Ή παιδί ή… φεύγει!
Ειμαι και εγω μαμα ενος ζευγαριου, μονο που τα δικα μου τα παιδια ειναι λιγο μεγαλα, στα 14 και στα 18. Η δικια μου ηλικια 41, όπως και του μπαμπα μας.
Το δικο μου προβλημα (μεσα σε εισαγωγικα) ειναι οτι ο συζυγος τα τελευταια χρονια ζηταει ενα τριτο παιδι, κατι που εγω ουτε να κουσω δε θελω. Ειναι σαν να εχω κλεισει σα μανα, ποτε δεν ημουν άλλωστε των πολλων παιδιων.
Δεν μπορω να φανταστω με την καμια ομως οτι θα αλλαξω τη ζωη μου και θα ξαναρχισω παλι από την αρχη. Οσες μαμαδες το εχουν κανει, μου λενε οτι ειναι τελειο και οτι εχουν ανανεωθει και εχουν νιωσει καλυτερα τη μητροτητα, εγω ομως το φοβαμαι.
Ολο αυτο τον καιρο των καυγαδων, προσπαθω να πεισω το συζυγο μου οτι δε το θελω, μεχρι που προχθες μου κατι που με στεναχωρησε και καθολου δε μου αρεσε:
ή παιδι ή φευγει!
Ενιωσα πολυ ασχημα. Να πω οτι οικονομικο προβλημα για ενα τριτο δε τιθεται και οτι η σχεση μας σαν ζευγαρι ηταν παντα μετρια.
Ρωταω λοιπον, εχω το δικαιωμα να του το αρνουμαι; Εχει το δικαιωμα να μου το επιβαλλει και να με απειλει τη στιγμη που ολοι ξερουμε οτι αυτο πρεπει να το θελουν και οι δυο και οτι παντα το βαρος πεφτει στη μαμα;
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
εγω θα σταθω στο οτι η σχεση σας ηταν παντα μετρια. οι λογοι που ηταν ετσι δεν διαφοροποιηθηκαν με τα αλλα δυο παιδια. εκ πειρας θα σου πω οτι το μετριο τεινει σχεδον παντα προς το χειροτερο, ενω το καλο προς το καλυτερο. αυτος ο εκβιασμος ειτε γινεται για να σε τεσταρει ως προς το ποσο μεγαλη ειναι η αγαπη που του εχεις για να μπεις στη διαδικασια αυτη, ειτε για να σε κραταει απασχολημενη και να μη βλεπεις τι γινεται. εισαι σιγουρη οτι ηδη δεν παιζει με αλλο "μωρο" και θελει να στρεψει αλλου την προσοχη σου; η αποφαση ειναι καθαρα δικη σου, αν μπορεις να το κανεις καντο, και μη βασιστεις σε υποσχεσεις τυπου θα σε βοηθησω γιατι αυτο το λενε στην αρχη οι περισσοτεροι, μετα ριχνουν εναν καβγα, λενε κουραστηκα, και μετα αντε τραβα τα ολα μονη απο φοβο μη σε εγκαταλειψει μ ενα μωρο στην αγκαλια. δεν σε ρωτησα: ποσο τον αγαπας; πολυ; ακομα ερωτευμενη; υποθετω ομως πως οχι ερωτευμενη και η αγαπη σχεδον συμπονετικη, αδερφικη, αλλιως θα ησουν ηδη εγκυος
Τα παιδιά είναι ευτυχία. Οκ. Το να τα κάνουμε -θεωρητικά- εύκολο είναι. Σκεφτόμαστε πώς θα είναι τα πράγματα σε 18-20 χρόνια από τη γέννησή τους? Τι θα αντιμετωπίσουν? Είναι καλύτερο να έχουμε λίγα και "τακτοποιημένα" όσο καλύτερα γίνεται , παρά πολλά και αφημένα στη μοίρα τους. Μία γνωστή μου έχει 3 και δεν έχει στον ήλιο μοίρα. Η λογική της είναι "ας μπορέσω τουλάχιστον να σπουδάσω το ένα". Τι λες κυρά μου? Κι αν και τα 2 ή τα 3 είναι έξυπνα και ικανά? Και μη μου πείτε θα τα καταφέρουνα αυτά αν είναι έξυπνα. Ζούμε στο 2013 και οι νορμαλ άνθρωποι βλέπουν ποιό θα είναι το μέλλον μας. Συμπέρασμα? Αν ο άντρας σου μπορεί να εξασφαλίσει το μέλλον 3 παιδιών από τώρα , ας τα κάνει. Αν δε μπορεί, τότε έχει τα μυαλά πάνω απ' το κεφάλι.
δεν είπε φεύγω, το έχει συζητήσει, το έχει ξανασυζητήσει, το έχει ξανασυζητήσει, έχουν διαφωνήσει 1,2,3 πέρασαν χρόνια κ το θέλει ! Κορίτσια γιατί τόση αντίδραση για το τρίτο παιδί? παιδί μας θα είναι κ αυτό, κ μάλιστα αν έρθει κ μετά από απόσταση από τ αλλα είναι το καλύτερο! εγώ θα κάνω, πρώτα ο Θεός, σε προχωρημένη ηλικία , παρόλο που ζορίζομαι αρκετά κ μακάρι να είναι κ αγόρι αλλά κ κόρη να είναι θα την υπεραγαπάω!!!!
το παιδι ειναι δικη σου επιλογη , δεν ειναι οτι παντρευτικατε και ξαφνικα δε θες παιδια και χανει την οικογενεια που θα ηθελε να κανει.απο εκει και περα αν θελει κ τριτο μετα απο 18 χρονια , ας παει οπου θελει! το παιδι δεν ειναι μεσο εκβιασμου! εξαλου για να μη λεμε βλακειες, εκτος απο συντηριση δλδ τι αλλο θα κανει αυτος σαν ανθρωπος? αυτος θα το κουβαλαει 9 μηνες? αυτος θα κανει αμνιοπαρακεντισεις , θα ζει με το φοβο 9 μηνες θα θα θα θα θα θα θα μεχρι το παιδι να φτασει να ενηλικιωθει? κ μετα δλδ στα 50 σου τι θα πει? η 4ο η φευγω? βρε στο καλο!!! ΑΝΤΕ ΓΕΙΑΑ , εγω δε θα εκανα τριτο παιδι επειδη θα το ηθελε μονο ο αντρας μου, τα παιδια ειναι κοινη αποφαση και πλεων μετα απο 18 χρονια ηρθε πιστευω η ωρα να ζησεις κ εσυ την ζωη σου (σας) ως μια μαμα -γυναικα-συζηγος που εχει τελειωσει τα μπεμπεκοκρατηματα .
Εγώ πάλι θα έλεγα να ξεκινάς να του δείχνεις πόσο μα πόσο ωραία μπορείτε να περνάτε "τα δυο σας" τώρα που τα παιδιά σας μεγάλωσαν και δεν σας έχουν τόσο ανάγκη. Αν το κάνεις αυτό μέσα από την καρδιά και την ψυχή σου, σε λίγο καιρό θα σκέφτεται ότι ο κύκλος των μωρών είχε ολοκληρωθεί και έχετε μια ολόκληρη ζωή μπροστά σας να την χαρείτε ως "ζευγάρι". Εκεί νομίζω είναι το θέμα σας κι εκεί σαν γυναίκα πρέπει να πάρεις την κατάσταση στα χέρια σου ;) (Σαν γυναίκα είπα, όχι σαν κατινίτσα). Καλή επιτυχία, Β.