Διακοπές οι δυο μας; Όχι!!
Με τον άντρα μου είμαστε μαζί 10 χρόνια -τα 3 παντρεμένοι- και έχουμε ένα γλυκύτατο κοριτσάκι σχεδόν 2 χρονών.
Ανέκαθεν μας άρεσαν τα ταξίδια εντός και εκτός Ελλάδος και πάντα βρίσκαμε χρόνο (και χρήμα ευτυχώς ακόμα) για μικρές και μεγάλες αποδράσεις.
Πέρυσι αποφασίσαμε να πάμε στην Ελβετία, βρήκα ένα πάρα πολύ ωραίο και οικονομικό πακέτο και αποφασίσαμε να πάμε, ΜΑΖΙ με το παιδί και τότε όλοι ξεκίνησαν να μας λένε ότι δεν πρέπει να πάρουμε το παιδί μαζι γιατί θα το ταλαιπωρήσουμε και θα ταλαιπωρηθούμε και εμείς, και καλύτερα να πάμε οι 2 μας για να περάσουμε και λίγο χρόνο μόνοι και τι θα καταλάβει 1 έτους παιδί κτλ…
Όλοι πέσανε πάνω μας φίλοι, συγγενείς, κουμπάροι και κυρίως οι γιαγιάδες να αφήσουμε το παιδί και να πάμε οι 2 μας. Δεν ήθελα με τίποτα εγώ αλλά στο τέλος με έπεισε ο άντρας μου ο οποίος ήθελε και ο ίδιος καταβάθος να πάμε οι 2 μας. Αλλά με τον όρο από μένα ότι θα μείνουμε μόνο 3 μέρες και όχι 7 που είχαμε προγραμματίσει αρχικά.
Κυριολεκτικά ήταν οι χειρότερες διακοπές, έφυγα με βαριά καρδιά και με απίστευτες τύψεις που άφηνα το κοριτσάκι μου πίσω, την δεύτερη μέρα όταν πήρα τηλέφωνο να δώ τι κάνει, μου είπαν ότι είχε πυρετό, ήθελα να πάρω το πρώτο αεροπλάνο και να γυρίσω πίσω! Δεν το έκανα φυσικά αλλά το επόμενο 24ωρο πέρασε μαρτυρικά, και δεν θα ξεχάσω ποτέ πως έκανε όταν επιστρέψαμε, τρελάθηκε από την χαρά της και για μέρες ήθελε να είναι συνέχεια πάνω μου.
Αποφάσισα ότι απο ‘δω και πέρα δεν θα την ξαναφήσω ποτέ.
Το καλοκαίρι πήγαμε οι 3 μας στην Τουρκία και περάσαμε τέλεια.
Τώρα μας πρότειναν φίλοι να πάμε στην Ευρώπη με το αυτοκίνητο, από Ιταλία να περάσουμε Γαλλία και μετά Βέλγιο, τέλειο ακούγεται ε; Έχουμε και χρήματα να το υλοποιήσουμε…
Εγώ όμως ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ!! Και με τον άντρα μου ερχόμαστε σε αντιπαράθεση καθημερινά, δεν καταλαβαίνει, λέει ότι τον βαρέθηκα και δεν μπορώ να περάσω 24 ώρες μαζί του χωρίς το παιδί, ότι δεν εμπιστεύομαι την μάνα του να κρατήσει το παιδί, ότι είμαι εγωίστρια που θέλω να υποβάλω το παιδί σε τέτοια ταλαιπωρία κτλ.
Ξέρω ότι θα είναι μεγάλη ταλαιπωρία τόσες ώρες μέσα στο αμάξι με ένα δίχρονο, γι’αυτο και δεν θέλω να πάμε, ας πάμε κάπου αλλού οι 3 μας,.
Τι θα κάνω; Είμαι υπερβολική πιστεύετε;
Το αγαπώ πάρα πολύ και περνάμε τέλεια σαν οικογένεια. Τι θα κάνω;
Πηνελόπη
[divider]
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Βρισκω απολυτα υγιες ενα ζευγαρι να θελει 5 μερες το χρονο να τις περασουν οι δυο τους! Προσωπικα με προβληματιζουν τα ζευγαρια που ουτε αυτες τις 5 μερες δεν θελουν να τις αφιερωσουν ο ενας στον αλλο με προσχημα τι αλλο? τα παιδια..... Παν μετρον αριστον λοιπον... οι πραγματικα εξυπνες γυναικες παντα ξερουν να κρατουν τις ισοροπιες.... τα ακρα παντα ειναι προβληματικα!!!!
Μόνο όταν νοιώθεις έτοιμη να το κάνεις. Δεν είναι κατακριτέο ότι σου λείπει το παιδί σου. Εμείς πήγαμε ένα τριήμερο επαγγελματικό ταξίδι και την αφήσαμε στη μαμά μου όταν ήταν 13 μηνών. Σλημερα είναι 17 μηνών. Μας φάνηκε πολύ περίεργο χωρίς το μωρό και νοιώθαμε μια ελαφρότητα όπως πρίν τη γέννηση της. Εμ έλα που τη δεύτερη μέρα κάθε λίγο και λιγάκι λέγαμε και ΟΙ ΔΥΟ ΜΑΣ τι κάνει τώρα και πως περνάει , έφαγε κοιμάται; κτλ κτλ...είχαμε πρήξη τη μαμά μου στα τηλέφωνα. Ένα κενό σα να λέμε. Άλλα ζευγάρια δεν είναι έτσι.. Εντάξει ο καθένας όπως αιθάνεται.. Τώρα προσωπικά το χρειαζόμαστε που και πού και είμαστε έτοιμοι να το κάνουμε για ένα Σαββατοκύριακο αλλά μόνο αν την κρατήσει η μαμά μου. Παρ όλο που κάνει πολύ καλό στο ζευγάρι το να βρεθεί μόνο του πρέπει απλά να είναι η σωστή στιγμή για να μπορέσετε να είστε άνετοι και να το απολαύσετε. Και φυσικά να την αφήσετε στον άνθρωπο που έχετε πλήρη εμπιστοσύνη.
συγνώμη το πρήξει όχι με η ...
Εμεις ταξιδευουμε παντου με τα παιδια μας απο τοτε που ηταν μηνων! Διακοπες απο τα παιδια??δεν θελω.....δεν ειναι ´ρουτινα ´ ´η ´αγγαρεια ´ το να εισαι γονιος αρα δεν θελω διακοπες απο αυτα. Συμφωνει και ο αντρας μου βεβαια γιατι αν δεν συμφωνουσε δεν θα τον παντρευομουν :p .Τα παιδια μου ειναι η ευτυχια μου...
Εγώ δεν βρίσκω περίεργο ούτε το ένα ούτε το άλλο αρκεί οι γονείς να είναι άνετοι με την όποια απόφαση.... Είναι εξίσου φυσιολογικό το να θέλουν οι γονείς λίγο χρόνο μόνοι και εξίσου φυσιολογικό να θέλουν να απολαμβάνουν οικογενειακές εκδρομές και αποδράσεις....Από την στιγμή που εμπιστεύονται τα άτομα που θα φροντίσουν τα μικρούλια τους όσο θα διακοπεύουν όλα είναι μια χαρά....Εμείς προς το παρόν κάνουμε το 2ο όπου κι αν πάμε η μικρή μας είναι μαζί μας...αλλά θέλουμε και οι δυο να είναι μαζί μας...Αυτά :)
Λοιπόν θα με πεις τρελομάνα αλλά θα σου πω το εξής: ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΜΑΖΙ ΣΟΥ!! Ένα μονο θα σου πω: Μετά την γέννηση του γιου μου, είχα άμεσα την ανάγκη να πάμε στο εξοχικό μας που είναι 3,5 ώρες με το αυτοκίνητο μακρυά από το σπίτι μας. Ήθελα αλλαγή περιβάλλοντος. Πήρα μισή ευχή από τον παπά και πήρα το μόλις 20 μερών αγοράκι μου το κάτσαμε στο καρεκλάκι του στο αμάξι μας και βουρ πήγαμε σε ένα σπίτι που είχαμε σχεδόν 1 χρόνο να το ανοίξουμε ...Πράγματι πήγαμε εκεί , ο άνδρας μου άφησε το μωρό στην πεθερά μου που μένει λίγο παρακάτω και για 2 ώρες ,κάτσαμε και κυριολεκτικά γλείψαμε το σπίτι από πάνω μέχρι κάτω και έπειτα πήραμε το μωράκι μας (που ήδη μας είχε λείψει) και περάσαμε αξέχαστες διακοπές τα 3 μας!!!Τα βραδάκια βολτίτσες με τους παππούδες και γιαγιάδες(δεν άντεξαν και οι δικοί μου γονείς και ήρθαν και εκείνοι) και το τί χάζι κάναμε με τον μικρό δε λέγεται!!! ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ;; Είναι εφιάλτης! Τελεία και παύλα!!!
ΠΑΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΡΙΣΤΟΝ..ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ.ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΑΡΧΙΚΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΡΙΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΕΧΩ ΝΑ ΠΩ ΤΟ ΕΞΗΣ..ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΔΟΥΛΕΥΑΝ ΣΚΛΗΡΑ ΤΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΗΓΑΙΝΟΥΜΕ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ.ΘΥΜΑΜΑΙ ΕΝΤΟΝΑ 10-15 ΜΕΡΕΣ ΤΟ ΓΥΡΟ ΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ ΑΝ ΚΑΙ ΗΜΟΥΝ ΜΙΚΡΗ ΠΟΥ ΕΙΧΑΜΕ ΠΑΕΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΩΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΓΙΑΤΙ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΑΛΛΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΣΑΜΕ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ.ΜΕΤΑ ΤΟ ΠΕΡΑΣ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΤΑΞΙΔΕΥΑΝ ΓΙΑ 15 ΜΕΡΕΣ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ (ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΜΑΣ ΠΑΡΟΥΝ ΓΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΚΑΙ ΛΟΓΩ ΣΧΟΛΕΙΟΥ).ΗΘΕΛΑΝ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟΙ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΞΕΚΟΥΡΑΣΗ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 18 ΩΡΕΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΓΙΑ 4-5 ΜΗΝΕΣ.ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ ΕΝΙΟΤΕ ΚΑΝΑΜΕ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΕΣ ΕΓΧΩΡΙΕΣ ΑΠΟΔΡΑΣΕΙΣ.ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΛΟΙΠΟΝ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΣΤΟΙΧΙΣΕΙ ΣΤΗΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΜΟΥ ΩΣ ΠΑΙΔΙ.ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΑΙΞΩ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ,ΑΣ ΕΜΕΝΑ ΚΑΙ ΣΕ ΣΚΗΝΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ.ΤΟ ΟΦΕΛΟΣ ΤΩΡΑ ΠΙΑ ΣΤΗΝ ΕΝΗΛΙΚΗ ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ (ΜΕ ΤΟΣΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΑΠΟ ΜΕΡΟΥΣ ΤΟΥΣ).ΑΚΟΜΑ ΘΥΜΑΜΑΙ ΠΟΣΑ ΩΡΑΙΑ ΕΙΧΑ ΠΕΡΑΣΕΙ (ΣΕ ΗΛΙΚΙΑ 22 ΚΑΙ 26 ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΑ) ΟΤΑΝ ΠΗΓΑΜΕ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΩΣ ΣΤΗΝ ΑΥΣΤΡΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΦΙΛΑΝΔΙΑ.ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΡΙΑ ΤΩΡΑ ΤΗΣ ΜΑΜΑΣ ΚΑΙ ΣΥΖΥΓΟΥ.ΠΑΝΤΑ ΠΑΜΕ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΚΑΙ ΑΝ ΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΝ 3-4 ΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟΙ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΝΗΣΑΚΙ.ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΠΙΣΩ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ,ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΠΟΛΥΤΟΥ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ.ΣΕ ΧΕΙΜΕΡΙΝΕΣ ΑΠΟΔΡΑΣΕΙΣ ΕΝΤΟΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΡΕΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ.ΑΥΤΑ ΤΑ 4 ΧΡΟΝΙΑ ΟΜΩΣ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΜΑΝΟΥΛΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΜΕ ΜΕ ΤΟ ΣΥΖΥΓΟ ΚΑΙ ΚΑΝΑΜΕ ΕΝΑ 8ΗΜΕΡΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ ΚΑΙ ΕΝΑ 10ΗΜΕΡΟ ΣΤΟ ΝΕΠΑΛ.ΚΑΙ ΣΤΑ 2 ΑΥΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΝΑΙ..ΕΙΧΑ ΑΓΧΟΣ..ΝΑΙ ΣΤΕΝΟΧΩΡΗΘΗΚΑ ΠΟΥ ΑΦΗΣΑ ΤΟΝ ΜΙΚΡΟ ΣΤΗ ΜΑΜΑ ΜΟΥ..ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΟΤΙ ΞΑΝΑΝΟΙΩΣΑ..ΕΙΔΑ ΠΟΛΛΑ ΜΕΡΗ,ΗΡΕΜΗΣΑ,ΑΠΟΛΑΥΣΑ ΣΤΙΓΜΕΣ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΖΥΓΟ,ΕΝΟΙΩΣΑ 25 ΧΡΟΝΩΝ ΚΑΙ ΓΕΜΙΣΑ ΜΠΑΤΑΡΙΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΓΥΡΙΣΩ ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΗ ΣΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΜΟΥ.ΟΤΑΝ ΑΦΗΝΕΙΣ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΕΣ ΜΕΡΕΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟ ΤΗΣ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ ΣΟΥ ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΚΑΚΗ ΜΑΜΑ..ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ!ΝΑ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΡΓΑΖΟΜΑΙ..ΙΣΩΣ ΑΥΤΟ ΠΑΙΖΕΙ ΕΝΑ ΡΟΛΟ ΣΤΟ ΠΩΣ ΒΛΕΠΕΙ Η ΚΑΘΕ ΜΑΝΟΥΛΑ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ.
Ειμασταν κι εμεις ταξιδιάρικο ζευγάρι. Όταν ήμουν έγκυος στην πρώτη πηγαμε ένα ωραίο ταξιδάκι στο Βερολίνο με την κοιλίτσα μας παρέα και λέγαμε, άντε τώρα θα νοικοκυρευτούμε... Με τ η μεγάλη ταξιδέψαμε στο μήνα πάνω (είχα σκοπό να πάμε στην Κρήτη μόλις σαραντήσω να γνωρίσει τους θείους μου που τους υπεραγαπώ, αλλά δεν πρόλαβα- χάσαμε τον ένα σε τροχαίο και κατεβήκαμε λίγο νωρίτερα). Και οδικώς στην Αλεξανδρούπολη στους έξι μήνες και Κ΄ρητη και Μυτιλήνη και σε λίγο καιρό.... παρέα με την κοιλίτσα νο2 στο Λονδίνο (και μάλιστα μες στα χιόνια!). Η δεύτερη έχει πάει κι αυτή τα ταξιδάκια της μ' αεροπλάνα, βαπόρια κι αυτοκίνητα αλλά λιγότερα. Περνάμε τέλεια με τα κοριτσάκια μας! Φέτος όμως που η μικρή είναι πια δύο, πήγαμε και δυο ταξιδάκια μόνοι μας.Και περάσαμε ακόμα καλύτερα. Ναι, μου έλειπαν, είχα άγχος, μιλούσα συνέχεια στο τηλ με τις γιαγιάδες, αλλά θυμήθηκα τι είναι διακοπές! Ξεκουράστηκα, μιλήσαμε οι δυο μας για πράγματα αφηρημένα, αγαπηθήκαμε χωρίς άγχος, ήπιαμε και δυο ποτά παραπάνω, και γυρίσαμε με μπαταρίες γεμάτες. Τα κορίτσια περάσανε κι αυτά ζάχαρη (και σίγουρα φάγανε πολύ ζάχαρη) και όλο ετοιμάζουν βαλίτσακια να ξαναπάνε στις γιαγιάδες. Ίσως είναι μικρή ακόμα η κόρη σας, ίσως επείδή είναι το πρώτο να μην το έχεις ανάγκη, αλλά είμαι σίγουρη πως όταν το δεις πιο θετικά θα πεεράσετε καλά. (αν και όχι για τόσες μέρες σε road trip, δεν είναι ούτε για το παιδί, ούτε χωρίς, Και για disneyland είναι πολύ μικρή)
Συμφωνω με τα κοριτσια Τα παιδια τα παιρνουμε μαζι μας.Δεν μπορω να με φανταστω απο την στιγμη που εκανα παιδι εγω να ειμαι χαλαρη μαζι με τον αντρα μου και το παιδι μου να ειναι αλλου! Και κυριως οταν μιλαμε για μικρες ηλικιες και οχι οταν ειναι 18 κλπ Αν ειμαι χορτατη σαν ανθρωπος απο βολτες και ταξιδια τοτε ειμαι ¨"ετοιμη"να προσαρμοστω σε ταξιδια (διαδικασια)που να ειναι φιλικη με τα παιδια,δεν λεω να μην παω πουθενα ή να μεινω στο σπιτι!!.. Δεν εχω κανει ταξιδι στο εξωτερικο με αυτοκινητο και παιδι,εχω ομως ταξιδεψει με αεροπλανο στο εξωτερικο οταν ηταν 8 μηνων..ολα καλα Δεν υπαρχει ασπρο -μαυρο,υπαρχει και το γκρι καλα ταξιδια
Συμφωνω απολυτα οτι στην πραγματικοτητα εμεις κουραζομαστε να παιρνουμε τα παιδια μαζι..αυτα ουτε που τα νοιαζει να βγουν λιγο εξω απο το προγραμμα τους, να μη σας πω οτι το διασκεδαζουν!!! Εμεις ειμαστε ολοι χαλαροι, βγαινουμε εκτος σε προγραμμα υπνου, φαγητου , τα παντα αλλα περναμε καλα και παιρνουν τα παιδια ερεθισματα απο τον κοσμο χωρις να ειναι κλεισμενα ολη μερα σπιτι μην τυχον κοιμηθουν στις 11 αντι στις 9...
Ο άντρας σου πρέπει να καταλάβει πως η σχέση σας άλλαξε. Αυτό που έχετε δεν είναι πια δεσμός αλλά ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ και την οικογένεια δεν την χωρίζουμε για προσωπικούς λόγους. Αν οι φίλοι σας δεν έχουν παιδιά είναι ελεύθεροι να οργανώσουν τις διακοπές που ονειρέυονται. Αν ο άντρας σου θέλει τόσο απεγνωσμένα να πάιε ας ακολουθήσει! Πρέπει να αποδεχτεί πως ένα παιδί τα μόνα άτομα που χρειάζεται είναι οι γονείς του. Αναγκαστικά οι περισσότερες μανούλες τα αφήνουν για δουλειά. Αυτό είναι λίγο μονόδρομος. Αλλά να αφήσεις το παιδί σου για διασκέδαση; δεν μπορώ να το αποδεχτώ με τίποτα λυπάμαι!! Ο άντρας σου πραγματικά πρέπει να καταλάβει τη νεα σας πραγματικότητα! Τέλος θέλω να πω πως οι διακοπές με μωρό αν και κουραστικές είναι τέλειες!!
Εγώ πηγαίνω μία βδομάδα με τον έρωτά μου -άντρα- και μία βδομάδα και με τους δύο ερωτές μου - άντρας - κορούλα -! Και τα περνάω και τις 2 βδομάδες τέλεια!! Σχετικά με τα 3ημεράκια που προκύπτουν, αναλόγως το μέρος και την παρέα! Πάλι τα περνάμε τέλεια είτε έτσι είτε αλλιώς!Τους αγαπώ και τους δύο άπειρα! Και τους δυο μαζί και τους δυο ξεχωριστά! Είναι τα πάντα για μένα!!!!!!!!!
παντως αμα επερνες το παιδι στην ελβετια θα το ειχες με πυρετο εκει,σωστα? αρα για το παιδι θα ηταν χειροτερα και αρρωστο και σε ταξιδι. Θεωρω επειδη με επαιρναν και εμενα οι γονεις μου στα ταξιδια τους αρκετες φορες οτι για τα παιδια ειναι σκετη ταλαιπωρια. Ζαλιζονται, κουραζονται, δεν εχουν χωρο να παιξουν και δεν καταλαβαινουν τι στο καλο βλεπουμε στα αξιοθεατα( τουλαχιστον στις μικρες ηλικιες) Επισης για τους γονεις σημαινει εξτρα αποσκευες και πολυ περισσοτερη οργανωση. Το παιδι πιστευω του αρεσει να παει το καλοκαιρι στην θαλασσα (κρινοντας και απο τον εαυτο μου ως παιδι),να παιζει, αν γινεται στο ιδιο μερος καθε χρονο για να κανει και φιλιες και το χειμωνα ας παει ενα τριημερο στη γιαγια που θα του κανει ολα τα χατηρια να πανε και οι γονεις καπου.
Τα παιδιά ταλαιπωρούνται περισσότερο απο την έλλειψή μας . . .
Μαμά Πηνελόπη, αντιμετωπίζω και εγώ το ίδιο θέμα με τον άντρα μου. Θέλει να ταξιδεύουμε και να αφήνουμε τη μικρή στη γιαγια. Είμαι κάθετα αντίθετη στα πολυήμερα ταξίδια στο εξωτερικό αλλα "του κάνω την χάρη" (και καλά) για μικρές αποδράσει εντός της χώρας, εάν είναι και η γιαγιά διαθέσιμη. Μιλάμε δηλ. για τριήμερα το πολύ. Θεωρώ ότι δεν είναι μόνο το θέμα του αφήνω το παιδί μου και φεύγω αλλά ότι πρέπει να σκεφτόμαστε και τον άλλο (γιαγιάδες, παππούδες) που όσο καλή διάθεση και αν έχουν, ε, πέντε - δέκα μέρες με ένα 2χρονο, 3χρονο κτλ θα τους πέσουν κομματάκι δύσκολες από άποψη αντοχών και κούρασης. Με αυτό το σκεπτικό, έχω ξεκαθαρίσει τόσο στον άντρα μου όσο και σε φίλους που μας προτείνουν δελεαστικότατα ταξίδια, ότι όταν το μικρό μου θα μπορεί να ακολουθήσει , θα τα κάνω ευχαρίστως, γιατί, άλλωστε, λατρεύω τα ταξίδια και θα ήθελα και το ίδιο να έχει αναμνήσεις από ταξίδια με τους γονείς του, όπως έχω και εγώ. Νομίζω, ότι όταν έχεις μικρό παιδί προσαρμόζεις τις ανάγκες σου αντίστοιχα. Άλλωστε σίγουρα, ένα ταξίδι, όπως το περιγράφεις και εάν και οι φίλοι δεν φέρουν τα παιδάκια τους, θα στεφθεί, μάλλον με αποτυχία για σένα, διότι - ίσως- να μην μπορείς να ακολουθήσεις το πρόγραμμα των άλλων. Φιλικά
Νομίζω ότι όλα έχουν ένα μέτρο... Χρειάζονται οι στιγμές που το ζευγάρι θα είναι μόνο του. Εμείς είμαστε εντελώς μόνοι μας και η μόνη ώρα που βρισκόμαστε με τον άντρα μου είναι 10 με 11 το βράδυ... Παρόλα αυτά τις διακοπές μας οφείλουμε να τις περάσουμε με τα παιδιά μας!!!!! Δεν ταλαιπωρούνται καθόλου. εμείς έχουμε γυρίσει όλο τον κόσμο στην κυριολεξία με τον δίχρονο γιο μας και μελέτες υποστηρίζουν ότι ο καλύτερος τρόπος για να μαθαίνουν τα παιδιά είναι το έξω και όχι οι παιδικοί σταθμοί και τα σχολεία!!! Αφού έχετε ακόμα τη δυνατότητα να φεύγετε εξωτερικό να το κάνετε με το παιδί, εξάλλου πόσα χρόνια νομίζετε ότι θα θέλουν να πάνε διακοπές μαζί μας;;;;;
Η κορη μου 3,5 ετων,πρωτη φορα πηγα το καλοκαιρι διακοπες σε νησι 4 ημερες με τον αντρα μου μονο.ΥΠΕΦΕΡΑ μονο αυτο εχω να πω,συνεχεια την σκεφτομουν και δεν μπορουσα να απολαυσω τιποτα!!!!Ο αντρας μου περασε καλα,εγω να γκρινιαζω ολη την ωρα!!!!Μανες ειμαστε τι να κανουμε...
Πηνελόπη, δεν θα σου πώ αν είσαι υπερβολική ή όχι, γιατί κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός. Θα σου πω πώς σκέφτομαι εγώ. Για τον σύζυγό μου και εμένα, η δημιουργία οικογένειας ανέκαθεν σήμαινε ότι πλέον δεν θα είμαστε οι δυό μας. Έτσι μεγαλώσαμε και οι 2, οι οικογένειές μας δεν μας άφηναν κάθε τρεις και λίγο για ταξιδάκια αναψυχής αλλά μας συμπεριλάμβαναν. Το ίδιο θέλουμε για τα δικά μας παιδιά, καθώς έχουμε τις πιο ευχάριστες αναμνήσεις ως παιδιά από αυτές τις οικογενειακές μας εξορμήσεις. Εξάλλου δεν κάνεις παιδιά για να τα "παρκάρεις" (μισώ αυτή την έκφραση) δεξιά και αριστερά, τα κάνεις για να συμπληρώσεις την ευτυχία σου. Αν η ευτυχία σου δεν τα συμπεριλαμβάνει τότε κάτι δεν έχει γίνει σωστά. Σκέψου ότι προσωπικά ούτε για καφέ δεν θέλουμε να πηγαίνουμε μόνοι γιατί είναι που είναι περιορισμένος ο χρόνος που μπορούμε να περάσουμε σαν οικογένεια λόγω εργασίας, δεν βρίσκουμε τον λόγο να τον μειώσουμε κι άλλο. Από εκεί και πέρα, και το να είσαι απόλυτος δεν είναι υγιές πιστεύω. Δηλαδή, αν μια φορά δεν μπορεσουμε για κάποιο λόγο να συμπεριλάβουμε το/τα παιδι(ά) μας ΚΑΙ εφόσον είναι για πολύ μικρό χρονικό διάστημα ΚΑΙ εφόσον το παιδί θα μείνει με άτομα που εμπιστευόμαστε απολύτως, ε νομίζω δεν είναι και τόσο τραγικό. Το παιδί, κατά τη γνώμη μου, δεν είναι κακό να αντέχει μια-δυό μέρες μακριά από γονείς γιατί κάποια στιγμή μπορεί να ειναι απαραίτητο και όχι θέμα αναψυχής. Σε καμία περίπτωση δεν θα έκανα συστηματικά κάτι τέτοιο για τους λόγους που εξήγησα στην 1η μου παράγραφο, ωστόσο αν πχ ο σύζυγος κάποια στιγμή ένιωθε την ανάγκη για τον χ ή ψ λόγο να περάσουμε λίγο χρόνο οι δυό μας, δεν θα το αρνούμουν γιατί θεωρώ ότι θα ήταν εποικοδομητικό για όλους. Εσύ λοιπόν θα κρίνεις αν ο λόγος για να γίνει αυτό το ταξίδι χωρίς το παιδί σας είναι αρκετά σοβαρός και αν θα σας ωφελήσει αρκετά ένα τέτοιο ταξίδι ώστε να συμφωνήσεις. Τέλος, αν οι φίλοι σας δεν έχουν σκοπό να φέρουν παιδιά τότε θεωρώ ότι θα ήταν καλύτερα είτε να μην πάρετε το παιδί είτε να μην πάτε καθόλου και το λέω αυτό γιατί φαντάζομαι αν είστε οι μόνοι με παιδί δεν θα μπορείτε να ακολουθήσετε σε ό,τι μπορεί να θέλουν να κάνουν οι υπόλοιποι .
Emeis menoume sth germania. Exoume duo paidia 5 kai 4 kai eimai egguos sto trito. Kathe kalokairi erxomaste Ellada me to autokinhto mesw Italias-apo otan ta paidia htan 6 mhnwn. Sto megalutero meros ths didromhs koimountai kai otan einai ksupnia akoune tragoudakia kai milame- fusika kanoume arketes staseis alla se kammia periptwsh den einai talaipwria- ektos isws gia ton andra mou pou odhgei olh th diadromh.. Pote den ta exoume afisei me kanenan allo ektos apo emas giati ta paidia einai dika mas, dikh mas h euthunh kai oi upoxrewseis pou ta akolouthoun. Auto den einai oikogeneia allwste ; Tis perissoteres fores ta paidia einai polu pio euprosarmosta apo o,ti emeis nomizoume.. P.S suggnwmh gia ta greeglish alla o H-Y den grafei ellinika... Maria
Λατρεύω τα παιδιά μου....τα υπεραγαπώ...αλλά το ίδιο αγαπώ και τον άνδρα μου...αναζητώ όσο τίποτα στιγμές να είμαστε μόνοι μας....και τι δε θα έδινα να με παρακαλάει να πάμε ταξίδι ,ακόμη και στην Άνω ραχούλα οι δυο μας!!!!!!!!....δε σημαίνει πως επειδή έκανα οικογένεια δεν μπορώ να έχω χρόνο μόνη μου με τον άντρα μου....!!!!!!Αλλά το θέμα είναι πως δεν είμαστε όλοι οι άνθρωποι ίδιοι ούτε πως έχουμε τις ίδιες ανάγκες...στην προκειμένη περίπτωση πρέπει να σκεφτείς λιγάκι τις ανάγκες του άντρα σου...είστε καταρχήν ζευγάρι και πρέπει να σκεφτείς τι αρέσει και σ'αυτόν!!!
τα παιδια δεν ειναι βαλιτσα να τα αφηνουμε απο δω κ απο κει... πλεον πρεπει να συνειδητοποιησει ο αντρας σου οτι δεν ειστε 2 αλλα 3 και παντα ετσι θα πηγαινετε...
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Ο άντρας μου κι εγώ ευτυχώς έχουμε την ίδια άποψη σε αυτό το θέμα. Η Ολυμπιτσα μου (3 ετ) έχει έρθει μαζί μας σε όλες τις αποδράσεις μας και πάντοτε περναμε υπέροχα, το παιδί απολαμβάνει μαζί μας αυτές τις οικογενειακες στιγμές. Το πρόγραμμα είναι προσαρμοσμενο στη νεα πραγματικοτητα, πλεον είμαστε οικογένεια και πάμε όλοι μαζί. Αρκετά το αφήνω οσο εργάζομαι. Πλέον έχουμε και δεύτερο μωρακι και θα ακολουθησουμε την ίδια τακτική.
Αγαπητή Πηνελόπη αυτό είναι ένα μόνιμο θέμα συζήτησης και αντιπαράθεσης και στο δικό μου παρεάκι! Προσωπικά όταν πηγαίνω διακοπές (εντός Ελλάδος, εκτός Ελλάδος, πολλές μέρες, λίγες μέρες...whatever), θέλω να είμαστε όλοι μαζί. Δεν θέλω να αφήσω πίσω το παιδάκι μου. Δεν χρειάζομαι διακοπές από το παιδάκι μου. Χρειάζομαι χρόνο μαζί του. Αντίθετα οι υπόλοιποι της παρέας μου θεωρούν απόλυτα φυσιολογικό να αφήνουν τα παιδάκια τους στη νταντά (ούτε καν στη γιαγιά) για μέρες και να πηγαίνουν διακοπές ζευγαράκια στην άλλη άκρη του κόσμου! Το βρίσκω ασύλληπτο, σκληρό, αδιανόητα εγωκεντρικό, εξαιρετικά ανεύθυνο (το να αφήνεις σε ξένο σπίτι το παιδί σου για μέρες, ιδίως αν είναι πολύ μικρό) και επικίνδυνο (βάλε με το μυαλό σου όλα τα άσχημα που μπορούν να συμβούν)! Αυτός είναι ο τρόπος σκέψης μου και ο λόγος για τον οποίο δεν έχω πάει πουθενά τελευταία με το παρεάκι μου. Γιατί δεν παίρνουν μαζί τα παιδιά τους! :)
Η αλήθεια είναι πάντως αυτό που είπε η Melita παραπάνω. Ότι οι διακοπές για να μπορούν να τις ακολουθήσουν όλοι εξίσου ευχάριστα, θα πρέπει να είναι συμβατές με όλους. Οπότε τα τουριστικά ταξίδια στο εξωτερικό είναι εξ'ορισμού κουραστικά για ένα μικρό παιδάκι, πόσο μάλλον ένα road trip σε όλη την Ευρώπη! 'Όσο τέλεια ιδέα κι αν ακούγεται σίγουρα θα ταλαιπωρήσει το παιδάκι σου ένα ταξίδι με τις ώρες μέσα στο αυτοκίνητο. Ναι μεν συμφωνώ μαζί σου ότι είναι πιο ευχάριστο να τα έχουμε μαζί μας, αλλά όχι μόνο με τους δικούς μας όρους. Γιατί δεν πάτε στην Disney World καλύτερα? Και το μικρό θα ευχαριστηθεί περισσότερο! Κι εσείς υποθέτω! :)
Ιωάννα, αυτό λέω να κάνουμε να πάμε στη Γαλλία τις μέρες που θα είναι και οι φίλοι μας να βρεθούμε όλοι μαζί να πάμε και στην Disneyland. Έχω σχεδόν πείσει τον σύζυγο!
Σαν παιδί που από το δημοτικό και μετά το άφηναν κάθε καλοκαίρι οι γονείς στις γιαγιάδες για να πάνε ταξίδι τουλάχιστον 10 μέρες στο εξωτερικό, συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Εμείς πηγαίναμε όλο το καλοκαίρι στη γιαγιά, κάτι που μας άρεσε πάρα πολύ. Αλλά, στενοχωριόμουν που οι γονείς μου διάλεγαν τη μισή τους άδεια να πάνε μόνοι τους διακοπές. Θυμάμαι 2 καλοκαίρια πήγανε μεγάλα οδικά ταξίδια στην Ελλάδα και μας πήρανε μαζί τους και περάσαμε τέλεια. Τα παιδιά θέλουν ερεθίσματα και τα ταξίδια είναι η καλύτερα ευκαιρία. Κι εγώ τα έχω αφήσει στη γιαγιά δύο φορές για διήμερα ταξίδια (1 μέρα δουλειά + 1 μέρα χαλάρωση...η γιαγιά βέβαια νομίζει ότι πήγαμε για δουλειά 2 μέρες γιατί αλλιώς δε θα τα κρατούσε), αλλά το είχα ανάγκη. Να φύγω για πάνω από 2 μέρες χωρίς τα παιδιά μου φαίνεται κάπως. Επισής με τον ίδιο τρόπο βλέπω και τις οικογενειακές διακοπές. Αν εγώ μπορώ να κάτσω ένα μήνα διακοπές στο χωριό και ο άντρας μου 1 εβδομάδα, προτιμώ να περάσουμε τις επόμενες 3 όλοι μαζί στην Αθήνα παρά να μείνει κάποιος μόνος του.
Πάντα με ενδιέφερε να ακούσω και την πλευρά ενος παιδιού για το πως του φαίνεται να περνάει καιρό σε παπουδογιαγιάδες σε ευχαριστώ που μου επιβεβαίωσες αυτά που πιστεύω αυτά για όσες λένε οτι τα παιδιά δεν παθαίνουν και τίποτα, δεν θυμούνται, θα ήταν κουραστικά γι΄αυτά κλπ κλπ τα παιδιά πάνω απ'ολα θέλουν να είναι με τους γονείς τους...όσο αυτά περί ταλαιπωρίας του παιδιού νομίζω κατά βάθος θέλουμε να πούμε οτι εμείς θα ταλαιπωρηθούμε
Εγώ πάντως δεν μπορώ να ξεχάσω τα κλάματα του 3χρονου παιδιού της φίλης μου που το άφησε για να πάει ταξίδι αναψυχής με τον άντρα της για μια εβδομάδα στο εξωτερικό. Πηγαίναμε στο σπίτι που έμενε όσο έλειπαν οι γονείς του, για να παίξουν με τη δική μου και τα ματάκια ήταν συνεχώς κόκκινα. Σταμάταγε, έπαιζε λίγο, ξεχνιόταν για λίγο, και μετά από λίγο ξανάρχιζε το κλάμα και το παράπονο "θέλω τη μαμά μου". Μπορεί το μικρούλι να μη τον θυμάται αυτό όταν μεγαλώσει (αν και όπως φαίνεται οι γονείς του έχουν σκοπό να το αφήνουν ενίοτε), αλλά ας έρθει κάποιος να μου πει ότι είναι πιο σημαντικό οι γονείς να μείνουν μόνοι και να κάνουν διακοπές. Σόρυ κιόλας αλλά αν έχετε τέτοια επιτακτική ανάγκη να βρεθείτε μόνοι μακρυά από όλους, με τα έτερα σας ήμισυ, ίσως έπρεπε να περιμένετε να την ικανοποιήσετε πριν αποκτήσετε παιδάκια!
Kι όμως μπορεί να το θυμάται. Την πρώτη ανάμνηση την έχω από την πρώτη μέρα στον παιδικό σταθμό (λίγο μικρότερη από 3 χρονών). Θυμάμαι να κλαίω όχι γιατί με άφησαν, αλλά γιατί μου είπε ο μπαμπάς μου ότι θα έρθει σε λίγο να με πάρει και κατάλαβα ότι μου λέει ψέματα. Θυμάμαι και το άγχος που είχε στα μάτια του. Εντυπωσιακό, ε? Από τότε βέβαια πέρασα τέλεια στον παιδικό σταθμό.
εγω κοριτσια ζω σε νησι και απο μικρη θυμαμαι να ''θαυμαζω'' τους τουριστες που μας επισκεπτονταν(με δυσκολες τοτε ακομα συνθηκες ακτοπλοιας)φορτωμενοι παιδια και συμπαγκαλα!!!! μεχρι τωρα αναρωτιεμαι πως τα καταφερνουν και εχουν τοσο ωριμους συνταξιδιωτες μαζι τους ....και κατα βαθος τους ζηλευω!!!..φιλακια μαμα δεσποινα
Θεωρώ οτι τα καταφέρνουν ακριβώς επειδή το θεωρούν αυτονόητο οτι τα παιδιά θα ακολουθούν τους γονείς τους στις διακοπές και στα ταξίδια είτε εξ ανάγκης επειδή δεν εχουν κάποιον να τα κρατήσει ειτε απο επιλογή, επίσης δεν τρελαίνονται αν τα παιδιά βγαίνουν απο το προγραμμά τους, ειναι λίγο πιο χαλαροί... προσωπικά συμφωνώ με μια τέτοια αντιμετώπιση, πάντα μαζί με τα παιδιά και εως τώρα αυτο ακολουθούμε, είναι κάτι στο οποίο πιστευουμε και οι δυο, προς το παρόν εντος Ελλάδας... επειδή έχω ταξιδέψει αρκετά στο εξωτερικό προ παιδιών και κρίσης θεωρώ οτι τα πράγματα ειναι πιο ευκολα για οικογενειακά ταξίδια, καθώς οι περισσότερες ευρωπαϊκές πόλεις ειναι kids friendly, φαρδιά πεζοδρόμια,πάρκα, δραστηριότητες για παιδιά κλπ
Ναι σε βρίσκω υπερβολική!Όλο το κείμενο σου έχει μία υπερβολή. Δεν θα πάθει τίποτε η κόρη σου εαν την αφήσεις και φύγεις για λίγο, μην μου πεις ότι δεν έχεις την ανάγκη να μείνεις για λίγο μακριά απ' το παιδί σου και όλες τις έγνοιες και φροντίδες που χρειάζεται.Μην μου πεις ότι πας ένα ταξίδι και ευχαριστιέσαι να έχεις στο νου σου συνέχεια τι θα φάει το παιδί, τι πράγματα θα πάρω για το παιδί μαζί μου, τι θα κάνω που να ευχαριστεί και το παιδί, τι ώρα θα γυρίσω στο ξενοδοχείο για να κοιμηθεί και το παιδί κλπ.Και ναι έχει δίκαιο ο άντρα σου, δείχνεις πολύ υπερπροσταευτική και αγχωτική μαμά και αυτό δεν νομίζω ότι βοηθάει το παιδί σου.Τώρα για το ταξίδι που θέλεις να κάνεις περιλαμβάνει πολλά χιλιόμετρα με το αυτοκίνητο, θα το αντέξει το παιδί? Δεν νομίζω, μια σκέτη ταλαιπωρία θα είναι γι΄αυτό ενώ εσύ θα νιώθεις/νομίζεις ότι κάνετε διακοπές οι τρεις σας και αυτό είναι τέλειο.Το μόνο τέλειο που βλέπω εγώ είναι ότι έχετε λεφτά για ταξίδια......
Κορίτσια σας ευχαριστώ όλες! Θεωρώ και εγώ υπεραρκετό το ότι οι γιαγιάδες την κρατάνε για να πάω το πρωί στη δουλειά. Είμαστε οικογένεια και πρέπει να περνάμε όμορφα ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ. Εννοείται ότι δεν θα έπαιρνα το παιδί μαζί μου σε ένα τόσο μεγάλο και με αρκετή ταλαιπωρία -για ένα παιδάκι- ταξίδι, γι'αυτό και πρότεινα στον άντρα μου να πάμε στην Γαλλία για λίγες μέρες και να τους βρούμε εκεί. Το πρόβλημα όμως είναι ότι σκεφτόμαστε εντελώς διαφορετικά και όχι αν τελικά θα πάμε και πως...
Πηνελόπη μου, Καταλαβαίνω πολύ καλά πώς νιώθεις. Πιστεύω ότι για όλες τις μαμάδες, τα παιδιά είναι η προτεραιότητά μας. Υπάρχει όμως ένα μεγάλο ΑΛΛΑ, που αφορά τον άνθρωπο που επιλέξαμε για να κάνουμε μαζί οικογένεια. Προσπάθησε να δεις τα πράγματα για λίγο από την πλευρά του. Αυτός ο άνθρωπος κάποτε κατείχε το μεγαλύτερο κομμάτι της καρδιάς μας και ο μοναδικός που έπαιρνε τη λατρεία και τη φροντίδα μας. Και ξαφνικά, αυτό ανατρέπεται οριστικά και αμετάκλητα. Είτε μας αρέσει να το λέμε, είτε όχι, το παιδί της οικογένειας είναι για μας η ίδια μας η ζωή. Οι περισσότεροι μπαμπάδες το κατανοούν και το αποδέχονται γιατί και για τους ίδιους, το παιδί είναι ο σημαντικότερος άνθρωπος πάνω στη γη. Έχουν όμως δικαίωμα να ζητούν για λίγο (λίγες ώρες, λίγες μέρες) να μείνουν μόνοι με τη σύντροφό τους. Οι σχέσεις χρειάζονται τροφή και ζεστασιά, και ενίοτε αναζοπύρωση. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι εκτός από μαμάδες είμαστε και σύντροφοι και ερωμένες, και ότι εκτός από το παιδί υπάρχει και το ζευγάρι.
Καλημερα κι απο μενα!! Θα συμφωνησω με την κοπελα παραπανω.. Κι εγω τα ιδια εχω να σου πω. Το να παω καπου μονο με τον αντρα μου χωρις παιδα και το μυαλο μου και η καρδια μου να ειναι πισω, ε δε νομιζω οτι θα μπορεσω να χαλαρωσω ή να περασω ετσι οπως θα ηθελα.. Οπότε καλυτερα με τ παιδακια μου μαζι για να ειμαι τουλαχιστον ηρεμη. Δεν παθαινουν τιποτα. Εμεις καναμε ταξιδι αθηνα-Αλεξανδρουπολη με τον πρωτο μου γιο 2 1/2 μηνων στο ριλαξ με το αυτοκινητο. Ουτε καν θα θυμαται.. Εμεις τα διηγουμαστε με νοσταλγια... Ισα-ισα θα βλεπει νεες εικονες και μεγαλωνωντας θα εχει εμπειριες και ομορφες αναμνησεις. Με τον αντρα σου θα μπορουσες να περασεις ομορφα ακομη και ενα πρωινο Σαββατου ή Κυριακης.. ακομη και σε εναν παιδοτοπο που η μηκρη θα ειναι απασχολημενη.. Υπαρχουν λυσεις, αλλά καλυτερα το παιδι να ειναι κοντα..! Και να σου πω και κατι , οσο για τον πυρετο που ειπες μπορει και να το ειπαν ετσι απλα για να σου πουν τι θα εκανες αν το ειχες μαζι αρρωστο σε μια ξενη χωρα? Ισως - λεω ισως- ηθελαν να κανουν τα πραγματα λιγο τραγικα για να πεις οτι καλα εκανες που αφησες τελικα τη μικρη.. δεν πειραζει, εσυ ακου την καρδια σου για να νιωθεις καλυτερα! Φιλια!
Γλυκειά μου Πηνελόπη, εγώ θα σου πω την άποψή μου και ας με κατακρίνουν μετά. Έχω ένα κοριτσάκι επίσης 2 ετών και είμαι έγκυος στο 2ο στον 5ο μήνα. Θεωρώ λοιπόν από τη στιγμή που έγινα γονιός ότι πρέπει να προσαρμόσω τη ζωή μου ανάλογα. Πάω βόλτα σε μέρη που είναι πιο φιλόξενα σε παιδιά, το ίδιο και στις διακοπές. Εχω αποκτήσει ευθύνες και πρέπει να φέρομαι αναλόγως. Σε καμία περίπτωση δεν θεωρώ υποχρέωση είτε της μάνας μου είτε της πεθεράς μου να μου κρατήσουν το/α παιδί/ά μου, είναι και εκείνοι άνθρωποι με τις δικές τους ανάγκες. Το γεγονός ότι η πεθερά μου κρατάει τη μικρή τα πρωινά που δουλεύω το θεωρώ υπέραρκετό. Το να αφήσω λοιπόν το παιδί μου, το οποιο αποτελεί μέλος της οικογένειάς μας πλέον, και να φύγω κάπου τόσο μακρυά και για τόσο καιρό το θεωρώ αδιανόητο ειδικά σε αυτή την ηλικία. Το αν οι φίλοι μας και οι γνωστοί μας δεν έχουν παιδιά, υποχρεώσεις κτλ και μπορούν να κάνουν τέτοιου είδους ταξίδια είναι δικαίωμά τους εγώ όμως δεν μπορώ να ακολουθήσω ειδικά όταν η καρδιά μου μένει πίσω... Όσον αφορά το σύζυγό μου δε νομίζω ότι χρειάζεται να πάω τόσο μακρυά για να περάσω όμορφες στιγμές μαζί του!
Σωστη η Μελίτα..
συμφωνω απόλυτα με την μελίνα! ο συζυγος σου πρέπει να καταλάβει ότι η ζωη δεν ειναι μονο καλοπέραση και πως πλέον προτεραιοτητα εχει το παιδί σας! εμεις πάμε παντου μαζι...