Τι κάνεις όταν ο φίλος του παιδιού σου συμπεριφέρεται άσχημα στο σπίτι σας;

της Michelle Cove

via HuffPost Parents

Αισθάνθηκα ανακούφιση, όταν η κόρη μου έγινε πια αρκετά μεγάλη ώστε να μένει μόνη στο σπίτι κάποιου φίλου της ή να έρχεται ένας φίλος της σε εμάς, χωρίς την παρουσία των γονιών του. Δεν είναι ότι δεν συμπαθούσα τους γονείς των φίλων του παιδιού μου, αλλά προτιμούσα να χρησιμοποιήσω το χρόνο που είχα για να τελειώσω κάποια δουλειά, να χαθώ σε ένα βιβλίο, να γυμναστώ ή na τρέξω για τις υποχρεώσεις (είμαι σίγουρη πως και οι άλλοι γονείς αισθάνονταν το ίδιο). Ένα θέμα όμως που δεν περίμενα να αντιμετωπίσω είναι το τι κάνεις, αν ο φίλος του παιδιού σου συμπεριφέρεται με αγένεια μέσα στο σπίτι σου, όταν δεν είναι παρόντες οι γονείς του για να το διαχειριστούν. Μου συνέβη σε σπάνιες περιπτώσεις, όμως συνεβη. Και όταν συνέβη αναρωτήθηκα: σε ποιο σημείο απευθυνόμαστε στους γονείς για τη συμπεριφορά του παιδιού τους;

Αυτα έμαθα μέχρι τώρα: ο πιο καλός τρόπος για να χειριστείς την αγένεια (τουλάχιστον μετά το πρώτο περιστατικό) είναι να πάρεις το παιδί στην άκρη και να πεις ήρεμα «Στο σπίτι μας, εμείς…«

Οπότε, αν πρόκειται για ένα παιδι που λέει «Πεινάω» την ώρα που ανοίγει διάπλατα την πόρτα του ψυγείου και ψάχνει τα φαγητά χωρίς την άδειά σου, μπορείς να πεις «Θα χαρω να σε βοηθήσω να βρεις κάτι να φας. Στο σπίτι μας ρωτάμε «Μπορώ να φάω κάτι, παρακαλώ;»«

Αν ο φίλος του παιδιού σου μπουκάρει μέσα στην κρεβατοκάμαρά σου χωρίς να χτυπήσει (ας πούμε, για να βρει τη γάτα κάτω από το κρεβάτι, κάτι που έχει συμβεί πολλές φορές στο σπίτι μας), μπορείς να πεις «Θα χαρώ να σε  βοηθήσω να βρεις την γάτα, αλλά στο σπίτι μας χτυπάμε την πόρτα και περιμένουμε ο άλλος να μας πει «Πέρασε»«

Ελπίζω και οι άλλοι γονείς να κάνουν το ίδιο, όταν το παιδί μου δεν σέβεται έναν κανόνα του σπιτιού τους.

Αυτή η τακτική είχε 100% επιτυχία μέχρι στιγμής. Αλλά τι θα έκανα, έχω αναρωτηθεί, αν το παιδί επαναλάμβανε την άσχημη συμπεριφορά και γέμιζε με λάσπη το πάτωμα, κυνηγούσε τη γάτα μας σε όλο το σπίτι, άρπαζε το λάπτοπ της δουλειάς και άρχιζε να κλικάρει χωρίς την άδειά μου; Τότε τι;

Ως άνθρωπος που του αρέσει να είναι προετοιμασμένος, απευθύνθηκα στους ειδικούς, ξεκινώντας με την Lizzie Post, τρισέγγονη της διάσημης ειδικού στους καλούς τρόπους Emily Post, η οποία παρέχει συμβουλές καλών τρόπω στο Emily Post Institute.

Η Lizzie πρότεινε να λέμε στο παιδί «Σε ενημερώνω πως αυτό είναι κάτι που δεν κάνουμε στο σπίτι μας και αν επαναληφθεί, θα πρέπει να τηλεφωνήσω στους γονείς σου και να κανονίσουμε να επιστρέψεις στο σπίτι σου» (αν οι γονείς του δεν είναι στο σπίτι, θα πρέπει να σκεφτείτε κάτι διαφορετικό, όπως το να μην επιτρέψεις να παίξουν στο σαλόνι ή να πλησιάσουν το χάμστερ)

Kαι τώρα το δύσκολο κομμάτι για πολλούς από εμάς: ενημερώνουμε τους γονείς του παιδιού ότι το αγαπημένο τους δεν συμπεριφέρθηκε σωστά; Για τις περισσότερες περιπτώσεις, η απάντηση είναι όχι. Ως άνθρωπος που μου αρέσει να είμαι ειλικρινής, δεν μου αρέσει και πολύ, αλλά καταλαβαίνω γιατί οι ειδικοί λένε να μην ασχοληθούμε. Σύμφωνα με τον ψυχολόγο Alex J. Packer, το πιο πιθανό είναι να βάλεις τον άλλο γονιό σε μια αμυντική κατάσταση, να βάλεις το παιδί σου σε μια αμήχανη θέση και/ή να χαλάσεις τη σχέση του με τον φίλο του.

Μπορείς όμως να πεις κάτι στις ακόλουθες περιπτώσεις:

Όταν η συμπεριφορά είναι επικίνδυνη για το ίδιο το παιδί και/ή για οποιοδήποτε ζωντανό πλάσμα στο σπίτι σας

Όταν η συμπεριφορά δείχνει ένα υποβόσκον θέμα ανησυχίας (κατάθλιψη, χρήση ουσιών, bullying)

Όταν η συμπεριφορά έχει ως αποτέλεσμα υλικές ζημιές που αισθάνεσαι ότι θα πρέπει να αποζημιωθούν από τους γονείς

Όταν οι προσπάθειές σου δεν είχαν επιτυχία και δεν άλλαξαν τη συμπεριφορά του παιδιού

Όταν η προφανής λύση του να μην ξαναδεχτείς το παιδί στο σπίτι σου δεν είναι εφικτή

Στις παραπάνω περιπτώσεις, ο Packer προτείνει να λέμε κάτι όπως «Μας αρέσει όταν έρχεται η Jen για παιχνίδι, όμως ανησυχούμε λίγο για την αυξημένη χρήση άσχημων λέξεων. Αν και ξέρουμε πόσο γλυκό πλάσμα είναι, κάποιοι άλλοι δεν το γνωρίζουν, οπότε θα εκτιμούσαμε τη βοήθειά σας για να εξηγήσουμε πως δεν είναι σωστή η χρήση τέτοιου λεξιλογιου, ειδικά όταν παίζει στο σπίτι μας όπου υπάρχουν και μικρότερα παιδιά«

Ο  Post προτείνει και μια εναλλακτική: Αν υπάρχει θέμα συμπεριφοράς και όχι ασφαλειας, ή ζημιάς, προσπαθήστε να πείτε στον γονιό του παιδιού «Θέλω να σου πω τι συνέβη σήμερα και θα ήθελα να μάθω τις σκέψεις σου σχετικά με το τι θα έπρεπε να κάνω αν ξανασυμβεί«

Με βάση την απάντηση του γονιού, θα γνωρίζετε αν υπάρχει ελπίδα για αλλαγή στη συμπεριφορά του παιδιού. Αν οι γονείς δεν κατανοούν το πρόβλημα ή θυμώσουν μαζί σας, είναι ίσως καλύτερο να σταματήσετε να δέχεστε το παιδί στο σπίτι, το οποίο είναι χωρίς αμφιβολία μια χαρά για εσάς, ευχαριστώ πολύ!