«Είσαι μαμά στο σπίτι; Μα ΤΙ κάνεις όλη μέρα;»
Κείμενο: Matt Walsh (themattwalshblog.com)
Mετάφραση: Λυδία Θεοχάρη (mamalydia.wordpress.com)
Μου συνέβη 2 φορές μέσα σε μια εβδομάδα και ήταν και οι δύο από γυναίκες. Οποιοσδήποτε θα έπρεπε να έχει λίγο περισσότερο τάκτ απ’ αυτό, αλλά οι γυναίκες –ειδικά οι γυναίκες- θα έπρεπε, να πάρει, να ξέρουν καλύτερα.
Την προηγούμενη εβδομάδα, ήμουν στο φαρμακείο και με πλησίασε μια χαρωπή γυναίκα.
«Ματ! Πως τα πάνε τα μικρά σου;»
«Τέλεια! Τα πάνε μια χαρά, ευχαριστώ για το ενδιαφέρον»
«Χαίρομαι που τ’ ακούω. Και η γυναίκα σου; Έχει γυρίσει στη δουλειά ή ακόμη;»
«Ε, βασικά δουλεύει σκληρά στο σπίτι, προσέχοντας τα παιδιά. Αλλά όχι δεν έχει πάει πίσω στον εργασιακό χώρο, αν αυτό εννοείς.»
«Τέλεια περνάει! Πρέπει να είναι ωραία!»
«Τέλεια; Είναι πολύ σκληρή δουλειά. Έχει γερή ανταμοιβή; Ναι. Αλλά περνάει τέλεια; Όχι πάντα.»
Και σ’ αυτή την περίπτωση δεν της την είπα και πολύ άγρια. Ήμουν μόνο λίγο αυθάδης και υπομονευτικά καταδεκτικός.
Το επόμενο επεισόδιο συνέβη σήμερα σε ένα καφέ. Ξεκίνησε με παρόμοιο τρόπο. Μια φιλική ανταλλαγή ειδήσεων, για το πώς πάνε τα πράγματα με τα μωρά. Η συζήτηση γρήγορα εκτροχιάστηκε όταν η γυναίκα μου πέταξε ένα:
«Και λοιπόν, η γυναίκα σου θα μείνει στο σπίτι μόνιμα;»
«Μόνιμα; Ε, στο άμεσο μέλλον, θα μεγαλώνει τα παιδιά full time, ναι!»
«Ναι, εμένα είναι 14 τώρα. Αλλά είχα και την καριέρα μου όλα τα χρόνια. Δεν μπορώ να με φανταστώ στο σπίτι. Θα ήμουν τόσο νευρόσπαστη. [Γελάει] Μα ΤΙ κάνει όλη μέρα;»
«Α, απλά, τα πάντα. Εσύ τι κάνεις όλη μέρα;»
«…Εγώ; Χα! ΔΟΥΛΕΥΩ!»
«Η γυναίκα μου δεν σταματάει ποτέ να δουλεύει. Εν τω μεταξύ, είναι μέρα μεσημέρι και είμαστε και οι δύο σε ένα καφέ. Είμαι σίγουρος πως και η γυναίκα μου θα τρελαινόταν για λίγο χρόνο να κάτσει να πει έναν καφέ. Είναι καλά να μπορείς να κάνεις ένα διάλλειμα, σωστά;»
Η συζήτηση τέλειωσε λιγότερο φιλικά από όσο ξεκίνησε.
Κοιτάξτε, δεν κάθομαι να κριτικάρω τις γυναίκες που δουλεύουν εκτός σπιτιού. Καταλαβαίνω ότι πολλές είναι αναγκασμένες να το κάνουν γιατί είναι single μαμάδες, ή απλά γιατί ένας μισθός δεν φτάνει για τις ανάγκες της οικογένειάς τους. Ή απλά το επέλεξαν, γιατί αυτό θέλουν να κάνουν. Μια χαρά. Επίσης γνωρίζω πως οι περισσότερες «business women” δεν είναι τόσο αγενείς, με αυτάρεσκο τουπέ, όσο οι δύο που γνώρισα πρόσφατα.
Αλλά δεν θα αρχίσω τις ψαλμωδίες τώρα. Αυτό που θέλω να κάνω, είναι να κλωτσήσω την στραβή υλιστική μας κοινωνία στο καλάμι και να πω, «ΞΥΠΝΑ, ΔΙΑΟΛΕ!»
Αυτή η συζήτηση δεν θα έπρεπε να είναι καν απαραίτητη. Δεν θα έπρεπε να εξηγώ τον λόγω που είναι παρανοϊκό το οποιοσδήποτε –πόσο μάλλον άλλες γυναίκες- να εκφράζεται με περιφρόνηση και εχθρικότατα για τις μαμάδες που μένουν στο σπίτι. Είμαστε στ’ αλήθεια τόσο ρηχοί; Είμαστε στ’ αλήθεια τόσο μπερδεμένοι; Είμαστε στ’ αλήθεια ο πρώτος πολιτισμός στην ιστορία της ανθρωπότητας που έχει αποτύχει να κατανοήσει την σοβαρότητα και την λαμπρότητα της μητρότητας; Οι παγανιστές ανύψωσαν την Μητρότητα και την ανήγαγαν σε Θεότητα. Εμείς πήραμε την αντίθετη κατεύθυνση. Της συμπεριφερόμαστε σαν μια ασθένεια ή σαν εμπόδιο.
Τους ανθρώπους αυτούς που αφοσιώνονται ολοκληρωτικά σ’ αυτή την κουραστική, δίχως ευχαριστίες, και τόσο εξαιρετικά σπουδαία δουλειά του να μεγαλώνεις παιδιά, θα έπρεπε να τους κάνουμε άγαλμα! Θα έπρεπε να τους βλέπουμε με ευλάβεια και να τους θαυμάζουμε με τον ίδιο τόπο που θαυμάζουμε τους μεγάλους επιστήμονες ή τους ήρωες πολέμου. Αυτές οι γυναίκες κάνουν κάτι υπέροχο και περίπλοκο, απαιτητικό και τρομακτικό, επίπονο, χαρωπό και απαραίτητο. Ότι και να είναι αυτό που ΚΑΝΟΥΝ, κάνουν ΚΑΤΙ, και από το πόσο καλά το κάνουν, ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ο πολιτισμός μας. Ποιος άλλος μπορεί να πει το ίδιο; Ποια άλλη δουλειά «κουβαλάει» τόση σπουδαιότητα;
Είναι αλήθεια – το να είσαι μαμά δεν είναι «δουλειά». Δουλειά είναι κάτι το οποίο κάνεις μέρος της μέρας σου και μετά σταματάς να το κάνεις. Πληρώνεσαι. Μπορείς να είσαι μέλος σε συνδικαλιστικά σωματεία , είσαι ασφαλισμένος και έχεις ώρα διαλλείματος. Είχα πολλές δουλειές. Δεν ήταν κάτι φοβερό ή μυστηριώδες. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί έχουμε «αγιάσει» το εργασιακό περιβάλλον. Από πού μας ήρθε αυτή η ιδέα; Από το Κουμουνιστικό Μανιφέστο; Το να έχεις μια δουλειά είναι απαραίτητο για κάποιους -είναι για μένα- αλλά δεν είναι απελευθερωτικό ή ενδυναμωτικό. Όποια και να είναι η δουλειά σου – ουδείς αναντικατάστατος. Είσαι ένας αριθμός. Ένας υπολογισμός. Είσαι ένας υπηρέτης. Μπορείς να αντικατασταθείς και θα αντικατασταθείς τελικά. Είμαι σκληρός; Όχι, είμαι κάποιος που έχει μια δουλειά. Είμαι πραγματιστής.
Αν η μητέρα σου αποφάσιζε μια μέρα να παραιτηθεί από τον ρόλο της αυτό, ζωές ολόκληρες θα έρχονταν τα πάνω κάτω. Η κοινωνία θα υπέφερε τρομερά. Οι κυματισμοί αυτής της τραγωδίας θα ήταν αισθητοί για γενιές. Αν αποφάσιζε να παραιτηθεί από προγραμματιστής, θα έβρισκαν άλλον μέσα σε τέσσερις μέρες και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Το ίδιο ισχύει και για σένα και για μένα. Η ελευθερία και η δύναμή μας, βρίσκεται μέσα στο σπίτι μας, όχι στο γραφείο. Αλλά είμαστε σαν ζόμπυ, οπότε δε λέμε να το καταλάβουμε.
Ναι, η γυναίκα μου είναι ΑΠΛΑ μαμά. ΑΠΛΑ. Φέρνει ΑΠΛΑ την ζωή στο σύμπαν, και ΑΠΛΑ αναθρέφει, πλάθει και μεγαλώνει αυτή τη ζωή. ΑΠΛΑ μανατζάρει και κουμαντάρει και συντηρεί της δουλειές του σπιτικού μας, καθώς ταυτόχρονα φροντίζει τα παιδιά τα οποία ΑΠΛΑ βασίζονται για τα πάντα σ’ αυτήν. ΑΠΛΑ διδάσκει στα δίδυμά μας πώς να είναι ανθρώπινα πλάσματα και καθώς θα μεγαλώνουν ΑΠΛΑ θα τα προπονεί για όλα. Από θέματα ηθικής μέχρι καλούς τρόπους, από την Αλφαβήτα μέχρι την υγιεινή τους, κλπ. Είναι ΑΠΛΑ τα πνευματικά μου θεμέλια και ο βράχος πάνω στον οποίο έχει χτιστεί η οικογένειά μας. Είναι ΑΠΛΑ τα πάντα για τους πάντες. Και η κοινωνία ΑΠΛΑ θα καταγκρεμιζόταν αν αυτή και οι υπόλοιπες συμμαμάδες της, αποτύχαιναν σε οποιοδήποτε από αυτά που υπογράμμισα πιο πάνω.
Ναι, είναι απλά μητέρα. Στο στιλ του να κοιτάξουμε τον ήλιο και να πούμε,
«κοίτα, είναι απλά ο ήλιος.»
Εννοείται πως δεν μπορούν όλες οι γυναίκες να είναι στο σπίτι full time. Αλλά, άλλο είναι απλά να αναγνωρίσεις αυτό το γεγονός και άλλο το να το αναγάγεις και ως το ιδανικό. Όταν λες ότι είναι το ιδανικό, στην ουσία λες πως τα παιδιά ΙΔΑΝΙΚΑ θα έπρεπε να περνάνε ΛΙΓΟΤΕΡΟ χρόνο με την μητέρα τους. Κι αυτό είναι τρέλα. Μεγάλη τρέλα. Ούτε ιδανικό είναι, ούτε φυσιολογικό. Όσο περισσότερο καιρό μπορεί μια μητέρα να μεγαλώσει τα παιδιά της, τόσο το καλύτερο. Τόσο το καλύτερο γι αυτά, για την ψυχή τους, τόσο το καλύτερο για την κοινωνία, τόσο το καλύτερο για την ανθρωπότητα. Τελεία και παύλα!
Και τέλος, πολύ πιθανόν να είναι αλήθεια πως οι μαμάδες στο σπίτι έχουν και περιόδους απραξίας. Πολλοί που δουλεύουν εκτός σπιτιού έχουν επίσης περιόδους απραξίας. Για να λέμε και την αλήθεια, υπάρχουν και πολλές, πολλές δουλειές που βασικά πιο πολύ καιρό, έχουν περιόδους απραξίας, με μικρές εκρήξεις βαρβάτης δουλειάς μοιρασμένη στο εργασιακό δυναμικό. Αλλά όπως και να ‘χει δεν ψάχνομαι για καβγά για το ποιος είναι «απασχολημένος» πιο πολύ ώρα. Μου φαίνεται πως εκτιμούμε τον χρόνο μας τόσο λίγο, που φτάσαμε να μετράμε την αξία βάσει του πόσο λίγος –χρόνος- μας μένει. Με άλλα λόγια, έχουμε εξιδανικεύσει το «είμαι απασχολημένος» και το ανταλλάξαμε με το «είμαι σημαντικός». Μπορείς να είσαι απασχολημένος αλλά ασήμαντος, όπως επίσης μπορείς να είσαι σημαντικός, αλλά όχι απασχολημένος. Δεν έχει καμία σημασία. Νομίζω πως κανείς μας δεν είναι τελικά όσο απασχολημένος νομίζει πως είναι και βασικά, όσο απασχολημένοι κι αν είμαστε πραγματικά, είναι περισσότερο από όσο θα έπρεπε να είμαστε.
Ο άνθρωπος σήμερα έχει πάρει γενικά πολύ στραβά κάποια θέματα. Αλλά, σε τελική ανάλυση, και όταν ολόκληρος ο πολιτισμός μας θα έχει καταρρεύσει, αυτό που θα μετανιώνουμε πιο πολύ από οτιδήποτε άλλο, είναι ο τρόπος που συμπεριφερθήκαμε στις μαμάδες και τα παιδιά.
![[Βίντεο] Δείτε ένα νηπιάκι να χορεύει μπρέικντανς με τον μπαμπά του](https://eimaimama.gr/wp-content/uploads/2014/12/Untitled-1-1200x800_c.jpg)
Οσο για αυτον που εγραψε αυτο το κειμενο....απλα θελει την γυναικα του στο σπιτι για να την ελεγχει επειδη δε θα ειναι οικονομικα ανεξαρτητη....μη τσιμπατε σε κατι τετοια ΕΚΤΟΣ ΑΝ ΕΙΣΤΕ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ!
Καλα τα σχολια των γυναικων που δε δουλευουν ειναι απιστευτα.... θεωρουν πως κανουν κατι φοβερα δυσκολο..... κοριτσια χαλαρωστε, τα παιδια σας μεγαλωνετε οπως ακριβως κανουν και οι εργαζομενες μαμαδες... μονο που αυτες προσφερουν και οικονομικα στο σπιτι! Κλαιγεστε οτι δεν προλαβενετε ενω μπορειτε να οργανωσετε τον χρονο σας οπως θελετε... οκ το καταλαβαινω οτι νιωθετε μειονεκτικα απεναντι σε γυναικες που και εργαζονται αλλα και μεγαλωνουν τα παιδια τους....αλλα μην εκτιθεστε με αυτα που γραφετε, ειναι τουλαχιστον γελοιο και αξιοθρηνιτο!!!! Αν εχετε τα κοτσια βγειτε στην αγορα εργασιας και εκει να σας δω.....αλλα αυτα ειναι για γυναικες με προσωπικοτητα! Να σημειωσω πως αυτα τα γραφω για αυτες που καθονται στο σπιτι και ΚΛΑΙΓΟΝΤΑΙ οτι κουραζονται πιο πολυ απο αυτες που εργαζονται...οχι για οσες γενικα δεν δουλευουν!
Γεια σας μανουλες εργαζομενες και μη!Δε θα μπω στη διαδικασια ποια κουραζεται παραπανω, η κουραση εχει να κανει με τις αντοχες τις καθεμιας.Αλλο μαμα στο σπιτι και 23 χρονων, αλλο στη δουλεια και 26 χρονων, αλλο στο σπιτι και 40 χρονων και αλλο 1,2,3 παιδια κ.ο.κ. Εγω προσωπικα ειμαι 26 και δουλευω με ενα παιδακι 3 ετων. Αυτο το οποιο θελω να τονισω ειναι γιατι μια μαμα που καθεται σπιτι ή μια μαμα που δουλευει, οσο εχει τα παιδια, ειναι "καταδικασμενη" να μη μπορει να κανει τιποτα;Μπορεις να βαλεις το μωρακι σου στο καροτσι και να πας για ψωνια, στο μαρσιπο και να πας στη ΔΕΗ ή για καφε, στο αυτοκινητο και να πας μια βολτα... δε σημαινει οτι επδ εχουμε παιδια, δε μπορουμε να εχουμε ζωη.Εγω προσωπικα μετα τη δουλεια ή ΣΚ που δε δουλευω, παιρνω τον μπομπιρα μου και παμε βολτες και κανω τις δουλειες μου. Και στο σπιτι οταν κανω δουλειες, τον κανω "βοηθο" μου!Του λεω εχουμε ομαδα!Το παρον σχολιο το κανω γιατι ακουω πολλες να λενε "εχω ενα παιδι και δε προλαβαινω ουτε σουπερ μαρκετ να παω'". Σιγουρα εχουμε σιδερο,σκουπισμα κλπ, αλλα βαλτε το μωρακι σας στο παρκο,βαλτε μουσικη και καντε παρεουλα τις δουλειες! Βλεπω ολοενα και περισσοτερες μανουλες στην ηλικια μου τουλαχιστον να κανουν πραγματα με το μωρακι τους και τις χαιρομαι!Την νοοτροπια την απεκτησα οσο ζουσα στο εξωτερικο και εβλεπα τις μανουλες ολο εξω με τα παιδια τους...μεχρι και για τρεξιμο, τρεχαν και ειχαν το παιδι στο καροτσι.Και ειπα θα το κανω και εγω. Και για απαντησω ερωτησεις που ισως υπαρχουν, ναι εχω συζυγο που δουλευει πρωι επογευμα,ενω εγω πρωι, οποτε οχι, δε με βοηθαει και δυστυχως δεν εχω γονεις κοντα. Το παιδακι μου το κραταει μια κοπελα τα πρωινα.Για να παρουμε λιγο τα πανω μας! Φιλικα. Ναντια
Κα Νάντια, συμφωνώ μαζί σας, και κυρίως μου άρεσε ο θετικός και αισιόδοξος τόνος του σχολίου σας. Αλλα τι να πεις; Εδώ μαμάδες σου λένε οτι πάνε στην τουαλέτα μαζί με το παιδι, γιατι λέει αλλιώς κλαίει! ( ε ας κλάψει και λίγο! Τα δικά μου πάντως έπαιζαν τα καυμενα στο πάρκο τους, μια χαρά.) Τωρα κατα τα λοιπά, συμφωνώ σε όλα με την Ορεινή Τρικαλιωτισσα. Ο άνθρωπος, άντρας και γυναίκα, πρεπει να επιδιώκει να δουλεύει, για λόγους αυτοσεβασμού και ανεξαρτησίας. Μόνον οταν δουλεύει κανείς ενηλικιώνεται πραγματικά. Τωρα, όποιος θεωρεί οτι δουλεύουν σκληρά οι αποκλειςτικα νοικοκυρές μανούλες, ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ δεν ξέρει και δεν έχει δει τι θα πει σκληρή δουλειά, ο,τι και αν λέει στο θέμα αυτο η κ. Νινα (που την έχουμε χάσει τελευταία). Οποίος έχει ενδιαφερθεί να δει λίγο έξω απο το σπιτάκι του, τον εαυτούλη του και την οικογενειουλα του, είναι βέβαιο οτι ξέρει για τι μιλάω, και έχει δει στο περιβάλλον του γυναίκες και άνδρες, κάθε μορφωτικού επιπέδου, να δουλεύουν, και παρα πολυ, και σε πολυ δυςκολες συνθήκες. Και συνήθως, αντίθετα με τους αργόσχολους, χωρίς καθόλου μεμψιμοιρία. Τέλος, ο κύριος που έγραψε το άρθρο που σχολιάζουμε ειναι ένας γελοίος και υποκριτής φαλλοκράτης.
Καλησπέρα! Όπως προείπα, ο καθένας ξέρει τις δυσκολίες μόνος του.Όταν έκανα παιδάκι, ήμουν 23 και κάθησα ένα χρόνο σπίτι μου και μετά ξεκίνησα να δουλεύω, οπότε έχω δει και τις δυο πλευρες του νομίσματος ας πουμε. Η καθεμια εχει τα δικα της υπερ και κατά αλλά για μενα, σιγουρα η μια πλέυρα πρεπει να κατανοεί την αλλη ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ αν δεν εχει μπει στη θεση της, γιατι εξω απο το χορο,πολλα τραγούδια λέμε! Τον κύριο που έγραψε το κείμενο, δε τον γνωρίζω. Μπορω να πω βεβαια, ζώντας στο εξωτερικό,οτι τα πραγματα εκει ειναι διαφορετικα καθως οι παροχες ειναι διαφορετικες, οποτε δε μπορουμε-μπορει- να κρινει κανεις ουτε να κανουμε γενικευσεις και για αλλες χωρες. Γι'αυτο που συμφωνω μαζι σας πλήρως, ειναι η αντιμετωπιση των παιδιων.Σιγουρα η καθεμια ξερει το καλο των παιδιων της, αλλα ας τα αφησουμε και λιγο να ειναι ανεξαρτητα και να μη κρεμονται απο πανω μας!Δε παθαινουν τιποτα, εχουν ενστικτο! Αν και σε μια χωρα που οι κουνιες δεν ειναι και στα καλυτερα τους, ας προσεχουμε αλλαά οχι υστεριες!Οπως λετε, και στην τουαλετα μαζι μας...ε οχι!Αλλα αυτο ειναι αλλο θεμα! Φιλικά, Νάντια
Δικιο εχεις....απλα αυτη η κατασταση βολευει πολλες ανεπαγγελτες που δηλωνουν επαγγελμα μητερα .Τραγικο!!!! Μετα απο χρονια θα ζηταν να τις χαρτζιλικωνουν τα παιδια τους....αλλα οταν η τεμπελια ειναι μεγαλυτερη απο το μυαλο αυτα συμβαινουν!
Το οτι οι μαμαδες που δεν εργαζονται θα ειχαν τοσο κομπλεξ απεναντι στις εργαζομενες ουτε που μπορουσα να το φανταστω.... το αλλο το θεικο οτι θελετε και μισθο για αυτα που προσφερετε στο σπιτι που το πατε? Μισθο για τι κυριες μου? Επειδη ασχολειστε ολη μερα με τα παιδια σας? δικα σας ειναι τα παιδια... θα πρεπει να σας πληρωνει το κρατος που τα φροντιζετε? 'η μηπως επειδη πλενετε καθαριζετε και κανετε ολες τις οικιακες δουλειες? ποιος θα επρεπε να τις κανει δηλαδη ο αντρας σας που σιγουρα θα σκοτωνετε στη δουλεια για να ταιζει ολοκληρη την οικογενεια? (μαζι και εσας). Το ξερω οτι γινομαι σκληρη....αλλα δεν ειναι δυνατον να λετε πως κουραζεστε πιο πολυ απο μια μαμα που εργαζετε. Και επειδη ξερω πως θα πεσετε να με φατε....σας λεω λοιπον πως ουτε και εγω εργαζομαι, διοτι εχω διδυμακια 2χρονα και ηταν επιλογη μου να μεινω στο σπιτι μεχρι να γινουν 3 χρονων. Δεν εχω διανοηθει ομως ολο αυτο το καιρο να πω πως εγω κουραζομαι πιο πολυ απο την αδελφη μου μου δουλευει 10 ωρες και μολις σχολασει τρεχει να τα προλαβει ολα.....Παρολα αυτα σε ενα χρονο θα ξαναπροσπαθησω να επιστρεψω στην αγορα εργασιας διοτι σπουδασα ,πριν τα μωρα μου εργαζομουν και γενικοτερα ειμαι της αποψης πως μια γυναικα πρεπει να εργαζεται και οχι να ζει εις βαρος του συζηγου και σε βαθος χρονων και των ιδιων της των παιδιων.Μην περασουμε το προτυπο στα κοριτσια μας να βρουνε εναν αντρα να τις παντρευτει και με το προσχημα της μητροτητας να καθονται οληηηηηηηηηηη μερα στο σπιτι για ολη τους τη ζωη και να θελουν και μισθο απο πανω...... μην υποτιματε τον εαυτο σας, οι γυναικες αξιζουμε πολλα παραπανω!!!!!!
αλλο κι αυτο.... με ταιζει ο αντρας μου και ζω εις βαρος του, και εχω προσχημα τη μητροτητα για να καθομαι!!!!! χαχαχαχαχαχα!!!!!!! θα επρεπε να ησουν περισσοτερο ευγενική και να προσεχεις τι λες και πώς το λες, αλλιως να τα βρασω και τα πτυχια σου!!!! Κι εγω με τη σειρα μου εχω αλλαξει 6 δουλειες στα 29 μου, εχω 2 πτυχια κι ενα μωρο 1 ετους. Απο τον ενα χρονο ζωης της κορης μου, το ενα εξαμηνο εργαζομουν και νιωθω οτι εχασα πολυτιμες στιγμες απο το παιδι μου. Οταν προκύψει ξανα εργασια θα εργαστω, δεν φοβαμαι να εργαστω, να κρατησω σπιτι και οικογενεια και οταν χρειαζεται τα καταφερνω λαμπρα. Και γι΄αυτο δεν επιτρεπω σε κανεναν να πεταει εκφρασεις τετοιου τυπου, τοσο ταπεινωτικες και προσβλητικές!
επιτρεπεις δεν επιτρεπει την αληθεια εγραψε.....
Χμμμμμ...Μαλλον θα πρεπει να ξαναδιαβασεις το αρθρο ΠΡΟΣΕΧΤΙΚΑ γιατι τα καταλαβες ολα λαθος...Η μαλλον καταλαβες αυτα που εσυ ηθελες για τους δικους σου λογους...
Είμαι κι εγώ εργαζόμενη μητέρα και έχεις απόλυτο δίκιο σε αυτά που λες. Για μένα είναι ηρωίδες η μητέρες που μένουν σπίτι και αναθρέφουν ένα (και δύο και παραπάνω) παιδιά. Η εργασία είναι ένας τρόπος διαφυγής από την καθημερινότητα που είναι τόσο μα τόσο κουραστική. Παρόλο που η εργασία μου είναι "υποχρεωτική" για την επιβίωση της οικογένειάς μου δε νομίζω ότι θα μπορούσα να είμαι και μόνιμα στο σπίτι κατ'επιλογή. Η μητέρα και νοικοκυρά 24 ώρες το 24ωρο είναι σίγουρα η πιο κουραστική δουλειά από όλες.
Σκοπός του άρθρου δεν είναι να τσακωνεστε ποια είναι πιο μαμά από την άλλη, αλλά να αναγνωριστεί η αφανής και απλήρωτη και σκληρή δουλειά της γυναίκας πού μένει σπίτι να μεγαλώσει τα παιδιά της.Ό,τι κάνει κάθε γονιός για την οικογένειά του είναι αξιέπαινο.
Ma ti eidous katinies I Mia mitera na prospathei na perasei oti einai kalureri apo oles tis Alles . I kathe gunaika einai diaforetiki kai Alles einai pio anektikes Alles oxi Alles pio neurikes Alles exoun pio polu upomoni Alles einai pio mikres I pio apures so Ta sxolia tu eidous" esu me ena paidi den mporeis na ta Vgaleis pera " einai teleiws xaza .
Και τα 2 έχουν τις δυσκολίες τους. Αλλά το ότι μια μαμά εργαζόμενη μπορεί να πιει έναν καφέ, ενω αυτή που κάθεται στο σπίτι όχι, είναι η μεγαλύτερη βλακεία που διάβασα. Η εργαζόμενη το πρωί τρέχει σαν την παλαβή να τα ετοιμάσει όλα έως τις 8, πάει στη δουλειά της, στην καλύτερη είναι στις 5 στο σπίτι της και μετά ξεκινάει να είναι μαμά. Άλλαγμα, ταισμα, μπάνιο, παιχνίδι, μαγείρεμα, συμμάζεμα, πιάτα, σίδερο κλπ. ΊΣΩΣ το σουκου για καφέ. Θα αφήσω τη δουλειά μου για να πάω για καφε; Ή θα αφήσω το παιδί που νοιώθω ΗΔΗ τύψεις που είναι τόσες ώρες μακρυά μου για να πάω για καφέ; Απο την άλλη πολλές μαμάδες που κάθονται σπίτι, αφήνουν τα παιδιά τους στο σχολείο (όταν μεγαλώσουν φυσικά) και μπορούν να κάνουν τις δουλειές τους, να πιουν κ έναν καφε, να κάνουν κ τα ψώνια τους. Τίποτα δεν είναι ευκολο, δεν λέω, αλλά σε βάθος χρόνου, όταν κάθεσαι σπίτι σου, έχεις και 2 ώρες ελευθερες. Όταν δουλευεις, όχι.
Να επισημάνουμε ότι οταν αναφερόμαστε σε μαμά με πλήρες ωράριο, λέμε για μαμάδες παιδιών έως 5 ετών, γιατί μετά τα παιδιά πάνε στο σχολείο, οπότε έχεις όλο το πρωϊ μέχρι το μεσημέρι για να κάνει δουλειές του σπιτιού, να μαγειρέψει κτλ με την ησυχία σου. Οταν λοιπόν πάρει τα παιδιά από το σχολείο έχει τελιώσει όλες τις δουλειές ώστε μετά να ασχοληθεί πλήρως μαζί τους να τα διαβασει κτλ, να γυρίσει ο αντρας της και να μπορεί να ασχοληθεί μαζί του, αντι να τρέχει σαν την τρελή μέσα στο σπίτι από τις 6 μεχρι τις 11 και να τσακώνεται με τον άντρα της, γιατι πρέπει σε αυτές τις ώρες να κάνει τα πάντα και στις 12.00 το βραδυ να κάνει μπάνιο η ίδια, ή ακόμη να περιμένει να ψηθεί το φαγητό που έχει στο φούρνο,και το καλύτερο; το πρωϊ πρέπει να σηκωθεί στις 6, γιατί 7 παρα πρέπει να φύγει καθώς στην αθήνα, θες και μια ώρα για να πας στη δουλεια, με λεωφορείο και μετρό.
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου (είμαι 23 ετών πλέον) η μητέρα μου εργαζόταν. Ιατρός βλέπετε και το επάγγελμα είναι απαιτητικό, έχει την τάση να εισβάλλει στον προσωπικό σου χρόνο. Από την ηλικία των 4 με έπαιρνε μαζί της στο ιατρείο της τα απογεύματα και καθόμουν ήσυχα στην χώρο υποδοχής των ασθενών. Διαβάζω μερικά από τα μηνύματα σας σχετικά με το πόσο θορυβώδη και μη συνεργάσιμα είναι τα παιδιά και σχηματίζω την λανθασμένη εντύπωση πως μιλάτε για τερατάκια και όχι για παιδάκια. Ταπεινή άποψη, πως ίσως υπερβάλλετε. (Αποδέχομαι πως ως νήπια τα παιδιά μπορεί να είναι ανυπάκουα, αλλά μετά από αυτό το στάδιο η έλλειψη συνεννόησης και επικοινωνίας είναι λίγο ανησυχητική). Η μητέρα μου με μεγάλωσε ώστε να σέβομαι την ίδια και το επάγγελμα της. Πάντοτε της ανταπέδιδα τον σεβασμό που μου έδειχνε και εκείνη, προσπαθούσα να φέρομαι ώριμα για να μην την απογοητεύσω για την εμπιστοσύνη της (δεν ήμουν ποτέ απλά το ‘’παιδί’’ Είχα μια ισότιμη θέση στο σπίτι). Παραμέλησε τον εαυτό της και την προσωπική της ζωή για να μεγαλώσει και είμαι περήφανη που δεν εγκατέλειψε το επάγγελμα της για εμένα και εξακολούθησε να ζει μια παραγωγική ζωή, προσφέροντας στο κοινωνικό σύνολο, στους συνανθρώπους. Χαίρομαι που το μεγαλύτερο επίτευγμα της δεν ήταν η Μητρότητα. Αξιέπαινο αλλά όχι αρκετό. Θα ήθελα ολοκληρώνοντας την ζωή μου, ανακαλώντας μνήμες από το παρελθόν, στην ύστατη ανασκόπηση να συνειδητοποιήσω πως έχω καταφέρει κάτι το αξιοσημείωτο και σε άλλους τομείς της ζωής μου (πχ στον επαγγελματικό). Δεν έχω πρόθεση να κρίνω κανέναν για τις επιλογές του, απλά σκέφτηκα να παραθέσω την άποψη μου ως ‘’παιδί’’. Η μητέρα λειτούργησε ως πρότυπο και βαδίζω στα χνάρια της.
Τιποτα δεν ειναι υπερβολικο. Εγω ημουν συνεργασιμη η κορη μου δεν ειναι. Η μαμα μου που εχει τη δυνατοτητα να τη ζει απο κοντα και εχει μεγαλωσει 2 δικα της παιδια μου λεει πως δεν εχουμε καμια σχεση με την κορη μου και πως θα δυσκολευοταν παρα πολυ αν ειχε τετοιο παιδι. Ναι, η γειτονια μπορει να με λεει υπερβοκικη και πως ολα τα παιδια εχουν τον τροπο τους για να σε ακουσουν. Η μανα μου ομως που καταφερε να μεγαλωσει 2 συνεργασιμα και καλα παιδια και εχει κρατησει καποιες φορες την εγγονη της, λεει οτι δεν μπορει να τα βγαλει περα μαζι της. Ας μη συγκρινουμε και ας δεχτουμε οτι ολα τα παιδια δεν ειναι ιδια. Τωρα για το αν υπαρχει προβλημα, ναι μπορει να υπαρχει αλλα μπορει και να μην υπαρχει και να ειναι θεμα ισχυρς προσωπικοτητας.Εγω δηλ. που τη ζω σου λεω οτι ειναι survivor. Της ετυχε να με χασει και δεν εκλαψε, δε ζητησε βοηθεια, με φωναζε και εψαξε και με βρηκε. Εγω την εβλεπα και την αφησα απο περιεργεια να δω τι θα κανει. Και εχω και αλλα τετοια πααρδειγματα. Ειναι αλλως τυπος παιδιου απο αυτα που βλεπεις συνηθως και αυτο εχει και τα καλα του και τα κακα του.Αλλα οταν σου λεω δεν ακουει, δεν υπαρχει καμια υπερβολη σε αυτο.
Απλό είναι ρε κορίτσια. Η μαμά στο σπίτι, χάνει τον εαυτό της κουράζεται ψυχολογικά ακριβώς επειδή δεν βλέπει ενήλικα σχεδόν όλη μέρα. Και η μαμά έξω, καταπονείται αφόρητα σωματικά γιατί πολλές φορές με ελάχιστη βοήθεια είναι μείον 8-10 ώρες και πολύ συχνά σε δουλειά όχι γραφείου, αλλά όρθια ή σε χειρωνακτική εργασία. Είναι δηλαδή τόσο δύσκολο να γίνει κατανοητό, ότι 10 ώρες μείον ημερησίως της εργαζόμενης μαμάς, είναι πολλές και φυσικά κάνουν τεράστια διαφορά στην σωματική κούραση????
εχω 2 παιδακια 3,5 χρονων και 5 μηνων.ο αντρας μου δουλευει 300 χιλιομετρα μακρια απο εμας αρα δεν μενει μονιμα μαζι μας, εγω δουλευω, δεν εχω καμια απολυτος βοηθεια απο κανεναν.μεχρι στην δουλεια το επερνα το μεγαλο πριν παει παιδικο.αφου δεν με διωξανε χαρη τους χρωσταω. κι ομως τα καταφερνω αψωγα.μερικες φορες κουραζομαι δεν λεω αλλα δεν κουραζομαι οπως οι μαναδες μας που επλεναν τα ρουχα στο χερι ,που δεν ειχαν πανες, που μαγειρευαν για πεθερικα κουνιαδια και δεν ξερω τι αλλο.μην τρελαθουμε κι ολας που με ενα παιδι σας βγενει η ψυχη! εγω τοτε θα επρεπε να ουρλιαξω.
Κορίτσια. ..μονοι μας στο εξωτερικό με τον άνδρα μου να δουλευει κυλιόμενα δωδεκαωρα κ γω να προσπαθώ να συγχρονισω την τρίχρονη κορη μου με τη δουλειά μου,το σπίτι και τα μαθήματα μου.και οχι δεν εχω νταντά. .νιωθω σαν ζογκλέρ! Πολλες φορες παιρνω την κορη μου μαζι μου στη δουλεια.κ δεν εχω δουλειά γραφείου. .μην ακουω υπερβολές. ..
Εχεις ενα παιδι και αν καταλαβα καλα το κραταει και ο αντρας σου που και που για να πας για δουλεια (αρα γλιτωνεις απο το τεραστιο αγχος του να εχεις τα λεφτα να στο κραταει η νταντα η ακομη να βρεις καα διαθεσιμη τη νταντα οταν τη χρειαζεσαι)Βαλε να εισαι εντελως μονη, να εχεις δυο παιδια, να κανεις ολα αυτα και πες μου ποσο αντεχεις. Εγω αντεξα περιπου 2 χρονια. Αλλα και παλι μου ηταν πιο ξεκουραστο να φευγω για δουλεια και μαθηματα παρα να ειμαι ολη μερα με τα παιδια. Η κλεισουρα και το να μην εχουν εναν ανθρωπο να μιλησουν για κατι αλλο περα απο τα παιδια ειναι αυτο που δεν αντεχουν οι μαμαδες και δεν ειναι καθολου υπερβολη οτι ειναι πολυ κουραστικο να εχεις μονη ασχολια τα παιδια και να εισαι ολη τη μερα μονη χωρις την απειροελαχιστη βοηθεια απο μπαμπα η γιαγια στο σπιτι. Εγω πια δε μιλαω γιατι ξεροντας και τα δυο λεω οτι τιποτα δεν ειναι υπερβολη σε αυτα για τα οπια παραπονιουνται και οι εργαζομενες και οι μη εργαζομενες μαμαδες. Για μενα ειναι πολυ πιο ευκολο αν εχεις τη δυνατοτητα να ασχολεισαι και με κατι αλλο (δουλεια) και να μπορεις λιγο να ξεφευγεις.
Συμφωνώ μαζι σου.το "υπερβολές" πηγαινει στο οτι δεν μπορουν ουτε για ψωνια να πανε..αυτο το θεωρω υπερβολή. .κ η δικη μου κορη θα τρέξει στους διαδρόμους κ θα μου αφησει το χερι.αλλα παιδι είναι. .και ναι μπορω να πω οτι ειναι κουραστικό να εισαι ολη μερα μονη σου με ενα 3χρονο δραστήριο παιδί. Αλλα τι μπορεις να κανεις?παιδι ειναι κ θα μεγαλώσει καποια στιγμη..
Εγώ ΜΙΣΩ και τις 6 ώρες που λείπω από το σπίτι μου...Πάντα ήθελα να κάνω παιδιά και με την μικρή μου είμαι απλά ερωτευμένη...Υπάρχουν ώρες που δεν μπορώ ούτε τουαλέτα να πάω γιατί κλαίει (είμαστε σε φάση άγχους αποχωρισμού), αλλά φεύγω για την δουλειά και κοιτάω το ρολόι πότε θα γυρίσω σπίτι...Καμιά φορά την φέρνουν από το φροντιστήριο και τρέχει από δω κι από κει, αλλά όταν είναι να φύγει με ζητάει και σπαράζει η καρδιά μου... Δεν δουλεύω πολλές ώρες, αλλά έχω αφήσει ουκ ολίγες φορές το νοικοκυριό στην μέση γιατί η μικρή θέλει παιχνίδια και αγκαλιές και ξέρω πως έχω μέχρι το μεσημέρι να την ευχαριστηθώ...
Είμαι και εγώ μαμά στο σπίτι. Με 1 παιδί. Δεν ήταν επιλογή μου να μείνω στο σπίτι αναγκάστηκα . Η αλήθεια είναι θα προτιμούσα να δούλευα και να έβρισκα ένα μωρό : πλυμένο, ταισμένο, χαρούμενο, ξεκούραστο, αλλαγμένο! Το πρωινό μου είναι μέχρι να καλύψω αυτές τις ανάγκες του παιδιού μου. Η ώρα ξεκούρασης μου αν μπορώ να τη πω έτσι είναι η μια ώρα το μεσημέρι που κοιμάται ο γιος μου. Αυτή την ώρα λοιπόν θα καθαρίσω, θα πλύνω τα πιάτα τα οποία λέρωσα για να του φτιάξω μεσημεριανό, θα κάνω μπάνιο και αν προλάβω θα φάω και εγώ κάτι. Η υπόλοιπη μου μέρα συνεχίσει να έχει κεντρικό ήρωα το μωρό και ακολουθούν οι δουλειές, το απογευματινό μαγείρεμα για το σύζυγο, και ξανά δουλειές, το μπάνιο του μωρού, το παραμύθι του μωρού, ο θηλασμός του και τελικά έρχεται η ώρα του ύπνου του! Κοιμάμαι δίπλα του εξαντλημένη και απορώ πως θα ήταν πραγματικά η ζωή μου με δουλειά! ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΟΜΠΛΕΞΙΚΗ ευγενική μανούλα που είχες τη καλοσύνη να το τονίσεις. Έχω ένα παιδί με πολλές ανάγκες. Μπορεί τα δικά σου παιδιά να μην έχουν τόσες ανάγκες ή μπορεί και να τις καλύπτει ο παιδικός σταθμός ή η μαμά/νταντά/πεθερά σου και εσύ απλά να απορείς "μα τι κάνει μια μάνα όλη μέρα στο σπίτι;". Αν προλαβαίνω να πάω να ψωνίσω; με ένα ταρζανάκι 18 μηνών; αχα-χα-χα-αχα-χα εδώ γελάμε. Το θέμα είναι ΦΥΣΙΚΑ και μια εργαζόμενη μανούλα κουράζετε πολύ! Και τις θαυμάζω πραγματικά που αντέχουν τόσες ώρες μακρυά απο τα παιδάκια τους. Το θέμα είναι όμως και τι ανάγκες έχουν τα παιδιά σου και τι βάζεις πραγματικά πάνω απ' όλα: τα παιδιά; τις δουλειές; τη καριέρα;..
ε ενταξει και αυτες τις υπερβολες δεν τις μπορω.Με ενα παιδι 18 μηνων να μην προλαβαινω να ανασανω.τρια εχω και μια χαρα παω για ψωνια που το ενα ειναι και μικροτερο των 18 μηνων μην τρελαθουμε κιολας. Η αλλη που δουλευει και εχει 2 μωρα ας παει να κρεμαστει.Αν με ενα μωρο και χωρις δουλεια πελαγωνουμε ,με δουλεια θα ειχαμε αυτοκτονησει. Και οι δυο πλευρες την τριχα την κανουμε τριχεια.
Εξαρταται απο το παιδι που εχεις. Και σε αυτο κοβω το λαιμο μου γιατι τα δικα μου ειναι τοσο μα τοσο διαφορετικα μεταξυ τους που αν ειχα μονο ενα απο τα δυο θα ειχα τελειως αλλη αποψη για το πως ειναι να μεγαωλωνεις παιδια. Με το ενα θα σου ελεγα ειναι τελειο, υπεροχο κλπ. (=ευκολο) και με το αλλο θα σου ελεγα ξανσκεψου του αν δεν εχεις απο πισω καλη ομαδα υποστηριξης (γιαγιαδες κλπ.)
Μην το συζητας καθολου. Ειναι αλλιως να φανταζεσαι πως θα ηταν αν ησουν σπιτι ολη μερα με τα παιδια και αλλιως να το κανεις στα αληθεια. Η μονη περιπτωση που το μαμα full time ειναι πιο ευκολο απο το μαμα και εργαζομενη ειναι αν εχεις ενα παιδι υπερβολικα συνεργασιμο, που κοιμαται το μεσημερι 2 με 3 ωρες και το βραδυ κοιμαται απο τις 9. Αλλα μιλαμε για εξαιρεσεις. Επισης ειναι τελειο το λιγο πιο μεγαλο παιδι που το πρωι παει σχολειο και εχεις χρονο ησυχιας να κανεις ο,τι θελεις χωρις να βουιζει το κεφαλακι σου. Μικρο παιδι και απο πανω του 24 ωρες ειναι παλουκι. Εγω ειχα παει μεχρι και σε δουλεια που δε με συνεφερε γιατι σχεδον ο,τι εβγαζα τα εδινα στο σταθμο μονο και μονο για να ησυχαζει το κεφαλακι μου μερικες ωρες. Ειλικρινα δεν αντεχα 24 ωρες γκρινιας. Οποιος το εχει κανει ξερει πως ειναι και καταλαβαινει. Για μενα ειναι ξεκαθαρο πως πανω απο ολα θα βαζεις τις δικες σου αναγκες γιατι αν ειναι να γινουμε υστερικες καλυτερα λιγος σταθμος για το παιδι και λιγο ξεσκασμα (δουλεια) για τη μαμα, παρα να εχουμε νευρα και να ειμαστε υστερικες ολη τη μερα. Αν παλι σε καποιον βγαινει αβιαστα η 24ωρη μαμαδοσυνη να κατσει να το μεγαλωσει. Καλο κανει.
Αχ πόοοοσο σε καταλαβαίνω να ήξερες! κι εσύ στο εξωτερικό μένεις?
Οχι, Ελλαδα
χαχαχα και το περί ψώνιων καλό, εμένα είναι 11 μηνών και μέχρι πρότινος φορούσα ακόμα ρούχα εγκυμοσύνης που μου έπλεαν γιατί δεν προλάβαινα να πάω να ψωνίσω! Τα ψώνια μου τα φέρνει το σούπερ μάρκετ σπίτι, ακόμα και καλλυντικά από το σούπερ μάρκετ ντελίβερι θα τα κάνω, και ρούχα αν δεχτεί ο άντρας μου να πάμε και οι τρεις οπότε θα πάρω το νούμερό μου στα τυφλά και θα δοκιμάσω στο σπίτι! τα μωρά δεν είναι συνεργάσιμα να σε συνοδεύουν για καφέ και ψώνια!
Καταρχην,το ΚΟΜΠΛΕΞΙΚΗ το τονισα γιατι θεωρουν καποιες αυτο που ειπα οτι επειδη ειναι σπιτι με τα παιδια ειναι οι καλύτερες ολων!!!Αν δωσεις σημασια σε αυτο που ειπα θα καταλαβεις και γιατι το ειπα! Δευτερον,ενα παιδακι εχω 20 μηνων ταρζανακι ειναι και το δικο μου και τις ωρες που λειπω για δουλεια ευτυχως μονο 5 τις καλυπτει ΕΥΤΥΧΩΣ η μαμα μου!!Αν δεν ηταν κι αυτη προφανως κι εγω δεν θα δουλευα γιατι περα απο αυτην δεν εχω εμπιστοσυνη πουθενα αλλου!!! Τριτον σε βρισκω λιγακι υπερβολικη με 1 παιδι να μην μπορεις να τα φερεις βολτα και να περιμενεις να κοιμηθει για να κανεις τις δουλειες σου.Βεβαια εσυ ξερεις καλυτερα τι περνας και πως τα βγαζεις περα,το συμπερασμα το εβγαλα μεσες-ακρες απ'τα λεγομενα σου. Και παλι θα πω οτι αναγνωριζω οταν μια μαμα δε δουλευει και δεν βγαινει λιγο εξω να συναναστραφει με αλλο κοσμο οτι σαλταρει!!Κι εγω αν καθομουν σπιτι πιθανως το ιδιο θα παθαινα!!Εγω τονισα κυριως οτι δεν μπορεις εσυ που εισαι σπιτι να μου λες οτι κουραζεσαι πιο πολυ απο μενα που πρεπει να κανω ολα αυτα που κανεις εσυ, σε ποιο περιορισεμνο χρονο συν να δουλευω με ενα αφεντικο μαλακα που δεν ξερει τι θελει και σε τρελαινει!!!!!Κυριως λοιπον για σωματικη κουραση μιλαω!!!!!!!!Αλλα και ψυχολογικη γιατι αν το θελεις εκτος απ'τα καθημερινα προβληματα εχω να αντιμετωπισω και το αφεντικο-μαλακα!!Κι οπως ξερεις οι περισσοτεροι κουβαλαμε και λιγο τη δουλεια στο σπιτι με αποτελεσμα αναιτια νευρα!!
Λιγα σχολια διαβασα κι εχω να πω το εξης: Τερμα πια η κλαψα του καθομαι στο σπιτι και κουραζομαι πιο πολυ απο σενα που δουλευεις!!!! Ειναι τουλαχιστον αστειο για να μην πω κατι αλλο!!Εχω ξανατοποθετηθει και σε αλλο αναλογο αρθρο και θα το ξαναπω!!! Δε μου λες εσυ μαμα που εισαι 24 ωρες το 24ωρο σπιτι με τα παιδια μπορεις να κανεις τις δουλειες σου-τα ψωνια σου-τις εξωτερικες υποχρεωσεις σου την ωρα που σε βολευει?Τι εννοω?Μπορεις να τα κανεις ολα με σωστο προγραμμα!!Δε λεω οτι δεν κουραζεσαι,φυσικα και ειναι κουραστικο και ψυχοφθορο ολο αυτο αυτο αλλα μη μου κλαιγεσαι οτι κουραζεσαι και πιο πολυ απο μενα που δουλευω!!!!!!Θα ΤΡΕΛΑΘΩ!!!!!Εγω που εργαζομαι πρεπει σε περιορισμενο χρονο να τα κανω ΟΛΑ και πολλες φορες δεν προλαβαινω!!!Και μαγειρεματα και πλυσιματα και ψωνια και τραπεζες και βολτες με το παιδι και παιχνιδια και χρονο για το συζυγο και ΟΛΑ!!!!! Μη σε πιανει ο κομπλεξισμος επειδη δε δουλευεις και προσπαθεις να αποδειξεις οτι εισαι η καλυτερη ολων,δεν το δεχομαι απλα!!!σου αναγνωριζω οτι κανεις σπουδαιο εργο και μακαρι να μπορουσα κι εγω να ειμαι σπιτι με το παιδι μου ομως δεν μπορω και καλουμαι να γινω τιραμολας για να τα προλαβω ολα!!
Εχεις δίκιο βρε παιδί μου! Στο δίνω! Αλλά κι εμένα το μυαλό γίνεται πουρές! Κι εγώ πτυχίο έχω και μάστερ και τρίγλωσση είμαι και όλη μέρα επαναλαμβάνω η κυρία κουκουβά, ήταν ένας γάιδαρος και μια γίδα μια φορά. Εσύ μιλάς και με κανέναν ενήλικα. Παίρνεις και κάποια εύσημα στην εργασία σου. Εμένα τη δουλειά μου κανείς δεν την αναγνωρίζει. 5 φορές την ημέρα κακάκια πλύσιμο, ατέλειωτη υπομονή όταν μου φτύνει στα μούτρα φρουτόκρεμες, φτιάχνω φαγητό που μπορεί στον άντρα μου να μην αρέσει, κλπ. Μη με παρεξηγείς. Μπαίνουν μάστορες στο σπίτι και τους παίρνω τα αυτιά από την πολυλογία που δεν έχω δει ενήλικα όλη μέρα. Από την άλλη το κάνω γιατί δεν εμπιστεύομαι κανένα όσο τον εαυτό μου να φροντίσει το παιδί. Πιστέψτε με δεν είναι τόσο εύκολα τα "οικιακά". Εχω αρχίσει να πιστεύω ότι ο φεμινισμός γεννήθηκε γιατί οι γυναίκες δεν τα άντεχαν άλλο!
Το αναγνωριζουμε οσες το καναμε λιγο η πολυ. Εγω καταλαβα ποσο παλουκι ηταν οταν μετα πηγα για δουλεια και αντεχα τρελες συνθηκες πιεσης και να σου φωναζουν ολη μερα και να πρεπει να τα κανεις ολα σωστα ενω γυρω να γινεται πανικος. Παλιοτερα δεν μπορουσα καθολου να βαλω το μυαλο μου να λειτουργησει σε τετοιες συνθηκες. Ειδα τεραστια διαφορα σε αυτο αφου ειχα κατσει σπιτι μονη μου με δυο μωρα και βοηθεια ουτε για δειγμα
Δεν ειναι τοσο απλα τα πραγματα. 24 ωρες απειρης γκρινιας, δεν εχεις χρονο να πας στην τραπεζα οπως λες η αν πας θα κουβαλας και ενα η δυο παιδια που δε συνεργαζονται με τιποτα. Εχω κανει και τα δυο και το μονο που συγκρινω απο αποψη δυσκολιας με το να εισαι μαμα full time ειναι να εισαι μαμα και να δουλευεις με ευθυνες που αν κανεις λαθος πας φυλακη. Αυτο ειναι εξισου μεγαλο αγγουρι με το να εισαι μαμα ολες τις ωρες. Το να δουλευεις μια νορμαλ δουλεια και να εχεις το απογευμα δουλειες σπιτιου και παιδια για μενα ειναι ο,τι το καλυτερο. Τα δυο πρωτα παλουκια.
Συμφωνώ Νίνα. Δεν πάω οδοντίατρο ή φυσιοθεραπευτή που χρειάζομαι γιατί δεν αντέχω στη σκέψη να κουβαλήσω το μωρό μαζί μου και δεν έχω πού να το αφήσω! Γιατί σε εμάς τις "νοικοκυρές" είναι τρομερό ταμπού η μπέιμπι σίττερ ή ο παιδικός έστω ένα πρωινό την εβδομάδα. Δε μπορούμε να τα δικαιολογήσουμε όπως οι εργαζόμενες...
1. Ο συγγραφεας του αρθρου ειναι ενας εξυπνακιας και βολεψακιας,για να μην πω τιποτα χειροτερο. Δεν εκτιμα τις γυναικες, ουτε τη γυναικα του, την οποια αντιθετως υποβιβαζει, θεωρωντας οτι η δουλεια δεν ειναι αναγκαια γι αυτην, ως ανθρωπο, αλλα ειναι γι αυτον. Οι αποψεις γενικα για τις γυναικες που εκφραζονται στο αρθρο ειναι του 19ου αιωνα μην πω και πιο πισω. 2. Οποια θεωρει τον ρολο της μητερας και νοικοκυρας σκληρη δουλεια , δεν γνωριζει αληθεια τι θα πει σκληρη δουλεια. 3. Οι γυναικες, μητερες και μη, οπως και οι αντρες εξαλλου, που εργαζονται δεν το κανουν γενικα γιατι εχουν υπερεκτιμησει τη σημασια της " Καριερας" ( τι θα πει καριερα;)επηρεασμενες /οι απο το καπιταλιστικο μοντελο, οπως υποστηριζει ο συγγραφεας.Εργαζονται για να ειναι , με λιγα ή πολλα ΔΙΚΑ τους χρηματα ανεξαρτητες/οι. Επισης εργαζονται για λογους αυτοσεβασμου. 4. Οποιος και οποια μπορει αν εργαστει (γιατι αλοιμονο πολλοι αντρες και γυναικες δεν μπορουν να βρουν δουλεια στην εποχη μας) , πρεπει να εργαζεται. Ναι η εργασια ολοκληρωνει τον ανθρωπο. Τελεια και παυλα.
Βασικά νομίζω το ίδιο λέτε...Μπορεί ένας άνθρωπος να θέλει να δουλεύει και να μην είναι επιλογή του το να μένει σπίτι. Σίγουρα πολλές μας θα το ήθελαν αυτό. Αλλά καταδικάζει το γεγονός ότι θεωρείται "κατάντια" το να μένεις σπίτι να μεγαλώσεις τα παιδιά σου...Και βασικά έχει ένα δίκιο...Άδεια από την δουλειά σου μπορείς να πάρεις..από την μαμαδοσύνη πότε;
Θα σταθώ σε αυτό "Είμαστε στ’ αλήθεια ο πρώτος πολιτισμός στην ιστορία της ανθρωπότητας που έχει αποτύχει να κατανοήσει την σοβαρότητα και την λαμπρότητα της μητρότητας; Οι παγανιστές ανύψωσαν την Μητρότητα και την ανήγαγαν σε Θεότητα. Εμείς πήραμε την αντίθετη κατεύθυνση. Της συμπεριφερόμαστε σαν μια ασθένεια ή σαν εμπόδιο." Arrest my case...
I rest my case.. :Ρ
Ολες οι μαμαδες προσπαθουν το καλυτερο για τα παιδια τους.κανεις δεν ειπε οτι οι μαμαδες που ειναι αποκλειστικα μαμαδες καθονται ολη μερα σπιτι απραγες.Ομως, ειναι βεβαιο ότι διαθετουν περισσοτερη ωρα για τα παιδια τους κ τον εαυτο τους.το προγραμμα τους ειναι πιο ελαστικο.μια εργαζομενη μητερα ξερει οτι στανταρ ενα 8ωρο καθημερινα πρεπει να δουλεύει.Αρα βρισκεται εκτος σπιτιου, εχει λιγοτερο χρονο για το σπιτι, το παιδι κ τον εαυτο της.αντιθετα μια απλη μαμα εχει την πολυτελεια να διαχειριζεται αλλιως το χρονο της.δε θα γινει κ τιποτα αν μαγειρεψει για παραδειγμα μετα απο 1 ωρα.η εργαζομενη μαμα θελει δε θελει πρεπει να τα κανει ολα αμεσα γτ παίζει ρολο κ το λεπτο οταν ο χρονος ειναι περιορισμενος
επισης ολες οσες μας κατυηγορουν ξεχνούν οτι για τις περισσοτερες απο μας ο λογος που δε δουλευουμε δεν είναι απο επιλογη αλλα γιατι απλα δεν ανηκουμε στους τυχερους που εχουν ακομα εργασια
Όσο περισσότερο καιρό μπορεί μια μητέρα να μεγαλώσει τα παιδιά της, τόσο το καλύτερο. Τόσο το καλύτερο γι αυτά, για την ψυχή τους, τόσο το καλύτερο για την κοινωνία, τόσο το καλύτερο για την ανθρωπότητα. Τελεία και παύλα! Τους ανθρώπους αυτούς που αφοσιώνονται ολοκληρωτικά σ’ αυτή την κουραστική, δίχως ευχαριστίες, και τόσο εξαιρετικά σπουδαία δουλειά του να μεγαλώνεις παιδιά, θα έπρεπε να τους κάνουμε άγαλμα! Αυτές οι γυναίκες κάνουν κάτι υπέροχο και περίπλοκο, απαιτητικό και τρομακτικό, επίπονο, χαρωπό και απαραίτητο. Ναι, η γυναίκα μου είναι ΑΠΛΑ μαμά. ΑΠΛΑ. Φέρνει ΑΠΛΑ την ζωή στο σύμπαν, και ΑΠΛΑ αναθρέφει, πλάθει και μεγαλώνει αυτή τη ζωή. φροντίζει τα παιδιά τα οποία ΑΠΛΑ βασίζονται για τα πάντα σ’ αυτήν. Είναι ΑΠΛΑ τα πνευματικά μου θεμέλια και ο βράχος πάνω στον οποίο έχει χτιστεί η οικογένειά μας Αυτά είναι μερικά από τα σχόλια που πραγματικά μου δημιούργησαν τόσο περίεργο συναίσθημα καθώς διάβαζα το παραπάνω κείμενο... Προσωπικά, μέσα μου λυπάμαι πραγματικά αυτές τις γυναίκες που βλέπουν έτσι τη μητρότητα, καθώς και τους άντρες τους οι οποίοι είναι αναγκασμένοι να βλέπουν τα κορίτσια που γνώρισαν κάποτε να έχουν μετατρέψει τα παιδιά τους σε μία θεότητα, να ακουμπάνε πάνω τους κάθε προσωπική τους ανασφάλεια και να μην έχουν καμία προσωπική στιγμή από τότε που τα κάνουν... Κάτι τέτοιοι άντρες στην προσπάθειά τους να καταλάβουν τις γυναίκες τους γράφουν αυτά τα κείμενα, τα κείμενα αδικίας... Συνήθως οι γυναίκες που μπαίνουν σε αυτό το είδος ρόλου είναι γυναίκες που έχουν νιώσει μεγάλη απόρριψη από τις μητέρες τους ή τους πατεράδες τους, και μέσω της δικής τους αφιέρωσης - θυσίας θέλουν να δείξουν πως είναι καλές μητέρες. Και πράγματι αυτό είναι κάτι το τόσο κουραστικό, και πράγματι μπορεί να είναι καλές μητέρες, αλλά όλη αυτή η έλλειψη προσωπικής ζωής, ενδιαφερόντων, ζωής εκτός σπιτιού, εκτός παιδιών, εκτός άνδρα είναι αυτή που πάει πίσω στην ουσία τις ίδιες, τη σχέση τους και προσθέτει τεράστιο βάρος στα παιδιά τους. Οποιαδήποτε γυναίκα μπορεί να καθίσει στο σπίτι της και να μεγαλώσει τα παιδιά της ακόμα και να μην έχει πολλά χρήματα, γιατί τα χρήματα που θα έδινε σε μία γυναίκα να της τα κρατήσει όταν εκείνη θα δούλευε, δεν τα δίνει και δε δουλεύει... Οποιαδήποτε γυναίκα θα μπορούσε να ζει αυτή τη μονόπλευρη ζωή η οποία κρέμεται αποκλειστικά από τη ζωή των παιδιών και περιστρέφετε μόνο γύρω από τον κόσμο τους αλλά ποτέ μία ολοκληρωμένη γυναίκα... Συνήθως οι μητέρες που δουλεύουν κάνουν όσα οι γυναίκες που δε δουλεύουν συν την προσωπική τους δουλειά, και οι περισσότερες αυτό το κάνουν από επιλογή και μόνο. Προσωπικά γνωρίζω γυναίκες που έχουν τη δουλειά τους μέσα στην ημέρα, έχουν τα παιδιά τους όλη την άλλη ημέρα, έχουν και κάποιες ώρες μέσα στην εβδομάδα που ασχολούνται με τον εαυτό τους (γυμναστήριο κλπ) και αυτές οι γυναίκες είναι πραγματικά φωτεινές, ξεκούραστες, λαμπερές και έτοιμες να δώσουν φρέσκια πληροφορία και αγάπη στα παιδιά τους... Γνωρίζω μητέρες που είναι full time στο σπίτι όπως λέει και το κείμενο και δεν επιτρέπουν στον εαυτό τους ούτε γυμναστήρια, ούτε καφέδες, ούτε δουλειά, και αυτές οι μητέρες είναι πολύ μα πάρα πολύ κουρασμένες, γιατί κανείς άλλος δε μπορεί να γεμίζει την ψυχή σου παρά μόνο εσύ ο ίδιος. Αυτές οι γυναίκες είτε κάνουν πολλά παιδιά για να μπορούν να δικαιολογούν την ύπαρξή τους στο σπίτι και να γεμίζουν τις μπαταρίες τους, είτε γίνονται δυστυχισμένες καθώς βλέπουν το τεράστιο κενό που δημιουργείται όταν τα μωρά τους γίνουν ενήλικες και φεύγουν από το σπίτι... Τότε ίσως καταλάβουν το κενό που υπάρχει μέσα τους
ενα δικιο το χεις και συ ψεματα να πω. εχει ναι το νομισμα δυο οψεις. σεβαστες και οι δυο οψεις αποψεις. τι να πω παντα ελεγα ισσοροπημενη μαμα ισσοροπημενα παιδια . η μαμα οφειλει στα παιδια της στον εαυτο της και στον αντρα της να ειναι ισσοροπημενη. τοτε θα ειναι πραγματικα ευτυχισμενη και θα μπορει να τους προσφερει αυτο που πρεπει και οταν φτασει η ωρα να παρει ο καθενας το δρομο του ολοι να ειναι ευτυχισμενοι ευχαριστημενοι με αυτο που θα συνβει. τα παιδια δεν ειναι η ουρα μας ουτε η συνεχεια μας. οφειλουμε να μεγαλωσουμε ισσοροπημενους ανθρωπους ετοιμους να βγουν στη ζουγκλα και να την αντιμετωπισουν χωρις να κοιτανε πισω
Δεν υπάρχει καλή ή πιο καλή μαμά ,ολες οι μαμαδες ειναι Απλα μαμάδες και κανουν το καλύτερο για τα παιδιά τους αλλα ειναι αλήθεια και πραγματικότητα οτι οι μαμαδες που δουλέυουν σε μια αλλη δουλεια εκτος απο αυτη της μαμας δουλευουν πολύ πιο σκληρά απο τις απλές μαμάδες...Κουράζονται απιστευτα γιατι εχουν και ολες τις δουλειες που εχει η μαμα που καθεται σπίτι και μια εξωτερική χρονοβόρα και απαιτητική δουλεια.Δε λέω ποια ειναι καλύτερη και αν ειναι επιλογή η μη αλλα ειναι πραγματικότητα οτι η εγαζόμενη μητέρα ειδικά στις μερες μας ειναι μια μικρή ηρωίδα...για να φανταστειτε ολες εσεις οι μαμαδες που δεν εργαζεστε πως θα ηταν η ζωή σας αν λειπατε και ενα 8ωρο καθημερινά και ειχατε να κανετε οτι κανετε ηδη και τωρα??Ελευθερος χρόνος μηδεν στρες ,πιεση,ανχος και ολα μαζι να χωρεσουνε σε 24 ωρες...
συμφωνώ απόλυτα. δεν έχουμε την πολυτέλεια όλες να δουλεύουμε από το σπίτι. αν και τα blog εγώ προσωπικά δεν τα θεωρώ δουλειά και ε[ειδή πέρνωντας στο δεύτερο παιδί το περιβόητο εξάμηνο έχω να πώ οτι στο σπίτι σε κουράζει η ρουτίνα αλλά σαφώς είναι πολύ πιο δύσκολο να δουλεύεις εκτός σπιτιού
ενω με μικρα παιδια (πριν τη σχιολικη ηλικια) εχουμε πολυ εέυθερο χρονο? αν δεν κανει τιποτα η μαμα στο σπιτι γιατι πληρωνετε μπειμπι σιτερ εσεις οι καριεριστριες?
Εγω δεν δουλευω να που'με πρωτα αυτο.Εχω τρια παιδια.Θες την αληθεια? Οταν τααιδια ειναι στην προσχολικη ηλικια για εμας τα πραγματα ειναι πολυ ευκολοτερα απο οτι τα περιγραφουμε.Και θα σου πω γιατι.Γιατι οταν αισθανουμουν οτι κουραζομαι επερνα το νηπιο μου με τ καροτσι και εκανα βολτες,πηγαινα στις κουνιες,σε μια φιλη,βολτα γενικα.Οταν ερχοταν το μεσημερι και κοιμοντουσαν τα μωρα μου κοιμομουν και εγω,επινα το καφεδακι μου μιλουσα στο τηλεφωνο.Οταν ειχαν πυρετο ημουν απο πανω του και ηρεμη γιατι ημουν διπλα τους.Η εργαζομενη αυτα δεν μπορει να τα κανει.Και με 40 πυρετο να ειναι θα πρεπει να ειναι στην δουλεια.Και αντε να σχολαει γυρω στις 5 υπαρχουν δουλειες πιυ τελειωνουν με τα τις 8 το βραδυ.Οταν εχει το παιδι της αρρωστο μην σου πω και στο νοσοκμειο δεν μπορει να ειναι διπλα του οπως εγω και εσυ.Πιστευω οτι και οι δυο κατηγοριες ειναι αξιοθαυμαστες . Η καθε περιπτωση εχει και την δυσκολια της.Μην θεωρει ομως η καθε μια μας οτι κανει κατι ιδιαιτερο.Κανουμε οτι κανουν χιλιαδες γυναικες τοσα χρονια μονο που αυτες δεν ειχαν την αναγκη να δειξουν ποια ειναι καλυτερη και ποιοα θα παρει το οσκαρ της κουρασης.Οσο για την μπειμπι σιτερ που ειπες θα σου απαντησω.Γιατι απλα δεν γινεται να φησουν το μωρο μονο του.Ανεξαρτητως δυσκολιας
Όντως, το να μένεις στο σπίτι με το-τα παιδί-ά δεν είναι καθόλου εύκολο.Αποτελεί πλήρη απασχόληση.Και είναι πολύ σημαντικό αυτό να αναγνωρίζεται από τους γύρω σου. Και είναι ακόμα δυσκολότερο να δουλεύεις (γιατί έχεις ανάγκη να δουλέψεις, γιατί αν κάτσεις στο σπίτι με το παιδί δε βγαίνουν τα έξοδα) , να πρέπει να είσαι 8ωρο στη δουλειά, να αποχωρίζεσαι το παιδί σου και όταν επιστρέφεις να θες να το χαρείς, να πρέπει να κάνεις τις δουλειές του σπιτιού, τα μαγειρέματα πλυσίματα, ψώνια κτλ μαζί με αυτό φυσικά. Το να κάθεσαι λοιπόν στο σπίτι με το παιδί, ναι είναι δύσκολο, αλλά έχεις μόνο αυτό να κάνεις. Έχεις την πολυτέλεια να οργανώνεις το χρόνο σου μαζί με αυτό. Στην αντίθετη περίπτωση, ο χρόνος που απομένει για να κάνεις τα πάντα και μαζί να κοιμηθείς, αντε να είναι 15 ώρες.Άλλο να έχεις για σπίτι και παιδί 24 ώρες και άλλο 15!
Συμφωνω απολυτα με την lina.Eιναι πολυ σπανιο ενας αντρας να καταλαβαινει τοσο την γυναικα του.Εδω και καποια χρονια ειμαι στο σπιτι με τα παιδια και το τι ακουω καθημερινα δεν λεγεται.Οι εργαζομενες μαμαδες με κρινουν συνεχως λεγοντας μου οτι καθομαι στο σπιτι, οτι μπορω να παω για καφε οποτε θελω και εννοειται πως αν πω οτι ειμαι κουρασμενη με κοιτουν με απορια σαν να θελουν να μου πουν <>ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΔΟΥΛΕΥΩ!!!!!!ΕΙΜΑΙ ΜΑΜΑ 24 ΩΡΕΣ!!!!Ο αντρας μου δουλευει μεχρι αργα δεν εχω βοηθεια απο γιαγιες και εχω ενα γεματο 24ωρο με σχολεια διαβασματα εξωσχολικες δραστηριοτητες και αλλα πολλα .Και πιστεψτε με δεν εχω παει ποτε για καφε οσο τα παιδια μου ειναι στο σχολειο αλλα και να το ειχα κανει δεν θα δωσω λογαριασμο σεκαμια απο αυτεςτις κυρατσες που οι περισοτερες καθονται σε ενα γραφειο ολο το πρωι και παιζουν στον υπολογιστη η μπαινουν στο fb.Παρολα αυτα ειμαι μια ευτυχισμενη και χορτασμενη απο τα παιδια μου μαμα.Συγχαρητηρια σε αυτον που εγραψε το κειμενο.Καπως ετσι θα απαντω και εγω σε ολες τις <>.Υ.Γ.Μια απορια εχω.Αφου μας ζηλευετε τοσο που<>στο σπιτι γιατι οταν παιρνετε την αδεια τοκετου δεν βλεπετε την ωρα να γυρισετε στην δουλεια;
Γιαννα, ηρεμησε. Αυτες που ονομαζεις κυρατσες οταν καθονται στο γραφειο ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ οπως κι εσυ. Καμια μας δεν πληρωνεται για να μπαινει στο fb. Ειδες που μας αμφισβητεις κι εσυ; Και μην τα ισωπεδωνεις. Ανυπομονουμε να γυρισουμε στη δουλεια, οχι απο αδιαφορια για τα παιδια μας, άλλα για να συνεχισουμε σ αυτους τους δυσκολους καιρους να συνεισφερουμε οικονομικα στο σπιτι μας. Υπαρχει πολυς κοσμος εκει εξω που παρακαλαει για δουλεια. Αυτα!
Απλά σκέψου πόσο ποιο δύσκολο είναι να δουλευεις και να κάνεις και όλα όσα εσύ κάνεις στο σπίτι και στα παιδιά. Το ότι δουλευεις δεν σε απαλάσσει από τις υποχρεώσεις που έχεις και εσύ, αλλά εσύ τις κάνεις σε περισσότερες ώρες από ότι αν δούλευες! και το να είσαι εργαζόμενη μαμά είναι πιο δύσκολο από το να είσαι μόνο μαμά. και ναι χαίρομαι και ζηλευω αυτές που μπορούν να είναι μόνο μαμάδες.
Δεν ειναι ακριβως ετσι.Σιγουρα πρεπει να κανουμε οσες δουλευουν τα ιδια με μια οου δεν δουλευει.Ακου ομως ποια ειναι η διαφορα.Σε αυτη που δουλευει αλλος θα της πληρωσει τους λογαριασμους,θα παει και θα φερει τα παιδια στο σχολειο και στις υποχρεωσεις τους, μπορει και η μαμα να ''δουλευει ταπερακι'' κλπ.Οι περισσοτερες εχουν και μια βοηθεια για τις δουλειες.Οταν ομως δεν δουλευεις τα κανεις ολα μονη σου.Αν δεν εισαι κοπρος και καθεσαι απλα στο σπιτι ,κανεις μονο την μαμα καικαποιος αλλος σε συντηρει.Ειλικρινα ομως δεν καταλαβαινω συνεχως αυτη την κοντρα που εχουμε ολες.Οταν κανει κατι διαφορετικο η αλλη χχωριζομαστε σε στρατοπεδα και αρχιζουμε:ποια ειναι η καλυτερη μαμα,ποια κουραζεται περισσοτερο,ποια θηλασε ..........
Δεν εισαι ουτε ευχαριστημενη ουτε χορτασμενη! Μεσα στην υστερια εισαι...... μηπως να βρεις καμια δουλιτσα να ηρεμησεις λιγο και να γινεις λιγο πιο χρησιμη ? λεω εγω τωρα.... οσο για τις εργαζομενες φιλες σου....ειναι σαφες πως εσυ εισαι αυτη που τις ζηλευεις... και ειναι λογικο, διοτι αυτες δεν ειναι ΤΕΜΠΕΛΕΣ γυναικουλες που ολη μερα ξυνονται στο σπιτι και κλαιγονται και απο πανω.....
Mamamia,οι περισσότερες κουβέντες,που πληγώνουν και είναι άδικες,από γυναίκες προέρχονται και όχι από άντρες.
1) Πολλοί που δουλεύουν εκτός σπιτιού έχουν επίσης περιόδους απραξίας. 2) Μπορείς να είσαι απασχολημένος αλλά ασήμαντος, όπως επίσης μπορείς να είσαι σημαντικός, αλλά όχι απασχολημένος. Αυτές οι 2 προτάσεις έχουν όλο το νόημα. Κρύβουν όλο το ζουμί. Από τα πιο ωραία πράγματα,που έχω διαβάσει. Συμφωνώ πολύ και με τη Λίνα,από πάνω. Μακάρι όλοι οι άντρες να ήταν τόσο υποστηρικτικοί με τις γυναίκες τους,ειδικά απέναντι στους τρίτους.
Giati arpazeste oles kale etsi?Tolmhse o anthrwpos na uposthrixei th gunaika tou kai tha tou thn poume kai apo panw?Makari olwn mas oi antres na mas uposthrizan etsi kathe fora pou kapoia-os tha mas sxoliaze eite ergazomaste eite oxi... Twra na pw kai auto pou lamvanw egw apo to gurw perivallon san mh ergazomenh mama..Dusthxws autes pou ergazontai me meiwnoun me xarakthristhkes grimatses san na lene h axrhsth...(makari na douleua tha htan ena euxaristo dialeima apo th sklhrh ergasia tou spitiou+paidiou apantaw...)
Σου εύχομαι να βρεις δουλειά κορίτσι μου, αν ψάχνεις, που να σε πληρώνουν και να κάθεσαι να ξεκουράζεσαι. Αλλά δεν πρόκειται! Εγω ζηλεύω αυτές που κάθονται στο σπίτι γιατί εφόσον δε δουλευουν σημαίνει οτι είναι ευκατάστατες. Βέβαια παίζει και να μην βρίσκουν δουλειά και αναγκαστικά μένουν σπίτι, οπότε αλλάζει το πράγμα.
Το σημαντικό είμαι να έχουμε (αληθινή) ελευθερία επιλογής. Αν ένα ζευγάρι αποφασίσει ότι ένας απ΄τους δυο τους θα κάτσει σπίτι με το μωρό, διότι πιστεύει ότι έτσι προσφέρει περισσότερα στο μωρό, στον εαυτό τους και στην κοινωνία, σεβαστό. Αν ένα ζευγάρι αποφασίσει ότι θα δουλεύουν κι οι δύο, διότι πιστεύει ότι έτσι προσφέρει περισσότερα στο μωρό, στον εαυτό τους και στην κοινωνία, εξίσου σεβαστό. Κι οι δύο έχουν άριστα επιχειρήματα. Ας μην δημιουργήσουμε μία ακόμα διαμάχη για την γονεικότητα, η κοινωνία δεν είναι ομοιόμορφη.
Δεν υπάρχει διαμάχη. Υπάρχει μια συζήτηση για αυτό με το οποίο μέσες άκρες όλοι συμφωνούμε: ότι εμείς οι μητέρες δεν έχουμε καθόλου χρόνο για τα παιδιά μας για πολλούς και διάφορους λόγους. Επειδή εργαζόμαστε αναγκαστικά για να επιβιώσουμε. Και όντως η τεκνοποίηση τείνει όλο και περισσότερο να είναι εμπόδιο για τους εργοδότες, άρα είναι αδύνατο να μείνουμε σπίτι με τα μωρά μας για περισσότερο από 2 ως 6 μήνες συνολικά (το πολύ 9 μήνες οι πιο τυχερές... οι εργαζόμενες στο Δημόσιο...ακόμα κι αυτό λίγο είναι!). Επειδή υπερβολικά μεγάλος αριθμός των αντρών θεωρούν την διαχείριση του νοικοκυριού γυναικεία δουλειά, πολλές γυναίκες αναγκάζονται να τα κάνουν όλα μόνες τους πράγμα που 'τρωει' ακόμα περισσότερο χρόνο από τον χρόνο που έχουν με τα παιδιά τους και για τα παιδιά τους. Επειδή γενικά σαν κοινωνία έχουμε εξιδανικεύσει την εργασία και όντως έχουμε ανάγει ένα αναγκαίο κακό σε μέσο προσωπικής ανάτασης και μέτρο επιτυχίας!!! Αν διαβάσεις τα σχόλια, αυτό λένε όλα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο...
Μα δεν θεωρούνε όλες οι εργαζόμενες γυναίκες ότι το κάνουν από ανάγκη! Ούτε θεωρούν όλες αρνητικό ότι μια μαμά βάζει και το επάγγελμά σε όσα θεωρεί ότι καλύπτουν την προσωπικότητά της! Αυτό εννοώ όταν λέω ότι πρέπει να έχουμε ελευθερία επιλογής, ότι όταν αποφασίσουμε να έχουμε και επαγγελματική ζωή δεν πρέπει να οφείλουμε να απολογηθούμε γι'αυτό, να πούμε πχ ότι υπάρχουν ανάγκες, η κοινωνία έχει εξιδανικεύσει τη δουλειά κτλ. Ναι, υπάρχουν πολλά επιχειρήματα για να κάτσουμε κοντά στα παιδιά μας αλλά υπάρχουν και πολλά σοβαρά επιχειρήματα εκτός του βιοποριστικού στο να έχει μια μαμά ένα επάγγελμα που την γεμίζει. Επιχειρήματα που αν εξαιρέσεις τα πρώτα χρόνια επεκτείνονται και στο καλό των παιδιών. Γι'αυτό λέω ότι δεν είναι άσπρο μάυρο, δεν μπορεί να πει κάποιος "α, αντικειμενικά αυτό είναι το σωστό, τώρα αν δεν βγαίνεις οκ δούλεψε/αν δεν έχεις δπουλειά οκ κάτσε σπίτι". Κάθε επιλογή (όχι ανάγκη) γονεικότητας σεβαστή!!
Ναι. Και μαζί σου συμφωνώ. Απλώς η προσωπική μου πορεία σαν εργαζόμενη (και σχετικώς καριερίστρια) μαμά μου έχει δείξει και το εξής πολύ πικρό πρόσωπο (ευτυχώς στην πιο ήπια μορφή του): να πρέπει να πάω στο παιδί μου γιατί αρρώστησε και να μην μπορώ γιατί η δουλειά δεν το επιτρέπει. Και όταν καταλήγω στο σπίτι στις 8 το βράδυ, κι ενώ το μωρό ψήνεται στον πυρετό, να πρέπει να είμαι με το ένα χέρι στο laptop γιατί υπήρχε crisis στη δουλειά. Εκεί σε θέλω. Ποια είναι η επιλογή σε αυτή την περίπτωση? Αν υπάρχει θέμα επιλογής at all...
Είναι δύσκολες καταστάσεις αυτές, σχεδόν απάνθρωπες. Ευτυχώς κάνω μια δουλειά που μου επιτρέπει να μπορώ να κάτσω σπίτι μια μέρα αν ο μικρός είναι άρρωστος χωρίς να πρέπει να παρακαλάω κάποιο αφεντικό - ή αν έχω οχ μάθημα μπορεί να το κάνει ο άντρας μου. 'Οντως μια κοινωνία που θέλει να επιτρέπει στους γονείς να δουλεύουν θα έπρεπε να είναι λιγότερο άκαμπτη σ'αυτά, να έχει λύσεις. Φαντάζομαι πώς ένιωθες σε τέτοιες περιπτώσεις...
Πες τα... ειδικά αυτό το "Επειδή γενικά σαν κοινωνία έχουμε εξιδανικεύσει την εργασία και όντως έχουμε ανάγει ένα αναγκαίο κακό σε μέσο προσωπικής ανάτασης και μέτρο επιτυχίας!!!" δεν μπορούσε να με εκφράζει πιο πολύ! Προσωπικά δε θεωρώ το νοικοκυριό αποκλειστικότητα της μαμάς. Αυτό που θεωρώ αποκλειστικότητα είναι ο ρόλος της -πως να το πω- σαν ύπαρξη, το ...mentality της μαμάς, οι ικανότητες της μαμάς που της έχουν δοθεί από τη φύση γι αυτό το ρόλο. Μια δουλειά στο σπίτι όλοι μπορούν να την κάνουν.
Να σου πω την αλήθεια τώρα που το παιδί είναι ακόμα μωρό κι εγώ με θεωρώ αναντικατάστατη (χαχα μετριοφροσύνη) κι αν και... καριερίστα χαχα απλώς εννοώ ότι θέλω συμμετοχή στην κοινωνία όχι μόνο μέσω των παιδιών μου αλλά και άμεσα δική μου) θα ήθελα να κάτσω μαζί του μέχρι να γίνει τριών ας πούμε. 'Ομως δεν θα ήθελα να έχω αφήσει τις επαγγελματικές ευκαιρίες που μου παρουσιάστηκαν και όταν πάνε τα παιδιά σχολείο (το παιδί δηλαδή πτος το παρόν) να κάθομαι σπίτι να τα περιμένω ή να πιασω μια δουλειά χωρίς το ενδιαφέρον (στα μάτια μου πάντα) της δικής μου... Παρ'όλο ποιυ το βλέπω έτσι σέβομαι απίστευτα τις μαμάδες που μεγαλώνουν τα παιδιά και τώρα που ο δικός μου είναι μικρός τις ζηλευω κιόλας...
Ανεξάρτητα απο το τι η καθεμια απο μας βλέπει στο παραπάνω κείμενο, είναι αλήθεια οτι και οι παιδοψθχολόγοι "βλέπε- διάβαζε Μ. Γιοσαφάτ" επιμένουν πως οι μαμάδε θα πρέπει να είναι δίπλα στο παιδί τους 24 ώρες το 24 ωρό τουλάχιστον τον πρώτο χρόνο της ζωής τους...και στην έλλειψη αυτής της ανάγκης των βρεφών αποδίδουν πολλά. Ανεξάρτητα λοιπόν απο το τι βλέπει η καθεμια μας στο κείμενο , θα ήταν ιδανικό να μπορούσε κάθε μαμά να διεκδικήσει - τι λέω τώρα, ε... τον χρόνο της για την ανατροφή του βρέφους της. θεωρούν επίσης οτι ο πατέρας δεν θα πρέπει να είναι αμέτοχος αλλά να αναλαμβάνει τις υπόλοιπες δουλειές της οικογένειας, απαλλάσοντας την μαμά απο άλλες έννοιες και καθήκοντα)
Το σχόλιο που δέχθηκε ο σύζυγος που έγραψε το κείμενο είναι προφανέστατα κακοπροαίρετο, από μητέρα που ήθελε, για τους δικούς της λόγους, να τον πικάρει για τη σύζυγό του. Στην πραγματικότητα, ακόμα και οι εργαζόμενες μητέρες (στις οποίες ανήκω) έχουν περάσει την άδεια μητρότητας στο σπίτι με το μωρό, οπότε γνωρίζουμε όλες πολύ καλά το πόσο δύσκολο είναι να πρέπει να τα φέρεις βόλτα στο σπίτι, ειδικά χωρίς βοήθεια, έχοντας ένα μωρό/παιδί που ζητά την αποκλειστική προσοχή σου. Ακόμα και σήμερα, που 'ξεκλέβω' κάποιες εργάσιμες (λόγω ελεύθερου επαγγέλματος) για να κάτσω στο σπίτι, ωρες ώρες πελαγώνω να κάνω τα στοιχειώδη, χωρίς να παραμελήσω και το παιδί. Όμως, άλλο το να αποδώσουμε τα του καίσαρος τω καίσαρι στην μη εργαζόμενη μητέρα, κι άλλο το να βρουν οι μητέρες αυτές, για μια ακόμα φορά, την ευκαιρία να κριτικάρουν τις εργαζόμενες. Να σας πω την αλήθεια, από την πρώτη στιγμή που έγινε μητέρα, με σόκαρε στην κυριολεξία η προφανής διάθεση κριτικής που υπάρχει από τη μια μητέρα στην άλλη: Θήλασες - δεν θήλασες, εργάζεσαι - δεν εργάζεσαι, μεγάλη - μιρκή άδεια μητρότητας, κλπ κλπ κλπ. Μην ξεχνάμε ότι η κάθε σχεση μητέρας - παιδιού είναι μοναδική (όπως μοναδική είναι και η σχέση μας με τους συζύγους/συντρόφους μας) και δεν μπαίνει σε καλούπια, αλλά όλες μας θα 'κριθούμε' εκ του αποτελέσματος, δηλαδή από την ποιότητα των παιδιών που θα μεγαλώσουμε και από τη σχέση μας με αυτά. Δεν πιστεύω ότι η μη εργασία της μητέρας εξασφαλίζει καλύτερη ανατροφή, σίγουρα όμως το παιδί θα μεγαλώσει καλύτερα εάν οι γονείς του δεν του δώσουν το κακό παράδειγμα, του να είναι έτοιμοι να ασκήσουν κριτική στους άλλους με την πρώτη ευκαιρία. Ας γίνουμε όλοι πιο διαλλακτικοί και πιο καλοπροαίρετοι, πρωτίστως για το καλό των παιδιών μας!
Καλή η ωδή στη μητρότητα αλλά το να μεγαλώνει η μητέρα τα παιδιά δεν είναι το μόνο άριστο και απο κει και πέρα το χάος. Έτσι δημιουργείται ένα ακόμα πεδίο αντιπαράθεσης που βάζει στο στόχαστρο τις μητέρες που δουλεύουν. Δηλαδή ένας άντρας που η γυναίκα του δουλεύει σε παρόμοιες συζητήσεις νομίζει ο κύριος που έγραψε το άρθρο ότι δεν έχει ακούσει ειρωνικά σχόλια και άλλες ομορφιές για μεγάλους εγωισμούς,ανάγκη για λούσα και παρατημένα παιδιά; Δεν είναι όμως έτσι γιατί στη συντριπτική πλειοψηφία του οι εργαζόμενες μητέρες δεν είναι σούπερ ντούπερ καριερίστες σε πολυεθνικές, είναι υπάλληλοι ή επαγγελματίες που δουλεύουν γιατί χρειάζονται τα χρήματα πρωτίστως (όχι για λούσα) και για μια σειρά από άλλους λόγους δευτερεύοντες. Δεν νομίζω ότι μόνο με την 24ωρη ενασχόληση με το παιδί σου μπορείς να το διαπαιδαγωγήσεις σωστά. Μια εργαζόμενη μητέρα περνάει εξίσου δύσκολα και δέχεται πολύ περισσότερη κριτική από μια μαμά που μένει σπίτι, μη σας πω κυρίως από μια μαμά που μένει σπίτι μια και προσωπικά δεν έχω ακούσει και λίγα. Σέβομαι και καταλαβαίνω απόλυτα τις μαμάδες που επέλεξαν (το τονίζω) επέλεξαν να μείνουν σπίτι με τα παιδιά. Αν μπορούσα θα το έκανα και εγώ που δυστυχώς αναγκάστηκα πολύ νωρίς να αφήσω το μωρό μου. Το νέο υβρίδιο μαμάς ωστόσο -που αν μπορούσε θα δούλευε ,αλλά απολύθηκε λόγω κρίσης και έκανε την ανάγκη φιλότιμο και έκατσε σπίτι και ψάχνει τρόπο να αποδείξει στον εαυτό του ότι κάνει κάτι σπουδαίο γιατί δεν το μπορεί να το χωνέψει και ενδεχομένως το μισοπιστεύει κιόλας -είναι εξαιρετικά, ΜΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ επιθετικό. Τα σχόλια στις παραπάνω κουβέντες του άρθρου είναι κολακίες μπροστά σε αυτά που μπορεί να ακούσεις από τέτοιο κόσμο,πάντα γυναίκες επίσης. Υπάρχουν δύο όψεις στη κριτική που μπορεί να ασκήσει κανείς και εντέλει κάθε οικογένεια κάνει τις επιλογές της και θα εισπράξει και τα ανάλογα.
Συμφωνώ απολύτως, όπως και με την Ελπίδα. Είμαι σκλήρα εργαζόμενη μητέρα τριών παιδιών, θεωρώ ότι δουλεύω πολύ και στο σπίτι αλλά δεν είμαι μόνο μαμά. Ο ρόλος αυτός από μόνος του δεν με χαρακτηρίζει ουτε και με γεμίζει. Σπούδαζα για δέκα χρόνια από επιλογή, έγινα μαμά από επιλογή, και τώρα δουλεύω από επιλογή και από ανάγκη επίσης. Σέβομαι απολύτως την επιλογή της κάθε μητέρας για το πως θα μεγαλώσει το παιδί της αλλά και για τον τρόπο με τον αποίο ανταλαμβάνεται τον ρόλο της. Προσωπικά θεωρώ ότι το φύλο είναι στις περισσότερες εκφάνσεις του κοινωνικά καθορισμένο και κατασκευασμένο. Το "περίεργο" της υπόθεσης είναι ότι αυτοί που ορίζουν και καθορίζουν περισσότερο αυτό το κοινωνικό φύλο είναι οι άνδρες, ακόμη κι αν πρόκειται για το πως αντιλαμβάνεται μια μητέρα τον ρόλο της ή για το τι συνιστά την μητρότητα σήμερα.
Χαίρομαι που συμφωνούμεΙ Θεωρώ ότι το συγκεκριμένο άρθρο είναι ένα καλό παράδειγμα αυτής της ετεροκαθοριζόμενης οπτικής των γυναικών.
κι εμεις που είμαστε σπιτι δεν ξερετε τι ακουμε καθημερινα, οι εργαζομενες μας τη λενε οτι καθομαστε και τα ξυνουμε ολη μερα, δυστυχως ανηκω στα "υβριδια" που δε βρισκουν δουλεια γιατι περιμενα να μεγαλωσουν λιγο τα παιδια μου πριν αρχισω να ψαχνω, σου ευχομαι λοιπον να μη γινεις κι εσυ υβριδιο και αναγκαστεις να ψαχνεις τροπο να κανεις κατι σπουδαιο οπως λες, γιατι περα απο την αναγκη να κανουμε κατι σπουδαιο ειναι η οικονομικη, και μη νομιζεις οτι μια μαμα που δεν εργαζεται δε νοιωθει ασχημα οταν δε μπορει να προσφερει στον εαυτο της και τα παιδια της οχι λουσα αλλά βασικά αγαθα,
"Το νέο υβρίδιο μαμάς ωστόσο -που αν μπορούσε θα δούλευε ,αλλά απολύθηκε λόγω κρίσης και έκανε την ανάγκη φιλότιμο και έκατσε σπίτι και ψάχνει τρόπο να αποδείξει στον εαυτό του ότι κάνει κάτι σπουδαίο γιατί δεν το μπορεί να το χωνέψει και ενδεχομένως το μισοπιστεύει κιόλας" σου ευχομαι να μη γινεις κι εσυ τετοιο "υβριδιο".....
To άρθρο μια χαρά τα λέει. Αλλά θα ήθελα να προσθέσω ότι η ανατροφή των παιδιών, που είναι αναμφισβήτητα απίστευτα απαιτητική και δύσκολη "δουλειά", είναι "δουλειά" και των δύο γονέων και όχι μόνο της μητέρας. Σαφώς και η μητέρα έχει τον πρωταρχικό λόγο, όπως προστάζει η βιοχημεία και η ανθρώπινη φύση. Αλλά ένα παιδί δημιουργήθηκε από δύο ανθρώπους και έχει δύο γονείς. Όχι μόνο έναν. Εκτός όμως από την ανατροφή των παιδιών είναι και άλλα πράγματα που συνιστούν στο να είναι μια οικογένεια και ένα νοικοκυριό λειτουργικό και ισορροπημένο. Και διαπιστώνω ότι τελικά το μεγαλύτερο φόρτο εργασίας τον επωμίζεται η γυναίκα της σημερινής κοινωνίας. ΔΕΝ διαχωρίζω την εργαζόμενη εκτός ή εντός σπιτιού από την full time stay at home μαμά. Όλες ένα μεγάλο πακέτο τρώνε ανεξαιρέτως. Αυτό το 'αρχαίο' απομεινάρι που ο άντρας πήγαινε για κυνήγι για να φέρει φαγητό και η γυναίκα έμενε πίσω στη σπηλιά να φροντίζει τα μωρά, ας εκλείψει επιτέλους. Ζούμε στον 21ο αιώνα. Καλώς ή κακώς είμαστε αμφότεροι αναγκασμένοι να δουλεύουμε για να μπορούμε να επιβιώσουμε και επιβάλλεται να συνεισφέρουμε σε όλα εξίσου ώστε να υπάρχει μια λογική ισορροπία μέσα στην οικογένεια. Δεν μπορεί ο ένας να τραβιέται από το πρωί μέχρι το βράδυ έχοντας την εργασία του, την ευθύνη του νοικοκυριού και την ευθύνη της ανατροφής των παιδιών γιατί είναι η μητέρα και αυτά είναι 'γυναικείες υποθέσεις', και ο άλλος να παριστάνει τον "Πασά στα Γιάννενα" επειδή απλώς εργάζεται. Δυστυχώς αυτό είναι κάτι που συμβαίνει σε πολλές μα πάρα πολλές οικογένειες. Στον κύκλο μου σχεδόν όλοι είναι έτσι. Απορώ και θλίβομαι. Και αυτό που με ανατριχιάζει είναι αυτό που είπε η Βεατρίκη σε ένα σχόλιο πριν, που είναι γεγονός: τους άντρες αυτούς τους έχουν μεγαλώσει οι μητέρες τους, γυναίκες κι αυτές και τους έχουν διδάξει συστηματικά να απέχουν από τις... 'γυναικείες δουλειές'!! Αυτό κι αν είναι τελείως τραγικό!
Πόσο δίκιο έχεις συνονόματη!
Μα ο άνθρωπος που γράφει το κείμενο δεν λέει ότι η γυναίκα πρέπει να κάθεται στο σπίτι να πλένει πιάτα γιατί μόνο για αυτό είναι άξια. Αυτό θα το χαρακτήριζα φαλλοκρατικό! Ουσιαστικά εξηγεί το γεγονός ότι όταν μια γυναίκα επιλέγει να μείνει σπίτι και να μεγαλώσει τα παιδιά της δεν σημαίνει ούτε ότι είναι τεμπέλα ούτε ότι όλη την ημέρα κάθεται και ξύνεται στον καναπέ της. Αντιθέτως, πιστεύει ότι είναι αρκετά κουραστικό για την ίδια αλλά παράλληλα πολύ ουσιαστικό για τα παιδικά που μεγαλώνει.....
Θα ήμουν πρόθυμη να συμφωνήσω με το κείμενο (τουλάχιστον στα βασικά σημεία) αν αυτός ο πατέρας φαινόταν ικανός να δει το σενάριο παιγμένο και από την ανάποδη, δηλ. έναν πατέρα πλήρους πατρικής και οικιακής απασχόλησης στο σπίτι και μια μητέρα πλήρους απασχόλησης στον επαγγελματικό στίβο, έναν πατέρα έτοιμο να απαρνηθεί τα επαγγελματικά, ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά του οφέλη και προνόμια και να εξαρτηθεί οικονομικά από μια εργαζόμενη σύζυγο. Επειδή όμως αυτός ο πατέρας δε φαίνεται να αφήνει ένα παραθυράκι γι' αυτή την εκδοχή των πραγμάτων, δεν μπορώ παρά να θεωρήσω το κείμενο μια ακόμα έκφραση της φαλλοκρατικής αντίληψης για τη μητρότητα και τη γονεϊκότητα γενικώς, καλυμμένη μάλιστα με το μανδύα του σεβασμού στο μητρικό ρόλο.
Μονο που αυτο που λες δε γινεται, γιατί ισότητα σημαίνει ίση μεταχείριση και ευκαιρίες, όχι ανταλλαγή ρόλων. Καλώς η κακώς η μαμά είναι αναντικατάστατη και τα παιδιά θέλουν τη μαμά, όχι το μπαμπά. Το βλέπω και από το δικό μου, που ο μπαμπάς του και τον αλλάζει και τον παίζει. Μ´ ένα "μαμά" στο στόμα είναι συνέχεια, γιατί ο μπαμπάς δεν έχει τη σύνδεση για να καταλάβει τι θέλει το παιδί, ενώ εγω τα πιάνω με τη μία. Οι άντρες μπορούν να βοηθούν τα πρώτα χρόνια, οχι όμως να αντικαθιστούν τη μαμά. Αυτο γινεται όταν δεν υπάρχει άλλη λύση, γιατί κακα τα ψέματα, δεν είναι φτιαγμένοι γι αυτό το ρόλο. Αργότερα, όταν μεγσλώνουν τα παιδιά, ο ρόος του πατέρα γίνεται πιο ουσιαστικός στην ανατροφή.
ρόλος εννοω...
Τι εμποδίζει τους πατεράδες να προσφέρουν στα παιδιά τους μέσα στο σπίτι ό,τι και οι stay home μαμάδες μετά τον πρώτο χρόνο; Τίποτε άλλο από την παιδεία τους και την κοινωνική εικόνα τους. Όσο ανατρέφουμε και εκπαιδεύουμε άνδρες που θεωρούν τη μαμά "αναντικατάστατη" και τον μπαμπά ανίκανο να "έχει σύνδεση" (πόσο υποτιμητικό είναι αυτό, Χριστέ μου, για τους γονείς) τόσο περισσότερο θα έχουμε μαμάδες "που τα πιάνουν με τη μία" και άντρες που "δεν είναι φτιαγμένοι" για το γονεϊκό ρόλο. Πόσο λυπηρό είναι όλο αυτό... Πόσο υποτιμητικό για τους άνδρες... Με πόση ευκολία μπορεί να αποκλείσει τις γυναίκες της παραγωγικής ηλικίας από τις θέσεις ευθύνης και τα κέντρα λήψης αποφάσεων... Και πώς θα ήταν τα πράγματα αν οι πατεράδες είχαν εκπαιδευτεί κοινωνικά να είναι τόσο αναντικατάστατοι όσο οι μανάδες, αν ενθαρρύνονταν να αποκτήσουν στενή σύνδεση με το παιδί από την πρώτη στιγμή, αν από τα πρώτα τους βήματα τους δίναμε μια κούκλα στο χέρι και τους λέγαμε "αυτό είναι το μωράκι σου" όπως ακριβώς κάνουμε και με τα κορίτσια; Μήπως τότε θα τους ταίριαζε καλύ καλύτερα ο "ρόλος";
μμμμ... επειδη βλέπω οτι γενίκευσες (π.χ. γενίκευσες το "ρόλο της μαμάς" και τον ονόμασες "ρόλο των γονέων") και στη συνέχεια διαστρέβλωσες αυτά που είπα (π.χ ανίκανοι αντρες κλπ) δε βρίσκω το λόγο γιατί να απαντήσω, αν και η συζήτηση θα ήταν ενδιαφέρουσα.
Ελπίδα νομίζω ότι όσες κούκλες και να δώσεις σε ένα αγοράκι λέγοντάς του: "αυτό είναι το μωρό σου", το αγοράκι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ περίπτωση να ανταποκριθεί όπως ένα κοριτσάκι. Η μητρότητα είναι βιοχημική/ορμονική διεργασία που εκ φύσεως συμβαίνει μόνο στο θηλυκό γένος του είδους μας, δεν είναι κοινωνικό status, ούτε κάτι που διδάσκεται. Όσο στενή σύνδεση και προσπαθήσει να αποκτήσει ο πατέρας με το μωρό του, αποκλείεται να μπορέσει να αντικαταστήσει πλήρως τη μητέρα. Οι άντρες έχουν διαφορετικό μηχανισμό σκέψης και συναισθημάτων και τους λείπει το μητρικό φίλτρο. Μπορούν να τα καταφέρουν καλά, αλλά όχι τόσο καλά όσο οι γυναίκες. Δεν είναι θέμα ικανότητας, αλλά θέμα βιολογίας. Πέραν τούτου, κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει πλέον (στη σημερινή εποχή εννοώ) μια γυναίκα σε παραγωγική ηλικία από θέσεις ευθύνης και κέντρα λήψης αποφάσεων, αν η επιλογή της είναι αυτή. Το να χρησιμοποιείται η γυναικεία φύση και η μητρότητα ως «ελάττωμα» είναι τουλάχιστον αστείο. Όποιος νομίζει ότι επειδή μπορούμε να κάνουμε παιδιά ή επειδή έχουμε ήδη παιδιά, είμαστε λιγότερο ικανές να διοικήσουμε μια εταιρεία πχ., πλανάται οικτρή πλάνη! Δεν υπάρχει αμφιβολία. Το θέμα όμως δεν είναι αυτό. Το θέμα για μένα είναι γιατί εσύ (υποθέτω) και πολλές άλλες γυναίκες πιστεύετε ότι είναι τόσο σημαντικό να έχετε πρόσβαση σε κέντρα αποφάσεων και να κατέχετε θέσεις ευθύνης σε βαθμό που προκειμένου να τα αποκτήσετε απορρίπτετε τη μητρότητα και αισθάνεστε ότι έχετε κάνει την καλύτερη επιλογή? Τι νομίζεις ότι θα σου προσφέρει αυτή η επιλογή (εκτός από χρήμα ίσως)? Με ενδιαφέρει πολύ να ακούσω...
Δεν μπορώ να σου απαντήσω για τις επιλογές και τα κίνητρα των γυναικών που απορρίπτουν τη μητρότητα για οποιοδήποτε λόγο (επαγγελματικό, προσωπικό κτλ), αφού εγώ είμαι ήδη μητέρα και εξ ορισμού απολαμβάνω τη μητρότητα. Δεδομένου ότι δεν έχουμε καμία βοήθεια, από τη στιγμή που γίναμε γονείς ο σύζυγός μου και εγώ περιορίσαμε σοβαρά τις επαγγελματικές μας δραστηριότητες για να προσφερθούμε όσο το δυνατόν περισσότερο στο παιδί (με διαφορετικό κόστος για τον καθένα μας). Τούτου δοθέντος μπορώ να σου πω γιατί ως μητέρα θεωρώ τη δουλειά μου τώρα πιο σημαντική από ποτέ: διότι εισφέρω το ήμισυ του οικογενειακού εισοδήματος που περιορισμένο πια λόγω κρίσης και μειωμένου ωραρίου είναι απαραίτητο• διότι ούσα επαγγελματίας 20 σχεδόν χρόνια απολαμβάνω ανέκαθεν τη δουλειά μου και αποτελεί σημαντικό παράγοντα της ψυχικής μου ισορροπίας, δηλ. είμαι πιο χαρούμενη, υπομονετική, εφευρετική μαμά, όταν δουλεύω παρά όταν δε δουλεύω• διότι θεωρώ ότι προσφέρω στο παιδί μου το γόνιμο πρότυπο μιας δημιουργικής και ανεξάρτητης μητέρας, που εγώ ως παιδί στερήθηκα, και τέλος διότι θεωρώ ότι ασκώντας ευσυνείδητα τον παραγωγικό μου ρόλο μέσα στην κοινότητα συμβάλλω στο μερίδιο που μου αναλογεί στο να γίνει αυτή η κοινότητα καλύτερη για το παιδί μου και για κάθε παιδί. Γι' αυτούς τους λόγους θεωρώ ότι έκανα την καλύτερη επιλογή για την οικογένειά μου. Εκτιμώ απεριόριστα όσους υλοποιούν τις συνειδητές επιλογές τους. Επομένως εκτιμώ και κάθε γονιό (μάνα ή πατέρα) που αποφασίζει να αφιερώσει όλο το χρόνο και την ενέργειά του στα παιδιά του, εφόσον αποφασίζει λαμβάνοντας υπ' όψιν όλους τους παράγοντες, όχι την ανάγκην φιλοτιμίαν ποιούμενος ούτε από πειθαναγκασμό (τα έγραψε καλύτερα η Kirki). Πόσοι όμως είναι αυτοί; Και δε θεωρώ ότι ένας πατέρας μπορεί να αντικαταστήσει μια μητέρα, ούτε όμως ότι μια μητέρα μπορεί να αντικαταστήσει έναν πατέρα (όπως συχνά υπονοήθηκε στα σχόλια), ένα παιδί μεγαλώνει καλύτερα με 2, τα υπόλοιπα είναι λύσεις ανάγκης. Όσο για το κατά πόσο η παιδεία και κοινωνικά πρότυπα επηρεάζουν το κοινωνικό φύλλο (gender) έχουν γίνει πολλές μελέτες και σίγουρα θα γίνουν κι άλλες. Είναι βέβαιο ότι ήδη από τη στιγμή της γέννησής συμπεριφερόμαστε στα αγόρια και στα κορίτσια με διαφορετικό τρόπο και αυτή η διαφορά παράγει ισχυρές διαφοροποιήσεις στους κοινωνικούς ρόλους, ακόμα και στις δεξιότητες. Αν ο βιολογικός προκαθορισμός ήταν επαρκής εξήγηση για τη ριζοσπαστική διαφοροποίηση του ρόλου των γονέων, τότε πώς εξηγείται ότι ο ίδιος ρόλος (μητρικός ή πατρικός) διαφοροποιείται ισχυρά από εποχή σε εποχή και από χώρα σε χώρα; Γιατί δηλ. ο πατέρας μου και ο πεθερός μου (γεννημένοι πριν τον πόλεμο) ήταν άνθρωποι απρόθυμοι να διαχειριστούν τα καθημερινά θέματα της ανατροφής των παιδιών τους, ενώ ο αδερφός μου, ο άνδρας μου και ο κουνιάδος μου είναι γονείς που μοιράζονται όχι μόνο τη χαρά αλλά και τον τεράστιο κόπο της ανατροφής από την πρώτη στιγμή; Άλλαξε κάτι στο DNA τους ή ανδρώθηκαν με διαφορετικά κοινωνικά πρότυπα και άλλες προσδοκίες; Νομίζω το δεύτερο.
Ελπίδα κοίτα, ο μπαμπάς είναι μπαμπάς και η μαμά μαμά, δεν εκπαίδευσε κοινωνικά για κανέναν από τους δύο ρόλους, είναι η ανθρώπινη φύση έτσι και δεν αλλάζει πως να το κάνουμε. Ο μπαμπάς μπορεί να "εκπαιδευτεί" σε πολλά θέματα ανατροφής του παιδιού αλλά το μητρικό ένστικτο δεν πρόκειται να το αποκτήσει ποτέ. Η Βεατρίκη και η Ιωάννα 1971, έχουν απόλυτο δίκιο σε αυτά που γράφουν και δεν έχει κανένα νόημα να διατυπώσω ξανά τα ίδια πράγματα. Υ.Γ. είμαι μαμά εργαζόμενη στον ιδιωτικό τομέα σε θέση μεγάλης ευθύνης, με δύο παιδιά και έναν υπέροχο σύζυγο, ο οποίος βοηθά τα μέγιστα , πήρε άδεια ανατροφής τέκνου 9 μήνες σε κάθε παιδί μας, αυτή την εποχή είναι μόνος μαζί τους 10 ώρες κάθε μέρα ( ο μεγάλος λείπει 4 ώρες στο νηπιαγωγείο και ο μικρός είναι ενός έτους) και κάνει ότι ακριβώς θα έκανα κι εγώ αν ήμουν σπίτι, πλην μαγειρέματος. Μου επαναλαμβάνει όμως συνεχώς αυτό που γράφει η Ιωάννα "Μπορούν να τα καταφέρουν καλά, αλλά όχι τόσο καλά όσο οι γυναίκες" και είναι λογικότατο και αποδεκτό. Από εκεί και πέρα όμως όταν η δουλειά μου τελειώνει και μέχρι να κοιμίσω τα παιδιά, είμαι μαζί τους στο οτιδήποτε προσφέροντας τους ποιοτικό χρόνο. Αφού κοιμηθούν αρχίζουν οι δουλειές στο σπίτι, ο όποιος χρόνος για το ζευγάρι και πάει λέγοντας για πέντε μέρες. Το ΣΚ, ο κόσμος να χαλάσει, είναι για τους τέσσερις μας. Δύσκολη καθημερινότητα αλλά OK, μακάρι να είχαμε όλες οι μαμάδες εναλλακτική λύση μένοντας σπίτι 2-3-4-5 χρόνια με τα παιδάκια μας και να μας πληρώνουν κιόλας. Επειδή αυτό όμως είναι ουτοπικό, βρίσκει η κάθε οικογένεια τις ισορροπίες και τους ρυθμούς της και με γνώμονα το καλό των παιδιών και του ζευγαριού πορεύεται. Η καριέρα και η μητρότητα, κατά την δική μου άποψη και προσωπική εμπειρία, μπορούν να συνδυαστούν μόνο όταν μετριάσεις την καριέρα, αφήσεις και λίγες δουλειές του σπιτιού παραπίσω, και έχεις υποστήριξη από τον σύζυγο σου. Κι όταν έρθει η ώρα να γυρίσει ο άντρας μου στη δουλεία του, μπορώ δεν μπορώ θα προσαρμόσω την δική μου στα τότε δεδομένα, με ότι συνεπάγεται αυτό για τα οικονομικά μας. Αυτή είναι η ζωή!
Σοφία απαντάω σε σένα αλλά αφορά και την απάντηση της Beatrice και της Ιωάννας. Νομίζω ότι οι πατεράδες μπορούν να αποκτήσουν αυτή τη περίφημη σύνδεση αρκεί να προσπαθήσουν καθημερινά και όχι τις λίγες στιγμές που δεν μπορούμε εμείς. Βασικά νομίζω ότι οι μαμάδες τους σαμποτάρουμε αυτή τη σύνδεση. Το βλέπω κ απ τον εαυτό μου... Πολλές φορές τα βάζω με τον καλό μου γιατί δεν κάνει κάτι - σε σχέση με το παιδί πάντα - με τον δικό μου τρόπο, ακυρώνοντας του την όποια προσπάθεια να φτιάξει τη δική του "συντεχνία" με τον μικρό. Πριν λίγο καιρό έβλεπα στην τβ - δε θυμάμαι που - μια συνέντευξη από έναν τύπο full time dad και κρατου΄σε και το νοικοκυριό του σπιτιού. Μια χαρά φάνηκαν όλα, ακομπλεξάριστος ήταν, χαρούμενος ήταν.. και, τι έγινε? δε θα μεγαλώσουν ευτυχισμένα παιδιά αυτοί οι γονείς? δε νομίζω... Τέλος θέλω να προσθέσω ότι η Ελπίδα μάλλον άλλο εννοούσε... δεν ακυρώνει τον μητρικό ρόλο προς χάριν του εργασιακού. Φαντάζομαι θα προτιμούσε ο αρθρογράφος να αναφερόταν στη σπουδαιότητα του να μεγαλώνεις τα παιδιά αποκλειστικά ως γονέας και όχι ειδικά ως μάνα
@Σοφία Τις ενστάσεις μου για τον βιολογικό προκαθορισμό τις διατύπωσα και πιο πάνω σε άλλο σχόλιο, περιττό να το επαναλάβω. Ξέρω πώς είναι η ζωή, τουλάχιστον σήμερα, τουλάχιστον εδώ, την περιγράφεις καλά στην τελευταία σου παράγραφο. Το σχόλιό μου όμως λέει ότι δεν είναι ανάγκη να είναι πάντοτε και παντού έτσι, δεν είναι δοσμένο από μια ανώτερη δύναμη, ούτε προκαθορισμένο από τη βιολογία, είναι φτιαγμένο από εμάς. @Εύα Πόσο συμφωνούμε! Οι μπαμπάδες δεν τα κάνουν όλα χειρότερα, τα κάνουν όλα διαφορετικά. Κι όταν τους δίνεται η ευκαιρία γίνονται τέλειοι στον διαφορετικό τους τρόπο. Η τελευταία σου περίοδος με εκφράζει και με χαροποιεί ιδιαίτερα.
έχω καλυφθεί πλήρως.
Μα τί κάνεις όλη μέρα; Το ξύνω μου έρχεται πολλές φορές να απαντήσω Κάποια στιγμή μέσα σε όλα αυτά που περιγραφει το αρθρο και άλλα τόσα που έχετε πεί πιο πάνω είπα κάποιες σπόντες σε κάποιους που εμμέσως πλην σαφώς μου έλεγαν ένα παιδί έχεις ΜΕΓΑΛΩΣΕ ΤΟ! Που παρόλου τις σπουδές μου τα νιάτα μου και μας (όλων εννοώ) δεν ήμασταν μεγαλωμένες για να είμαστε κλεισμένες στο σπίτι 24 ώρες, μου γύρισαν κουβέντες για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολογητα (οτι δεν με βοηθάνε ΠΟΥΘΕΝΑ) ''ΜΑ ΠΟΣΟ ΚΟΜΠΛΕΞΙΚΗ ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΠΕΛΑ ΠΟΥ ΑΣΧΟΛΕΙΤΑΙ ΜΕ ΜΙΚΡΟΠΡΕΠΕΙΕΣ;'' ''ΔΕΝ ΚΟΙΤΑΕΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΙΛΑΕΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΘΕΛΕΙ ΚΑΙ ΒΟΗΘΕΙΑ ΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ;'' Αυτές ήταν οι κουβέντες απο ΓΥΝΑΙΚΕΣ και όχι απο άντρες! Λυπάμαι ειλικρινά για την παιδεία μας και την κουλτούρα μας!
Μην έχεις την εντύπωση οτι η βοήθεια είναι εύκολη ή δικαιολογημένη αν δουλεύεις. Εκεί παίζει τα σενάριο "δεν σε βοηθάω γιατί τα θέλει ο κ**** ς σου και κουράζεσαι. Πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που δεν θα καταλάβουν ,που δεν θέλουν να καταλάβουν αλλά μόνο να βγάλουν την κακία τους και το άσπρο μαύρο.
Πιστευω πως οταν μενεις σπιτι και φροντιζεις ενα παιδι αποκλειστικα,χωρις καμμια βοηθεια,ουτε για εναν καφε με τον αντρα σου και μονο,ειναι πακετο! Το βιωνω εδω και πολυ καιρο.Μαλιστα ειχα πει σε καποιον πως ήταν πολυτελεια να σκεφτω αν περασα καταθλιψη ή οχι Εγω θαυμαζω αυτες τις μαμαδες που εχουν 2-3 παιδια και συνειδητα εχουν σταματήσει να δουλευουν και τα καταφερνουν μια χαρα απο παιδια μεχρι νοικοκυριο, συζυγο..πως τα καταφέρνουν;! Αυτη ειναι η πιο δυσκολη δουλεια και δεν υπαρχει υλικη αμοιβή,μονο ηθική,συναισθηματική κλπ Απο την άλλη οταν υπαρχει σωστο ατομο (κυριως μαμα ή πεθερα) και ΜΠΟΡΕΙ να φροντισει το παιδι σου για λιγες ώρες για επιπλεον εισοδημα,ειναι σεβαστο και αυτο... Τελος παντων, καλο ειναι να μην κατακρινει ο ενας την αποφαση του αλλου,οι αναγκες ειναι πολλες συναισθηματικες,υλικες,ψυχολογικες κλπ και η καθεμια μας πραττει οπως πιστευει,μπορει και αναλογα με την αναγκη της.. καλη μας συνεχεια..
Πάλι καλά που υπάρχουν και άντρες που αντιλαμβάνονται τη σπουδαιότητα του να έχει η γυναίκα αποκλειστικά σχεδόν το βάρος της ΣΩΣΤΗΣ ανατροφής και διαπαιδαγώγησης! Αυτό που δεν καταλαβαίνουν οι περισσότεροι εργαζόμενοι, είναι πως οι δουλειές έχουν ωράριο, διαλείμματα, άδειες, η δουλειά της μαμάς που κρατάει μόνη της σπίτι και παιδιά, όμως, δεν τελειώνει ποτέ και είναι η πιο υπεύθυνη που υπάρχει στον κόσμο!
Βέβαια για να μη λέμε και ό,τι θέλουμε το ότι μένει μια γυναίκα στο σπίτι για να μεγαλώσει τα παιδιά της δε σημαίνει απαραιτήτως ότι το κάνει και σωστά, έτσι; Υπάρχουν περιπτώσεις και πειρπτώσεις. Γνώμη μου είναι πάντως ότι αν τα ζυγίσει κανείς είναι τελικά καλύτερο μια γυναίκα να είναι εργαζόμενη μητέρα, για πολλούς λογους. Γιατί είναι ψυχοφθόρο και πολύ κουραστικό να μένεις όλη μέρα στο σπίτι και να μην έρχεσαι σε καθημερινή επαφή με άλλους ανθρώπους. Γιατί προσφέρεις έξτρα εισόδημα στην οικογένεια. Και γιατί μια μαμά με επαγγελματική καριέρα αποτελεί ένα πιο δυναμικό πρότυπο για τα παιδιά.
"Και γιατί μια μαμά με επαγγελματική καριέρα αποτελεί ένα πιο δυναμικό πρότυπο για τα παιδιά." Νατάσα νομίζω ότι είπες την καλύτερη κουβέντα... Και βέβαια πάντα υπάρχει τρόπος να ισορροπείς και τις δύο σου ιδιότητες: να είσαι και πολύ καλή μανούλα και πολύ καλή στον επαγγελματικό σου χώρο
Είμαι μια μαμά εξολοκλήρου , παρά τις σπουδές μου και τις ευκαιρίες δουλειάς που είχα και άφησα. Ευχαριστώ συνεχώς τον άντρα μου για το δώρο που μου έκανε και επέμενε να μείνω στο σπίτι με τα παιδάκια μου. Είναι ώρες ώρες που δεν αντέχω,που θα ήθελα να ντύνομαι και να βάφομαι και να είμαι με κόσμο, αλλά όταν χρειάζεται με κουράζει πλέον. Προτιμώ να είμαι στο σπίτι με τα παιδιά μου, με τα γέλια τους, να ρουφάω την κάθε στιγμή τους και θεωρώ ότι και αυτά είναι έτσι χαρούμενα. Βέβαια πάντα προβληματίζομαι ότι όταν μεγαλώσουν εγώ τι θα κάνω αν και ένα παιδί πάντα χρειάζεται τη μητέρα του ή μάλλον τους γονείς του ακόμη και εκατό χρονών να γίνει. Η μαμά μου όμως πιστεύει ότι επειδή δε δουλεύω δε χρειάζομαι βοήθεια ... πόσο λάθος έχει όμως. Εύχομαι να είμαι γερή και να είμαι πάντα δίπλα στα παιδιά μου όσο και όποτε με χρειάζονται καθώς και στον άντρα μου. Δε νιώθω μειονεκτικά που δε δουλεύω , θαυμάζω αυτές που τα καταφέρνουν και τα δύο και μαρέσει αυτό που κάνω
σαν να περιγράφεις τη ζωή μου! σίγουρα είμαστε πολλές που σε καταλαβαίνουμε α-πό-λυ-τα!!! καλή δύναμη σε όλες μας!!!
Μπράβο στον μπαμπά-σύζυγο!!!! Αυτά να τα βλέπουμε οι αγορομάνες και να εκπαιδεύουμε τα παιδιά μας για τα απολύτως αυτονόητα... θέλει αναγνώριση και εκτίμηση η δουλειά στο σπίτι.
μου θυμιζει τις απειρες φορες που ακουγα αυτη την ατακα "μα τι κανεις, σπιτι εισαι" και οταν ψελλιζα ενα "μα εχω το παιδι", ερχοταν το αποτελειωμα "ενα έχεις και καθεσαι σπιτι ολη μερα, σιγα τι κανεις"!!! χαχαχα! για γελια ειναι ολα αυτα γιατι αυτη που τα λενε ή τα ξεχασαν ή δεν ειναι μαμαδες.
Μακάρι να το βλέπανε έτσι όλοι οι άντρες-σύζυγοι....
Πάντα πίστευα οτι η δουλειά της μαμάς είναι η πιο δύσκολη δουλειά που υπάρχει, ειδικά όταν γινεται full-time. Οσο κι αν αγαπαούσα τη δουλειά μου, δεν ήμουν από αυτές που εξισώνουν την "καριέρα" με τη μητρότητα. Είναι ΑΚΡΙΒΩΣ όπως τα λέει ο τύπος στο άρθρο: "Αν η μητέρα σου αποφάσιζε μια μέρα να παραιτηθεί από τον ρόλο της αυτό, ζωές ολόκληρες θα έρχονταν τα πάνω κάτω. Η κοινωνία θα υπέφερε τρομερά. Οι κυματισμοί αυτής της τραγωδίας θα ήταν αισθητοί για γενιές. Αν αποφάσιζε να παραιτηθεί από προγραμματιστής, θα έβρισκαν άλλον μέσα σε τέσσερις μέρες και ούτε γάτα ούτε ζημιά." Ένας λόγος που φοβομουν να κάνω παιδί ήταν κι αυτός, επειδή καταλάβαινα τη σπουδαιότητα του πράγματος, και είχα τις αμφιβολίες μου αν θα μπορέσω να είμαι σωστή, κι αν τελικά κάνω για μάνα, γιατί εμείς οι ...νεώτεροι δεν είμαστε αρκετά σκληραγωγημένοι. Δεν ήθελα να πάρω στο λαιμό μου ένα παιδί. Και φυσικά οι φόβοι μου επιβεβαιώθηκαν γιατί αυτή η "δουλειά" είναι 100 σκάλες πιο δύσκολη από 12ωρα βγαλσίματα ματιών στον υπολογιστή στις διαφημιστικές, και η πίεση άλλες 100 σκάλες πιο πάνω από τις προθεσμίες παράδοσης εργασίας. Είναι διαρκής, και δεν έχει μέρες που "κόβει η δουλεία"! Από καιρο σε καιρό κάνω απολογισμό μαμαδοσύνης κι όλο λάθη βρίσκω, λάθη που δεν επιδέχονται undo και delete. Τουλάχιστον εμένα ο άντρας μου, όχι μόνο το κατανοεί, αλλά αισθάνεται και "λίγος" όσον αφορά το δικό του μερίδιο στην οικογένεια, που είναι το να βγάλει κανα φράγκο. Πολλές φορές τον βλέπω όταν δεν έχει δουλειά, να αλωνίζει στο σπίτι και να κάνει δουλειές, κι έχω την εντύπωση οτι αυτό συμβαίνει για να μη νομίζω οτι κάθεται, τη στιγμή που εγώ έχω ένα ρόλο στον οποίο δεν μπορεί να βοήθήσει, μια δουλειά που είναι 24 ωρες το 24ωρο. Και απορώ πως άλλοι άντρες δεν το καταλαβαίνουν. Η μάλλον ξέρω γιατί δεν το καταλαβαίνουν, γιατί η τραγική ειρωνεία είναι οτι ίδιες οι μανάδες τους που τρώγαν τα πακέτα, τους εμφύσησαν την αποχή από τα παιδιά κι από το σπίτι, γιατί ειναι ...γυναικεία δουλειά.
Παιδια πολυ σωστο το αρθρο, μπραβο που το αναδημοσιευετε. Τ αυτονοητα. Κι εγω απο μαμαδες δεν το περιμενα, αλλα εχω και το μεγαλο παραπονο οτι οι αντρες δεν μας καταλαβαινουν. Εχω κανει και σκετο μαμα και εργαζομενη μαμα. Εχω να πω μονο οτι οταν εργαζομουν οι ωρες της δουλειας μου ηταν ΟΙ ΠΙΟ ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΕΣ ΤΗΣ ΜΕΡΑΣ ΜΟΥ! Ειναι τρομερα δυσκολο να εισαι μαμα ολη μερα σπιτι με τα παιδια, ειδικα αν δεν εχεις κανεναν να σου αδειασει τα χερια για λιγο. Δεν ξερω που βρηκε τις περιοδους απραξιας ο κυριος, προσωπικα δεν μου εχει τυχει ουτε μια μερα απραξιας εδω και 4 χρονια, απο τοτε που εφερα τον πρωτο μου γιο στον κοσμο. Τοσο πολυ, που αν τυχει καποτε να μου παρει τα παιδια ο αντρας μου και να βρεθω μονη σπιτι απο το σοκ δεν ξερω τι να πρωτοκανω!!
Γνωστό σοκ....που τελικά καταλήγει να μην κανουμε τίποτα γιατι τι να χωρεσεις μεσα σε μια ώρα, η μέχρι να ξυπνήσει πχ το μωρο δηλ σε 1,2,3.....η1000λεπτα, άντε να κανείς προγραμμα...βέβαια και το να δουλεύεις μαζί με το να μεγαλώνεις παιδια ειναι εξίσου πακέτακι με τύψεις,ενοχές, μισοτελειωμενες δουλειές και στο σπιτι και στην δουλειά.... Νομίζω πως η μαμα που μένει στο σπιτι ειναι πολυ κουρασμένη αλλα ιδιαίτερα χαρούμενη με προϋπόθεση να έχει και τα ´ρεπό ´της μεσα στην μερα και λίγη παρέα, η μοναξιά της μαμάς στο σπιτι επίσης δεν παλεύετε!
Η μοναδική ώρα απραξίας και αυτό γιατί απλά έχει μουδιασει ο εγκέφαλος, είναι από τις 10 με 11 το βράδυ... Ώρες ώρες θέλω να ξαναγυρίσω στη δουλειά για να ξεκουραστώ...
Κι εγώ αυτό πιστεύω. Πως το να δουλεύεις και να έχεις τα παιδιά είναι πολύ πιο ξεκούραστο από το να έχεις μόνο τα παιδιά. Ακόμη κι αν δουλεύεις από το σπίτι, που αποδεδειγμένα είναι σχεδόν ακατόρθωτο να καταφέρεις να δουλέψεις σοβαρά και να έχεις δίπλα τα παιδιά, είναι πολύ πιο εύκολο από το να είσαι σπίτι και το μόνο που κάνεις να είναι η ενασχόληση με τα του σπιτιού και των παιδιών. Νομίζω πως αυτό που κουράζει πιο πολύ είναι το αίσθημα ότι δεν έχεις εναλλακτική για να ξεφύγεις λίγο, να μιλήσεις με έναν άνρθωπο, να νιώσεις ότι σπαταλάς ενέργεια και σε κάτι άλλο. Μακάρι να ήταν έτσι τα πραγμάτα που να μπορούσαμε να συνδυάζουμε λίγες ώρες εργασίας με παιδιά.
ξερω μαμαδες που τα πρωτα 1-2 χρονια ειχαν το παιδι τους μαζι τους στο χωρο εργασιας τους και πραγματικα αυτο το θεωρω εξοντωτικο, δε νομιζω να μπορουσα ν ασυγκεντρωθω σε δουλεια με τα ζουζουνακαι μου γυρω γυρω.....
Χαίρομαι που όλα αυτά έχουν ειπωθεί από αντρικό στόμα.
αντιδρουν ετσι μερικες ¨μαμαδες¨γιατι γιαυτες το κανω παιδι σημαινει φερνω στον κοσμο ενα παιδι και τελος εκανα το καθηκον μου!απο κει και περα ας ασχοληθει ο βρεφικος σταθμος η η πεθερα μου!τι μαθαινουν σε αυτα τα παιδια ?τπτ!!!την αβ και να μιλαν!!τους μαθαινουν τι σημαινει αξιοπρεπεια?οχι!τους μαθαινουν να ειναι σωστοι απεναντι στους αλλους?οχι!!! τους μαθαινουν τι σημαινει ηθικη ?οχι!!!!γιαυτο ειμαστε η κοινωνια που ειμαστε!γιατι τα παιδια δεν μαθαινουν τπτ απο την μανα πλεον !η μανα αυτη που πρεπει να ειναι εχει εξαφανιστει απο την δεκαετια του 50΄. και πιο πριν. οχι οτι οσες μαμαδες ειναι στο σπιτι κανουν ολα τα παραπανω δεν λεω αυτο!!η μανα που καποτε επλαθε χαραχτηρες σωστους με αξιες και ιδανικα που μαθαινε πραγματα στα παιδια της που διδασκε την ανθρωπια τον σεβασμο και την αξιοπρεπεια εχει χαθει χρονια πολλα τωρα!τωρα η μανα μαθαινει το βλεπε ακου μη μιλας, το κοιταζε την παρτη σου και τις νεες τασεις της μοδας!!τα λεφτα και το να πουλας μουρη η οτι αλλο βρεθει μπροστα σου!!
συμφωνώ τόσο πολύ με το κείμενό σου! μπράβο!