Έγκυος… ξανά; (Ένα ανέλπιστο δώρο)

Πριν χρονια ειχα μοιραστει μαζι σας την ιστορια μου. Μια ιστορια υπογονιμοτητας, δυσκολης εγκυμοσυνης, προωροτητας και ειδικων αναγκων.

Πριν χρονια δεν ειχε μπει ακομα στην ζωη μου εκεινη η φρικτη λεξη που ομως τα εξηγουσε ολα… «κακοποιηση». Πριν χρονια, ημουνα σε κωμα, πεθαινα καθε μερα ολο και περισσοτερο. Οταν αρχισαν να πεθαινουν και τα παιδια μου, ξυπνησα, εφυγα και ξεκινησαμε απο την αρχη… ομως αυτο ειναι μια ιστορια για αλλη φορα, αλλα υποσχομαι καποτε να σας την πω!

Τα διδυμα μου αγορακια ειναι σημερα 8 ετων και 8 ημερων! Ποσο γρηγορα αλλα και αργα περασαν τα χρονια. Απο την μια μου φαινεται σαν χθες και την επομενη στιγμη μου φαινεται αιωνας!

Τα αγορακια μου τα εκανα μετα απο 20 κυκλους υποβοηθουμενης. Χαπια, εξετασεις, ενεσεις, αγχος, αγωνια, απογοητευση, θυμος, παρακαλια… οσες τα εχετε περασει τα ξερετε. Ηρθε η λυτρωση τον Νοεμβριο του 2005 οταν τα κρατησα στην αγκαλια μου, εστω και αν τα χρονια που ακολουθησαν ηταν δυσκολα. Δεν μετανιωσα στιγμη ο,τι μου συνεβη γιατι ενα ενα τα γεγονοτα (ναι, ακομα και η κακοποιηση) μου εδωσαν ΑΥΤΑ τα παιδια και συνεβαλλαν στο να γινω εγω ο ανθρωπος που ειμαι σημερα.

Δεν περιμενα οτι θα ξαναφτιαξω την ζωη μου μετα απο εναν γαμο που δεν ηταν γαμος τελικα, ηταν σκλαβια. Τρομαγμενη, διστακτικη και πολυ καχυποπτη, καποια στιγμη συνειδητοποιησα οτι σιγα σιγα ειχα ερωτευτει τον καλυτερο φιλο μου. Αναπτυχθηκε μεταξυ μας μια δυνατη σχεση και σαν κομματια ενος παζλ, αρχισαν σιγα σιγα να ενωνονται και να σχηματιζουν μια οικογενεια. Εκεινος, επισης χωρισμενος αλλα χωρις παιδια, αγαπησε τα παιδια μου σαν δικα του. Εμενα με αγαπουσε απο καιρο και ας μην το πιστευα.

Οταν με ρωτησε αν θελω και αλλα παιδια η καρδια μου βουλιαξε. Φυσικα και ηθελα και αλλα παιδια. Ομως μετα απο ολα αυτα που μου συνεβησαν ειχα παψει να ελπιζω, ειχα θαψει την ελπιδα, την επιθυμια. Ειχα θρηνησει ειλικρινα το μωρο που δεν θα εκανα ποτε. Ειχα περασει απο ολα τα σταδια της απωλειας, οχι ενος μωρου, αλλα ολων των θελω μου, των ονειρων μου, της ελπιδας μου για το μελλον. Εξαλλου 8 χρονια δεν ειχε συμβει κατι. Ηταν προφανες οτι δεν μπορουσα να μεινω εγκυος και σιγα σιγα το ειχα δεχτει, ειχα κανει την ειρηνη μου με το θεμα. Οχι επιφανειακα αλλα πραγματικα και αληθινα, βαθια μεσα μου. Ειχα δυο αγορακια και με αυτα θα εμενα, θα τα μεγαλωνα να γινουν οι καλυτεροι αντρες που μπορουσα και θα ζουσαμε εμεις καλα και αυτοι καλυτερα.

Ομως οταν κανουμε σχεδια ο Θεος γελαει. Ετσι λιγους μηνες μετα την μετακομιση βρεθηκα ερωτευμενη, ευτυχισμενη και … εγκυος!

Θα σας ομολογησω οτι το πρωτο συναισθημα μου δεν ηταν η χαρα. Μου κοπηκαν τα γονατα οταν ειδα τον μπλε σταυρο. Δεν μπορει να μου συμβαινει εμενα αυτο, σκεφτηκα! Τι μεγαλη ειρωνεια. Εκλαιγα απο χαρα την πρωτη φορα οταν θα εφερνα στο κοσμο τα παιδια ενος ανθρωπου που αργοτερα θα τα χτυπαγε, θα τα εβριζε, θα τα εκανε δυστυχισμενα, ενος ανθρωπου που δεν τα λαχταρησε ποτε και τωρα… τωρα, τωρα που ειχα εναν ανθρωπο διπλα μου που παρακαλουσε γονατιστος τον Θεο για ενα παιδακι, που με κοιταγε στα ματια και ελιωνε, που την στιγμη που εμπαινε απο την πορτα, τα παιδια μου ορμουσαν στην αγκαλια του και εκεινος ελιωνε απο ευτυχια… τωρα εκλαιγα με απελπισια!!

Παναγια μου, τι θα κανω; σκεφτομουν. Δυσκολα, πολυ δυσκολα τα οικονομικα, μολις ειχα χωρισει, ακομα δεν ειχαμε βρει τις ισορροπιες μας. Τι θα γινει αν το μαθει ο πρωην; Αν χασω τα παιδια μου; Πως εγινε αυτο Χριστε μου; Αφου δεν μπορω να κανω παιδια! Πως εγινε και μεσα σε λιγους μηνες, και απο ενα ατυχημα να μεινω εγκυος;

Για πολλες μερες αμφιταλαντευομουν. Δυστυχως και οι γυρω μου, στους λιγους που το ειπα, φρικαραν, να το πω λαϊκιστή. Ταυτοχρονα ομως το πρωτο πραγμα που εκανα ηταν να ξεκινησω βιταμινες και την επομενη μερα ακριβως ενα ταμα οπως ειχα κανει στα αγορια μου.

Παναγια μου, την παρακαλεσα την μερα της γιορτης της, σε παρακαλω, προστατεψε αυτο το μωρο και εγω θα το βαπτισω στ’ ονομα σου. Φοβαμαι, αλλα το θελω τοσο πολυ, σε παρακαλω, της ειπα.

Επρεπε να κανω ενα μεγαλο αλμα πιστης και δεν ημουνα ετοιμη. Πανω απο μια δεκαετια σε εναν «γαμο» με εναν ανθρωπο που ηθελε να ελεγχει και την αναπνοη μας ακομα, αυτο το «ξεκρεμαστο» με τρομαζε. Ηταν κατι που δεν ειχα προγραμματισει, δεν μπορουσα να ελεγξω. Επρεπε να πιστεψω και να πιστεψω πραγματικα, οτι ολα συμβαινουν για εναν λογο και δεν ειναι η τιμωρια. 12 χρονια μονο τιμωρια υπηρχε, οχι χαρα. Αυτην την φορα θα ηταν διαφορετικα.

Σημερα διανυω τον πεμπτο μηνα της εγκυμοσυνης και αν εξαιρεσεις του εμετους που δεν με αφηνουν στιγμη, δεν αισθανομαι εγκυος. Εχω μια παραξενη ηρεμια που δεν την ειχα στα αγορια. Δεν ειμαι πια το φοβισμενο ζωο που ημουνα. Εχω εναν ανθρωπο διπλα μου που με φροντιζει αφανταστα. Μου θυμιζει συνεχεια οτι αυτο που ειχα δεν ηταν γαμος και μου δειχνει με απιστευτη υπομονη τι ακριβως θα πει αληθινος συντροφος. Δεν συνειδητοποιουσα ποσο δυστυχισμενη ημουνα μεχρι που εγινα ευτυχισμενη. Τα χρηματα ειναι λιγοστα. Ασφαλιση δεν εχω. Να, τωρα πρεπει να κανω ενεσεις ηπαρινης και δεν εχω να τις αγορασω για παραδειγμα. Οταν ημουνα με τον Γ. αυτο θα ηταν θανασιμο αμαρτημα. Θα ειχα υποστει τα χιλια μυρια. Ζουμε με τα λιγα που βγαζουμε γιατι η διατροφη που μας δινει για τους γιους του, δεν φτανει ουτε να τρωνε ενα σουβλακι σε καθε γευμα, οχι για να αγορασουμε ρουχα και παπουτσια. Χαλαλι ομως!!!! Ειμαι φτωχη, μεν τιμια και ευτυχισμενη και οσο απιστευτο και αν ακουγεται, εγκυος!!!! Περιμενουμε την κορουλα μας με ανοιχτες αγκαλες… θα μεγαλωσει με λιγα αλλα θα ειναι ΚΑΛΑ, θα μεγαλωσει με απιστευτη αγαπη, με δυο αδελφους που θα την λατρευουν και το σημαντικο αυτο ειναι, οχι οτι ο,τι θα εχει θα ειναι δευτερο ή τριτο χερι. Κανεις δεν θα της πει ποτε οτι ειναι αχρηστη και προς Θεου κανεις δεν θα απλωσει χερι επανω της. Δεν θα αισθανθει ποτε τιποτα εκτος απο αγαπη ακομα και οταν πηγαινει τιμωρια, θα ξερει οτι την αγαπαμε.

Δευτερες ευκαιριες ειναι σπανιες. Μου εγινε ενα δωρο που δεν ειμαι σιγουρη οτι αξιζα αλλα ευγνωμονω των Θεο στο επακρο για αυτο. Επιτελους ειδα τι ειναι το σημαντικο στην ζωη μας και απο’δω και περα, τρωω την ζωη με το κουταλι, αρπαζω την καθε στιγμη. Ξυπναω το πρωι και ειμαι χαρουμενη… δεν μετανιωνω που παντρευτηκα τον Γ. γιατι οι εμπειριες μου μαζι του, με εκαναν τον ανθρωπο που ειμαι σημερα. Θα σας τα πω ομως αυτα μια αλλη στιγμη.

Σας φιλω ολες και ευχομαι σε καθε μανουλα ο,τι καλυτερο… και αν ειστε σε μια κακοποιητικη σχεση, μην φοβηθειτε να φυγετε. Σας το εγγυωμαι οτι θα τα καταφερετε και χωρις αυτον και ας σας λεει το αντιθετο!

Μαμα Τ.

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com