Η κορη μου δεν δεχτηκε την πιπίλα σχεδον καθολου. Απο 5,5 μηνων την πεταξαμε. Βεβαια τοτε ηταν που ξεκινησαμε το δαχτυλακι. Το καλο ηταν οτι δεν το εβαζε συνεχεια. Μονο οταν ηθελε να κοιμηθει. Περισυ το χειμωνα 2,5 χρονων πια και αφου το ειχαμε ψιλοσυζητησει μαζι της της ειπαμε πως τωρα που μεγαλωσε πρεπει να το κοψουμε γιατι αλλιως το δαχτυλακι που βαζουμε στο στομα θα μεινει μικρο και δεν θα μεγαλωσει οπως τα άλλα. Αρχισε να το σκεφτεται και τοτε μου ηρθε μια ιδεα. Η κορη μου λατρευει την Τινκερμπελ και τις νεραιδες γενικοτερα. Της ειπα οτι αν δεν ξαναβαλει το δαχτυλακι της στο στομα για λίγες ημερες τοτε θα ερθει η Τινκερμπελ στο σπιτι και θα της φερει ένα μεγαλο δώρο το οποιο θα της ζητησει εκεινη με ενα γραμμα. Καθισαμε και το γραψαμε, διαλεξε και το δωρο που ηθελε και αυτο ηταν. Για την επομενη εβδομαδα καθε φορα που ηθελε το δαχτυλακι της υπενθυμιζα το δωρο που την περιμενε και το εβγαζε. Στο τελος της εβδομαδας ειχε συνηθισει και δεν το ηθελε πια. Εννοειται οτι η Τινκερμπελ ελαβε το γραμμα και ένα πρωι λίγες μερες μετα το δωρο της ηταν διπλα της , στο κρεβατι με αρκετη χρυσοσκονη επανω του.... Ελπιζω να σε βοηθησει η ιστορια μας.

Εμένα όποια μαμά είχε η ίδια ή το παιδί της αυτό το πρόβλημα μου έχουν πει να μην προσπαθώ γιατί μαλλιάζει η γλώσσα σου και δουλειά δε γίνεται. Έχω δει κοριτσάκι 7 χρονών να φοράει ένα ειδικό μασελάκι το οποίο την εμπόδιζε να βάζει το χέρι στο στόμα γιατί είχε μια προεξοχούλα που της τρύπαγε το δάχτυλο (όχι κυριολεκτικά, απλώς την πονούσε όταν το έβαζε). Εγώ αυτό σκέφτομαι σαν λύση, γιατί ούτως ή άλλως σιδεράκια θα χρειαστεί το μικρό. Ο παιδίατρος βέβαια μαλώνει για το δάχτυλο στο στόμα και λέει να του το τραβάω, ειδικά στον ύπνο, αλλά όποτε το κάνω αυτό ξυπνάει. Εμάς είναι δύσκολο γιατί το βάζει όλη μέρα μέσα. Μόνο όταν τρώει και παίζει δεν το πιπιλάει. Επισης έχω ακούσει από πάρα πολλούς που αντιμετώπιζαν αυτό το πρόβλημα ότι τα παιδιά που πιπιλάνε συνέχεια (όχι λίγο σαν τη δικιά σου), στην ουσία μπορεί να το κόψουν και μετά από την εφηβεία. Από ένα σημειο και μετά το κανουν στα κρυφά. Εσύ έτσι όπως τα λες μπορει και να το κόψει από μόνη της. Αφού σε ακούει και συνεργάζεστε καλά είστε.

αγαπημενη μου μανουλα!η λυση ειναι μια!να μην της το επιβαλλεις ή την πιεσεις!εμενα ο γιος μου το εκανε απο την κοιλια μου τον βλεπαμε στον υπερηχο!ο αντρας μου κικρος εκανε το ιδιο μεχρι αρκετα μεγαλος!ο παιδιτρος με συμβουλευσε μεχρι τα 3 να το κοψει.ειχαμε αρχισει και του το λεγαμε πολυ ηπια ομως γιατι ηταν κατι που το εκανε για να χαλαρωσει,οπως και εγω πχ καπνιζω για να χαλαρωσω.δεν τον πιεσα ποτε!και ετσι ξαφνικα μια ωραια μερα οταν ηταν 4 μου λεει: μαμα παρε το νανι μου,δεν το θελω αλλο,πεταξε το. του ειπα να το ξανασκεφτει γιατι αν το πεταξουμε δεν θα το ξαναβρει ποτε παλι.το σκεφτηκε κανα διλεπτο και μετα μου λεει!πεταξε το.και να σου πω κατι?ουτε το δαχτυλο θα ξαναβαλω! εμεινα κοκαλο!ειχαμε πααααρα πολυ καιρο να το συζητησουμε,δεν ξερω πως του ηρθε! το βραδυ λοιπον που ξαπλωσε ξαπλωσα και εγω διπλα του και ειδα-οπως το περιμενα κι ολας-οτι δεν ειχε τι να κανει τα χερια του!του ειπα λοιπον οτι εγω οταν ημουν μικρη οταν κοιμομουν ενωνα τις παλαμες μου και εβαζα τα χερια μου στο μαγουλο μου.ετσι και εκανε!και απο τοτε τελος!καμια φορα ασυναισθητα στον υπνο του το πιπιλιζει 2-3 φορες αλλα δεν το καταλαβαινει.να σημειωσω οτι και του δικου μου τα δοντακια ηταν λιγο στραβα αλλα εχω δει τεραστια διαφορα εδω και 7 μηνες που το εκοψε.με διαβεβαιωσε και ο οδοντιατρος οτι δεν εχει κανενα απολυτως θεμα!καλη επιτυχια λοιπον!ελπιζω να σε βοηθησα!συγνωμη για το σεντονι!

Καταλαβαίνω πολύ καλά το πρόβλημα. Η δική μου μικρή είναι τώρα 4 και πέρυσι τέτοια εποχή κόψαμε μια και καλή το "δάχτυλο", αφού πρώτα πάθαμε μία "ωραία" μόλυνση από σταφυλόκοκο. Πήραμε αντιβίωση, πήγαμε και σε δερματολόγο, ο οποίος μας έδωσε μία αλοιφή για επούλωση του δέρματος, που είχε πάθει κάτι σαν έγκαυμα. Βάζαμε για 15 μέρες την αλοιφή και το δέναμε με γάζα, οπότε και σταμάτησε το πιπίλισμα. Είναι και λίγο φοβιτσιάρα η δική μου, οπότε μέσα σε 15 μέρες το είχαμε κόψει. Ο δερματολόγος μάς συνέστησε να δένουμε και τα δύο μεγάλα δάχτυλα, παρόλο που το άλλο δεν είχε πρόβλημα, μόνο και μόνο για να τη βοηθήσουμε να κόψει την "κακή" συνήθεια. Μας έδωσε και αυτό το "μανό" που βάζουμε για τη νυχοφαγία, αλλά δεν χρειάστηκε... Καλή υπομονή και κουράγιο!!!!