν τα παιδιά τους λεκτικά καθώς αυτά μεγαλώνουν (Sheehan & Watson, 2008), είναι σημαντικό για τους ερευνητές και τους γονείς να γνωρίζουν πως η αυστηρή λεκτική πειθαρχία δεν έχει αποτέλεσμα στο να ελαττώσει τα προβλήματα της συμπεριφοράς και για την ακρίβεια οδηγεί τους εφήβους σε προβλήματα συμπεριφοράς και συμπτώματα κατάθλιψης».

πηγή: huffingtonpost.com