Αργοπεθαίνω…
Είμαι 29 ετών. Παντρεύτηκα τον άντρα μου από έρωτα πριν από 3 χρόνια, μετά από 3 χρόνια σχέσης. Ο πρώτος μου και μοναδικός. ‘Ολα φυσιολογικά, με τους συμβιβασμούς μας, τους τσακωμούς μας, τα σόγια. Όπως οι περισσότεροι, μετά το γάμο ζοριστήκαμε να συζήσουμε. Όπως πολλοί, μετά τη γέννηση του μωρού μας (2 1/2 ετών σήμερα) και με αρκετά προβλήματα τοκετού, αρχίσαμε να αλλάζουμε και από ερωτευμένοι γίναμε αντίπαλοι. Πόσοι όμως ζητάνε με τις πρώτες δυσκολίες διαζύγιο; Σε κάθε τσακωμό;
Τα χειρότερα ήρθαν όταν επέστρεψα στη δουλειά και οι ευθύνες έπρεπε να μοιραστούν πιο δίκαια. Οι βάρδιες στη δουλειά μου ήταν αφορμή για πολλούς καβγάδες. Οι άδειες, τα σαββατοκύριακα, όπως και να δούλευα κάποιος λόγος υπήρχε που δεν ήταν σωστό. Μέχρι που σκέφτηκα πως δε θα χαλάσω το σπίτι μου για τη δουλειά μου και άρχισα να διεκδικώ περισσότερα δικαιώματα, καταφέρνοντας πολλά, που πάλι δεν ήταν αρκετά. Το καλοκαίρι λοιπόν, έχοντας όλο τον Αύγουστο άδεια, τσακωθήκαμε για τις διακοπές γιατί πάλι δε βόλευε να πάμε στο χωριό του με τη μάνα του μαζί, αλλά βόλευε να ξοδέψουμε πολλά λεφτά για ονειρεμένες διακοπές και λιγότερες μέρες με οικογενειακές διακοπές (όπου οικογένεια, όχι δεν είμαστε οι 3 μας). Με λίγη διπλωματία, αρκετή υποχώρηση και πολύ χαμηλούς τόνους, καταφέρνουμε να συνεννοηθούμε. Όμως ποιο ήταν πάλι το λάθος; Δεν ξέρω καν πως ξανά διαφωνήσαμε, άκουσα μόνο ότι «Δε θέλω να πάω μαζί σου διακοπές, δε χρειάζεται να πάμε πουθενά» & άλλα «ερωτόλογα».
Σκέφτομαι ότι μαζεύτηκαν πολλά (αν τα αναφέρω όλα θα διαβάζετε 1 μήνα) και δεν αξίζω να το περνάω όλο αυτό.
– Δεν πάμε λοιπόν πουθενά, λέω. Δε συμφωνεί ούτε τώρα.
– Άντε πάμε, θα σε ανεχτώ 10 μέρες, ακούω
Διατηρώ λίγη ψυχραιμία μόνο στα λόγια μου, γιατί το μυαλό σάλεψε. Του απαντώ, με αρκετό σθένος για πρώτη φορά «Θα πάω εγώ με το μικρό 15 μέρες διακοπές και τις υπόλοιπες 15 μέρες πηγαίνετε εσείς στο χωριό σου«
Σημειωτέον, πως όταν είχα άδεια εγκυμοσύνης πηγαίναμε στους συγγενείς του μόνο, εκτός από κάποια τριήμερα που πηγαίναμε μόνοι αλλά όταν δούλευα και μετά, είτε Πάσχα, είτε καλοκαίρι ή όποτε υπήρχαν αργίες εγώ έμενα μόνη να δουλέψω κι αυτός έπαιρνε το μικρό κι έφευγε, μέχρι που του είπα «Δε θα τον παίρνεις το μικρό επειδή δεν αντέχω» κι έφευγε μόνος του. (Σε όλα αυτά εννοείται ότι συμπεριλαμβάνεται κι η μάνα του: αυτός, η μάνα του και παλιότερα και το παιδί μου.)
Αφού βλέπει ότι κάνω ανταρσία μου απαντά πως το πρωί που θα λείπω στη δουλειά θα πάρει το παιδί και θα πάει διακοπές. Γύρισε το μάτι μου, τον πλησίασα απειλητικά και του είπα πως δεν πρόκειται να ακουμπήσει το παιδί. Αυτό ήταν. Με χτύπησε. Παραλίγο να με πνίξει. Φοβήθηκα τόσο που δεν έχω φοβηθεί στη ζωή μου.
Όλα τελειώσαν.
Την άλλη μέρα πήγα σε δικηγόρο, άκουσα κατηγορίες, μηνύσεις… Χωρίζουμε προσωρινά. Δεν περνούν 2 βδομάδες, μεταλλάσσεται. Μετανιώνει πικρά. Κάνει τα πάντα για να μας ξανά κερδίσει. Πιστεύω ότι το εννοεί. Φοβάμαι αλλά επιμένει και με κερδίζει. Μετακομίζουμε μακρυά από τους δικούς του.
Ξεκινάμε νέα αρχή.
Άφαντος από δίπλα μου, ετοιμάζω το νέο μας σπίτι. Δυστυχώς αρρωσταίνει η μητέρα του και πέφτει ψυχολογικά, τον στηρίζω όσο μπορώ. Σε 15 μέρες από τη νέα μας αρχή, είμαστε ήδη τσακωμένοι και συζητάμε ξανά για χωρισμό. Μου μιλά άσχημα, όταν του λέω ότι πρέπει ή να χωρίσουμε ή να προσπαθούμε συνεχώς και οι 2 για το καλό όλων μας. Αυτός ή αδιαφορεί ή μου λέει «Κανόνισε να πάρουμε την επιμέλεια από κοινού κι έφυγα«.
Λίγο πριν ξανά πάμε σε δικηγόρο με αγκαλιάζει. Τα ξαναβρίσκουμε. Αυτή τη φορά κρατά 6 μέρες. Κάθε μέρα, παρακάλια, απειλές και σαν απάντηση η απόλυτη αδιαφορία. Για μια ακόμη φορά μιλάω και λέμε να διαλέξουμε ένα δρόμο, όποιος κι αν είναι αυτός γιατί αυτή η ενδιάμεση κατάσταση μας τρελαίνει. Με φιλά. Για 3 μέρες σιωπή. Και μετά τρομερός καυγάς με άσχημα λόγια. Κανόνισα ραντεβού με τη δικηγόρο και του το λέω να ξεκαθαρίσουμε, μου λέει πως αν σταματήσω τους εγωισμούς όλα θα πάνε καλά γιατί αυτός έχει κάνει ότι μπορεί (εγώ βλέπω την ακριβώς αντίθετη πλευρά και προσπαθώ να δω τη δική του οπτική). Μου χαϊδεύει το χέρι και σε 2 ώρες τσακωνόμαστε. Είμαι ένα με το χώμα και μόνο όταν με βλέπει ράκος με πλησιάζει ήρεμος, σα να θέλει να είμαι για πάντα έτσι, μόνο τότε μου εκφράζει την αγάπη του.
Κι εδώ έρχεται το μεγάλο δίλημμα της ζωής μου. Η κατάσταση μέχρι τώρα σίγουρα δεν είναι και η πιο υγιής σχέση. Το οφθαλμοφανές είναι ότι πρέπει να τραβήξουμε χωριστούς δρόμους. Δεν μπορώ όμως να εξηγήσω αυτές τις στιγμές έκφρασης εν τέλει της αγάπης (αν είναι). Όταν τη ζητιανεύω βλέπω ένα τείχος, όταν φωνάζω για σεβασμό βλέπω μια αδιαφορία. Όταν κλαίω, παγωμάρα. Κι όταν γίνω ζωντανή νεκρή, ζωντανεύει και εκφράζεται.
Να λάβω υπόψιν αυτή τη συμπεριφορά και να προσπαθώ για χρόνια να θεραπευτούμε; Ή θα νοσήσουμε κι άλλο και θα πάρουμε και το παιδάκι στο λαιμό μας; Ας με βοηθήσει όποιος μπορεί, όχι για να επηρεάσει την απόφασή μου αλλά για να δω κάτι που ίσως δε βλέπω εγώ από μέσα.
Αργοπεθαίνω …
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Εγώ ξέρω πως όταν κάποιος κάνει ένα λάθος και το καταλαβαίνει, έχει μια δεύτερη ευκαιρία...όχι άλλες χίλιες πεντακόσιες. Και να υπήρχε και βελτίωση στην πορεία να πω πάει στο καλό... Είσαι κυρία του εαυτού σου και αποφασίζεις και για το παιδί σου. Ζήτα βοήθεια αν θες από σύμβουλο γάμου και εκμεταλλεύσου την επόμενη "έκρηξη" ενδιαφέροντος που θα δείξει για να το ζητήσεις κι από εκείνον...Κι αν δαν....πες του "'αντε γεια" και να φανείς δυνατή...
Δεν σε αγαπαει.Το να σε βλέπει αδύναμη τον ανυψώνει κ έτσι του αρέσει να είσαι. Για αυτό σε επιβραβεύει μόνο τοτε.Στα λέω έτσι γιατί τα έζησα ακριβώς έτσι κ εγω...το παιδί σου πάνω από όλα κ μην το αφήσεις να μεγαλώσει βλέποντας 2 ξένους να ζούνε μαζί αλλά να μάθει ότι 2 άνθρωποι είναι μαζί γιατί σέβεται πάνω από όλα ο ένας τον αλλο.Καλη τύχη.
Προς όλες μας και προς τις επόμενες(που δυστυχώς θα υπάρξουν) και φυσικά προς εσένα που το ζητάς από όλες μας και το'χεις ανάγκη. Τα ίδια και πολύ χειρότερα και σ'εμένα συνέβησαν.Έκανα κι εγώ τα ίδια γιατί πίστευα πως θα τον αλλάξω.Φύγαμε μακριά από όλους σε μακρινή χώρα και τα πράγματα εννοείται πως χειροτέρεψαν.Ευτυχώς ,λέω στον εαυτό μου,γιατί αυτό το "μακριά" με έκανε να βάλω το οριστικό τέρμα.Γιατί ήξερα πως δεν γίνεται να υπάρξει πισωγύρισμα.Τη μέρα που έφυγα ένιωθα πως θα γυρίσει σπίτι και δεν θα ξαναβγώ ζωντανή από εκεί.Πήρα το παιδάκι μου και δραπετεύσαμε για να ζήσουμε.Έχεις τεράστια δύναμη μέσα σου,όλα τα μπορείς,όπως όλες μας.Και μην πέφτεις στην παγίδα,"πώς θα μεγαλώσει χωρίς πατέρα";Ποιός είναι πατέρας;;;;; Μπερδευόμαστε με όσα κοινωνικά ορίστηκαν και χάνουμε τις ζωές και την υγεία των παιδιών και τις δικές μας.Σκέψου πόσες μανούλες στη φύση παίρνουν τα μικρά τους και φεύγουν να βρουν καταφύγιο.Και δεν έχουν καν "λόγο",δηλαδή λογική-σκέψη-νου.Ας τον χρησιμοποιούμε εμείς που είμαστε άνθρωποι.Υπάρχουν γυναίκες που πέρασαν κι υπέμειναν χρόνια και πλέον έχουν χάσει την υγειά τους κι αυτά τα "τέρατα" ζουν και βασιλεύουν. Μπορεί να σου ακούγομαι σκληρή.Σκέφτομαι κι εσύ όπως κι εγώ είσαι μια κούκλα με θέληση για ζωή.Σε πληροφορώ πως τον αντιμετώπισα νομικά,ζω με το παιδί μου,δουλεύω και χαίρομαι την κάθε στιγμή.Το παιδί ηρέμησε,αλλά και φυσικά θέλει χρόνο και πολλή δουλειά για να γιατρευτούν όσα από τη δική μου ανοχή και μη σντίδραση υπέμεινε. Φύγε ΤΩΡΑ,που'χεις τα λογικά σου. Φύγε ΤΩΡΑ,που είσαι ζωντανή. Φύγε ΤΩΡΑ,γιατί μπορεί να μην υπάρξει αύριο. Η ζωή είναι δώρο.Δεν μας χαρίζεται για να επιτρέπουμε την καταστροφή της. Δεν γέννησες το αγγελούδι σου,για να περάσει μεθαύριο τα ίδια.Αντέδρασε!!Μην μένεις άλλο απαθής.Υπάρχουμε πολλές και είμαστε μαζί σου.
Τα λές πολύ σωστά .....και όλες πρέπει να βρούμε τον σωστό λόγο για να αποφασίσουμε τον χωρισμό..Δυστυχώς όμως υπάρχει μερίδιο ευθύνης και από τους δύο πλευρες. Και.Και τότε αναλογίζοντας τις ευθύνες...καταλήγουμε στο να περιμένουμε αλλαγή.Ο χρόνος είναι σημαντικός σε τέτοιες περιπτώσεις!..κάνεις την προσπάθεια σου και υπομονή..Εαν δεν γίνει κάτι βέβαια θα φανεί σύντομα.Τότε η μόνη οδός...στην αρχή δύσκολή οδός αλλά είναι η μόνη...... ο χωρισμός. Δεν είναι θάνατος. Ειναι κάτι σαν αναγέννηση αφού έζησες με δυσκολίες ,έμαθες ,τώρα ξέρεις πως και πόσο ανεκτίμητη είναι η ζωή ....οπότε ζήσε όσο καλύτερα μπορείς!
Διάβαζα το άρθρο σου και κόλλησα στο "με χτύπησε", είμαστε σοβαροί; Κάθεσαι με έναν άνθρωπο που μπορεί ανα πάσα ώρα και στιγμή να σε ξαναχτυπήσει; Εάν το έκανε μια φορά θα το ξανακάνει! Και για σκέψου να ειναι το παιδί σου στην θέση σου; Ακόμα και εάν σε ξαναχτυπήσει μπροστά στο παιδί; Για μένα αυτό που κανεις ειναι χειρότερο..... Προσπαθείς να προστατεύσεις την "οικογένεια" σου βάζοντας σε κίνδυνο εσενα και το παιδί σου!
Η γνωμη μου θα ηταν να φυγεις. Δεν αξιζει τετοια συμπεριφορα σε κανεναν ανθρωπο και ποσο μαλλον σε μια ΜΑΝΑ. Σκεψου το παιδι σου και τι προβληματα μπορει να εχει αργοτερα με αυτην την κατασταση. Θα ειναι δυσκολα στην αρχη, αλλα πιστευω οτι θα τα καταφερεις σκεπτομενη και μονο το παιδι. Να εισαι δυνατη και αποφασιστικη και ευχομαι ολα να πανε καλα. Και κατι τελευταιο... ο ανθρωπος ΔΕΝ αλλαζει, και αν σε χτυπησε μια φορα δυστυχως θα υπαρξει και επομενη, και επομενη και παει λεγοντας. Καλη τυχη!
Φύγε όσο είναι καιρός και πριν μεγαλώσει κι άλλο το παιδί σου και αρχίσει να καταλαβαίνει την όλη κατάσταση. Μόνο χειρότερα θα γίνονται τα πράγματα, και όχι καλύτερα. Έχεις τη δουλειά σου, πάρε το παιδάκι σου και φύγε, ζήτα και διαζύγιο και φτιάξε τη ζωή σου απο την αρχή.
Στην επόμενη απόφαση σου να πας στον δικηγόρο βάλε πάνω από όλα το παιδί σου και μην κάνεις πίσω. .είναι λίγο εγωιστικό να κάθεσαι σε μια σχέση αρρωστημένη κ με το που αυτός μετανοεί για λίγες ώρες εσύ να ξανά βάζεις το παιδί σου σε μια διαδικασία να βλέπει όλη αυτή τη βία λεκτικη και σωματική. .δεν πρόκειται να αλλαξει παρτο απόφαση. ..προχωρά μπροστά χέρι χέρι με το παιδί σου και θα δεις πως τα καλύτερα έρχονται. . .πολύ ωραίο το link παραπάνω λάβε το υπόψιν σου. .
Έπρεπε να έχεις φύγει χτες. Με τα πισωγυγυρίσματα δεν γίνεται τίποτα. Εντάξει καταλαβαίνω του έδωσες μία ευκαιρία, αλλά ο άνθρωπος δεν αλλάζει, γιατί πολύ απλά δεν αλλάζουν αυτοί οι άνθρωποι, τι περιμένεις να σε στείλει στο νοσοκομείο ή να χτυπήσει το παιδί σου. Δεν είμαι ούτε ειδικός, ούτε και παθούσα, σου λέω αυτά που θα έλεγα στην αδερφή μου. Φύγε να βρεις την ψυχική ηρεμία σου και να χαρείς το παιδάκι σου. Η ζωή είναι πολύ μικρή για να τη σπαταλησεις με λάθος ανθρώπους.
Εχω ζήσει ακριβως τα ίδια κλείνω τα ματιά και θυμάμαι τη ζωή μου... Όπως έκανα κάποτε... Κορίτσι μου γλυκό μονο χειρότερα θα γίνουν τα πραγματα... Δεν σου λέω να φύγεις η απόφαση θα ειναι δική σπυ και μονο δική σου οταν θα εισαι δυνατή να σταθείς στα ποδια σου... Όμως σκέψου το παιδάκι σου τωρα που ειναι ακομα μικρό ίσως ειναι πιο καλα ... Οταν μεγαλώσει κ αλλο θα εχεις ακομα ενα βάρος για να την κανεις... Οταν θα έρθει η ωρα και θα περάσει λίγος καιρός εκει ειναι που θα πεις .... Πως μπορούσα τόσο καιρο και ζούσα ετσι ομως τοτε θα αναπνεεις καθαρό αέρα και τοτε θα εχεις ηδη συνειδητοποιήσει ποσο καλα έκανες..... Εύχομαι ολα καλα !!!!
Εμενα η γνωμη μου ειναι να αποκτησετε λιγο ελευθερια και οι δυο σας.δηλαδη να μεινετε μαζι αλλα να γινετε λιγο πιο ανεξαρτητοι ο ενας απ τον αλλο.να του δωσεις λιγη ελευθερια γιατι οι αντρες πνιγονται και θελουν και αρκετη αγαπη.ειναι σαν μωρα.να του δειξεις λιγο εμπιστοσυνη σχετικα με το παιδι αλλα παντα να εμπιστευεσαι το ενστικτο σου.να αποκτησεις και συ λιγη ελευθερια και να μην εισαι συνεχεια στην πριζα για το τι θα κανεις με αυτον.προσπαθησε να στρεψεις το ενδιαφερον της σχεσης σε κατι αλλο και οχι στην λυση η την διαλυση της σχεσης.αν τολμησει ομως να σε ξανα χτυπησει πες του οτι εχεις και λιγη αξιοπρεπεια και δωσε ενα τελος στην σχεση γιατι θεωρω επικινδυνο να σε χτυπαει και παρε ασφαλιστικα μετρα με δικαστικες διαδικασιες για το καλο σου εσενα κ του παιδιου
Είμαι παντρεμένη 14 χρόνια. Ζούσα το ίδιο Δράμα τα οκτώ πρώτα χρόνια γάμου. Αργότερα, μεταλλάχτηκε σε έναν οκ σύζυγο. Δεν ξέρω τους λόγους της αλλαγής αλλά τους υποπτεύομαι. Το δια ταύτα δεν είναι η αλλαγή του, διότι μπορώ να σου γράψω κι εγώ ολόκληρο βιβλίο με τα όσα έχω βιώσει, αλλά οι επιπτώσεις που είχε όλη η συμπεριφορά του τόσα χρόνια σε εμένα και την μεγάλη μου κόρη (το μικρό δεν υπήρχε εκείνα τα "μαύρα" χρόνια). Μεταλλάχτηκα κι εγώ! Έχασα την ανθρωπιά μου, έγινα σκληρή σαν πέτρα, δεν με αγγίζει σχεδόν τίποτα! Είμαι ψυχρή, σεξουαλικά σχεδόν ανενεργή (διότι δεν θέλω να με αγγίζει) και βλέπω όλους τους αρσενικούς σαν γομάρια μαμάκηδες που δεν ξέρουν τί θέλουν! Κλαίω όμως για το κοριτσάκι μου, και τον μισώ γι' αυτό, και χτυπώ το κεφάλι μου στον τοίχο που δεν τον άφησα από τότε που ήμουν έγκυος, διότι το παιδί μου μεγαλώνει κι εξελίσσεται σε μια αδύναμη κοπέλα, που δεν υπερασπίζεται τα δικαιώματα της και τα θέλω της. Μοιάζει με κουτάβι τρομαγμένο και γι' αυτό φταίω πρωτίστως εγώ που δεν έφυγα όταν έπρεπε....
Καλημέρα,το πρώτο πράγμα που θα έλεγα θα ήταν φύγε να σωθείς γιατί φαίνεσαι ισοροπημένο άτομο κ ήρεμο κ δεν σου αξίζει όλο αυτό...Αλλά είμαι περίπου στην ίδια κατάσταση με σένα(θα έλεγα κ χειρότερη) αλλά είμαι εδώ!!! Μην με ρωτήσεις γιατί οτάν τον γνωρισα είπα αυτός ο άνθρωπος είναι για μένα αλλά τώρα νομιζω δεν θα το ελεγα ,οτι κ να σχεδιάσουμε για τον μέλλον μας με την μάνα του,οπου πάμε με την μάνα του,οτι πούμε θα ακουσουμε κ την γνώμη της μάνας του,πραγματικα λέω συνέχεια ποση υπομονή κάνουμε μερικές??? Αλλά φοβαμαι για το παιδι γιατί είναι μόλις ενος χρονων κ δεν θέλω να φτάσω στα ακρα..Δεν υπάρχει χειροτερο να είναι ακομα ενας άντρας κάτω απο τα φουστάνια της μαμας..Θα γράφω κ εγώ ενα μηνά οποτε θα σου πω οτι δεν θέλω να σου πω τι να κανεις επειδή είμαι σε τέτοια κατασταση...Η' υπομονή κ ισως αλλαξουν κάποια στιγμη, ή φύγε!!! Δική σου η απόφαση..Σου εύχομαι τα καλυτερα κοπελα μου!!!!! Μεσά απο την καρδιά μου!!!!!!!!!
Ενδοοικογενειακή....ψυχολογική....συναισθηματική....αλλα και σωματική βία!!!!ίσως να μην το καταλαβαίνει!!!!!!νοσεί!!!!!είναι ψυχικά ασθενής!!!!σωσε το παιδί σου!!!!και κύριως τον εαυτό σου!!!!ζήτα βοήθεια....π ρ ε π ε ι να φύγεις!!!!!!
to na pete se symboylo gamoy to exeis skeytei?
φύγε για να ζήσεις!!!!δεν αξιζει....η αγάπη που ποναει δεν είναι αγαπη....
Ρίξε μια ματιά εδώ http://www.mirazomai.com/index.php?option=com_content&view=article&id=107&Itemid=64&lang=el και δες την προτασούλα για τον "κύκλο της βίας" Επίθεση = Μετάνοια = Φροντίδα του θύματος = Υποσχέσεις ότι δεν θα επαναληφθεί = Περίοδος συμφιλίωσης και εξιλέωσης = Επίθεση και πάρε τα μέτρα σου για να ζήσεις κι εσύ και το παιδάκι σου.
Kαταπληκτικό το κειμενάκι του link. Το πρώτο ρεαλιστικό που διαβάζω για τη βία. Συνήθως αναφέρονται μόνο στη σωματική βία λέγοντας αόριστα ότι ο νόμος σε προστατεύει. Δεν έχω διαβάσει πουθενά αλλού ότι σε οποιαδήποτε άλλη μοφή βίας ο νόμος δε σε προστατεύει, που είναι αλήθεια. Το κομμάτι που γράφει για την ψυχολογική βία μακάρι να το διαβάσουν όλες οι γυναικες που δε νιώθουν εντελώς ελεύθερες μέσα στις οικογένειές τους, για να καταλάβουν ότι μερικές αθώες απαιτήσεις (π.χ. να σου δίνει ο άλλος λεφτα να ψωνίσεις και να σου ζητάει την απόδειξη του super market να ελέγξει τι πήρες) δεν είναι απλώς παραξενιές του άλλου, είναι ωμή βία και έλεγχος. Αν το καταλάβουμε το πολεμάμε. Αν το δικαιολογούμε το αφήνουμε να μας σιγοτρώει. Πολύ ωραίο και επιτέλους κάτι αληθινό και καθημερινό.
Me xip nises apotom to keimeno me ekfrazei apolita h malon oxi emena alla to antra mou....ta kanei ola ma ola afta se emena h lektiki einai kathimerino fenomeno apla twra me ta paidia den tou dinw kamia simasia kanw oso mporw pragmata gia emena....an kai de doulevw kai auto me periorize arketa giati xrimata den mou deinei.sok den xerw ti na pw vathia mesa mou ton dikaiologousa alla twra. blepw oti den tha allaxei pote,...ti krima.
Αν έπρεπε να συμβουλεύσεις το παιδάκι σου, τί θα του έλεγες; Να μείνει με έναν άνθρωπο που του μαυρίζει την ψυχούλα ή να ζήσει τη ζωή του όπως εσύ την ονειρεύτηκες γι΄ αυτό; Σκέψου ότι δεν θα ξαναγεννηθείς, άλλη ευκαιρία δεν θα σου ξαναδωθεί να τη ζήσεις σωστά τη ζωή σου.
ΔΕΝ ΘΑ ΑΛΛΑΞΕΙ!!!!!!!!!!!!!!!!!!ΦΥΓΕ ΣΩΣΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΕΝΑ!!!!!!! ειμαι 33 με ενα πατερα που ειχε τετοια συμπεριφορα και ολα τα ελυνε με ξυλο...οταν τελειωναν τα επιχειρηματα....η ψυχη μου ειναι λαβωμενη...και δεν θα καθαρθει ποτε απο το ξυλο που εχω δει και βιωσει...κοπελα μου φυγε....!!!!!!!!!!!!!!!!!!σωσε το παιδι σου και εσενα!!!!!!!!!μην φοβασαι και πγαινε σε ενα παιδοψυλογο για το παιδι σου...παρε την γραμμη βιας κατα των γυναικων!!ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΟΥ...!!!!!!ΔΩΣΕ ΤΕΛΟΣ ΣΤΟΝ ΕΦΙΑΛΤΗ!!!!ΕΙΣΑΙ ΝΕΑ!!!!!ΘΑ ΞΑΝΑΦΤΙΑΞΕΙΣ ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ!!
Δεν υπαρχει θεραπεια!! Φυγε μακρια οσο ειναι καιρος!! Ο ανθρωπος αυτος δεν προκειται να αλλαξει ποτε! Σημερα σηκωσε χερι σε σενα αυριο στο παιδι σας!!! ΦΥΓΕ ΝΑ ΣΩΘΕΙς!!! Πιο καλά θα μεγαλώσει το παιδάκι μαζι σου, σ ενα περιβαλλον ηρεμο , μακρια απο εντασεις ,ψυχολογικη και λεκτικης βια!!!
Φύγε, φύγε και φύγε!!! Αυτά που αναφέρεις είναι πολύ σοβαρά περιστατικά και δεν οδηγούν πουθενά. Και μόνο που σήκωσε χέρι πάνω σου μου αρκεί! Να πάει να μεινει με τη μανουλα που τα πάνε καλά οι δυο τους!
ΤΟ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ ΜΟΝΟ ΕΣΥ ΕΜΕΙΣ ΜΟΝΟ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΜΑΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ..ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΣΚΛΗΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΑΝΤΑ ΕΙΜΟΥΝ ΤΗΣ ΑΠΟΨΗΣ ΟΤΙ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΖΟΥΜΕ ΕΝΤΟΝΑ ΟΣΟ ΠΟΙΟ ΕΝΤΟΝΑ ΓΙΝΕΤΕ ΝΑ ΤΟΝ ΒΙΏΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΠΕΤΣΙ ΜΑΣ ΑΛΛΑ Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟ ΘΕΜΑ ΣΤΟ ΓΑΜΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΥΠΟΧΩΡΉΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΟΤΑΝ ΑΥΤΑ ΧΑΘΟΥΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΕΛΠΙΔΑ ΟΤΑΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΗΣ ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ... ΕΦΥΓΕΣ ΑΝ ΞΑΝΑΓΥΡΙΣΕΙΣ ΜΕΤΑ ΓΙΝΕΤΕ ΟΛΟ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΠΑΝΤΑ Η ΙΔΙΑ ΚΑΤΑΛΗΞΗ Ο ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟΣ ΚΑΤΑΡΡΑΚΏΝΕΙ ΤΟΝ ΑΔΥΝΑΜΟ ΣΕ ΕΝΑΝ ΓΑΜΟ ΜΕ ΠΑΙΔΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΒΙΑ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΑ ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ...ΕΧΕΙΣ ΣΚΕΦΤΕΙ ΠΟΤΕ ΟΤΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΣΤΕ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΣΕ ΣΥΝΕΧΕΊΑ ΕΣΥ? ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΘΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΠΟΤΕ ΑΛΛΑ 29 ΧΡΟΝΩΝ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΣΕ ΑΝ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙΣ Η ΘΑ ΦΕΙΓΕΙΣ ? Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΠΑΡΕΙΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΣΕ ΓΟΝΑΤΗΣΗ ΑΝ ΔΕΝ ΤΟΥ ΔΩΣΕΙΣ ΕΣΥ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΧΩΡΟ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ .....ΕΓΩ ΣΤΗΝ ΘΕΣΗ ΣΟΥ ΘΑ ΤΟΥ ΕΙΧΑ ΤΡΑΒΗΞΕΙ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ Χ ΣΑΝ ΣΥΖΗΓΟ ΑΛΛΑ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΜΗΛΟΥΣΑ ΜΕ ΚΑΛΑ ΛΟΓΙΑ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΣΑΝ ΠΑΤΕΡΑ ΟΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΚΑΝΕ ....ΑΛΛΩΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕΓΑΛΏΝΟΥΝ ΒΛΕΠΟΥΝ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΘΕΛΟΥΝ ΚΡΙΝΟΥΝ ΑΠΟ ΜΟΝΑ ΤΟΥΣ !!!!ΚΑΛΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΑΚΟΜΑ ΕΚΕΙ ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΦΥΓΕΙ!!!!!
Λύση πρώτη, πήγαινε σπίτι μάζεψε τα πράγματα σου, παρε το παιδί τηλεφωνησε στους γονείς σου και πήγαινε να μείνεις εκεί. Δεύτερη, πήγαινε σπίτι μάζεψε τα πράγματα σου, παρε το παιδί τηλεφωνησε σε μια φίλη σου και πήγαινε να μείνεις εκεί. Τρίτη, πήγαινε σπίτι μάζεψε τα πράγματα σου, παρε το παιδί κλεισε δωματιο σε ενα ξενοδοχείο και πήγαινε να μείνεις εκεί. ΜΗΝ ΓΥΡΙΣΕΙΣ. Όχι δεν θα αλλαξει, ή μάλλον θα αλλάξει, προς το χειρότερο, οσο μπορεί να σε ελέγχει θα συνεχισει, εντεινοντας τον έλεγχο και την κακοποίηση. Θα σε ξαναχτυπησει, να το ξαναπώ; ΘΑ ΣΕ Ξ Α Ν Α Χ Τ Υ Π Η Σ Ε Ι. Μπορει την επομενη φορά να σε πνίξει στ αληθεια, τι θα γίνει το παιδί σου τότε; ΜΗΝ ΓΥΡΙΣΕΙΣ, Μην υποκυψεις, ουτε στα παρακαλια ουτε στις υποσχέσεις, ΜΗΝ ΓΥΡΙΣΕΙΣ. Δεν αξίζει. Δεν το αξιζεις εσύ, το παιδί σου, κανενας. Να ζητησει βοηθεια ναι, να παει σε ψυχολογο ναι, να πατε σε συμβουλο ζευγαριων αν θες ναι, αλλα ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΦΥΓΕΙ. Να πατε για να διαχειριστητε την σχεση σας σαν χωρισμενοι και σε σχεση με το παιδί. ΑΛΛΑ ΕΣΥ ΦΥΓΕ. ΤΩΡΑ! ΧΘΕΣ!
Φ - Υ - Γ - Ε ! ! !
Ακόμη εκεί εισαι? Τό πάλεψες κοπέλα μου αλλα βλεπεις οτι δεν οδηγεί πουθενά...
Ξέρετε και οι δυο τι πρέπει να κάνετε.....Η δύναμη της συνήθειας ίσως είναι αυτό που σας κρατάει μαζί....ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΧΩΡΙΣΕΤΕ......Κάντε το για το παιδι σας που είμαι σίγουρη πως μαζι με σένα ζει και αυτό "΄΄ένα κακό όνειρο".....Δώσε στον εαυτό σου την ευκαιρία να ζήσεις ευτυχισμένη..............
Πιστεύω οτι σε ενα ζευγάρι φταίνε κ οι 2!!!Ακομη βλεπω τοοοοοοοσα χρονια πως οι άντρες ετσι κ δεν κάνουν σεξ τρελαίνονται τους γυρίζει το ματι ρε παιδί μου....κ ακομη δεν θελουν να τους κατηγορούν την μάνα!!!θελει πολυ διπλωματία απο την γυναίκα για να καταφέρει με ωραιο τροπο να δείξει σε εναν άντρα πως κ που η μαμα τους επηρεάζει το γαμο τους!!!εχω πολλά κενά πανω στην ιστορια σου οποτε δεν μπορω να σου δωσω μια απαντηση σωστη,κ μαλλον κανεις δεν μπορεί....απλα θα σου ελεγα να προσπαθησετε ξανα να μιλησετε κ να μην αφήσετε υπονοούμενα η ερωτήματα!!!να τα πειτε ολα, γιατι σε χτύπησε,γιατι σου μιλαει ετσι κτλ .γιατι σίγουρα κατι τον ενοχλεί στην συμπεριφορά σου κ τον κάνει τρελό!!!σίγουρα δεν εχει αλλη απο οτι καταλαβα κ σίγουρα σε αγαπάει.....κατι αλλο συμβαίνει κ πρέπει να το βρείτε κ να το λύσετε...
Θεωρω οτι δεν θα'πρεπε καν να το συζητας!!Σηκωσε χερι πανω σου?Θα το ξανακανει στανταρ!!!!!Και θα το κανει και στο παιδι σας!!Τσακωνεστε και μιλατε ασχημα ο ενας στον αλλον?Δεν παιζει να το κοψετε ποτε!!!Ισως φταιει και το γεγονος οτι δεν συζησατε πριν το γαμο να δειτε τις συνηθειες ο ενας του αλλου,ηρθε και στα καπακια το παιδι...Μη βασανιζεστε αλλο!!Και μη βασανισετε και το παιδακι σας!!Ειναι πιο υγειες να χωρισετε και να ηρεμησετε παρα να συνεχισετε να μενετε μαζι και να εξελιχθει ο γαμος σας στον πολεμο των Ροουζ!!!Ουτε οι ειδικοι,ουτε οι ψυχολογοι θα σας βοηθησουν,χρονο θα χασετε πιστεψε με!!!και μονο που σηκωσε χερι πανω σου ειναι απαραδεκτο και σοβαρος λογος χωρισμου!!Σκεψου το παιδακι σου γιατι αυτο εχει σημασια πανω απ'ολα και σκεψου καλα ποιο ειναι το καλο του!
Αν σου έχει μείνει έστω και μια στάλα αυτοεκτίμησης και αν αγαπάς το παιδί σου ΦΥΓΕ μακριά από αυτό το άτομο...Λυπήσου το παιδάκι σου...
Χωριζεις!!!!!!!Φυγε να σωσεις το παιδι σου και τον εαυτο σου!!!!!!!!!
Δ Ι Α Ζ Υ Γ Ι Ο ...Α Σ Φ Α Λ Ι Σ Τ Η Κ Α Μ Ε Τ Ρ Α ..Μια φορα ζουμε..ας ζησουμε καλα..Καποια πραγματα ειναι απαγορευτηκα...πιστευει πως σε χειριζεται καθε φορα που κανεις πισω με τον δικηγορο...μην τον αφηνεις να σου ελεγχει την ψυχη σου..γτ το κανει με μαεστρια...βαλε ορια σεκεινον, στην δυστυχια που σου προκαλει , που θα σας προκαλεσει..και παρε την σωστη αποφαση για σενα και για το παιδι σου..
Φύγε και μη σπαταλίσεις δευτελόλεπτο ούτε σ'αυτόν, ούτε σε συμβούλους γάμου όπως σε συμβούλεψε μια κοπέλα παραπάνω. Σε σύμβουλο γάμου πάμε όταν έχουμε και οι δύο την καλή διάθεση να προσπαθήσουμε να φτιάξουμε κάτι που μας έχει στραβώσει, αλλά το αγαπάμε ακόμα τόσο ώστε να το προσπαθήσουμε. Στην περίπτωσή σου γιατί να πας;;; Για να κάνει μαγικά και να σου αλλάξει τον άντρα;;; ΔΕΝ ΘΑ ΑΛΛΑΞΕΙ!! Πόσο χρόνο από τη ζωή σου θα σπαταλήσεις ακόμα για να καταλήξεις στα ίδια; Αγάπησε τον εαυτό σου και δώσε του αυτό που του αξίζει. Δώσε και στο παιδί σου πιο υγειές περιβάλλον. ΞΥΠΝΑ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΩΣΟΥ! Κάποια στιγμή θα κοιτάς πίσω σου και θα αναρωτιέσαι γιατί έμεινες και τόσο πολύ. Στα λέω με αγάπη και από πείρα. Πείρα από λάθος άντρα. Του έδωσα ευτυχώς λίγο χρόνο από τη ζωή μου αλλά κι αυτός ήταν πάρα πολύς!! Κουράγιο, αγάπησε τον εαυτό σου κι όλα γίνονται!
Εισαι 29 χρονών... είμαι 28...εχω περάσει μια πάρα πολύ ασχημη σχέση απο την εφηβεία μου μέχρι και τα 22 μου...ουτε γάμος ούτε παιδιά ουτε τίποτα...ενα μπορώ να σου πω...το χέρι αν σηκωθεί μια φορά δεν ξανακατεβαίνει... πιστεψέ με...το ζούσα καθημερινά...απειλές, χωρισμοί, να καθομαι να κλαιω κατω απο το σπίτι του και μολις έκανα να φύγω να σου τα παρακαλια... Ξανα πίσω και όλα πάλι απο την αρχή... αν δεν μπορείς να το κάνεις για σένα κάν΄το για το παιδί σου...είναι ευκαιρία τώρα που είναι μικρό και δεν πολυ καταλαβαίνει...θα σας μισήσει αν μείνεις σε αυτό το γάμο... Εσυ θα το έχεις κάνει για εκείνο και εκείνο θα σε κατηγορεί που έμεινες... Και αν στα 6 χρόνια που είσαστε μαζί συμπεριφέρεται έτσι, τι θα κανει στα 10; 20; Θα είσαι ενα φάντασμα που θα τριγυρνάς στο σπίτι για να κάνεις το χατίρι του "καλού"σου προκειμένου να νιώθει εκείνος καλα; Οχι δεν σε λυπάται... σου ρουφάει την ζωή και ζει και καμαρώνει μέσα απο αυτό... Τον αγαπάς ναι... και εκείνος σε αγαπάει...δεν το αμφισβητώ..είναι όμως ενα άλλο είδος αγάπης...αρρωστημένης... οσες φορές και αν φύγεις ή αν απειλήσεις να φύγεις, πάλι εκεί θα γυρνάς και εκείνος θα γίνεται όλο και πιο δυνατός και σίγουρος οτι είσαι κτήμα του.... Πιστεψέ με... με μαθηματική ακρίβεια στα λέω... εύχομαι να βγω ψεύτρα και τελικά να βρείτε μια κοινή γραμμή και λύση...ολόψυχα στο εύχομαι...αλλά.. υπάρχει αυτό το αλλά γιατί το έργο το έχω ξαναδει... Στο κατω κάτω είσαι μόλις 29 χρονών.... κρίμα δεν είναι;;;;
υπαρχει και αλλος μαλακας εκτος απ τον αντρα μου???? και γω ακριβως τα ιδια σκατα!!!....
Υπάρχουν πολλοί μαλάκες. Το θέμα είναι ακόμα εκεί είσαι;;; Με αγάπη στο λέω. Αυτοί ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΠΟΤΕ!! Η ζωή είναι πολύ μικρή για να τη δίνεις στα λάθος άτομα!! Αγάπησε τον εαυτό σου. Το πόσο τον αγαπάς φαίνεται από το τι προσπαθείς να του προσφέρεις.
Αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι όλα είναι πολύ πρόσφατα,νωπά και με πολύ εγωισμό.Μέσα σε αυτό το "τσουνάμι" τίποτα δεν είναι ξεκάθαρο και ειδικά για μία απόφαση που επηρεάζει και το παιδάκι σας.Θέλεις χρόνο και ηρεμία για ν αποφασίσεις σωστά και όχι επηρρεασμένη από νεύρα,απογοήτευση και φόβο,αν έχεις αισθήματα για αυτόν τον άνθρωπο.Θες βοήθεια από φίλους και ψυχολόγο για να ξέρεις τον πραγματικό λόγο που θα κάτσεις ή θα φύγεις από αυτό τον γάμο.Βέβαια όλα αυτά χωρίς να φτάσεις στο σημείο να καταρρεύσεις.Μην του ξαναεπιτρέψεις να σε αγγίξει με βία,και ο τρόπος είναι να μην του δείξεις ότι φοβάσαι,η αίσθηση της ισχύς που νιώθει πάνω σου είναι κάτι που θα τον κάνει να το επαναλάβει!!Και προστάτεψε το παιδί σου,να μην δουν τα ματάκια του τους τσακωμούς σας.
ΦΥΓΕ ΟΣΟ ΠΙΟ ΜΑΚΡΥΑ ΜΠΟΡΕΙΣ... ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΧΕΣΗ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΗ ΣΟΥ, ΑΡΑ ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΗ ΔΙΑΤΗΡΗΣΕΙΣ;; ΦΥΓΕ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΩΣΤΑ ΠΡΟΤΥΠΑ. ΑΝ ΜΕΙΝΕΙΣ ΘΑ ΔΕΙΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΝΑ ΑΠΟΚΤΑ ΤΗ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΡΑ ΣΟΥ. ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΑ ΙΔΙΑ ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΓΥΝΑΙΚΑ ΑΡΓΟΤΕΡΑ. ΧΩΡΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΔΕ ΣΕ ΕΚΤΙΜΑΕΙ Κ ΔΕ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ. ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΕΧΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΖΕΥΓΑΡΙΑ, ΑΛΛΑ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΑ......
ΦΥΓΕ.
Θα σου πρότεινα να πάτε σε κάποιον ειδικό σύμβουλο γάμου.Το να δίνουμε περαιτέρω συμβουλές και να βρίζουμε γενικότερα δεν είναι η λύση.Δεν γνωρίζουμε πολλά πέρα από αυτά που αναφέρεις περί τσακωμών και χειροδικίας , το οποίο φυσικά είναι πολύ σημαντικό αλλά μας κάνει να αναρωτιόμαστε γιατί έφτασε ως εκεί από τη στιγμή που στο παρελθόν δεν το είχε ξανακάνει.Δεν τον γνώρισες πριν έξι μήνες και τον παντρεύτηκες.Γνωρίζεστε τρία χρόνια και άλλα τρία γάμου είναι αρκετά για να μάθεις έναν άνθρωπο.Κάτι λοιπόν δεν πάει καλά και για να του δίνεις ευκαιρίες και να υποχωρείς μάλλον τον αγαπάς και ίσως και εκείνος αλλά μάλλον έχει χάσει τον τρόπο.Αλλά αν είναι να συνεχίσετε έτσι δεν κάνετε καλό ούτε σε σας ούτε στο παιδί σας.Πρέπει να βρεθεί λύση άμεσα!
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΣ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΝΕΚΡΟΖΩΝΤΑΝΗ ΓΙΑ ΝΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΘΕΙ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΣΥΠΤΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΘΟΛΟΓΙΑΣ!!! ΨΑΞΤΟ ΛΙΓΟ, ΠΗΓΑΙΝΕ ΣΕ ΠΑΙΔΟΨΥΧΟΛΟΓΟ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙΣ ΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ, Κ ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΕΧΕΙΣ ΧΩΡΙΣΕΙ ΧΩΡΙΣ ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΚΕΨΗ.
Μακριά !!! Προφανώς είναι αυτός ο τρόπος που ξέρει ν'αγαπάει ... θέλει να είσαι ζωντανή νεκρή για να μπορέσει εκείνος να είναι ο πιο δυνατός. Αυτό δεν πρόκειται ν'αλλάξει ποτέ και μόνο θα χειροτερεύει. Είναι όπως με όλες τις εξαρτήσεις. Κι επειδή έχω περάσει κι εγώ μια τέτοιου είδους εξάρτηση κάποτε αυτό που έχω να σου πω είναι ότι μόνο όταν έφυγα για τα καλά συνειδητοποίησα ότι δεν μου έλειπε τίποτα από την κατάσταση που ζούσα. Βέβαια εγώ δεν είχα παιδί, αλλά ειδικά επειδή ακριβώς έχεις παιδί πρέπει να γίνεις πιο δυνατή και να σκεφτείς ότι καταδικάζεις κι εκείνο να ζήσει με μια μάνα που απλώς θα ανέχεται και δεν θα ζει. Θα είσαι δυστυχισμένη και μαζί σου κι αυτό. Συγνώμη που στα λέω όπως τα σκέφτομαι αλλά φαντάζομαι ότι ο λόγος που ζητάς βοήθεια είναι για να μπορέσεις να δεις την αλήθεια. Τέλος να σου πω ότι και για μένα δεν ήταν εύκολο τότε να φύγω, αλλά ζήτησα βοήθεια από ειδικό, έκανα αρκετό καιρό δουλειά με τον εαυτό μου κι έτσι τα κατάφερα ... εύχομαι ν'αποφασίσεις το καλύτερο !!! Να μην ξεχνάς ότι δεν χρειάζεσαι κανέναν άνθρωπο για να προχωρήσεις στη ζωή σου και δεν είσαι αναγκασμένη να ζεις με κάποιον που σου φέρεται κατ'αυτό τον τρόπο μόνο και μόνο επειδή τον παντρεύτηκες. Μπορείς να τα καταφέρεις μόνη σου !!
Ερωτήσεις και σκέψεις: Πως είναι με το παιδί σας; Το αγαπάει; Του φέρετε τρυφερά; Το παίζει; Το στηρίζει; Πως είναι με την μητέρα του; Την αγαπάει ή έχει εξάρτηση; Κάνει ότι του πει; Ή έχει την δική του γνώμη; Πως ήταν ο πατέρας του; Ποια η συμπεριφορά του απέναντι στον άνδρα σου; Ίσως αναρωτιέσαι γιατί όλες αυτές οι ερωτήσεις σκέψεις Όλα αυτά έχουν σχέση με την συμπεριφορά του. Αν η αγάπη του ήταν απόρροια από το δικό του συναίσθημα πιστεύω θα ήταν πιο ξεκάθαρος, θα ήξερε τι θέλει. Από τα λόγια σου και τις περιγραφές σου (πεθερά- άνδρας-εσύ και το παιδί) μάλλον δείχνει ότι άλλοι επηρεάζουν το συναίσθημα του και τις αποφάσεις του. Μήπως θέλει να χωρίσετε αλλά κάποιος άλλος δεν του το επιτρέπει και κυρίως αν δεν έχει κοινή επιμέλεια του παιδιού; Αν αυτά συμβαίνουν φύγε, αλλά πρόσεχε, μήπως σου βάλουν παγίδες για την επιμέλεια του παιδιού σου, τώρα ή αργότερα. Κατοχυρώσου και φύγε.
ΕΦΥΓΕΣ!!! ΧΤΕΣ!!!!
Ειναι πολλα αυτά που θέλω να σε ρωτήσω ....... Τον αγαπάς ;;;; Αυτός αγαπάει το παιδί σας ;;; Είσαι ευχαριστημένη απο την συμμετοχή του στην ανατροφή του παιδιού σας ;;;;; Τί σου απαντα για την βιαιότητα του ..... Ποια ειναι τα ουσιαστικά σας προβλήματα ;;;;; Υπάρχουν άνθρωποι γύρω σας που μπορούν να σας στηρίξουν ;;;;; Πιστεύεις ότι αυτή η σχέση αξίζει να σωθεί ;;;;; Πρέπει να ακουστούν αλήθειες για να δείτε τί μπορείτε να κάνετε απο δω και πέρα...... Να χωρίσετε ειναι ο πιο εύκολος δρόμος..... Θα μάθεις όμως ποτέ την αιτία ;;;;
Αχ βρε κορίτσι μου τι δύσκολες καταστάσεις ειναι αυτές...η γνώμη μου ειναι ότι εφόσον σήκωσε το χέρι του μια φορά κατα πάσα πιθανότητα θα το ξανακάνει..απο αυτα εγραψες καταλαβαίνω ότι ο άντρας σου δεν δείχνει δείγματα υγιούς και ισορροπημενης προσωπικότητας..εχει πολλα "άλυτα θέματα" να λύσει και αυτο απαιτεί αρχικά τη θέληση του ίδιου να το κάνει (το πιο σημαντικό) και μετα τη βοήθεια κάποιου ειδικού!δυστυχώς στις περισσότερες περιπτώσεις το άτομο είτε δεν παραδέχεται ότι εχει πρόβλημα είτε δεν το συνειδητοποιεί...σίγουρα και εσυ πρεπει να μιλήσεις με κάποιον ειδικο για να ανακαλύψεις τις δικές σου προβληματικές πτυχές..δεν ξέρω βέβαια τι θέληση υπάρχει για να γίνει αυτο..το θέμα ειναι όμως ότι έχετε ένα παιδι που δεν ειναι καλο να βιώνει τέτοιες καταστάσεις..πιστεύω λοιπόν ότι ίσως θα επρεπε να απομακρυνθειτε για λίγο για το καλο του παιδιού και παράλληλα να κάνετε ατομικά ,και σε δεύτερο χρόνο μαζι,την προσπάθεια σας να βελτιωθειτε και να σωσετε το γάμο σας.αν δεν τα καταφέρετε τότε το καλύτερο ειναι να χωρισετε..η σχέση με τη μορφή που εχει τώρα ειναι άκρως προβληματική και τοξική,τόσο για σας όσο (ΚΥΡΙΩΣ) για το παιδι!εύχομαι όλα να πανε καλα..
Όλες οι σχέσεις θέλουν υπομονή και καθημερινή προσπάθεια και από τους δυο. Κάποιες ,όμως, ότι και να κανείς εσύ δεν αλλάζουν γιατί πολύ απλά , δεν αλλάζει η άλλη πλευρά. Είσαι απο τις περιπτώσεις που λες: φύγε να σωθείς εσύ και το παιδί, καλή μου. Αν είσαι εσύ καλα, θα είναι και το παιδί καλα.
Α! ΒΡΕ ΚΟΠΕΛΑ ΜΟΥ ΤΡΟΜΑΞΑ ΜΕ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ,ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΙΣΑΙ ΝΕΑ,ΦΥΓΕ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΣΤΑΘΕΙΣ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΣΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ.ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ ΚΑΛΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ!! ΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΝΑ ΦΑΣ ΤΟ ΤΕΛΕΙΩΤΙΚΟ ΧΤΥΠΗΜΑ,ΑΣΕ ΠΟΥ ΟΤΑΝ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙΣ ΜΟΝΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ ΔΙΠΛΑ(ΑΠΑΓΩΓΕΣ,ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙΣ ΚΛΠ) ΕΔΩ ΔΕΝ ΣΕΒΕΤΑΙ ΤΟΝ ΕΥΑΤΟ ΤΟΥ,ΕΣΕΝΑ ΣΙΓΑ ΜΗΝ ΣΕΒΑΣΤΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΑΣ. ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟ ΕΚΑΝΕΣ ΖΗΤΑ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΨΥΧΟΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΟΥ..ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΩΡΑΙΑ Η ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΤΑ ΦΡΟΥ-ΦΡΟΥ ΣΤΟ ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ ΟΜΩΣ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ;
OI ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΝ.ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΙΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΤΟΝ ΕΥΑΤΟ ΣΟΥ.ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΕΣΥ ΚΑΛΑ.ΚΑΙ ΠΡΟΣ ΘΕΟΥ ΟΧΙ ΒΙΑ.ΜΗΝ ΤΟΝ ΑΦΗΣΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΞΑΝΑ ΚΑΝΕΙ. ΕΣΥ ΜΟΝΗ ΣΟΥ ΛΕΣ ΟΤΙ ΑΡΓΟΠΕΘΑΙΝΕΙΣ,ΚΑΝΕ ΚΑΤΙ ΛΟΙΠΟΝ ΓΙΑ ΝΑ ΞΑΝΑΖΩΝΤΑΝΕΨΕΙΣ.....
Διαβασα την ιστορια σου και μου θυμηζει λιγο τη δικη μου.. Με λενε Αγγελικη , δεν θελω να κανω καποιο σχολιο, δεν μου αρεσει. Αλλα ισως θα μπορουσα να σε βοηθησω με τη δικη μου ιστορια. Αν θελεις επικοινωνησε μαζι μου, μεσο πρωσοπικον μυνηματων στη σελιδα μου, στο Facebook. Ευχομαι ολα να σου πανε καλα.
καλα το παιδι δεν το σκεφτεστε...θα μεγαλωνει με 2 γονεις με στους τσακωμους φασαριες ...κ ακομα δεν ξερεις τι να κανεις...??ὅσο για το "με χτυπησε..."μια φορα αρκη για να γινετε μετα συνεχια....ενας γαμος μπορει να διαλυθει ανετα απο το τιποτα ...απο την απλη καθημερηνοτητα που δυο ανθρωποι απλα δεν μπορουν να ελενξουν...απο τα ποιο απλα ενα ζευγαρι δεν μπορει να συμβιωσει...κ ειναι καλητερο ναναι χωρια κ ειρηνηκα... ειναι πολυ ασχημο να μενεις σε εναν γαμο...απλα "'για τα παιδια..." κ η μητερα ναναι δυστυχισμενη κ να υπαρχη ασχημη σχεση μεταξη των 2...αυτο το αντιλαμβανοντε τα παιδια κ μεγαλωνουν δυστυχος με ψυχολογικα κ μεσα του με θλιψη...οσο κ αγαπη να τους δωσουμε... οταν υπαρχουν μεσα στο σπιτι τσακωμη κ θλιμενη μανουλα κ πατερας.... στο λεω σαν παιδι γονιων που συμβιβαστηκαν να μεινουν μαζι...για ταπαιδια...
Εσυ μπορεί να θες να μείνεις, το μωρο σου το ρωτήσες τη τραβάει γιατί τα καταλαβαίνουν όλα !φυγε όσο πιο γρήγορα μπορείς για την υγεία σου κ γιατί κάποια στιγμή θα σε ξανά χτυπήσει δεν αλλάζουν αυτοί οι άνθρωποι
ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΜΕΡΑ ΜΑΝΟΥΛΑ, ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΤΕ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ ΝΑ ΖΗΤΗΣΕΤΕ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΟ ( ΨΥΧΟΛΟΓΟ ) ΕΑΝ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΤΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΝΑ ΤΑ ΒΡΕΙΤΕ....ΚΙ ΑΝ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟ ΘΑ ΗΤΑΝ ΚΑΛΟ ΜΑΝΟΥΛΑ ,ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΚΑΛΟ ΝΑ ΖΗΤΗΣΕΙΣ ΒΟΗΘΕΙΑ ΑΠΟ ΨΥΧΟΛΟΓΟ ΓΙΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙΣ ΝΑ ΞΑΝΑΒΡΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ.....ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΠΡΩΤΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ.... ΚΑΙ ΝΑ ΔΕΙΣ ΟΤΙ ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ.......ΑΠΛΑ ΘΕΛΕΙ ΧΡΟΝΟ....
Από τη στιγμή που άπλωσε χέρι και σε χτύπησε, θα το ξανακάνει. Δεν είναι υγειές για το παιδί σου να μεγαλώνει σε ένα τέτοιο τοξικό περιβάλλον.
αν συνεχισετε να ειστε ετσι απλως το παιδι σας θα μεγαλωσει με τυψεις οτι φταιει αυτο. Ποιο παιδι γινεται σωστος εληνικας οταν η μανα του ειναι ενα κινουμενο φυτο? ανασυγκροτισου , ξυπνα τον εγωισμο και την αυτοπεπηθηση σου και ΖΗΣΕ τη ζωη γιατι ειναι μικρη. το χρωστας σε σενα και στο παιδι σου!!
Οποιος σηκωσει χερι μια φορα θα ξανασηκωσει αυτο ειναι νομος....Δυστυχως....
Η κατάστασή σου μου θυμίζει πολύ την περίπτωση πολύ καλής μου φίλης που ο άντρας της έπασχε από διπολική διαταρχή δίχως βέβαια ο ίδιος να το έχει παραδεχτεί ποτέ. Φαύλος κύκλος. Όταν ένας σύζυγος απλώσει το χέρι του στον άλλον ο κύκλος του γάμου τους έχει ήδη κλείσει. Η καλύτερη λύση, όταν υπάρχουν εντάσεις και τέτοιες καταστάσεις είναι να αλλάζει μορφή η οικογένεια. Διότι το παιδί, από έμβρυο ήδη ψυχανεμίζεται τα πάντα. Και είναι καλά το παιδί όταν είναι καλά οι γονείς του. Μόνο τότε.
βρε κορίτσι μου γλυκο ακομα δεν χωρισες?? ρε κοριτσια εχετε λίγο αυτοεκτίμηση πάνω σας !! δεν πρέπει να ζητιανευεις αγάπη πρέπει να την παίρνεις απλόχερα.. το παιδάκι σου δεν σκεφτεσαι σε τι περιβαλλον ζει?? δηλαδη απορώ γιατι καθεσαι... τι σου παρεχει αυτος ο ανθρωπος ?? τιποτα... επρεπε να ειχες φυγει απο τοτε που σε χτυπησε!!!
Σε έναν καβγά και όταν τα πράγματα τραβάνε προς τον καβγά, φταίνε και οι δύο. Δεν μπορεί να σου χαϊδεύει το χέρι και δυο ώρες μετά να καβγαδίζει μαζί σου, αλλά μόνος του! Σίγουρα κάτι θα είπε, κάτι θα είπες, κάπως θα σε κατηγόρησε κάπως θα τον κατηγόρησες κι εσύ και έτσι ξεκινάει ο καβγάς. Άποψή μου, αλλά στους καβγάδες φταίνε και οι δυο. Τα ίδια θα μπορούσε να λέει κι εκείνος για σένα. Ότι την μια στιγμή της χάιδευα το χέρι και μετά έγινε τούρμπο και αρχίσαμε να μαλώνουμε. Άντρας που σηκώνει χέρι.... δεν έχει θέση ανάμεσά μας! Δεν μας γράφεις αν επιχείρησε να το ξανακάνει ή αν πραγματικά το έχει μετανοιώσει πικρά και δεν αναγνώρισε τον εαυτό του μέσα από αυτήν την πράξη. Γενικά ισχύει, πολύ γενικά, ότι συνήθως το χεράκι τους το ξανασηκώνουν. Άσχετα όμως, από το αν σε χτυπάει ή όχι, αφού αργοπεθαίνεις... τί περιμένεις???? Έχεις κι ένα παιδί. Εκτός βρε κούκλα μου κι αν είστε παράφορα ερωτευμένοι, ζηλεύετε και τσακώνεστε με το παραμικρό αλλά δεν μπορείτε ο ένας χωρίς τον άλλον.
Οοοοολα λύνονται εκτός απο τη βία...κι εγω θα σου έλεγα πως αν δεν σε είχε χτυπήσει να το παλευες κι αλλο, ομως απο τη στιγμή που σε χτύπησε..γνώμη μου ειναι να το τελειώσεις γιατι δεν έχω ακούσει καμια να φάει ξύλο μονο μια φορα...
Κ πίστεψε με οτι αν χωρίσεις θα είναι το καλύτερο για το παιδί σου. Πραγματικά δεν υπάρχει χειρότερο για ένα παιδί να μεγαλώνει με νεύρα και φωνές και ξύλο.Το έκανε μία φορά, είναι σίγουρο ότι θα το ξανακάνει! Ισως ακουστώ υπερβολική αλλά αν θες να διαφυλάξεις την ψυχική υγεία του παιδιού σου σήκω και φύγε τώρα!
Ημουν έτοιμη να γράψω να μείνεις να το παλέψεις αν τον αγαπάς και αν θέλει να πάτε ίσως και οι δύο σε εναν ψυχολόγο να σας βοηθήσει...όμως ξαναδιάβασα τα εξής... ''Με χτύπησε. Παραλίγο να με πνίξει. Φοβήθηκα τόσο που δεν έχω φοβηθεί στη ζωή μου.''!!!Η γνώμη μου είναι πως ο άνθρωπος δεν αλλάζει,κάποια στιγμή θα βγάλει τον πραγματικό του εαυτό και όλο αυτό θα μοιάζει ένας φαύλος κύκλος...το παιδάκι σου δεν φταίει σε τίποτα!!
Συμφωνώ α π ο λ υ τ ω ς ....συνονοματη...
Κατα τη γνώμη μου, αφού έχετε και οι δυο δουλεια, ξοδέψτε καποια χρήματα για εναν συμβουλο γαμου, εναν ψυχολόγο τελοσπάντων. Δεν είμαι υπέρ του να χωρίσετε χωρις ουσιαστική προσπάθεια. Προφανως επειδη δεν ειχατε συζησει πριν το γάμο, τα βρήκατε σκούρα. Ειδικα μετα τη γέννηση του παιδιού πάντα η σχέση αλλάζει "και στις καλύτερες οικογένειες". Το έχω ξαναγράψει, οτι κι εμείς που είμαστε σουπερ-υπερ-αγαπημένοι, μετα το παιδί καποιους τσακωμους λόγω κούρασης, αφραγκίας και πίεσης τους κάνουμε, ενω πριν δεν τσακωνομασταν ποτε. Κι εγω την πρωτη χαστουκα που εριξα στον αντρα μου, την εριξα μετα τη γεννηση του παιδιου ( φαντασου ). Αλλα επειδη ειμαστε χρόνια μαζί κι επειδη ειμαστε ο καθενας ο καλυτερος φιλος του αλλου, εχουμε μαθει να συζηταμε, και να μην παιρνουμε τους τςακωμους σοβαρα. Ισως καποιος ειδικος να βοηθησει, αν υπαρχει διαθεση κι απο τους δυο σας, στο να μαθετε να συζητατε και να αποφευγετε τις εντασεις. Καντε αυτο, κι αν δε γινεται τιποτε, τότε χωριστε. Στο λεω αυτο γιατι απο το κειμενο σου μου φαινεται οτι δεν μπορειτε ´η δεν μπορει τελοσπαντων ο αντρας σου να διαχειριστει την εγγαμη ζωη με παιδι. Δεν ειναι ο πρωτος, ουτε ο τελευταιος.
Φίλη, διάβασα και τα σχόλια στο fcb. Οι περισσότερες λένε να χωρίσεις. Λίγες σου λενε πως να αντέξεις και να αντιμετωπίσεις αυτή την κατάσταση στο σπίτι. Αν αποφασίσεις να πας με αυτή τη λογική, της υπομονής και της υποχωρητικότητας, να προσέξεις να μην το παρακάνεις. Μέσα στις υποχωρήσεις που όλοι πρέπει να κάνουμε κάποιες στιγμές, να προσέξεις μήπως σου παραγίνει συνήθεια και αντί να ψάχνεις αυτό που σε κάνει ευτυχισμένη να ψάχνεις αυτό που θα φέρει λιγότερες εντάσεις στο σπίτι. Μη χάσεις τον αυτορμητισμό σου, το ενδιαφέρον σου για τη ζωή και την αγάπη προς τον εαυτό σου. Κι εγώ το λέω το κράτα τα καλά και αδιαφόρησε για τα κακά, αλλά προσέχω (τώρα πια) να μη μου παραγίνει συνήθεια αυτό και χάσω τα θέλω μου. Τον εαυτό σου θα τον έχεις πάνω από όλους όσο εγωιστικό κι αν σου ακούγεται αυτό και αυτό θα μάθεις και στο παιδί σου. Αν μάθει να αγαπάει τον εαυτό του, δεν υπάρχει περίπτωση να μην αγαπήσει και τους άλλους.
Εδώ κουράστηκα που τα διάβασα, πόσο κουραστικό είνα να τα ζεις κι όλας. Μου θύμισες έναν που είχα παλιότερα και δεν μπορούσα να τον χωρίσω με τίποτα. Δεν το δεχόταν παιδί μου, όλο ξανά πίσω και θα είμαστε καλύτερα θα το δεις και άλλα τέτοια. Και φυσικά πάντα με το μαλακό να μου λέει ότι εγώ φταίω και αυτός προσπαθεί και να με βάζει στη σφαίρα του να σκέφτομαι μήπως πράγματι έχει δίκιο. Μου θύμισες ακριβώς αυτό το πράγμα. Εγώ δεν αντέχω να ζω με τόσες εναλλαγές, θέλω ηρεμία. Εσείς έχετε παιδί και δεν είναι εύκολη η απόφαση του χωρισμού. Αλλά νομίζω ότι πρέπει να το κάνεις αν νιώθεις έτσι. Αυτός που σου λέω, το είχε πάρει αυτό το στοιχείο από τον πατέρα του. Και η μάνα του φαινόταν πολύ πιεσμένη και η κατάσταση στο σπίτι ήταν κάπως έτσι. Εξάρσεις από τον άντρα και η γυναίκα τουμπεκί και μετά ο γιος έγινε και αυτός σαν τον πατέρα του. Αν η μαμά του ήταν σαν εσένα που μιλάς και λίγο φαντάζομαι θα γινόντουσαν ακόμη μεγαλύτερες εκρήξεις στο σπίτι. Αυτό το πρότυπο να ξέρεις δίνετε και στο παιδί και πολύ πιθανόν αν είναι αγόρι να γίνει σαν τον πατέρά του και αν είναι κορίτσι να μην χτίσει την αυτοεκτίμηση που χρειάζεται για να σέβεται τον εαυτό της και κατ΄επέκταση να τη σέβονται και οι γύρω της. Εγώ θα έφευγα χίλια τα εκατό. Ειδικά μετά το περιστατικό με τη σωματική βία. Είσαι στα κάτω σου τώρα γιατί σε υποτιμάει και σε ρίχνει. Βρες τρόπο να πιστέψεις στον εαυτό σου για να πάρεις την απόφαση που είναι καλύτερη για σενα. Κοιτάξου στον καθρέπτη και αναρωτήσου αν όλο αυτό που ζεις σου αξίζει. Αν έχετε και κανέναν ψυχολόγο στο δήμο σου ή μπορείς να πληρώσεις και να πας σε ιδιώτη, πήγαινε για να ανακτήσεις την αυτοπεποίθησή σου. Και μόνη σου μπορείς να το πετύχεις αυτό αλλά ίσως να σου πάρει περισσότερο χρόνο. Πήγαινε αρχικά για να αρχίσεις να καταλαβαίνεις πόσο λάθος είναι μερικά πράγματα. Το λες, αλλά δε φαίνεται να το πιστεύεις και είναι λογικό γιατί με πεσμένη αυτοπεποίθηση δεν μπορείς να σκεφτείς καθαρά και εις όφελος του εαυτού σου. Καλά θα πάνε όλα στο τέλος. Μην το φοβάσαι αυτό.
Δεν είναι αγάπη, έλεγχος είναι. Δεν εκφράζει την αγάπη του όταν σε πλησιάζει όταν είσαι ράκος. Είναι ο μόνος τρόπος να ελέγξει εσένα και την κατάσταση. Εσύ αποφασίζεις αν θα το επιτρέψεις ή όχι.
Η σχέση σας τελείωσε οριστικά τη στιγμή που άπλωσε χέρι πάνω σου. Όλα τα άλλα είναι δικές σου απελπισμένες προβολές λόγω ανασφάλειας. Οι "αγάπες" και οι "τρυφερότητες" την στιγμή που είσαι στον πάτο είναι κλασσικές στρατηγικές χειρισμού (manipulation), που θα σε τραβάνε πίσω μέχρι να καταφέρεις (συνήθως με την βοήθεια τρίτου) να βρεις την αυτοπεποίθηση να τραβήξεις τον δρόμο σου ή να σε τσακίσει τελείως ηθικά και σωματικά (για ψυχολογικά δεν το συζητάμε, το έχει ήδη πετύχει). Ψάξε ψυχολογική υποστήριξη (επαγγελματική κατά προτίμηση) και φύγε... χθες. Δεν είναι απλά ότι ο άνθρωπος δεν αλλάζει, είναι ότι από την περιγραφή σου ο συγκεκριμένος είναι τυπική, textbook, περίπτωση abuser με τρόπους που δεν θα καταλάβεις μέχρι να απομακρυνθείς και κοιτάξεις το παρελθόν με καθαρό κεφάλι.
Πατηρ Στυλιανος Καρπαθιου , Ψυχιατρος γκουγκλαρε για περισσοτερες πληροφοριες, με στηριξε στην δυσκολοτερη φαση της ζωης μου, δεν μιλαμε για κλασικο ρασοφορο που θα σε πρηξει με τη θρησκεια, ουτε για τον ψυχιατρο με τη συνταγη στο χερι!!! Προκειται για εναν πολυ φωτισμενο και καλοσυνατο ανθρωπο με μεγαλη κατανοηση . Οποια αποφαση και να παρεις ειμαι σιγουρη πως θα σε βοηθησει να την φερεις εις περας
Νομίζω πως πρέπει να την τελειώσεις την ιστορία με αξιοπρέπεια.Θα υποστείς μεγαλες φθορές αν συνεχίσει ς να ζείς έτσι.Δεν πρόκειται να διορθωθεί το άτομο.Είσαι 29 και σε μεταχειρίζεται σαν σκουπίδι.Οταν θα γίνεις 49 τι θα κάνει; Είπες παραλίγο να σε πνύξει.Δεν σου αξίζει τέτοια συμπεριφορά. Φαίνεσαι καλλιεργημένη κοπέλα.Δράσε δυναμικά και μη σπαταλάς το χρόνο σου μαζί του.
Κοπέλα μου εάν αργοπεθαίνεις τότε θα πρέπει να δράσεις γρήγορα για να μην μείνει το παιδί σου χωρίς μαμά. Σε χρειάζεται-αν μή τί άλλο-παρούσα και ήρεμη. Να σκεφτείς οτι μπορεί να σου κοστίσει σε χρήμα και κόπο αλλά θα πάψει να περιστρέφεται η ζωή σου γύρω απο τον πόνο και τη δυσκολία. Άνοιξε το παράθυρό σου και δες: τόσος κόσμος εκεί έξω, με κάποιους θα μπορέσεις να τα βρεις και με κάποιους όχι. Όμως το ταξίμετρο της ζωής ΣΟΥ γράφει. Ή θα φροντίσεις να χαμογελάς για δικό σου καλό πρώτα και μετά του παιδιού σου, ή κάτσε σε μια κατάσταση που πονάει. Καί σωματικά καί ψυχικά.
τα εχω περασει τα ιδια... εχω απειλυθει κ εγω με τη ζωη μου... εκανα απο τοτε υπομονη ενα 6μηνο αλλα τα πραγματα πηγαιναν προς το χειροτερο κ οχι προς το καλυτερο... εδωσα περιθωριο 1χρονο κ αφου δεν ειδα καμια αλλαγη εφυγα... ηρεμησα,βρηκα παλι τον εαυτο μου... οχι οτι τωρα ειναι ευκολα ειναι πολυ δυσκολο κ αυτο αλλα τουλαχιστον ζω σε ¨"ηρεμο" περιβαλλον... εσυ ξερεις τι πρεπει να κανεις... η αποφαση να ειναι καθαρα δικια σου κ οχι των αλλων... σκεψου τι ειναι καλυτερο για σενα κ το παιδακι σας... απλα να ξερεις αν δεν εισαι εσυ καλα δεν θα ειναι ουτε το παιδακι σου.... ειναι στιγμες που λεω μηπως βιαστηκα,μηπως επρεπε να κανω παραπανο υπομονη κ υποχωρησεις? απο την αλλη ομως δεν μου αξιζε τετοια συμπεριφορα... περνουσα πολυ ασχημα κ σε πλυ δυσκολες καταστασεις...οποτε πιστευω εκανα κ το σωστο...
Κάθε φορά επιστρέφει από αγάπη ή από ανάγκη να ικανοποιήσει το εγώ του και τις προσωπικές του αδυναμίες;;;; Σκέψου και ζύγισε!!!! Εσύ καθορίζεις το μέλλον σου και το μέλλον του παιδιού σου!
Κορίτσι μου, η ιστορία σου είναι η πιο παλιά του κόσμου, κι αν είχες κάνει κι άλλες σχέσεις θα το ήξερες ήδη. Ο άντρας σου είναι αυτό που περιγράφεις εν ολίγοις - η "καλή" πλευρά που εμφανίζει όταν φεύγεις είναι απλώς αποτέλεσμα της φυγής σου, και, ελπίζω, και κάποια ψίχουλα αγάπης που έχουν μείνει... Σταμάτα να κάνεις ψυχανάλυση σ' αυτόν, τι θέλεις εσύ για σένα είναι το θέμα. Μπορείς να ζήσεις έτσι μια ζωή? Αργοπεθαίνοντας? Κάπου ίσως βρίσκεται ένας άνθρωπος που μπορεί κει θέλει να σε αγαπήσει όπως σου αξίζει - γιατί να μένεις εκεί? Γιατί? Τι κερδίζεις? Τι υπάρχει για σένα εκεί? Η καλύτερη συμβουλή που πήρα ποτέ, πριν πολλά χρόνια, από μια φίλη, ήταν "μπορείς να προσπαθείς να κόψεις τη μπριζόλα με το μαχαίρι του βουτύρου, και να κάνεις 10 ώρες, ή να πάρεις το μαχαίρι του κρέατος, και να κάνεις τη δουλειά σου σε 1 λεπτό. Αποφάσισε πόσο χρόνο θες να αναλώσεις σε μια μπριζόλα που πρέπει να κοπεί!". Όσο δύσκολο κι αν σου φαίνεται, η ζωή δεν πρέπει να τελειώνει σε μια κακή σχέση, ακόμη κι αν αυτή ευλογήθηκε με παπά και με κουμπάρο. Ακόμη κι αν προέκυψε ένα παιδί. Αυτά που ζει το παιδί σας σήμερα, θα τον καθορίσουν. Αυτό που βλέπει, αυτό θα κάνει. Θέλεις στ' αλήθεια να δημιουργήσεις έναν άντρα που θα συμπεριφέρεται έτσι στις γυναίκες?
Kαλη μου μανουλα σε νιωθω παρα πολυ το περνουσα και το περναω ακομη συχνα με καποιες παραλλαγες το ιδιο εργο. Τα πρωτα χρονια με παιδι ειναι πολυ δυκολα. Κι απο αλλες μαμαδες που συζηταμε ειναι πολυ πιο συχνη αυτη η κατασταση απ οτι φανταζομαστε.. Τι κακο ειναι αυτο με τις μαμαδες των Ελληνων θεε μου παντου να χωνουν τη μυτη τους και να σερνουν τους γιους τους!!! Παντως με τα χρονια οι διαφορες συνηθως εξομαλυνονται, μαθαινεις τον χωρο του, αυτους τον δικο σου και λιγο καπου το βρισκετε-αυτο απο προσωπικη εμπειρια και απο εξομολογησεις αλλων ζευγαριων. Σιγουρα αυτο που εχετε δεν ειναι καθολου υγιες μπορει να σας εσωζε κοινη συνεδρια με ψυολογο ζευγαριων να δειτε τα πραγματα απ εξω και απ τη σκοπια του ειδικου. Να δειτε αν εχετε πιθανοτητες επιβιωσης. Για μενα, αν εχετε αξιζει να το παλεψετε, αν υπαρχει εστω και μια ελπιδα μη χαθει γιατι το τιμημα για τα παιδια χωρισμενων γονιιων ειναι πολυ μεγαλο. Απ την αλλη βεβαια και η διαιωνηση μιας αρρωστημενης καταστασης ειναι εξισου επιβαρυντικη για το παιδι. Απλα δες αν και χωρις αυτον θα εισαι οντως καλυτερα, ειναι πολυ σκληρη η ζωη για μια εργαζομενη μαμα χωρις στηριγμα. Μακαρι να παρεις την καλυτερη αποφαση, ελπιζω να μην πεσουν οι αλλες μαμαδες να με φανε αλλα ειμαι κατα των διαζυγιων αν δεν εξαντληθουν ολες οι εναλλακτικες και υπερ του να το παλευεις, γιατι πηρατε μια πολυ σημαντικη αποφαση(ολες μας με το να κανουμε οικογενεια) και αξιζουν, θεωρω ολες οι μαχες για να ειστε ολοκληρωμενοι. Ειμαι εκπαιδευτικος και απο την εμπειρια μου τα παιδια χωρισμενων γονιων αμεσως ξεχωριζουν κ εχουν βαθια τραυματα. Ετσι οπως τα εγραψες φαινεται να υπαρχει ακομη αγαπη, κοιταξτε να το διαφυλαξετε αυτο και πανω σ αυτο να χτισετε. Ευκαιρια οσο ειναι ακομη μικρο το παδακι σας. Και προς θεου οχι μπροστα του οι εντασεις και οι τσακωμοι. Ζυγισε τα θετικα και τα αρνητικα και παρε την αποφαση που θα σας λυτρωσει. Καλη τυχη. Σε νιωθω γιατι ειμαι μια παθουσα μαμα με πολυ υπομονη και υποχωρησεις.
Παντως εμενα η παιδοψυχολογος του σχολειου μου ειπε κατι που μου φαινεται σωστο. Το διαζυγιο εχει να κανει με το ζευγαρι και οχι με τα παιδια και πως τα παιδια προσαρμοζονται στη νεα κατασταση καλυτερα απο ο,τι φανταζομαστε αρκει να το χειριστουμε σωστα και να ζητησουμε την αναλογη καθοδηγηση απο επαγγελματια. Να μαθεις απο ψυχολογο πως να το προετοιμασεις και πως να χειριστεις την κατασταση πενθους που αναγκαστικα θα περασει στην αρχη. Δεν ειπε χωριστε,αλλα αν δεν μπορουμε να εξασφαλισουμε ηρεμια και σταθεροτητα μεσα στο σπιτι καλυτερα να χωριζουν οι γονεις.
Ένα βήμα πριν το δικηγόρο είναι ο ψυχολόγος*... Σίγουρα έχει δικά του προσωπικά θέματα να λύσει -όπως όλοι μας-. Το αν μπορεί να το κάνει μαζί σας ή μόνος, μόνο ένας ειδικός μπορεί να σας βοηθήσει. Λίγο πολύ όλοι οι νέοι γονείς σήμερα περνάμε δύσκολες φάσεις, γι αυτό κάνε υπομονή και προσπάθησε να κάνεις τα σωστά βήματα για να πάρεις τις σωστές αποφάσεις. Να είσαι σίγουρη για την επιλογή σου, ώστε να έχεις τη δύναμη να την υποστηρίζεις στη μετέπειτα ζωή σου, χωρίς ενοχές. Καλή δύναμη και να 'σαι ευτυχισμένη :) * δεν είμαι ψυχολόγος, απλά κάποιες φορές είναι απαραίτητοι, ώστε να βγεις από το αδιέξοδο
ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΥ Η ΤΕΛΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΣΟΥ - ΕΓΩ ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ ΤΙ ΠΙΣΤΕΥΩ. ΠΡΩΤΟ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΤΕΡΟ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΛΟΙΠΟΝ, ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΙΚΡΟ, ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΟΤΙ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΑΝ ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΔΕΜΕΝΟ ΚΑΙ ΚΟΛΛΗΜΕΝΟ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΘΑ ΝΙΩΘΕΙΣ ΦΟΒΕΡΕΣ ΤΥΨΕΙΣ ΓΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΠΡΟΞΕΝΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙΣ ΧΑΛΩΝΤΑΣ ΣΙΓΟΥΡΑ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΖΩΗ. ΟΥΤΩΣ Η ΑΛΛΩΣ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ. ΔΕΥΤΕΡΟΝ ΕΙΣΑΙ ΠΟΛΥ ΝΕΑ ΚΑΙ ΑΠ ΟΤΙ ΓΡΑΦΕΙΣ ΕΧΕΙΣ ΚΑΛΗ ΔΟΥΛΕΙΑ-ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΜΑΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΚΑΙ ΤΡΙΤΟΝ ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΣΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΔΕΝ ΓΡΑΦΕΙΣ ΓΙ ΑΥΤΟ ΚΑΤΙ, ΑΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΠΟΥ ΘΑ ΣΕ ΣΤΗΡΙΞΟΥΝ- ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ ΝΑ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ. ΕΓΩ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΝΕ ΟΤΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΣΩΣΤΟ. ΑΠΟ ΚΕΙ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΑΝ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ. ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ Ο,ΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ.
δεν ξερω ακριβως την λυση.ενα εχω να σου πω.ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΜΑΜΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΚΑΙ ΗΡΕΜΗ ΜΑΜΑ.οτι και να κανεις παντα καποια σχολια θα υπαρχουν απο ολες τις πλευρες.
Το ιδανικό για το μεγάλωμα ενός παιδιού είναι να είναι καλά οι γονείς του και ιδιαίτερα η μητέρα του. Αν καταφέρεις και είσαι ψύχραιμη στο μεταβατικό στάδιο του χωρισμού τότε θα καταλάβεις ότι έκανες το σωστό. Την πρώτη φορά που με 'επιασε από το λαιμό ο μεγάλος μου έρωτας η κόρη μας ήταν 30 ημερών. Εκείνη τη στιγμή έπαψε να υφίσταται γάμος μέσα μου γιατί όσο και αν τον ήθελα δεν θα επέτρεπα να μεγαλώσει η κόρη μου σε ένα περιβάλλον όπου ο πατέρας της δεν σέβεται τη μητέρα της και η μητέρα της το επιτρέπει. Πήγα σε δικηγόρο δεν υπήρξε το παραμικρό πισωγύρισμα ήμουν σταθερή χωρίς να ανταποκρίνμαι σε κατινίστικα εξώδικα κλπ. Τώρα η κόρη μας είναι 5 ετών μεγαλώνει σε ένα ισορροπημένο περιβάλλον μαζί μου έχει άριστες σχέσεις με τον πατέρα της και είναι ένα χαρούμενο και αγαπημένο από τους γονείς του παιδί. αν μέναμε μαζί δεν θα μπορούσαμε να είμαστε τέτοιοι γονείς. Και δεν λέω ότι έχω πολιτισμένη σχέση μαζί του κάθε άλλο ούτε καλημέρα δεν του λέω δεν θα τον συγχωρέσω ποτέ για ότι έγινε αλλά αυτό δεν αφορά το παιδί. Το θέμα είναι για σένα έχουν τελειώσει όλα? Κι αν πιστεύεις πως έχετε ελπίδες γιατί το πιστεύεις?Όπως τα περιγράφεις είναι απίστευτα ανασφαλής όταν ηρεμεί μόνο όταν δεν σε βλέπει καλά. Και μια πρακτική συμβουλή μην κάνεις το λάθος της κοινής επιμέλειας. Την επιμέλεια πρεέπι να την έχει ένας. Αλλιώς θα χρειάζεσαι την άδεια του για το παραμικρό και αυτός δεν θα στη δίνει για σπάσιμο. Καλή τύχη
"Με χτύπησε. Παραλίγο να με πνίξει. Φοβήθηκα τόσο που δεν έχω φοβηθεί στη ζωή μου. Είμαι ένα με το χώμα και μόνο όταν με βλέπει ράκος με πλησιάζει ήρεμος, σα να θέλει να είμαι για πάντα έτσι, μόνο τότε μου εκφράζει την αγάπη του.Όταν τη ζητιανεύω βλέπω ένα τείχος, όταν φωνάζω για σεβασμό βλέπω μια αδιαφορία. Όταν κλαίω, παγωμάρα. Κι όταν γίνω ζωντανή νεκρή, ζωντανεύει και εκφράζεται." Κοριτσάκι μου αυτά είναι δικά σου λόγια...το βλέπεις ξεκάθαρα.είσαι νεότατη...εχουμε την ίδια ηλικία..είμαι σε ένα υγιέστατο γάμο με τα πάνω και τα κάτω του.η κατάσταση όμως που βιώνεις δεν νομίζω πως σώζεται.άνθρωπος που σηκώνει χερι θα το ξανακάνει.Απο την συμπεριφορά του μου φαίνεται πολύ κτητικός και εγωιστής..δυστυχως τέτοιοι άνθρωποι δεν αλλάζουν εύκολα.άν θες να προσπαθήσεις να σώσεις τον γάμο σου κάντο με την βοήθεια ενός ειδικού...διαφορετικά τέλειωνε αυτήν την άρρωστη κατάσταση.σώσε και έσένα και το παιδάκι σου αλλά και τον άνθρωπο αυτό.τα ζευγάρια δυστυχώς δεν "δενουν" πάντα.είσαι νέα και έχεις όλη τη ζωή σου μπροστά σου.το πλασματακι σου θα είναι ευτυχισμένο και με χωρισμένους γονείς παρά μέσα σε ένα σπίτι που θα κυριαρχουν οι φωνες και οι τσακωμοι.
me apla logia tha sou apantiso! pigaine se ena psixiatro tora! ayto ekana k ego me 3 minon paidi otan o kirios arxise na kanei apo ayta ta idia pou perigrafeis k esy! aytos tha se boithisei na ksedialineis mesa sou ti thes k ti mporei na antekseis pragmatika! isos eisai k se katathlipsi! ego pantos xorisa amesos k eimai pio eytyxismeni apo pote! den tha mporousa na eixa parei kalyteri apofasi! to paidi mou megalonei se ena ugies periballon xoris tsakomous k ti blakeia pou sernei kathe enas pou den antilambanetai ti tha pei na exeis paidi! to paidi eixe exei k tha exei panta protaireotita gia mena gi ayto frontisa na min tou doso lathos paradeigmata! opos as poume oti i mana tou k meta kathe gynaika sti zoi tou skibei to kefali mprosta se kathe paralogi symperifora tou antra! me ena mikro aggeloudi stin aggalia tha eprepe tora na petas k na niotheis pio dynati k eytyxismeni apo pote! oxi na les oti argopaitheneis gia xari enos psixakia! k ego eniosa na bithizomai kapoia stigmi alla iksera oti den eixa ayti tin polyteleia giati eixa ena paidi pou stirizotan i zoi tou se mena! gi ayto frontisa na statho grigora gera sta podia mou! k tora pethainei grigora oxi arga aytos! alla den me noiazei kiolas pleon katholou! exei perasei enas xronos k mono aytos ypoferei pia! se parakalo ase to argopethaino k frontise gia ti grigori anastasi sou giati to paidi sou exei anagi apo mia ygih mana! sou eyxomai na gineis syntoma eytyxismeni me to paidaki sou!
Καλο μου κοριτσι, την απαντηση την γνωριζεις ηδη. Με το να κρατας αυτο το γαμο καταστρεφεις πανω απο ολα το παιδι σου. Θα σου ελεγα να μιλησεις με εναν δικηγορο (δεν χρειαζεται να του το πεις για να μην σε σταματησει εκ νεου) που θα σου δωσει κατευθυνση για το τι θα κανεις και κυριως για να εχεις εσυ την επιμελεια. Ο ανθρωπος ειναι ανασφαλης και κλασσικος μαμακιας, δεν αλλαζουν αυτοι οι ανθρωποι, ρωτα κι εμενα. Επισης ειναι επικινδυνος με βαση τον ξυλοδαρμο.(αληθεια, πηγες σε ιατροδικαστη, αστυνομια; Θα ηταν χρησιμα αυτα για την επιμελεια, οπως και ανθρωποι που γνωριζουν και θα μπορουσαν να ειναι μαρτυρες.) Ο γαμος μπαζει απο παντου. Ειναι δυσκολο αλλα θα πρεπε να εχεις ξεκινησει αυτη την διαδικασια ΧΘΕΣ! Κουραγιο, υπομονη, δυναμη και σκεψου οτι ενα καλο κινητρο για να προχωρησεις ειναι η υγεια και η ασφαλεια του παιδιου σου και μονον!
Να σε ρωτήσω εγώ...έχεις σκοπό να παριστάνεις την ζωντανή-νεκρή για καιρό για χάρη του; Και ο μικρός, τι θα βλέπει σε σένα;
Κουκλα μου γλυκεια πιστεψε με κατανοω οσο μπορω αυτο που περνας κ ειναι δυσκολο ομως σκεψου το εξης μηπως ηταν ετσι κ πριν κ εσυ απλα ησουν φουλ ερωτευμενη κ δεν το εβλεπες? μηπως ζηλευει την αγαπη κ προσοχη που δινεις στο παιδι σου κ αισθανεται μονος ( οχι οτι το κανεις επιτιδες απλα μερικοι αντρες δεν κατανοουν οτι ειναι μεγαλη ευθυνη ενα μωρο ευθυνη ζωης θα ελεγα) μηπως απλα ηθελε να σε παντρευτει κ να σου επιβαλει τα θελω του μονο χωρις να μιλας εσυ? πολλα ερωτηματικα κ μονο εσυ μπορεις να τα απαντησεις με καθαρο μυαλο κ τοτε αποφασιζεις.Στο λεω διοτι ειχα κ εγω προβληματα πολλα συνενοηση σογια κ.π.λ ξυλο δεν επεισε βεβαια αλλα κ οι φωνες ερωτολογα ειναι ψυχολογικη βια μην λεμε ψεμματα κ καθετος σε πολλα ξερεις τι εκανα ζυγησα τα παντα μεσα μου κ αφου το πηρα αποφασει επεβαλα πλεον την αποψη μου εχτισα ενα τειχος μεσα μου κ γυρω απο τα παιδια μου κ ΕΛΕΓΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΙΣΘΑΝΟΜΟΥΝ διεκδικουσα το σωστο.Τα καταφερα ειμαι ηρεμη πια κ μεγαλωνο ηρεμα τα μικρα μου.Δεν μπορω να καταλαβω αυτο το εδεσα τον γαιδαρο μου κ μονο το σοι μου μετραει μονο η γνωμη μου μετραει μονο το ΕΓΩ μερικων αντρων, ειλικρινα δεν μπορω ...Μανα ειναι μια μεγαλη κουβεντα ειναι ο ανθρωπος που καθε μερα σκιζεται για τα παιδια της κανει οσα μπορει κ το κυριοτερο κανει το καλυτερο για εκεινη κ τα παιδια της.Οποτε σκεψου τι θες !!! μονο αυτο κ πραξε τοτε.Συγνωμη για το σεντονι καλη επιτυχια σε οτι αποφασισεις να εισαι γερη κ δυνατη με το μικρο σου.
Την πρώτη φορά που σήκωσε το χέρι του θα είχα φύγει. Δεν θα ήθελα δίπλα μου έναν άνθρωπο που μου εκφράζει την αγάπη του μόνο όταν θα ήμουν κομμάτια. Και στην τελική ποιός μου λέει οτι δεν θα χτυπήσει και κάποια στιγμή το παιδί μου? Την απάντηση όπως είπες την ξέρεις ήδη. Το μόνο που χρειάζεται είναι το πρώτο βήμα. Μακάρι όλα να έρθουν όπως εσύ θέλεις!!
Δυστυχώς ολοένα κ περισσότερα ζευγάρια βλέπω,ζω καθημερινά και συχνά διαβάζω εδώ ότι έχουν προβλήματα.Πρώτη εγώ είμαι που εχω σοβαρά προβλήματα στον γάμο μου που δεν θα αναφέρω τώρα.εγώ θα έφευγα αχ δεν με σταματούσαν πρακτικοί λόγοι αλλά αυτό που θα σε συμβούλευα είναι να κρίνεις αν το παιδί σας είναι ευτυχισμένο σε αυτην την οικογένεια.πιστεύω ότι μια μάνα-γυναίκα θα διαλύσει τον γάμο της όταν το παιδί της δεν είναι καλά στο 'σπιτικό' του.εύχομαι σε όλες μας που είχαμε την ατυχία να παντρευτούμε τον λάθος άνθρωπο τα καλύτερα.
Απο την στιγμή που σηκώνει άντρας χέρι πάνω σου ΧΩΡΙΖΕΙΣ... ΤΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΥΛΑ.... θα το κανει ξανα να εισαι σιγουρη... το οτι ειναι μαμάκιας και δεν ξέρει τι θέλει ειναι διαπραγματεύσιμο...Οι καυγάδες και οι διαφωνίες και αυτές καπου καπως καποτε μπορει να λυθουν.....Το οτι σε χτύπησε ομως ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ
Φύγε τώρα που μπορείς που το παιδί είναι μικρό και δεν θα καταλάβει πολλά. Σκέψου το παιδί σου που σε λίγα χρόνια που θα καταλαβαίνει - θα βλέπει αυτή τη κατασταση και θα στεναχωριέται διπλά! Μη το κάνεις αυτό στον εαυτό σου ούτε στο παιδί σου... αυτές είναι πληγές αγιάτρευτες !!!
Σαφώς και δεν θα επηρεάσω την απόφασή σου και σαφώς δεν θα πω κάτι που κι εσύ ήδη βλέπεις από μέσα...απλά δεν έχεις τη δύναμη να πάρεις την τελική σου απόφαση γιατί τον άνθρωπο αυτό τον έχεις αγαπήσει, τον έχεις ερωτευθεί, είναι ο πατέρας του παιδιού σου...θέλει δύναμη και κουράγιο...βρες τα και προχώρα γιατί θα σε πάρει η συναισθηματική κατρακύλα και δεν έχει γυρισμό...το παιδί εννοείται πως κινδυνεύει αν μη τι άλλο ψυχοπνευματικά...σώσε το όσο είναι καιρό και εκείνο και εσένα...καλή δύναμη!!!
βρες την δύναμη και φύγε ..
Καλησπερα καλη μου.. Μολις διαβασα το μηνυμα σου... δεν θα σου εγραφα τωρα αν δεν εβλεπα την ωρα που το ανεβασες.. μολις πριν λιγα λεπτα.. Κοιτα απ'ο,τι βλεπω ειναι μια παααρα πολυ δυσκολη κατασταση.. Πρεπει να αποφασισεις πρωτα εσυ τι θα κανεις.. Τι θελεις... και αναλογα θα φερθεις.... Μετα αυτο που θα σου προτεινα να κανεις ειναι να προσευχηθεις με ολη τη δυναμη της ψυχης σου.. Με ολη... Τοτε θα περασουν απο μπροστα σου ολες οι στιγμες που εχετε ζησει μαζι ολα αυτα τα χρονια και πραγματικα θα δεις τι θελει η καρδια σου... Αν αυτο ειναι ενα διαζυγιο ή αν αξιζει να εισαι σε εναν διαρκη αγωνα.. Που ξερεις .. ισως διαλεξες οχι τον λαθος ανθρωπο αλλά τον ανθρωπο για να αγωνιζεσαι... Ευχομαι μεσα απο την καρδια μου να σου πανε ολα προς το καλυτερο... Και μη ξεχνας .. αν θελεις να αλλάξει ο αλλος πρεπει πρωτα να τον αγαπησεις .. δηλαδη πρεπει πρωτα να αλλαξεις εσυ! Αυτο ισχυει για ολους!
Το ειπες και μονη σου ''Ή θα νοσήσουμε κι άλλο και θα πάρουμε και το παιδάκι στο λαιμό μας''...Αυτο βλεπω να ερχεται δυστυχως και ειναι τοσο πολυ κριμα και για σενα και για αυτη τη ψυχουλα που θα υποφερει να σας βλεπει να βουλιαζεται καθε μερα περισσοτερο...Ειναι δυσκολο και θελει πολλη δυναμη αλλα νομιζω πως πρεπει να βγεις απο αυτο κανεις μας δεν αξιζει να ζει ετσι...
βρε κορίτσι μου τιάλλο πρέπει να κάνει για να σε τελειώσει; πλάκα κάνεις; και το παιδάκι σου που είναι μέσα σ' όλο αυτό; νομίζεις ότι τώρα του προσφέρεις την ευτυχία; αν εσύ αργοπεθαίνεις η ψυχή του μωρού σου έχει ήδη μαυρίσει....
Το μονο που θα ηθελα να σου πω ειναι να επισκεφτειτε καποιον ειδικο, να δειτε τι μπορειτε να φτιαξετε. Αυτο που ζειτε δεν ειναι ουτε φυσιολογικο ουτε υγιες. Ειναι κριμα για το παιδι σας κ για σας να ζειτε δυστυχισμενοι.
Φυσικα και να δείτε κάποιον ειδικό ψάξε για ψυχοθεραπευτη με συςτιμικη η γνωςτικη συμπεριφοριςτικη κατεύθυνση...δώσε αυτήν την τελευταία ευκαιρια....δες εδώ http://www.ibrt.gr/edu/ και εδώ http://www.ergastirio.eu/article.php?pID=24&cID=26&cID2=27 Νομίζω ότι θεραπείες με θεραπευτές σε εκπαίδευση γίνονται σε πολ´υ καλή τιμή την ποιότητα τους δεν την ξέρω αλλα φαντάζομαι έχουν εποπτεία....
σκέψου το ενδεχόμενο να παρεις αποφαση πως σαν ζευγαρη ναυαγήσατε -τελειωσατε και ισως πρεπει να φυγεις μπας και τα καταφερετε χωριστα ως γονεις γιατι το παιδι βλεπει ακουει και καταγραφει , δε σου φταιει σε κατι να τα καταγραψει και να τα βγαλει στη ζωη του.. αλλο πραγμα καλος γονιος κι αλλος συντροφος και στο λεω εγω ως παιδι που οι γονεις του δεν ηταν συντροφοι,