Τα παιδιά με έχουν κάνει πιόνι τους!
Ειμαι μαμα 2 κοριτσιων-πριγκιπισων 4 και 2 ετων. Λατρευω τα μικρα μου οσο τιποτα στο κοσμο… Και τα ‘χω κακομαθει πολυ!
Προσπαθω σε σοβαρα πραγματα να βαζω ορια, αλλα στα υπολοιπα θελω να ‘μαι φιλη και συμμαχος τους. Προσφατα διαπιστωσα οτι κυριως η μεγαλη μου κορη με χειραγωγει και με κανει οτι θελει με εναν ασυλληπτο τροπο… Ειναι η δευτερη χρονια της φετος στο σταθμο και ηλπιζα οτι τωρα που ειναι προνηπιο θαχει προσαρμοστει και θα ‘χει συνηθισει και οτι πλεων δε θα μας ακουγε ολο το σχολειο απο τα κλαματα και τις φωνουλες μεχρι να την αφησω και να φυγω. Οχι μονο συνεχιζει τα ιδια αλλα χειροτερεψε…
Πρωτα οταν εφευγα, σταματαγε και περναγε υπεροχα. Φετος κλαιει σε ολη τη διαρκεια, με αποτελεσμα να με παρουν να παω να τη παρω νωριτερα… Προσπαθησα να συζητησω μαζι της, κατι που παντα το κανουμε με ευκολια και διαπιστωσα οτι ξεκινησε ψεματακια και δικαιολογιες…
«Ποναγε η μυτη μου«
«Μαλωσα με τη φιλη μου«
«Ειχε πετρες η τσουληθρα, γι’ αυτο εκλαιγα«
Και ξεκινησε παλι τη κακια συνηθεια να τις φευγουν τα τσισα επανω της.
Μιλησα με το σχολειο και παρακολουθω στενα οτι δε συμβαινει κατι απο εκει… Δε θελω να υποκιψω και δε θελω να σταματησει το σχολειο και δεν θελω να πιστεψει οτι κερδισε τη μαχη. Θελω ομως να γίνει ανεξάρτητη, να την κοψω απο πανω μου, να αγαπησει το σχολειο και να ειναι προπαντων ηρεμη και ευτυχισμενη… Και φυσικα πισω απο το 4 χρονο βασανακι μου ακολουθει σαν καρμπον και το μικρουλι μου..!
Τι κανω λαθος και ταλαιπωρειται το παιδακι μου;
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
και μονο που τις συστηνεις ως πριγκιπισσες φαινεται πως τις αντιμετωπιζεις....λοιπον μαθε στις μικρες πριγκιπισσες πως η βασιλισσα (εσυ) κανει κουμαντο στο παλατι! πως?? 1. μα φυσικα τηρωντας τον λογο σου. δωσε αξια στις απειλες σου υλοποιοντας τες. δηλ. μην λες αοριστα πραγματα και εξωπραγματικα οπως ''δεν θα ξαναδεις ποτε τηλεοραση'' 'η '' δεν θα ξαναφας ποτε γλυκο'' γιατι πολυ απλα δεν προκειται να τηρηθει!!! χρησιμοποιησε κατι που να τους λειπει...πχ. εαν δεν κανεις το α' τοτε για σημερα δεν εχει β'. 2. ζητα απλα πραγματα. μη λες ¨εκφρασεις αοριστες οπως : θελω να εισαι τελεια, αψογη, καλη κλπ αλλα πες: θελω να μην κλαις για καθε τι που δεν σ αρεσει, προσπαθησε να χρησιμοποιεις λεξεις αντι για κλαματα, θελω να φας 5 μπουκιτσες απ το φαγητο κλπ κλπ 3. μην ενδιδεις στο παραμικρο....αγνοησε την κακη συμπεριφορα και επιβραβευσε την καλη...διαλεγε τις μαχες που θα δινεις.....και μην ασχολεισαι με την μικρη....ουτως η αλλως παρακολουθει την μεγαλη και βλεπει. αν κανεις ''δουλεια'' με την μεγαλη, η μικρη θα βελτιωθει μονη της 4. τα τσισα τα κανει για 2 λογους: ειτε αισθανεται αβολα με κατι στο σχολειο (πχ bulling) και δεν μπορει να στο εκφρασει καλα (μιλα με αλλες μαναδες για διασταυρωση πληροφοριων) ειτε θελει να τραβηξει την προσοχη σου. αν ειναι το 2ο τοτε καθαριζε τα τσισα χωρις καυγαδες και μαλωματα, σαν να μην εγινε τιποτε...αν δεν βελτιωθει ρωτα και τον παιδιατρο.... οπως και να χει ειναι παιδια και συ εισαι η μαμα, εσυ εχεις τον ελεγχο...
Μπραβο effie ! (Τα παιδια δεν θελουν ψυχολογο - γονεις θελουν !) Αρης
Η μικρη σου μαλλον δειχνει πως εχει αναγκες και οχι καπριτσια..... εμεις ως γονεις ειμαστε εδω για να καλυπτουμε αυτες τις αναγκες , δεν ειμαστε για να ειμαστε αρχηγοι , τιμωροι, και φυσικα ουτε για να κανει το παιδι αυτο που του λεμε απλα και μονο επειδη του το λεμε. Το παιδι ειναι ΑΝΘΡΩΠΟΣ οπως ακριβως και εμεις, εχει αναγκες και τις εκφραζει ΠΑΝΤΑ απλα καμια φορα εμεις δεν καταλαβαινουμε τα σημαδια. Μεινε κοντα στη μικρη σου, συζητα δειξε πως την καταλαβαινεις και προσπαθησε να την κανεις με ομορφο τροπο να σου ανοιχτει και να σου πει το προβλημα της. Το οτι της φευγουν τα τσισακια της δειχνει σιγουρα καποια πιεση και ενα αγχος για αυτο και πρεπει να της απαλυνεις αυτα τα αρνητικα συναισθηματα, μην το βλεπεις σαν "κακια συνηθεια" , κατι την απασχολει και στο δειχνει με οποιο τροπο ξερει και μπορει....
εγω συμβουλη δεν εχω, αλλα αμα εχει καμια αλλη κοπελα ας την πει, γιατι εχω την υπονοια οτι θα μου χρειαστει συντομα. Ο μικρος 14 μηνων κανει ο,τι του καπνισει και δεν καταλαβαινει χριστο. αμα του βαλεις φωνη πεθαινει στο γελιο, αμα του βαλεις εμποδια για να μην πηγαινει εκει που δεν πρεπει βρισκει τροπο να τα προσπερνα. Πρεπει να τα κανω ολα κρυφα απο αυτον για να μη βλεπει τροπους που ανοιγοκλεινουν συρταρια, πορτες, φωτα κλπ. ολη μερα με τρεχει γιατι παει σταλαθος μερη συνεχεια
ΜΗΠΩΣ ΑΝΤΙΔΡΑ ΕΤΣΙ ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ ΑΔΕΛΦΑΚΙ ΤΗΣ ΜΕΝΕΙ ΠΙΣΩ ΜΑΖΙ ΣΟΥ,ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ; ΝΙΩΘΕΙ ΟΤΙ ΤΗΝ ΔΙΩΧΝΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΧΡΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟ ΑΛΛΟ; ΓΙΑ ΔΕΣ ΤΟ.-ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ ΚΑΙ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΕΙ ΑΛΛΙΩΣ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΄ΤΙ ΠΕΡΥΣΙ. ΦΙΛΙΚΑ
Η μικρη σου κορη παει και αυτη στο σχολειο? Μηπως απλα φετος ζηλευει η μεγαλη γιατι θεωρει οτι την ξεχωριζεις απο τη μικρη? Αν και ηλικιακα η διαφορα τους ειναι η ιδια με περσι, πρακτικα εχει μικρυνει φετος. Η μεγαλη νιωθει πιο ομοιά της τη μικρη, και μπορει να νιωθει οτι η μικρη επωφελειται την μαμα της οταν εκεινη ειναι στο σχολειο. Εχω κι εγω παιδακια σε αυτες τις ηλικιες (3.5 και 2) και ειδα φετος οτι τα μεγαλα 2η χρονια στο σχολειο, μεχρι να ξεκινησει και ο μικρος (καθυστερησαν να τον παρουν σαν νεα εγγραφη) ειχαν βγαλει αντιδραση, αν και ηξεραν οτι θα τους ακολουθησει σε μερικες μερες.
Κι εμένα ή που τη χτυπούσαν ή που την πόναγε το στομάχι της. Τόσο πειστικά που μου ζητούσαν να την πάρω γιατί ήταν άρρωστη. Κατ΄αρχήν για να δεις αν λέει αλήθεια ρωτάς συνέχεια για αυτό που σου λέει με λεπτομέρειες (πως έγινε, που πονάς, πως ένιωσες, τι είπες). Αν είναι ψέμα κάποια στιγμή θα τα μπερδέψει (συμβουλή από δασκάλους εκτός σχολείου που ρώτησα). Μετά από πολλά μπούρου μπούρου ότι οι μαμάδες πρέπει να δίνουν μεγάλη προσοχή στα παιδάκια όταν τους λένε ότι πονάνε, ότι οι κυρίες και τα άλλα παιδιά στο σχολείο δεν πρέπει να δέρνουν, ότι τα παιδάκια πρέπει να μιλάνε στις μαμάδες για όποιο πρόβλημα έχουν και οι μαμάδες να τα ακούνε προσεχτικά και αφού στο τέλος πάντα μπέρδευε όλες τις ιστορίες...της έλεγα μήπως μπερδεύτηκες και δε θυμάσαι καλά. Δε μιλούσε. Μετά συνέχιζα κι εμένα κάποιες φορές μου συμβαίνει αυτό, θέλω να πω κάτι και δε θυμάμαι καλά και λέω κάτι άλλο από αυτό που ήθελα αρχικά. Δεν πειράζει αν συμβαίνει αυτό, μπορούμε μετά αν θυμηθούμε τι έγινε να το πούμε. Θυμάσαι μήπως κι εσύ γιατί είπες στην κυρια ότι πονάει η κοιλιά σου? Και μου έλεγε μετά, ναι δε με πόναγε νόμιζα ότι με πόναγε γιατί δεν ήθελα να κάτσω σχολείο. Και μετά άλλα μπλα-μπλα με το γιατί δεν ήθελες να κάτσεις σχολείο. Και τι γίνεται εκεί που σε κάνει να μη θέλεις να κάτσεις κι εγώ σε πάω εκεί γιατί αν σε παίρνω μαζί μου θα σου λένε όλοι να κάτσεις ήσυχα κι εγώ δε θέλω το παιδάκι να κάθεται ήσυχα και να μην παίζει. Και άλλα τέτοια. Με άπειρο μπλα-μπλα και καμιά φορά υποχωρήσεις όταν την έβλεπα ότι πραγματικά μπούχτιζε (δηλ. πάρε καμιά άδεια αν μπορείς) τη βγάλαμε τη χρονιά. Μην προσπαθείς να της επιβληθείς γιατί θα δυσκολευτείτε περισσότερο. Συζήτησέ την πάρα πολύ. Δώστης να καταλάβει ότι μπορείς να λύσεις κάποια προβλήματά της. Για παράδειγμα πες στη δασκάλα - αφού έχεις πρώτα συνεννοηθεί μαζί της - ότι ξέρετε δεν της άρεσε που είχε πέτρες στην τσουλήθρα και της είπα ότι μπορεί να τις καθαρίζει πριν ανέβει ή ότι μπορεί να ζητάει τη βοήθειά σας σε αυτό. Μπορεί να το κάνει αυτό, έτσι? Εμένα κάτι τέτοια τη μαλάκωναν. Ένιωθε πιο φίλη με την κυρία και ότι θα την προσέξει όσο λείπω.
Το πιο ανησυχητικό είναι τα τσίσα.. Κάτι της συμβαίνει και κάνει πισωγύρισμα. Πρέπει να το ανακαλύψεις. Μόλις το ανακαλύψεις και το αντιμετωπίσεις όλα θα διορθωθούν. Απλά είσαι κουρασμένη (πως να μην είσαι με δύο παιδιά) και δεν βλέπεις καθαρά.
ΓΙΝΕ ΑΥΣΤΗΡΗ..ΠΕΣ ΟΧΙ..ΑΠΕΙΛΗΣΕ ΜΕ ΚΑΜΙΑ ΤΙΜΩΡΙΑ ..ΠΕΣ ΤΗΣ ΟΤΙ ΜΕ ΤΑ ΨΕΜΜΑΤΑ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ Η ΜΥΤΗ ΣΑΝ ΤΟΥ ΠΙΝΟΚΙΟ!!ΛΑΤΡΕΥΩ ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΤΟ ΓΙΟ ΜΟΥ,ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΕΜΑΙ ΚΡΥΦΑ ΟΤΑΝ ΤΟΝ ΜΑΛΩΝΩ ΑΛΛΑ ΕΧΕΙ ΜΑΘΕΙ ΝΑ ΖΗΤΑΕΙ ΟΤΙ ΘΕΛΕΙ ΜΕ ΟΜΟΡΦΟ ΤΡΟΠΟ (ΟΤΑΝ ΤΟΥ ΛΕΩ ΟΧΙ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ)..ΝΑΙ ΕΙΜΑΙ ΑΥΣΤΗΡΗ ..ΝΑΙ ΛΕΕΙ Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΜΟΥ (Ο ΟΠΟΙΟΣ ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟΥ ΠΕΙ ΟΧΙ ΑΦΟΥ ΤΟΝ ΒΛΕΠΕΙ ΛΙΓΟ)..ΑΛΛΑ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΤΟΝ ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΩ ΣΩΣΤΑ.. ΒΕΒΑΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΘΑ ΔΕΙΞΕΙ..ΚΑΜΙΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΜΑΜΑ..ΟΛΕΣ ΓΙΝΑΜΕ..!ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΑΥΣΤΗΡΟΤΗΤΑ ΜΟΥ ΚΛΠ..Ο ΤΖΟΥΤΖΟΥΚΟΣ ΕΜΕΝΑ ΖΗΤΑΕΙ ΤΕΛΙΚΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥ..ΧΑΙΡΕΤΑΙ ΚΑΙ ΧΟΡΟΠΗΔΑΕΙ ΟΤΑΝ ΒΛΕΠΕΙ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ (ΓΙΑΓΙΑΔΕΣ ΚΛΠ)..ΑΠΛΩΣ ΓΙΑΤΙ ΤΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΤΑ ΧΑΤΙΡΙΑ..ΑΥΤΟΣ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥΣ..ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ..ΜΑΛΛΟΝ ΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΤΟΝ ΡΟΛΟ ΤΟΥ " ΚΑΚΟΥ"!!
Αγαπητή Άννα... Το να απειλήσεις ένα παιδί με τιμωρία επειδή κλαίει είναι αν μη τι άλλο αντιπαιδαγωγικό!!! Τα παιδιά πρέπει να μάθουν να εκφράζουν τα αισθήματά τους κι όχι να τα καταπίνουν από φόβο!!! Επίσης, ακόμη κι όταν τα παιδιά μας "χειραγωγούν", κάτι κρύβεται πίσω από αυτό!!! Κάτι θέλουν να μας πουν! Το παιδί που αντιμετωπίζει πρόβλημα προσαρμογής στο σχολείο κάτί έχει...μπορεί να είναι ανασφάλεια...μπορεί να είναι το άγχος του αποχωρισμού... πάντως ΔΕΝ είναι λύση η τιμωρία κι η αυστηρότητα!!! Φαντάσου να ένιωθες εσύ έτσι κι ο άνθρωπος που είναι το κέντρο του κόσμου σου σε απέρριπτε...γιατί απόρριψη είναι... Εμένα η μικρή μου που παραπονιόταν κι έκλαιγε... δεν ήταν άδικα!!! Όντως την πονούσε η κοιλίτσα της...γιατί ήθελε να κάνει κακά της και δεν πήγαινε στην τυουαλέτα του νηπιαγωγείου!!! Μόλις αυτό διευκρινήστηκε, ααπλά σηκωνόμασταν πιο νωρίς για την πρωινή τουαλέτα...και ως δια μαγείας σταμάτησε να κλαίει!!! Κι όταν δεν έκανε την τουαλέτα της το πρωί, έμαθε να ελέγχει την κατάσταση κι απλά τα έβαζε μετά με τον εαυτό της, που δεν ακολούθησε το πρόγραμμα!!! Το κόλπο επίσης για την αντιμετώπιση του άγχους του αποχωρισμού (το έκανα κι έπιασε και σε πολύ μικρότερη ηλικί αμάλιστα) είναι, την ώρα που το παιδί κλαίει και χτυπιέται...κατεβαίνεις στο ύψος του, το κρατάς και του λες με ήρεμη και σταθερή φωνή: "Η μαμά φεύγει ΑΛΛΑ θα ξανάρθει"!!! Μόλις δύο φορές χρειάστηκε να το κάνω!!! Μόνο η κουβέντα κι η τρυφερότητα θα δώσει λύση...όσο μικρό κι αν είναι το παιδί!!! Μερικές φορές νομίζουμε ότι δεν καταλαβαίνουν...αλλά τα καταλαβαίνουν όλα!!! Καλό κουράγιο στη μαμά που πόσταρε...και να ξέρει ότι τίποτα δεν είναι αξεπέραστο!!! Με αγάπη όλα θα λυθούν!!!
Κατ' αρχην να σου ζησουν τα κοριτσάκια σου. Τα κλάματα του μεγάλου σου κοριτσιού καθώς και το ότι της φεύγουν τα τσισάκια της μου δίνει την εντύπωση πως υποδηλώνει πίεση, άγχος και στεναχώρια. Κάτι την ενοχλεί και μπορεί να μην είναι μόνο μόνο το σχολείο της. Αν μάλιστα πέρισυ πήγαινε με χαρά κάτι φαίνεται να μεσολάβησε και της "μαυρίζει" την ψυχούλα της. Να μη νιώθεις πως είσαι πιόνι των κοριτσιών σου. Τα παιδάκια μας τα έχουμε για να τα αγαπάμε με όλη μας τη δύναμη και σίγουρα αυτό δεν τα κάνει "κακομαθημένα". Πάρε βαθιές ανάσες, ανασυγκροτήσου και δες λιγάκι από πιο "ψηλά", συζήτησε μαζί της, αφιέρωσέ της λίγο χρόνο παραπάνω γιατί δείχνει να τον έχει ανάγκη. Όλα θα πάνε καλά, να είσαι σίγουρη. Περιμένουμε νέα σου!