Κι αν..;
Ολίβια, μαμάδες ,μπαμπάδες, πάσης φύσεως αναγνώστες..!
Ειμαι η μαμά Άννα, με δυο παιδιά, τον Μοναδικό μου 4 χρόνων και την πριγκίπισσα μου 2 !!! Με τον άντρα μου μια χαρα, με σκαμπανεβάσματα -όπως όλοι – αλλα σε γενικές γραμμές περνάμε όμορφα.
Δουλεύουμε κ οι δυο με βοήθεια απο τη μαμά μου για τα μικρά και ολα κυλάνε όμορφα. Οικονομικά όχι τέλεια, αλλα καλα. Για τρίτο μωρό ούτε λόγος και απο μεριά μου και απο του άντρα μου. Μεγαλώσανε τώρα τα μικρά, με την φρουφρου ταλαιπωρηθήκαμε γιατι ειναι λίγο ‘παλούκι’ όπως λέω και έχουμε μπει σε μια ρεγουλα.
Κάπου εδω να πω οτι ήμασταν σούπερ τυχεροί γιατι και τα δυο μπουμπούκια μας ήρθαν με μιας! Χωρις προσπάθεια ή κάποια αποτυχία….
Στο θέμα μου: εχω καθυστέρηση 5 ημέρες!!! Σταθερός κύκλος και ποτε -πέρα απο τις εγκυμοσύνες μου- δεν είχα θέματα με τον κύκλο μου. Θελω να παω για β χοριακη και φοβάμαι!!!! Στην όψη μιας θετικής απάντησης, δεν ξέρω πως θα αντιδρασω…. Ειναι αμαρτία, αλλα θεωρώ μεγαλύτερη αμαρτία το μετα που ενδεχομένως να σκληρύνουν περισσοτερο τα πράγματα με δουλειές, χρήματα κτλ….!!!! Και να μην μπορούμε να αντεπεξέλθουμε.
Κι αν;;; Τι κάνω;;;; Μηπως ειναι ανωριμοτητα;;; Ειλικρινά δεν ξέρω….. Απο το άγχος μου αυτές τις μέρες δεν μπορω να ευχαριστήσω το σπιτάκι μου και τα παιδάκια μου, όλο αυτο γυρνάει στο μυαλο μου.
Κι αν…..;;;;;;;
Υ.Γ. Ασε που αν το μάθει η μαμά μου το πιθανότερο ειναι να παει Αυστραλία μετανάστης….!!!!
[divider]
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Βρε Άννα μου, καλό μου κορίτσι, σε διαβάζω τόσες μέρες και ειλικρινά δεν με έπεισες πως θέλεις να τερματίσεις την κύηση!! Είσαι απολύτως σίγουρη? άσε που έχω την εντύπωση πως μας γράφεις, προσπαθώντας ενδόμυχα να μιλήσεις στον ίδιο σου τον εαυτό.
Εμένα μου κανει εντύπωση που ενώ εισαι αποφασισμένη για κατι, δημόσια μας εκθέτεις την σκέψη σου με το τι να κανεις! Κοπέλα μου, όταν έμεινα έγκυος ήμουν ανύπαντρη και άνεργη, αμέσως το ειπα στον πατερα του παιδιού μου και την απόφαση μου να το κρατήσω ειτε εκείνος ήθελε ή όχι. Μάλιστα του ειπα ότι ειναι ελευθερος να φύγει χωρίς να ανησυχεί το τι θα κανω εγώ με το παιδί μου. Και ματια μου, θα έκανα τα πάντα για να το μεγαλώσω γιατι ειμαι η μανα του, η ασφάλεια του! Πάντως όλες μας και ολοι στην εποχή αυτή δυσκολευόμαστε οικονομικα, δεν θ'αλλαξει κατι αν το ρίξεις, ουτε θα γίνεις πιο πλούσια....ουτε τα δυο σου παιδιά θα χουν παραπάνω ευκαιριες! Το μωράκι που φώλιαζε στην κοιλίτσα σου, περιμενει να το αγκαλιάσεις! Ειμαι παιδί πολύτεκνης οικογένειας, που δεν πήγε ποτε φροντιστήριο αλλα καταφερε να σπουδάσει...εχουμε περάσει πολλές οικονομικές δυσκολιες αλλα ειμασταν πάντα αγαπημένοι και γελαστοί! Χωρίς παράπονα και ψυχολογικά!
Αγαπητή Άννα, δεν θα σου πω αν η απόφαση που πήρες είναι σωστή ή όχι, ούτε αν τελικά είναι αμαρτία η έκτρωση. Αυτό που ξέρω για την έκτρωση είναι ότι πολλές φορές είναι ψυχοφθόρα & σε γεμίζει ένοχες. Πριν λίγες μέρες ένοιωσα την ίδια αγωνία με εσένα, είχε μερικές μέρες καθυστέρηση αλλά δεν πήγαινα στο φαρμακείο να πάρω τεστ εγκυμοσύνης γιατί δεν ήθελα να είναι θετικό το αποτέλεσμα. Όταν επιτέλους αδιαθέτησα το πρώτο πράγμα που είπα στον άντρα μου ήταν ότι δεν θέλω να ξαναβρεθώ σε αυτή τη θέση & ότι πρέπει να παίρνουμε προφυλάξεις. Τώρα σχετικά με το "τυχαία" εγκυμοσύνη, χωρίς να εξαιρώ τον εαυτό μου, είναι γελοίο να χρησιμοποιούμε τέτοιου είδους δικαιολογίες την σημερινή εποχή. Τίποτα δεν είναι τυχαίο, από την στιγμή που έχουμε σεξουαλική επαφή χωρίς προφυλάξεις. Έχω 2 παιδάκια & η αλήθεια είναι πως δεν θέλω τρίτο. Δεν έχει να κάνει με την οικονομική κρίση, την οποία εγώ & ο άντρας μου βιώνουμε πολύ έντονα, πολύ πριν ξεσπάσει όλο αυτό το πράγμα & δεν ξέρω πως θα ένοιωθα αν τελικά ήμουν έγκυος. Η απόφαση ότι δεν θέλω να κάνω τρίτο παιδί έχει να κάνει με τα ψυχικά αποθέματα που έχω & με το γεγονός ότι δεν θέλω να αρχίσω πάλι από την αρχή με μπιμπερό πάνες & ξενύχτια και όχι με την οικονομική μας κατάσταση. Έχω στερηθεί αρκετά πράγματα αλλά όχι σαν παιδί (προέρχομαι από οικογένεια με 4 παιδιά & ο μπαμπάς μου δεν είχε την σιγουριά που είχαν τότε οι δημόσιοι υπάλληλοι, ήταν οικοδόμος), όταν είμαστε παιδιά είμαστε ξέγνοιαστα & μαθαίνουμε να ζούμε με αυτά που μας προσφέρουν οι γονείς μας & δεν μας νοιάζει αν είναι λίγα, το μόνο που επιζητούμε είναι η αγάπη τους. Ξέρω παιδιά που οι γονείς τους έδωσαν τα πάντα για να τα σπουδάσουν, αλλά με τον τρόπο που τα μεγάλωσαν να τα έχουν μετατρέψει σε αδύναμα πλάσματα. Αυτό που θέλω να πω είναι πως διαβεβαιώσεις για το μέλλον δυστυχώς δεν έχουμε, δεν ξέρουμε αν θα είναι καλύτερα ή χειρότερα από την τωρινή κατάσταση. Το μέλλον θα δείξει αν οι αποφάσεις που παίρνουμε είναι για το καλύτερο ή όχι. Όπως & να έχει σου εύχομαι τα καλύτερα για σένα & την οικογένεια σου, όποια και αν είναι τελικά η απόφαση σου.