Συμφωνώ με τη φίλη που λέει ότι είσαι φρέσκια μαμά. Δεν άφησα τα παιδιά μου καθόλου όσο ήταν μικράκια, μου ήταν αδιανόητο να αφήσω σε άλλου χέρια το βρεφάκι μου, ενώ ξέρω ότι χρειάζεται μόνο εμένα. Και δεν είχα άτομο να το αφήσω και δεν ήθελα. Με κατηγόρησαν νεομαμάδες σαν εσένα, γιατί τους έπνιγε το σπίτι, η νέα κατάσταση με το παιδί τους, γιατί άλλαξε ο κόσμος τους κ δεν μπορούσαν να το διαχειριστούν και άφηναν το μικρό για διήμερα και τριήμερα. Και τους έλεγα "Θα έρθει και η σωστή ώρα που θα το αφήσω" κι όπως και ήρθε λίγο αργότερα. Όταν το παιδί καταλαβαινε ότι η μαμά θα ξαναγυρίσει. Όταν μπορούσε να διαχειριστεί καποια συναισθήματα και σχέσεις με παπούδες γιαγιάδες, θειους θειες. Δεν είναι ότι γίνεσαι "ταγμένη", αλλά βάζεις προτεραιότητες κι αναλαμβάνεις ευθύνες αφού έκανες παιδί. Όσο για τις συζητήσεις που λες, ότι περιστρέφονται μόνο γυρω απο το μωρό, θα συμφωνήσω. Θεωρώ κ εγώ τραγικό το να μην υπάρχει άλλο θέμα συζήτησης.....

Ειμαι κ εγω 28 χρονων κ εχω εναν γιο 4 ετων κ μια κορη 2 ετων. Οταν γεννησα το γιο μου ακουγα συνεχεια αλλες μαμαδες να μου λενε τι ειναι καλο κ τι κακο για το παιδι μου και εγω ακλονητη υποστηριζα τις δικες μου αποψεις πανω σε ολα. Λιγα χρονια αργοτερα κ εχοντας φερει στη ζωη κ την κορη μου συνειδητοποιω οτι καποιες απο τις αποψεις που ειχα τοτε τις κρατησα, καποιες αλλες τις αλλαξα λιγο κ καποιες αλλες τις ξεχασα τελειως. Θελω να πω οτι οσο μεγαλωνεις ενα παιδι , μεγαλωνεις κ εσυ μαζι του. Κ οπως κ αυτο αλλαζει συνεχεια συνηθειες κ τροπους, ετσι αλλαζεις κ εσυ. Εχει καταντησει πια (για μενα τουλαχιστον) πολυ αστειο ολο αυτο με τις κριτικες πανω στον τροπο που η καθεμια μεγαλωνει τα παιδια της ή στην τελικη ζει τη ζωη της με την οικογενεια της. Ακουω συνεχεια καινουριες μαμαδες να επιμενουν κ να υποστηριζουν το δικο τους "μοναδικο τροπο" ανατροφης παιδιου κ ειλικρινα γελαω. Και τι εγινε δηλαδη αν μια μαμα μιλαει λιγοτερο ή περισσοτερο για το παιδι της, τι εγινε αν μια μαμα θελει να πηγαινει διακοπες με τα παιδια της κ μια αλλη οχι τοσο συχνα? Αυτο σε κανει λιγοτερο καλη ή κακη μαμα??? Δε νομιζω... Ελπιζω παντως ολες μας να βρουμε την ισορροπία μας μεσα στην οικογενεια μας, γιατι πολυ απλα η καθεμια μας εχει τη δικη της ξεχωριστη οικογενεια. Και αυτο ειναι κατι που θελει συνεχη προσπαθεια κ υπομονη. Μονο ετσι θα μεγαλωσουμε υγιη κ καλα παιδια!!!

Miα χαρα τα λεει η Βασω στο κειμενο , ουτως ή αλλως καμια μαμα δεν χορταινει ποτε το παιδι της , φανταζομαι οτι ολη αυτη η προσκοληση στο μωρο/παιδι εχει να κανει περισσοτερο με την αναγκη της μανας να καλυψει καποια δικα της κενα , παρα με τις πραγματικες αναγκες του παιδιου.

ΜΑΜΑ ΒΑΣΩ, ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΑΙ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΣΟΥ !!! ΜΕ ΟΠΟΙΟΝ ΤΡΟΠΟ ΕΣΥ ΤΟ ΕΠΙΘΥΜΕΙΣ...ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΕΙΣΑΣΤΕ ΣΥΝΕΧΩΣ ΜΑΖΙ Ή ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΧΩΡΙΣΤΑ,Ή ΠΟΛΥ ΧΩΡΙΣΤΑ Ή ΤΕΛΟΣΠΑΝΤΩΝ ΟΠΩΣ ΕΣΥ ΘΕΛΕΙΣ...ΣΕΒΑΣΤΗ Η ΓΝΩΜΗ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΛΕΓΟΜΕΝΑ ΣΟΥ...ΣΕΒΑΣΤΕΣ ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ...ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ,ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΣΚΕΦΤΗΚΑ ΝΑ ΚΡΙΝΩ ΜΙΑ ΜΑΜΑ ΕΠΕΙΔΗ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ...ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΚΡΙΝΑ ΜΙΑ ΜΑΜΑ ΠΟΥ ΘΕΛΗΣΕ ΝΑ ΓΕΝΝΗΣΕΙ ΜΕ ΚΑΙΣΣΑΡΙΚΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ...ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΚΡΙΝΑ ΜΙΑ ΜΑΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΗΣΕ Ή ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΝΑ ΘΗΛΑΣΕΙ...ΚΑΘΕ ΜΑΜΑ ΚΑΝΕΙ ΤΙΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΗΣ ΓΙΑΤΙ,ΛΟΓΙΚΑ,ΘΕΩΡΕΙ ΑΥΤΕΣ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΓΙΆΥΤΗΝ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΤΗΣ ΠΑΝΩ ΑΠΌΛΑ...ΟΜΩΣ:ΜΕ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΟΥ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΕΙΣΠΡΑΤΤΩ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΕΣΥ ΚΡΙΝΕΙΣ ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΚΑΠΟΙΩΝ ΜΑΜΑΔΩΝ,ΤΩΝ ¨ΤΑΓΜΕΝΩΝ¨ ΟΠΩΣ ΛΕΣ, ΝΑ ΖΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΓΙΑ ΤΑ ΜΩΡΑΚΙΑ ΤΟΥΣ...¨ΣΕ ΕΚΝΕΥΡΙΖΕΙ¨ ΛΕΣ,ΝΟΜΙΖΩ ΚΑΠΟΥ...ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΛΟΓΙΚΗ ,ΛΟΙΠΟΝ,¨ΕΚΝΕΥΡΙΖΟΝΤΑΙ¨ ΚΑΙ ΑΥΤΕΣ ΜΕ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΣΟΥ ΙΔΕΕΣ...ΣΕ ΚΡΙΝΟΥΝ,ΠΟΥ ΤΟ ΘΕΩΡΩ ΛΑΘΟΣ,ΑΛΛΑ ΚΑΙ΄ΣΥ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΤΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ...ΚΡΙΝΕΙΣ ΚΑΙ΄ΣΥ....ΤΑΠΕΙΝΗ ΜΟΥ ΓΝΩΜΗ,ΟΤΙ ΟΙ ¨ΤΑΓΜΕΝΕΣ¨ ΣΕ ΕΚΝΕΥΡΙΖΟΥΝ ΑΦΟΡΗΤΑ ΕΠΕΙΔΗ ΚΑΤΑΦΕΡΝΟΥΝ ΝΑ ΣΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΤΥΨΕΙΣ -ΕΣΤΩ-ΚΑΙ ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΣΧΟΛΕΙΣΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΟ ΜΩΡΟ ΣΟΥ....ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΑ ΝΑ ΦΩΝΑΖΕΙ:¨ΑΠΟΛΟΓΟΥΜΑΙ !!!¨ ΚΑΛΥΜΕΝΑ ΚΑΙ ΚΑΜΟΥΦΛΑΡΙΣΜΕΝΑ...ΣΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΑΝ ΜΙΑ ΜΑΜΑ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ 24 ΩΡΕΣ ΤΟ 24ΩΡΟ ΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ;;;ΕΧΕΙΣ ΚΑΠΟΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΑΝ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΕΚΔΡΟΜΕΣ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟ;;;ΣΕ ΝΕΥΡΙΑΖΕΙ ΑΝ ΔΕΝ ΝΙΩΘΕΙ ΑΝΕΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΤΗΣ;;;ΓΙΑΤΙ ΤΗΝ ΚΡΙΝΕΙΣ ΤΗΝ ¨ΤΑΓΜΕΝΗ¨ ΜΑΜΑ;;;ΓΙΑΤΙ ΤΗΣ ΚΟΛΛΑΣ ΤΑΜΠΕΛΑ;;;ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΕΙ ΜΕ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΣΟΥ ΑΠΟΨΕΙΣ;;;ΙΣΩΣ ΑΙΣΘΑΝΟΣΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΝ ΗΤΑΝ ΙΔΙΑ ΜΕ ΣΕΝΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΝΙΩΘΕΙΣ ΕΝΟΧΕΣ;;;;ΑΠΛΑ ΡΩΤΑΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΤΟ ΣΚΕΠΤΙΚΟ ΣΟΥ....ΠΩΣ ΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΝΑ ΜΗΝ ΚΡΙΝΕΣΑΙ ΑΦΟΥ ΠΡΩΤΗ ΕΣΥ ΚΡΙΝΕΙΣ,ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΙΣ ΚΑΙ ΕΙΡΩΝΕΥΕΣΑΙ ΜΙΑ ΜΕΡΙΔΑ ΑΝΘΡΩΠΩΝ;;;ΔΕΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΤΗΚΑ ΚΑΘΟΛΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΣΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΜΕ ΑΥΤΟ ΣΟΥ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ,ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΟ ΟΤΙ -ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΑ-ΠΟΣΟ ΕΥΚΟΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ....

Το "ταγμενες μανες" προκαλει.καλα κανεις κ μπορεις να λειψεις 3 κ 5 μερες κ οσες θελεις, οπως ομως θυμωνεις με καποια που θα σου πει"καλα πως μπορεις να το αφησεις" ετσι και η αλλη μαμα που δεν μπορει να το αφησει ουτε μερα θυμωνει που την αποκαλεις "ταγμενη" και οτι δεν εχει ζωη κτλ κτλ. Με λιγα λογια θυμωνεις που σε χαρακτηριζουν κ κανεις κ συ ακριβως το ιδιο. Και για να μιλησουμε με τους δικους σου ορους, ανηκω στις "ταγμενες", που δεν μπορω να αφησω τα παιδακια μου ουτε μερα αλλα συνεχιζω να εχω πολιτικη αποψη, να βλεπω ταινιες, να εχω φιλες και να ειμαι κ συζηγος.τρελαινομαι να συζηταω για μπιμπερο και νηπιαγωγεια και πιπιλες και φαγητα και κοτσομπολια και φιλοσοφιες. και κατι τελευταιο, θεωρω οτι εισαι πολυ φρεσκια μαμα για να βγαζεις τετοια συμπερασματα, ακομα λογικα δεν εχεις βρει τις ισορροπιες σου και το "στυλ" της μαμας που θα εισαι.

εκανα τον πρωτο μου γιο στα 30 μου μεχρι τοτε ειχα κανει απιστευτα ταξιδια ειχα σαπισει στις καφετερειες μπαρ και ρακαδικα ειχα κανει οποια τρελα μπορειται να φανταστειτε!!!! τωρα ζω την καθε στιγμη με τα παιδια μου!!!!!!τα χρονια περνανε γρηγορα ουτε που μπορουμε να το φανταστουμε!!να ειμαστε καλα και εγω και αντρας μου και οταν τα παιδια θα εχουν δικα τους ενδιαφεροντα τοτε θα μπορουμε να παμε οπου θελουμε!!!!!δεν θελω να μεγαλωσουν και να μην τα εχω χορτασει!!!αν αυτο με κανει ταγμενη τοτε ναι ειμαι ταγμενη αλλα οχι στερημενη!!!!!!!!

Δεν ξέρω από που να αρχίσω και τι να πρωτοσχολιάσω… Καταρχήν το κείμενο σου είναι ένα επικριτικό και μάλιστα ιδιαίτερα ειρωνικό κείμενο μέσα από το οποίο ζητάς να μη σε κρίνει κανείς !Μα πως είναι δυνατόν??? Έχει καταντήσει κουραστικός αυτός ο πόλεμος ανάμεσα στις μαμάδες αλλά όλοι απαιτούν να μην κρίνονται ενώ κρίνουν! Αρχίζοντας λοιπόν έχω να πως τα εξής: Θεωρώ άκρως υπερβολικό να αφήσεις να ένα τόσο μικρό μωράκι και να πας στο εξωτερικό. Δεν θα το έκανα ποτέ και ούτε το έχω κάνει ακόμα. Ο γιος μου είναι 15 μηνών και το βρίσκω αδιανόητο να τον αφήσω.. Αλλά αυτό αφορά εμένα και το πώς αισθάνομαι, δεν έχει κανείς το δικαίωμα να με αποκαλέσει ‘’ταγμένη ‘’ειρωνικά γιατί ο όρος ταγμένη δεν είναι κακός! Όμως παρ’ όλα αυτά δεν θα έκρινα καμία μανούλα που θα είχε την ανάγκη να το κάνει και αν ήσουν φίλη μου θα καθόμουν να σε ακούσω να μου μιλήσεις για το ταξίδι σου. Δεν θα είχα καμία πρόθεση να σε κρίνω και σε προσβάλλω με ειρωνικές εκφράσεις όπως χρησιμοποιείς εσύ !Σου την δίνουν στα νεύρα αυτές οι μαμάδες λες και εμένα μου την δίνουν στα νεύρα κάποιες μαμάδες αλλά ούτε τις αποκαλώ κάπως ούτε τολμώ να τις κρίνω. Ο καθένας ας μεγαλώσει το παιδί του όπως θέλει. Κάποιες μανούλες κάποιες στιγμές ξεφεύγουν από την υπερβολική αδυναμία στο παιδάκι τους και παραμελούν κάποιους άλλους τομείς. Το έχω πάθει και εγώ και είναι φυσιολογικό και μάλιστα για να είμαστε ειλικρινείς το πρώτο καιρό ο ρόλος της μάνας τους καλύπτει όλους γιατί η φύση προστάζει κάτι τέτοιο. Γιατί να κρίνουμε??? Ας είμαστε λίγο πιο ευγενικοί με τους γύρω μας και κυρίως με τις μητέρες. .Δεν είναι διαγωνισμός η μητρότητα! Είναι ευτυχία !Ας μάθουμε να συνυπάρχουμε ειρηνικά! Τέλος θα ήθελα να πω για την εγκυμοσύνη μου! Η οποία ήταν ένα όνειρο! Ζούσα την απόλυτη ευτυχία και την θυμάμαι σαν ένα υπέροχο ταξίδι !Κάποια στιγμή κάποια κοπέλα μου είπε’’ ¨¨Είσαι στον κόσμο σου τελείως γι αυτό περνάς τόσο καλά στην εγκυμοσύνη Δηλαδή πως είναι δυνατόν να δέχομαι ένα τέτοιο σχόλιο?¨ Έλεγα ψέματα ή είχα κάποια ανωμαλία που λάτρεψα την εγκυμοσύνη μου? Επειδή δηλαδή για σένα που δεν ήταν η ωραιότερη περίοδος της ζωής σου δεν μπορεί να ήταν για μένα??? Επαναλαμβάνω πως το κείμενο έχει έντονο το ύφος της κριτικής και της ειρωνείας και γι΄ αυτό η κοπέλα είναι αναπόφευκτο να δεχτεί τα ανάλογα σχόλια!

Με εκνευρίζει αφάνταστα που περνατε στην επίθεση λες κ ειπε η κοπέλα οτι εγκαταλείπει το παιδι της ή οτι δεν το αγαπάει κτλ κτλ! Συμφωνώ με το κείμενο της και ναι δεν ειμαι η τέλεια μητέρα που μιλάει ΜΟΝΟ για το παιδι της!!! Εχω κ αλλα ενδιαφέροντα, θέλω να ξεσκαω(καποιες απορείτε πως μπορω να τα εγκαταλείπω ε;) να πιο καφε με ενήλικες χωρίς να ακούσω 100 φορές "Μαμα,Μαμα" και να ασχοληθώ με τον εαυτό μου. Αφιερώνω χρόνο για μένα να παω κομμωτήριο, να κάνω πεντιουκιουρ, και θα ήθελα να κάνω κ κανένα ταξίδι με τον άντρα χωρίς παιδια αλλα δεν υπάρχει μια! Επίσης βαριεμαι να πηγαίνω για καφε με γνωστές μου Που σε 60 λεπτα τα 45 τουλάχιστον μιλάνε για το παιδι τους. Λατρεύω τα παιδια μου αλλα αγαπάω κ τον άντρα μου κ τον εαυτό μου γιαυτο πρεπει να αφιερώνουμε χρόνο για ολους!

Λοιπόν.. μετα από κάποια σχόλια που διάβασα για το αρθρο της κοπελιας απαριθμώ τα εξης δικά μου σχόλια: 1) Είμαι μαμα που μένω με το παιδί μου. Και μιλαω σχεδον μόνο για το παιδι μου, ξεροντας οτι ειναι επειδη εχω αναγκη να το κανω, οπως ειπα στο προηγουμενο σχολιο μου. 2) Μενω σπιτι με το γιο μου, γιατί ΑΥΤΟΣ με έχει ανάγκη και ΟΧΙ εγω. Τι πιο ειλικρινές και υγειές. 3) Τον αφηνω στις γιαγιάδες ακόμη και μια ολοκληρη μερα μες στην εβδομαδα α) για να ανασυγκροτηθω και να ανανεώσω τη σχέση μου μαζί του β) γιατί λίγο δεσιμο και εξτρα αγάπη απο κάποιον άλλο εκτος από τη μαμά δε βλάπτει κανέναν. Τουναντίον... γ) Ξερετε πόσα πραγματα που δε σκεφτόμαστε να μάθουμε στα παιδάκια μας, σκέφτονται να τους τα μάθουν οι παππουδογιαγιάδες;;;δ) Ως ενηλικας, θελω που και που να διασκεδαζω σαν ενηλικας, κι οχι μαζι με το παιδι μου. Τι πιο φυσιολογικο;;; Μαμαδες που δεν αφήνετε τα παιδια σας πουθενα, πιστευω οτι τους στερειτε ολα τα καλα που μπορει να παρουν απο τις γιαγιαδες, γιατι; Για να ικανοποιησετε την αναγκη σαν να ειστε μαζι τους η τις τυψεις σας για το αν ειστε αρκετα καλες μαμαδες; Για ξανασκεφτειτε το λιγο... 4) η συγκριση μεταξύ ταγμένων και μαμαδων σαν την αρθρογράφο είναι ακυρη, γιατί το αποτέλεσμα θα φανει οταν μεγαλώσουν τα παιδια. Παρεπιπτόντως, ξερω εγω ταγμενες που στην εφηβεία των παιδιων τους, οταν αυτα επαναστάτησαν, τους χτυπουςαν συνεχως στα μουτρα το ...ταξιμο τους, τις θυσιες και μπλα μπλα μπλα, τιναζοντας στον αερα ο,τι καλο μπορει να εκανε νωριτερα αυτο το ταξιμο. 5) Ως εκ τουτου, δε θεωρω εγκλημα το να αφηνεις το παιδι σου στη γιαγια και κατι σχόλια σαν της vivi είναι απο πορωμενα εως απαραδεκτα, γιατι μόνο που δεν της είπε οτι το κακοποιει κιόλας το μωρό της. Απεναντιας, αυτο το αυτοβουλως χασιμο του εαυτου της μαμας μεσα στο παιδι της δεν το θεωρω φυσιολογικο, διοτι ΚΑΝΕΝΑ παιδι δεν ειναι προεκταση της μαμας και ΚΑΜΙΑ μαμα δεν ειναι προεκταση του παιδιου. Αυτα...

Λοιπόν, σε πολλά συμφωνώ αλλά και σε άλλα διαφωνώ. Συμφωνώ πως η εγκυμοσύνη είναι μια δύσκολη περίοδος στη ζωή μιας γυναίκας -ίσως η πιο δύσκολη, επιφυλάσσομαι για την κλιμακτήριο-και σου μιλάει μια γυναίκα που μέχρι τελευταία στιγμή δούλευε και μετά από 1 εβδομάδα μετά την γέννα επανήλθε στο γραφείο. Οι ορμόνες στο κόκκινο , νεύρα πολλά, ρούχα που δεν μπαίνουν ,ενοχλητικές επισκέψεις στο γιατρό και εξετάσεις, φαγητά που είτε απαγορεύονται από τους ιατρούς είτε δε μπορείς λόγω εγκυμοσύνης να απολαύσεις κλπ κλπ. Εμένα μάλιστα καθ' όλη την διάρκεια της εγκυμοσύνης, ο γιατρός , μου απαγόρευσε τα ταξίδια και τις μεγάλες μετακινήσεις. Είχα φρικάρει. Σπίτι-δουλειά, δουλειά σπίτι. Όμως, όταν γέννησα ένιωσα (ι) Ανακούφιση πως όλα πήγαν καλά (ιι) αφόρητους πόνους μια και με κόψαν από κάτω αν και γέννησα με φυσιολογικό τοκετό γιατί το βλαστάρι μου πήγε να γυρίσει τελευταία στιγμή και (ιιι) τεράστια ευθύνη αλλά και αγάπη απέναντι σε αυτό το πλασματάκι που με κοίταγε γεμάτο απορία όταν μου το ακουμπήσαν πάνω μου κ το βλέμμα του μου έχει μείνει. Δεν πρόλαβαν να περάσουν 20 μέρες από την γέννα μου ,πήρα μισή ευχή και φύγαμε με τον άνδρα μου για 3ήμερο στο εξοχικό του που είναι 3.5 ώρες από Αθήνα απόσταση με το ΙΧ. Ο μικρός;; Μα φυσικά μαζί μας!!Νοιώθω και ένιωσα, τώρα αλλά κ τότε , πως πλέον είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας και θεωρώ πως όσο και αν "κουράζει" που κουράζει πολύ η περιποίησή του βρέφους θα είναι μαζί μας,ως ισότιμο μέλος της οικογένειας.(ίδια άποψη έχει και ο σύζυγος).Θεώρησα πως το να το βγάλεις έξω το βρέφος κ να αλλάζει παραστάσεις το κάνει το παιδί πιο παρατηρητικό και πιο εύκολα προσαρμόσιμο.Πράγματι 4.5 μήνες μετά, το παιδί προσαρμόζεται παντού με τεράστια ευκολία(είναι κοντά 5 μηνών τώρα). Όσο για μένα;; Ξεκίνησα γυμναστήριο, ουδέποτε σταμάτησα το διάβασμα και μάλιστα διάβασμα που ο άνδρας μου θεωρεί "προχωρημένο", με επιστημονικά περιοδικά και βιβλία που μιλούν για αρχαίους πολιτισμούς, για πιθανότητες ζωής σε άλλους πλανήτες και γαλαξίες , για παράλληλα σύμπαντα και άλλα φευγάτα, φεύγουμε τριημεράκια με τον σύζυγο (με τον μικρό), πηγαίνουμε σε κοινωνικές εκδηλώσεις (με τον μικρό) και απλά καθόμαστε λιγότερο εαν αυτός είναι ανήσυχος, βλέπουμε τους κοινούς μας φίλους(που πλέον τους καλούμε πιο συχνά στο σπίτι αλλά και βγαίνουμε κι έξω αν έχει καλό καιρό με τον μικρό φυσικά) και τις ταινίες μας βλέπουμε σε dvd (δεν είμαστε ιδιαίτερα του cinema), μακιγιάρομαι και αγοράζω και καινούργια προϊόντα κλπ κλπ. Τί θέλω να πω; Δε νομίζω πως είμαι ''ταγμένη" επειδή θέλω το παιδί να το έχω μαζί μου και να προσπαθώ να συνδυάσω την προ εγκυμοσύνης ζωή μας με το παιδί. Θα μιλήσω για το παιδί αλλά και για τους ...εξωγήινους, θα πω για τις λεξούλες που λέει το μικρό ,θα μιλήσω όμως και για την πολιτική κατάσταση και την οικονομική ύφεση της χώρας μας ή της Ευρώπης , ναι θα πω πως του φόρεσα ένα απίθανο ζιπουνάκι σετ με φορμάκι και καπελάκι με τον winnie αλλά θα σχολιάσω και το φαγητό που προσφέρει το τάδε ή δείνα εστιατόριο ή θα αναζητήσω κάποια νέα συνταγή για να ικανοποιήσω το γούστο του άνδρα μου. Παρόλα αυτά όμως δεν θα κρίνω κάποια μαμά που θα θέλει να μιλά συνέχεια για το παιδί της .Έτσι νιώθει, έτσι κάνει. Ούτε θα σχολιάσω αρνητικά μια μάνα που θέλει περισσότερο προσωπικό χρόνο από το σύνηθες για να ανανεωθεί και να ανακτήσει δυνάμεις για να νιώσει η ίδια καλύτερα . Δεν αντέχω όμως τους "γονείς του ΣΚ", που αφήνουν όλη την εβδομάδα τα παιδιά τους σε τρίτους και κάθε ΣΚ μόνο πάνε κ τα βλέπουν. Αυτό το θεωρώ κατακριτέο μια και τα παιδιά πρέπει -κατ' εμέ- να "βλέπουν" όσο το δυνατό περισσότερο τους γονείς τους, να ζουν μαζί τους και οι γονείς να νιώθουν τις ανάγκες των παιδιών τους...έχω δει τέτοιους γονείς που βλέπουν ως "επισκέπτες" τα παιδιά τους, για να μην χαλάσουν την ...ζωή τους.Λες και τα παιδιά είναι έξω από την ζωή τους. Από την άλλη, ούτε αντέχω τις ηλίθιες συγκρίσεις από τις "ταγμένες" μαμάδες για τα παιδάκια τους με παιδάκια άλλων ,κρίνοντας αρνητικά όοοοολα τ' άλλα παιδάκια ,αναγνωρίζοντας ταυτόχρονα την "υπεροχή " του δικού τους βλασταριού. Ναι, στην ανταλλαγή απόψεων ,όχι στην "πόρωση" ,όχι όμως και στην "αδιαφορία". Μέτρον άριστον!!

Αν ακολουθήσω το σκεπτικό σου όπου μια μητέρα που συζητά για τα θέματα του παιδιού είναι ταγμένη, αντίστοιχα αυτές που συζητάνε συνέχεια για γκόμενους είναι π...ροχωρημέ...νες. Όταν σε 5 μήνες το μωρό σου αρχίσει να τρώει, να σηκώνεται όρθιο, να σου χαμογελάει συνειδητά, έλα να μου πεις αν θα θες να συζητήσεις για κάτι άλλο με άλλες μητέρες. Αν ναι, κάτι δεν πάει καλά.

Μην κρίνεις , για να μην κριθείς! Αντιμετωπίζεις τις ''ταγμένες'' όπως λες μάνες με τον ίδιο τρόπο που λες πως αντιμετωπίζουν κ εκείνες εσένα κ μάλιστα τους κρεμάς και την υποτημιτική αυτή ταμπέλα! Υποτιμητική γιατί στα δικά σου μάτια είναι αυτο και μόνο, δεν μπορείς να ξέρεις όμως τι κάνει η κάθεμια στο σπίτι της, με τον άντρα της και την οικογένειά της! Είναι δικαίωμα της κάθε μητέρας να μεγαλώνει το παιδι της με όποιον τρόπο θέλει και δεν πρόκειται να ζητήσει τον λόγο από κανέναν κ κανένας δεν έχει δικαίωμα να εκφράζει την γνώμη του στα ευαίσθητα αυτά σημεία αν τυλάχιστον δεν του ζητηθεί. Βλέπουμε καθημερινά ανθρώπους και αναλύουμε μέσα μας τις συμπεριφορές τους, συμφωνούμε ή διαφωνούμε, θιοθετούμε ή απορρίπτουμε αλλα δικαίωμα να τους κρίνουμε δεν έχουμε! Κ εγώ το μωρό μου με το καλό όταν το κρατήσω αγκαλίτσα μου με το καλό θα το έχω κοντά μου όπου κ αν πάω, και στα ταξίδια που κάνουμε με τον άντρα μου κ μάλιστα ανυπομονούμε να το πάρουμε μαζί μας. Γιατί για εμένα πλέον είμαστε οικογένεια, γιατί για εμένα το μωρό δεν το ''παρκάρεις'' στην γιαγιά και τον παππού για να γυρίσεις στην προγενέστερη κατάσταση του ζευγαριού. Γιατί για εμένα είναι σημαντικό το μωρό μου να αποκτήσει εμπειρίες, ναι ακόμα και απο πολύ μικρή ηλικία! Ποιός μπορεί να μου πει οτι είμαι λάθος? Οτι δεν είμαι γυναίκα? Οτι δεν είμαι ερωμένη?Φίλη? Σε πληροφορώ κανεις!

Πολλές "ταγμένες" βλέπω στα σχόλια! Είναι φυσικά και οι πιο εριστικές όπως καταλαβαίνεις γιατί τους λείπουν διάφορα και τα βγάζουν εδώ όλα :)

Ν αγιασει το στομα σου Βάσω!!!

Γουάου! Βρήκαμε την καλύτερη μαμά του κόσμου! Τι σε νοιάζει μάνα μου αν η ταγμένη μάνα σε κοιτάξει με σηκωμένο το φρύδι αφού ήδη την έχεις κρίνει αρνητικά μέσα σου? Το αν είσαι καλή μαμά ή όχι -σίγουρα, ε?- θα στο πει το παιδί σου και μόνο εκείνου θα έχει βάρος η γνώμη του. Κάνε το καλύτερο που μπορείς εσύ και άσε τις άλλες. Αν εγώ δεν μπορώ να αποχωριστώ το παιδί μου, σιγά να μην λογοδοτήσω σε εσένα, ή σε οποιαδήποτε άλλη. Α, και για να ξέρεις γλυκιά μου, προφανώς, όπως εσύ ειρωνικά αποκαλείς κάποιες μαμάδες ταγμένες, έτσι και αυτές όλο και κάποια ειρωνική λεξούλα θα έχουν βρεί για εσένα :D

Παν μέτρον άριστον. Χρειάζεται ενα μέτρο σε ολα. Δεν χρειάζεται να ειμαστε υπερβολικοί με κατι. Πρέπει να έχουμε όρια και να τα βάζουμε για να το μεταδώσουμε αυτό στα παιδιά μας.