Ένα μικρό χαστούκι για εσάς. Ένα μεγάλο χαστούκι για εκείνο.
Το βίντεο είναι μέρος γαλλική καμπάνιας κατά της ενδοοικογενειακής βίας.
Εσείς ακόμα να πειστείτε ότι το ξύλο δεν ωφελεί παρά μόνο πληγώνει;
Το βίντεο είναι μέρος γαλλική καμπάνιας κατά της ενδοοικογενειακής βίας.
Εσείς ακόμα να πειστείτε ότι το ξύλο δεν ωφελεί παρά μόνο πληγώνει;
Η καθε μανα ξερει το παιδι της...δεν μου αρεσει το ξυλο αλλα κ τα "ατιθασα"παιδια καπως πρεπει να συμορφοθουν...αν την πεις σε καποια το μονο σιγουρο ειναι οτι θα σε περασει για ξερολα κ ανακατωστρα...
Κορίτσια μου έχετε δίκιο για όλα τα άνωθεν, πρέπει να παίζει λίγο θέμα βουρδουλα εδώ στα γαλλικά εδάφη. Γνωριζω πατέρα μεγαλύτερο απο τη γενιά μου αλλα έχει ένα μικρό που επειδή τους ξυπνάει μες τη νύχτα για να κοιμηθεί μαζί τους τον εβγαλε έξω για 3 λεπτά (μόνο μου είπε) μέσα στην άγρια νύχτα και έκλεισε τη πόρτα...... κόντεψα να ουρλιάξω όταν το ακουσα και κάποια μέρα που η μικρω μου δεν ανέβαινε τις σκάλες του μετρό ανέβηκα μόνη και την προέτρεπα απο πάνω να ανεβει και αυτη με κλαμμα,μου λεγε όχι, τέζα εγώ επέμενα και τότε με αυστηρό ύφος μου λέει μια 60 Χρόνη τι τρέχει κυρια μου,γιατι κλαίει η μικρή; και γω κόλλησα ...εεε δεν θέλει να ανέβει....(μου το καννε κάθε μέρα και τη κουβαλούσα με τη μέση να είναι υπό καταρευση) αλλα έχω πολλά πράγματα και δεν μπορώ να την κουβαλήσω.....και αυτη μου απαντάει.....κατεβητε κυρια μου να πάρετε τη κόρη σας....θα προσέχω εγώ τις τσάντες σας.....ψαρωσα κορίτσια...κατεβηκα τη πήρα και της είπα και ευχαριστώ...ποιος ξέρει τι βαλε με το νου της.....
Την εχω πει σε καποια που χτυπησε το παιδι της μεσα στο τραμ και ευχαριστως θα το ξανακανα. Δεν μου αρεσει να κανω τα στραβα ματια, νιωθω οτι ειμαι συνεργος σε εγκλημα.
Αν θέλεις να είσαι σίγουρη ότι δε θα πάει σπίτι να το ξανακάνει, να μην της τη λες. Να μιλάς ήπια, με κατανόηση και αγάπη και περισσότερο με χαρακτηρισμούς όπως είναι ανώφελο/δε φέρνει αποτέλεσμα. Μη χρησιμοποιείς όρους σωστό-λάθος και πρέπει-δεν πρέπει. Αν θέλεις να είσαι σίγουρη ότι θα σκεφτεί αυτά που της είπες.
Η αληθεια ειναι οτι ειχα σταθερο και απολυτο τονο στη φωνη και της ειπα: "Δεν χτυπαμε τα παιδια". Με κατανοηση και αγαπη ομως δεν της μιλησα, ουτε και ενιωσα αυτα τα δυο συναισθηματα, περισσοτερο τα ενιωσα για το παιδι της. Δεν μπορεις να παιρνεις τον καθενα απο πισω για να δεις αν θα το ξανακανει, αυτο ομως δεν σημαινει οτι δεν θα μιλησεις και θα γυρισεις το κεφαλι και θα σφυριξεις αδιαφορα.
Ζω στην Γαλλία. 'Οταν βγήκε αυτή η ταινία είχα βάλει τα κλάματα. Με κοιτούσε παραξενεμένος ο άντρας μου που έκλαιγα και μου είπε "Μα γιατί κλαις? Ναι, δεν λέω, είναι άσχημο, δεν πρέπει να το κάνουμε, αλλά εντάξει, ταινία είναι!" όχι ότι το θεωρεί ασήμαντο αλλά δεν περίμενε να βάλω τα κλάματα, άλλωστε δεν θα μου συνέβαινε πριν γίνω μαμά. 'Αλλο όμως θέλω να πω που με είχε σοκάρει πραγματικά. Πριν λίγο καιρό έγινε σκάνδαλο εδώ στην Γαλλία διότι ένας μπαμπάς πήρε 500 ευρώ πρόστιμο επειδή έδωσε μια ξυλιά στο παιδί του. Στην αρχή σκέφτηκα ότι ίσως να μην είναι σωστή αντίδραση διότι ίσως να μπορεί να συμβεί σε κάθε γονιό σε μία πολύ κακή στιγμή, άλλωστε με είχε πειράξει που κάθε μέρα κυκλοφορούσε η φωτογραφία του στις ειδήσεις. Μετά λοιπόν διάβασα τις λεπτομέρειες και είδα ότι αυτός ο πατέρας θύμωσε που το δεκάχρονο παιδί του αρνούντας να του πει καλημέρα, τον πήρε λοιπόν στο μέσα δωμάτιο, του κατέβασε παντελόνι κι εσώρουχο και τον χτύπησε στα γυμνά οπίσθια. 'Επαθα σοκ διότι δεν είχα ξανακούσει γονιό να το κάνει αυτό. Δεν ξέρω, ως Ελληνίδα δεν ήξερα γονιό που να κάνει κάτι τέτοιο! Και μου είπε πάλι ο άντρας μου ότι δυστυχώς ναι, υπάρχει ως πρακτική..... μάλιστα έχει και όνομα, κάτι σαν "ξυλιά σε γυμνά οπίσθια"... τι να πω πια, τόσο αρρωστημένο μου φάνηκε, σχεδόν σαν σεξουαλική κακοποίηση. Κι ο εξευτελισμός? Μα γονείς είμαστε πια ή δήμιοι????
Ατλίς, το ίδιο άκουσα κι εγώ από Γάλλο το καλοκαίρι. Τον ρώτησα πως το καταφέρνουν οι Γαλλίδες και έχουν τα παδιά τους σούζα (αυτή τη φήμη είχα ακούσει) και μου είπε πως γενικά στο σπίτι τους ο λόγος της μαμάς τους ήταν Ευαγγέλιο, επέμενε πολύ στο να μάθουν να είναι ευγενικοί και υπάκουοι και καμιά φορά έπεφτε και καμία για συμμόρφωση. Δε μου το γενίκευσε βέβαια, αλλά για να χρειαστεί να βγάλουν τέτοια διαφήμιση πιθανόν να υπάρχει θέμα. Αυτό το χαστούκι της διαφήμισης δεν έχει τύχει να το δω ζωντανά στην Ελλάδα, αλλά μερικοί θεωρούμε (εγώ θεωρούσα, όχι πια) εντάξει το να δίνουμε και μια ελαφριά στον ποπό όταν μας φτάνουν στα άκρα. Είναι άκρως υποτιμητικό και δε βοηθάει να καθησυχάζουμε τον εαυτό μας με δικαιολογίες του τύπου "ήταν ελαφριά και δεν πόνεσε". Έχεις απόλυτο δίκιο. Ειδικά σε κορίτσια τους περνάμε πολύ λάθος μηνύματα. Θέλω η κόρη μου να μάθει πως κανείς δεν έχει το δικαίωμα να της μιλάει υποτιμητικά ή να σηκώνει χέρι πάνω της. Και δε θα μπορέσω ποτέ να της το μάθω αν κάνω το ίδιο πράγμα κι εγώ.
egw pou edwsa kana duo ston popo ths mikrhs mou (2 etwn alla me evgale apo ta oria mou kai exei ton tropo na to kanei) meta eixa foveres typseis!!!den borousa na hremisw me tipota!
Συμφωνώ 1000% Συμφωνώ 1000% Συμφωνώ 1000%
Ψυχούλα μου...Πόνεσε η καρδιά μου.
Aν μου επιτρέπετε θέλω να σας κάνω λίγο κήρυγμα γύρω από αυτό. Όποιος έχει άτακτο και ανυπάκουο παιδί μάλλον θα έχει ακούσει από κάποιους ότι μία ελαφριά στον ποπό δεν κάνει κακό που και που. Φίλες μου, μην το κάνετε. Δεν προσφέρει τίποτα. Ούτε η φωνή, ούτε το ξύλο. Ακόμη και το ξύλο που δεν πονάει (ξέρεις ίσα που δινεις μια ελαφριά στον ποπό) αλλά το κάνεις για να επιβληθείς στο παιδί είναι ηλίθια χειρονομία. Το έχω κάνει κι εγώ και γι΄αυτό έχω πειστεί πως είναι εντελώς χαζή αυτή η αντίληψη. Όσες έχετε πολύ απείθαρχα παιδιά αυτά που μπορώ να σας πω μήπως σας βοηθησούν είναι τα παρακάτω: 1. To παίρνεις και λίγο απόφαση ότι το δικό σου το παιδί δεν είναι τόσο υπάκουο όσο τα άλλα και θέτεις πιο ρεαλιστικούς στόχους για αρχή. Π.χ. θέλω να με ακούει ότι περπατάμε στο δρόμο και στα υπόλοιπα κάνεις και λίγο τα στραβά μάτια. 2. Μιλάς με μεγάλη βεβαιότητα, χωρίς να σκέφτεσαι από μέσα σου "ωχ, πάλι δε θα με ακούσει" γιατί το καταλαβαίνει και πράττει αναλόγως.Για παράδειγμα, αν θεωρείς πως το παιδί νυστάζει και πρέπει να κοιμηθεί επιμένεις και το κάνεις να νιώθει ασφάλεια με αυτήν σου τη απόφαση. Συνήθως σου λένε δε νυστάζω και έχουν τόσα νεύρα που μόνο νύστα τα προκαλεί. Το ηρεμείς, του λες είμαι σίγουρη πως αν κοιμηθείς θα νιωσεις καλύτερα. Δεν του λες τώρα θα κοιμηθείς γιατί το λέω εγώ. Το κάνεις να σε εμπιστευτεί και επιμένεις. Δεν έχεις δεύτερες σκέψεις. Αν νομίζεις πως τότε πρέπει να κοιμηθεί τότε και θα κοιμηθεί. Και όσο πιο σίγουρος είσαι για αυτό που νομίζεις τόσο πιο εύκολα σε ακολουθεί και το παιδί. 3. Δεν του φωνάζεις. Δε θέλεις να μάθει να κάνει αυτό που του λες επειδή του φωνάζεις. Επίσης τα πολύ απείθαρχα παιδιά η φωνή δεν τα κάνει να υπακούσουν. Είναι άχρηστο και δε φέρνει το αποτέλεσμα που θέλεις. Αυτά θυμάμαι τώρα. Αν μου έρθει κάτι ακόμη θα το ξαναπώ. Συμπεριφερθείτε στα παιδιά έτσι όπως σας αρέσει να φέρονται οι άλλοι σε εσάς και αγνοείστε τις συμβουλές του περίγυρου. Αμφιβάλλω πάρα πολύ, αν οι ίδιο στρώσανε τα άτακτα παιδιά τους με τις φωνές και το ξύλο ή αν απλώς ήρθε η ώρα που τα ίδια τα παιδιά ωρίμασαν.
Συμφωνώ 1000%
Ιωάννα, σε διαβάζω συνέχεια και έχω δει πως έχουμε κοινή γραμμή πλεύσης. Μου έχεις δώσει και ιδέες (π.χ. να βοηθάω στο μάζεμα των παιχνιδιών όταν αντιδρά πολύ και δε θέλει να τα μαζέψει) που έπιασαν τόπο. Ευχαριστώ!
το ίδιο θα πω και για ΄σενα! χαχαχα! Νόμιζα ότι εσυ με βοήθησες πρώτη αλλά σε ευχαριστώ!!! δεν είχα ιδέα ότι σε βοήθησα!
Ακριβώς στην σκέψη μου είσαι.
Πολύ χαίρομαι!
Πραγματικά έχεις απόλυτο δίκιο. Αυτό το πράγμα με το χαστουκάκι στον κωλαράκο το έκανα κ εγω και έχω τώρα παρα πολλούς μήνες που το έχω σταματήσει.Το παιδί θέλει αυστηρό τόνο φωνής χωρίς γκαρίδες(κάτι που και αυτό έχω διορθώσει πάρα μα πάρα πολύ) και σταθερή συμπεριφορά και απο τους δύο γονείς. Όταν είναι απείθαρχο το παιδι...ότι και να κάνεις με ξύλο κ φωνές δε στρώνει.
Μπράβο L, που είχες το θάρρος να το παραδεχτείς! Νομίζω πως το πρώτο βήμα για να βελτιωθούμε είναι να αναγνωρίσουμε τα λάθη μας. Είχα δεύτερες σκέψεις πριν πατήσω το "υποβολή σχολίου" ακριβώς γιατί προς στιγμήν ντράπηκα για τα λάθη μου. Ευχαριστώ που το είπες κι εσύ ανοιχτά!
Νίνα, έχεις διαβάσει το "Τι θέλετε αλήθεια για τα παιδιά σας;" του Γουέην Ντύερ? Αν όχι πάρτο και διάβασε το, νομίζω ότι θα σου αρέσει πάρα πολύ μιας και ότι λες παραπάνω αναφέρεται στο βιβλίο σαν τρόποι για να μεγαλώσεις παιδιά χωρίς όρια (εννοώντας εσωτερικά όρια, όχι ανεξέλεγκτα) Είναι εκπληκτικό βιβλίο με πολλά μαθήματα και για εμάς τους ενήλικες που κάνουμε ότι τα ξέρουμε όλα... Και μη φανταστείς ότι λέει καμια άπιαστη φιλοσοφία, απλά πράγματα λέει που όμως τα ξεχνάμε στην καθημερινότητα μας. πχ γράφει ότι δεν πρέπει να περιμένουμε απ τα παιδιά μας να φερθούν σαν μεγαλύτερα από ότι είναι φέρνοντας σαν παράδειγμα την έξοδο σε εστιατόριο. Σου λέει πως γίνεται να περιμένεις από ένα δίχρονο ή τετράχρονο να κάτσει στην καρέκλα του ήσυχο? Αν σε ενοχλεί που γυρνάει πέρα δώθε στο εστιατόριο ή κάνει γκριμάτσες ή ξερω γω τι, κάτσε σπίτι σου ή πήγαινε σε ένα μέρος φιλικό για τα παιδιά. Σε αντίθετη περίπτωση εσύ είσαι αυτή που θέλεις ψυχίατρο και όχι το παιδί... Σου λέω είναι φανταστικό. Νομίζω πραγματικά ότι θα έπρεπε να δίνεται στα μαιευτήρια πακέτο με το μωρό!!!
Όχι, αλλά να δοκιμάσω να τον διαβάσω. Τον έχω πάρει από φόβο τον συγκεκριμένο γιατί στην Α΄ ή Β΄λυκείου μια θεία μου αγράμματη (Πήγε μέχρι δευτέρα δημοτικού. Δεν ξέρω πως έγινε αυτό, αλλά ήταν άλλης εποχής...μεγάλη γυναίκα), μου έφερε δώρο ένα βιβλίο του, νομίζω το "Χωρίς όρια" και μου είπε θα σου αρέσει πάρα πολύ, είναι από τα αγαπημένα μου. Δεν κατάλαβα τίποτα και το εγκατέλειψα. Και έπαθα και σοκ με το πως η άλλη το κατάλαβε κι εγώ τίποτα. Έχω να διαβάσω από το Γυμνάσιο, με εξαίρεση 5-6 βιβλία στο ενδιάμεσο. Τελευταία το ξανάρχισα και θα το πάρω αφού λες ότι είναι τόσο καλό! Ευχαριστώ!
"Τα όρια του ουρανού" λεγόταν το βιβλίο.