Ο φίλος του αδερφού μου
Είμαι η Ο. και είμαι 31 χρονών. Στα 28 μου και με αρκετά βίαιο τρόπο έμαθα ότι ο κατα 4 χρόνια μεγαλύτερος αδερφός μου είναι gay (ο κατά τα άλλα κούκλος και πολύ αρσενικός σε εμφάνιση αδερφός μου)
Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου, ήθελα να ανοίξει η γη και να με καταπιεί. Πόση ντροπή μπορεί να ένιωθα, Θεέ μου. Ο δικός μου ο αδερφός; ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ. Δεν ήξερα για ποιόν να ντραπώ, για τη μάνα μας, για τον ΠΑΤΕΡΑ μας; Έκλαιγα επί δύο βδομάδες συνεχόμενα. Έπαιρνα το αυτοκίνητό μου και εξαφανιζόμουν να παω κάπου να κλάψω με την ησυχία μου, χωρίς να με πάρει χαμπάρι κανείς. Μέσα σε όλο αυτό δεν άντεξα, πήγα και του είπα με ύφος «Ξέρω το μυστικό σου». Ακόμη και τώρα έχω σαν εικόνα τα τεράστια και πανέμορφα μάτια του να με κοιτάζουν βουρκωμένα και απορρημένα.
«Και; Με αποδέχεσαι;» ήταν η μοναδική του φράση.
«Εννοείται», του απάντησα και τον αγκάλιασα (ακόμη όμως θυμωμένη και πικραμένη)
«Έχω πολλά να σου πω» μου είπε. Η αλήθεια είναι ότι δεν ήθελα να ακουσω τίποτα. Εντελώς τυχαία χρονικά ήταν η εβδομάδα που ο αδερφός μου θα έφευγε και θα πήγαινε σε άλλη χώρα για δουλειά, λόγω της κατάστασης που επικρατούσε στην Ελλάδα. Το μυαλό μου άρχισε να γυρνάει, για κάποιο λόγο ένιωθα ότι τώρα πια τον αγαπάω περισσότερο. Δικαιολόγησα πια για όλα την περίεργη ανά καιρούς συμπεριφορά του. Σκέφτηκα πόσο μόνος μπορεί να ένιωθε τόσα χρόνια, όταν δεν μπορούσε να μοιραστεί με τα αγαπημένα του πρόσωπα τη χαρά του, την ευτυχία του, τον ερωτά του για κάποιον ανθρωπο. Μια ζωή δηλάδη κρυβόταν για να είναι ευτυχισμένος (όσο θα μπορούσε να ήταν). Σκεφτηκα ότι στα τόσα χρόνια από την εφηβεία μας και μετά, οποιονδήποτε φίλο- γκόμενο ανά διαστήματα είχα (ψηλό, κοντό, μικρό σε ηλικία, μεγάλο σε ηλικία, μαλάκα, καλό) υποθετικά παντα, τον παρουσίαζα στον αδερφό μου, του τον επέβαλλα κιόλας και φυσικά μοιραζόμουν μαζί του τη χαρά μου, τη λύπη μου, τα κλάμματα μου, τους χωρισμούς μου. Αυτός όμως; ΠΟΤΕ δεν μπορούσε να μοιραστεί κάνενα από τα παραπάνω συναισθήματα μαζι μου. Πόσο ΑΔΙΚΟ αλήθεια. Άλλαξα!! Πήρα στροφή 180 μοιρών. Είπα όσο και να με πονάει, όσο ξένο και να μου είναι ο αδερφός μου αυτή τη χαρά. Τι πιο απλό!! Να νιώθει ότι μπορεί να μιλήσει και να μοιραστεί με την αδερφή του απλά και καθημερινά συναισθήματα.
Μεσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα και ενώ ήταν στο εξωτερικό, με πήρε και μου ειπε ότι ήταν πολύ ερωτευμένος με κάποιον και ότι η ζωή στο εξωτερικό είναι πολύ πιο εύκολη μαζί του. Τον επισκέφτηκα περίπου μετά από 7 μήνες, έμενε ήδη με το αγόρι του. Πήρα μια βαθιά ανάσα στο αεροδρόμιο και με τη βοήθεια της κολλήτης μου (ο άντρας μου με έστειλε με την κολλήτη μου για να μην είναι δύσκολη για μένα η δική του παρουσία) είπα πως ναι, θα δω όλη την αλήθεια με τα μάτια μου! Ένα 24ωρο μου πήρε, το ίδιο και στη φίλη μου, για να πω ok, αυτό είναι!
Είναι ένα ζευγάρι όπως όλα τα άλλα! Αγαπιούνται και ναι αγαπιούνται πάρα πολυ. Έχουνε πραγματικά μια υπέροχη σχέση που πολλά ζευγάρια «ΚΑΝΟΝΙΚΑ» θα τη ζήλευαν. Μέσα σε λίγο καιρό -γιατί τους επισκέφτηκα αρκετές φορές- τον αγάπησα πάρα πολύ τον φίλο του αδερφού μου (χαιδευτικά και με πολύ χιούμορ τον λέω «ο γαμπρος μου» χαχα). Τον επόμενο κιόλας χρόνο δεν μποούσα να διαννοηθώ ότι θα λείπει από τον γάμο μου. Και φυσικά ήταν εκει. Πόσο ευτυχισμενος μπορει να ήταν ο αδερφός μου!!
Είμαι πολύ περήφανη για τον αδερφό μου. Χαιρομαι πολύ που τώρα πια είναι ελεύθερος σε μία χώρα που δεν τον κρίνει κανείς γι’ αυτό που κάνει. Το πιο απλό πράγμα του κόσμου. ΑΓΑΠΑΕΙ. Μακάρι να μπορούσε και η χώρα στην οποία ζούμε να το στηρίξει όλο αυτο. Ξέρω, κάποιοι θα πέσουν να με φάνε, πριν όμως πουν οτιδήποτε, ας σκεφτουν μόνο για ένα λεπτο πως ερχονται παιδιά πισω μας και εγγόνια. Πρέπει να έχουμε λιγο πιο ανοιχτά μυαλά και να ειμαστε δίπλα τους και να τα στηριζουμε.
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
1) Δεν μας έπλασε κανένας Θεός ....ο Θεός είναι Δύναμη που υπάρχει μέσα μας και γύρω μας.... δεν έχει έθνος, χρώμα, φύλο! 2) οι θρησκείες είναι φτιαγμένες από ανθρώπους με όλα τα μειονεκτήματα και τους φόβους 3) αν πιάσουμε την μπαρούφα περί Αμάδ και Εύας τότε θα πρέπει να δεχθούμε και όλα τα περί γάμου-σεξ-αναπαραγωγή μεταξύ αδερφών, γονιών και παιδιών και συγγενών 1ου, 2ου κ.τ.λ. βαθμού 4) όταν λέμε δεχόμαστε τα πάντα άλλα όχι ως "νορμάλ" τότε δεν δεχόμαστε τίποτε....Το "Νορμάλ" δεν υπάρχει όλοι είμαστε διαφορετικοί και όλοι έχουμε δικαίωμα στη Ζωή όπως την αισθανόμαστε... 5) οι Έλληνες -ίδες του εξωτερικού είναι πιο κολλημένοι με τα θεία και τα Εθνικά από φόβο μην αλλοτριωθούν μέσα στο Ξένο που επέλεξαν να ζουν.... (έχω εμπειρία και γνώση για αυτά που γράφω)... όποτε δεν σημαίνει τίποτε το μεγάλωσα στο εξωτερικό και αυτό με κάνει ανοιχτόμυαλο... Ο Ρατσισμός είναι μέσα σας προς όλες τις κατευθύνσεις!!! χρώμα-φύλο-έθνος-είδος.... πάρτε επιτελούς χαμπάρι ότι αυτος ο πλανήτης είναι για όλους.... και όλοι Ανθρωπινοί Ζωικοί και Φυτικοί οργανισμοί έχουν δικαίωμα ίσο στην Ζωή Ανοίξτε τα μάτια σας τα μυαλά σας και τις καρδιές σας!!!! Αγαπήστε τον Άνθρωπο για τον Άνθρωπο ...όχι για το πως μοιάζει ή τι κάνει ή τι πιστεύει.... Ελευθερωθείτε από τα ταμπού και τις προκαταλήψεις σας! ....κι όταν κάνετε παιδιά προετοιμαστείτε μέσα σας για όλα που μπορεί να συμβούν ....προετοιμάστε και τα παιδιά σας ....Όλα είναι πιθανά σε αυτήν τη ζωή για όλους μητέρα 2 αγοριών και 1άς κόρης που αγάπα τα παιδιά της και στηρίζει την Ζωή και τις επιλογές τους
Μου άρεσε πολυ η απάντηση σου. Δε θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο! Τελικά οι άνθρωποι που πιστεύουν στον άνθρωπο κ όχι ( απαραίτητα) στον θεό αγαπούν,αποδέχονται και σέβονται τη διαφορετικότητα περισσότερο απο τους θρήσκους, οι οποίοι μέσα απο τα ταμπού και την "ηθική" που προβάλλονται σε κάθε θρησκεία δεσμεύουν την ελευθερία των συνανθρώπων τους
Κάποτε είχα μια παρόμοια συζήτηση με έναν ξάδερφο μου, ο οποίος ήταν από αυτούς τους ομοφοβικούς που ισχυρίζονται ότι όταν θα κάνουν παιδιά τα θέλουν αγόρια και φυσικά ΑΝΤΡΑΚΛΕΣ που θα γ.....νε και θα δέρνουν. Του έκανα λοιπόν την εξής απλή ερώτηση: "Τι προτιμάς να έχεις έναν ΑΞΙΟΠΡΕΠΗ ομοφυλόφυλο γιό ή μια κόρη ΕΞΩΛΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΩΛΗΣ" κόλλησε για λίγο αλλά μου είπε ότι θα προτιμούσε την κόρη Π...να. Και του έθεσα την εξής άποψη μου την οποία πιστεύω ακράδαντα. Ως γονιός προσπαθείς να διαπαιδαγωγείς τα παιδιά σου για να γίνουν κυρίως ευτυχισμένοι και καλοί άνθρωποι στην κοινωνία. Αν λοιπόν ο γιός σου είναι ένα παιδί ευγενικό, εργατικό, με αξιοπρεπή (για τα δεδομένα της κοινωνίας μας) συμπεριφορά, αλλά με τη λεπτομέρεια ότι το βράδυ στο κρεβάτι του δεν πλαγιάζει μια γυναίκα άλλα ένας άντρας που τον κάνει ευτυχισμένο, τότε κατά τη γνώμη μου έχεις πετύχει σαν γονιός. Αντιθέτως αν η καθόλα ετεροφυλόφυλη κόρη σου φοράει μίνι ως τον αφαλό και γυρνάει κάθε βράδυ με άλλον χωρίς όρια και ηθικούς περιορισμούς, συμπεριφορά που προσβάλλει πρωταρχικά την ίδια (για τα δεδομένα της κοινωνίας μας) και δευτερευόντως την οικογένεια της, τότε σίγουρα έχουν τεράστια ευθύνη οι γονείς για τα όρια που δεν έβαλαν ποτέ και για την ηθική που δεν δίδαξαν στο παιδί τους. Επομένως εσείς τι θα προτιμούσατε να σας συνέβαινε, έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού σας ότι "αυτό δεν θα συμβεί σε εμένα"?????
Εξυπακούεται οτι δεν έχει καμία σημασία αν τα παιδια μας, αδέλφια μας, φίλοι/φίλες ειναι γκει ή στρειτ. Οποιαδήποτε άλλη άποψη, ακομα και η συγκαταβατικη αποδοχή , δεν αρμόζει σε μια δημοκρατική κοινωνία . Σχολιάζω όμως στο δικό σας σχόλιο, γιατι πιστεύω οτι τα ενήλικα αγόρια και κορίτσια έχουν επιςης κάθε δικαίωμα, αν αυτο επιθυμούν, να ζουν με σεξουαλικη ελευθεριότητα, αρκεί να το κάνουν υπεύθυνα και να ειναι ειλικρινείς και σωστοί στις σχέσεις τους. Θέλω να πω οτι αυτο δεν θα καθιστούσε μια κοπέλα στα μάτια μου ανήθικη ή μη σοβαρή ή νούμερο. Η ηθική ακεραιότητα δεν πρεπει να κρίνεται απο την τολμηρή εμφάνιση, ή την πλούσια ή φτωχή ερωτική ζωή, αλλα απο την συνέπεια, τον σεβασμό των άλλων, απο το να πιςτευεις και να βαςιζεςαι στον εαυτό σου, απο την καλή καρδιά και την ειλικρίνεια. Αυτά νομίζω πρεπει να ειναι τα χαρακτηριστικά της σοβαρότητας ενός κοριτσιού ή ενός αγοριού. Στο πλαίσιο αυτο, ας ζήσει ο καθένας οπως επιλέξει, και οπως νομίζει οτι του ταιριάζει στις διάφορες φάσεις της ζωής του.