Ο φίλος του αδερφού μου

Είμαι η Ο. και είμαι 31 χρονών. Στα 28 μου και με αρκετά βίαιο τρόπο έμαθα ότι ο κατα 4 χρόνια μεγαλύτερος αδερφός μου είναι gay  (ο κατά τα άλλα κούκλος και πολύ αρσενικός σε εμφάνιση αδερφός μου)

Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου, ήθελα να ανοίξει η γη και να με καταπιεί. Πόση ντροπή μπορεί να ένιωθα, Θεέ μου. Ο δικός μου ο αδερφός; ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ. Δεν ήξερα για ποιόν να ντραπώ, για τη μάνα μας, για τον ΠΑΤΕΡΑ μας; Έκλαιγα επί δύο βδομάδες συνεχόμενα. Έπαιρνα το αυτοκίνητό μου και εξαφανιζόμουν να παω κάπου να κλάψω με την ησυχία μου, χωρίς να με πάρει χαμπάρι κανείς. Μέσα σε όλο αυτό δεν άντεξα, πήγα και του είπα με ύφος «Ξέρω το μυστικό σου». Ακόμη και τώρα έχω σαν εικόνα τα τεράστια και πανέμορφα μάτια του να με κοιτάζουν βουρκωμένα και απορρημένα.

«Και; Με αποδέχεσαι;» ήταν η μοναδική του φράση.

«Εννοείται», του απάντησα και τον αγκάλιασα (ακόμη όμως θυμωμένη και πικραμένη)

«Έχω πολλά να σου πω» μου είπε. Η αλήθεια είναι ότι δεν ήθελα να ακουσω τίποτα. Εντελώς τυχαία χρονικά ήταν η εβδομάδα που ο αδερφός μου θα έφευγε και θα πήγαινε σε άλλη χώρα για δουλειά, λόγω της κατάστασης που επικρατούσε στην Ελλάδα. Το μυαλό μου άρχισε να γυρνάει, για κάποιο λόγο ένιωθα ότι τώρα πια τον αγαπάω περισσότερο. Δικαιολόγησα πια για όλα την περίεργη ανά καιρούς συμπεριφορά του. Σκέφτηκα πόσο μόνος μπορεί να ένιωθε τόσα χρόνια, όταν δεν μπορούσε να μοιραστεί με τα αγαπημένα του πρόσωπα τη χαρά του, την ευτυχία του, τον ερωτά του για κάποιον ανθρωπο. Μια ζωή δηλάδη κρυβόταν για να είναι ευτυχισμένος (όσο θα μπορούσε να ήταν). Σκεφτηκα ότι στα τόσα χρόνια από την εφηβεία μας και μετά, οποιονδήποτε φίλο- γκόμενο ανά διαστήματα είχα (ψηλό, κοντό, μικρό σε ηλικία, μεγάλο σε ηλικία, μαλάκα, καλό) υποθετικά παντα, τον παρουσίαζα στον αδερφό μου, του τον επέβαλλα κιόλας και φυσικά μοιραζόμουν μαζί του τη χαρά μου, τη λύπη μου, τα κλάμματα μου, τους χωρισμούς μου. Αυτός όμως; ΠΟΤΕ δεν μπορούσε να μοιραστεί κάνενα από τα παραπάνω συναισθήματα μαζι μου. Πόσο ΑΔΙΚΟ αλήθεια. Άλλαξα!! Πήρα στροφή 180 μοιρών. Είπα όσο και να με πονάει, όσο ξένο και να μου είναι ο αδερφός μου αυτή τη χαρά. Τι πιο απλό!! Να νιώθει ότι μπορεί να μιλήσει και να μοιραστεί με την αδερφή του απλά και καθημερινά συναισθήματα.

Μεσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα και ενώ ήταν στο εξωτερικό, με πήρε και μου ειπε ότι ήταν πολύ ερωτευμένος με κάποιον και ότι η ζωή στο εξωτερικό είναι πολύ πιο εύκολη μαζί του. Τον επισκέφτηκα περίπου μετά από 7 μήνες, έμενε ήδη με το αγόρι του. Πήρα μια βαθιά ανάσα στο αεροδρόμιο και με τη βοήθεια της κολλήτης μου (ο άντρας μου με έστειλε με την κολλήτη μου για να μην είναι δύσκολη για μένα η δική του παρουσία) είπα πως ναι, θα δω όλη την αλήθεια με τα μάτια μου! Ένα 24ωρο μου πήρε, το ίδιο και στη φίλη μου, για να πω ok, αυτό είναι!

Είναι ένα ζευγάρι όπως όλα τα άλλα! Αγαπιούνται και ναι αγαπιούνται πάρα πολυ. Έχουνε πραγματικά μια υπέροχη σχέση που πολλά ζευγάρια «ΚΑΝΟΝΙΚΑ» θα τη ζήλευαν. Μέσα σε λίγο καιρό -γιατί τους επισκέφτηκα αρκετές φορές- τον αγάπησα πάρα πολύ τον φίλο του αδερφού μου (χαιδευτικά και με πολύ χιούμορ τον λέω «ο γαμπρος μου» χαχα). Τον επόμενο κιόλας χρόνο δεν μποούσα να διαννοηθώ ότι θα λείπει από τον γάμο μου. Και φυσικά ήταν εκει. Πόσο ευτυχισμενος μπορει να ήταν ο αδερφός μου!!

Είμαι πολύ περήφανη για τον αδερφό μου. Χαιρομαι πολύ που τώρα πια είναι ελεύθερος σε μία χώρα που δεν τον κρίνει κανείς γι’ αυτό που κάνει. Το πιο απλό πράγμα του κόσμου. ΑΓΑΠΑΕΙ. Μακάρι να μπορούσε και η χώρα στην οποία ζούμε να το στηρίξει όλο αυτο. Ξέρω, κάποιοι θα πέσουν να με φάνε, πριν όμως πουν οτιδήποτε, ας σκεφτουν μόνο για ένα λεπτο πως ερχονται παιδιά πισω μας και εγγόνια. Πρέπει να έχουμε λιγο πιο ανοιχτά μυαλά και να ειμαστε δίπλα τους και να τα στηριζουμε.

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com