Εγώ συμφωνώ οτι όσο κλειστό είναι ανα παιδάκι τόσο πρεπει η μάμα να ανοίγεται.Προσπάθησε να γνωρίσεις πρωτα εσύ κάποιες μαμαδες,κάλεσε σπίτι ή βγειτε εξω για καφέ με τα παιδιά.Πήγαινε την σε γενέθλια συμμαθητών της.Γενικά σ'εμενα έπιασε η γνωριμία με μανάδες και το παιχνιδι στο σπίτι. Η αλλαγή τμηματος δεν ξέρω αν βοηθήσει με την έννοια οτι είναι η εύκολη λύση σε ενα θέμα τόσο σοβαρό. Και παλι δεν ξέρεις αν πιασει.Απ'την αλλη και η δασκάλα παιζει το ρολο της.Δώσε χρονο στη μικρούλα σου και στάσου πλάι της με υπομονή και αγάπη που μονο εμείς οι μανουλες έχουμε.Εύχομαι να λυθεί σύντομα το θέμα σου.

καλημερα. η δικια μου συμβουλη ειναι να αλλαξεις τμημα την κορη σου. αν πιστευεις οτι δεν ειναι σωστο τοτε πες της να προσπαθησει να ειναι πιο ανοικτη με τις κοινωνικες τις παρεες γενικα. ετσι ολοι και ολες θα την δουνε με αλλο ματι . επισης, να προσπαθησει να ερθει κοντα με ενα κοριτσι που και αυτο βρισκεται μονο του, και δεν πεζει με τα αλλα κοριτσι, θα δειτε οτι και οι 2 θα νιωσουν μεγαλη ευχαριστηση, πολυ μεγαλη. Τελος, μην προσπαθησετε σε καμια περιπτωση να λετε στην κορουλα σας να πιεστει και να κανει παρεα με κοριτσια που δεν θελουν. απο προσωπικη εμπειρια σας λεω οτι καλυτερα να εισαι μονος, παρα να εχεις φιλες που δεν σε θελουν. δεν υπαρχει κανενα προβλημα, δεν σε θελουν αυτες μια. εσυ δεν τους θες 10! τελως παντων, καλο θα ηταν να αλλαξετε τμημα το παιδι να αλλαξει παραστασεις και εικονες για να βρει καποια φιλη:) σας ειπα την δικια μου γνωμη (προσωπικες εμπειριες) και τις δικες μου συμβουλες. Να ειστε παντα καλα ολοι και να περνατε υπορεχα:) καλη σας μερα.

Μαμά της Ελένης, επειδή έχω κι εγώ ένα αγοράκι ντροπαλό και είμαι εκπαιδευτικός , σου γράφω τα συμπεράσματα μου από τις παρατηρήσεις μου και αυτά που έχω διαβάσει. Τα παιδιά που είναι εσωστρεφή και δυσκολεύονται στις σχέσεις έχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά. -Δεν μοιράζονται εύκολα τα πράγματά τους. -Δεν υποχωρούν από αυτό που θέλουν για χάρη της ομάδας ( π.χ. αν θέλουν να παίξουν κρυφτό και όλοι οι υπόλοιποι κυνηγητό , θα προτιμήσουν να μην παίξουν) -Είναι ανταγωνιστικά, θέλουν να είναι σε όλα πρώτη, και στενοχωριούνται πάρα πολύ όταν χάνουν. -Έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση. -Είναι ντροπαλά γιατί φοβούνται να μην γίνουν ρεζίλι. -Συνήθως είναι άψογα στις υποχρεώσεις τους δεν κάνουν ποτέ αδικίες, και όταν βλέπουν άλλα παιδιά μέσα στην ομάδα που δεν συμπεριφέρονται σωστά, δεν ξέρουν πώς να το διαχειριστούν και κλείνονται στον εαυτό τους. (συνηθισμένη φράση"δεν παίζω με αυτούς κάνουν ζαβολιές") -Συχνά είναι πιο αργά, σε σχέση με τα άλλα παιδιά, στην προσαρμογή, στις αλλαγές. -Πολλές φορές χωρίς να το καταλαβαίνουν συμπεριφέρονται αλαζονικά ή με περιφρόνηση στα άλλα παιδιά ή η συμπεριφορά τους δίνει αυτήν την εντύπωση (π.χ. δεν χαιρετάνε τους συμμαθητές τους, γελάνε όταν κάποιος κοροϊδέψει ένα παιδί. -Δυσκολεύονται να συχωρέσουν και κρατάνε μούτρα. Φυσικά σπάνια ένα παιδί έχει όλα τα παραπάνω. Κάποια από αυτά τα χαρακτηριστικά θα έχει. Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε.(εκτός από τη συνεργασία με τη δασκάλα) ΠΟΤΕ δεν χαρακτηρίζουμε το παιδί ντροπαλό, εσωστρεφή κ.τ.λ. Γιατί αν κρεμάσουμε μια ταμπέλα στο παιδί μας αυτή συνήθως επιβεβαιώνεται. Ποτέ δεν το συγκρίνουμε με άλλα παιδιά. Του δίνουμε το χρόνο του. Προχωράμε με μικρά βήματα( π.χ.Ένα παιδί που δεν έχει ούτε έναν φίλο, δεν το βάζουμε σε μια τεράστια παρέα, θα αισθανθεί χαμένο). Με την συμπεριφορά μας του περνάμε το μήνυμα "σ άγαπώ, όχι γιατί είσαι έξυπνος, όμορφος καλός, αλλά γιατί είσαι εσύ" . Μαθαίνουμε στο παιδί να μπαίνει στην θέση του άλλου. Παίζουμε με το παιδί μας παιχνίδια πώς είμαστε με τους φίλους μας. Μαθαίνουμε στο παιδί μας να καλοπιάνει τα άλλα παιδιά, και να κάνει συμφωνίες. (π.χ. πάρε κι εσύ αυτοκόλλητα , παίξτε μαζί. Και αντί να της πεις "δικά μου είναι , δεν στα δίνω" πες της " έχεις πολύ ωραία αυτοκόλλητα, θέλεις να ανταλλάξουμε;" ή "θα παίξω μαζί σας κρυφτό, αλλά μετά θα παίξετε κι εσείς κυνηγητό"). Βάζουμε το παιδί να σκέφτεται για τους άλλους (π.χ. όταν ψωνίζουμε μπορούμε να της πούμε να διαλέξει και κάτι για την διπλανή της , στην αρχή, και αργότερα για όλους τους συμμαθητές της). Μαθαίνουμε στο παιδί να δείχνει την αγάπη του αρχίζοντας από τους συγγενείς και από αυτούς που έχει ήδη σχέση νονά (π.χ. να τους πάρει ένα τηλέφωνο, ένα δωράκι). Λέμε στο παιδί ιστορίες σχετικές με την φιλία "το αρκουδάκι που δεν έδινε τα παιχνίδια του" 'Το παιδάκι που έλεγε σε όλους ωραία λόγια". Κάνουμε καμιά φορά "τρέλες μαζί με το παιδί μας , ώστε να μάθει να μην ντρέπεται το ρεζιλίκι π.χ. τραγουδάμε περπατώντας στο δρόμο και ας κοιτάνε οι περαστικοί! Μαθαίνουμε στο παιδί να ζητάει συγνώμη. Κάθε βράδυ πριν κοιμηθούμε ζητάμε συγνώμη ο ένας από τον άλλο, μπαμπάς -μαμά- παιδιά,σίγουρα κάτι μικρό ή μεγάλο θα έχει γίνει μέσα στην μέρα, έτσι ξέρουμε ότι μούτρα κρατάμε το πολύ μέχρι το βράδυ, κοιμόμαστε αγαπημένοι. Τέλος το πιο σημαντικό είναι να δούμε ποια είναι η δική μας σχέση με τους φίλους μας. Είμαστε καλοί φίλοι; Κατηγορούμε τους φίλους μας από πίσω τους; Θεωρούμε σημαντικό τη σχέση, με οποιονδήποτε άνθρωπο ή αυτό που παίρνουμε από τη σχέση; Πώς θα κάνει φίλους ένα παιδί το μαθαίνει κυρίως από το παράδειγμα. Όσο πιο κλειστά είναι τα παιδιά μας τόσο πρέπει να ανοίγουμε εμείς. Σε ζάλισα! Μην τρομάξεις αυτά που σου έγραψα είναι για να' χεις δουλειά μια ζωή!!!