Κείμενο: Matt Walsh (themattwalshblog.com)
Mετάφραση: Λυδία Θεοχάρη (mamalydia.wordpress.com)
Μου συνέβη 2 φορές μέσα σε μια εβδομάδα και ήταν και οι δύο από γυναίκες. Οποιοσδήποτε θα έπρεπε να έχει λίγο περισσότερο τάκτ απ’ αυτό, αλλά οι γυναίκες –ειδικά οι γυναίκες- θα έπρεπε, να πάρει, να ξέρουν καλύτερα.
Την προηγούμενη εβδομάδα, ήμουν στο φαρμακείο και με πλησίασε μια χαρωπή γυναίκα.
«Ματ! Πως τα πάνε τα μικρά σου;»
«Τέλεια! Τα πάνε μια χαρά, ευχαριστώ για το ενδιαφέρον»
«Χαίρομαι που τ’ ακούω. Και η γυναίκα σου; Έχει γυρίσει στη δουλειά ή ακόμη;»
«Ε, βασικά δουλεύει σκληρά στο σπίτι, προσέχοντας τα παιδιά. Αλλά όχι δεν έχει πάει πίσω στον εργασιακό χώρο, αν αυτό εννοείς.»
«Τέλεια περνάει! Πρέπει να είναι ωραία!»
«Τέλεια; Είναι πολύ σκληρή δουλειά. Έχει γερή ανταμοιβή; Ναι. Αλλά περνάει τέλεια; Όχι πάντα.»
Και σ’ αυτή την περίπτωση δεν της την είπα και πολύ άγρια. Ήμουν μόνο λίγο αυθάδης και υπομονευτικά καταδεκτικός.
Το επόμενο επεισόδιο συνέβη σήμερα σε ένα καφέ. Ξεκίνησε με παρόμοιο τρόπο. Μια φιλική ανταλλαγή ειδήσεων, για το πώς πάνε τα πράγματα με τα μωρά. Η συζήτηση γρήγορα εκτροχιάστηκε όταν η γυναίκα μου πέταξε ένα:
«Και λοιπόν, η γυναίκα σου θα μείνει στο σπίτι μόνιμα;»
«Μόνιμα; Ε, στο άμεσο μέλλον, θα μεγαλώνει τα παιδιά full time, ναι!»
«Ναι, εμένα είναι 14 τώρα. Αλλά είχα και την καριέρα μου όλα τα χρόνια. Δεν μπορώ να με φανταστώ στο σπίτι. Θα ήμουν τόσο νευρόσπαστη. [Γελάει] Μα ΤΙ κάνει όλη μέρα;»
«Α, απλά, τα πάντα. Εσύ τι κάνεις όλη μέρα;»
«…Εγώ; Χα! ΔΟΥΛΕΥΩ!»
«Η γυναίκα μου δεν σταματάει ποτέ να δουλεύει. Εν τω μεταξύ, είναι μέρα μεσημέρι και είμαστε και οι δύο σε ένα καφέ. Είμαι σίγουρος πως και η γυναίκα μου θα τρελαινόταν για λίγο χρόνο να κάτσει να πει έναν καφέ. Είναι καλά να μπορείς να κάνεις ένα διάλλειμα, σωστά;»
Η συζήτηση τέλειωσε λιγότερο φιλικά από όσο ξεκίνησε.
Κοιτάξτε, δεν κάθομαι να κριτικάρω τις γυναίκες που δουλεύουν εκτός σπιτιού. Καταλαβαίνω ότι πολλές είναι αναγκασμένες να το κάνουν γιατί είναι single μαμάδες, ή απλά γιατί ένας μισθός δεν φτάνει για τις ανάγκες της οικογένειάς τους. Ή απλά το επέλεξαν, γιατί αυτό θέλουν να κάνουν. Μια χαρά. Επίσης γνωρίζω πως οι περισσότερες «business women” δεν είναι τόσο αγενείς, με αυτάρεσκο τουπέ, όσο οι δύο που γνώρισα πρόσφατα.
Αλλά δεν θα αρχίσω τις ψαλμωδίες τώρα. Αυτό που θέλω να κάνω, είναι να κλωτσήσω την στραβή υλιστική μας κοινωνία στο καλάμι και να πω, «ΞΥΠΝΑ, ΔΙΑΟΛΕ!»
Αυτή η συζήτηση δεν θα έπρεπε να είναι καν απαραίτητη. Δεν θα έπρεπε να εξηγώ τον λόγω που είναι παρανοϊκό το οποιοσδήποτε –πόσο μάλλον άλλες γυναίκες- να εκφράζεται με περιφρόνηση και εχθρικότατα για τις μαμάδες που μένουν στο σπίτι. Είμαστε στ’ αλήθεια τόσο ρηχοί; Είμαστε στ’ αλήθεια τόσο μπερδεμένοι; Είμαστε στ’ αλήθεια ο πρώτος πολιτισμός στην ιστορία της ανθρωπότητας που έχει αποτύχει να κατανοήσει την σοβαρότητα και την λαμπρότητα της μητρότητας; Οι παγανιστές ανύψωσαν την Μητρότητα και την ανήγαγαν σε Θεότητα. Εμείς πήραμε την αντίθετη κατεύθυνση. Της συμπεριφερόμαστε σαν μια ασθένεια ή σαν εμπόδιο.
Τους ανθρώπους αυτούς που αφοσιώνονται ολοκληρωτικά σ’ αυτή την κουραστική, δίχως ευχαριστίες, και τόσο εξαιρετικά σπουδαία δουλειά του να μεγαλώνεις παιδιά, θα έπρεπε να τους κάνουμε άγαλμα! Θα έπρεπε να τους βλέπουμε με ευλάβεια και να τους θαυμάζουμε με τον ίδιο τόπο που θαυμάζουμε τους μεγάλους επιστήμονες ή τους ήρωες πολέμου. Αυτές οι γυναίκες κάνουν κάτι υπέροχο και περίπλοκο, απαιτητικό και τρομακτικό, επίπονο, χαρωπό και απαραίτητο. Ότι και να είναι αυτό που ΚΑΝΟΥΝ, κάνουν ΚΑΤΙ, και από το πόσο καλά το κάνουν, ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ο πολιτισμός μας. Ποιος άλλος μπορεί να πει το ίδιο; Ποια άλλη δουλειά «κουβαλάει» τόση σπουδαιότητα;
Είναι αλήθεια – το να είσαι μαμά δεν είναι «δουλειά». Δουλειά είναι κάτι το οποίο κάνεις μέρος της μέρας σου και μετά σταματάς να το κάνεις. Πληρώνεσαι. Μπορείς να είσαι μέλος σε συνδικαλιστικά σωματεία , είσαι ασφαλισμένος και έχεις ώρα διαλλείματος. Είχα πολλές δουλειές. Δεν ήταν κάτι φοβερό ή μυστηριώδες. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί έχουμε «αγιάσει» το εργασιακό περιβάλλον. Από πού μας ήρθε αυτή η ιδέα; Από το Κουμουνιστικό Μανιφέστο; Το να έχεις μια δουλειά είναι απαραίτητο για κάποιους -είναι για μένα- αλλά δεν είναι απελευθερωτικό ή ενδυναμωτικό. Όποια και να είναι η δουλειά σου – ουδείς αναντικατάστατος. Είσαι ένας αριθμός. Ένας υπολογισμός. Είσαι ένας υπηρέτης. Μπορείς να αντικατασταθείς και θα αντικατασταθείς τελικά. Είμαι σκληρός; Όχι, είμαι κάποιος που έχει μια δουλειά. Είμαι πραγματιστής.
Αν η μητέρα σου αποφάσιζε μια μέρα να παραιτηθεί από τον ρόλο της αυτό, ζωές ολόκληρες θα έρχονταν τα πάνω κάτω. Η κοινωνία θα υπέφερε τρομερά. Οι κυματισμοί αυτής της τραγωδίας θα ήταν αισθητοί για γενιές. Αν αποφάσιζε να παραιτηθεί από προγραμματιστής, θα έβρισκαν άλλον μέσα σε τέσσερις μέρες και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Το ίδιο ισχύει και για σένα και για μένα. Η ελευθερία και η δύναμή μας, βρίσκεται μέσα στο σπίτι μας, όχι στο γραφείο. Αλλά είμαστε σαν ζόμπυ, οπότε δε λέμε να το καταλάβουμε.
Ναι, η γυναίκα μου είναι ΑΠΛΑ μαμά. ΑΠΛΑ. Φέρνει ΑΠΛΑ την ζωή στο σύμπαν, και ΑΠΛΑ αναθρέφει, πλάθει και μεγαλώνει αυτή τη ζωή. ΑΠΛΑ μανατζάρει και κουμαντάρει και συντηρεί της δουλειές του σπιτικού μας, καθώς ταυτόχρονα φροντίζει τα παιδιά τα οποία ΑΠΛΑ βασίζονται για τα πάντα σ’ αυτήν. ΑΠΛΑ διδάσκει στα δίδυμά μας πώς να είναι ανθρώπινα πλάσματα και καθώς θα μεγαλώνουν ΑΠΛΑ θα τα προπονεί για όλα. Από θέματα ηθικής μέχρι καλούς τρόπους, από την Αλφαβήτα μέχρι την υγιεινή τους, κλπ. Είναι ΑΠΛΑ τα πνευματικά μου θεμέλια και ο βράχος πάνω στον οποίο έχει χτιστεί η οικογένειά μας. Είναι ΑΠΛΑ τα πάντα για τους πάντες. Και η κοινωνία ΑΠΛΑ θα καταγκρεμιζόταν αν αυτή και οι υπόλοιπες συμμαμάδες της, αποτύχαιναν σε οποιοδήποτε από αυτά που υπογράμμισα πιο πάνω.
Ναι, είναι απλά μητέρα. Στο στιλ του να κοιτάξουμε τον ήλιο και να πούμε,
«κοίτα, είναι απλά ο ήλιος.»
Εννοείται πως δεν μπορούν όλες οι γυναίκες να είναι στο σπίτι full time. Αλλά, άλλο είναι απλά να αναγνωρίσεις αυτό το γεγονός και άλλο το να το αναγάγεις και ως το ιδανικό. Όταν λες ότι είναι το ιδανικό, στην ουσία λες πως τα παιδιά ΙΔΑΝΙΚΑ θα έπρεπε να περνάνε ΛΙΓΟΤΕΡΟ χρόνο με την μητέρα τους. Κι αυτό είναι τρέλα. Μεγάλη τρέλα. Ούτε ιδανικό είναι, ούτε φυσιολογικό. Όσο περισσότερο καιρό μπορεί μια μητέρα να μεγαλώσει τα παιδιά της, τόσο το καλύτερο. Τόσο το καλύτερο γι αυτά, για την ψυχή τους, τόσο το καλύτερο για την κοινωνία, τόσο το καλύτερο για την ανθρωπότητα. Τελεία και παύλα!
Και τέλος, πολύ πιθανόν να είναι αλήθεια πως οι μαμάδες στο σπίτι έχουν και περιόδους απραξίας. Πολλοί που δουλεύουν εκτός σπιτιού έχουν επίσης περιόδους απραξίας. Για να λέμε και την αλήθεια, υπάρχουν και πολλές, πολλές δουλειές που βασικά πιο πολύ καιρό, έχουν περιόδους απραξίας, με μικρές εκρήξεις βαρβάτης δουλειάς μοιρασμένη στο εργασιακό δυναμικό. Αλλά όπως και να ‘χει δεν ψάχνομαι για καβγά για το ποιος είναι «απασχολημένος» πιο πολύ ώρα. Μου φαίνεται πως εκτιμούμε τον χρόνο μας τόσο λίγο, που φτάσαμε να μετράμε την αξία βάσει του πόσο λίγος –χρόνος- μας μένει. Με άλλα λόγια, έχουμε εξιδανικεύσει το «είμαι απασχολημένος» και το ανταλλάξαμε με το «είμαι σημαντικός». Μπορείς να είσαι απασχολημένος αλλά ασήμαντος, όπως επίσης μπορείς να είσαι σημαντικός, αλλά όχι απασχολημένος. Δεν έχει καμία σημασία. Νομίζω πως κανείς μας δεν είναι τελικά όσο απασχολημένος νομίζει πως είναι και βασικά, όσο απασχολημένοι κι αν είμαστε πραγματικά, είναι περισσότερο από όσο θα έπρεπε να είμαστε.
Ο άνθρωπος σήμερα έχει πάρει γενικά πολύ στραβά κάποια θέματα. Αλλά, σε τελική ανάλυση, και όταν ολόκληρος ο πολιτισμός μας θα έχει καταρρεύσει, αυτό που θα μετανιώνουμε πιο πολύ από οτιδήποτε άλλο, είναι ο τρόπος που συμπεριφερθήκαμε στις μαμάδες και τα παιδιά.
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Οσο για αυτον που εγραψε αυτο το κειμενο....απλα θελει την γυναικα του στο σπιτι για να την ελεγχει επειδη δε θα ειναι οικονομικα ανεξαρτητη....μη τσιμπατε σε κατι τετοια ΕΚΤΟΣ ΑΝ ΕΙΣΤΕ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ!
Καλα τα σχολια των γυναικων που δε δουλευουν ειναι απιστευτα.... θεωρουν πως κανουν κατι φοβερα δυσκολο..... κοριτσια χαλαρωστε, τα παιδια σας μεγαλωνετε οπως ακριβως κανουν και οι εργαζομενες μαμαδες... μονο που αυτες προσφερουν και οικονομικα στο σπιτι! Κλαιγεστε οτι δεν προλαβενετε ενω μπορειτε να οργανωσετε τον χρονο σας οπως θελετε... οκ το καταλαβαινω οτι νιωθετε μειονεκτικα απεναντι σε γυναικες που και εργαζονται αλλα και μεγαλωνουν τα παιδια τους....αλλα μην εκτιθεστε με αυτα που γραφετε, ειναι τουλαχιστον γελοιο και αξιοθρηνιτο!!!! Αν εχετε τα κοτσια βγειτε στην αγορα εργασιας και εκει να σας δω.....αλλα αυτα ειναι για γυναικες με προσωπικοτητα! Να σημειωσω πως αυτα τα γραφω για αυτες που καθονται στο σπιτι και ΚΛΑΙΓΟΝΤΑΙ οτι κουραζονται πιο πολυ απο αυτες που εργαζονται...οχι για οσες γενικα δεν δουλευουν!
Γεια σας μανουλες εργαζομενες και μη!Δε θα μπω στη διαδικασια ποια κουραζεται παραπανω, η κουραση εχει να κανει με τις αντοχες τις καθεμιας.Αλλο μαμα στο σπιτι και 23 χρονων, αλλο στη δουλεια και 26 χρονων, αλλο στο σπιτι και 40 χρονων και αλλο 1,2,3 παιδια κ.ο.κ. Εγω προσωπικα ειμαι 26 και δουλευω με ενα παιδακι 3 ετων. Αυτο το οποιο θελω να τονισω ειναι γιατι μια μαμα που καθεται σπιτι ή μια μαμα που δουλευει, οσο εχει τα παιδια, ειναι "καταδικασμενη" να μη μπορει να κανει τιποτα;Μπορεις να βαλεις το μωρακι σου στο καροτσι και να πας για ψωνια, στο μαρσιπο και να πας στη ΔΕΗ ή για καφε, στο αυτοκινητο και να πας μια βολτα... δε σημαινει οτι επδ εχουμε παιδια, δε μπορουμε να εχουμε ζωη.Εγω προσωπικα μετα τη δουλεια ή ΣΚ που δε δουλευω, παιρνω τον μπομπιρα μου και παμε βολτες και κανω τις δουλειες μου. Και στο σπιτι οταν κανω δουλειες, τον κανω "βοηθο" μου!Του λεω εχουμε ομαδα!Το παρον σχολιο το κανω γιατι ακουω πολλες να λενε "εχω ενα παιδι και δε προλαβαινω ουτε σουπερ μαρκετ να παω'". Σιγουρα εχουμε σιδερο,σκουπισμα κλπ, αλλα βαλτε το μωρακι σας στο παρκο,βαλτε μουσικη και καντε παρεουλα τις δουλειες! Βλεπω ολοενα και περισσοτερες μανουλες στην ηλικια μου τουλαχιστον να κανουν πραγματα με το μωρακι τους και τις χαιρομαι!Την νοοτροπια την απεκτησα οσο ζουσα στο εξωτερικο και εβλεπα τις μανουλες ολο εξω με τα παιδια τους...μεχρι και για τρεξιμο, τρεχαν και ειχαν το παιδι στο καροτσι.Και ειπα θα το κανω και εγω. Και για απαντησω ερωτησεις που ισως υπαρχουν, ναι εχω συζυγο που δουλευει πρωι επογευμα,ενω εγω πρωι, οποτε οχι, δε με βοηθαει και δυστυχως δεν εχω γονεις κοντα. Το παιδακι μου το κραταει μια κοπελα τα πρωινα.Για να παρουμε λιγο τα πανω μας! Φιλικα. Ναντια
Κα Νάντια, συμφωνώ μαζί σας, και κυρίως μου άρεσε ο θετικός και αισιόδοξος τόνος του σχολίου σας. Αλλα τι να πεις; Εδώ μαμάδες σου λένε οτι πάνε στην τουαλέτα μαζί με το παιδι, γιατι λέει αλλιώς κλαίει! ( ε ας κλάψει και λίγο! Τα δικά μου πάντως έπαιζαν τα καυμενα στο πάρκο τους, μια χαρά.) Τωρα κατα τα λοιπά, συμφωνώ σε όλα με την Ορεινή Τρικαλιωτισσα. Ο άνθρωπος, άντρας και γυναίκα, πρεπει να επιδιώκει να δουλεύει, για λόγους αυτοσεβασμού και ανεξαρτησίας. Μόνον οταν δουλεύει κανείς ενηλικιώνεται πραγματικά. Τωρα, όποιος θεωρεί οτι δουλεύουν σκληρά οι αποκλειςτικα νοικοκυρές μανούλες, ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ δεν ξέρει και δεν έχει δει τι θα πει σκληρή δουλειά, ο,τι και αν λέει στο θέμα αυτο η κ. Νινα (που την έχουμε χάσει τελευταία). Οποίος έχει ενδιαφερθεί να δει λίγο έξω απο το σπιτάκι του, τον εαυτούλη του και την οικογενειουλα του, είναι βέβαιο οτι ξέρει για τι μιλάω, και έχει δει στο περιβάλλον του γυναίκες και άνδρες, κάθε μορφωτικού επιπέδου, να δουλεύουν, και παρα πολυ, και σε πολυ δυςκολες συνθήκες. Και συνήθως, αντίθετα με τους αργόσχολους, χωρίς καθόλου μεμψιμοιρία. Τέλος, ο κύριος που έγραψε το άρθρο που σχολιάζουμε ειναι ένας γελοίος και υποκριτής φαλλοκράτης.
Καλησπέρα! Όπως προείπα, ο καθένας ξέρει τις δυσκολίες μόνος του.Όταν έκανα παιδάκι, ήμουν 23 και κάθησα ένα χρόνο σπίτι μου και μετά ξεκίνησα να δουλεύω, οπότε έχω δει και τις δυο πλευρες του νομίσματος ας πουμε. Η καθεμια εχει τα δικα της υπερ και κατά αλλά για μενα, σιγουρα η μια πλέυρα πρεπει να κατανοεί την αλλη ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ αν δεν εχει μπει στη θεση της, γιατι εξω απο το χορο,πολλα τραγούδια λέμε! Τον κύριο που έγραψε το κείμενο, δε τον γνωρίζω. Μπορω να πω βεβαια, ζώντας στο εξωτερικό,οτι τα πραγματα εκει ειναι διαφορετικα καθως οι παροχες ειναι διαφορετικες, οποτε δε μπορουμε-μπορει- να κρινει κανεις ουτε να κανουμε γενικευσεις και για αλλες χωρες. Γι'αυτο που συμφωνω μαζι σας πλήρως, ειναι η αντιμετωπιση των παιδιων.Σιγουρα η καθεμια ξερει το καλο των παιδιων της, αλλα ας τα αφησουμε και λιγο να ειναι ανεξαρτητα και να μη κρεμονται απο πανω μας!Δε παθαινουν τιποτα, εχουν ενστικτο! Αν και σε μια χωρα που οι κουνιες δεν ειναι και στα καλυτερα τους, ας προσεχουμε αλλαά οχι υστεριες!Οπως λετε, και στην τουαλετα μαζι μας...ε οχι!Αλλα αυτο ειναι αλλο θεμα! Φιλικά, Νάντια
Δικιο εχεις....απλα αυτη η κατασταση βολευει πολλες ανεπαγγελτες που δηλωνουν επαγγελμα μητερα .Τραγικο!!!! Μετα απο χρονια θα ζηταν να τις χαρτζιλικωνουν τα παιδια τους....αλλα οταν η τεμπελια ειναι μεγαλυτερη απο το μυαλο αυτα συμβαινουν!
Το οτι οι μαμαδες που δεν εργαζονται θα ειχαν τοσο κομπλεξ απεναντι στις εργαζομενες ουτε που μπορουσα να το φανταστω.... το αλλο το θεικο οτι θελετε και μισθο για αυτα που προσφερετε στο σπιτι που το πατε? Μισθο για τι κυριες μου? Επειδη ασχολειστε ολη μερα με τα παιδια σας? δικα σας ειναι τα παιδια... θα πρεπει να σας πληρωνει το κρατος που τα φροντιζετε? 'η μηπως επειδη πλενετε καθαριζετε και κανετε ολες τις οικιακες δουλειες? ποιος θα επρεπε να τις κανει δηλαδη ο αντρας σας που σιγουρα θα σκοτωνετε στη δουλεια για να ταιζει ολοκληρη την οικογενεια? (μαζι και εσας). Το ξερω οτι γινομαι σκληρη....αλλα δεν ειναι δυνατον να λετε πως κουραζεστε πιο πολυ απο μια μαμα που εργαζετε. Και επειδη ξερω πως θα πεσετε να με φατε....σας λεω λοιπον πως ουτε και εγω εργαζομαι, διοτι εχω διδυμακια 2χρονα και ηταν επιλογη μου να μεινω στο σπιτι μεχρι να γινουν 3 χρονων. Δεν εχω διανοηθει ομως ολο αυτο το καιρο να πω πως εγω κουραζομαι πιο πολυ απο την αδελφη μου μου δουλευει 10 ωρες και μολις σχολασει τρεχει να τα προλαβει ολα.....Παρολα αυτα σε ενα χρονο θα ξαναπροσπαθησω να επιστρεψω στην αγορα εργασιας διοτι σπουδασα ,πριν τα μωρα μου εργαζομουν και γενικοτερα ειμαι της αποψης πως μια γυναικα πρεπει να εργαζεται και οχι να ζει εις βαρος του συζηγου και σε βαθος χρονων και των ιδιων της των παιδιων.Μην περασουμε το προτυπο στα κοριτσια μας να βρουνε εναν αντρα να τις παντρευτει και με το προσχημα της μητροτητας να καθονται οληηηηηηηηηηη μερα στο σπιτι για ολη τους τη ζωη και να θελουν και μισθο απο πανω...... μην υποτιματε τον εαυτο σας, οι γυναικες αξιζουμε πολλα παραπανω!!!!!!
αλλο κι αυτο.... με ταιζει ο αντρας μου και ζω εις βαρος του, και εχω προσχημα τη μητροτητα για να καθομαι!!!!! χαχαχαχαχαχα!!!!!!! θα επρεπε να ησουν περισσοτερο ευγενική και να προσεχεις τι λες και πώς το λες, αλλιως να τα βρασω και τα πτυχια σου!!!! Κι εγω με τη σειρα μου εχω αλλαξει 6 δουλειες στα 29 μου, εχω 2 πτυχια κι ενα μωρο 1 ετους. Απο τον ενα χρονο ζωης της κορης μου, το ενα εξαμηνο εργαζομουν και νιωθω οτι εχασα πολυτιμες στιγμες απο το παιδι μου. Οταν προκύψει ξανα εργασια θα εργαστω, δεν φοβαμαι να εργαστω, να κρατησω σπιτι και οικογενεια και οταν χρειαζεται τα καταφερνω λαμπρα. Και γι΄αυτο δεν επιτρεπω σε κανεναν να πεταει εκφρασεις τετοιου τυπου, τοσο ταπεινωτικες και προσβλητικές!
επιτρεπεις δεν επιτρεπει την αληθεια εγραψε.....
Χμμμμμ...Μαλλον θα πρεπει να ξαναδιαβασεις το αρθρο ΠΡΟΣΕΧΤΙΚΑ γιατι τα καταλαβες ολα λαθος...Η μαλλον καταλαβες αυτα που εσυ ηθελες για τους δικους σου λογους...
Είμαι κι εγώ εργαζόμενη μητέρα και έχεις απόλυτο δίκιο σε αυτά που λες. Για μένα είναι ηρωίδες η μητέρες που μένουν σπίτι και αναθρέφουν ένα (και δύο και παραπάνω) παιδιά. Η εργασία είναι ένας τρόπος διαφυγής από την καθημερινότητα που είναι τόσο μα τόσο κουραστική. Παρόλο που η εργασία μου είναι "υποχρεωτική" για την επιβίωση της οικογένειάς μου δε νομίζω ότι θα μπορούσα να είμαι και μόνιμα στο σπίτι κατ'επιλογή. Η μητέρα και νοικοκυρά 24 ώρες το 24ωρο είναι σίγουρα η πιο κουραστική δουλειά από όλες.