Οι έφηβοι μιμούνται τις προβληματικές σχέσεις των μητέρων τους

Οι έφηβοι έχουν περισσότερες πιθανότητες να μιμηθούν τις προβληματικές φιλίες των μητέρων τους παρά εκείνες που έχουν περισσότερα θετικά στοιχεία.

Ως τώρα, δεν υπήρχε αρκετή έρευνα που να συσχετίζει τις φιλίες των γονέων και τη συναισθηματική υγεία των εφήβων. Μία νέα έρευνα υποστηρίζει πως οι φιλίες των μαμάδων με άλλους ενήλικες μπορούν να επηρεάσουν τις σχέσεις που έχουν τα έφηβα παιδιά τους με τους δικούς τους φίλους, ιδίως μέσω των αρνητικών πτυχών των σχέσεων αυτών, όπως οι συγκρούσεις και ο ανταγωνισμός.

Ο Gary C. Glick, υποψήφιος διδάκτωρ στο Πανεπιστήμιο του Μιζούρι και η Amanda Rose, καθηγήτρια στο τμήμα ψυχολογίας, μελέτησαν την ανάπτυξη της φιλίας και άλλων διαπροσωπικών σχέσεων κατά τη διάρκεια της εφηβείας και το αντίκτυπο που είχαν στην ψυχολογική προσαρμογή.

Ανακάλυψαν πως οι έφηβοι μπορεί να μιμηθούν τα αρνητικά χαρακτηριστικά των σχέσεων που είχαν οι μητέρες στις δικές τους διαπροσωπικές σχέσεις, υποστηρίζοντας πως οι μητέρες μπορούν να λειτουργήσουν ως πρότυπα για τους εφήβους κατά τη διάρκεια της διάπλασής τους.

«Οι μητέρες που είχαν εκδηλώσει πολλές συγκρούσεις με φίλους μπορεί να αποτελέσουν την ένδειξη για τα παιδιά τους πως η συμπεριφορά αυτή είναι αποδεκτή, ακόμη και φυσιολογική σε μια φιλία», λέει ο Glick. «Τα επιπλέον ευρήματα υποστηρίζουν πως οι έφηβοι εσωτερικεύουν τις αντιδράσεις τους σχετικά με τις συγκρούσεις που έχουν οι μητέρες με τους ενήλικους φίλους τους, κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε άγχος και κατάθλιψη».

Προηγούμενες παρόμοιες έρευνες επικεντρώνονταν σε παιδιά ηλικίας δημοτικού, αλλά ο Glick και η Rose ήθελαν να διευρύνουν την έρευνα και να εστιάσουν στα καθοριστικά χρόνια της εφηβείας. Η έρευνα παρουσιάστηκε στο Journal of Research on Adolescence.

Νέοι ηλικίας 10 έως 17 και οι μητέρες τους απάντησαν ξεχωριστά σε ερωτηματολόγιο για να αξιολογηθούν τα στοιχεία που θεωρούσαν θετικά και αρνητικά σε μία φιλία οι δύο ομάδες. Τα αποτελέσματα έδειξαν πως οι έφηβοι δεν μιμούνταν πάντα τα θετικά στοιχεία μίας φιλίας – αντίθετα, οι νέοι ήταν πιθανότερο να μιμηθούν τα αρνητικά χαρακτηριστικά και τις ανταγωνιστικές σχέσεις που εκδήλωναν οι μητέρες τους.

«Κατανοούμε πως οι συγκρούσεις αποτελούν ένα φυσιολογικό κομμάτι κάθε σχέσης – είτε είναι η σχέση μεταξύ γονιού και παιδιού είτε μίας μητέρας με τους φίλους της – και δεν εννοούμε τους φυσικούς διαπληκτισμούς, αλλά τις λεκτικές συγκρούσεις», λέει ο Glick. «Σε γενικές γραμμές δεν είναι καλό για τα παιδιά να εκτίθονται σε πολλές συγκρούσεις. Οι γονείς θα πρέπει να σκεφτούν αν αποτελούν καλό πρότυπο για τα παιδιά τους ιδίως όσον αφορά στις φιλικές σχέσεις. Όταν προκύπτει κάποιο πρόβλημα, οι γονείς θα πρέπει να συζητούν με τα παιδιά σχετικά με το πώς θα πρέπει να φέρονται στους φίλους τους και ακόμη περισσότερο πώς να μήν φέρονται”.

Ο Glick προβλέπει ότι οι μελλοντικές έρευνες θα αφορούν το πώς ο τρόπος επίλυσης των συγκρούσεων μπορεί να αποτελέσει κομμάτι της ανατροφής των παιδιών από τους γονείς στο σπίτι.

Η έρευνα χρηματοδοτήθηκε από το Εθνικό Ινστιτούτο Ψυχικής Υγείας της Αμερικής.

πηγή: futurity.org