Γιατί δίνω στο μωρό μου ξένο γάλα
Η Jordan, μια νέα μαμά 28 ετών από την Αριζόνα, ήθελε να θηλάσει τον γιο της Liam, που είναι τώρα 5 μηνών. Οι τραυματισμένες θηλές της όμως, μαζί με την εξάντληση που ένιωθε τις πρώτες εβδομάδες, την οδήγησαν γρήγορα στη φόρμουλα. Η Jordan εξηγεί πώς ένιωσε όταν πήρε αυτή την επιλογή που θεώρησε ότι ήταν σωστή για εκείνη και την οικογένειά της, αξιολογώντας εκ των υστέρων τους κινδύνους.
Ήταν εύκολα στην αρχή
Ο άντρας μου και εγώ είχαμε αποφασίσει πως θα θήλαζα, τόσο από άποψη οικονομίας όσο και επειδή κάνει τόσο καλό στο μωρό. Δεν ήξερα πολλούς ανθρώπους να έχουν θηλάσει. Η μαμά μου δεν μας θήλασε και ήμασταν οι πρώτοι από τους φίλους μας που απέκτησαν παιδί. Όλα ήταν τόσο καινούρια για μας, πίστευα πως θα τα κατάφερνα. Είχαμε αγοράσει και μια αντλία και όλα τα αξεσουάρ.
Γέννησα με φυσιολογικό τοκετό και μόλις ο Liam γεννήθηκε μου τον έδωσαν να τον θηλάσω. Μείναμε στο νοσοκομείο δύο μέρες και τα πήγαινε πολύ καλά. Ήταν πολύ εύκολο για να είμαι ειλικρινής. Οι νοσοκόμες ήταν εκεί για να τον βοηθήσουν να «πιάσει» στο στήθος μου και να μου δείξουν τι να κάνω. Όταν πήγαμε σπίτι όμως, σταμάτησε να λειτουργεί.
Υπέφερα
Όταν γυρίσαμε σπίτι, τον θήλαζα και πονούσα λίγο, αλλά δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία. Υπέθετα απλά πως πονάει λιγάκι. Κατά τη διάρκεια της πρώτης εβδομάδας όμως έβγαλα φουσκάλες, οι θηλές μου άρχισαν να «σκάνε» και να ματώνουν. Ήταν στην ουσία ανοιχτές πληγές.
Σχετικό άρθρο: Το άγχος του θηλασμού οδηγεί πολλές νέες μαμάδες στο να τον σταματήσουν
Έβαλα κρέμα, αλλά απλά χειροτέρεψα. Όπως όταν έχεις μία φουσκάλα στο πόδι και φοράς παπούτσια και το πόδι σου τρίβεται – και το μόνο πράγμα που σε κάνει να νιώθεις καλύτερα είναι να μη φοράς τίποτα. Όταν ο γιος μου θήλαζε για 30, 45 λεπτά, είχα έναν διαρκή, οξύ πόνο. Έκλαιγα. Κάποιες φορές τον ξεκολλούσα για λίγο για να ηρεμήσω, αλλά αυτό δεν ήταν καλό, γιατί άρχιζε να κλαίει. Προσπαθούσα να ηρεμήσω το στήθος μου ενδιάμεσα του θηλασμού, αλλά με το που θήλαζε, άρχιζαν να ματώνουν. Με έκανε να νιώθω απαίσια, γνωρίζοντας πως σε λίγες ώρες θα υπέφερα και πάλι.
Αναζητώντας βοήθεια
Είχαμε από νωρίς εξασκηθεί στο πώς να πιάνεται στο στήθος μου. Ήταν μια χαρά την πρώτη φορά και σκέφτηκα «Τέλεια! Βρήκαμε το ρυθμό μας!» Και τότε ερχόταν η ώρα για τον επόμενο θηλασμό και δεν μπορούσα να τα καταφέρω.
Δύο βδομάδες αφού γεννήθηκε, κάλεσα το νοσοκομείο και ζήτησα να μιλήσω με μία σύμβουλο θηλασμού. Μου είπαν πως θα έπαιρνε τέσσερις με πέντε μέρες. Στο σημείο αυτό, έφτασα πραγματικά στα όριά μου. Η σκέψη και μόνο – με ένα μωρό δύο εβδομάδων – πως θα έπρεπε να περιμένω άλλες πέντε μέρες για να μιλήσω με κάποιον και θα πονούσα τόσο για άλλες πέντε μέρες… δεν άντεχα άλλο.
Είναι αρκετά μεγάλο μωρό και έτρωγε πολύ. Τον θήλαζα και την επόμενη φορά που τον τάιζα του έδινα γάλα που είχα αντλήσει για να μην πονέσω. Ενώ όμως αντλούσα γάλα, δεν έβγαζα όσο έτρωγε.
Από το θηλασμό στο μπουκάλι
Μερικές μέρες αφού κάλεσα στο νοσοκομείο ζητώντας σύμβουλο θηλασμού, περάσαμε ένα βράδυ που ξυπνούσε κάθε μία ώρα και ήθελε να φάει. Πραγματικά είχα στερέψει και δεν είχα άλλη επιλογή. Στις 3 τα ξημερώματα λοιπόν βάλαμε μπρος το αμάξι και πήγαμε στο σουπερμάρκετ να πάρουμε μια συσκευασία γάλακτος σε σκόνη με σκοπό να συμπληρώνω από κει τη διατροφή του – ώσπου να μπορούσα να συναντηθώ με τη σύμβουλο θηλασμού ή μέχρι να επουλώνονταν το στήθος μου αρκετά ώστε να μπορέσω να τον θηλάσω και πάλι με άνεση. Αλλά του άρεσε.
Από τη στιγμή που σταμάτησα να τον θηλάζω κάθε τρεις ώρες, το γάλα μου σταμάτησε τελείως, αρκετά γρήγορα. Συνέχισα να αντλώ για μία ακόμη βδομάδα περίπου αφού είχαμε αρχίσει να δίνουμε το συμπλήρωμα, αλλά τελικά στραφήκαμε αποκλειστικά στη φόρμουλα.
Βρίσκοντας ανακούφιση
Αφού επιτρέψαμε να κάνουμε αυτή την αλλαγή, είδαμε πως τα πηγαίναμε καλύτερα σαν οικογένεια. Ο γιος μας έτρωγε όσο έπρεπε και δεν έκλαιγε κάθε μία ώρα για να φάει. Τον είδαμε να μεγαλώνει και να κοιμάται καλύτερα.
Κι ο άντρας μου λέει πως παρατήρησε ότι εγώ αμέσως καλυτέρεψα ψυχολογικά. Για μένα, δεν ήταν μόνο ο πόνος του θηλασμού, αλλά η αγωνία που είχα για τον πόνο αυτό, που ήξερα πως θα είχα και πάλι μετά από δύο τρεις ώρες. Ήταν φοβερό. Δεν ήθελα να με τρομάζει τόσο που θα ξεσπούσα στο γιο μας. Και πεινούσε τόσο πολύ!
Έκανε καλό σε μας και ως ζευγάρι. Ο άντρας μου σταμάτησε να αισθάνεται τύψεις που με έβλεπε να δυσκολεύομαι να ταΐσω τον γιο μας και δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για να βοηθήσει.
Ανάμεικτα συναισθήματα
Ένιωσα πολλές τύψεις και ακόμη νιώθω. Στην αρχή, σκεφτόμουν το πόσο κόστιζε η φόρμουλα, ακόμη και αν ο άντρας μου είπε να μην ανησυχώ. Τώρα που είναι λίγο μεγαλύτερος, ξοδεύουμε γύρω στα $80 το μήνα. Πήραμε μια φθηνότερη φόρμουλα και τώρα έχουμε όλα τα μπιμπερό που σημαίνει πως δεν θα έχουμε και άλλα έξοδα κάθε μήνα. Στην αρχή όμως ξοδέψαμε χρήματα που θεωρούσαμε πως δεν θα χρειαζόταν να δώσουμε.
Συναντούσα άλλες μαμάδες που θήλαζαν και έλεγαν μεταξύ τους «Δεν ξέρω γιατί κάποια να δώσει φόρμουλα όταν ο θηλασμός είναι καλύτερος [για το μωρό]». Πιστεύω πως είναι κρίμα να το κάνουν αυτό οι γυναίκες – σε κάνει να αισθάνεσαι απομονωμένη αν δεν κάνεις και συ το ίδιο με αυτές. Μερικές φορές οι άνθρωποι θεωρούν πως οι γυναίκες που ταΐζουν το μωρό τους με μπουκάλι το κάνουν επειδή είναι πρακτικό και εύκολο, και είναι, αλλά συνήθως κρύβεται και κάποιος ακόμη λόγος από πίσω. Έχω και άλλες φίλες που θηλάζουν και δεν κάνουν σχόλια. Πιστεύω πως καταλαβαίνουν ότι κάθε μαμά κάνει το καλύτερο που μπορεί για το παιδί της.
Κοιτώντας πίσω
Σκέφτομαι τώρα, «Κι αν είχα προσπαθήσει περισσότερο; Αν είχα κάνει περισσότερη έρευνα και είχα αναζητήσει έναν άλλο σύμβουλο θηλασμού;» Αλλά αυτό που λέω στον εαυτό μου είναι πως στις δύο εβδομάδες, όταν ένιωθα εξαντλημένη και λυπημένη, αυτή ήταν η καλύτερη απόφαση που θα μπορούσα να έχω πάρει. Σίγουρα, τώρα που είναι πέντε μηνών, τώρα που κοιμάμαι και που μπορώ πιο εύκολα να καταλάβω τι θέλει, σκέφτομαι διαφορετικά. Αλλά εκείνη την περίοδο, το μόνο πράγμα που είχα στο μυαλό μου ήταν πως θα έπρεπε να ξαναφάει σε 3 ώρες.
Σίγουρα θέλουμε να κάνουμε κι άλλα παιδιά και θα προσπαθήσω πάλι να θηλάσω, ξέροντας πια τι να περιμένω. Πραγματικά εύχομαι να είχα ακούσει και να είχα μάθει περισσότερα για το τι κάνει κανείς όταν δεν τα καταφέρνει να θηλάσει, ώστε να είμαι προετοιμασμένη. Τη στιγμή εκείνη όμως, αποφάσισα να κάνω το μόνο πράγμα που γνώριζα πώς να κάνω, αποφάσισα να ταΐσω το παιδί μου.
πηγή: huffingtonpost.com
Επιτέλους πρέπει να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους. Με το να λέμε απλά πόσο τέλειος είναι ο θηλασμός χωρίς να αναφέρουμε τα προβλήματα, απλά κάνουμε την μανούλα που μας διαβάζει και αντιμετωπίζει προβλήματα με το θηλασμό να θεωρεί πως μόνο σε αυτή συμβαίνει άρα εκείνη δεν μπορεί να θηλάσει και όχι πως είναι κάτι που είναι συνηθισμένο και αντιμετωπίζεται. Άλλωστε όπως πολύ σωστά είχε πει και η μαία μου όταν κλαίγοντας της έλεγα πως το παιδί ότι και να κάνω δεν πιάνει το στήθος για να φάει, "Ο θηλασμός δεν είναι εύκολο πράγμα. Αν ήταν κάτι εύκολο θα θήλαζαν όλες! Εφόσον θέλεις να θηλάσεις πρέπει να έχεις υπομονή, επιμονή και να προσπαθήσεις πολύ για αυτό!"
Αχ...τί μου θύμισε αυτό το άρθρο...πόσος πόνος....πόσο κλάμα...δεν χαιρόμουν καθόλου τους πρώτους μήνες. Με το που τελείωνα τον θηλασμό έτρεμα για τον επόμενο που θα ακολουθούσε! Το ότι θήλασα 11 μήνες τον 2ο γιο μου το όφειλα μόνο στο πείσμα που δεν τα κατάφερα στον πρώτο και στο γεγονός ότι είχα τόσο γάλα που στο τέλος θήλασα και την ανηψιά μου κανα δυο φορές που δεν ηρεμούσε! χαχαχα!
συνονόματη πωλίνα συμφωνω και με σενα και με την ιωαννα ομως.. οταν εμεινα πρώτη φορα εγκυος πιστευα πως θα θηλάσω κατευθειαν δηλαδη πίστευα ότι θα βγαζω κανα κουβα γάλα καθε μερα (η καλη μας αγελάδα ενα πραγμα) ελα μου ομως που εγινε ακριβώς το αντίθετο και πήρα την απογοητευση της ζωης μου.. ασε μην σου περιγραψω το κλαμα που εριξα... απο την μια καλό ειναι να μην φορτονουμε μια μελλουσα μαμα με ιστοριες τρόμου αλλά απο την αλλή νομιζω πως μια μελλουσα μαμα πρέπει να ξέρει τι να περιμενει και να μην ζει πάνω σε ροζ συνεφάκια... να ξέρει πως μπορει να της έρθει ευκολο αλλά μπορει να της έρθει και δυσκολα.. καλό ειναι να υπάρχουν αποψεις απο ολες τις πλευρες αρκεί να μην ειναι ακραίες
Από πονεμένες θηλές σώθηκα με το αλατόνερο. Στο δεύτερο παιδί το έβαζα προληπτικά πριν γίνει πληγή και δε δημιουργήθηκε κανένα πρόβλημα. Επίσης όσες έχετε προβλήματα με τα ούλα κάνει πολύ καλό το βούρτσιμα που και που με αλατόνερο (σφίγγει τα ούλα και ασπρίζει ελαφρώς τα δόντια)...άσχετο αλλά χρήσιμο. Ρωτήστε και κανένα γιατρό για σιγουριά. Εγώ τα εφάρμοσα με τις ευλογίες των γιατρών μου και είχαν αποτέλεσμα.
Κάθε μαμά κρινει και κανει το καλύτερο για το παιδι της,κι εγω την κόρη μου την θηλασα 16 μηνες,τις πρωτες 40 μερες μπορει και κάτι παραπάνω υπςφερα καθε φορα που θηλαζε αλλά προσπάθησα.ηταν ομως δική μας επιλογή και θεωρησα πως ηταν το καλύτερο για το δικο μου παιδι,δεν μπορεις να κατηγορησεις καμια μανουλα επειδή αποφάσισε να δωσει συμπληρωμα ή να σταματησει τον θηλασμο γιατι πολυ απλα δεν τον αντέχει,ειναι δικιωμα της.σιγουρα τα παιδια μας μεγαλωνοντας δεν θα μα πουν μπραβο για αυτο,ειναι μια αποφαση που πηραμε εμεις για αυτα,το σημαντικο ειναι να ειμαστε διπλα τους καιι να τους προσφερουμε την αγαπη μας.μαμά δεν ειναι μονο ο τροπος σιτισης ενός παιδιου.αν καποια θελει παρα πολυ να θηλασει θα το κανειμε τον εναν η με τον αλλον τρόπο.η σωστη ενημερωση πριν την γεννα τοπυ παιδιου και η ψυχολογικη υποστήριξη απο τον μπαμπα ειναι το καλυτερο.και μην νομιζετε πως οι θηλαζουσες μανουλες δεν ακούν ενα σωρο. Απλα τα πραγματα θηλασα ή δεν θηλασα γιατι ηταν επιλογη μου
Φανταστείτε όμως τη θέση σας να είστε μέλλουσες μανούλες και να μπείτε να διαβάσετε πόσο μαρτυρικός είναι ο θηλασμός... Φανταστείτε λίγο το άγχος και τον τρόμο που θα σας προκαλούσε αυτό το κείμενο... Δεν τη κατακρίνω που έδωσε φόρμουλα προς Θεού και εγώ αυτό θα εκανα. Αλλά πριν μπω να γράψω την ιστορία μου όλο καμάρι θα έλεγα... για κάτσε βρε.. τι μύνημα περνάω για το θηλασμό;
Ισα-ισα που η κοπέλα που γράφει λέει οτι αναλογίστηκε το τι μπορεί να έκανε λάθος και θα προσπαθήσει να ξαναθηλάσει στο 2ο παιδι όσο τραυματική κι αν ήταν η εμπειρία της. Για μενα το μηνυμα είναι οτι "δεν είναι πάντα εύκολος ο θηλασμός". Κι εξάλλου δε νομίζω πως όταν θα πάρει κάποια κοπέλα το μωρό στα χέρια της πρώτη φορά, δε θα θηλάσει επειδη κάποια άλλη πόνεσε... Μου φαίνεται τραβηγμένο.
Μα ο θηλασμός μέχρι να εδραιωθεί έχει πόνο, κούραση και αγωνία. Και γι'αυτό είναι κάτι που θέλει αφοσίωση. Γιατί να πεις ότι δεν είναι έτσι σε μια μέλλουσα μαμά? Ποιο σωστό είναι να της πεις την πλήρη αλήθεια για να ξέρει τι να περιμένει ώστε να προετοιμάσει τον εαυτό της. Ενώ αν της αποκρύψεις τις δυσκολίες, όταν έρθει η ώρα θα τα παρατήσει πιο εύκολα πιστεύοντας ότι αυτό που της συμβαίνει είναι άνω ποταμών!
Διαφωνώ. Αν μου έλεγαν κι εμένα από τον πρώτο γιο ότι δεν είναι εύκολο πράγμα ίσως το έβλεπα αλλιώς και τον θήλαζα. Εγω σκέφτηκα τότε ότι είχα πρόβλημα για να πονάω τόσο. Έλα όμως που σχεδόν όλες πόναγαν στην αρχή και δεν το ήξερα. Νόμιζα ότι ήμουν προβληματική. Αλλιώς θα είχα προετοιμαστεί αναλόγως!
Συμφωνώ κι εγώ με τη Beatrice και τις Ιωάννες. Ο θηλασμός είναι και μαρτυρικός. Και για τις γυναίκες που δεν έχουν την ευκαιρία να ξεπεράσουν αυτό το στάδιο, όπως η γράφουσα, είναι μόνο μαρτυρικός. Δεν υπάρχει κανένας λόγος εξωραϊσμού. Πρέπει να μάθουμε να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Θυμάμαι όταν ήμουν λεχώνα και θήλαζα με φρικτό πόνο, με πήραν τηλέφωνο 2 μεγάλες θείες μου για να με συγχαρούν και με ρώτησαν αν θηλάζω. Όταν απάντησα καταφατικά και οι δυό θυμήθηκαν αμέσως τον πόνο του δικού τους θηλασμού. Αν και είχαν θηλάσει πριν 50 χρόνια η ανάμνηση αυτή δεν είχε ξεθωριάσει. Κι ούτε και η δικιά μου νομίζω ότι θα ξεθωριάσει: θυμάμαι και τα καλά (για μένα ήρθαν στον 6ο μήνα) θυμάμαι και τον πόνο εξίσου.
Είμαι περίεργη ποιος έστειλε το άρθρο. Δεν πρόκειται για προσωπική ιστορία κάποιας κοπέλας εδώ, αλλα για μετάφραση της εμπειρίας μιας μαμάς Jordan μεταφρασμένο απο τη huffington post. Αν θέλει οποία μαμα μπήκε στον κόπο να μεταφράσει ολόκληρο κατεβατο για να το αναρτήσει εδώ (εδώ δεν προλαβαίνουμε να γράψουμε τις δικές μας εμπειριες) η η ολιβια αν ειναι απο τους διαχειριστές ας εξηγήσει το σκεπτικό, γιατι μου μυρίζει προβοκατσια κι έχω βαρεθεί να λέμε τα ίδια και τα ίδια.
Εμένα το μόνο που μου χτύπησε λιγο άσχημα ήταν το οτι έδωσε τελικά φθηνότερο γάλα. Θελω να πω οτι αφου το δινεις που το δινεις το ξένο, δωσε τουλαχιστον ενα που να μην καθεται στις αποθηκες του σουπερμαρκετ που ως γνωστον ειναι λιγοτερο ασφαλεις απο των φαρμακευτικων, και στην τελικη δωσε ενα που να προσφερει οσο το δυνατον περισσοτερα. Εμεις όταν σταματήσαμε, και παρα την οικονομική μας δυσχέρεια κάναμε μια σχετική ερευνα, ρωτήσαμε και την παιδίατρό μας, και αλλάξαμε αμέσως απο το φθηνό του supermarket που πηραμε σαν πρωτη λυςη, στο αρκετα πιο ακριβό του φαρμακείου το οποιο κανα παραγγελια καθε βδομαδα.
Πιθανότατα στην Αμερική οπως και στην Αγγλια,όλα τα γαλατά πουλιούνται στο σουπερμάρκετ οπως και τα ντεπόν κτλ.και το φαρμακειο στην Ελλάδα και η τιμη των γαλατων δεν ειναι ενδικεικτικη γιατι μέσω Ιντερνετ μπορείς να τα βρεις και πολυ φθηνότερα.
Χμμμ, ναι το εκρινα με ελληνικά δεδομένα. Σωστή...
να σου πω και μένα αυτο μου ακουστηκε καπως αλλά τελικά το σκέφτηκα και εγώ όπως η βιβιάννα και οντως ειναι διαφορετική η κατάσταση στο εξωτερικο.. επίσης κορίτσια το γάλα που εδινα εγώ στην κορη μου που το αγοραζα απο το φαρμακειο το βρηκα στο σουπερ μαρκετ αφου ομως αλλάξαμε ηλικια.. και ήταν και πιο οικονομικο κατα 5 ευρω παρακαλω.. επίσης ρε παιδια το ξαναλέω .. ας σταματησει επιτελους αυτο ο διαχωρισμος αν θηλασες ή οχι ή αν γεννησες φυσιολογικά ή οχι.. πραγματικά εχω βαρεθει να δοιαβάζω τέτοια κειμενα. καλη μανα δεν γινεσαι με τον θηλασμο ή με το ξενο ... τελος πάντων καλως γράφτηκε και αυτο το κείμενο απλά αν θελετε την γνωμη μου απλά βαζετε κειμενα για θηλασμο ανα μηνα και οχι καθε μερα.. γιατι καταντάει απλά κουραστικό . για μένα μπράβο σε οσες κοπέλες καταφεραν να θηλάσουν και μπράβο και οσες εδωσαν ξενο..
Εγω απλά σκέφτηκα ότι επειδή μεγάλωσε πήγε στο 2ης βρεφικής ηλικίας που είναι φθηνότερα από τα πρώτης!
Δεν τα καταφέρνουν όλες με τον θηλασμό, τί να κάνουμε.... Δεν είναι κατακριτέο. Στο πρώτο παιδί δεν τα κατάφερα ενώ το δεύτερο μεγάλωσε αποκλειστικά με θηλασμό. Γιατί να νιώθει ενοχές η μανούλα... ήταν άπειρη, δεν την ενημέρωσαν σωστά, είχε κάποιο πρόβλημα με τις θηλές... ότι και να ήταν, σημασία έχει που αγαπάει και μεγαλώνει το μωράκι της. Πωλίνα έχεις άδικο... εδώ έχουμε διαβάσει τόσα και τόσα! Προφανώς εξέφρασε κάτι που την απασχολούσε σε ένα αντίστοιχο ξένο σάιτ. Είναι κι αυτό ένα θέμα για να απασχολήσει κάποιες μανούλες.
Όχι άλλο κάρβουνο !!!!Κατάντησε κουραστικό το θέμα θηλασμός vs σκονόγαλο....
Συμφωνώ! Κάθε μανούλα είναι υπεύθυνη για τις επιλογές της. Όπως κι αν επέλεξε να το σιτισει, δεν θα κρινει την υπόσταση της σαν μάνα! Εξαλου το σάιτ λέγεται ειμαι μαμα κι οχι "ειμαι "θηλαζουσα μαμα" ή "ειμαι μαμα της φορμουλας". Ας είμαστε κόντα η μια στην αλλη γιατί μας ενώνουν περισσότερα από αυτα που μας χωρίζουν!
Βρε κοπέλες, η σίτιση του βρέφους είναι από τα πρώτα προβλήματα της μαμάς. Γιατί να μην αναφέρονται; Αν είναι έτσι να λέμε μόνο για μόδα και για μακιγιάζ και να λέγεται "είμαι γυναίκα!" Πολλά θέματα εδω αφορούν κοριτσάκια, εγω έχω αγοράκια και δεν τα διαβάζω απλά. Όποις δεν τις ενδιαφέρει αυτό το θέμα, απλά το προσπερνούν. Άλλες το βρίσκουν χρήσιμο. Μην τρελαίνεστε!
Αυτό το άρθρο μου θύμισε το δικό μου φρικτό πόνο του θηλασμού και εκείνη τη φοβερή αγωνία μεταξύ των επώδυνων θηλασμών που θα προτιμούσα να μην το είχα διαβάσει. Μνησιπήμων πόνος...
γιατι υπαρχουν πολλες γυναικες που νιωθουν ετσι . το οτι θηλαζεις δεν σε κανει καλυτερη μητερα. αποφασισε να ταισει το παιδι της και οποιος καταλαβε καταλαβε. ενα παιδι που ξυπναει και πειναει καθε μια ωρα απλα δεν τρεφεται. πιπιλαει μονο το στηθος. και συ νομιζεις οτι το ταιζεις. χρειαζεται που και που εγωιστριες σουπερ μαμαδες να εχετε πιο ανοιχτο μυαλο. επιβαλετε . ολες μανες ειμαστε και οι εγωισμοι δεν χωρανε. και αν νιωθετε καποιες ανωτερα οντα επειδη γεννησατε φυσιολογικα και επειδη θηλασατε θα σας κρινουν τα παιδια σας απλα για το ποσο τελειες εισαταν. πιστεψτε με κανενα παιδι δεν θα σας πει α τι καλη μανουλα που εχω με γεννησε φυσιολογικα και με θηλασε. τελεια η μαμα μου δεν πρεπει να την κρινω για τιποτα αλλο. οσο ειναι μικρα ειμαστε σουπερ μαμαδες μεγαλωνοντας ομως παραδεχτειτε το γινομαστε σκυλες ωρες ωρες. σκεφτειτε ποσες φορες ειχατε παραπονο απο τη μητερα σας αλλα ποτε δεν ασχοληθηκατε για το πως σας γεννησε και αν σας θηλασε. ε?
Συμφωνώ με αρκετα απ'όσα γράφεις όχι όμως με το κομμάτι που λες οτι ένα παιδι που ξυπναει και πειναει καθε μια ωρα απλα δεν τρεφεται, πιπιλαει μονο το στηθος. Το μητρικό γάλα για να διατηρηθεί τις πρωτες 40 μέρες (ίσως λιγοτερο, ίσως περισσότερο) χρειάζεται αυτό ακριβώς. Και ο γιος μου και η κορη μου θηλαζαν πολυ πιο συχνα απο μια ώρα, καποιες φορες τα ξαναβαζα στο στηθος στο 10λεπτο. Το γιο μου τον θηλασα 2 χρόνια και την κορη μου ακομη τη θηλαζω και ειναι 20 μηνων. Δεν ισχυει καθολου λοιπον αυτο που λες. Απλα στην αρχη θέλει λιγο υπομονη. Τωρα για το αν νιωθω σουπερ μαμα επειδη θηλασα τόσο πολυ (και πολλές σαν κι εμενα) η αληθεια ειναι οτι νιωθω ισως ακριβως το αντιθετο. Το αν εισαι σουπερ μαμα δεν εχει να κανει με το πόσο θηλαζεις αλλα με το πόσο υπομονη έχεις, ποση αγάπη δειχνεις, ποσο χρόνο αφιερώνεις. . . Κι εγω ώρες ωρες νιωθω πολυ λίγη. Οπως ολες οι μαμαδες παλευω καθε μερα να ειμαι κοντα τους και να δινω τον καλυτερο μου εαυτο. Πολλες φορές το χάνω το παιχνίδι και ποτέ μα ποτέ δε σκέφτομαι οτι είμαι καλύτερη απλα επειδη θηλασα. Για μενα ειλικρινα ήταν μεγαλυτερη ευκολια ο θηλασμος καποιες φορες απ'το να αποστειρωνω, να κουβαλαω μπουκαλια, να αγοραζω σκονη. Και παρα πολλες φορες επισης βρεθηκα κατηγορουμενη απο αλλες μαμαδες, απο γιαγιαδες, απο γιατρους, απο συναδελφους απο το 90% των γνωστων μου γιατι συνεχισα και συνεχιζω ακομη να δινω το δικο μου γαλα στα παιδια μου. Με κοιταν σαν να'πεσα απ'τον Αρη. Δηλαδη, ο θηλασμος οχι απλα δε μ'εκανε να νιωθω τελεια μαμα (δεν το πιστεψα αλλωστε ποτέ) αλλά πολλες φορες μ'εφερε (κι ακομη με φερνει) στο σημειο ν'απολογουμαι γιατι κανω αυτο που εγω προσωπικα θεωρω αυτονοητο για το παιδι μου. . .
ολες το καλυτερο για τα παιδια μας θελουμε αλλα επιμενω. στην ουσια της ανατροφης του παιδιου. κανενα παιδι δεν θα πει ευχαριστω στη μανα του που ειχε υπομονη και το θηλασε. θα τησ πει σιγουρα για αλλα πραγματα. και για να τελειωνουμε με ολα αυτρα τα μεταλαγμενα που τρωμε μονο σουπερ δεν ειναι το μητρικο γαλα αραγε καμια απο μας το εστειλε ποτε για αναλυση? σιγουρα οχι και αν καμια τολησει σιγουρα θα τσιριξει απο τα αποτελεσματα. γι αυτο χαλαρωστε. αλωστε στο 6ο περιπου μηνα το παιδι μπαινει στην κανονοκη τροφη σταδιακα. αρα αρχιζει ο απογαλακτισμος. για οποιον καταλαβε! τι σημαινει αυτο. δεν ξερω ποιου αναγκη εξυπηρετειτε η συνεχιση του θηλασμου μετα τους εξι μηνες. σιγουρα οχι του παιδιου! η αναγκη καποιας που αισθανεται σουπερ με ολο αυτο! η τι αλλο δεν ξερω .το μονο θηλαστικο που συνεχιζει να τρωει γαλα μετα τον απογαλακτισμο του ειναι ο ανθρωπος. αναρωτηθειτε γιατι? τα σεβη μου μαμαδες σε ολες. ΧΑΛΑΡΑ
Μάρω, εμένα το ένα παιδί πραγματικά χάζευε και πιπίλαγε και μετά στη μία ώρα πάλι ήθελε. Το δεύτερο, όμως, στην αρχή έτρωγε πιο συχνά από κάθε ώρα αλλά έτρωγε δεν κορόιδευε. Έτρωγε λίγο και ξανακοιμόταν. Δεν άντεχε να φάει παραπάνω. Και αυτή η διαδικασία κρατούσε ελάχιστα λεπτά. Σχεδόν δεν ξύπναγε από τον ύπνο του. Το καταλαβαίνεις πότε τρώει το μωρό και πότε κοροϊδεύει. Aν βάλεις το δάχτυλό σου δίπλα στο αυτάκι του φαίνεται αν καταπίνει.
Τον γιο μου τον θηλασα αποκλειστηκά 6 μήνες και συνεχίσαμε μετά απο την εναρξη των τροφών ως τους 14. Διαβάζοντας το αρθρο είδα τόσα κοινά..... Οι πρώτες 30-40 μέρες ητανε ενα μαρτύριο... Κάθε φορά που ο Αλέξης ήθελε να θηλάσει εγω φρίκαρα γιατί ήξερα τι με περιμένε.. Πόνος απερίγραπτος, ειδικά τα πρώτα 5 λεπτά.. Πόνος που με έκανε να δακρύζω, να σφίγγομαι, να ιδρώνω και να προσεύχομαι να περάσει... Το χειρότερο μου ηταν τα βραδια που ηταν μεσα και το θεμα της κουρασης και του ξυπνήματος.. Εκείνος ξύπναγε πεινασμένος και ηθελε σα τρελός να θηλάσει και εγω χρειαζόμουν περισσότερη ώρα να το παρω απόφαση να τον βαλω στο στηθος (επειδη ηξερα τι πονος με περιμενε), παρά η διαρκεια που θήλαζε... όμως έτσι και εκείνος εκλαιγε και εκνευριζοταν γιατι πειναγε και εγω έχανα πολυτιμο χρόνο ξεκούρασης γιατι καθυστερουσα... Πολλες φορές σκέφτηκα να στματησω το θηλασμο... αλλά ηταν κάτι που δε το ήθελα με τίποτα, το μωρο μου ήθελα να παρει απο εμενα οτι δικαιούταν και εγω ηθελα να ζήσω αυτο το ταξίδι και ήλπιζα οτι συντομα ο πονος θα περασει... Εβαζα καθε μέρα μικρους στοχους, δηλαδη αλλες 2 μερες, η αλλη μια εβδομάδα... Σταματησα να βρεχω το στηθος μου στο καθημερινο μου μπανιο, και οταν εκανα μπανιο το στεγνωνα καλα, και ξεκινησα να βαζω μια ειδικη κρεμα για τις θηλες γνωστης εταιρειας.... Ετσι οταν ο γιος μου εφτασε πλεον 40 ημερων ο πονος σταδιακα ειχε περάσει.. Απο εκει και περα το ταξίδι μας ηταν μαγικο και κατι που δε θα αλλαζα για τιποτα στο κόσμο.. Η επαφη μας, το δέσιμο μας και παραλληλα το οτι ηξερα οτι του προσεφερα οτι καλυτερο μπορουσα με εκαναν πολυ περηφανη που δε τα παρατησα στα ΠΟΛΥ δυσκολα της αρχης... Θήλασε για 14 μηνες και απο τη στιγμη που σταματησα να πονάω ήταν το πιο ευκολο πραγμα στο κόσμο, το πιο φυσκιολογικο... Θελω να πω σε άλλες μανουλες που ίσως το περνανε να κανουν υπομονη (αν αντεχουν) και θα δουν οτι μετα το μηνα ολα σιγα σιγα θα φτιαξουν, οι θηλες θα σκληρυνουν και πραγματικα ΑΞΙΖΕΙ.
ΑΚΡΙΒΩΣ τα ίδια είχα κι εγω...μέχρι κι ο μεγάλος μου γιος ερχόταν και με αγκάλιαζε και μου έλεγε "έλα μανούλα, μην κλαις, θα περάσει!" Τελικά μόλις ενημερώθηκα για το πώς θα έπρεπε από την αρχή να φροντίζω τις θηλές μου, άρχισε να περνάει κι ο πόνος. Είναι όμως κι οι ορμόνες αλλά και η κούραση από τα ξενύχτια που δεν σε αφήνουν να δεις σωστά!
Γιατι απλα ισως ειχε την αναγκη να μοιραστει με αλλες μανουλες μια κατασταση που σημαδεψε την καρδια της.Απλα να τα βγαλει απο μεσα της ισως..Δεν προτρεπει καμια να κανει το ιδιο!Πραγματικα εγω βλεπω πολυ χειροτερο το να σχολιαζουν καποιοι αρνητικα δημοσια τις σκεψεις τους στα παραπανω κειμενα....
Γιατί έπρεπε να πει αυτή την ιστορία δημόσια;
ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΗΝ ΠΕΙ? ΔΕΝ ΔΙΑΒΑΣΑ ΝΑ ΕΚΑΝΕ ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΝΤΡΕΠΕΤΑΙ!
Γιατί όχι;
Γιατί τις μαμαδες που δεν θηλαζουν τις "στηνουν για εκτελεση στα 3 μετρα" καποιες άλλες μαμαδες. Κ αυτο ειναι αδικο, πολυ αδικο!!!!
Τι εννοείς? Γιατί πρέπει να λέει κάποιος το οτιδήποτε δημόσια? ή μήπως έπρεπε να την "κρύψει" μέσα σε ενα ντουλαπι της ντροπής για να μην της πουν οτι προωθεί το "ξένο γάλα" ή για να μην προσβληθούν οι θηλάζουσες???
Γιατι τις μαμάδες που δεν θήλασαν τις "στηνουν για εκτέλεση στα 3 μέτρα" κάποιες άλλες μαμάδες. Και αυτό είναι άδικο, πολύ άδικο!!!
Gt na mhn th pei dhladh;;;esy den exeis pei pote dhmosia gia ton tropo shthshs twn paidiwn sou;
Για τον ίδιο λόγο που και πολλές άλλες κοπέλες σε αυτό το blog έχουν πει δημόσια την ιστορία τους. Γιατί ένιωσε την ανάγκη να το κάνει! Δεν καταλαβαίνω ποιά είναι η ένστασή σου.