Πάγωσαν τα πάντα μέσα μου. Εσείς τι θα κάνατε;
Είμαι η Ιωάννα, 30 ετών και έχω ένα αγοράκι 3,5 ετών. Είμαι παντρεμένη 7 χρόνια και έχω περάσει πολύ όμορφα με τον άνδρα μου. Ζήσαμε την κάθε μας στιγμή με έρωτα, πάθος και πολύ αγάπη ώσπου ήρθε και το παιδάκι μας και γίναμε ακόμη πιο ευτυχισμένοι.
Τον τελευταίο χρόνο κάτι άλλαξε ή μάλλον τα τελευταία 3 χρόνια, αλλά τον τελευταίο χρόνο πάρα πολύ! ‘Ήταν συνεχώς αφηρημένος, είχε νεύρα με τον παραμικρό, δεν κάναμε έρωτα, δεν πρόσεχε τον εαυτό του. Όλα αυτά τα θεώρησα αποτελέσματα της 2ης δουλειάς που έπιασε, αν και κατά την γνώμη μου αναρωτιόμουν γιατί έπιασε κι άλλη δουλειά, μια χαρά ήμασταν οικονομικά. Του μιλούσα συνέχεια ενώ έκλαιγα, δεν τα αρνιόταν, αλλά δεν έκανε και τίποτα. Πρίν λίγες μέρες λοιπόν βρήκα σε ένα παλίο κουτάκι φακέλους, λογαριασμοί του σπιτιού τα οποία ποτέ δεν είχε πληρώσει. Παναγιά μου, λέω.. και ξεκινάω σε όλες τις υπηρεσίες, ΔΕΗ, ΟΤΕ, τα πάντα απλήρωτα μήνες.
Να μην σας στα πολυλογώ, καθίσαμε και του είπα… ποιός ο λόγος που παράτησες την ζωή μας; Που δεν κάνουμε έρωτα; Που είσαι στον κόσμο σου; Που ποδοπατάς και που τσαλακώνεις την καρδιά μου μετά απο τόσα που έκανα για σένα και τις θύσιες (δούλεψα πολύ σκληρά, πάρα πολύ και παραπάνω απο όσο άντεχα ), που με προδίδεις και δεν θες η μαμά του παιδιού σου να είναι καλά; Γιατί τα σκόρπισες όλα; Σου κανα κάτι; 10 χρόνια είμαι μαζί σου, πιστή καλή νοικοκυρά και υπέροχη και απίθανη στις προσωπικές μας στιγμές, μου έλεγες κάθε φορά πως σε ανέβαζα στα ουράνια. Δούλεψα σκληρά!
ΠΟΙΟΣ; Θα μου πείς τώρα, μη με τσαλακώνεις άλλο, γιατί όλα είναι απλήρωτα; Που πάνε οι μισθοί σου; Έχεις άλλη; Θα το καταλάβαινα αν είχες άλλη, αλλά δεν σε έσπρωξα να κάνεις κάτι τέτοιο όχι αποκλείεται, κάτι άλλο είναι.
Ξεκινάει λοιπόν και μου εξιστορεί »Έμπλεξα, εθίστηκα με τον τζόγο, έχασα πολλά λεφτά λίγο ακόμα και ξεχρεώνω»
Τρελάθηκα, έχασα την γή κάτω απο τα πόδια μου, τσαλακώθηκα, προδόθηκα απαγοητεύτηκα και πάγωσε ακόμα και τα ελάχιστα αισθήματα αγάπης που ένιωθα για αυτόν. Ξεκίνησε τα συγνώμη και τα κλασικά και κλάματα και πως με αγαπάει. Τζόγο;;;;;; Μα τζόγο; Για αυτό έπιασες δεύτερη δουλειά, για αυτό ξαφνικά τα οικονομικά μας δεν πήγαιναν καλά; Για αυτό το παιδί μας στερήθηκε, ας πούμε, ένα παιδικό σταθμό και άλλα. Για αυτό το παιδί σε στερούταν όλη μέρα με τις δυο δουλειές; Εμένα δεν με σκέφτηκες, το παιδί σου; Πίστευα πως αυτή η συμπεριφορά σου ένα χρόνο τώρα ηταν αντίκτυπα της κούρασης. Με απαρνιόσουν σαν γυναίκα για τον τζόγο; Εμένα; Εγώ που έκανα τόσα για σένα; Στερήθηκα τόσα προσωπικά πράγματα, μια μπλούζα ένα παντελόνι, μια κρέμα προσώπου για τον τζόγο;
Μου ζητάει συγνώμη και λέει πως δεν μπορεί να ζήσει χωρίς εμένα, εγώ όμως πλέον, ακόμα και η λογική να μου λέει «συγχωρέσε τον», δεν θέλω πλέον να είμαι μαζί του. Του είπα έλα και πέστα στην καρδιά μου μου αυτά, ζεστανέ την πάλι! Δεν ζεσταίνεται με τίποτα…
Τι θα κάνατε στην θέση μου;
Δεν μπορώ άλλο να του δώσω αγάπη, δεν ξαναεμπιστεύομαι άντρα ακόμα και αν υπάρχει κάποιος εκεί έξω που έχει να μου δώσει πολλά. Μόνη μου για πάρτη μου και για το παιδί μου!!
Τι θα κάνατε στην θέση μου;
Εχασα τον πατέρα μου πρίν λίγους μήνες και πρίν λίγες μέρες και τον άνδρα μου και ας είναι εδώ ζωντανός μπροστά μου!!
Το παιδί μου τον αγαπά και τον θέλει, αν χωρίσουμε τι θα γίνει;
[divider]
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Ειναι μια αρρωστια ο τζογος, οχι του σωματος ,οχι της ψυχης , αρρωστια του μυαλου, βοηθησε τον, εσυ θα ηθελες να σ'εγκατελειπε και να "παγωνε" αν αρρωσταινες??? Υπαρχουν τροποι και ειδικοι για τετοια θεματα, ψαξτο. Τουλαχιστον προσπαθησε το, αν δεις οτι δεν γινεται με τιποτα, τοτε χωρισε, ειναι κριμα να χαλασεις την οικογενεια σου ετσι αμαχητι. Ο κοινος βιος δυο ανθρωπων να ξερεις οτι πολυ σπανια ειναι ανθοσπαρτος, θελει δουλεια και αγαπη.
νικη μου τα ναρκωτικα σκοτωνουν.....και το κανουν κ ακαριαια εαν παρεις νοθευμενη δοση......θα παρακαλεσω να ειστε προσεκτηκες αρκετα σε αυτα που γραφετε....... joanna μου συμφωνω.....εχεις απολυτο δικιο....ναρκωτικα-τζογος-αλκοολισμος ειναι αρρωστια κ αντιμετωπιζονται το ιδιο....και οπως σωστα εγραψες μονο με βοηθεια....και με την θεληση του συζυγου....!
Ιωάννα,είμαι παιδί χωρισμένων γονιών λόγου τζόγου.ευτιχως είχα μια μητέρα πολυ δυνατή απ'ολες τις πλευρές και κατάφερε να μας μεγαλώσει μόνοι της με πολλές δυσκολίες αλλα πολυ Αγαπη και γέλιο.ποτε δεν είχε δείξει οτι είχε κουραστεί.τον πατέρα μου τον βλέπαμε αρκετά συχνά,οικονομικά βέβαια δεν υπήρχε πουθενά.ερχοταν και στο Σπιτι τρωγαμε μαζι,γιατι δεν ήθελε η μητέρα μου να μας λείπει και κράτησε πολυ καλές ισορροπίες.ποτε δεν μίλησε άσχημα για εκείνον...!και μην το κανεισ κι εσυ ποτε οσο και αν πληγωθεισ,ειναι δυσκολο αλλα πιστεψεμε θα το εκτιμησει το παιδι σου πολυ μεγαλωνοντασ.οπωσ και να μην επιτρεψεισ να το κανει ποτε και καποιοσ αλλοσ.θα συμφωνήσω κι εγω με την γιωτα και θα σε συμβουλεψω να πας σ'ενα κέντρο.οι χαρτοπαιχτες θεωρούντε άρρωστοι και αντιμετωπίζονται σαν τους αλκοολικους και τους ναρκομανησ.αν σκεφτείς να δώσεις μια ευκαιρία στον γάμο σου να το κανείς ζητώντας βοήθεια λοιπόν.οποιον δρόμο και να διαλέξεις ειναι δύσκολος και θέλει αγώνα.αλλα σκέψου πριν τον (καταδικασεισ)πως ειναι εξαρτημένο άτομο,μακάρι να υπήρχαν και τότε που ζούσε ο πατέρας μου ολα αυτά θα ήταν αλλιώς.γιατι τον έχασα σχετικά γρήγορα.κανε μια προσπάθεια τουλάχιστον να βοηθήσεις τον πατέρα του παιδιού σου και ας θες να χωρισεις.αλλα μην πιστεψεισ ποτε πως αυτοί οι άνθρωποι αλλάζουν χωρίς βοήθεια,δρν υπάρχει περίπτωση.και αν εχει γίνει ειναι πολυ σπάνιο.σου εύχομαι καλή τύχη και δύναμη για οτι κι αν κανείς.
Ioanna einai sa na diavazw thn istoria enos polu kontinou mou proswpou pou xwrise me ena koritsaki sthn hlikia tou dikou sou logw hlektronikou tzogou.Zwntas apo konta thn istoria pragmatika nomizw oti einai xeirotero ki apo to na einai kaneis sta narkwtika. Sumvoulepsou eidikous, wste na diapistwsete thn ektash tou provlimatos kai na eisai oplismenh me dunamh kai aisiodoxia opoia apofash ki an pareis..
ιωαννα μου.συμβουλεψου ενα κεντρο ειδικο για τον ο αντρας σου,ναι ..μιλαμε για αρρωστια και εθισμο.....αν κ ισως τωρα που το διαβαζεις μπορει κ να με βρισεις....ακουσε με ομως!!!!!εαν τον αγαπας ξεκινα με αυτο....και οχι συμβουλες απο ανθρωπους που δεν γνωριζουν!!!! θελει βοηθεια ο αντρας σου...ετσι σκληρα μου εχουν μιλησει κ μενα.......και τελικα τα καταφερα!!!το τηλ μου στη διαθεση σου!!!
Ένα θα σε ρωτήσω...Τόσα χρόνια δίπλα σου, με αγάπη, με πάθος, με τόσα που σας ενώνουν και απλά πάγωσες; Θεωρώ πως τόσα χρόνια τον ξέρεις πολύ περισσότερο για να παραδόσεις τα όπλα... Καταλαβαίνω πόσο θυμωμένη μπορεί να νιώθεις, ειδικά στο κομμάτι "προτίμησε εμένα από τον τζόγο", αλλά σκέψου...Για εσένα ο άνθρωπος αυτός είναι ξαφνικά ένας ξένος; Έγινε ξαφνικά ένας ξένος που δεν θες να είσαι δίπλα του;
Ελένη επιτρεψέ μου να σου απαντήσω εγω που έχω βρεθεί στην ίδια θέση με την Ιωαννα με την διαφορά ότι εμενα ο τζόγος του ήταν ο συνδικαλισμός και δούλευα 12 ώρες την ημέρα για να συντηρω τους συναδέλφους του και τους "αγώνες τους" όπως και την φιλοδοξία του να τον δει η μανούλα του πρόεδρο....(χωρις να το ξέρω φυσικα) ΠΑΓΩΝΕΙΣ, ΞΕΝΕΡΩΝΕΙΣ, ΣΥΧΑΙΝΕΣΑΙ, ΜΙΣΕΙΣ τον άνθρωπο που μέχρι τώρα αγαπούσες ολα τα πριν δεν υπαρχουν πρέπει να γίνεις δυνατή για το παιδι σου να του προσφέρεις ένα ήρεμο περιβάλλον. Έχω χωρίσει 2 χρονια εκείνος δεν έχει αλλάξει καθόλου, διατροφη παρόλο που υπάρχει δικαστική εντολή και το διαζύγιο δεν δίνει ούτε ένα ευρώ άρα όταν ένας άνθρωπος έχει μολυνθεί απο τον τζόγο γιατι και η πολιτική - συνδικαλισμός τζόγος ειναι δεν διορθώνεται ποτε. Εδώ και 2 χρονια ειμαι εγω για το παιδι μου μάνα και πατέρας δεν το διάλεξα ΑΝΑΓΚΑΣΤΗΚΑ!!!
Μπορεί όπως διάβασα να είναι "αρρώστια" και όντως να χρειάζεται βοήθεια και υποστήριξη. Αυτό που προέχει όμως είναι να σώσεις το παιδί σου και να μην αφεθείς να σε πάρει η δύνη στις οικονομικές καταστροφές που προκαλεί ο εθισμός του. Χώρισε και διαχειρίσου τα δικά σου έσοδα - έξοδα. Αν αντέχεις και κρατώντας τις απαραίτητες αποστάσεις στη συνέχεια, βοήθησε τον ως σύντροφος ή φίλη -όπως εσύ νιώθεις. Επαφή με το παιδί ασφαλώς και να έχει, γιατί αυτό σας χρειάζεται και τους δύο. Να είσαι όμως πάντα σε επιφυλακή να μην το χρησιμοποιήσει ως μέσω για να εκμαιεύει χρήματα.
Όταν έχεις δώσει τα πάντα ναι νιώθεις προδοσία. Του έδωσα τα πάντα μου και όλο μου το είναι, ψυχικά, συναισθηματικά και υλικά! Στερήθηκα πολλά και δηστυχώς δεν μπορώ να μπώ σε λεπτομέρειες! Ναι το καταλαβαίνω και το νιώθω ο τζόγος είναι αρρώστια, σαν ναρκωτικό όμως του μιλούσα. Ιοanna1971 αφιέρωσα χρόνο πρίν τον κατηγορήσω, εδώ και ενάμιση χρόνο είμαι δίπλα του να του λέω '' τι έχεις καρδούλα μου; Γιατί έχεις αλλάξει και έχεις απομακρυνθεί τόσο; Τι σου συμβαίνει πες μου; Εγώ είμαι δίπλα σου '' και δεν μου έλεγε παρά μόνο με δούλευε, φώναζε, απομακρυνόταν όλο και περισσότερο και όλη μέρα έλειπε απο το σπίτι! Αν όλα αυτά δεν είναι ευκαιρίες τι είναι; Τον είχα ρωτήσει μάλιστα 2 φορές αν υπήρχε το ενδεχόμενο να χε μπλέξει πουθενά. Αν μου το έλεγε απο τότε ναι θα ήταν διαφορετικά, θα ήξερα πως περνάω τόσα δεινά, πως ο άντρας μου είναι σαν ξένος λόγω αυτής της κατάστασης και όχι επειδή έπαψε να με αγαπούσε ή βρήκε κάποια άλλη γιατί ναι όταν ένας άνδρας δεν πλησιάζει για μεγάλο χρονικό διάστημα την γυναίκα του ενώ αυτή είναι η ίδια και δεν έχει αλλάξει σε κάτι ναι της περνάει απο το μυαλό περί άλλης γυναίκας! Όσο για το ότι σκέφτομαι εγωιστικά ίσως ναι να είναι έτσι αλλά νιώθω απαγοητευμένη, έχω κάνει πολλά για αυτόν τον άνθρωπο και φυσικά τα έκανα γιατί τον αγαπούσα και τα άξιζε και δεν τα παίρνω πίσω και δεν μου άξιζε όλο αυτό!! Στην τελική πείτε πως το ξεχνάω αυτό που είναι δύσκολο αλλά πείτε πως τα καταφέρνω, η απόρριψη τοσο καιρό; Η άρνηση του τόσα βράδυα κι εγώ κάτω απο τα μαξιλάρια να κλαίω; Η καρδιά μου; Θα μπορέσει άραγε ποτέ να δεί και να αγαπήσει πάλι αυτόν τον άνθρωπο που ο γάμος μας και η σχέση μας τοσες μέρες ήταν μεσα σε ένα ψέμα;
αρα βρε κοριτσι ζητας συμβουλες για σενα. πηγαινε σε καποιον ειδικο. θα σε βοηθησει παρα πολυ με ολα τα αρνητικα -δικαιολογημενα- συναισθήματα που εχεις. και θα βρεις την ακρη του κουβαριου. και ο χρονος θα δειξει.
Ιωάννα, χρειάζεστε βοήθεια και είναι ξεκάθαρο. Μη χάνεις τον χρόνο σου μαζί μας εδώ. Η καθεμιά θα σου πει το μακρύ της και το κοντό της. Άλλες γιατί τα περάσαμε, άλλες γιατί έχουν απλώς την γνώμη τους. Η κάθε φωνή είναι διαφορετική. Η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Ζήτα βοήθεια ειδικού.
Ιωάννα δεν μπορώ να σου μιλήσω ως ειδικός αλλά ως γυναίκα, σύζυγος και μητέρα. Καταλαβαίνω το πώς μπορεί να ένιωσες και ότι αυτή τη στιγμή αισθάνεσαι ότι ζεις ένα δράμα, η αλήθεια είναι όμως ότι το πρόβλημα το έχει ουσιαστικά ο άντρας σου και όχι εσύ. Εσύ και το παιδί σας επηρεάζεστε επειδή είστε στο άμεσο περιβάλον του, όπως συμβαίνει με τους τυφώνες... Οπότε μην ξεχνάς ποιός έχει το πρόβλημα και πως όπως κι εσύ θα περίμενες από τον συντροφό σου να σε στηρίξει στο πρόβλημά σου, έτσι κι εσύ πρέπει να σταθείς πλάϊ του και δεν εννοώ φυσικά να τον καλοπιάσεις και να τον νταντεύεις, είναι το τελευταίο νομίζω που χρειάζεται... Αντιμετώπισέ τον με αυστηρότητα,σταθερότητα ,ψυχραιμία και χωρίς υστερίες εξήγησέ του ότι για να δικαιούται να είναι μέλος της οικογένειας πρέπει να δείξει εμπράκτως ότι το αξείζει. Το καλύτερο είναι να ζητήσετε οικογενειακώς στήριξη και βοήθεια από ειδικούς και φυσικά να φροντίσεις να εξασφαλιστείς οικονομικά εσύ και το παιδί. Καλή δύναμη στον αγώνα σας
ioli καλά τα λες. και το κειμενο μου δε συγκρουεται με το δικο σου. μια μικρη ομως παρατηρηση. σε ολο το δικο μου κειμενο δεν εκρινα αρνητικα τη κοπέλα. αλλά τον τροπο που αντιμετωπιζει τον αντρα της. εχει διαφορα μεγαλη. σιγουρα αισθανεται προδωμενη κτλ κτλ. ομως εαν θελει να βοηθησει οπως και συ λες πολυ σωστά, αλλαζει τακτική. διπλα του, οχι απεναντι του. και συμφωνω πως ενας ειδικος ειναι επιβεβλημενος. τοσο για το ζευγος οσο και τον καθενα ξεχωριστά
@Antoin και σε όσους χαρακτηρίζουν την Ιωάννα αρνητικά. Η προδοσία που βιώνει ο συγγενής του εξαρτημένου ισοδυναμεί με τσουνάμι. Χάνεις τον κόσμο κάτω απ΄τα πόδια σου. Ο ψυχικός πόνος είναι τέτοιος που σωματοποιείται. Αν δεν ζητήσεις βοήθεια, οι πιθανότητες να πέσεις σε κατάθλιψη ή σε κατάσταση μετατραυματικού σοκ αυξάνονται κατακόρυφα. Οπότε, είναι τουλάχιστον άδικο και άτοπο να χτυπάτε κάτω απ΄τη ζώνη έναν άνθρωπο που και υποφέρει έντονα και κινδυνεύει ειδικά αν δεν ευθύνεται για την εξάρτηση του άλλου. Ο εξαρτημένος, από την άλλη, ας νοείται ως άρρωστος για να έχει την ανάλογη αντιμετώπιση. Λέω "ας" γιατί υπάρχουν μελέτες που καταδυκνείουν παθολογικές αιτίες που ωθούν στην εξαρτηση, αν και είναι πολύ μεγάλη αυτή η συζήτηση. Πάντως, η κατά μέτωπο επίθεση με χαρακτηρισμούς και ρητορικές ερωτήσεις (κάθε ερώτηση προς τον εξαρτημένο είναι ρητορική), οδηγούν στην αποξένωσή του. Το ζήτημα είναι ότι η οικογένεια του εξαρτημένου μπορεί να τον βοηθήσει (ΟΧΙ για τον "γιατρέψει") εφόσον και εάν λάβει η ίδια πρώτα βοήθεια για να α) αποστασιοποιηθεί ψυχολογικά και β) εκπαιδευτεί στην ιδέα της εξάρτησης ως αρρώστιας. Έχουν καταστραφεί οικογένειες από τον τζόγο. Γνωρίζω προσωπικά μια τέτοια περίπτωση (δεν είναι όλες οι περιπτώσεις το ίδιο, αλλά η εξάρτηση λειτουργεί ισοπεδωτικά, δεν γνωρίζει χρώμα, μόρφωση, δεσμούς και οικονομικό επίπεδο). Η μητέρα έχασε τόσο τον άντρα της, όσο και τη ζωή που είχε μαζί του. Η ιστορία της είναι σαν ελληνική ταινία: όμορφη κοπέλα που παντρέυεται γόνο πλούσιας οικογένειας, μετακομίζει στο Λονδίνο, ζει ζωή χαρισάμενη, κάνει δυο παιδιά και μένει να κοιτάει ανήμπορη την εξάρτηση του άντρα της, ο οποίος έχασε τα πάντα στα χαρτιά. Το αποτέλεσμα: διαζύγιο (εκείνη την εποχή) και επιστροφή στην Ελλάδα μιας μητέρας δυο γιων που μέχρι σήμερα κατηγορούν τον πατέρα τους που τους έκλεψε την ευκαιρία για μια φυσιολογική ζωή. Ο ένας ζει με τον πόνο ζωντανό στην καρδιά του, που όμως τον ωθεί να κάνει το καλύτερο για την οικογένειά του. Ο άλλος, χρόνιος χρήστης ναρκωτικών και κοντά στο όριο της φτώχειας. Ιωάννα, πριν πέσεις με τα μούτρα -αν το κάνεις- στο να "σώσεις" τον άντρα και το γάμο σου, άρχισε να παίρνεις πρακτικά μέτρα για την οικονομική εξασφάλισή σου.
Δεν θα μπορουσες να τα πεις πιο σωστα!
Εγώ προσωπικά μίλησα από πικρή προσωπική πείρα. Τώρα που όλα έχουν τελειώσει (γιατί ο εξαρτημένος άνθρωπος στη ζωή μου, δεν είναι πια ο ίδιος στη ζωή) κάθομαι και σκέφτομαι ότι αν είχα περάσει περισσότερο χρόνο προσπαθώντας να του δείξω κατανόηση και να τον βοηθήσω και λιγότερο χρόνο να τον κατηγορώ για την προδοσία του και όλα τα δεινά μου, τότε ίσως και να ήταν ακόμα στη ζωή. Δυστυχώς ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω. Και μπορεί με τα σκληρά λόγια κάποιον να τον βγάλεις γρήγορα από την αυταπάτη του. Αυτό που είπες όμως στο τέλος ήταν το πιο σωστό από όλα: άρχισε να παίρνεις πρακτικά μέτρα για την οικονομική εξασφάλισή σου.
Ιωάννα 1971, λυπάμαι πολύ. Αν τα σκληρά λόγια μπορούσαν να σώσουν κόσμο απ΄την αρρώστια της εξάρτησης, τότε τα πράγματα θα ήταν εύκολα. Αλλά δεν είναι έτσι. Ούτε είναι απλό και εύκολο για αυτόν που βιώνει τις επιπτώσεις της εξάρτησης να λειτουργήσει συμπονετικά, με πραγματική κατανόηση της κατάστασης, ενώ ταυτόχρονα θέτει όρια και αναγνωρίζοντας τα σημάδια της συνεξάρτησης. Είναι πρακτικά αδύνατο για κάποιον που δεν έχει εμπειρία και γνώση να λειτουργήσει έτσι. Γι΄αυτό λέω πως είναι τρομερά άδικο να στήνουμε την Ιωάννα στον τοίχο ζητώντας της να ανοίξει την καρδιά της στον άντρα της και να λειτουργήσει είτε σαν Βούδας, είτε σαν κάποιος που έχει χωνεμένη γνώση επί του θέματος, δομημένο σύστημα στήριξης και εμπειρία. Όση ανάγκη έχει ο εξαρτημένος από βοήθεια, τόση ανάγκη έχει και ο "υγιής". Βάζω τη λέξη σε εισαγωγικά γιατί η εξάρτηση γίνεται οικογενειακή αρρώστια. Γι΄αυτό λέω - και δεν μπορώ να το φωνάξω αρκετά δυνατά: όσοι ζουν αυτό το πρόβλημα στην οικογένειά τους πρέπει να ζητήσουν άμεσα βοήθεια για τον εαυτό τους. Όχι για τον σύζυγο, τον πατέρα, τον αδερφό, τον φίλο. Ούτε καν για το παιδί τους. Για τον εαυτό τους! Να μην περιμένουν να περάσει ούτε μια μέρα, όσο δύσκολο κι αν είναι. Η άρνηση είναι παγίδα για όλους, και για τους "'υγιείς". Με ελάχιστες εξαιρέσεις ισχύει το: δεν το προκάλεσα, δεν μπορώ να το ελέγξω, δεν μπορώ να το θεραπεύσω.
Ιόλη ίσως δεν εκφράστηκα επαρκώς/σωστά αλλά πρόθεσή μου δεν ήταν να κατακρίνω την Ιωάννα για τον τρόπο που αισθάνεται, ούτε της πρότεινα να πάρει τον ρόλο του Ιππότη με την λευκή πανοπλία που θα παλέψει με το θηρίο και θα οδηγήσει την οικογένεια στο φως. Απλώς προσπάθησα με τον τρόπο μου, βασιζόμενη στην λογική μου και την προσωπική μου εμπειρία, να τη βοηθήσω να αναγνωρίσει ΚΑΙ το πρόβλημα του άλλου και να προχωρήσει στο επόμενο βήμα: την βοήθεια του ειδικού. Ταυτίζομαι με αυτό που είπες: δεν το προκάλεσα, δεν μπόρεσα να το ελέγξω (και ο θεός μόνο ξέρει πόσο προσπάθησα), δεν κατάφερα να το θεραπεύσω (ούτε καν να το περιορίσω). Αλλά έχω τόσες τύψεις που είχα θυμό και που τα παράτησα από ένα σημείο και μετά που δε θέλω και ο άλλος να περάσει το ίδιο με μένα.
το έχω ζήσει! στην αρχή ήταν ενα συγνώμη και δεν το ξανακάνω. το πίστεψα του στάθηκα! ρώτησα σε ειδικούς έψαξα στο διαδίκτυο. το συζήτησα μαζί του. Τλικά ξανάγινε και ξανάγινε και κάθε φορά τελείωνε με συγνώμες και υποσχέσεις. Ώσπου πήρε την κάρτα μου και με χρέωσε 15.000 ευρώ. Ένας ειδικός μου έιχε πει οτι πρέπει να θέλει ο ίδιος να γίνει καλά γιατί είναι άρρωστος. Συμφωνώ! Πρέπει να το θέλει.Γι αυτό και συμφωνώ με όσους σε συμβουλεύουν να έχεις κατανόηση και να σκεφτείς πολύ καλά. Έγώ σκέφτούμουν τα παιδιά μου...και γι αυτό δεν χώριζα. Όταν όμως έγινε και το τελευταίο, σκέφτηκα οτι σαν μάνα έχω πρώτα υποχρέωση να προστατεύσω τα παιδιά αλλά και τον εαυτό μου για να μπορώ να είμαι εκεί και να είμαι καλά ψυχολογικά για εκείνα και όχι ένα ράκος μόνιμα. Έχουν δικαιώματα και ανάγκες και εκείνα και εγώ και δεν μπορούμε να περάσουμε μια ζωή στερημένη μέσα στο αγχος. Για αυτο και η αντίδρασή μου στην σταγόνα που ξεχύλησε το ποτήρι ήταν καθαρός και στεγνός εκβιασμός. Του είπα να σκεφτεί πολύ καλά τι θέλει ότι δεν προκειται να του πάρω τα παιδιά αλλά οτι αν δεν κάνει κάτι να αλλάξει δεν θέλω να ειμαι άλλο μαζί του. να σκεφτεί τι αγαπάει πιο πολύ το τζόγο ή εμάς και να αποφασίσει και αν βλέπει οτι χρειάζεται επαγγελματική βοήθεια είμαι εκεί να προσπαθήσουμε μαζί. αλλά μια λάθος επιλογή ένα μόνο ευρώ ξοδεμένο στο τζόγο και χωρίζουμε. ο γιατρός με τον οποίο είχα μιλήσει που είχε πει. πρέπει να τον ελέγχεισ συνέχεια, και πρέπει να το θέλει και να το κόψει μαχαίρι. δεν έχει λίγο λίγο. αυτή είναι πολύ επιγραμματικά η δική μου ιστορία. απο όσο μπορώ να ξέρω δεν παίζει πια, αγαπιομαστε πολυ και προσπαθήσαμε πολύ να το ξεπεράσουμε. αλλα ακόμα πληρώνουμε και θα πληρώνουμε αυτά που δημιούργησε. καλή δύναμη
Θα συμφωνήσω ότι το βλέπεις κάπως εγωιστικά το θέμα. Μιλάς για σένα και το γιο σου διαρκώς. Και ο άντρας σου; Δεν ανήκει στην οικογένεια; Δεν χρειάζεται υποστήριξη για να ξεπεράσει -όπως σωστά προαναφέρθηκε- την αρρώστεια του. Ο πεθερός μου είχε θέμα με τον τζόγο στα νειάτα του. Φυσικά και τον στήριξε η γυναίκα του και ήταν αποφασισμένος να ξεπεράσει τον εθισμό του και είναι "καθαρός" πάνω από 30 χρόνια τώρα. Δεν έχει πάψει να είναι ο άνθρωπος που αγάπησες και φυσικά δε σε πρόδωσε όπως λες. Είναι ο άνθρωπος που του υποσχέθηκες ότι θα τα ξεπερνάτε όλα ΜΑΖΙ!
Επαναλαμβάνεις διαρκώς πόσο αδικημένη νιώθεις και πόσα έχεις κάνει για τον άντρα σου ενώ αυτός δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Αν και μπορεί να έχεις δίκιο, δεν νομίζω ότι αυτό είναι γενικά μια σωστή πρακτική. Ιδίως όταν πρόκειται για τον σύντροφο της ζωής σου. Κάποιες πράξεις είναι αυτονόητες μεταξύ συντρόφων και δεν θεωρούνται θυσίες. Επίσης η διαρκής υπενθύμιση προσθέτει τεράστιο βάρος στους ώμους του άλλου και τον κάνει να αισθάνεται ανεπαρκής. Πιστεύω ότι ΑΝ φέρεις έστω και κάποια ελάχιστη ευθύνη για την κατάσταση, είναι λόγω αυτής της νοοτροπίας. Επαναλαμβάνω, ΑΝ. Πέραν τούτου, ο άνθρωπος που είναι εθισμένος στον τζόγο είναι ασθενής και ως ασθενής πρέπει να αντιμετωπίζεται. Συνήθως ο εθισμός στον τζόγο συνοδεύεται και από εθισμό στο αλκοόλ. Αν θέλεις πραγματικά να τον βοηθήσεις και να κρατήσεις την οικογένειά σου ενωμένη, σταμάτα να τον κατακρίνεις και πήγαινέ τον σε ειδικό. Χρειάζεται στήριξη και βοήθεια ειδικού άμεσα. Μην αργείς, για το καλό του παιδιού σου!
κοπελιά. σε ολο το κειμενο λες για σενα και οχι για τον αντρα σου που εχει προβλημα. Και βεβαια πλήθος συναισθηματικών εκβιασμών. ελπίζω να αλλάξεις τακτική και τροπους συν-διαλεξης με τον αντρα σου γιατί ετσι τον γεμιζεις ενοχες και τον σπρωχνεις στο βουρκο πιο πολύ. Αν θες να τον βοηθήσεις θα παραμερίσεις τον εγωισμό σου και θα σκυψεις στο προβλημα του. Διπλα του και όχι απεναντί του. Αν δε το αντέχεις χωρισε τον. Δεν ειναι εγκληματίας ο ανθρωπος. Εχει αναγκη απο βοήθεια. Αν εισαι διπλα του θα βρειτε τα αιτια και θα τα θεραπευσετε μαζί, Μην τον χτυπας όμως με ατάκες ελληνικης ταινιας του 60.
Πολύ σωστή! Συμφωνώ! Μείνε διπλα του κ βοηθησέ τον!
Antoin ...συφμωνω μαζι σου... κ εγω αυτο εχω να πω...αν κ ητε γυναικα ειναι η τζογος η ποτο... ή η μανα τους... δυσκολα ξεκοβουν κ δυσκολα ξαναγυρνανε στην οικογενεια... κανουν παυση για λιγο ...κ εκει μετα που λες τα καταφεραμε...τσακ ξανα κυλανε...
θα μαι τηλεγραφικη γιατι το ζω και εχω ξεπερασει τις ' σαλτσες" σε συμβουλες: εισαι πολυ σκληρη, τι θα πει παγωσες, ειναι αρρωστια, αν ειχε φυσικη αρρωστια θα παγωνες, θα το αφηνες με τη μια? ΟΧΙ, θα εισαι διπλα του, θα βοηθησεις οσο σε αφηνει, θα δωσεις χρονικο περιθωριο, κι αν υποτροπιασει θα τον αφησεις, ωστε ο πονος (υποθετοντας οτι σας αγαπαει πολυ πολυ περα απ την 'αρρωστεια του') να τον κανει να τα κοψει ολα. συμβουλεψου ειδικους, συμβ. γραμμες. "ΟΑΣΙΣ" googlαρε το. Υπάρχει γυρισμός, βοήθησέ τον να αρχίσει να λεει αληθειες, και να μην κρυβει πια τιποτα, με αρνηση - απορριψη σου θα το στειλεις πολυ πιο βαθια. Το ζησα. Ο Θεός μαζι σου, μη τον εγκαταλειψεις. Θα αγωνιστείς για το παιδι, για σενα και για εκεινον. Υπαρχει επιστροφη. Με αγάπη
Δυστυχως την κατασταση αυτη την εχω ζησει απο πρωτο χερι, οχι απο τον ανδρα μου, αλλα απο τον πατερα μου. Σου λεω πολυ ειλικρινα πως η κατασταση μονο χειροτερη μπορει να γινει. Θα ανακαλυπτεις πραγματα που ουτε φανταζοσουν, θα ξεπεταγονται σαν τη λερναια υδρα κεφαλια απο παντου. Μην δεις την κατασταση ρομαντικα. Μην ακους τις συμβουλες τυπου προσπαθησε και ολα θα πανε καλα, μιλησε του, δως του μια ευκαιρια κλπ! οποιος δεν το εχει ζησει δεν ξερει ποσο τρομακτικο ειναι! ΝΑΙ, φυσικα και θα ηταν καλυτερο να εχει αλλη, εκει θα ηταν πολυ ευκολο!!!! Σωσε τον εαυτο σου και το παιδι σου, απομακρυνε τον αρχικα και δωσε του χρονο να βαλει τα πραγματα στη θεση τους, Αν τα καταφερει, και ειναι μεγαλο ΑΝ, δοκιμασε να σωσεις την σχεση σας. Αν οχι, θα ξερεις οτι εσυ εδωσες την ευκαιρια. Λυπαμαι αν σε τρομαζουν αυτα που λεω, αλλα δυστυχως αυτη ειναι η αληθεια....
Ως προς το παιδί μπορώ μόνο να σου δώσω την απάντηση που έδωσαν και σε μενα. Δεν αποφασίζουμε αν θα χωρίσουμε ή θα μείνουμε στη σχέση με βάση το τι θέλει το παιδί, δεν το ρωτάμε και δεν του λέμε τις σκέψεις μας. Όταν μέσα μας το αποφασίσουμε και είμαστε σίγουροι ότι θέλουμε να χωρίσουμε, του το ανακοινώνουμε λέγοντας του ότι από εδώ και μπρος θα ζούμε σε χωριστά σπίτια με τον μπαμπά, εσύ δε φταις σε τίποτα (αυτό μου είπαν το τονίζουμε) και θα μπορείς να βλέπεις το μπαμπά σου όποτε θέλεις (το τελευταίο με την επαφή με τον μπαμπά δε θυμάμαι πως ακριβώς μου το είπαν). Το παιδί θα περάσει περίοδο πένθους (κάπως έτσι το είπαν) αλλά δεν είναι τόσο φοβερό όσο το νομίζουμε. Μου είπαν επίσης πως οι γονείς πρέπει να χωρίζουν όταν είναι σίγουροι ότι αυτό θέλουν. Όταν δεν είναι, να περιμένουν και προσπαθούν να βελτιώσουν τη σχέση. Δηλ, κατάλαβα πως το Α και το Ω είναι τι θέλεις εσύ. Αν εσένα δε σου τελείωσε δε σου λένε χώρισε. Αν για κάποιο λόγο νιώθεις ότι δε θέλεις να είσαι μαζί του σου λένε πως το καλύτερο που μπορείς να κάνεις για το παιδί είναι να χωρίσεις. Υπάρχουν δωρεάν τηλεφωνικές γραμμές ψυχολογικής στήρίξης και μερικοί δήμοι έχουν και κέντρα ψυχολογικής στήριξης που είναι είτε δωρεάν, είτε πας με πληρώνοντας ένα πολύ μικρό ποσό.
Στο στενό συγγενικό μου περιβάλλον υπηρχε κάποιος που ήταν εθισμένος με τον τζόγο, είχε χάσει τεραστια ποσά. Όταν έχανε έπινε κιολας για να ξεχάσει την πίκρα του...Η γυναίκα του τον αγαπούσε, χωρ'ιζανε τα ξαναβρίσκανε μια κατάσταση χάλια....Ξύλο, καυγάδες και όλα αυτά μπροστα στα παιδιά....Γλυκιά μου όσο δύσκολο και αν είναι θα σου πω να φύγεις μακριά και αυτό γιατί ο τζόγος δεν κόβεται...
…και βέβαια κόβεται, το χω ζήσει, δυσκολα, με προσπαθεια, συμπαρασταση, ζορια….ομως αν υπαρχει θεληση και συμπαρασταση κοβεται. Αλίμονο αν χαναμε την ελπιδα μας κατηγοριματικα μ’ενα “ΤΕΛΟΣ, δε γινεται τιποτα’, όχι καταδίκη, ελπιδα και πολλή δουλεια με αγαπη.
Αγαπητή θα σας συμβουλεύα να αναζητήσετε βοήθεια από ειδικό μήπως ο άντρας σου μπορέσει και απεξαρτηθεί από τον εθισμό αυτό και επισης αν μπορέσεις να μην τον χωρίσεις για χάρη του παιδιού σας και με την ελπίδα ότι θα μπορέσετε να ξαναφτιάξετε τη ζωή σας και τα οικονομικά σας.Πρέπει όμως να συνειδητοποιήσεις ότι το πάθος του συζύγου σου δε σημαίνει πως δεν σε αγαπάει,είναι και ο τζόγος μια αρρώστια σαν τον αλκοολισμό ή τα ναρκωτικά και πρέπει να αναζητήσει βοήθεια.Αν βέβαια νιώθεις ότι δεν το αγαπάς πια ο λόγος και η γνώμη του κάθε ένα περισσεύει.Ελπίζω και εύχομαι είτε μαζί είτε χώρια να τα καταφέρετε σε όλα τα επίπεδα.
Δεν κόβεται αυτό άπαξ και το ξεκινήσει κάποιος... Λυπάμαι που στο λέω, αλλά όσο θα μεγαλώνει το παιδί θα βιώνει και πιο άσχημες καταστάσεις που είμαι σίγουρη δε θα ήθελες. Εσύ σκέψου τί θέλεις και πάρε τη σωστή απόφαση. Όποια κι αν είναι αυτή το παιδί δε χάνει τον πατέρα του, θα τον βλέπει.
...και βέβαια κόβεται, το χω ζήσει, δυσκολα, με προσπαθεια, συμπαρασταση, ζορια....ομως αν υπαρχει θελησει και συμπαρασταση κοβεται. Αλίμονο αν χαναμε την ελπιδα μας κατηγοριματικα μ'ενα 'ΤΕΛΟΣ, δε γινεται τιποτα', όχι καταδίκη, ελπιδα και πολλή δουλεια με αγαπη.
Σε πρώτη φάση πάρε τον έλεγχο των οικονομικών σας, αν δεν το έχεις κάνει ήδη. Ξεχωριστοί τραπεζικοί λογαριασμοί, αναλαμβάνεις εσύ την αποπληρωμή των λογαριασμών, ψώνια κτλ, και ξεκινάς -αν δεν υπάρχει ήδη - το δικό σου κομπόδεμα. Το να σταθει΄ειλικρινής σχετικά με τα ποσά που χρωστάει είναι δύσκολο. Παρ΄όλα αυτά, προσπάθησε να μάθεις πόσο και που χρωστάει. Βασικά, πρέπει να εξασφαλίσεις το παιδί και τον εαυτό σου. Υπάρχουν κρατικά κέντρα απεξάρτησης απ΄τον τζόγο. Κοίταξέ τα και πες του ότι μπορεί να πάρει βοήθεια, πρώτα για τον εαυτό του και μετά για την οικογένειά του. Εν τω μεταξύ, μην περιμένεις να "ζεσταθείς". Είναι φυσιολογικό να νιώθεις προδομένη, θυμωμένη και πικραμένη. Αν βλέπεις ότι δεν μπορείς να το χειριστείς, ζήτα βοήθεια και για εσένα.
συμφωνω.. παρε τα οικονομικα εσυ .. να του λες να σου δινει τους μισθους του για να κανονιζεις εσυ. αν χρειαστει πανε δουλεψε και εσυ αν δεν δουλευεις. ολοι κανουμε θυσιες σε μια σχεση σε εναν γαμο δεν εισαι η μοναδικη. για μένα δες αν συνεχιζει το τζογο. αν συνεχιζει βοηθησε τον. αν δεν θες να τον βοηθησεις φυγε περισσότερο κακο θα του κανεις αμα μείνεις.. φροντισε μονο να μην του στερησεις το παιδι του
Δωσε μια ευκαιρια ακομα, ο αντρας σου σε χρειαζεται πιο πολυ απο ποτε αν τον αφησεις θα τον καταστρεψεις.Μαζι θα ξεπερασετε τα προβληματα σας και σε λιγο καιρο θα εισαστε παλι αγαπημενοι.Κανε μια τελευταια προσπαθεια θα δεις οτι αξιζει το κοπο.ευχομαι να πανε ολα καλα
Σταματα να βαζεις το εγω σου τοσο μπροστα οσο παραλογο κι αν σου ακουγεται.δουλεψες σκληρα εκανεσ εκεινο το αλλο το παρα αλλο.ηρεμα λιγο πρωτα για σενα τα εκανεσ και μετα για τον αντρα σου αν το καλοσκεφτεις.εκτοσ αν σου το επεβαλλε και ηταν τυρρανος.δεν νομιζω ομως ε;εισαι μεγαλη γυναικα και ξερεισ τι εστει τζογος υποθετω.τι θα λεγες αν ηταν αρρωστος και πεθαινε σε λιγο καιρο καλυτερα θα ηταν; αν ημουν παιδι σου και μου λεγες οτι χωρισες τον πατερα μου για τον τζογο που στο ομολογησε κιολα θα σε ελεγα αδυναμη και δειλη να τον βοηθησεις να ξεπερασει το προβλημα του και θα ριχνα ολο το βαρος επανω σου.αυτο ειναι αγαπη γλυκια μου και οχι μοναχα ολα τα αλλα που αρραδιασεσ.να λεσ ευχαριστω που ειναι γεροσ και βοηθησε τον να ξεπερασει το παθοσ του τοτε θα εισαι σωστη συζυγος.και μην ξεχνας ποτε οτι δεν ξερεις τι σου επιφυλασσει και σενα η μοιρα θα σου αρεσε να σε αντιμετωπισει με τον ιδιο τροπο; εκεινοσ σου στερησε ρουχα κρεμες και σεξ. εσυ στερησε απο το παιδι σου οικογενειακη θαλπωρη και τον πατερα του και θα ειστε μια χαρα.τι ωραια!!!!!συγνωμη για το υφος μου αλλα στα λεω ετσι επειδη ζητησες γνωμες κοινου μπασ και ταρακουνηθεισ. καλα που ειναι τζογος και δεν ειναι γκομενα στη μεση για ξανασκεψου το!!!!
Δηλαδή άμα ήταν άλλη γυναίκα δεν θα είχες πρόβλημα? Καλύτερα μάλλον!!!!!!!!!!! Εντάξει δεν λέω ο τζόγος είναι πολύ δύσκολο θέμα για όλους στην οικογένεια.... Που είναι η αγάπη σου να μείνεις δίπλα του να τον βοηθήσεις και πάνω απόλα να βοηθήσεις την οικογένεια σου...? Λες δεν θέλω πλέον να είμαι μαζί του Μήπως τελικά δεν ήταν μόνο δικό του το πρόβλημα? <> Και βέβαια τον αγαπάει και τον θέλει είναι Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ και πάντα θα είναι είσαι δεν είσαι εσύ μαζί του Δεν θα σου πω κάτι παραπάνω αλλά είναι από τις λίγες φορές που απαντάω έτσι σε μανούλα από εδώ μέσα αλλά πραγματικά με έβγαλες από τα ρούχα μου! Εσύ ξέρεις πως θες να συνεχίσει η ζωή σου....
Προφανώς κ δεν έχεις ιδέα τι επιπτώσεις μπορει να εχει στη ζωή της κ στη ζωή του παιδιού της ένας εξαρτημένος άνθρωπος. Μπορει να τους εξοντώσει ψυχικά κ οικονομικά. Το παιδί θα μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον με περισσότερα του μέσου όρου προβλήματα. Κ ναι θα είχε πρόβλημα εαν ηταν με άλλη γυναίκα αλλά αυτο το πρόβλημα μπορει να ξεπεραστεί ευκολότερα κ να παραμείνει έξω απο τα βιώματα του παιδιού. Ειναι δυνατόν να συγκρίνεις αυτά τα δυο προβλήματα; Πρέπει να απεξαρτηθεί οικονομικά κ να εξασφαλίσει το παιδί της. Έπειτα να παει σε ειδικό (εαν θέλει να το παλέψει με τον άντρα της). Άκου σε έβγαλε απο τα ρούχα σου!!! Με ψεύτο ρομαντισμός κ μεγάλα λόγια δε λύνονται μεγάλα προβλήματα κ εδώ μιλάμε για ΠΟΛΥ μεγάλο θέμα.
mipos to oti les oti den ton agapas einai epidei ekane ola auta alla mesa sou ton thes mipos na tou dwseis mia eykeria? na deis ti tha geinei me thn bohtheia sou perasate toso wraia xronia mazi skepsou logika k kane auto pou leei h kardia sou pantos oti k na kaneis skepsou to paidi sou sto pos tha to xeiristeis o xwrismos den einai eukolos gia ena paidi....kalh dunamh...
einai fisiko na niotheis etsi. an afiseis omos na perasei ligos kairos isos ta theis pio psixraima. o tzogos einai san to alkool i ta narkotika pou an ethisteis diskola kai an tha to kopseis.