Όλες έχουμε έρθει αντιμέτωπες με ένα δίχρονο ή τρίχρονο που χτυπιέται στο πάτωμα ή κλαίει χωρίς σοβαρό (για εμάς, γιατί για αυτό μπορεί να είναι σοβαρότατος) λόγο.
Πώς θα ήταν η ζωή αν και εμείς οι ενήλικες παθαίναμε κρίσεις θυμού σαν τα τρίχρονα;
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Χαχαχαχα!!!!
Πριν 2 χρόνια είχα νοσηλευτεί στο νοσοκομείο και μου έδιναν 3 μέρες για φαγητό μόνο γιαούρτι...ήμουν ξαπλωμένη, χτυπούσα τα πόδια μου στο κρεβάτι κσι φώναζα "θέλω φαγητό!!! Πεινάω!!! Πεινάω!!!! Φαγητό!!!"
Και δεν μπορούσα και να σηκωθώ, να πάω στην καφετέρια να φαω κάτι...
Χαχαχαχα!!!! Πριν 2 χρόνια είχα νοσηλευτεί στο νοσοκομείο και μου έδιναν 3 μέρες για φαγητό μόνο γιαούρτι...ήμουν ξαπλωμένη, χτυπούσα τα πόδια μου στο κρεβάτι κσι φώναζα "θέλω φαγητό!!! Πεινάω!!! Πεινάω!!!! Φαγητό!!!" Και δεν μπορούσα και να σηκωθώ, να πάω στην καφετέρια να φαω κάτι...
Pio asteio pethaineis!!!!
χαχαχαχαχαχαχα!!!!
Xαχαχαχα πάντως εγώ εκτός απ'αυτό με το γράμμα κι αυτό με την καφετέρια στα άλλα έτσι κάνω!