Οι τελευταίες εβδομάδες είναι λίγο αγχωτικές (λίγο παραπάνω από το φυσιολογικό) μιας και περιμένουμε κάτι οικογενειακώς που θα μας κάνει να ονειρευόμαστε και πάλι με αισιοδοξία και όχι με αμφιβολία! Είναι και όλα αυτά που συμβαίνουν στην χώρα μας που και να θες να ηρεμήσεις δεν σ’ αφήνουν! Όπως είναι φυσιολογικό λοιπόν τα σκαμπανεβάσματα της διάθεσής της μαμάς Σοφίας είναι πολλά! Είμαι που είμαι κυκλοθυμική, τον τελευταίο καιρό απόγινε!
Όταν λοιπόν η μαμά χάνεται στις σκέψεις της ή όταν ο μπαμπάς την αγκαλιάζει με στοργή για να την χαλαρώσει επειδή έχει καταλάβει πως το άγχος χτυπάει κόκκινο, έρχεται η μικρή Μαρκέλλα με ένα αγγελικό χαμόγελο και 2 δείκτες παρατεταμένους κι ενώ με τα δαχτυλάκια της προσπαθεί να κάνει τα χείλη μου να χαμογελάσουν, λέει ταυτόχρονα με περίσσιο νάζι : «Χαμογέλα μαμά!» Και είναι σαν να με ξυπνάει από λήθαργο σε κλάσματα του δευτερολέπτου!
Πόση δύναμη και πόση αγάπη μπορεί να δώσει ένα μικρό παιδί; Την απάντηση την ξέρουμε όλοι θαρρώ! Άπειρη!
Έτσι λοιπόν για ακόμη μια φορά το μικρό λουλουδάκι μου, με παρηγορεί, με αγκαλιάζει, μου ζητάει να χαμογελάσω, να χορέψω, να παίξω κούκλες! Κι εγώ έχω την υπακούω πιστά και πάντα μα πάντα η διάθεσή μου φτιάχνει χωρίς να προσποιηθώ ούτε στιγμή.
Και θυμάμαι την μαμά μου που όποτε δεν είναι καλά μας τηλεφωνεί και τις 3 στην σειρά να πάρει λίγη από την δύναμή μας! Κι εμείς την χαρίζουμε απλόχερα χωρίς πολλά πολλά!
Κρατάτε γερά μάνες και να χαμογελάτε! Όλα θα φτιάξουν αρκεί να είμαστε καλά και αγαπημένοι!
σας φιλώ γλυκά στην μούρη
μαμά Σοφία
[divider]
Η Σοφία είναι μαμάς της Μαρκέλλας, τις περιπέτειες της οποίας μπορείτε να διαβάζετε στο www.μαρκέλλα.gr
Mπορείτε όμως να την εμπιστευτείτε για κάθε είδους εκτύπωση και όχι μόνο: Mama’s Prints!!
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
εμενα η κορη μου που ειναι μολις 21 μηνων, πριν 4 μηνες με βοηθησε να ξεπερασω (κατα ενα ποσοστο εστω) την αποβολη του δευτερου παιδιου μου... οταν τις πρωτες ημερες την εβλεπα να παιζει και να μου χαμογελα, εγω εκλαιγα γιατι σκεφτομουν πως και το παιδακι μου που εφυγε θα μπορουσε να ειναι τοσο καλο και γλυκο οσο το Μπετακι μου.. καθως εκλαιγα λοιπον, εκεινη σηκωνοταν, ερχοταν προς το μερος μου, με χαϊδευε στο προσωπο και μου ελεγε "μαμα παπω(=μαμα σ'αγαπω)... καθε φορα... πολλες φορες μεσα στην ημερα.. μεχρι που καποια ημερα, επαψα να κλαιω... μπροστα της εστω! ξερω, δεν ηταν σωστο αλλα δεν μπορουσα να συγκρατηθω!! πενθησα μαζι με το παιδι μου το δευτερο μου παιδι και βγηκαμε πιο δυνατες και οι δυο... ετσι τουλαχιστον μας νοιωθω εγω!!! μαμα Αγγελικη
Οπως η κορη μου....4 χρονων ζουζουνι ''μαμα μην σκεφτεσαι πολυ δεν κανει...θελω μονο να γελας....ελα να σε παρω αγκαλιτσα'' ε εκει σταματανε ολα ας καει ο κοσμος ολος εγω παντως εχω ολο τον κοσμο στην αγκαλια μου....
<3