Κωφό ή βαρήκοο παιδί: θα μιλήσει;
γράφει η Γεωργία Λεμπέση, ψυχολόγος
μέλος της πρωινής ομάδας έγκαιρης παρέμβασης σε παιδιά με κώφωση ή βαρηκοΐα του κέντρου «Λόγου Άνθησις»
Πολλοί άνθρωποι, εκτός του χώρου της ειδικής αγωγής, συχνά εκπλήσσονται όταν ακούν ότι τα κωφά παιδιά μπορούν να μιλούν.
«Μα δεν είναι άλαλα;»
«Αφού δεν ακούνε, πώς μιλάνε;»
Επιστημονικά, πλέον ο όρος κωφαλαλία δεν είναι συνώνυμο της κώφωσης. Στις μέρες μας, η κώφωση δεν στερεί από το παιδί την είσοδο στην προφορική επικοινωνία. Οπωσδήποτε, η αυθόρμητη είσοδος του παιδιού στον προφορικό λόγο πλήττεται από τη σοβαρή απώλεια ακοής. Ωστόσο, η έγκαιρη παρέμβαση σε βρεφική και νηπιακή ηλικία, προλαμβάνει τις συνέπειες της αναπηρίας σε γνωστικό, επικοινωνιακό αλλά και σε συναισθηματικό επίπεδο.
Η πρόοδος της επιστήμης, η εξέλιξη δηλαδή των ακουστικών και των κοχλιακών εμφυτευμάτων, είναι πλέον ένας ισχυρός σύμμαχος των ειδικών, ώστε να υποστηρίξουν το παιδί στην προσπάθειά του να επικοινωνήσει. Η ολοκληρωμένη είσοδος του παιδιού στην προφορική επικοινωνία, απαιτεί από την πρώτη κιόλας διάγνωση τη συνεργασία της οικογένειας με διεπιστημονική ομάδα που να αποτελείται από λογοθεραπευτή, ειδικό παιδαγωγό, ψυχολόγο, ΩΡΛ, ακουολόγο. Ο κάθε ειδικός στο αντικείμενό του και όλοι μαζί ως ομάδα θα δομήσουν την καταλληλότερη παρέμβαση σύμφωνα με τις εκπαιδευτικές ανάγκες του παιδιού.
Κάτω απ’ αυτές τις προϋποθέσεις, πλέον, τα κωφά παιδιά μπορούν να αναπτύξουν σταδιακά προφορικό λόγο που δεν στερείται σε συμβολισμό, έννοιες και γλωσσική δομή σε σχέση με τη γλώσσα των ακουόντων παιδιών. Ποιοτικά όμως, η χροιά της φωνής τους μπορεί να διαφέρει από τους ανθρώπους που ακούνε. Ωστόσο, κάθε κωφός που μιλά, είναι ένα άτομο που έχει προσπαθήσει να υπερβεί την αναπηρία του και έχει μάθει να αγωνίζεται παρά τις δυσκολίες που συναντά.
Πρέπει όμως να σημειωθεί, ότι ο προφορικός λόγος δεν είναι πάντα δεδομένος για όλα τα κωφά παιδιά. Ο τρόπος σκέψης κάποιων παιδιών είναι πιο κοντινός στη δομή και τη γραμματική της νοηματικής γλώσσας, στον χειρισμό της οποίας μπορεί να έχουνε καλύτερες γλωσσικές επιδόσεις. Τα παιδιά που μιλούν νοηματική είναι ικανά, εφόσον υποστηριχτούν με τον κατάλληλο τρόπο, να μπορέσουν να εισαχθούν στο συμβολισμό της γραπτής έκφρασης και μέσω της νοηματικής να αποκτήσουν τις απαραίτητες έννοιες να εκφράζουν σκέψεις και συναισθήματα, αντίστοιχα της χρονολογικής τους ηλικίας.
Οι κωφοί που μιλούν προφορικά βασίζονται στην ικανότητα της χειλοανάγνωσης. Μαθαίνουν από νηπιακή ηλικία να διαβάζουν το στόμα των συνομιλητών τους και σε συνδυασμό με τους ήχους (εκμετάλλευση ακουστικών υπολειμμάτων) που λαμβάνουν από τα ακουστικά τους βοηθήματα, μπορούν να φέρουν πολύ αποτελεσματικά εις πέρας μια συζήτηση μεταξύ δυο προσώπων. Είναι εύκολα κατανοητό, πως όσο αυξάνονται τα άτομα της συζήτησης, ο κωφός δυσκολεύεται στην οπτική επαφή με όλους. Είναι λοιπόν επιτακτικό, κάθε κωφό άτομο να μπορεί να δώσει στους άλλους να καταλάβουν τις ανάγκες του και την προσπάθεια που κάνει για να επικοινωνήσει με περισσότερους από δυο συνομιλητές.
Εμείς από τη μεριά μας, μπορούμε να διευκολύνουμε τους κωφούς συνομιλητές μας, ακολουθώντας κάποιες απλές τεχνικές. Πολλές φορές η καλή χειλοαναγνωστική ικανότητα του κωφού συνομιλητή μας, μας κάνει να ξεχνάμε πως δεν ακούει με αποτέλεσμα να μιλάμε με γυρισμένη πλάτη ή να κρύβουμε το στόμα μας με κινήσεις των χεριών. Όταν μιλάμε επομένως με ανθρώπους που έχουν πρόβλημα ακοής, πρέπει να φροντίζουμε να έχουμε τέτοια στάση σώματος ώστε ο συνομιλητής μας να βλέπει το στόμα μας. Συχνά, επίσης, φωνάζουμε νομίζοντας πως ο άλλος θα μας ακούσει καλύτερα. Η ένταση της φωνής μας όμως αλλοιώνει την ποιότητα της άρθρωσής μας και δυσκολεύει τον κωφό να μας κατανοήσει. Καλύτερα, λοιπόν, να μιλάμε με ήρεμη φωνή, να προσπαθούμε να έχουμε όσο το δυνατόν καλύτερη άρθρωση και αν ο συνομιλητής μας δεν καταλάβει αυτό που θέλουμε να πούμε, να δοκιμάσουμε μια άλλη λέξη με ίδιο νόημα.
Το κάθε κωφό άτομο θέλει λίγο χρόνο μέχρι να προσαρμοστεί στον τρόπο που μιλά ο εκάστοτε συνομιλητής του. Σιγά-σιγά, κατανοεί τον τρόπο που ο άλλος αρθρώνει, τις εκφράσεις του σώματος όταν τονίζει κάποιες λέξεις, τις έννοιες που χρησιμοποιεί πιο συχνά. Η επικοινωνία των δυο συνομιλητών γίνεται σταδιακά όλο και πιο αυθόρμητη και ουσιαστική.
Απόδειξη των παραπάνω είναι πως όσο ατυχώς χρησιμοποιείται η λέξη «κωφάλαλος» άλλο τόσο ατυχώς χρησιμοποιείται και η λέξη «βαρήκοος», περιλαμβάνοντας συχνά στον όρο αυτό κωφά άτομα με καλό προφορικό λόγο. Ζούμε σε μια εποχή, όπου το κάθε παιδί έχει απεριόριστες δυνατότητες εξέλιξης και ανάπτυξης. Το ζήτημα είναι να παρθούν οι ορθότερες εκπαιδευτικές επιλογές εγκαίρως, και οι οποίες θα θέσουν τις βάσεις για την μελλοντική του πορεία και τα επιτεύγματά του.
Μάθετε περισσότερα στο logouanthisis.gr ή στο 210 9270746
Η μία κόρη κάθεται στο ίδιο θρανίο με ενα υπέροχο κοριτσάκι με κοχλιακό εμφυτευμα. Είναι αξιολάτρευτο, προσπαθεί πολύ και μάλιστα σχεδόν δε χρειάζεται τη δασκάλα της παράλληλης! Η δικιά μου τη λατρεύει και δεν μου έχει αναφέρει ποτέ τίποτα το ιδιαίτερο, μόνο ότι θέλει η Μ. Να παει στο μπαλέτο μαζί της!! Η επιστήμη έχει προχωρήσει, εύχομαι να ξεπεράσει κάθε φαντασία μας! Το κράτος πάντως ούτε σε αυτές τις ομάδες είναι αρωγός...να δίνεις για λογοθεραπειες 400 ευρώ το μήνα και να μην ξέρεις, αν θα σου τα δώσουν... Κι αν δεν τα έχεις, τί κανεις? να τα λέμε κι αυτά...
Οσοι γονείς έχουν δώσει πραγματική μάχη για να καταφέρουν τα παιδιά τους να μιλήσουν καταλαβαίνουν πολύ καλά το άρθρο αυτό, όπως εγώ και ο άντρας μου. Το παιδί μου κατάφερε και μιλά ικανοποιητικά για την ηλικία του μετά από δικό μας αγώνα και προσπάθεια των λογοθεραπευτών του. Βέβαια πάντα ήλπιζα αλλά ποτέ δεν πήρα ως «δεδομένο» πως το παιδί μου θα μιλήσει όσο καλά 'οσο τα άλλα παιδιά, γι αυτό αγωνίστηκα για το καλύτερο δυνατό, όπως κάθε γονιός πρέπει να κάνει αν ενδιαφέρεται για το παιδί του.Στο δρόμο μου βρήκα ανρθώπους που έταζαν λαγούς με πετραχήλια αλλά και ανθρώπους που έκαναν με αγάπη την δουλειά τους. Πιστεύω πως κάναμε τις καλύτερες δυνατές επιλογές εφόσον επίσης σταθήκαμε τυχεροί που βρήκαμε τους κατάλληλους ανθρώπους να μας ενημερώσουν για όλες τις επιλογές μας και όχι να μας καθοδηγήσουν όπου τους συμφερε καλύτερα. Θεωρώ αναγκαίο να ενημερώνονται οι γονείς και χαίρομαι που διάβασα το άρθρο σας.
Ως άτομο με πρόβλημα κώφωσης από την βρεφική ηλικία (πέραν που στα 15 μου ανέπτυξα καλύτερο προφορικό λόγο λόγω κοχλιακού), μπορώ να πω κι εγώ την γνώμη μου, στα 22 μου πλέον σε κάποιες μαμάδες όπως στην κύρια Α. Δεν είχα μάθει τη νοηματική γλώσσα από μωρό, αλλά στα τελευταία 2-3 χρόνια από συναναστροφή και με κωφά/βαρήκοα άτομα. Σε μένα προσωπικά δε χρειάστηκε η νοηματική γλώσσα για να επικοινωνήσω. Ήμουν τυχερός που είχα μια καταπληκτική λογοθεραπεύτρια μέχρι τα 12 μου και είχα αναπτύξει έναν προφορικό λόγο με αρκετά διαφορετική χροιά από αυτή των ακουόντων γιατί, πολύ απλά, δεν άκουγα καν. Αυτό, δυστυχώς, "επανέρχεται" όταν δεν φοράω το ακουστικό ή είμαι σε περίεργη ψυχολογία (κυρίως στεναχώρια, θυμός, εκνευρισμός). Όσο κι αν έχω προσπαθήσει να το διορθώσω αυτό, δεν μου έχει "βγει" ποτέ. Τον περισσότερο καιρό μιλάω σε συνεννοήσιμο επίπεδο ΑΝ και εφόσον δεν κάνω νοηματική παράλληλα ή προσπαθώ να κάνω καθαρή χειλανάγνωση για τους κωφούς/βαρήκοους που δε γνωρίζουν νοηματική γιατί η απόδοση της φωνής μου "πέφτει". Όπως βλέπετε, λοιπόν, η περίπτωση μου είναι διαφορετική από πολλούς. Από την άλλη, ήξερα ένα παλικάρι, συνομήλικο, που ήταν μαζί μου από παιδάκι και είχαμε την ίδια λογοθεραπεύτρια αλλά εκείνο δεν κατάφερε να μιλήσει ποτέ, πέραν από κάποιες "αρθρώσεις", έκανε μέχρι τα 21 του λογοθεραπεία, αλλά δεδομένου και της δυσλεξίας που έχει, δεν τα κατάφερε. Επομένως, το όπλο της επικοινωνίας του είναι η νοηματική γλώσσα. Διαφορετική χροιά φωνής έχουν ΣΧΕΔΌΝ όλοι οι κωφοί, κυρίως οι άντρες από ό,τι έχω παρατηρήσει. Στις γυναίκες (χωρίς ακουστικά βοηθήματα κιόλας) η φωνή είναι πιο εύκολη στο να κατανοηθεί από τους ακουόντες λόγω ψιλής φωνής αλλά παραμένει "διαφορετική". Όμως, βάζω την κ. Λεμπέση ως μια από τις εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις που έχουν ασκήσει τρομερά τον προφορικό λόγο τους και η φωνή τους δεν είναι καθόλου διαφορετική. Παρ'όλα αυτά, όλοι, μα όλοι σχεδόν οι άνθρωποι με πρόβλημα ακοής (όχι πολύ "ελαφριές" περιπτώσεις) χρησιμοποίησαν (για κάποια περίοδο) ή εξακολουθούν να την χρησιμοποιούν την μέθοδο της χειλανάγνωσης. Ακόμα και εγώ που μπορώ να καταλάβω συνήθως τους ακουόντες χωρίς να τους βλέπω ή σε επίπεδο τηλεφώνου, την χρησιμοποιώ γιατί μου είναι τόσο έμφυτη όσο και η αναγνώριση συνομιλιών-ήχων-θορύβων σε χρόνο dt. από τους ακουόντες, και δεν μπορώ να την "κόψω". Μιλάμε για μια συνήθεια που δε κόβεται (εύκολα). Πλέον, εξασκώ και τη νοηματική, η οποία μου αρέσει αλλά και μπορώ να επικοινωνήσω με κωφά/βαρήκοα άτομα (ναι, υπάρχουν και βαρήκοα άτομα που δυσκολεύονται να μιλήσουν) και να νιώσω την θέση τους. Η νοηματική μου αρέσει πολύ σαν γλώσσα και την χρησιμοποιώ σχεδόν κάθε μέρα μαζί με τον προφορικό λόγο ανάλογα από τον κύκλο στον οποίο βρίσκομαι. Επομένως, κύρια Α., βλέπετε και την δικιά μου περίπτωση. Υπάρχουν χιλιάδες διαφορετικές περιπτώσεις, καθώς και πολλά κωφά/βαρήκοα άτομα αντιμετωπίζουν και άλλα θέματα υγείας πέραν της κώφωσης/βαρηκοΐας τους. Ευχαριστώ!
Kαλησπέρα, Είμαι λογοθεραπεύτρια και εκπαιδεύομαι στη νοηματική γλώσσα. Θα ήθελα να σταθώ λίγο στο σχόλιο της κυρίας Κολοτούρου που ανέφερε ότι οι κωφοί δεν χρειάζονται την Νοηματική γλώσσα. Προφανώς και η άποψη της ως κωφή έχει βαρύτητα, ωστόσο επειδή συναναστρέφομαι με αρκετούς κωφούς, μπορώ με βεβαιότητα να υποστηρίξω ότι αυτό δεν ισχύει για όλους. Εξ' άλλου είναι γνωστό ότι γίνονται προσπάθειες από την ομοσπονδία κωφών για την συνταγματική αναγνώριση της Ελληνικής Νοηματικής Γλώσσας. Ωστόσο, νομίζω ότι το άρθρο δεν υποστηρίζει την ελληνική νοηματική γλώσσα , αλλά την παράλληλη εκπαίδευση τόσο στη νοηματική όσο και την Ελληνική , ώστε κάθε κωφό άτομο να μπορεί να επιλέξει ποια από τις δύο του ταιριάζει καλύτερα, κάτι πρωτοποριακό για τα δεδομένα της Ελλάδας. Εν πάση περιπτώσει, ένα κωφό (εκ γενετής) παιδί μπορεί να μιλήσει καθαρά εφόσον δεχτεί εκπαίδευση από διεπιστημονική ομάδα. Σε όσο μικρότερη ηλικία ξεκινήσει αυτή η εκπαίδευση τόσο καλύτερα θα είναι για το παιδί, όπως αναφέρει και η κυρία Λεμπέση στο άρθρο της. Επιπλέον, έπειτα από συζητήσεις που έχω κάνει με κωφούς κατέληξα και εγώ στο συμπέρασμα ότι δεν ταιριάζει το ακουστικό ή το εμφύτευμα σε όλα τα κωφά άτομα . Τέλος, είδα και τα υπόλοιπα άρθρα του site τα οποία έχουν επιστημονική βάση και παράλληλα μπορούν να γίνουν αρκετά κατανοητά από τους γονείς. Επιπλέον, το γεγονός ότι η ομάδα απαρτίζεται από νέα άτομα είναι κατ' εμέ θετικό, καθώς σε αυτόν τον χώρο τα δεδομένα αλλάζουν συνεχώς , επομένως, οι νεότεροι θεραπευτές έχουν καλύτερη ενημέρωση σε αυτά και περισσότερες ιδέες . Σε κάθε περίπτωση , επειδή για κάθε γονιό που δεν έχει έρθει σε επαφή με την κώφωση, μπορεί να είναι πλήγμα η ανακοίνωση ότι το παιδί του γεννήθηκε με αυτήν την αναπηρία, θα πρότεινα να επισκεφτούν αρκετούς ειδικούς καθώς και τους συλλόγους κωφών, ώστε να μπορέσουν να συζητήσουν για θέματα που τους απασχολούν και να μπορέσουν να βρουν την καταλληλότερη μέθοδο εκπαίδευσης για το παιδί τους.
Ευχαριστούμε για το σχόλιο. Μας αρέσουν οι παρατηρήσεις. Διορθωνόμαστε.
Επειδή βλέπουμε ότι έχετε προσωπική αντιπαλότητα προς την κα Λεμπέση, παρακαλώ να σταματήσετε αυτή την διαμάχη. Σας απαντάμε ως Λόγου Άνθησις, ένα κέντρο Λογοθεραπείας-Εργοθεραπείας-Ψυχολογικής υποστήριξης, και αν έχετε αμφιβολίες για τις υπηρεσίες μας, είστε ευπρόσδεκτη στο χώρο μας όποτε θέλετε. Άλλωστε η συζήτηση ήταν για την κώφωση και ό,τι μπορεί ο καθένας να προσφέρει σ΄αυτήν και όχι για προσωπικές αντιπαραθέσεις.
Ξέρετε όμως κάτι, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, το κείμενο ήταν λίγο μπερδεμένο και γέννησε ίσως και σε άλλους αρκετές αμφιβολίες. Όχι ως προς την ποιότητα των υπηρεσιών σας. Την ίδια εικόνα μου δημιούργησαν και τα κείμενα τις ιστοσελίδας σας σχετικά με το πότε ένα παιδί πρέπει να πάει σε λογοθεραπευτή. Καταρχήν εκτός του ότι τα έχω ακούσει λίγο διαφορετικά από άλλους επαγγελματίες του χώρου, μου φάνηκε και υπερβολικό να προτείνετε λογοθεραπεία σε δίχρονο που δεν ακολουθεί έστω κι ένα απο τα ορόσημα που παραθετετε, με ακραίο εκείνο του να κάνει ερωτήσεις. Προσωπικά, ξέρω μόνο ένα παιδί που στην ηλικία των δύο έκανε ερωτήσεις. Έτσι όπως το αναφέρετε μοιάζει σαν να προτείνετε λογοθεραπεία για την πλειοψηφία των δίχρονων. Για το θέμα της κώφωσης πιο λογικοφανή μου ακούγονται τα επιχειρήματα της κ. Κολοτούρου και κάπως έτσι τα έχω ακούσει κι από γλωσσολόγο. Η κώφωση δε μας είναι άγνωστη στην οικογένεια. Έχω δει πως είναι εφικτό άνθρωπος που δεν ακούει καθόλου να μιλάει πολύ σωστά και μάλιστα πάρα πολύ κοντά στη δική μας χροιά. Ο άνθρωπος αυτός δεν έμαθε ποτέ του νοηματική, γιατί οι γονείς του (σχετικοί με την ιατρική) ήταν πεπεισμένοι πως μπορεί να μάθει να μιλάει κι ας μην ακούει καθόλου και έστρεψαν όλη την προσπάθεια προς τα εκεί. Αυτό που άκουγαν συνεχώς ήταν ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατο κι όμως έγινε. Παράλληλα έχω δει ανθρώπους με λιγότερο έντονο το πρόβλημα της κώφωσης να μην είναι κατανοητοί όταν μιλάνε. Αν σας ενδιαφέρει η γνώμη του κοινού που σας διαβάζει θα πρότεινα να είστε λίγο πιο ανοιχτοί στις διαφορετικές απόψεις, να διορθώσετε τα κείμενά σας ώστε να είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα (υπάρχουν κι άλλα κείμενα στο site από λογοθεραπεύτρια, τα οποία γράφονται σε τελείως διαφορετικό ύφος χωρίς κανένα στοιχείο υπερβολής) και να αφήνετε πάντα ένα μικρό περιθώριο λάθους. Και επιτρέψτε μου να σας δώσω ένα παράδειγμα του τι εννοώ: Έχω ακούσει την άποψη πως δεν υπάρχει παιδί που βαριέται να μιλήσει. Το ίδιο πράγμα ακριβώς το άκουσα ως εξής: "Ας μη λέμε ότι ένα παιδί είναι πίσω στο λόγο επειδή βαριέται." Δεν ξέρω αν μόνο στα δικά μου αυτιά αυτά τα δύο λένε το ίδιο πράγμα, αλλά έχουν μια τεράστια διαφορά...το δεύτερο είναι προτρεπτικό και αφήνει και ένα πολύ μικρό περιθώριο λάθους. Εσείς ποιον επαγγελματία θα ακολουθούσατε πιο ευκολα? Εμένα με έπεισε καλύτερα ο δεύτερος. Επίσης ένα ευχαριστώ στο σχόλιο κάποιου αρκεί. Είστε επαγγελματίες ό,τι προσωπικό κι αν πιστεύετε ότι έχει ο άλλος μαζί σας, δε χρειάζεται να το τονίζετε. Δίνετε λάθος εικόνα σε άλλους πιθανούς πελάτες σας. Ελπίζω να μην πάρετε και το δικό μου σχόλιο σαν προσωπική αντιπαράθεση. Ο μόνος λόγος που σας γράφω τη γνώμη μου είναι ότι είδα πως είστε όλες νέες κοπέλες. Ξέρω πόσο δύσκολο είναι να πείσεις τον άλλον ότι μπορείς να κάνεις καλή δουλειά όταν είσαι κοντά στα 30 και ξέρω πως κάποιες φορές μας τρώει η υπερπροσπάθεια του να πείσουμε. Δε χρειαζόταν όλο αυτό. Δε χρειαζόταν να μιλήσετε για την ιδιότητα του συνομιλητή σας αμφισβητώντας τη γνώμη του επειδή είναι κυτταρολόγος. Προσωπικά και γιατρός να μην ήταν μου έφτανε που η σκέψεις της ήταν λογικές και μόνο πάνω σε αυτό περίμενα τεκμηριωμένη απάντηση από εσάς.
Η αλήθεια είναι ότι όλοι μας έχουμε άποψη σε όλα. Είναι πολύ σημαντική η πολυφωνία. Γι αυτό παίρνω το λόγο και γω, έχοντας διαβάσει το άρθρο της κας Λεμπέση και παρακολουθήσει την όλη συνομιλία,λόγω προσωπικού ενδιαφέροντος. Θα ήθελα με βάση τις γνώσεις μου σε θέματα λογοθεραπείας να πω ότι όσον αφορά στα ορόσημα δεν είναι απαραίτητο το παιδί να κάνει λογοθεραπεία αν δεν ανταποκρίνεται σε ένα μόνο επίπεδο ανάλογα με την ηλικία του, κάτι που απ΄ότι είδα, αναφέρεται ξεκάθαρα και στο site τους.
Δεν είμαι πολύ καλή στα γλωσσικά. Αυτό ειναι αλήθεια. Ωστόσο, η έκφραση "δεν ακολουθεί όλα ή μερικά" εμένα με μπέρδεψε. Το "δεν ακολουθεί όλα" το κατάλαβα σαν να μην ακολουθεί έστω και ένα την πρώτη φορά που το διάβασα, που δεν ήταν η σημερινή που το σχολίασα. Άρα έχεις δίκιο ως προς αυτό. Όμως, πολλά από αυτά τα ορόσημα που αναφέρονται, όπως και το θέμα του τραυλισμού δεν τα έχω ακούσει από άλλους του χώρου σας σε τόσο στενά πλαίσια. Και υποθέτω πως κι εσείς οι ίδιοι αξιολογείτε την κάθε περίπτωση διαφορετικά, άρα γιατί δεν το αφήνετε αυτό να φανεί και στα κείμενά που γράφετε?
Σας δίνω συγκεκριμένο παράδειγμα. To δικό μου 2χρονο δεν κάνει ερωτήσεις, δεν αναγνωρίζει όλα τα μέρη του σώματος, δε φτιάχνει προτάσεις με άρνηση, δε χρησιμοποιεί πληθυντικό, δε λέει το όνομά του. Άρα ας πούμε ότι δεν κάνει 4,5/8 πράγματα που λέει το site. Εμένα μου είπαν ότι δε χρειάζεται λογοθεραπεία. Επίσης αυτή την κατάσταση του δικού μου τη συναντώ και σε πολλά άλλα 2χρονα. Είναι όλα για λογοθεραπεία? Ειλικρινά δεν το πιστεύω αυτό και ξέρω άλλα 3 παιδακια της τάξης του που πήγαν επίσης για αξιολόγηση, πήραν την ίδια αρνητική απάντηση. Όταν διαβάζω από κέντρο ότι το παιδί αν δεν κάνει κάποια από τα παρακάτω πρέπει να ξεκινήσει λογοθεραπεία, δεν είμαι καν διατεθιμένη να πάω εκεί για αξιολόγηση γιατί μου την έκαναν ήδη από το internet. Αυτό ειλικρινά πιστευω πως κάπως αλλιώς το εννοούν και πιστεύω πως επιδέχονται βελτίωσης τέτοια κείμενα. Όπως και κείμενα που αναφέρουν ότι ο τραυλισμός χρειάζεται οπωσδήποτε λογοθεραπεία, ενώ πολλοί υποστηρίζουν πως μπορεί να είναι μια παροδική κατάσταση που θα διορθωθεί από μόνη της.
Aγαπητή κυρία Λεμπέση, απάντησα σε σας προσωπικά γιατί εσείς υπογράφετε το άρθρο. Δεν φαντάζομαι να απαντάτε ομαδικά 10 άτομα μαζί σε ένα σχόλιο, έτσι δεν είναι; Οπότε συνεχίζω να απαντώ σε σας, μια και είστε μέλος της "πρωινής ομάδας παρέμβασης" αν και απορώ πως τη συνδυάζετε με την άλλη σας πρωινή εργασία στον δημόσιο τομέα. Πρέπει να έχετε πολύ καλές διαχειριστικές ιδιότητες όσον αφορά τον χρόνο σας! Για τα υπόλοιπα δεν θα σας απαντήσω παρά στο εξής: χαίρομαι που συμφωνούμε στο ότι οι περισσότεροι κωφοί και βαρήκοοι σήμερα μπορούν και είναι σε θέση να ομιλούν, όπως μπορώ και εγώ και εγώ εξάλλου αν και θεόκουφη να μιλώ και να συνεννοούμαι αποτελεσματικά. Καμία ανάγκη δεν έχουν τα παιδιά σήμερα να μάθουν τη νοηματική γλώσσα, εκτός από λίγες περιπτώσεις αποτυχημένων κοχλιακών ή κοχλιακών που δεν έγιναν ενώ έπρεπε να γίνουν (και είναι πολύ αστείο να βαφτίζετε "νοηματική γλώσσα" τα νοήματα που θα γίνουν προς ένα νήπιο πριν βάλει το κοχλιακό του, ας πούμε όταν είναι 2 ή 5 μηνών). Σε γενικές γραμμές, όπως εσείς αδυνατείτε να κατανοήσετε το ύφος του σχολίου μου άλλο τόσο αδυνατώ κι εγώ να κατανοήσω τι δουλειά έχουν τα σχόλιά σας περί της νοηματικής σε ένα άρθρο που αναρτάται από ένα κέντρο λογοθεραπείας, όπως αδυνατώ να κατανοήσω και τη δική σας παρουσία σε αυτό το κέντρο, δεδομένου ότι γνωρίζω την κοσμοθεωρία σας περί της νοηματικής γλώσσας. Ευτυχώς που είμαι η ίδια κουφή και όχι μαμά κουφού παιδιού και έτσι δεν έχω ανάγκη να καταφύγω στις υπηρεσίες ενός κέντρου σαν το δικό σας, που αναρωτιέμαι τελικά αν έχει σαν σκοπό να μάθει στα παιδιά να μιλούν ή εξυπηρετεί άλλους σκοπούς για να μας πρήζετε τόσο με τη νοηματική που δήθεν χρειάζονται ορισμένα παιδιά σήμερα αντί να μας εξηγείτε σε μια σειρά ότι τα παιδιά ΔΕΝ χρειάζονται νοηματική σήμερα, εκτός από τις ελάχιστες περιπτώσεις που προαναφέραμε. Αυτά και δεν θα επανέλθω. Με εκτίμηση, Σοφία Κολοτούρου ΥΓ: Σας γνωστοποιώ ότι το σχολιό μου έχει αναρτηθεί ήδη και στην ομάδα Κουφοχωριό του φέισμπουκ σε περίπτωση που σας περάσει από το μυαλό η ιδέα να μην το αναρτήσετε ή να το λογοκρίνετε.
κα Κολοτούρου, Δεν υποστηρίξαμε ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος λειτουργεί σε μια γλώσσα που δεν έχει διδαχτεί. Κάθε επιστημονικό πρόγραμμα έγκαιρης παρέμβασης βασίζεται στη δίγλωσση προσέγγιση των κωφών παιδιών στην προσχολική ηλικία. Τα παιδιά δέχονται από μωρά ερεθίσματα και στη νοηματική, εκτός της συστηματικής και εντατικής τους λογοθεραπευτικής υποστήριξης, με στόχο την ανάπτυξη προφορικού λόγου, ακριβώς για να αποφευχθούν τα παραδείγματα παιδιών που αναφέρετε (τα οποία δεν είναι πλέον ο κανόνας αλλά υπάρχουν και πρέπει να αναφέρονται προς ενημέρωση των γονιών). Στο πλαίσιο αυτό κάποια παιδιά εμφανίζουν καλύτερες γλωσσικές επιδόσεις στη νοηματική και εφόσον το παιδί υποστηριχτεί σωστά, η νοηματική γίνεται σύμμαχός μας για να επενδύσει το παιδί σταδιακά και στην προφορική επικοινωνία. Όπως γράφουμε όμως και στο άρθρο, σήμερα τα περισσότερα παιδιά ανταποκρίνονται άμεσα στην προφορική εκπαίδευση. Σχετικά με τη ενημέρωση που ζητάτε, μπορείτε εύκολα να τη βρείτε σε κάθε βιβλίο που αφορά στην εκπαίδευση κωφών παιδιών της ελληνικής ή της ξενόγλωσσης βιβλιογραφίας, όπως και σε βιβλία γλωσσολογίας και ψυχογλωσσολογίας σχετικά με την είσοδο του κωφού παιδιού στην γλωσσική επικοινωνία. Η έγκαιρη παρέμβαση σε παιδιά προσχολικής ηλικίας, είναι ένας τομέας που απαιτεί επιστήμονες που να έχουν μεγάλη επαγγελματική εμπειρία στο αντικείμενο αυτό καθώς και εξειδικευμένες ακαδημαϊκές γνώσεις επί του θέματος. Για το λόγο αυτό, η ομάδα μας είναι διεπιστημονική ώστε να έχουμε συνθετική προσέγγιση του κωφού παιδιού με όλες τις επιστήμες που εμπλέκονται, όπως ιατρική, γλωσσολογία, ψυχολογία, παιδαγωγική. Επικαλούμενη της ιδιότητάς σας ως κυτταρολόγος και μη δίνοντας περισσότερα στοιχεία για τη σχέση σας με την εκπαίδευση κωφών παιδιών, πραγματικά αδυνατούμε να δικαιολογήσουμε το ύφος του σχολίου σας.
"Πρέπει όμως να σημειωθεί, ότι ο προφορικός λόγος δεν είναι πάντα δεδομένος για όλα τα κωφά παιδιά. Ο τρόπος σκέψης κάποιων παιδιών είναι πιο κοντινός στη δομή και τη γραμματική της νοηματικής γλώσσας, στον χειρισμό της οποίας μπορεί να έχουνε καλύτερες γλωσσικές επιδόσεις. " --> Αυτό το επιχείρημα στερείται οποιασδήποτε τεκμηρίωσης και επιστημονικής σοβαρότητας αγαπητή κ. Λεμπέση. Θα ήθελα να μας πείτε σε ποιό από τα βιβλία της ψυχολογίας σας βρήκατε (και με ποιά βιβλιογραφία) ότι ένα παιδί είναι δυνατόν να σκέπτεται σε οποιαδήποτε γλώσσα πριν ακόμα τη διδακτεί. Είναι προφανές πως θέλατε να γράψετε ότι, όσα παιδιά δεν καταφέρνουν να αποκτήσουν προφορικό λόγο (αν και αυτά είναι ελάχιστα εν έτει 2013) και αναγκαστικά διδάσκονται τη νοηματική, τότε πλέον συνηθίζουν να σκέπτονται στη νοηματική και είναι δύσκολο να μάθουν (ως δεύτερη γλώσσα πια) τον τρόπο σκέψης της Ελληνικής γλώσσας, λόγω του διαφορετικού συντακτικού. Αυτό ναι, είναι κατανοητό και αποτελεί ένα πρόβλημα στη διδασκαλία της Ελληνικής ως δεύτερης γλώσσας. Αλλά το να μας λέτε ότι "σκέπτονται στη νοηματική" χωρίς ακόμα να την έχουν διδακτεί, είναι σαν να μας λέτε ότι εσείς κι εγώ πχ μπορεί και να σκεπτόμασταν στα Γερμανικά ως μωρά και ίσως θα ήταν καλύτερα να είχαμε μάθει τη Γερμανική αντί για την Ελληνική εν τέλει... Σας συνιστώ όταν γράφετε επιστημονικά άρθρα να προσέχετε περισσότερο την διατύπωσή σας, ώστε να μην γίνονται παρερμηνείες από τους αναγνώστες. Mε εκτίμηση, Σοφία Κολοτούρου, ιατρός κυτταρολόγος.
Eυχαριστώ προσωπικά γι΄αυτό που γράψατε. Επικρατεί μια άποψη από πολλούς ότι οι παιδίατροι δεν ξέρουν και ο γονιός ξέρει καλύτερα με την οποία διαφωνώ αρκετά ως ένα βαθμό. Ο γονιός μπορεί να ξέρει το παιδί καλύτερα από το γιατρό, αλλά αυτό που βλέπει και δεν το βλέπει ο γιατρός στη μία ώρα επίκεψη μπορεί να του το περιγράψει και να το συζητήσουν. Εκτιμώ πάρα πολύ που λογοθεραπεύτρια μου είπε ότι δεν αναλαμβάνει κανέναν χωρίς χαρτί γιατρού που να αναφέρει συγκεκριμένο πρόβλημα, γιατί η ίδια μπορεί να κάνει μόνο μια εκτίμηση ως προς το πόσο πίσω είναι ένα παιδί στο λόγο, χωρίς να ξέρει την αιτία ή την πολυπλοκότητα (αν συνδέεται και με άλλα) αυτού του προβλήματος. Πολλά κέντρα ξέρετε ότι δεν το χειρίζονται έτσι και παρουσιάζονται να έχουν γνώση επί των πάντων, η οποία πολλές φορές παρουσιάζεται και πλήρως ατεκμηρίωτη.
Πολύ σωστά!δυστυχώς πολλά κέντρα λειτουργούν έτσι με στόχο το κέρδος!δηλαδή όλα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω. και σε αυτό συμβάλλουν επίσης πολλοί γιατροί που παραπέμπουν σε αυτά τα κέντρα όχι με γνώμονα την επιστημονικότητα και την αποτελεσματικότητα του θεραπευτή αλλά με γνώμονα το κέρδος δηλαδή το λεγόμενο ''ποσοστό ή μείζα''. σε κάθε περίπτωση οι γονείς πρέπει να είναι υποψιασμένοι!
Καλησπέρα.. Είμαι ένα απο αυτά τα 'παιδια' που γεννήθηκαν κωφά...με ακουόγραμμα μόνιμα στα 110 ντεσιμπέλ..με ακουστικά έμαθα να μιλάω και να διαβάζω χείλη..τώρα έχω ενα κοχλιακό εμφύτευμα. Κάθε παιδί είναι ιδιαίτερο και κάθε παιδί έχει τις δικές του ανάγκες..γνωρίζω παιδιά που δεν ξεχωρίζουν απο τα ακουόντα, γνωρίζ παιδιά που δυσκολεύονται..γνωρίζω παιδιά με νοηματική αποκλειστικά.. Οσο διαφορετικοί είμαστε εμείς οι ανθρωποι, τόσο διαφορετικές είναι και οι εκφάνσεις της κωφωσης, και τίποτα δεν είναι τέλειο. ΕΓΩ ακουω, με το κοχλιακο, αλλα και χρησιμοποιώ τη χειλωανάγνωση (παλιά μου τέχνη κόσκινο) και λατρεύω το να ακουω. Αλλος μπορεί κ όχι. Ηρεμιά θέλει..και να το σκεφτείς.
Ευχαριστούμε για το σχόλιο! Είναι σημαντικό να διαβάζουμε και από τη μεριά των παιδιών! Να είσαι καλά!
παρακαλώ Ολίβια μου.
Το ακουόγραμμα κάθε κωφού παιδιού είναι διαφορετικό και κατά συνέπεια υπάρχει μεγάλη ποικιλία στην εικόνα και την εξέλιξη των παιδιών με προβλήματα ακοής, κάτι που γράφουμε και στο άρθρο μας. Η γνώμη μας ως κέντρο έγκαιρης παρέμβασης, προέρχεται από την εμπειρία μας σε μεγάλο αριθμό κωφών παιδιών και η τοποθέτησή μας βασίζεται στην ειλικρίνεια και στην έντιμη παρουσίαση των δυσκολιών που οι γονείς θα συναντήσουν αλλά και των επιβεβαιώσεων που θα λάβουν όταν δουν πόσα πράγματα τα παιδιά τους μπορούν να καταφέρουν. Η πραγματικότητα λοιπόν είναι πως μια πολύ μεγάλη μερίδα κωφών και βαρήκοων ατόμων μιλάνε προφορικά, μια μερίδα είναι νοηματιστές, καθώς και μια μερίδα ανθρώπων είναι δίγλωσσοι δηλαδή ικανοί τόσο στα προφορικά όσο και στη νοηματική γλώσσα.
Ως μαμά ενός κωφού παιδιού και με μεγάλη εμπειρία σ΄αυτά τα θέματα θα σας έλεγα ότι τα περισσότερα απ' τα γραφόμενά σας δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.Ούτε χειλιανάγνωση κάνουν αυτά τα παιδιά, ούτε η χροιά της φωνής τους είναι διαφορετική απ' αυτή των ακουόντων, ούτε ο τρόπος σκέψης τους είναι πιο κοντά στη νοηματική,ούτε περιορίζονται μόνο στην προφορική επικοινωνία.Πέραν του ότι το άρθρο σας είναι μπερδευτικό ως προς την δομή του, εσε αποπροσανατολίζει κιόλας απ' την πραγματικότητα όπως προανέφερα.
Το αρθρο καλυπτει με επιστημονικη ακριβεια το συνολο των περιπτωσεων βαρηκοΐας και των διαφορετικων δρομων εξελιξής τους αναλογα με την εκπαιδευση και τις δυνατοτες του καθε ατομου. Εχοντας μεγαλωσει κι εγω κωφο παιδι τα τελευταια τριαντα χρονια, και μετα απο αμετρητες ωρες μελετης ειδικων συγγραμματων και συναναστροφης με κωφους ή βαρηκοους ποικιλων δυνατοτητων, δυσκολευομαι να πιστεψω τη μονοκομματη εικονα που δινετε στην εννοια αυτη. Θα ελεγα οτι κρινετε εχοντας υπ οψη σας μια μεμονωμενη περιπτωση, παρα την ευρεια εμπειρια που επικαλεισθε (πιθανον του δικου σας παιδιου, αλλα αμφιβαλλω αν και το ιδιο ακομη συμφωνει μαζυ σας! ). Χειλεαναγνωση κανουν ακομη και οι ακουοντες. Αν σας μιλαει καποιος με κακη αρθρωση κατω απο χειρουργικη μασκα, σιγουρα αισθανεσθε την αναγκη να του την βγαλετε. Ποσο μαλλον αν εχετε καποια βαρηκοΐα. Οι αποψεις που εκφραζετε ειναι αμφιταλλαντευομενες: Οχι χειλεαναγνωση, χροια φυσιολογικη, σκεψη μακρυα απο την νοηματικη... Σε τι ποσοστο απωλειας αναφερεσθε; Απ' την αλλη τι εννοειτε "δεν περιοριζονται ΜΟΝΟ στην προφορικη επικοινωνια"; Περιοριζονται και σε αλλα επιπεδα ή αναπτυσσουν παραλληλα και αλλο τροπο επικοινωνιας; Εισθε σιγουρη οτι αυτα που αναφερετε αντιπροσωπευουν την ποικιλια απωλειών ακοης στο συνολο της;