Γράφει η κα Βαλεντίνα Δημητρακοπούλου
Παιδαγωγός ΒSc Πανεπιστημίου Αθηνών
πηγη: gamoi.com
Πολλοί από εμάς θυμόμαστε αμυδρά τους εαυτούς μας στο κατώφλι του νηπιαγωγείου, αναποφάσιστους για το αν θα πρέπει να κάνουμε το «μεγάλο βήμα», όπως τότε θεωρούσαμε και να περάσουμε σε ένα χώρο πρωτόγνωρο για μας ως παιδιά. Μέχρι τότε οι περισσότεροι απολαμβάναμε τη σιγουριά και την ασφάλεια του σπιτιού μας παρέα με κάποιον παππού, γιαγιά, συγγενικό πρόσωπο ή ακόμη και της μητέρας μας.
Η οικογένεια, όμως, ως θεσμός άλλαξε στο πέρασμα του χρόνου και μεταλλάχθηκε από πατριαρχική ή εκτεταμένη σε πυρηνική, ενίοτε και σε μονογονεική. Σε άλλες περιπτώσεις η γυναίκα που παλιότερα είχε αναλάβει το νοικοκυριό και μέσα από το γονεικό της ρόλο τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών, χειραφετήθηκε και οδηγήθηκε στην αγορά εργασίας.
Οι νέοι γονείς έρχονται τώρα αντιμέτωποι με ένα μεγάλο δίλημμα, ιδίως όταν πρόκειται για παιδιά προσχολικής, βρεφικής ή πρώτης σχολικής ηλικίας. Δίλημμα αποχωρισμού βέβαιο, προς ποια κατεύθυνση αμφίβολο.
Ποια θα ήταν η σοφότερη επιλογή; «φύλαξη του παιδιού μου στο σπίτι ή ενσωμάτωση σε κάποιο παιδικό σταθμό;»
Σίγουρα η φύλαξη στο σπίτι δεν «εγκυμονεί» κινδύνους και περαιτέρω ταλαιπωρίες κατά μια έννοια σκέφτονται τα νέα ζευγάρια. Η φοίτηση ενός βρέφους ή νηπίου σε ένα Βρεφονηπιακό Σταθμό απαιτεί κάποιο χρόνο προσαρμογής, αλλά και χρόνο από το ίδιο το ζευγάρι ή γονέα ώστε να επιλεχθεί ο καλύτερος για τις δεδομένες συνθήκες χώρος φιλοξενίας. Αξίζει, λοιπόν, να βρεθεί ένας γονέας σε αυτήν τη διαδικασία; Υπερτερούν τα οφέλη που θα προκύψουν από την ενσωμάτωση του μικρού παιδιού στον παιδικό σταθμό;
Αρχικά ας σκεφτούμε πως ένα παιδί αργά ή γρήγορα θα απομακρυνθεί από το άκρως οικείο του περιβάλλον, δηλαδή, την οικογένειά του. Όταν αυτό συμβαίνει νωρίς στη ζωή του και ομαλά, με ήπια προσαρμογή, τότε η ανάμνηση του πρώτου σχολικού περιβάλλοντος μόνο θετική νοσταλγία μπορεί να προκαλέσει αργότερα.
Ασύγκριτη είναι, επίσης, η κοινωνικοποίηση που προσφέρει η συναναστροφή με συνομιλήκους σε καθημερινή συχνότητα, ειδικά σε μοναχοπαίδια. Σαφώς, ένα κατάλληλο σχολικό πλαίσιο αποτελεί αρωγό αναφορικά με τη γλώσσα και τη λεκτική ωριμότητα ενός παιδιού.
Επίσης, σε ό,τι αφορά στην λεγόμενη κοινωνικοσυναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών προσχολικής ηλικίας καταλυτικό ρόλο παίζει η συνύπαρξη στον ίδιο χώρο με παιδιά που νιώθουν παρόμοια πράγματα ή μαθαίνουν την ίδια χρονική περίοδο να μοιράζονται ή να συνεργάζονται για παράδειγμα. Ο Παιδικός Σταθμός, ακόμη, «ευθύνεται» για ατέλειωτες ώρες παιγνιδιού, καλλιτεχνίας, μουσικής, χορού αλλά και γενικότερα «παιδικής έκφρασης».
Βασικό πλεονέκτημα του Παιδικού Σταθμού είναι και η συναναστροφή μεταξύ των γονέων, αλλά και η δυνατότητα να ανταλλάσσουν απόψεις σε πιθανές συναντήσεις γονέων του Σταθμού ή και ιδιωτικά όταν και εφόσον θελήσουν να γνωριστούν καλύτερα.
Γενικότερα, η διαπαιδαγώγηση που προσφέρει το πρώτο σχολικό πλαίσιο είναι αδιαπραγμάτευτη. Κάποιοι, μάλιστα, είναι κατηγορηματικοί πως η προσχολική αγωγή είναι υπεύθυνη για τη μετέπειτα ακαδημαική καριέρα ενός παιδιού.
Βέβαια, οι γονείς και κυρίως το παιδί μόνο με ένα τρόπο μπορούν να προσαρμοστούν στη νέα πραγματικότητα που επιτάσσει το παιδί να είναι μαθητής/τρια σε ένα σχολικό πλαίσιο. Πρέπει, λοιπόν, οι γονείς να είναι βέβαιοι για την εγκυρότητα της επιλογής τους- πράγμα στο οποίο θα βοηθήσει ο χώρος και οι άνθρωποι που απαρτίζουν τη μονάδα-.
Ένας Παιδικός Σταθμός για να επιλεχθεί πρέπει να πληρεί υψηλά κριτήρια για τους γονείς, αλλά πρέπει και οι ίδιοι να δείξουν εμπιστοσύνη στο έργο των παιδαγωγών και γενικά του προσωπικού του χώρου. Όταν οι γονείς νιώθουν ασφαλείς με την επιλογή τους τότε η ζυγαριά ανάμεσα στα δύο αντίβαρα «σπίτι» ή «Παιδικός Σταθμός» γέρνει σαφώς προς το δεύτερο.
[divider]
Η κα Δημητρακοπούλου είναι Παιδαγωγός και ιδιοκτήτρια του Βρεφονηπιακού Σταθμού «Η Έπαυλις των Πελαργών»
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Η κα Δημητρακοπουλου δεν προσεγγιζει το θεμα σαν επιστημονας αλλα σαν εμπορος. Μας παραθετει τα πλεονεκτηματα του παιδικου χωρις να αναφερεται πουθενα στο θεμα της ηλικιας του παιδιου. Στο σημαντικοτερο δηλαδη. Σαφως εαν δεν υπαρχει εναλλακτικη λυση οι γονεις θα στειλουν το παιδι στον παιδικο απο τη βρεφικη ηλικια και σιγουρα υπαρχουν σταθμοι που κανουν καλη δουλεια. Αυτο δεν σημαινει ομως οτι πρεπει να παραβλεψουμε οτι ενα παιδι δεν ειναι ωριμο να αποχωριστει το σταθερο περιβαλλον του σπιτιου του πριν τα 2,5 ετη. Ολοι οι ψυχολογοι συμφωνουν σε αυτο και θεωρω πως πρεπει να το λαμβανουμε σοβαρα υποψη μας εμεις οι γονεις. Πριν απο αυτη την ηλικια δεν βοηθαει καν στην κοινωνικοποιηση ο παιδικος,αφου το παιδι ειναι εγωκεντρικο ακομα.μια καθημερινη βολτα στην παιδικη χαρα αρκει για αυτη την ηλικια. Απο τα 2,5 -3 και μετα σαφως ο παιδικος μονο πλεονεκτηματα εχει. Ακομα κ οι ιωσεις βοηθανε να χτισει γερο ανοσοποιητικο. Δεν ειμαι ειδικος ουτε το παιζω εξυπνη,μια απλη μαμα ειμαι που το εχει ψαξει οσο δεν παιρνει.
ta paidia prepei naphgianoyne 3 eton paidiko frefiko einai anoysio alla eleos pan einai angki protimate mia jeni mesa sto spiti sas apo to sxoleio pou mathenete ta panta jeni mesa sto spiti einai san na lete kante oti thelete sto paidi mou ego tha protimousa na xaso ti doulia mou para na exo jeni mesa sto spiti tosa akoute
Αντιμετώπισα διάφορα προβλήματα με ωτίτιδες κυρίως , αλλά δεν το μετάνιωσα που έστειλα τον γιο μου από 18 μηνών στον παιδικό. Μπορεί να ήταν εξαίρεση , δεν ξέρω , αλλά του πήρα 10 ημέρες το πολύ να προσαρμοστεί. Έρχεται σπίτι , μου λέει με ποιά παιδάκια έπαιξε κλπ. Η παιδίατρος , δεν ήταν ποτέ αρνητική στο να τον στείλουμε στην συγκεκριμένη ηλικία σε σταθμό . Στο δεύτερο , θα ακολουθήσω-εκτός απροόπτου -την ίδια τακτική.....Ίσως , να το βλέπω έτσι επειδή δεν είχα την επιλογή να τον κρατήσω σπίτι και να ευλογώ τα γένια μου. Όμως δεν μου βγήκε σε κακό. Δεν θέλω να υπερηφανευτώ για το παιδί μου... Απλώς , είναι ένα παιδάκι που χαιρεταει όλο τον κόσμο , γνωστούς και αγνώστους ( αυτό πρέπει να το "δουλέψω" λίγο βέβαια) και πάντα είναι η ψυχή της παρέας , είτε αυτή αποτελείται από μεγάλους είτε από μικρούς....Και στα 3 να τον έστελνα , θα είχα σίγουρα πρόβλημα αν αναλογιστεί κανείς οτι το ανοσοποιητικό φτιάχνει από τα 6 και μετά...Εξάλλου , παρατηρώ οτι και παιδάκια που τα προσέχουν κυρίες στο σπίτι έναντι πληρωμής , αρρωσταίνουν επίσης συχνά....
Ειναι δυνατον να αναρρωτιομαστε αν ειναι καλυτερα ο βρεφονηπιακος η η φυλλαξη στο σπιτι??? Για μωρακια μιλαμε.....απλα σε μερικες περιπτωσεις δεν υπαρχουν εναλλακτικες. Η περιβοητη κοινωνικοποιηση αφορα τα τριχρονα και επανω......μεχρι τοτε η οικογενεια και οι καποιες φορες συναναστροφη με αλλα παιδια, ειναι μια χαρα. Ο βρεφονηπιακος ειναι μια λυση και μονο, οταν δεν υπαρχουν γιαγιαδες η χρηματα για νταντα. Εκτος απο τις ιωσεις που θα ειναι παμπολλες σε αυτην την ηλικια, σκεφτειτε την κουραση για ενα μωρακι να ξυπναει πρωι πρωι, βρεξει χιονισει....