Μήπως είμαι αγνώμων;
Η μοναχοκόρη μου γεννήθηκε στα 34 μου χρόνια, μια παράξενη Τρίτη του Δεκέμβρη του 2008, μια μέρα που φυσούσε μανιασμένος νοτιάς, μια μέρα με απίστευτη ζέστη στην καρδιά του χειμώνα. Η Λένα μου γεννήθηκε και μηδένισε το χρόνο, το μουτράκι της μας έκανε τα ξεχάσουμε 4 χρόνια ταλαιπωρίας και θλίψης, όσο προσπαθούσαμε να την αποκτήσουμε. Το παιδί μας ήταν το αποτέλεσμα της πρώτης προσπάθειας εξωσωματικής, που συνοδεύτηκε από σύνδρομο υπερδιέγερσης και μια δίδυμη εγκυμοσύνη όπου το δεύτερο έμβρυο παλινδρόμησε τη δέκατη εβδομάδα. Καθώς την κρατούσα στα χέρια μου δεν μπορούσα να πιστέψω ότι την έχω. Όσο καιρό προσπαθούσα να την αποκτήσω δεν πίστευα ότι θα τα καταφέρω, νομίζω ότι από τα παιδικά μου χρόνια δεν μπορούσα να με φανταστώ μαμά, νομίζω ότι πάντα ήξερα ότι θα δυσκολευόμουν.
Εν πάσει περιπτώσει, η μικρή μπήκε ορμητικά στη ζωή μας, ένα πολύ δύσκολο και απαιτητικό μωρό, με πολύ λίγες ώρες ύπνου και αποκλειστικό θηλασμό, αλλά κατα τα άλλα υγιέστατη και ζωηρότατη με ταχύτατους ρυθμούς ψυχοκινητικής ανάπτυξης. Έγινε το άλλο μου μισό… κυριολεκτικά κολημμένη πάνω μου παντού.. Ταξίδεψα σε όλη την Ελλάδα λόγω δουλειάς με τη Λένα πάντα μαζί μου… και το μπαμπά της εννοείται, χωρίς εκείνον θα ήταν αδύνατο. Και σιγά-σιγά άρχισα να την αγαπώ τόσο πολύ!
Όταν την πρωτοαντίκρυσα στο μαιευτήριο και τον πρώτο καιρό στο σπίτι αισθανόμουν πιο πολύ μια απέραντη ευθύνη απέναντι της, η αγάπη μας χτίστηκε σιγά-σιγά. Δε θα ξεχάσω ποτέ, όταν ήταν δύο ετών που το βράδυ βάζοντας την για ύπνο, της είπα όπως κάθε βράδυ ότι την αγαπώ. Και τότε εκείνη, για πρώτη φορά, άπλωσε τα χεράκια της και είπε: κι εγώ μαμά! Νομίζω ότι αυτή ήταν η πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής μου!
Όταν η Λένα έγινε 2,5 χρονών και σταμάτησε να θηλάζει, σκέφτηκα ότι δεν έχω το δικαίωμα να την αφήσω μόνη, άρχισα να φαντάζομαι εικόνες με εμάς γέρους και εκείνη φορτωμένη ευθύνες. Έτσι έκανα τη δεύτερη εξωσωματική. ‘Εμεινα και πάλι έγκυος, αλλά κάτι δεν πήγαινε καλά… η χοριακή δεν ανέβαινε όπως έπρεπε κι όταν έφτασε τις 5000 και σάκος δεν φαινόταν, τέθηκε η διάγνωση: κερατική κύηση, δηλαδή μια εγκυμοσύνη σε λάθος σημείο, στο σημείο όπου η μήτρα ενώνεται με τις σάλπιγγες, μια εγκυμοσύνη που αν αφεθεί να προχωρήσει καταλήγει στην πλειονότητα των περιπτώσεων σε ακατάσχετη αιμορραγία.
Μπήκα στο νοσοκομείο… έτρεμα από το φόβο μου, φοβόμουν μην πάθω κάτι και αφήσω το παιδί μου. Χειρουργική αφαίρεση ή απόξεση δεν γινόταν, ο κίνδυνος αιμορραγίας ήταν μεγάλος. Πήρα μεθοτρεξάτη, ένα χημειοθεραπευτικό για να σταματήσει η κύηση, αλλά η χοριακή συνεχώς ανέβαινε, μέχρι που επιτέλους άρχισε να γίνεται στάσιμη και μετά να πέφτει. Ακολούθησαν ατελείωτα τρυπήματα και μετρήσεις, ώσπου επιτέλους, δύο μήνες μετά την εμβρυομεταφορά απέβαλλα το σάκο… Ανακούφιση… Προσπάθησα να σταθώ στα πόδια μου, να ισιώσω το ταλαιπωρημένο σώμα μου και να αφοσιωθώ ξανά στο παιδί μου που επί δύο μήνες με έβλεπε να κλαίω.
Τρεις μήνες μετά μαθαίνω ότι η αδελφή μου είναι έγκυος και τότε καταρρέω… τότε πραγματικά πένθησα για το μωρό που έχασα, για την κακή τύχη, τη δική του και τη δική μου. Νομίζω ότι έκλαψα ασταμάτητα για πολλές ώρες κι όταν σταμάτησα είχα μέσα μου το απόλυτο κενό, δεν με ικανοποιούσε τίποτα, δε με παρηγορούσε ούτε το παιδί μου, το μόνο που ήθελα ήταν να μυρίζω μωρουδίλα και να φιλάω πατουσάκια!
Και ξαναπάω στο γιατρό κι εκείνος μου λέει: είσαι 39, έχεις ένα παιδί που είναι μια χαρά, θα κάνουμε μια τελευταία προσπάθεια.
Κι έτσι έκανα την τρίτη εξωσωματική. Το αποτέλεσμα: μια βιοχημική κύηση, δηλαδή μια εγκυμοσύνη που τερματίζεται από μόνη της πριν καλά-καλά αρχίσει. Απογοητεύτηκα… Και άρχισα να σκέφτομαι αλλιώς: έχω περάσει τα δέκα τελευταία χρόνια της ζωής μου προσπαθώντας να κάνω οικογένεια. Έχω ανταμοιφθεί και με το παραπάνω με τη γέννηση της κόρης μου, αλλά έχω ταλαιπωρηθεί και πάρα πολύ σωματικά και ψυχικά, έχω αναθεωρήσει τη στάση ζωής μου, έχω κλονίσει και ξαναχτίσει τη σχέση με το σύζυγο μου, έχω βουτήξει στην κόλαση, αλλά έχω γνωρίσει και τον παράδεισο…
Και ρωτώ: μήπως είμαι αγνώμων;
Οι πληγές δεν κλείνουν, δεν ξέρω αν θα κλείσουν ποτέ… Η πάλη με την υπογονιμότητα είναι τόσο ψυχοφθόρα και μόνο όσες το έχετε νιώσει μπορείτε να με καταλάβετε. Ζηλεύω τις μωρομάνες, ζηλεύω όλες εσάς που έχετε την τύχη να βλέπετε ένα θετικό τεστ εγκυμοσύνης και να το ανακοινώνετε περιχαρείς στην οικογένεια σας. Έτσι είναι όμως η φύση και δεν χαρακτηρίζεται από ισότητα και δικαιοσύνη. Ας βυθιστώ λοιπόν στο βλέμμα της κόρης μου κι ας σκεφτώ ότι είμαι ένας πολύ τυχερός άνθρωπος, γιατί πραγματικά έχω πολλά πράγματα στη ζωή μου και πάνω απ’ όλα έχω εκείνη…
Γι’ αυτό, το βράδυ που κοιμάται ακουμπώ το μέτωπο της, προσεύχομαι να είναι πάντα καλά και κάνω ότι δεν ακούω την καρδιά μου, που μαζεμένη κουβάρι, ακόμα πονά…
Σας ευχαριστώ που με ακούσατε,
Μαμά Εύη
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Οπως διαβαζω ειμαστε πολλες αυτες που "τρωγομαστε" για ενα δευτερο παιδακι..... Εχω τη κορη μου 4ων πια σημερα.....θα ειχα και ενα αγορακι 2τωρα αλλα το εχασα στην 36η εβδομαδα.Και οι δυο εγκυμοσυνες εγιναν με παρα πολλες θυσιες,γιατι εχω σοβαρο προβλημα υγειας και επρεπε να σταματησω τη θεραπεια μου για αρκετους μηνες πριν συλλαβω,συν βεβαια το 9μηνο της εγκυμοσυνης.Στη 1η πηγα αρκετα καλα,στη 2η ομως ταλαιπωρηθηκα απιστευτα,και κατεληξα να κανω γρηγοροτερα καποια χειρουργεια,που θα γινοντουσαν βεβαια αλλα σε βαθος χρονου....προσφατα αποφασισα να ξαναπροσπαθησω,στους 2 πρωτους μηνες διακοπης της θεραπειας,καταλαβα οτι δεν τραβαει η υποθεση......Οπως ειπε ο γιατρος μου θελει "μεγαλη μαγκια" να προσπαθησεις και για αλλο παιδι.......ναι, αλλα τελικα θελει άλλη τοση να κρινεις αντικειμενικα οτι δεν μπορεις να το κανεις!πληγωθηκα πολυ στη διαδικασια που επρεπε να αποφασισω να εγκαταλειψω τη προσπαθεια μου.....ποσο αντικειμενικη επρεπε να ειμαι.....κανεις δεν μπορουσε να αποφασισει για μενα.........τον πονο στο σωμα μου θα τον αντεχα,δεν με ενοιαζε τιποτα και χωρις παυσιπονα-που δεν πρεπει να παιρνεις,αλλα σκεφτηκα τις επιπτωσεις απ'ολα αυτα.....δεν εχει νοημα να εχω παιδια αλλα εγω να ειμαι ξαπλα σ'ενα κρεββατι,να μην μπορω να τα παρω αγκαλια,να τα ταισω......θα εδινα τα παντα για ενα ακομα μωρο,αλλα το σωμα μου δεν αντεχει!Μενω και γω με τη πικρα,μενω με τη σκεψη του μπεμπη που εχασα,πηγα στη πηγη και δεν ήπια νερο.Δεν ειμαι αχαριστη,εχω ενα υπεροχο πλασμα,αλλα αυτο δεν σημαινει οτι δεν πρεπει να αναζητουμε και αλλες χαρες. Σε νιωθω απολυτα,κανουμε πολλες τις ιδιες σκεψεις......Σκεφτηκα ακομα και την παρενθετη,αλλα παλι θελει διακοπη θεραπειας...........να χαιρομαστε τα παιδακια μας,και να ειμαστε καλα.....
Εγώ θα σου πω τα εξης.Καταρχήν να σου ζήσει η κόρη σου!!Δεν καταλαβαίνω τον λόγο που ζηλεύεις αυτές που είναι εγκυες.Το έζησες κ εσύ,είσαι κ εσύ ΜΑΝΑ!!Μιλάς για ένα αδερφακι...Η αδερφή σου έκανε παιδί αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά σας είναι πρώτα ξαδερφια!!Αυτή η σχέση είναι εξίσου πολύ όμορφη με τα αδέρφια κ η κόρη σου πάλι θα έχει μια βοήθεια αν θα είναι καλά μεταξύ τους.Έχω δει τόσα πολλά ξαδερφια να είναι ενωμενα!!Αλλά εκτός από αυτό έχεις την εντύπωση ότι αν έχεις αδερφό η αδερφή ότι θα έχεις σίγουρα καλή σχέση αργοτερα??Κ ότι θα έχεις βοηθεια??Επίσης υπάρχουν κ οι φίλοι που τους διαλέγεις...!!Ποιος σου είπε ότι αργότερα θα είναι μόνη της λοιπον??Καταρχήν το στήριγμα μας είναι η δική μας οικογένεια ο σύντροφος μας κ τα παιδιά μας.Η κόρη σου θα γίνει μια δυναμική ανεξάρτητη γυναίκα κ θα φτιάξει μια χαρά τη ζωή της!!Είναι κρίμα κ άδικο για αυτήν να σκέφτεσαι ένα δεύτερο παιδί ενώ έχεις αυτήν.Τα χρόνια περνάνε η κόρη σου μεγαλώνει κ εσύ χάνεις την ευτυχία που θα έπρεπε να εχεις!!Το θέμα δεν είναι πόσα παιδιά εχει κανεις...Δεν παίζει ρόλο η ποσότητα αλλά η ποιότητα της σχέσης μας με τα παιδιά μας!!Εσύ την έχεις μια κ γιαυτό μπορείς να αφοσιωθεις καλύτερα σε αυτήν κ να τη μεγαλώσεις σωστά από το να τρέχεις να φροντίζεις πιο πολλά κ να μη σου φτάνει ο χρονος!!Σκέψου λοιπόν καλύτερα πριν ξανά πεις ότι ζηλεύεις τις άλλες που έχουν παραπάνω από ενα..Κ άρχισε να αναθεωρεις για το θέμα αδέρφια..Πολλά αδέρφια σκοτώνονται,δεν πρέπει να είναι αυτός ο λόγος που κάνει ένα ζευγάρι δεύτερο παιδι.Γιατί το τι σχέση θα έχουν αργότερα είναι αγνωστο..Απόλαυσε τη ζωή σου,κοίτα την κόρη σου κ νοιωσε ότι έχεις πραγματικά τα ΠΑΝΤΑ!!Η ζωή είναι πολύ μικρη....
Οταν αγαπας τα παιδια οσα κ να εχεις θες περισσοτερα!!!!Εχω 3 το μικροτερο 10 μηνων κ είδη μου λείπει ενα νεογέννητο στο σπίτι....Δεν ειναι κακο να θες και αλλο παιδάκι ισα ισα για αυτο έχουμε δημιουργηθεί....οπως επισης 2 "άτυχες" εγκυμοσύνες δεν ειναι λόγος να σταματήσεις τις προσπάθειες.....δεν ξερω για πιο λογο κανεις εξωσωματικές αλλα προσπάθησε να ηρεμήσεις.....(ειχα κ εγω προβληματα) εγω τοσα χρονια ενα πραγμα καταλαβα!!!Εαν ο Θεος θελει να σου δωσει ενα παιδακι ακομη θα στο δωσει χωρις καμια προσπαθεια απο εσενα μονο με προσευχη!!!!Ειμαι σιγουρη πως θα κανεις ακομη ενα παιδακι...δεν ξερω γιατι αλλα ειμαι σιγουρη!!!
Σαν να ακουω την ιστορια μου..μονο που εμενα μου ηρθε το αγορακι μου χωρις καν να το περιμενω..μια τελεια εγκυμοσυνη κ ενα υπεροχο μωρο!αλλα λογω ιατρικου λαθους εδω κ 8 χρονια πρεπει συνεχεια να υποβαλομαι σε εξετασεις..πριν απο δυο μηνες εμεινα κ παλι εγκυος αλλα ο σακος ηταν αδειος..ξερω οτι με αυτο το προβλημα δεν θα μπορεσω να κανω αλλο παιδακι.τις νυχτες κ γω κοιτω τον γιο μου κ κλαιω.ολοι μου λενε εχεις το παιδακι σου μην σκεφτεσαι για αλλο αλλα μεσα μου με τρωει.
Εχεις την κόρη σου, ένιωσες τη χαρά της εγκυμοσύνης...Δώσε όλη σου την αγάπη στην πριγκίπισσά σου.Εχεις δίκιο να βλέπεις το μέλλον και να θέλεις να το μοιραστεί η κόρη σου, όμως... Μετά από 13 χρόνια γάμου, 7 σπερματεγχύσεις, 4 εξωσωματικές και 4 χρόνια αναμονής για υιοθεσία, έχω έναν πρίγκιπα που δεν είναι παιδί της κοιλιάς μου αλλά παιδί της καρδιάς ΜΟΥ. Είμαι 43 και είναι 2,5. Θα είμαι πολύ μεγάλη και αυτός πολύ μικρός και ίσως να μην προλάβουμε να μοιραστούμε σημαντικές στιγμες...Και θα είναι μόνος του νωρίς... Εχεις δίκιο να θέλεις 2ο παιδί, αλλά η αναδοχή είναι δύσκολη (σκέψου κάποια στιγμή να γυρίσει στους φυσικούς γονείς??) και για την υιοθεσία, υπάρχουν πολλά ζευγάρια σαν τη δική μου περίπτωση που περιμένουν ΕΝΑ... μόνο.
Aytes oi gynaikes pou lene gia uiothesia den tha to ekanan pote!!!
γιατι,ντροπη ειναι??σε πληροφορω οτι και το υιοθετημενο παιδι,ειναι δικο σου παιδι!! αλλα πρεπει να εισαι και λιγο "ανωτερος " ανθρωπος για να τα καταλαβεις αυτα.
Σε καταλαβαίνω, αλλά πρέπει να το αφήσεις πίσω σου και να πας παρακάτω. Μόνο έτσι θα ευχαριστηθείς τη ζωή σου και κυρίως το παιδί σου. Με όλη αυτή τη θλίψη και τα κλάματα αφήνεις τον χρόνο κνα περνάει άσκοπα και τη ζωή να περνάει μέσα από τα χέρια σου! Και το παιδάκι σου θα είναι μόνο μια φορά παιδάκι! Ναι όντως η υπογονιμότητα είναι μεγάλο πακέτο για όποιον το έχει "φάει" (και το έχω φάει κι εγώ και ξέρω). Αλλά σκέψου κι αυτές που δεν τα κατάφεραν ποτέ και οι αγκαλιές τους έμειναν άδειες... :( Γι'αυτό σου λέω. Ξέχασε το και προχώρα μπροστά.
Εχοντας βρεθει στην θεση σου περασα και εγω στιγμες οπου αντι να νοιωθω μονο ευγνωμοσυνη και ευτυχια τρωγομουν γιατι δεν μπορω να κανω δευτερο?Ετσι εβαλα σε κινδυνο την σχεση μου,δεν χαιρομουν το παιδι μου ουτε τις ομορφες στιγμες της καθημερινοτητας.Ειναι κριμα γιατι εχεις τοσα δωρα και πρεπει να τα χαρεις και οχι να μαυριζεις την ψυχη σου με διαφορα γιατι.
η ιστορία σου με άγγιξε πολύ γιατί έχω περάσει περίπου τα ίδια. Κι εγώ στα 36 μου, μετά από μιά αποτυχημένη εξωσωματική απέκτησα τον γιο μου, σήμερα τριών, ήταν όμως δίδυμη κύηση και το άλλο έμβρυο παλινδρόμησε στον 2ο μήνα. Ακόμα και σήμερα, από την μια νιωθω τεράστια ευγνωμοσύνη και χαρά που απέκτησα αυτό το υπέροχο πλάσμα, χωρις το οποίο νομίζω δεν θα την έβγαζα καθαρή στις σημερινές συνθήκες ζωής, αλλά απο την άλλη θα ήθελα τόοοοσο πολύ να του χαρίσω ένα αδερφάκι, πραγμα το οποίο αποκλείω, γιατί δεν αντέχω να παίξω με τις πιθανότητες άλλης μιας εξωσωματικής, στο ξημέρωμα των 40 μου χρόνων. Πάντα θα παραμένουμε ¨"διχασμένες" εμείς οι μανούλες, που τα δώρα μας μας ήρθαν λίγο δύσκολα....
Πρέπει να έχεις περάσει πολλά. Διαβάζοντας την ιστορία σου μια λύση είδα. Γιατί δεν υιοθετείς ένα μωράκι; Σκέψου πόσα παιδάκια περιμένουν να αγαπηθούν! Επίσης είναι κρίμα να επιβαρύνεις τον οργανισμό σου με επιπλέον ορμόνες. Καλή τύχη ό,τι και αν αποφασίσεις!
Συμφωνώ κι εγώ. Η υιοθεσία είναι μια θεάρεστη πράξη και υπάρχουν πάρα πολλά παιδάκια που γεννήθηκαν αλλά τώρα δεν έχουν γονείς. Καλή δύναμη στιςπροσπάθειες σου!
Αντι να περνάς τα πανδηνα σωματικά , ψυχολογικά και οικονομικά , γιατί δεν υιοθετείτε ένα παιδάκι???
ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΥΙΟΘΕΣΙΑ ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙ ΗΔΗ ΠΑΙΔΑΚΙ.ΑΔΙΚΟ ,ΑΛΛΑ ΙΣΧΥΕΙ!
Οχι μπορεί να γίνει ιδιωτική υιοθεσία, ή να χρησιμοποιήσουν παρένθετη μητερα. Με την νεα νομοθεσία όλα επιτρέπονται.
Επειδή είχα την ίδια άποψη, θα σου πω πως υπάρχει πάντα και η λύση της αναδοχής! Υπάρχουν πολλά παιδάκια που είναι μόνα τους και δεν υιοθετούνται. Γιατί να μην γίνεις ανάδοχος γονιός ενός παιδιού;;; Πολλές από αυτές τις περιπτώσεις μπορούν να οδηγήσουν και στην υιοθεσία! Ψάξε το!
Τετοια ραδιο αρβυλα κυκλοφορουν κ αποτρεπουν τον κοσμο απ την υιοθεσια. Αυτο δεν ισχυει και ρωτηστε οποιον φορεα θελετε να σας το επιβεβαιωσει.
Πολυ ωραιο αρθρο ευχαριστουμε που το μοιραστηκες μαζι μας! Ευχαριστουμε και που ησουν τοσο ειλικρινης! Υπαρχουν τοσες οι γυναικες που ποθουν, ονειρευονται, προσευχονται για ενα παιδι κ δεν τους ερχεται ποτε... κι αλλες τοσες που τους στελνει ο θεος μωρακια τοσο ευκολα και τα πετουν...ειναι τοσο αδικος ο κοσμος μας΄... Εχω 2 πολυ κοντινες μου γυναικες που προσπαθουν χρονια τωρα, εχουν ξοδεψει τοσο χρονο, ελπιδα και χρημα και δεν τους ηρθε ποτε το πολυποθητο μωρο!Η μια μαλιστα που ηταν θεια μ και ημασταν πολυ κοντα, υποβληθηκε τοσες φορες σε αυτη την επωδυνη και ψυχοφθορα διαδικασια της εξωσωματικης, τοσα χρονια χωρις αποτελεσμα, με απανωτες αποβολες, Καποτε χωρισαν με τον θειο μου(ειχαν συσσωρευτει πολλα προβληματα, κι αυτο σιγουρα θα ηταν ενα απο τα μεγαλυτερα) κι εκεινος μεσα σε μικρο χρονικο διαστημα περιμενει διδυμα με τη νεα του γυναικα! Η καημενη η θεια μου φυσικα κατερρευσε. Μερικες φορες δεν μπορω να πιστεψω ποση αδικια και ανισοτητα υπαρχει στη γη!! Να νιωθεις τυχερη που τα καταφερες να γινεις μανουλα, εστω κ μια φορα, αλλα και η κορη σου σιγουρα θα ειναι τοσο τυχερη να σ εχει μαμα! εσυ μ ολα αυτα που περασες θα ξερεις να εκτιμας τι δωρο ειναι ενα παιδι!! Θλιβομαι τοσο μ αυτα που συμβαινουν γυρω μας, πως οι ιδιοι οι γονεις ειναι οι πρωτοι που κακοποιουν τα παιδια τους! μ αυτες τις εξομολογησεις απο υπεροχους ανθρωπους και μεσα απο τον πονο της ιστοριας τους ελπιζω σ εναν καλυτερο κοσμο..
Μανουλα Ευη γεια σου,ειμαι η μαρια 24 κ εχω μια κορουλα 10 μηνων.κατ'αρχην να χαιρεσαι την κορουλα σου κ μπραβο σου για τον αγωνα που εκανες να την αποκτησεις!οσο για την αδερφη σου πρεπει να εισαι περιφανη που κανει κ αλλο παιδακι!τα παιδια ειναι ευτυχια κ πρεπει να τα χαιρομαστε ειτε ειναι δικα μας ειτε οχι!ειναι θησαυροι για τους γονεις...ο κοσμος ολος!μονο ο θεος διαλεγει που κ ποσα παιδια θα δωσει στον καθενα,οσο κ να προσπαθουμε....κ εσυ εισαι απο τις τυχερες! φιλακια μαμα μαρια!
Εύη μου κακώς κάθεσαι και μαραζώνεις. Εχω ένα κοριτσάκι γεννημένο τον Μάιο του 2008, ακριβώς στο τσάκ για να γιορτάσω την γιορτή της μητέρας. Μετά από μια αποβολή, που μόνο εγώ θυμάμαι πια γιατί όλοι είπαν ότι ήταν μια φακή( !!!!!) - η δική μου φακή όμως που εγώ πέθανα στον πόνο όταν ξεριζωνόταν από μέσα μου και ένιωθα ότι δεν με ήθελε το ίδιο μου το παιδί-! Τέλος πάντων! Ηρθε στον κόσμο η πριγκιπέσσα μου! Η γλυκιά μου 5,5 πλέον Μαρία μου. Δεν είχα βοήθεια όταν γέννησα, πήρα 17 κιλά μετά την γέννα, με νοσοκομεία του άντρα μου και τρέξιμο πολύ και πριν 2 χρόνια αποφάσισα να αρχίσουμε να προσπαθούμε για 2ο παιδί. Δεν έχω μείνει έγκυος ακόμα και ίσως να μην ξαναμείνω. Ολοι ρωτούν " Με ένα θα μείνετε????? Μοναχοπαίδι είναι?????" με ύφος εκατό καρδιναλίων λες και το παιδί μου είναι κακομοίρικο. Τι πτωχοί!!!! Τους λυπάμαι γιατί προσπαθούν να επιβεβαιωθούν μέσα από μύθους του στυλ " Ενα ίσον κανένα"!!!!! ή ακόμα " Αχ να έχει κάποιον να στηριχτεί όταν γεράσουμε εμείς". Νιώθω αηδία!!!! Εφερα στον κόσμο το παιδί μου για να γίνει ένας ανεξάρτητος, δυνατος άνθρωπος με ψυχικό πλούτο, έντονα συναισθήματα, να μάθει να ρουφάει την ζωή και να δημιουργεί. Δεν το έφερα ούτε για να με γηροκομήσει ούτε για να ικανοποιήσει τις δικές μου ανάγκες. Και επιπλέον μην ξεχνάμε ότι δυστυχώς τους συγγενείς μας δεν τους επιλέγουμε όπως τους φίλους άρα τους τρώμε στην μάπα πολλές φορές... Αδέρφια πλέον δεν σημαίνει πάντα κολλητοί ούτε αλληλοστήριξη!!!! ( Εχω μια αδερφή αν νομίζεις ότι είμαι μοναχοπαίδι και τα λέω αυτά). Γι'αυτό κάνε τον σταυρό σου που έχεις το παιδάκι σου, απολάμβανε την κάθε στιγμή γιατί μια φορά είναι παιδιά τα μικρά μας και σταμάτα να κλαις γιατί το τρένο θα το χάσεις!!!! Η μητρότητα δεν επικυρώνεται στο 2ο παιδί!!! Αδικα παιδεύεσαι!!!!! Χαμογέλα και κοίτα το παιδάκι σου!!!!
Εύη, μη ζηλεύεις κανέναν. Καθεμιά έχει τη δική της πορεία. Κι εγώ που είδα πανεύκολα δύο φορές ροζ γραμμούλα στο τεστ, αλήθεια σου λέω δεν έχεις κανένα μα κανένα λόγο να με ζηλεύεις. Δε θέλω να πω πολλά γιατί ούτε μπορώ να στο δώσω να το καταλάβεις πλήρως, ούτε έχει και νόημα. Αυτό που θα σου πω είναι πως το μόνο που έχω καταλάβει ότι αξίζει είναι η συντροφικότητα. Αν εσύ σ΄αυτά τα τόσο δύσκολα ταξίδια σου είχες συνοδοιπόρο είσαι τυχερή. Μπορεί να μην το καταλαβαίνεις τώρα, μπορεί να μη σου φαίνεται καν σημαντικό, αν όμως το είχες ζήσει αντίστροφα (με μοναξιά) θα καταλάβαινες γιατί στο λέω. Καλές, κακές στιγμές θα έρθουν σε όλους μας το θέμα είναι να έχεις κάποιον να τις μοιράζεσαι. Δεν είσαι αγνώμων, πληγωμένη είσαι. Αν κοιτάξεις μια μέρα πίσω από τις πληγές σου, θα δεις πόσα καλά έχεις στη ζωή σου και θα τη δεις με άλλο μάτι. Εγώ κάθε μέρα αυτό προσπαθώ να κάνω. Δεν τα καταφέρνω πάντα, αλλά το προσπαθώ πολύ και νιώθω αρκετά ευτυχισμένη, με αυτά που έχω έτσι όπως τα έχω.
Είμαι στην ίδια κατασταση με σένα. ... εχω μια κορη πέντε χρόνων που ήρθε στη ζωη μας μετα απο εννιά χρόνια προσπαθειων.....Είμαι 38 και θελω σαν τρελή ενα δεύτερο παιδί που δεν έρχεται. ....θα κανω μια προσπάθεια εξωσωματικής και αν δεν γινει κάτι θα ξεκινήσω διαδικασίες για υιοθεσία. ...σκέψου το και αυτό. ...θα προσφέρεις σε ενα ατυχο παιδί ολο τον κόσμο. ..
Ας βυθιστείς λοιπόν στο βλέμμα της κόρης σου κι ας σκεφτεις ότι είσαι μια πολυ τυχερή μανούλα, γιατί πραγματικά έχεις πολλά πράγματα στη ζωή σου και πάνω απ” όλα έχεις εκείνη…!! καλο ειναι να λεμε " σ'ευχαριστω θεε μου που με αξιωσες να γινω μαμα εστω και μια φορα τη στιγμη που αλλες γυναικες δεν μπορουν να ακουσουν τη λεξη (μαμα,μανουλα). Μη κουραζεις αλλο τον εαυτο σου, εχεις υποστει πολλα...Ζησε και ανακαλυψε μαζι με τη κορουλα σου τους κρυμμενους θυσαυρους. Καθε μερα και εγω ανακαλυπτω τους θυσαυρους μου.
Αγαπητή μαμά Εύη, χωρίς να μακρηγορώ, θα σου πω πως έχεις δίκιο. Κάθε γυναίκα έχει το δικαίωμα να νιώθει και να σκέφτεται έτσι. Είμαστε φτιαγμένες έτσι για να σκεφτόμαστε έτσι ακριβώς όπως σκέφτεσαι εσύ. Αλλά... Πάντα υπάρχει ένα αλλά που δεν θέλουμε να το σκεφτόμαστε. Πέρα από όλο αυτό που πέρασες, έχεις αναρωτηθεί πόσο τυχερή είσαι που μπόρεσες να κάνεις την μονάκριβη σου? Άλλες δεν μπορούν να κάνουν ούτε αυτό. Ούτε εγώ... Έμαθα στα 17 μου πως δεν θα μπορέσω να μείνω ποτέ έγκυος λόγω μιας γενετικής ανωμαλίας. Δεν θα βιώσω ποτέ το θετικό τεστ εγκυμοσύνης, ούτε την φουσκωμένη κοιλιά, ούτε θα βιώσω την γέννηση του παιδιού μου. Περπάτησα χρόνια στην κόλαση, αλλά ξαναγύρισα πίσω, ξανακέρδισα την ζωή μου. Το ίδιο να κάνεις και συ. Κάντο αν όχι για τον άντρα σου, αλλά για την κόρη σου. Την μοναχοκόρη σου που σε έχει ανάγκη, σε χρειάζεται δίπλα της. Κοίταξε την κόρη σου, και θα καταλάβεις πως όλος σου ο κόσμος και ότι χρειάζεσαι, είναι εκείνη. Σε φιλώ γλυκά, Ιωάννα
Δεν είσαι αγνώμων, είσαι ένας ειλικρινής άνθρωπος. Αυτή την ποιότητα του ανθρώπου σου δίνεται η ευκαιρία να τη μοιραστείς μαζί της. Να τη χαίρεσαι και να τη μάθεις όσα μπορείς για να θυμάται μια μάνα με χαμόγελο και όχι με κλάματα. Να τη χαίρεσαι κάθε λεπτό....
Όλες έχουμε δικαίωμα στη μητρότητα, εφόσον το θέλουμε...! Μην το βλέπεις έτσι. Γνωρίζω καλά πως νιώθεις!! Και εγώ στην ιδέα μιας 2ης εγκυμοσύνης μουδιάζω!!! Κι ας μετράω 3 απανωτές πάλινδρομες πριν τον 20μηνο γιο μου! Νιώθω όμως πως δεν έχω ξεμπερδεψει ακόμα!! Φαντάζομαι ούτε κι εσύ!!!
Είσαι πολύ γενναία γυναίκα κ μητέρα Εύη ! Περισσότερο απο όλες μας.. Μπράβο σου! Να χαίρεσαι την κορούλα σου!
Εχω και γω ενα παιδακι γεννημενω το 2008, ειμαι 34..Εκανα λαπαροσκοπικα αφαιρεση κυστης...πριν απο αυτο εκανα σαν λυσσασμενη να ξαναμεινω εγκυος..και γω εχω ενα και μονακριβο...δεν θα σου πω ενα ισον κανενα γτ ειναι ο,τι πιο ηλιθιο εχει ειπωθει ποτε σε γυναικα ή μητερα...το θαυμα σου γεννηθηκε και μεγαλωνει με πολυ αγαπη..μονακριβο δωρο απο τον Θεο..ηρεμησε,..απολαυσε το να μεγαλωνει να ονειρευεται και να προοδευει στην ζωη της...Οσο για την ζηλια...να μην το νιωθεις..γτ φαντασου πως νιωθουν οι γυναικες που δεν εχουν καταφερει ή δεν θα καταφερουν ποτε να αποκτησουν..το μονακριβο θαυμα σου..Να την χαιρεστε!!